ไอ้ยอด ไอ้ม่วง ไอ้แหวน สบายไป

  

3ต่อ1 นังแย้มเจอหนักกว่าแม่การะเกดเสียอีก

บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 10



บ่ายวันหนึ่ง ในวันที่อากาศสดใส คุณหญิงจำปาเข้ามาคุยกับท่านออกญาที่โถงกลางเรือน ซึ่งแม่การะเกดก็อยู่แถวนั้นด้วยพอดี
"คุณพี่เจ้าขา เจ็ดวันนี้ ข้าต้องไปเมืองละโว้ ไปกำกับดูแลจัดงานศพของคุณหญิงพี่สาวข้าที่นั่น" คุณหญิงจำปาเอ่ย

"ละโว้...ข้าขอไปด้วยคนได้ไหมเจ้าคะคุณป้า"
แม่การะเกดถามอย่างตื่นเต้น เพราะว่านางคิดถึงและเป็นห่วงแม่มะลิยิ่งนัก ครั้งสุดท้ายที่ไปเยี่ยมนางตอนนั้นนางเพิ่งคลอดลูก บัดนี้ก็ผ่านมาสี่เดือนแล้ว นางอยากกลับไปดูว่าแม่มะลิยังสบายดีอยู่หรือไม่ และฟอลคอนยังรังแกนางอยู่อีกหรือเปล่า เพราะตั้งแต่นางขอให้หลวงสรศักดิ์ช่วยสั่งสอนฟอลคอนให้ นางก็ไม่ได้ข่าวจากแม่มะลิอีกเลย

"ข้าไปทำธุระ หาใช่ไปเที่ยวเล่นไม่ เจ้าอยู่ที่นี่แหละ มิต้องไปดอก" คุณหญิงจำปาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย

"ไปเถิดแม่จำปา ข้าจะดูแลทุกอย่างทางนี้ให้ระหว่างที่เจ้าไม่อยู่"
ท่านออกญารับปากแม่จำปาแล้วหันไปลอบมองแม่การะเกดแว่บหนึ่ง เวลานั้นพ่อเดชออกเดินทางไปฝรั่งเศสได้ราวๆสามเดือนเศษแล้ว ดังนั้นหากแม่จำปาต้องไปละโว้อีกคน เจ็ดวันนี้ในเรือนจึงเหลือแต่เพียงเขาและแม่การะเกดเท่านั้นที่ต้องอยู่กันตามลำพัง

"แม่การะเกด ตามข้ามาทางนี้สักประเดี๋ยว ข้ามีเรื่องจะต้องสั่งให้เจ้าทำระหว่างที่ข้าไม่อยู่"
คุณหญิงจำปาเรียกให้การะเกดเดินตามไป โดยมีสายตาของท่านออกญาจับจ้องไปยังบั้นท้ายที่ส่ายซ้ายทีขวาทีตามจังหวะก้าวขาของแม่การะเกดแทบไม่วางตา

....

หลายวันผ่านไปหลังจากคุณหญิงจำปาไม่อยู่ พวกบ่าวผู้ชายอันประกอบด้วย ไอ้ม่วง บ่าวคนสนิทของท่านออกญา, ไอ้แหวนและไอ้ยอด บ่าวผู้มีหน้าที่พายเรือ ทั้งสามคนกำลังจับกลุ่มนั่งคุยกันอยู่ที่ริมคลอง

"พี่ม่วง นี่ก็หลายวันแล้วนะ จะลงมือกันเลยมั้ย ข้าอัดอั้นมาหลายเพลาจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว" ไอ้แหวนพูดขึ้นมา

"พวกเอ็งใจเย็นก่อน ข้าดูท่าทีมาหลายวันแล้ว ยังมิเห็นแม่นายออกจากหอนอนมาแม้แต่ก้าวเดียว ไม่แน่ว่าแม่นายกำลังขี่ม้าอยู่ก็เป็นได้ ถึงไม่ออกมาให้ผู้ใดเห็นเลยซักครั้ง"
ไอ้ม่วงวิเคราะห์ เพราะนับตั้งแต่คุณหญิงจำปาเดินทางไปละโว้ แม่หญิงการะเกดก็เก็บตัวอยู่บนเรือนตลอดมิเคยออกไปไหนมาไหนเลย ผิดวิสัยแม่หญิงที่มันคุ้นเคยนัก
"ถ้าแม่หญิงกำลังขี่ม้าจริงดังพี่ม่วงว่า งั้นพวกเราก็รอเก้อน่ะสิพี่"
คราวนี้ไอ้ยอดพูดขึ้นมาบ้าง
"พวกเอ็งอย่าวิตก ปกติผู้หญิงเวลาขี่ม้าก็มิเกินสามสี่วันหรอก ข้าว่าคืนนี้แหละเป็นโอกาสเหมาะที่พวกเราจะลงมือกันแล้ว"
ไอ้ม่วงพูดอย่างมั่นใจ และเริ่มกำหนดแผนการลงมือคืนนี้ทันที

...

ดึกสงัดคืนนั้นเอง เงาร่างกำยำของชายสามคนย่องไปยังหอนอนของแม่หญิงการะเกดอย่างเงียบเชียบที่สุด แม้เสียงฝีเท้าก็ไม่มีผู้ใดได้ยิน หน้าหอนอนของแม่หญิงซึ่งปกติจะมีนังผินกับนังแย้มนอนเฝ้าอยู่ทุกคืน แต่ตั้งแต่พวกมันได้เสียเป็นเมียของไอ้จ้อยแล้ว ก็แทบจะไม่เคยมานอนเฝ้าแม่นายของพวกมันในยามดึกอีกเลย เพราะมัวแต่ไปโล้สำเภากับไอ้จ้อยที่กระท่อมของมันด้านท้ายเรือนโน่นทุกคืน เพลานี้จึงเป็นทางสะดวกยิ่งนัก
ประตูหอนอนของแม่หญิงการะเกดลงกลอนไว้จากด้านใน แต่ก็หาได้เป็นปัญหาแก่พวกมันไม่ ไอ้ม่วงซึ่งใกล้ชิดท่านออกญาจนแอบจดจำมนต์สะเดาะกลอนประตูจนขึ้นใจ จึงรีบพนมมือร่ายคาถาใส่ประตูหอนอนทันที กลอนที่ขัดประตูไว้ด้านในก็ค่อยๆเลื่อนออกจนประตูถูกเปิดได้ในที่สุด พวกมันสามคนจึงค่อยๆก้าวเข้าไปในหอนอนของแม่หญิงอย่างเงียบกริบ

แม่หญิงการะเกดกำลังหลับสนิทในท่านอนตะแคงหันหลังให้พวกมันทั้งสาม ช่วงเอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผายงอนเห็นเป็นเส้นโค้งเว้ายั่วยวนจนต้องยกมือขึ้นเช็ดน้ำลายเพราะความหื่นกามของพวกมัน ไอ้ยอดรีบกระซิบบอกลูกพี่ของมันเบาๆ
"ตูดใหญ่ขนาดนี้ มันน่าจับมากระแทกให้ยับจริงๆเลยพี่ม่วง"
ไอ้ม่วงหันมาเขกกะโหลกผู้พูดเสียหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะย่องเข้าไปตรงข้างเตียงแม่หญิง แสงจันทร์สลัวๆที่ส่องเข้ามาจากนอกหน้าต่างช่างขับให้เรือนร่างที่ทอดกายนอนอยู่ตรงหน้าพวกมันนั้นดูผุดผ่องยิ่งนัก ไอ้ม่วงค่อยๆจับผ้านุ่งของแม่หญิงการะเกดรูดขึ้นมาจากปลายขาช้าๆ พวกไอ้แหวนไอ้ยอดที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ลุ้นจนหัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อเห็นปลีน่องขาวๆโผล่พ้นผ้าออกมา จากนั้นก็เป็นต้นขาขาวอวบ และส่วนสำคัญที่สุดที่พวกมันรอคอยก็ปรากฏแก่สายตาจนได้ เมื่อผ้านุ่งถูกถลกขึ้นไปกองอยู่ที่เอว แลเห็นสะโพกผายใหญ่ก้นกลมกลึงไร้อาภรณ์ปิดบัง แคมหีพูใหญ่ที่ปลิ้นออกมาทางด้านหลังสะโพกทำเอาพวกมันทั้งสามควยลุกตั้งโด่น้ำเงี่ยนปริ่มเยิ้มที่หัวควยจนเปียกเป้ากางเกงเป็นดวงๆ

ไอ้ม่วงแก้กางเกงของตัวมันเองออก แล้วสาวท่อนควยที่แข็งราวกับแท่งหินเขยิบเข้าหาแม่หญิงการะเกดช้าๆ
"อูย...งามเหลือเกินแม่นาย ในบรรดาเมียๆทั้งหลายของออกญาท่าน ล้วนผ่านควยของข้ามาหมดทุกผู้แล้วหนา ออกญาท่านช่างมีเมตตา แบ่งปันเมียของท่านมาให้พวกบ่าวได้คลายกำหนัดเสมอๆ ยังเหลือก็แต่แม่นายเพียงผู้เดียว วันนั้นที่แม่นายถูกออกญาท่านโล้สำเภา บ่าวก็แอบดูอยู่ด้วยหนา แม่นายช่างร้อนแรงยิ่งนัก วันนี้แหละแม่นายจักได้ลิ้มรสควยของบ่าวบ้าง รับรองว่าแม่นายจะมีความสุขไม่แพ้ครั้งก่อนเลยเชียว"

สิ้นคำของไอ้ม่วง มือของมันก็จับสะโพกของแม่หญิงให้พลิกเปลี่ยนจากตะแคงมาเป็นนอนหงาย ทันใดนั้น ตีนเล็กๆก็ถูกเหวี่ยงเข้าไปที่กกหูของมันอย่างจังจนถึงกับวูบลงไปกองกับพื้น ไอ้แหวนไอ้ยอดที่อยู่ข้างหลังก็ถึงกับชะงักเมื่อเห็นว่าแม่นายที่นอนอยู่บนเตียงนั้นหาได้หลับสนิทไม่ หากแต่รอจังหวะเหมาะๆเล่นงานพวกมันกลับต่างหาก ยังมิทันจะคิดทำประการใดต่อไป ฝ่าเท้าขาวเนียนก็พุ่งเข้าหาใบหน้าของไอ้แหวนเข้าเต็มปากเต็มจมูก ไอ้แหวนมัวแต่จ้องไปที่แคมหีตรงหว่างขาซึ่งแยกออกจากกันเพราะการยกตีนถีบของแม่นาย เห็นติ่งแตดรำไรอยู่ได้ชั่วพริบตาก็หงายหลังลงไปกองตามไอ้ม่วงไปติดๆ ส่วนไอ้ยอด พอเห็นเพื่อนฟุบลงไปแล้ว มันก็รู้สึกถึงมือเล็กๆโอบรอบต้นคอมันคล้ายจะสวมกอด แต่แล้วเข่าของหญิงสาวก็กระทุ้งเข้าไปเต็มลิ้นปี่จนจุกหายใจไม่ออก จนต้องทรุดลงไปตามพวกของมัน

พอจัดการบ่าวหื่นกามสามคนจนร่วงลงไปหมดแล้ว หญิงสาวก็วิ่งออกไปตามหาคนช่วยทันที แต่ก็วิ่งได้ไม่สะดวกนัก เพราะมือนึงของนางต้องรวบเอาผ้านุ่งที่โดนถลกออกเมื่อครู่กำเอาไว้ไม่ให้มันหลุดลงไปจนโป๊ ทำให้นางวิ่งแบบทุลักทุเล พวกบ่าวสามคนที่หายจุกแล้วก็ลุกขึ้นมาวิ่งตาม หญิงสาวมุ่งหน้าไปยังหอนอนของท่านออกญาทันทีโดยหวังว่าคุณลุงจะช่วยนางจากพวกบ่าวหื่นกามเหล่านี้ได้ พลันวิ่งไปถึงหอนอนท่านออกญาก็ปรากฏร่างชายผู้หนึ่งยืนรอท่าอยู่ก่อนแล้ว

"คุณลุงเจ้าขา ช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ บ่าวพวกนี้มันคิดจะลวนลามข้า...อ๊ะ"
แม่หญิงการะเกดวิ่งหนีไปทางท่านออกญา แต่ทันใดนั้นผงสีขาวๆก็ถูกสาดจากมือของท่านออกญาจนฟุ้งไปทั่วใบหน้าของนาง แม่หญิงพอสูดดมผงเหล่านั้นเข้าไปก็ถึงกับหมดแรงเป็นลมสลบไปทันที
"พวกเอ็งจัดการให้มันเงียบกว่านี้หน่อยไม่ได้หรืออย่างไรวะ ไอ้ม่วง ไอ้แหวน ไอ้ยอด" ออกญาหันมากล่าวกับพวกบ่าวทั้งสามพลางหันมามองร่างของหลานสาวที่สลบไสลไม่ได้สติอยู่ที่พื้น แต่แล้วก็ต้องตกใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อพบว่าหญิงสาวที่นอนสลบอยู่มิใช่หลานสาวของเขา

"พวกเอ็งไม่มีตาดูกันหรือไงวะ นี่มันไม่ใช่แม่การะเกดหลานข้า พวกเอ็งเข้าใจว่าเป็นหลานข้าไปได้อย่างไร"

พวกบ่าวสามคนก้มลงมองดูชัดๆก็ถึงกับตกตะลึงอย่างคาดไม่ถึง เพราะร่างที่นอนสลบอยู่นั้นคือนังแย้ม บ่าวของแม่การะเกดที่ผัดหน้าทาปากเสียจนแทบไม่หลงเหลือเค้าเดิม อีกทั้งยังสวมเสื้อผ้าและทำผมจนเหมือนกับแม่หญิงการะเกดยังไงยังงั้น

...

ณ เมืองละโว้ คุณหญิงจำปากำลังขี่ม้ามุ่งหน้าไปยังเรือนของพี่สาว โดยมีบ่าวคนหนึ่งขี่ม้าเดินมาข้างๆ

"คุณป้าเจ้าคะ ทำแบบนี้จะดีหรือเจ้าคะ ให้ข้าปลอมตัวเป็นบ่าวแล้วตามคุณป้ามา ปล่อยให้พี่แย้มปลอมตัวเป็นข้าอยู่ที่เรือน"
ปรากฏว่าบ่าวที่ขี่ม้าติดตามคุณหญิงจำปามา ก็คือแม่การะเกดนั่นเอง นางแต่งตัวธรรมดาๆเหมือนๆกับพวกบ่าว อีกทั้งยังไม่แต่งหน้าทาปาก แต่กระนั้นแม้หน้าสดของนางก็ยังเปล่งประกายความเป็นหญิงผู้ดีผิดแผกจากบ่าวทั่วไปอยู่ดี

"ข้ารู้สันดานของผัวข้าดี เจ้าแอบตามข้ามาเช่นนี้น่ะดีแล้ว หาไม่แล้วเจ้าคงต้องตกเป็นเมียอีกคนของท่านออกญาเป็นแน่แท้"
คุณหญิงจำปากล่าว แต่แม่การะเกดก็แอบนึกในใจ
'ไม่ทันแล้วกระมังเจ้าคะคุณป้า ข้าโดนคุณลุงเปิดซิงไปเรียบร้อยตั้งนานแล้ว ที่ข้าห่วงคือห่วงพี่แย้มจะโดนคุณลุงปล้ำเอาน่ะสิเจ้าคะ'

...

"บ่าวไม่ทันดูให้ดีจริงๆขอรับ ในห้องมันมืดจึงมองไม่ชัด อีกทั้งยัง..."
ไอ้ม่วงพูดไม่ทันจบประโยค ท่านออกญาก็พูดสวนขึ้นมา
"อีกทั้งยัง..มัวแต่ดูตูดดูหีของนางใช่หรือไม่วะ..ไอ้ม่วง"
"ชะ..ใช่ขอรับ ก็ใบหน้าของแม่หญิงข้าเห็นทุกวัน แต่ส่วนนั้นของแม่หญิงข้าไม่เคยเห็นก็เลย.."
"แล้วไง..สุดท้ายเอ็งก็ไม่มีโอกาสได้เห็นของดีของหลานข้าอยู่ดี ได้เห็นก็แต่ของนังบ่าวชั้นต่ำนี่"
"แล้วออกญาท่านจะให้ข้าทำอย่างไรขอรับ หากนังแย้มมันไปฟ้องแม่นาย เรื่องรู้ถึงหูคุณหญิงเข้า บ่าวคงไม่รอดแน่ขอรับ"
ไอ้ม่วงกลัวเรื่องจะแดงหากคุณหญิงจำปากลับมาทราบเรื่องที่มันทำไว้ ท่านออกญาถอนใจอย่างเหนื่อยหน่ายแล้วออกคำสั่ง
"เอ็งเอามันไปนอนในหอหนังสือของข้า แล้วจะทำกระไรกับนังบ่าวคนนี้ก็ทำไปจนกว่าจะสาแก่ใจ โทษฐานที่มาปลอมตัวหลอกข้า อ้อ..แล้วก็อย่าลืมรัดสายสิญจน์ที่ข้าให้ก่อนเข้าไปด้วยล่ะ ประเดี๋ยวจะโดนข่ายอาคมของข้าเล่นงานจนลืมสิ้นหมด เกิดจำไม่ได้ว่าเย็ดนังนี่ท่าไหนไปบ้าง คงเสียดายแย่"

...

นังแย้มลืมตาตื่นขึ้นมาจากการสลบไปเมื่อครู่ก็พบว่า ตอนนี้ตนเองนอนอยู่บนเตียงในห้องที่เต็มไปด้วยหนังสือ ห้องนี้นางไม่เคยเข้ามาเลยสักครั้งจึงเดาว่าน่าจะเป็นห้องของออกญาท่านที่สั่งห้ามบ่าวทุกคนไว้ไม่ให้เข้ามา เมื่อมองไปรอบๆก็พบว่าทั้งข้อมือและข้อเท้าของตัวเองโดนผ้ามัดยึดเอาไว้จนกระดุกกระดิกไม่ได้ อีกทั้งท่อนล่างของนางก็เปลือยเปล่าล่อนจ้อน ผ้านุ่งที่เคยใส่ไว้ถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เหลือเพียงผ้าแถบที่รัดพันหน้าอกเอาไว้เพียงชิ้นเดียว

"ฟื้นแล้วหรือวะ นังแย้ม เอ็งนี่ก็ร้ายไม่เบานี่หว่า ทั้งถีบทั้งเข่า เล่นเอาพวกข้าสามคนกลายเป็นเด็กอมมือไปเลย"
ไอ้ม่วงเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงปลายเท้าของนาง ตามด้วยไอ้แหวนและไอ้ยอด แต่ที่ทำให้นังแย้มตกตะลึงจนอ้าปากค้างคือทั้งสามคนล้วนไม่นุ่งผ้าผ่อนกันเลยซักผืน ปล่อยควยยาวห้อยโตงเตงกันทุกคน สามคนสามควยสามขนาด ไอ้ม่วงดูจะมีท่อนลำที่ใหญ่กว่าเพื่อน สีผิวดำมะเมื่อมขนรกรุงรัง ไอ้แหวนควยสั้นกว่าไอ้ม่วงอยู่หน่อยแต่ลำตัวนั้นอวบอ้วนกว่า ขนที่โคนควยก็รกรุงรังพอๆกัน ส่วนไอ้ยอดนั้นดูแปลกประหลาดกว่าเพื่อน เพราะลำควยของมันนั้นเหมือนหักงอตรงกลาง ปลายควยเชิดแหงนขึ้น มิได้ตรงเป็นลำเหมือนกับอีกสองคน นังแย้มถึงกับหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อรู้ว่ากำลังจะโดนอะไรในอีกไม่กี่อึดใจนี้

"โทษฐานที่เอ็งถีบข้า ข้าจะยัดเยียดความเป็นผัวให้เอ็งเป็นการตอบแทนก็แล้วกันนังแย้ม"
ไอ้ม่วงเอ่ยขึ้นมา ส่วนไอ้แหวนก็สำทับตาม
"เป็นไงวะนังแย้ม ของพวกข้าพอจะสู้ของไอ้จ้อยผัวเอ็งได้มั้ยวะ"
นังแย้มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เพราะควยของไอ้จ้อยผัวมันนั้นเล็กกว่าพวกสามคนนี้แบบเทียบไม่ติด แต่นางก็ยังทำเป็นปากเก่งพูดกลบเกลื่อนความกลัวออกไป
"ถุย...พวกมึงมันไม่เจียมตัว คิดจะล่วงเกินแม่นายกู แม่นายเขารู้ทันพวกมึงหรอกถึงได้ตามคุณหญิงจำปาไปละโว้ อย่างพวกมึงจะมีปัญญาทำกระไรได้ ต่อให้เข้ามาพร้อมกันหมดทั้งสามคน กูก็ไม่กลัว"
ปากก็พูดไปยังงั้น แต่หว่างขาของนังแย้มตอนนี้เริ่มมีน้ำเมือกซึมๆออกมาแล้ว

"ทำเป็นพูดดีนักนะมึง เดี๋ยวเจอพวกกูสามคนเข้าไปแล้วมึงจะร้องไม่ออก เฮ้ย...ไอ้แหวนไอ้ยอด ลงมือเลยเว้ย"
ไอ้ม่วงหันไปบอกพวกอีกสองคน แล้วกรูเข้าไปหานังแย้มที่โดนขึงพืดอยู่บนเตียงพร้อมๆกัน เริ่มจากไอ้ม่วงดึงผ้าแถบที่รัดหน้าอกของนังแย้มออกโยนทิ้งไป หน้าอกหน้าใจของนางก็เด้งออกมาอวดโฉมทันที

"จุ๊ๆๆ...ไม่เบานี่หว่านังแย้ม มีของดีเหมือนกันนะเอ็ง ขอข้าชิมหน่อยเถอะวะ"
ไอ้แหวนพูดขึ้นมาแล้วก้มลงไปดูดเลียหน้าอกของนังแย้มอย่างหื่นกระหาย ทำเอานังแย้มเสียวซ่านจนสะบัดหน้าไปมา ก่อนจะโดนไอ้ม่วงจับคางไว้แล้วออกแรงบีบจนนางต้องอ้าปากออก
"มึงลองชิมรสควยของกูดูหน่อยปะไรวะ"
ไอ้ม่วงพูดแล้วเสียบท่อนควยใส่ปากนังแย้มทันที จนนางถึงกับร้องอู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์เพราะมีควยคาอยู่เต็มปาก กลิ่นและรสควยของไอ้ม่วงนั้นรุนแรงยิ่งนัก มันคงไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันถึงได้เหม็นสาบเยี่ยงนี้ อีกทั้งรสชาติของมันก็ทำเอานังแย้มถึงกับคลื่นไส้จนแทบจะอ้วกออกมา แต่เพราะเหตุใดไม่รู้ได้ ยิ่งมันสูดดมและกลืนเอาน้ำเงี่ยนจากปลายควยที่เยิ้มออกมามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกเงี่ยนง่านมากขึ้นเท่านั้น จนท่าทีที่เคยรังเกียจขยะแขยงเปลี่ยนเป็นรูดปากเข้าออกดูดกลืนท่อนควยนั้นอย่างเต็มใจ

"โหยพี่...อีนี่มันเงี่ยนแล้วว่ะพี่ ดูดิ น้ำหีมันออกมาเต็มเลย"
ไอ้ยอดที่สนใจท่อนล่างของนังแย้มอยู่พูดขึ้นมา หลังจากที่นังแย้มมันโดนทั้งดูดนมทั้งควยยัดปากจนหูอื้อตาลายไปหมดแล้ว ความเงี่ยนส่งผลให้หีของนางขับน้ำเมือกออกมาไม่ขาดสาย ไอ้ยอดจึงลองใช้ลิ้นของมันตวัดเลียชิมรสน้ำหีของนังแย้มดูบ้าง เล่นเอานังแย้มสะดุ้งเหมือนโดนไฟฟ้าช๊อตจนแอ่นเอวสูงลิ่ว

"อื้อ...อื้อ...โอว...อูว..."
นังแย้มครางอู้อี้ทั้งที่ควยของไอ้ม่วงยังเต็มปากอยู่
"พี่ม่วง ข้าทนไม่ไหวแล้ว ขอล่อนังนี่ให้หายอยากก่อนละกันนะพี่"
ไอ้ยอดขอเย็ดนังแย้มก่อนเป็นคนแรก มันลุกขึ้นมาจ่อท่อนควยงอๆของมันเข้าตรงร่องแล้วก็กระดกเสยส่งสำเภาเข้าอ่าวนังแย้มเข้าไปทีเดียวหมดทั้งลำ เรือสำเภารูปร่างบิดเบี้ยวผิดธรรมชาติของมันเข้าไปครูดในโพรงหีสะกิดติ่งเสียวด้านในจนนังแย้มเสียวสะท้านไปทั้งร่าง นังแย้มบิดเกร็งส่ายเอวไปมาแม้จะไม่สามารถขยับตัวได้มากนักเพราะโดนมัดมือมัดเท้าไว้

"พี่ม่วง ลองมาดูดนมอีนี่ดูบ้างไหม นมแม่งหวานอร่อยชิบหาย เห็นหุ่นบางๆอย่างนี้ นมมันใหญ่เอาเรื่องเหมือนกันนะพี่"
ไอ้แหวนละปากจากหน้าอกของนังแย้ม แล้วสลับที่กันกับไอ้ม่วงบ้าง ไอ้ม่วงจึงได้ลองบีบขยำนมของนังแย้มแบบเน้นๆ นมของนางแข็งสู้มือมันดีเหลือเกิน เพราะนังแย้มมันยังอยู่ในวัยกำดัดแถมยังไม่เคยมีลูกจึงได้มีหน้าอกหน้าใจที่หยุ่นสู้มือดีเช่นนี้ มันบีบไปพลางดูดไปพลางอย่างไม่ปรานีราวกับจะให้นมของนังแย้มแหลกคามือของมัน

ส่วนไอ้แหวนก็สลับมายัดควยเข้าปากนังแย้มบ้าง ท่อนควยอวบอ้วนของมันคับปากยิ่งกว่าคราวที่อมให้ไอ้ม่วงเสียอีก แม้ความยาวของมันจะไม่ไปกระทุ้งลำคอจนทำให้สำลักแบบของไอ้ม่วง แต่วงรอบของลำควยไอ้แหวนกลับทำให้ปากของนางแทบฉีก นางอมให้ไอ้แหวนอย่างสุดกำลังจนน้ำหูน้ำตาไหล

ส่วนท่อนล่างของนังแย้มยังคงกระเด้งกระดอนไปตามแรงกระเด้าของไอ้ยอด มันผู้นี้แม้มีอาวุธที่ไม่ใหญ่มากนักแต่น้ำอดน้ำทนมันกลับยอดเยี่ยม อีกทั้งรูปทรงผิดธรรมชาติของท่อนควยมันยังสร้างความรู้สึกเสียวซ่านอย่างไม่เคยมีมาก่อนให้แก่นังแย้มจนได้แต่ร้องครวญครางอู้อี้อยู่ในลำคอ และเพียงไม่นานนังแย้มก็ทนการเล้าโลมพร้อมกันทั้งบนและล่างไม่ไหวอีกต่อไป สะโพกของนางแอ่นเกร็ง ช่องสังวาสตอดยิบๆ น้ำรักทะลักทลายออกมาจนราวกับเขื่อนแตก แรงบีบรัดในโพรงสวาทของนางทำเอาไอ้ยอดทนไม่ไหวเช่นกัน
"โอว...สุดยอด...หีเอ็งมันแน่นอะไรขนาดนี้ ข้าทนไม่ไหวแล้ว...อ๊าก"
ไอ้ยอดกระทุ้งส่งท้ายอีกสามสี่ครั้งก่อนฉีดน้ำกามเข้าไปเต็มร่องรูหีของนังแย้ม ไอ้ม่วงเห็นพรรคพวกเสร็จไปหนึ่งรอบแล้วจึงผลักตัวเพื่อนมันออกแล้วเปลี่ยนมาเตรียมสอดท่อนควยเข้ารูหีของนังแย้มบ้าง ด้วยความที่น้ำควยที่ยังคั่งค้างอยู่เต็มรูหีจนล้นทะลักออกมาข้างนอก ทำให้ไอ้ม่วงส่งท่อนควยลำยาวของตัวเองเสียบเข้าไปอย่างไม่ยากเย็นนัก

"โอว...พี่ม่วงขา..ข้าเสียวเหลือเกิน ให้ข้าพักก่อนเถอะ ข้าเหนื่อยจนจะขาดใจแล้ว"
นังแย้มถอนปากออกจากท่อนควยของไอ้แหวนแล้วขอร้องไอ้ม่วงอย่างน่าสงสาร แต่ไอ้ม่วงมันหาได้สนใจไม่ พอเสียบควยเข้าร่องหีของนังแย้มได้ก็ตั้งหน้าตั้งตากระเด้าเย็ดต่อจนร่างของนังแย้มกระเด้งกระดอนไปมา

ไอ้แหวนเห็นว่านังแย้มหมดท่าแล้วจึงแก้มัดมือทั้งสองข้างของนังแย้มออก นังแย้มเองพอมือเป็นอิสระแล้วก็กลับมาคว้าจับท่อนควยของไอ้แหวนส่งเข้าปากแล้วดูดต่อเพื่อระบายความเงี่ยนง่าน อีกมือนึงก็นวดคลึงพวงกระโปกของมันไปด้วย ไอ้แหวนรู้สึกพึงพอใจมากจนจับศีรษะนังแย้มโยกเข้าออกกับท่อนควยของมันยาวๆ
"โอว...ซี้ด...พี่ม่วง อีนี่มันดูดควยโคตรเก่งเลยว่ะพี่ แบบนี้นี่เองไอ้จ้อยมันถึงได้หลงจนหัวปักหัวปำ"
"อูว...พี่แหวน จะไปพูดถึงไอ้จ้อยผัวเก่าข้าไปเพื่อการใด บัดนี้พวกพี่ทั้งสามคนเป็นผัวข้าแล้วหนา ข้าจักบริการพวกพี่ให้ถึงใจเลยนะจ๊ะ"
นังแย้มโดนความเงี่ยนเล่นงานจนตอนนี้มันยอมเป็นเมียของทั้งสามคนนี้ด้วยความเต็มใจเสียแล้ว

ไอ้ยอดที่เสร็จไปก่อนเมื่อกี้เห็นภาพพรรคพวกของมันรุมเย็ดนังแย้มแล้วก็เกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกรอบ มันจึงลุกมานั่งข้างๆศีรษะนังแย้มแล้วยื่นควยเข้าไปใกล้ๆ นังแย้มก็รู้งานจึงคว้าจับเอาดุ้นควยของทั้งไอ้แหวนและไอ้ยอดไว้ข้างละอัน ก่อนจะดูดเลียท่อนควยผลัดกันซ้ายทีขวาทีอย่างระเริงใจ ท่อนล่างของนางก็ยังเด้งรับการกระแทกจากไอ้ม่วงเป็นจังหวะไปพร้อมๆกัน

"อูย...นังแย้ม เอ็งนี่มันสุดยอดเลยว่ะ เล่นเอาพวกข้าเสียวไปหมดทั้งตัวแล้วเนี่ย"
ไอ้แหวนที่โดนดูดท่อนควยอยู่นานพูดขึ้น
"ซี้ด...ใช่เลยจ้ะพี่ ขนาดข้าเสร็จไปครั้งนึงแล้ว ยังเสียวจนจวนจะเสร็จไปอีกรอบแล้วเนี่ย"
ไอ้ยอดพูดสำทับขึ้นมา
"งั้นพวกเรามาเสร็จพร้อมกันเลยดีไหมวะพวกเอ็ง"
ไอ้ม่วงที่กระเด้าควยยิกๆอยู่ก็เอ่ยขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย

"เอาเลยจ้ะพี่...ซี้ด...ข้าก็จวนจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน พวกพี่เย็ดข้าไปจนกว่าแม่นายจะกลับมาเลยก็ได้...ซี้ด...อูย..."
นังแย้มให้สัญญาณ จากนั้นไอ้ม่วงก็โหมกระเด้าเอวอย่างสุดกำลัง เพียงไม่นานทุกอย่างก็มาถึงจุดสุดท้าย
"อ๊าก...ช้าเสร็จแล้ว..นังแย้ม...ซี้ด...รับน้ำควยจากข้าไปให้หมดเลยหนา...อูว..." ไอ้ม่วงเสร็จก่อนเป็นคนแรก
"โอว...พวกข้าก็ด้วย...ซี้ด..."
ทั้งสามคนเสร็จแทบจะพร้อมๆกัน น้ำควยจากไอ้แหวนและไอ้ยอดพุ่งเป็นสายกระทบเข้ากับใบหน้าของนังแย้มทั้งสองทางจนใบหน้าของนางเปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น ส่วนรูหีของนางก็รับเอาน้ำควยของไอ้ม่วงเข้าไปจนเต็มโพรงถ้ำ ท่ามกลางเสียงครวญครางจากบ่าวทั้งสาม นังแย้มก็เสร็จสมจนร้องครางหวีดหวิวไปในเวลาเดียวกัน

...

บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 10



บ่ายวันหนึ่ง ในวันที่อากาศสดใส คุณหญิงจำปาเข้ามาคุยกับท่านออกญาที่โถงกลางเรือน ซึ่งแม่การะเกดก็อยู่แถวนั้นด้วยพอดี
"คุณพี่เจ้าขา เจ็ดวันนี้ ข้าต้องไปเมืองละโว้ ไปกำกับดูแลจัดงานศพของคุณหญิงพี่สาวข้าที่นั่น" คุณหญิงจำปาเอ่ย

"ละโว้...ข้าขอไปด้วยคนได้ไหมเจ้าคะคุณป้า"
แม่การะเกดถามอย่างตื่นเต้น เพราะว่านางคิดถึงและเป็นห่วงแม่มะลิยิ่งนัก ครั้งสุดท้ายที่ไปเยี่ยมนางตอนนั้นนางเพิ่งคลอดลูก บัดนี้ก็ผ่านมาสี่เดือนแล้ว นางอยากกลับไปดูว่าแม่มะลิยังสบายดีอยู่หรือไม่ และฟอลคอนยังรังแกนางอยู่อีกหรือเปล่า เพราะตั้งแต่นางขอให้หลวงสรศักดิ์ช่วยสั่งสอนฟอลคอนให้ นางก็ไม่ได้ข่าวจากแม่มะลิอีกเลย

"ข้าไปทำธุระ หาใช่ไปเที่ยวเล่นไม่ เจ้าอยู่ที่นี่แหละ มิต้องไปดอก" คุณหญิงจำปาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย

"ไปเถิดแม่จำปา ข้าจะดูแลทุกอย่างทางนี้ให้ระหว่างที่เจ้าไม่อยู่"
ท่านออกญารับปากแม่จำปาแล้วหันไปลอบมองแม่การะเกดแว่บหนึ่ง เวลานั้นพ่อเดชออกเดินทางไปฝรั่งเศสได้ราวๆสามเดือนเศษแล้ว ดังนั้นหากแม่จำปาต้องไปละโว้อีกคน เจ็ดวันนี้ในเรือนจึงเหลือแต่เพียงเขาและแม่การะเกดเท่านั้นที่ต้องอยู่กันตามลำพัง

"แม่การะเกด ตามข้ามาทางนี้สักประเดี๋ยว ข้ามีเรื่องจะต้องสั่งให้เจ้าทำระหว่างที่ข้าไม่อยู่"
คุณหญิงจำปาเรียกให้การะเกดเดินตามไป โดยมีสายตาของท่านออกญาจับจ้องไปยังบั้นท้ายที่ส่ายซ้ายทีขวาทีตามจังหวะก้าวขาของแม่การะเกดแทบไม่วางตา

....

หลายวันผ่านไปหลังจากคุณหญิงจำปาไม่อยู่ พวกบ่าวผู้ชายอันประกอบด้วย ไอ้ม่วง บ่าวคนสนิทของท่านออกญา, ไอ้แหวนและไอ้ยอด บ่าวผู้มีหน้าที่พายเรือ ทั้งสามคนกำลังจับกลุ่มนั่งคุยกันอยู่ที่ริมคลอง

"พี่ม่วง นี่ก็หลายวันแล้วนะ จะลงมือกันเลยมั้ย ข้าอัดอั้นมาหลายเพลาจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว" ไอ้แหวนพูดขึ้นมา

"พวกเอ็งใจเย็นก่อน ข้าดูท่าทีมาหลายวันแล้ว ยังมิเห็นแม่นายออกจากหอนอนมาแม้แต่ก้าวเดียว ไม่แน่ว่าแม่นายกำลังขี่ม้าอยู่ก็เป็นได้ ถึงไม่ออกมาให้ผู้ใดเห็นเลยซักครั้ง"
ไอ้ม่วงวิเคราะห์ เพราะนับตั้งแต่คุณหญิงจำปาเดินทางไปละโว้ แม่หญิงการะเกดก็เก็บตัวอยู่บนเรือนตลอดมิเคยออกไปไหนมาไหนเลย ผิดวิสัยแม่หญิงที่มันคุ้นเคยนัก
"ถ้าแม่หญิงกำลังขี่ม้าจริงดังพี่ม่วงว่า งั้นพวกเราก็รอเก้อน่ะสิพี่"
คราวนี้ไอ้ยอดพูดขึ้นมาบ้าง
"พวกเอ็งอย่าวิตก ปกติผู้หญิงเวลาขี่ม้าก็มิเกินสามสี่วันหรอก ข้าว่าคืนนี้แหละเป็นโอกาสเหมาะที่พวกเราจะลงมือกันแล้ว"
ไอ้ม่วงพูดอย่างมั่นใจ และเริ่มกำหนดแผนการลงมือคืนนี้ทันที

...

ดึกสงัดคืนนั้นเอง เงาร่างกำยำของชายสามคนย่องไปยังหอนอนของแม่หญิงการะเกดอย่างเงียบเชียบที่สุด แม้เสียงฝีเท้าก็ไม่มีผู้ใดได้ยิน หน้าหอนอนของแม่หญิงซึ่งปกติจะมีนังผินกับนังแย้มนอนเฝ้าอยู่ทุกคืน แต่ตั้งแต่พวกมันได้เสียเป็นเมียของไอ้จ้อยแล้ว ก็แทบจะไม่เคยมานอนเฝ้าแม่นายของพวกมันในยามดึกอีกเลย เพราะมัวแต่ไปโล้สำเภากับไอ้จ้อยที่กระท่อมของมันด้านท้ายเรือนโน่นทุกคืน เพลานี้จึงเป็นทางสะดวกยิ่งนัก
ประตูหอนอนของแม่หญิงการะเกดลงกลอนไว้จากด้านใน แต่ก็หาได้เป็นปัญหาแก่พวกมันไม่ ไอ้ม่วงซึ่งใกล้ชิดท่านออกญาจนแอบจดจำมนต์สะเดาะกลอนประตูจนขึ้นใจ จึงรีบพนมมือร่ายคาถาใส่ประตูหอนอนทันที กลอนที่ขัดประตูไว้ด้านในก็ค่อยๆเลื่อนออกจนประตูถูกเปิดได้ในที่สุด พวกมันสามคนจึงค่อยๆก้าวเข้าไปในหอนอนของแม่หญิงอย่างเงียบกริบ

แม่หญิงการะเกดกำลังหลับสนิทในท่านอนตะแคงหันหลังให้พวกมันทั้งสาม ช่วงเอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผายงอนเห็นเป็นเส้นโค้งเว้ายั่วยวนจนต้องยกมือขึ้นเช็ดน้ำลายเพราะความหื่นกามของพวกมัน ไอ้ยอดรีบกระซิบบอกลูกพี่ของมันเบาๆ
"ตูดใหญ่ขนาดนี้ มันน่าจับมากระแทกให้ยับจริงๆเลยพี่ม่วง"
ไอ้ม่วงหันมาเขกกะโหลกผู้พูดเสียหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะย่องเข้าไปตรงข้างเตียงแม่หญิง แสงจันทร์สลัวๆที่ส่องเข้ามาจากนอกหน้าต่างช่างขับให้เรือนร่างที่ทอดกายนอนอยู่ตรงหน้าพวกมันนั้นดูผุดผ่องยิ่งนัก ไอ้ม่วงค่อยๆจับผ้านุ่งของแม่หญิงการะเกดรูดขึ้นมาจากปลายขาช้าๆ พวกไอ้แหวนไอ้ยอดที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ลุ้นจนหัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อเห็นปลีน่องขาวๆโผล่พ้นผ้าออกมา จากนั้นก็เป็นต้นขาขาวอวบ และส่วนสำคัญที่สุดที่พวกมันรอคอยก็ปรากฏแก่สายตาจนได้ เมื่อผ้านุ่งถูกถลกขึ้นไปกองอยู่ที่เอว แลเห็นสะโพกผายใหญ่ก้นกลมกลึงไร้อาภรณ์ปิดบัง แคมหีพูใหญ่ที่ปลิ้นออกมาทางด้านหลังสะโพกทำเอาพวกมันทั้งสามควยลุกตั้งโด่น้ำเงี่ยนปริ่มเยิ้มที่หัวควยจนเปียกเป้ากางเกงเป็นดวงๆ

ไอ้ม่วงแก้กางเกงของตัวมันเองออก แล้วสาวท่อนควยที่แข็งราวกับแท่งหินเขยิบเข้าหาแม่หญิงการะเกดช้าๆ
"อูย...งามเหลือเกินแม่นาย ในบรรดาเมียๆทั้งหลายของออกญาท่าน ล้วนผ่านควยของข้ามาหมดทุกผู้แล้วหนา ออกญาท่านช่างมีเมตตา แบ่งปันเมียของท่านมาให้พวกบ่าวได้คลายกำหนัดเสมอๆ ยังเหลือก็แต่แม่นายเพียงผู้เดียว วันนั้นที่แม่นายถูกออกญาท่านโล้สำเภา บ่าวก็แอบดูอยู่ด้วยหนา แม่นายช่างร้อนแรงยิ่งนัก วันนี้แหละแม่นายจักได้ลิ้มรสควยของบ่าวบ้าง รับรองว่าแม่นายจะมีความสุขไม่แพ้ครั้งก่อนเลยเชียว"

สิ้นคำของไอ้ม่วง มือของมันก็จับสะโพกของแม่หญิงให้พลิกเปลี่ยนจากตะแคงมาเป็นนอนหงาย ทันใดนั้น ตีนเล็กๆก็ถูกเหวี่ยงเข้าไปที่กกหูของมันอย่างจังจนถึงกับวูบลงไปกองกับพื้น ไอ้แหวนไอ้ยอดที่อยู่ข้างหลังก็ถึงกับชะงักเมื่อเห็นว่าแม่นายที่นอนอยู่บนเตียงนั้นหาได้หลับสนิทไม่ หากแต่รอจังหวะเหมาะๆเล่นงานพวกมันกลับต่างหาก ยังมิทันจะคิดทำประการใดต่อไป ฝ่าเท้าขาวเนียนก็พุ่งเข้าหาใบหน้าของไอ้แหวนเข้าเต็มปากเต็มจมูก ไอ้แหวนมัวแต่จ้องไปที่แคมหีตรงหว่างขาซึ่งแยกออกจากกันเพราะการยกตีนถีบของแม่นาย เห็นติ่งแตดรำไรอยู่ได้ชั่วพริบตาก็หงายหลังลงไปกองตามไอ้ม่วงไปติดๆ ส่วนไอ้ยอด พอเห็นเพื่อนฟุบลงไปแล้ว มันก็รู้สึกถึงมือเล็กๆโอบรอบต้นคอมันคล้ายจะสวมกอด แต่แล้วเข่าของหญิงสาวก็กระทุ้งเข้าไปเต็มลิ้นปี่จนจุกหายใจไม่ออก จนต้องทรุดลงไปตามพวกของมัน

พอจัดการบ่าวหื่นกามสามคนจนร่วงลงไปหมดแล้ว หญิงสาวก็วิ่งออกไปตามหาคนช่วยทันที แต่ก็วิ่งได้ไม่สะดวกนัก เพราะมือนึงของนางต้องรวบเอาผ้านุ่งที่โดนถลกออกเมื่อครู่กำเอาไว้ไม่ให้มันหลุดลงไปจนโป๊ ทำให้นางวิ่งแบบทุลักทุเล พวกบ่าวสามคนที่หายจุกแล้วก็ลุกขึ้นมาวิ่งตาม หญิงสาวมุ่งหน้าไปยังหอนอนของท่านออกญาทันทีโดยหวังว่าคุณลุงจะช่วยนางจากพวกบ่าวหื่นกามเหล่านี้ได้ พลันวิ่งไปถึงหอนอนท่านออกญาก็ปรากฏร่างชายผู้หนึ่งยืนรอท่าอยู่ก่อนแล้ว

"คุณลุงเจ้าขา ช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ บ่าวพวกนี้มันคิดจะลวนลามข้า...อ๊ะ"
แม่หญิงการะเกดวิ่งหนีไปทางท่านออกญา แต่ทันใดนั้นผงสีขาวๆก็ถูกสาดจากมือของท่านออกญาจนฟุ้งไปทั่วใบหน้าของนาง แม่หญิงพอสูดดมผงเหล่านั้นเข้าไปก็ถึงกับหมดแรงเป็นลมสลบไปทันที
"พวกเอ็งจัดการให้มันเงียบกว่านี้หน่อยไม่ได้หรืออย่างไรวะ ไอ้ม่วง ไอ้แหวน ไอ้ยอด" ออกญาหันมากล่าวกับพวกบ่าวทั้งสามพลางหันมามองร่างของหลานสาวที่สลบไสลไม่ได้สติอยู่ที่พื้น แต่แล้วก็ต้องตกใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อพบว่าหญิงสาวที่นอนสลบอยู่มิใช่หลานสาวของเขา

"พวกเอ็งไม่มีตาดูกันหรือไงวะ นี่มันไม่ใช่แม่การะเกดหลานข้า พวกเอ็งเข้าใจว่าเป็นหลานข้าไปได้อย่างไร"

พวกบ่าวสามคนก้มลงมองดูชัดๆก็ถึงกับตกตะลึงอย่างคาดไม่ถึง เพราะร่างที่นอนสลบอยู่นั้นคือนังแย้ม บ่าวของแม่การะเกดที่ผัดหน้าทาปากเสียจนแทบไม่หลงเหลือเค้าเดิม อีกทั้งยังสวมเสื้อผ้าและทำผมจนเหมือนกับแม่หญิงการะเกดยังไงยังงั้น

...

ณ เมืองละโว้ คุณหญิงจำปากำลังขี่ม้ามุ่งหน้าไปยังเรือนของพี่สาว โดยมีบ่าวคนหนึ่งขี่ม้าเดินมาข้างๆ

"คุณป้าเจ้าคะ ทำแบบนี้จะดีหรือเจ้าคะ ให้ข้าปลอมตัวเป็นบ่าวแล้วตามคุณป้ามา ปล่อยให้พี่แย้มปลอมตัวเป็นข้าอยู่ที่เรือน"
ปรากฏว่าบ่าวที่ขี่ม้าติดตามคุณหญิงจำปามา ก็คือแม่การะเกดนั่นเอง นางแต่งตัวธรรมดาๆเหมือนๆกับพวกบ่าว อีกทั้งยังไม่แต่งหน้าทาปาก แต่กระนั้นแม้หน้าสดของนางก็ยังเปล่งประกายความเป็นหญิงผู้ดีผิดแผกจากบ่าวทั่วไปอยู่ดี

"ข้ารู้สันดานของผัวข้าดี เจ้าแอบตามข้ามาเช่นนี้น่ะดีแล้ว หาไม่แล้วเจ้าคงต้องตกเป็นเมียอีกคนของท่านออกญาเป็นแน่แท้"
คุณหญิงจำปากล่าว แต่แม่การะเกดก็แอบนึกในใจ
'ไม่ทันแล้วกระมังเจ้าคะคุณป้า ข้าโดนคุณลุงเปิดซิงไปเรียบร้อยตั้งนานแล้ว ที่ข้าห่วงคือห่วงพี่แย้มจะโดนคุณลุงปล้ำเอาน่ะสิเจ้าคะ'

...

"บ่าวไม่ทันดูให้ดีจริงๆขอรับ ในห้องมันมืดจึงมองไม่ชัด อีกทั้งยัง..."
ไอ้ม่วงพูดไม่ทันจบประโยค ท่านออกญาก็พูดสวนขึ้นมา
"อีกทั้งยัง..มัวแต่ดูตูดดูหีของนางใช่หรือไม่วะ..ไอ้ม่วง"
"ชะ..ใช่ขอรับ ก็ใบหน้าของแม่หญิงข้าเห็นทุกวัน แต่ส่วนนั้นของแม่หญิงข้าไม่เคยเห็นก็เลย.."
"แล้วไง..สุดท้ายเอ็งก็ไม่มีโอกาสได้เห็นของดีของหลานข้าอยู่ดี ได้เห็นก็แต่ของนังบ่าวชั้นต่ำนี่"
"แล้วออกญาท่านจะให้ข้าทำอย่างไรขอรับ หากนังแย้มมันไปฟ้องแม่นาย เรื่องรู้ถึงหูคุณหญิงเข้า บ่าวคงไม่รอดแน่ขอรับ"
ไอ้ม่วงกลัวเรื่องจะแดงหากคุณหญิงจำปากลับมาทราบเรื่องที่มันทำไว้ ท่านออกญาถอนใจอย่างเหนื่อยหน่ายแล้วออกคำสั่ง
"เอ็งเอามันไปนอนในหอหนังสือของข้า แล้วจะทำกระไรกับนังบ่าวคนนี้ก็ทำไปจนกว่าจะสาแก่ใจ โทษฐานที่มาปลอมตัวหลอกข้า อ้อ..แล้วก็อย่าลืมรัดสายสิญจน์ที่ข้าให้ก่อนเข้าไปด้วยล่ะ ประเดี๋ยวจะโดนข่ายอาคมของข้าเล่นงานจนลืมสิ้นหมด เกิดจำไม่ได้ว่าเย็ดนังนี่ท่าไหนไปบ้าง คงเสียดายแย่"

...

นังแย้มลืมตาตื่นขึ้นมาจากการสลบไปเมื่อครู่ก็พบว่า ตอนนี้ตนเองนอนอยู่บนเตียงในห้องที่เต็มไปด้วยหนังสือ ห้องนี้นางไม่เคยเข้ามาเลยสักครั้งจึงเดาว่าน่าจะเป็นห้องของออกญาท่านที่สั่งห้ามบ่าวทุกคนไว้ไม่ให้เข้ามา เมื่อมองไปรอบๆก็พบว่าทั้งข้อมือและข้อเท้าของตัวเองโดนผ้ามัดยึดเอาไว้จนกระดุกกระดิกไม่ได้ อีกทั้งท่อนล่างของนางก็เปลือยเปล่าล่อนจ้อน ผ้านุ่งที่เคยใส่ไว้ถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เหลือเพียงผ้าแถบที่รัดพันหน้าอกเอาไว้เพียงชิ้นเดียว

"ฟื้นแล้วหรือวะ นังแย้ม เอ็งนี่ก็ร้ายไม่เบานี่หว่า ทั้งถีบทั้งเข่า เล่นเอาพวกข้าสามคนกลายเป็นเด็กอมมือไปเลย"
ไอ้ม่วงเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงปลายเท้าของนาง ตามด้วยไอ้แหวนและไอ้ยอด แต่ที่ทำให้นังแย้มตกตะลึงจนอ้าปากค้างคือทั้งสามคนล้วนไม่นุ่งผ้าผ่อนกันเลยซักผืน ปล่อยควยยาวห้อยโตงเตงกันทุกคน สามคนสามควยสามขนาด ไอ้ม่วงดูจะมีท่อนลำที่ใหญ่กว่าเพื่อน สีผิวดำมะเมื่อมขนรกรุงรัง ไอ้แหวนควยสั้นกว่าไอ้ม่วงอยู่หน่อยแต่ลำตัวนั้นอวบอ้วนกว่า ขนที่โคนควยก็รกรุงรังพอๆกัน ส่วนไอ้ยอดนั้นดูแปลกประหลาดกว่าเพื่อน เพราะลำควยของมันนั้นเหมือนหักงอตรงกลาง ปลายควยเชิดแหงนขึ้น มิได้ตรงเป็นลำเหมือนกับอีกสองคน นังแย้มถึงกับหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อรู้ว่ากำลังจะโดนอะไรในอีกไม่กี่อึดใจนี้

"โทษฐานที่เอ็งถีบข้า ข้าจะยัดเยียดความเป็นผัวให้เอ็งเป็นการตอบแทนก็แล้วกันนังแย้ม"
ไอ้ม่วงเอ่ยขึ้นมา ส่วนไอ้แหวนก็สำทับตาม
"เป็นไงวะนังแย้ม ของพวกข้าพอจะสู้ของไอ้จ้อยผัวเอ็งได้มั้ยวะ"
นังแย้มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เพราะควยของไอ้จ้อยผัวมันนั้นเล็กกว่าพวกสามคนนี้แบบเทียบไม่ติด แต่นางก็ยังทำเป็นปากเก่งพูดกลบเกลื่อนความกลัวออกไป
"ถุย...พวกมึงมันไม่เจียมตัว คิดจะล่วงเกินแม่นายกู แม่นายเขารู้ทันพวกมึงหรอกถึงได้ตามคุณหญิงจำปาไปละโว้ อย่างพวกมึงจะมีปัญญาทำกระไรได้ ต่อให้เข้ามาพร้อมกันหมดทั้งสามคน กูก็ไม่กลัว"
ปากก็พูดไปยังงั้น แต่หว่างขาของนังแย้มตอนนี้เริ่มมีน้ำเมือกซึมๆออกมาแล้ว

"ทำเป็นพูดดีนักนะมึง เดี๋ยวเจอพวกกูสามคนเข้าไปแล้วมึงจะร้องไม่ออก เฮ้ย...ไอ้แหวนไอ้ยอด ลงมือเลยเว้ย"
ไอ้ม่วงหันไปบอกพวกอีกสองคน แล้วกรูเข้าไปหานังแย้มที่โดนขึงพืดอยู่บนเตียงพร้อมๆกัน เริ่มจากไอ้ม่วงดึงผ้าแถบที่รัดหน้าอกของนังแย้มออกโยนทิ้งไป หน้าอกหน้าใจของนางก็เด้งออกมาอวดโฉมทันที

"จุ๊ๆๆ...ไม่เบานี่หว่านังแย้ม มีของดีเหมือนกันนะเอ็ง ขอข้าชิมหน่อยเถอะวะ"
ไอ้แหวนพูดขึ้นมาแล้วก้มลงไปดูดเลียหน้าอกของนังแย้มอย่างหื่นกระหาย ทำเอานังแย้มเสียวซ่านจนสะบัดหน้าไปมา ก่อนจะโดนไอ้ม่วงจับคางไว้แล้วออกแรงบีบจนนางต้องอ้าปากออก
"มึงลองชิมรสควยของกูดูหน่อยปะไรวะ"
ไอ้ม่วงพูดแล้วเสียบท่อนควยใส่ปากนังแย้มทันที จนนางถึงกับร้องอู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์เพราะมีควยคาอยู่เต็มปาก กลิ่นและรสควยของไอ้ม่วงนั้นรุนแรงยิ่งนัก มันคงไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันถึงได้เหม็นสาบเยี่ยงนี้ อีกทั้งรสชาติของมันก็ทำเอานังแย้มถึงกับคลื่นไส้จนแทบจะอ้วกออกมา แต่เพราะเหตุใดไม่รู้ได้ ยิ่งมันสูดดมและกลืนเอาน้ำเงี่ยนจากปลายควยที่เยิ้มออกมามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกเงี่ยนง่านมากขึ้นเท่านั้น จนท่าทีที่เคยรังเกียจขยะแขยงเปลี่ยนเป็นรูดปากเข้าออกดูดกลืนท่อนควยนั้นอย่างเต็มใจ

"โหยพี่...อีนี่มันเงี่ยนแล้วว่ะพี่ ดูดิ น้ำหีมันออกมาเต็มเลย"
ไอ้ยอดที่สนใจท่อนล่างของนังแย้มอยู่พูดขึ้นมา หลังจากที่นังแย้มมันโดนทั้งดูดนมทั้งควยยัดปากจนหูอื้อตาลายไปหมดแล้ว ความเงี่ยนส่งผลให้หีของนางขับน้ำเมือกออกมาไม่ขาดสาย ไอ้ยอดจึงลองใช้ลิ้นของมันตวัดเลียชิมรสน้ำหีของนังแย้มดูบ้าง เล่นเอานังแย้มสะดุ้งเหมือนโดนไฟฟ้าช๊อตจนแอ่นเอวสูงลิ่ว

"อื้อ...อื้อ...โอว...อูว..."
นังแย้มครางอู้อี้ทั้งที่ควยของไอ้ม่วงยังเต็มปากอยู่
"พี่ม่วง ข้าทนไม่ไหวแล้ว ขอล่อนังนี่ให้หายอยากก่อนละกันนะพี่"
ไอ้ยอดขอเย็ดนังแย้มก่อนเป็นคนแรก มันลุกขึ้นมาจ่อท่อนควยงอๆของมันเข้าตรงร่องแล้วก็กระดกเสยส่งสำเภาเข้าอ่าวนังแย้มเข้าไปทีเดียวหมดทั้งลำ เรือสำเภารูปร่างบิดเบี้ยวผิดธรรมชาติของมันเข้าไปครูดในโพรงหีสะกิดติ่งเสียวด้านในจนนังแย้มเสียวสะท้านไปทั้งร่าง นังแย้มบิดเกร็งส่ายเอวไปมาแม้จะไม่สามารถขยับตัวได้มากนักเพราะโดนมัดมือมัดเท้าไว้

"พี่ม่วง ลองมาดูดนมอีนี่ดูบ้างไหม นมแม่งหวานอร่อยชิบหาย เห็นหุ่นบางๆอย่างนี้ นมมันใหญ่เอาเรื่องเหมือนกันนะพี่"
ไอ้แหวนละปากจากหน้าอกของนังแย้ม แล้วสลับที่กันกับไอ้ม่วงบ้าง ไอ้ม่วงจึงได้ลองบีบขยำนมของนังแย้มแบบเน้นๆ นมของนางแข็งสู้มือมันดีเหลือเกิน เพราะนังแย้มมันยังอยู่ในวัยกำดัดแถมยังไม่เคยมีลูกจึงได้มีหน้าอกหน้าใจที่หยุ่นสู้มือดีเช่นนี้ มันบีบไปพลางดูดไปพลางอย่างไม่ปรานีราวกับจะให้นมของนังแย้มแหลกคามือของมัน

ส่วนไอ้แหวนก็สลับมายัดควยเข้าปากนังแย้มบ้าง ท่อนควยอวบอ้วนของมันคับปากยิ่งกว่าคราวที่อมให้ไอ้ม่วงเสียอีก แม้ความยาวของมันจะไม่ไปกระทุ้งลำคอจนทำให้สำลักแบบของไอ้ม่วง แต่วงรอบของลำควยไอ้แหวนกลับทำให้ปากของนางแทบฉีก นางอมให้ไอ้แหวนอย่างสุดกำลังจนน้ำหูน้ำตาไหล

ส่วนท่อนล่างของนังแย้มยังคงกระเด้งกระดอนไปตามแรงกระเด้าของไอ้ยอด มันผู้นี้แม้มีอาวุธที่ไม่ใหญ่มากนักแต่น้ำอดน้ำทนมันกลับยอดเยี่ยม อีกทั้งรูปทรงผิดธรรมชาติของท่อนควยมันยังสร้างความรู้สึกเสียวซ่านอย่างไม่เคยมีมาก่อนให้แก่นังแย้มจนได้แต่ร้องครวญครางอู้อี้อยู่ในลำคอ และเพียงไม่นานนังแย้มก็ทนการเล้าโลมพร้อมกันทั้งบนและล่างไม่ไหวอีกต่อไป สะโพกของนางแอ่นเกร็ง ช่องสังวาสตอดยิบๆ น้ำรักทะลักทลายออกมาจนราวกับเขื่อนแตก แรงบีบรัดในโพรงสวาทของนางทำเอาไอ้ยอดทนไม่ไหวเช่นกัน
"โอว...สุดยอด...หีเอ็งมันแน่นอะไรขนาดนี้ ข้าทนไม่ไหวแล้ว...อ๊าก"
ไอ้ยอดกระทุ้งส่งท้ายอีกสามสี่ครั้งก่อนฉีดน้ำกามเข้าไปเต็มร่องรูหีของนังแย้ม ไอ้ม่วงเห็นพรรคพวกเสร็จไปหนึ่งรอบแล้วจึงผลักตัวเพื่อนมันออกแล้วเปลี่ยนมาเตรียมสอดท่อนควยเข้ารูหีของนังแย้มบ้าง ด้วยความที่น้ำควยที่ยังคั่งค้างอยู่เต็มรูหีจนล้นทะลักออกมาข้างนอก ทำให้ไอ้ม่วงส่งท่อนควยลำยาวของตัวเองเสียบเข้าไปอย่างไม่ยากเย็นนัก

"โอว...พี่ม่วงขา..ข้าเสียวเหลือเกิน ให้ข้าพักก่อนเถอะ ข้าเหนื่อยจนจะขาดใจแล้ว"
นังแย้มถอนปากออกจากท่อนควยของไอ้แหวนแล้วขอร้องไอ้ม่วงอย่างน่าสงสาร แต่ไอ้ม่วงมันหาได้สนใจไม่ พอเสียบควยเข้าร่องหีของนังแย้มได้ก็ตั้งหน้าตั้งตากระเด้าเย็ดต่อจนร่างของนังแย้มกระเด้งกระดอนไปมา

ไอ้แหวนเห็นว่านังแย้มหมดท่าแล้วจึงแก้มัดมือทั้งสองข้างของนังแย้มออก นังแย้มเองพอมือเป็นอิสระแล้วก็กลับมาคว้าจับท่อนควยของไอ้แหวนส่งเข้าปากแล้วดูดต่อเพื่อระบายความเงี่ยนง่าน อีกมือนึงก็นวดคลึงพวงกระโปกของมันไปด้วย ไอ้แหวนรู้สึกพึงพอใจมากจนจับศีรษะนังแย้มโยกเข้าออกกับท่อนควยของมันยาวๆ
"โอว...ซี้ด...พี่ม่วง อีนี่มันดูดควยโคตรเก่งเลยว่ะพี่ แบบนี้นี่เองไอ้จ้อยมันถึงได้หลงจนหัวปักหัวปำ"
"อูว...พี่แหวน จะไปพูดถึงไอ้จ้อยผัวเก่าข้าไปเพื่อการใด บัดนี้พวกพี่ทั้งสามคนเป็นผัวข้าแล้วหนา ข้าจักบริการพวกพี่ให้ถึงใจเลยนะจ๊ะ"
นังแย้มโดนความเงี่ยนเล่นงานจนตอนนี้มันยอมเป็นเมียของทั้งสามคนนี้ด้วยความเต็มใจเสียแล้ว

ไอ้ยอดที่เสร็จไปก่อนเมื่อกี้เห็นภาพพรรคพวกของมันรุมเย็ดนังแย้มแล้วก็เกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกรอบ มันจึงลุกมานั่งข้างๆศีรษะนังแย้มแล้วยื่นควยเข้าไปใกล้ๆ นังแย้มก็รู้งานจึงคว้าจับเอาดุ้นควยของทั้งไอ้แหวนและไอ้ยอดไว้ข้างละอัน ก่อนจะดูดเลียท่อนควยผลัดกันซ้ายทีขวาทีอย่างระเริงใจ ท่อนล่างของนางก็ยังเด้งรับการกระแทกจากไอ้ม่วงเป็นจังหวะไปพร้อมๆกัน

"อูย...นังแย้ม เอ็งนี่มันสุดยอดเลยว่ะ เล่นเอาพวกข้าเสียวไปหมดทั้งตัวแล้วเนี่ย"
ไอ้แหวนที่โดนดูดท่อนควยอยู่นานพูดขึ้น
"ซี้ด...ใช่เลยจ้ะพี่ ขนาดข้าเสร็จไปครั้งนึงแล้ว ยังเสียวจนจวนจะเสร็จไปอีกรอบแล้วเนี่ย"
ไอ้ยอดพูดสำทับขึ้นมา
"งั้นพวกเรามาเสร็จพร้อมกันเลยดีไหมวะพวกเอ็ง"
ไอ้ม่วงที่กระเด้าควยยิกๆอยู่ก็เอ่ยขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย

"เอาเลยจ้ะพี่...ซี้ด...ข้าก็จวนจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน พวกพี่เย็ดข้าไปจนกว่าแม่นายจะกลับมาเลยก็ได้...ซี้ด...อูย..."
นังแย้มให้สัญญาณ จากนั้นไอ้ม่วงก็โหมกระเด้าเอวอย่างสุดกำลัง เพียงไม่นานทุกอย่างก็มาถึงจุดสุดท้าย
"อ๊าก...ช้าเสร็จแล้ว..นังแย้ม...ซี้ด...รับน้ำควยจากข้าไปให้หมดเลยหนา...อูว..." ไอ้ม่วงเสร็จก่อนเป็นคนแรก
"โอว...พวกข้าก็ด้วย...ซี้ด..."
ทั้งสามคนเสร็จแทบจะพร้อมๆกัน น้ำควยจากไอ้แหวนและไอ้ยอดพุ่งเป็นสายกระทบเข้ากับใบหน้าของนังแย้มทั้งสองทางจนใบหน้าของนางเปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น ส่วนรูหีของนางก็รับเอาน้ำควยของไอ้ม่วงเข้าไปจนเต็มโพรงถ้ำ ท่ามกลางเสียงครวญครางจากบ่าวทั้งสาม นังแย้มก็เสร็จสมจนร้องครางหวีดหวิวไปในเวลาเดียวกัน

...

บุพเพสันนิวาส ภาคพิสดาร ตอนที่ 10



บ่ายวันหนึ่ง ในวันที่อากาศสดใส คุณหญิงจำปาเข้ามาคุยกับท่านออกญาที่โถงกลางเรือน ซึ่งแม่การะเกดก็อยู่แถวนั้นด้วยพอดี
"คุณพี่เจ้าขา เจ็ดวันนี้ ข้าต้องไปเมืองละโว้ ไปกำกับดูแลจัดงานศพของคุณหญิงพี่สาวข้าที่นั่น" คุณหญิงจำปาเอ่ย

"ละโว้...ข้าขอไปด้วยคนได้ไหมเจ้าคะคุณป้า"
แม่การะเกดถามอย่างตื่นเต้น เพราะว่านางคิดถึงและเป็นห่วงแม่มะลิยิ่งนัก ครั้งสุดท้ายที่ไปเยี่ยมนางตอนนั้นนางเพิ่งคลอดลูก บัดนี้ก็ผ่านมาสี่เดือนแล้ว นางอยากกลับไปดูว่าแม่มะลิยังสบายดีอยู่หรือไม่ และฟอลคอนยังรังแกนางอยู่อีกหรือเปล่า เพราะตั้งแต่นางขอให้หลวงสรศักดิ์ช่วยสั่งสอนฟอลคอนให้ นางก็ไม่ได้ข่าวจากแม่มะลิอีกเลย

"ข้าไปทำธุระ หาใช่ไปเที่ยวเล่นไม่ เจ้าอยู่ที่นี่แหละ มิต้องไปดอก" คุณหญิงจำปาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย

"ไปเถิดแม่จำปา ข้าจะดูแลทุกอย่างทางนี้ให้ระหว่างที่เจ้าไม่อยู่"
ท่านออกญารับปากแม่จำปาแล้วหันไปลอบมองแม่การะเกดแว่บหนึ่ง เวลานั้นพ่อเดชออกเดินทางไปฝรั่งเศสได้ราวๆสามเดือนเศษแล้ว ดังนั้นหากแม่จำปาต้องไปละโว้อีกคน เจ็ดวันนี้ในเรือนจึงเหลือแต่เพียงเขาและแม่การะเกดเท่านั้นที่ต้องอยู่กันตามลำพัง

"แม่การะเกด ตามข้ามาทางนี้สักประเดี๋ยว ข้ามีเรื่องจะต้องสั่งให้เจ้าทำระหว่างที่ข้าไม่อยู่"
คุณหญิงจำปาเรียกให้การะเกดเดินตามไป โดยมีสายตาของท่านออกญาจับจ้องไปยังบั้นท้ายที่ส่ายซ้ายทีขวาทีตามจังหวะก้าวขาของแม่การะเกดแทบไม่วางตา

....

หลายวันผ่านไปหลังจากคุณหญิงจำปาไม่อยู่ พวกบ่าวผู้ชายอันประกอบด้วย ไอ้ม่วง บ่าวคนสนิทของท่านออกญา, ไอ้แหวนและไอ้ยอด บ่าวผู้มีหน้าที่พายเรือ ทั้งสามคนกำลังจับกลุ่มนั่งคุยกันอยู่ที่ริมคลอง

"พี่ม่วง นี่ก็หลายวันแล้วนะ จะลงมือกันเลยมั้ย ข้าอัดอั้นมาหลายเพลาจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว" ไอ้แหวนพูดขึ้นมา

"พวกเอ็งใจเย็นก่อน ข้าดูท่าทีมาหลายวันแล้ว ยังมิเห็นแม่นายออกจากหอนอนมาแม้แต่ก้าวเดียว ไม่แน่ว่าแม่นายกำลังขี่ม้าอยู่ก็เป็นได้ ถึงไม่ออกมาให้ผู้ใดเห็นเลยซักครั้ง"
ไอ้ม่วงวิเคราะห์ เพราะนับตั้งแต่คุณหญิงจำปาเดินทางไปละโว้ แม่หญิงการะเกดก็เก็บตัวอยู่บนเรือนตลอดมิเคยออกไปไหนมาไหนเลย ผิดวิสัยแม่หญิงที่มันคุ้นเคยนัก
"ถ้าแม่หญิงกำลังขี่ม้าจริงดังพี่ม่วงว่า งั้นพวกเราก็รอเก้อน่ะสิพี่"
คราวนี้ไอ้ยอดพูดขึ้นมาบ้าง
"พวกเอ็งอย่าวิตก ปกติผู้หญิงเวลาขี่ม้าก็มิเกินสามสี่วันหรอก ข้าว่าคืนนี้แหละเป็นโอกาสเหมาะที่พวกเราจะลงมือกันแล้ว"
ไอ้ม่วงพูดอย่างมั่นใจ และเริ่มกำหนดแผนการลงมือคืนนี้ทันที

...

ดึกสงัดคืนนั้นเอง เงาร่างกำยำของชายสามคนย่องไปยังหอนอนของแม่หญิงการะเกดอย่างเงียบเชียบที่สุด แม้เสียงฝีเท้าก็ไม่มีผู้ใดได้ยิน หน้าหอนอนของแม่หญิงซึ่งปกติจะมีนังผินกับนังแย้มนอนเฝ้าอยู่ทุกคืน แต่ตั้งแต่พวกมันได้เสียเป็นเมียของไอ้จ้อยแล้ว ก็แทบจะไม่เคยมานอนเฝ้าแม่นายของพวกมันในยามดึกอีกเลย เพราะมัวแต่ไปโล้สำเภากับไอ้จ้อยที่กระท่อมของมันด้านท้ายเรือนโน่นทุกคืน เพลานี้จึงเป็นทางสะดวกยิ่งนัก
ประตูหอนอนของแม่หญิงการะเกดลงกลอนไว้จากด้านใน แต่ก็หาได้เป็นปัญหาแก่พวกมันไม่ ไอ้ม่วงซึ่งใกล้ชิดท่านออกญาจนแอบจดจำมนต์สะเดาะกลอนประตูจนขึ้นใจ จึงรีบพนมมือร่ายคาถาใส่ประตูหอนอนทันที กลอนที่ขัดประตูไว้ด้านในก็ค่อยๆเลื่อนออกจนประตูถูกเปิดได้ในที่สุด พวกมันสามคนจึงค่อยๆก้าวเข้าไปในหอนอนของแม่หญิงอย่างเงียบกริบ

แม่หญิงการะเกดกำลังหลับสนิทในท่านอนตะแคงหันหลังให้พวกมันทั้งสาม ช่วงเอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผายงอนเห็นเป็นเส้นโค้งเว้ายั่วยวนจนต้องยกมือขึ้นเช็ดน้ำลายเพราะความหื่นกามของพวกมัน ไอ้ยอดรีบกระซิบบอกลูกพี่ของมันเบาๆ
"ตูดใหญ่ขนาดนี้ มันน่าจับมากระแทกให้ยับจริงๆเลยพี่ม่วง"
ไอ้ม่วงหันมาเขกกะโหลกผู้พูดเสียหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะย่องเข้าไปตรงข้างเตียงแม่หญิง แสงจันทร์สลัวๆที่ส่องเข้ามาจากนอกหน้าต่างช่างขับให้เรือนร่างที่ทอดกายนอนอยู่ตรงหน้าพวกมันนั้นดูผุดผ่องยิ่งนัก ไอ้ม่วงค่อยๆจับผ้านุ่งของแม่หญิงการะเกดรูดขึ้นมาจากปลายขาช้าๆ พวกไอ้แหวนไอ้ยอดที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ลุ้นจนหัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อเห็นปลีน่องขาวๆโผล่พ้นผ้าออกมา จากนั้นก็เป็นต้นขาขาวอวบ และส่วนสำคัญที่สุดที่พวกมันรอคอยก็ปรากฏแก่สายตาจนได้ เมื่อผ้านุ่งถูกถลกขึ้นไปกองอยู่ที่เอว แลเห็นสะโพกผายใหญ่ก้นกลมกลึงไร้อาภรณ์ปิดบัง แคมหีพูใหญ่ที่ปลิ้นออกมาทางด้านหลังสะโพกทำเอาพวกมันทั้งสามควยลุกตั้งโด่น้ำเงี่ยนปริ่มเยิ้มที่หัวควยจนเปียกเป้ากางเกงเป็นดวงๆ

ไอ้ม่วงแก้กางเกงของตัวมันเองออก แล้วสาวท่อนควยที่แข็งราวกับแท่งหินเขยิบเข้าหาแม่หญิงการะเกดช้าๆ
"อูย...งามเหลือเกินแม่นาย ในบรรดาเมียๆทั้งหลายของออกญาท่าน ล้วนผ่านควยของข้ามาหมดทุกผู้แล้วหนา ออกญาท่านช่างมีเมตตา แบ่งปันเมียของท่านมาให้พวกบ่าวได้คลายกำหนัดเสมอๆ ยังเหลือก็แต่แม่นายเพียงผู้เดียว วันนั้นที่แม่นายถูกออกญาท่านโล้สำเภา บ่าวก็แอบดูอยู่ด้วยหนา แม่นายช่างร้อนแรงยิ่งนัก วันนี้แหละแม่นายจักได้ลิ้มรสควยของบ่าวบ้าง รับรองว่าแม่นายจะมีความสุขไม่แพ้ครั้งก่อนเลยเชียว"

สิ้นคำของไอ้ม่วง มือของมันก็จับสะโพกของแม่หญิงให้พลิกเปลี่ยนจากตะแคงมาเป็นนอนหงาย ทันใดนั้น ตีนเล็กๆก็ถูกเหวี่ยงเข้าไปที่กกหูของมันอย่างจังจนถึงกับวูบลงไปกองกับพื้น ไอ้แหวนไอ้ยอดที่อยู่ข้างหลังก็ถึงกับชะงักเมื่อเห็นว่าแม่นายที่นอนอยู่บนเตียงนั้นหาได้หลับสนิทไม่ หากแต่รอจังหวะเหมาะๆเล่นงานพวกมันกลับต่างหาก ยังมิทันจะคิดทำประการใดต่อไป ฝ่าเท้าขาวเนียนก็พุ่งเข้าหาใบหน้าของไอ้แหวนเข้าเต็มปากเต็มจมูก ไอ้แหวนมัวแต่จ้องไปที่แคมหีตรงหว่างขาซึ่งแยกออกจากกันเพราะการยกตีนถีบของแม่นาย เห็นติ่งแตดรำไรอยู่ได้ชั่วพริบตาก็หงายหลังลงไปกองตามไอ้ม่วงไปติดๆ ส่วนไอ้ยอด พอเห็นเพื่อนฟุบลงไปแล้ว มันก็รู้สึกถึงมือเล็กๆโอบรอบต้นคอมันคล้ายจะสวมกอด แต่แล้วเข่าของหญิงสาวก็กระทุ้งเข้าไปเต็มลิ้นปี่จนจุกหายใจไม่ออก จนต้องทรุดลงไปตามพวกของมัน

พอจัดการบ่าวหื่นกามสามคนจนร่วงลงไปหมดแล้ว หญิงสาวก็วิ่งออกไปตามหาคนช่วยทันที แต่ก็วิ่งได้ไม่สะดวกนัก เพราะมือนึงของนางต้องรวบเอาผ้านุ่งที่โดนถลกออกเมื่อครู่กำเอาไว้ไม่ให้มันหลุดลงไปจนโป๊ ทำให้นางวิ่งแบบทุลักทุเล พวกบ่าวสามคนที่หายจุกแล้วก็ลุกขึ้นมาวิ่งตาม หญิงสาวมุ่งหน้าไปยังหอนอนของท่านออกญาทันทีโดยหวังว่าคุณลุงจะช่วยนางจากพวกบ่าวหื่นกามเหล่านี้ได้ พลันวิ่งไปถึงหอนอนท่านออกญาก็ปรากฏร่างชายผู้หนึ่งยืนรอท่าอยู่ก่อนแล้ว

"คุณลุงเจ้าขา ช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ บ่าวพวกนี้มันคิดจะลวนลามข้า...อ๊ะ"
แม่หญิงการะเกดวิ่งหนีไปทางท่านออกญา แต่ทันใดนั้นผงสีขาวๆก็ถูกสาดจากมือของท่านออกญาจนฟุ้งไปทั่วใบหน้าของนาง แม่หญิงพอสูดดมผงเหล่านั้นเข้าไปก็ถึงกับหมดแรงเป็นลมสลบไปทันที
"พวกเอ็งจัดการให้มันเงียบกว่านี้หน่อยไม่ได้หรืออย่างไรวะ ไอ้ม่วง ไอ้แหวน ไอ้ยอด" ออกญาหันมากล่าวกับพวกบ่าวทั้งสามพลางหันมามองร่างของหลานสาวที่สลบไสลไม่ได้สติอยู่ที่พื้น แต่แล้วก็ต้องตกใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อพบว่าหญิงสาวที่นอนสลบอยู่มิใช่หลานสาวของเขา

"พวกเอ็งไม่มีตาดูกันหรือไงวะ นี่มันไม่ใช่แม่การะเกดหลานข้า พวกเอ็งเข้าใจว่าเป็นหลานข้าไปได้อย่างไร"

พวกบ่าวสามคนก้มลงมองดูชัดๆก็ถึงกับตกตะลึงอย่างคาดไม่ถึง เพราะร่างที่นอนสลบอยู่นั้นคือนังแย้ม บ่าวของแม่การะเกดที่ผัดหน้าทาปากเสียจนแทบไม่หลงเหลือเค้าเดิม อีกทั้งยังสวมเสื้อผ้าและทำผมจนเหมือนกับแม่หญิงการะเกดยังไงยังงั้น

...

ณ เมืองละโว้ คุณหญิงจำปากำลังขี่ม้ามุ่งหน้าไปยังเรือนของพี่สาว โดยมีบ่าวคนหนึ่งขี่ม้าเดินมาข้างๆ

"คุณป้าเจ้าคะ ทำแบบนี้จะดีหรือเจ้าคะ ให้ข้าปลอมตัวเป็นบ่าวแล้วตามคุณป้ามา ปล่อยให้พี่แย้มปลอมตัวเป็นข้าอยู่ที่เรือน"
ปรากฏว่าบ่าวที่ขี่ม้าติดตามคุณหญิงจำปามา ก็คือแม่การะเกดนั่นเอง นางแต่งตัวธรรมดาๆเหมือนๆกับพวกบ่าว อีกทั้งยังไม่แต่งหน้าทาปาก แต่กระนั้นแม้หน้าสดของนางก็ยังเปล่งประกายความเป็นหญิงผู้ดีผิดแผกจากบ่าวทั่วไปอยู่ดี

"ข้ารู้สันดานของผัวข้าดี เจ้าแอบตามข้ามาเช่นนี้น่ะดีแล้ว หาไม่แล้วเจ้าคงต้องตกเป็นเมียอีกคนของท่านออกญาเป็นแน่แท้"
คุณหญิงจำปากล่าว แต่แม่การะเกดก็แอบนึกในใจ
'ไม่ทันแล้วกระมังเจ้าคะคุณป้า ข้าโดนคุณลุงเปิดซิงไปเรียบร้อยตั้งนานแล้ว ที่ข้าห่วงคือห่วงพี่แย้มจะโดนคุณลุงปล้ำเอาน่ะสิเจ้าคะ'

...

"บ่าวไม่ทันดูให้ดีจริงๆขอรับ ในห้องมันมืดจึงมองไม่ชัด อีกทั้งยัง..."
ไอ้ม่วงพูดไม่ทันจบประโยค ท่านออกญาก็พูดสวนขึ้นมา
"อีกทั้งยัง..มัวแต่ดูตูดดูหีของนางใช่หรือไม่วะ..ไอ้ม่วง"
"ชะ..ใช่ขอรับ ก็ใบหน้าของแม่หญิงข้าเห็นทุกวัน แต่ส่วนนั้นของแม่หญิงข้าไม่เคยเห็นก็เลย.."
"แล้วไง..สุดท้ายเอ็งก็ไม่มีโอกาสได้เห็นของดีของหลานข้าอยู่ดี ได้เห็นก็แต่ของนังบ่าวชั้นต่ำนี่"
"แล้วออกญาท่านจะให้ข้าทำอย่างไรขอรับ หากนังแย้มมันไปฟ้องแม่นาย เรื่องรู้ถึงหูคุณหญิงเข้า บ่าวคงไม่รอดแน่ขอรับ"
ไอ้ม่วงกลัวเรื่องจะแดงหากคุณหญิงจำปากลับมาทราบเรื่องที่มันทำไว้ ท่านออกญาถอนใจอย่างเหนื่อยหน่ายแล้วออกคำสั่ง
"เอ็งเอามันไปนอนในหอหนังสือของข้า แล้วจะทำกระไรกับนังบ่าวคนนี้ก็ทำไปจนกว่าจะสาแก่ใจ โทษฐานที่มาปลอมตัวหลอกข้า อ้อ..แล้วก็อย่าลืมรัดสายสิญจน์ที่ข้าให้ก่อนเข้าไปด้วยล่ะ ประเดี๋ยวจะโดนข่ายอาคมของข้าเล่นงานจนลืมสิ้นหมด เกิดจำไม่ได้ว่าเย็ดนังนี่ท่าไหนไปบ้าง คงเสียดายแย่"

...

นังแย้มลืมตาตื่นขึ้นมาจากการสลบไปเมื่อครู่ก็พบว่า ตอนนี้ตนเองนอนอยู่บนเตียงในห้องที่เต็มไปด้วยหนังสือ ห้องนี้นางไม่เคยเข้ามาเลยสักครั้งจึงเดาว่าน่าจะเป็นห้องของออกญาท่านที่สั่งห้ามบ่าวทุกคนไว้ไม่ให้เข้ามา เมื่อมองไปรอบๆก็พบว่าทั้งข้อมือและข้อเท้าของตัวเองโดนผ้ามัดยึดเอาไว้จนกระดุกกระดิกไม่ได้ อีกทั้งท่อนล่างของนางก็เปลือยเปล่าล่อนจ้อน ผ้านุ่งที่เคยใส่ไว้ถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เหลือเพียงผ้าแถบที่รัดพันหน้าอกเอาไว้เพียงชิ้นเดียว

"ฟื้นแล้วหรือวะ นังแย้ม เอ็งนี่ก็ร้ายไม่เบานี่หว่า ทั้งถีบทั้งเข่า เล่นเอาพวกข้าสามคนกลายเป็นเด็กอมมือไปเลย"
ไอ้ม่วงเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงปลายเท้าของนาง ตามด้วยไอ้แหวนและไอ้ยอด แต่ที่ทำให้นังแย้มตกตะลึงจนอ้าปากค้างคือทั้งสามคนล้วนไม่นุ่งผ้าผ่อนกันเลยซักผืน ปล่อยควยยาวห้อยโตงเตงกันทุกคน สามคนสามควยสามขนาด ไอ้ม่วงดูจะมีท่อนลำที่ใหญ่กว่าเพื่อน สีผิวดำมะเมื่อมขนรกรุงรัง ไอ้แหวนควยสั้นกว่าไอ้ม่วงอยู่หน่อยแต่ลำตัวนั้นอวบอ้วนกว่า ขนที่โคนควยก็รกรุงรังพอๆกัน ส่วนไอ้ยอดนั้นดูแปลกประหลาดกว่าเพื่อน เพราะลำควยของมันนั้นเหมือนหักงอตรงกลาง ปลายควยเชิดแหงนขึ้น มิได้ตรงเป็นลำเหมือนกับอีกสองคน นังแย้มถึงกับหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อรู้ว่ากำลังจะโดนอะไรในอีกไม่กี่อึดใจนี้

"โทษฐานที่เอ็งถีบข้า ข้าจะยัดเยียดความเป็นผัวให้เอ็งเป็นการตอบแทนก็แล้วกันนังแย้ม"
ไอ้ม่วงเอ่ยขึ้นมา ส่วนไอ้แหวนก็สำทับตาม
"เป็นไงวะนังแย้ม ของพวกข้าพอจะสู้ของไอ้จ้อยผัวเอ็งได้มั้ยวะ"
นังแย้มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เพราะควยของไอ้จ้อยผัวมันนั้นเล็กกว่าพวกสามคนนี้แบบเทียบไม่ติด แต่นางก็ยังทำเป็นปากเก่งพูดกลบเกลื่อนความกลัวออกไป
"ถุย...พวกมึงมันไม่เจียมตัว คิดจะล่วงเกินแม่นายกู แม่นายเขารู้ทันพวกมึงหรอกถึงได้ตามคุณหญิงจำปาไปละโว้ อย่างพวกมึงจะมีปัญญาทำกระไรได้ ต่อให้เข้ามาพร้อมกันหมดทั้งสามคน กูก็ไม่กลัว"
ปากก็พูดไปยังงั้น แต่หว่างขาของนังแย้มตอนนี้เริ่มมีน้ำเมือกซึมๆออกมาแล้ว

"ทำเป็นพูดดีนักนะมึง เดี๋ยวเจอพวกกูสามคนเข้าไปแล้วมึงจะร้องไม่ออก เฮ้ย...ไอ้แหวนไอ้ยอด ลงมือเลยเว้ย"
ไอ้ม่วงหันไปบอกพวกอีกสองคน แล้วกรูเข้าไปหานังแย้มที่โดนขึงพืดอยู่บนเตียงพร้อมๆกัน เริ่มจากไอ้ม่วงดึงผ้าแถบที่รัดหน้าอกของนังแย้มออกโยนทิ้งไป หน้าอกหน้าใจของนางก็เด้งออกมาอวดโฉมทันที

"จุ๊ๆๆ...ไม่เบานี่หว่านังแย้ม มีของดีเหมือนกันนะเอ็ง ขอข้าชิมหน่อยเถอะวะ"
ไอ้แหวนพูดขึ้นมาแล้วก้มลงไปดูดเลียหน้าอกของนังแย้มอย่างหื่นกระหาย ทำเอานังแย้มเสียวซ่านจนสะบัดหน้าไปมา ก่อนจะโดนไอ้ม่วงจับคางไว้แล้วออกแรงบีบจนนางต้องอ้าปากออก
"มึงลองชิมรสควยของกูดูหน่อยปะไรวะ"
ไอ้ม่วงพูดแล้วเสียบท่อนควยใส่ปากนังแย้มทันที จนนางถึงกับร้องอู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์เพราะมีควยคาอยู่เต็มปาก กลิ่นและรสควยของไอ้ม่วงนั้นรุนแรงยิ่งนัก มันคงไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันถึงได้เหม็นสาบเยี่ยงนี้ อีกทั้งรสชาติของมันก็ทำเอานังแย้มถึงกับคลื่นไส้จนแทบจะอ้วกออกมา แต่เพราะเหตุใดไม่รู้ได้ ยิ่งมันสูดดมและกลืนเอาน้ำเงี่ยนจากปลายควยที่เยิ้มออกมามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกเงี่ยนง่านมากขึ้นเท่านั้น จนท่าทีที่เคยรังเกียจขยะแขยงเปลี่ยนเป็นรูดปากเข้าออกดูดกลืนท่อนควยนั้นอย่างเต็มใจ

"โหยพี่...อีนี่มันเงี่ยนแล้วว่ะพี่ ดูดิ น้ำหีมันออกมาเต็มเลย"
ไอ้ยอดที่สนใจท่อนล่างของนังแย้มอยู่พูดขึ้นมา หลังจากที่นังแย้มมันโดนทั้งดูดนมทั้งควยยัดปากจนหูอื้อตาลายไปหมดแล้ว ความเงี่ยนส่งผลให้หีของนางขับน้ำเมือกออกมาไม่ขาดสาย ไอ้ยอดจึงลองใช้ลิ้นของมันตวัดเลียชิมรสน้ำหีของนังแย้มดูบ้าง เล่นเอานังแย้มสะดุ้งเหมือนโดนไฟฟ้าช๊อตจนแอ่นเอวสูงลิ่ว

"อื้อ...อื้อ...โอว...อูว..."
นังแย้มครางอู้อี้ทั้งที่ควยของไอ้ม่วงยังเต็มปากอยู่
"พี่ม่วง ข้าทนไม่ไหวแล้ว ขอล่อนังนี่ให้หายอยากก่อนละกันนะพี่"
ไอ้ยอดขอเย็ดนังแย้มก่อนเป็นคนแรก มันลุกขึ้นมาจ่อท่อนควยงอๆของมันเข้าตรงร่องแล้วก็กระดกเสยส่งสำเภาเข้าอ่าวนังแย้มเข้าไปทีเดียวหมดทั้งลำ เรือสำเภารูปร่างบิดเบี้ยวผิดธรรมชาติของมันเข้าไปครูดในโพรงหีสะกิดติ่งเสียวด้านในจนนังแย้มเสียวสะท้านไปทั้งร่าง นังแย้มบิดเกร็งส่ายเอวไปมาแม้จะไม่สามารถขยับตัวได้มากนักเพราะโดนมัดมือมัดเท้าไว้

"พี่ม่วง ลองมาดูดนมอีนี่ดูบ้างไหม นมแม่งหวานอร่อยชิบหาย เห็นหุ่นบางๆอย่างนี้ นมมันใหญ่เอาเรื่องเหมือนกันนะพี่"
ไอ้แหวนละปากจากหน้าอกของนังแย้ม แล้วสลับที่กันกับไอ้ม่วงบ้าง ไอ้ม่วงจึงได้ลองบีบขยำนมของนังแย้มแบบเน้นๆ นมของนางแข็งสู้มือมันดีเหลือเกิน เพราะนังแย้มมันยังอยู่ในวัยกำดัดแถมยังไม่เคยมีลูกจึงได้มีหน้าอกหน้าใจที่หยุ่นสู้มือดีเช่นนี้ มันบีบไปพลางดูดไปพลางอย่างไม่ปรานีราวกับจะให้นมของนังแย้มแหลกคามือของมัน

ส่วนไอ้แหวนก็สลับมายัดควยเข้าปากนังแย้มบ้าง ท่อนควยอวบอ้วนของมันคับปากยิ่งกว่าคราวที่อมให้ไอ้ม่วงเสียอีก แม้ความยาวของมันจะไม่ไปกระทุ้งลำคอจนทำให้สำลักแบบของไอ้ม่วง แต่วงรอบของลำควยไอ้แหวนกลับทำให้ปากของนางแทบฉีก นางอมให้ไอ้แหวนอย่างสุดกำลังจนน้ำหูน้ำตาไหล

ส่วนท่อนล่างของนังแย้มยังคงกระเด้งกระดอนไปตามแรงกระเด้าของไอ้ยอด มันผู้นี้แม้มีอาวุธที่ไม่ใหญ่มากนักแต่น้ำอดน้ำทนมันกลับยอดเยี่ยม อีกทั้งรูปทรงผิดธรรมชาติของท่อนควยมันยังสร้างความรู้สึกเสียวซ่านอย่างไม่เคยมีมาก่อนให้แก่นังแย้มจนได้แต่ร้องครวญครางอู้อี้อยู่ในลำคอ และเพียงไม่นานนังแย้มก็ทนการเล้าโลมพร้อมกันทั้งบนและล่างไม่ไหวอีกต่อไป สะโพกของนางแอ่นเกร็ง ช่องสังวาสตอดยิบๆ น้ำรักทะลักทลายออกมาจนราวกับเขื่อนแตก แรงบีบรัดในโพรงสวาทของนางทำเอาไอ้ยอดทนไม่ไหวเช่นกัน
"โอว...สุดยอด...หีเอ็งมันแน่นอะไรขนาดนี้ ข้าทนไม่ไหวแล้ว...อ๊าก"
ไอ้ยอดกระทุ้งส่งท้ายอีกสามสี่ครั้งก่อนฉีดน้ำกามเข้าไปเต็มร่องรูหีของนังแย้ม ไอ้ม่วงเห็นพรรคพวกเสร็จไปหนึ่งรอบแล้วจึงผลักตัวเพื่อนมันออกแล้วเปลี่ยนมาเตรียมสอดท่อนควยเข้ารูหีของนังแย้มบ้าง ด้วยความที่น้ำควยที่ยังคั่งค้างอยู่เต็มรูหีจนล้นทะลักออกมาข้างนอก ทำให้ไอ้ม่วงส่งท่อนควยลำยาวของตัวเองเสียบเข้าไปอย่างไม่ยากเย็นนัก

"โอว...พี่ม่วงขา..ข้าเสียวเหลือเกิน ให้ข้าพักก่อนเถอะ ข้าเหนื่อยจนจะขาดใจแล้ว"
นังแย้มถอนปากออกจากท่อนควยของไอ้แหวนแล้วขอร้องไอ้ม่วงอย่างน่าสงสาร แต่ไอ้ม่วงมันหาได้สนใจไม่ พอเสียบควยเข้าร่องหีของนังแย้มได้ก็ตั้งหน้าตั้งตากระเด้าเย็ดต่อจนร่างของนังแย้มกระเด้งกระดอนไปมา

ไอ้แหวนเห็นว่านังแย้มหมดท่าแล้วจึงแก้มัดมือทั้งสองข้างของนังแย้มออก นังแย้มเองพอมือเป็นอิสระแล้วก็กลับมาคว้าจับท่อนควยของไอ้แหวนส่งเข้าปากแล้วดูดต่อเพื่อระบายความเงี่ยนง่าน อีกมือนึงก็นวดคลึงพวงกระโปกของมันไปด้วย ไอ้แหวนรู้สึกพึงพอใจมากจนจับศีรษะนังแย้มโยกเข้าออกกับท่อนควยของมันยาวๆ
"โอว...ซี้ด...พี่ม่วง อีนี่มันดูดควยโคตรเก่งเลยว่ะพี่ แบบนี้นี่เองไอ้จ้อยมันถึงได้หลงจนหัวปักหัวปำ"
"อูว...พี่แหวน จะไปพูดถึงไอ้จ้อยผัวเก่าข้าไปเพื่อการใด บัดนี้พวกพี่ทั้งสามคนเป็นผัวข้าแล้วหนา ข้าจักบริการพวกพี่ให้ถึงใจเลยนะจ๊ะ"
นังแย้มโดนความเงี่ยนเล่นงานจนตอนนี้มันยอมเป็นเมียของทั้งสามคนนี้ด้วยความเต็มใจเสียแล้ว

ไอ้ยอดที่เสร็จไปก่อนเมื่อกี้เห็นภาพพรรคพวกของมันรุมเย็ดนังแย้มแล้วก็เกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกรอบ มันจึงลุกมานั่งข้างๆศีรษะนังแย้มแล้วยื่นควยเข้าไปใกล้ๆ นังแย้มก็รู้งานจึงคว้าจับเอาดุ้นควยของทั้งไอ้แหวนและไอ้ยอดไว้ข้างละอัน ก่อนจะดูดเลียท่อนควยผลัดกันซ้ายทีขวาทีอย่างระเริงใจ ท่อนล่างของนางก็ยังเด้งรับการกระแทกจากไอ้ม่วงเป็นจังหวะไปพร้อมๆกัน

"อูย...นังแย้ม เอ็งนี่มันสุดยอดเลยว่ะ เล่นเอาพวกข้าเสียวไปหมดทั้งตัวแล้วเนี่ย"
ไอ้แหวนที่โดนดูดท่อนควยอยู่นานพูดขึ้น
"ซี้ด...ใช่เลยจ้ะพี่ ขนาดข้าเสร็จไปครั้งนึงแล้ว ยังเสียวจนจวนจะเสร็จไปอีกรอบแล้วเนี่ย"
ไอ้ยอดพูดสำทับขึ้นมา
"งั้นพวกเรามาเสร็จพร้อมกันเลยดีไหมวะพวกเอ็ง"
ไอ้ม่วงที่กระเด้าควยยิกๆอยู่ก็เอ่ยขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย

"เอาเลยจ้ะพี่...ซี้ด...ข้าก็จวนจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน พวกพี่เย็ดข้าไปจนกว่าแม่นายจะกลับมาเลยก็ได้...ซี้ด...อูย..."
นังแย้มให้สัญญาณ จากนั้นไอ้ม่วงก็โหมกระเด้าเอวอย่างสุดกำลัง เพียงไม่นานทุกอย่างก็มาถึงจุดสุดท้าย
"อ๊าก...ช้าเสร็จแล้ว..นังแย้ม...ซี้ด...รับน้ำควยจากข้าไปให้หมดเลยหนา...อูว..." ไอ้ม่วงเสร็จก่อนเป็นคนแรก
"โอว...พวกข้าก็ด้วย...ซี้ด..."
ทั้งสามคนเสร็จแทบจะพร้อมๆกัน น้ำควยจากไอ้แหวนและไอ้ยอดพุ่งเป็นสายกระทบเข้ากับใบหน้าของนังแย้มทั้งสองทางจนใบหน้าของนางเปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น ส่วนรูหีของนางก็รับเอาน้ำควยของไอ้ม่วงเข้าไปจนเต็มโพรงถ้ำ ท่ามกลางเสียงครวญครางจากบ่าวทั้งสาม นังแย้มก็เสร็จสมจนร้องครางหวีดหวิวไปในเวลาเดียวกัน

...

ขอบคุณครับ

แบบนี้ส่งเสริมให้คนไทยได้อ่านหนังสือ ดีเยี่ยมเลยครับ