หลังจากคืนนั้น ร่างกายของนิ่มยังคงสั่นสะท้านทุกครั้งที่นึกถึงสัมผัสหยาบกร้านของเนาว์ ความอุ่นร้อนของมังกรที่แทรกเข้ามาในร่องรัก ความอับอายที่เสียงครางของเธออาจเล็ดลอดออกไปให้ห้องอื่นได้ยิน แต่ทั้งหมดกลับกลายเป็นความทรงจำที่ตรึงแน่นในหัวใจ

หลายวันผ่านไป นิ่มยังคงทำหน้าที่ภรรยาที่ดีต่อเทพ สามีที่เธอรัก แต่ในส่วนลึกที่สุดของใจกลับเริ่มถูกเติมเต็มด้วยรสชาติใหม่ ๆ ที่ไม่เคยลิ้มลองมาก่อน และทุกครั้งที่ได้อยู่ลำพัง ความคิดถึงคืนนั้นก็ยิ่งกัดกินเธอ

เย็นวันศุกร์หลังเลิกงาน นิ่มนั่งอยู่ในรถของตัวเองในลานจอด เธอกดโทรศัพท์ส่งไลน์หาเทพว่า—

> "ที่รัก วันนี้มีงานเอกสารค้าง ต้องเคลียร์ต่อ อาจกลับดึกหน่อยนะคะ"



หัวใจเธอสั่นไหวขณะกดส่ง เพราะรู้ดีว่ามันไม่ใช่ความจริง แต่ก็เป็นข้ออ้างที่เธอเริ่มใช้จนคุ้นชิน

เธอสตาร์ทรถ ขับออกจากบริษัท มุ่งตรงไปยังหอพักเก่าของเนาว์ ความมืดเริ่มคลี่คลุมท้องฟ้า แต่ในใจนิ่มกลับเต็มไปด้วยแสงสว่างของความหวังที่จะได้เจอเขาอีก

เมื่อถึงหอพัก นิ่มเดินขึ้นบันไดเหล็กที่ขึ้นสนิม เสียงเอี๊ยดอ๊าดดังทุกก้าว ใจเธอเต้นรัวราวกับจะหลุดออกมา พอถึงหน้าห้อง เนาว์ก็ยืนรออยู่แล้ว ใบหน้าเขาเปื้อนยิ้มพอใจ

"นิ่มมาแล้วเหรอ...พี่นึกว่าจะไม่กล้ามาอีก"

เธอก้มหน้าหลบ แต่รอยยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากกลับบอกชัดเจนว่า ใช่ เธอกล้า และเธออยากมา

ทันทีที่ประตูปิดลง เสียงรอบข้างก็ถูกตัดขาด เนาว์ไม่พูดพร่ำ มือหนาคว้าเอวเธอเข้ามากอดแน่น ริมฝีปากบดจูบลงทันที ลิ้นสากสอดเข้าไปกวาดในโพรงปากหวาน นิ่มสะท้านทั้งร่าง ขาแทบหมดแรงจนต้องโอบรอบคอเขาไว้

"อื้มมม...เดี๋ยว...ยังไม่ทันพูดอะไรเลย" เธอหอบหายใจเมื่อถูกปล่อยจากจูบ

"ไม่ต้องพูดอะไรหรอก นิ่มมาเพราะใจมันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ" เนาว์กระซิบเสียงพร่า มือหนาลูบไล้แผ่นหลังเธอผ่านเสื้อทำงานจนร้อนวูบวาบ

นิ่มหลับตาแน่น ปล่อยให้เขาคลายกระดุมทีละเม็ดทีละเม็ด ความตึงเครียดจากที่ทำงานละลายหายไป เหลือแต่ความเร่าร้อนที่กำลังโหมขึ้น

ร่างทั้งสองล้มลงบนเตียงเหล็ก ฟูกบางสั่นไหวไปพร้อมเสียงครางหวานหูที่ดังขึ้นเป็นระยะ นิ่มเกร็งสะโพกเมื่อเนาว์ใช้มือลูบผ่านร่องรักที่เริ่มฉ่ำอีกครั้ง เธอครางสั่น พยายามกดเสียงให้เบาที่สุดเพราะรู้ดีว่าผนังห้องนี้บางเพียงใด

"อ๊ะ...อื้มม...อย่า...เสียงมันออกไปข้างนอกนะ"

"ถ้าอยากให้เงียบ ก็ต้องกัดปากตัวเองแล้วล่ะ" เนาว์หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะใช้ปลายมังกรกดไล้วนตรงปากทางที่เปียกชื้นจนเธอสั่นไปทั้งร่าง

นิ่มกำผ้าปูเตียงแน่น หอบหายใจถี่ ร่องรักของเธอตอดรัดด้วยความต้องการที่ไม่อาจห้ามได้อีกแล้ว

เมื่อเนาว์กดเข้ามา เธอสะดุ้งร้องเสียงหลง แต่ก็เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความพอใจ

"อ๊ะ...อ๊าาาาา...!"

เสียงเตียงเหล็กดังเอี๊ยดอ๊าดไปพร้อมแรงกระแทกที่หนักแน่นขึ้นเรื่อย ๆ เสียงเนื้อกระทบกันดังสอดประสานกับเสียงหอบครางหวานของนิ่มจนกลายเป็นท่วงทำนองที่ปลุกเร้าให้บรรยากาศร้อนแรงขึ้นทุกขณะ

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ร่างกายของนิ่มเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ น้ำรักไหลซึมเลอะขาอ่อน แต่ในหัวใจเธอกลับเต็มไปด้วยความสุขที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน

เมื่อทุกอย่างจบลง เธอนอนหอบแผ่วบนอกหนาของเนาว์ รู้สึกได้ถึงเสียงหัวใจเขาที่เต้นแรงพอ ๆ กับของเธอ

"นิ่ม...คืนนี้กลับไม่ดึกใช่ไหม" เขาถามเสียงทุ้ม

เธอพยักหน้าช้า ๆ "ใช่ค่ะ...ไม่เกินสามทุ่ม ฉันบอกพี่เทพไว้ว่ามีงานเอกสาร"

เนาว์หัวเราะในลำคอ ก้มลงจูบหน้าผากเธอ "ดีแล้วล่ะ...เอาไว้ค่อยมาใหม่วันหน้า ให้มันเป็นความลับของเราไปก่อน"

นิ่มยิ้มจาง ๆ แม้จะรู้ว่าทุกอย่างที่ทำอยู่นี้คือการโกหกเทพ แต่เธอก็ไม่อาจห้ามหัวใจตัวเองได้อีกแล้ว เพราะในร่องรักลึก ๆ เธอได้ถูกเนาว์ครอบครองไปแล้วอย่างสมบูรณ์
  เทพที่นั่งมองทุกอย่างของเมียรัก ทั้งภาพและเสียง ถึงแม้ว่านิ่มจะหลงไปกับเนาว์แต่ก็ยังคงนึกถึงเขาอยู่เสมอ

ติดใจอย่างนี้ คงได้อยู่ทำ โอที บ่อยๆ

เยี่ยมเลย

ต่อไปต้องจัดคิวดีๆจะได้เสียวนานๆ

 

มันส์แน่นอน เงินเดือนออกเท่าเดิมไม่เพิ่มซักบาท

นิ่ม ติดใจ