เธอมันร้าย

 

ลงของบานแน่

วิธีที่ 2 ท เดสร็จแน่ๆๆ

เสร็จอาจารย์ชัวร์

 

เนื่องจากตอนนี้ธัญวลัยกำลังแก้ไขให้ลิ้งค์ใช้การได้อยู่นะครับ สำหรับใครอยากอุดหนุน หรืออยากอ่านแฟนผมเป็นคนดี สามารถดาวน์โหลดแอป ธัญวลัย แล้วกดตามลิ้งค์ด้านล่างนี้



หรือเข้าไปเซิจในแอปว่า แฟนผมเป็นคนดี ก็ได้เช่นกัน

ขออภัยในความไม่สะดวกด้วย ถ้าทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้วจะมี "แฟนผมเป็นคนดี ตอนพิเศษ" ให้สำหรับผู้สนับสนุนผมทุกท่านแน่นอน

----------------------------------------------------

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมกับมิ้งค์มาอยู่ที่บ้านใหม่หลังนี้เกือบสามสัปดาห์แล้ว ชีวิตการเป็นอยู่เริ่มเข้ารูปเข้ารอย เนื่องจากบ้านไม่ไกลจากบริษัทของผมนัก ทำให้ผมมีเวลาอยู่กับมิ้งค์มากพอที่จะทำให้ภรรยาสาวแสนสวยไม่เหงา ผมรีบไปทำงานแต่เช้า กลับมาก่อนตะวันตกดินเพื่อหากิจกรรมร่วมทำกับเธอ

ระยะหลังมิ้งค์กับผมชอบไปพื้นที่ส่วนกลางที่ทางหมู่บ้านเรียกว่า พาวิลเลี่ยน เพราะที่นั่นเราจะได้พบกับลูกบ้านครอบครัวอื่นๆ มาว่ายน้ำ มาออกกำลังกายได้ หรือจะมานั่งพูดคุยกันก็ยังได้ เพราะเขามีเหมือนห้องกาแฟเอาไว้พบปะกัน

ซึ่งวันนี้ผมกับมิ้งค์ นัดคู่รักเพื่อนบ้านที่พวกเราคุยถูกคอมาเจอกัน พวกเขาเป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามันเหมือนคู่ผม แถมอายุยังน้อยกว่าผมเสียอีก ฝ่ายชายเป็นลูกนักการเมืองระดับจังหวัดอายุ 30ปี ชื่อว่า "พีท" จบจากอังกฤษสำเนียงการพูดบ่งบอกให้ทราบว่าเติบโตจากเมืองนอก หน้าตาหล่อเหลาผิวพรรณสะอาด ส่วนภรรยาของพีทชื่อว่า "ต่าย"

อายุเพียง 27ปีเท่านั้น ต่ายเป็นคนที่เกิดมาในครอบครัวราชการทำให้เธอดูเรียบร้อยทั้งภายนอกจนไปถึงภายใน ต่ายเป็นคนหน้าเหลี่ยมเล็กน้อยกำลังงาม ผมยาวดัดลอนดำขลับ ตาโต จมูกเรียวเล็ก ริมฝีปากเรียว ยิ้มสวยฟันเรียงกันเป็นระเบียบ ต่ายเป็นคนตัวเล็ก ผอมเรียว ไม่ค่อยมีหน้าอกหน้าใจเท่าไหร่ ขนาดน่าจะแค่พอดีมือ เท่าที่ผมสังเกตุดู แต่มีสะโพกอยู่บ้าง

ด้วยความที่อายุไม่ห่างกันมาก ประวัติคล้ายคลึงกัน ผมกับพีท และมิ้งค์กับต่ายจึงกลายเป็นเพื่อนกันอย่างรวดเร็ว ผมกับพีทไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะต้องไปทำงาน แต่แม่บ้านอย่างมิ้งค์กับต่ายนี่เจอกันทุกวัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน จนผมเองก็โล่งอก เพราะในหมู่บ้านนี้มันมีพวกหัวงูเยอะ

นอกจากคุณพี่อนันต์กรรมการหมู่บ้าน พี่เชษนักแสดงกล้ามโตแล้ว ยังมีน้าแกะ ชายวัย ห้าสิบต้นๆ เป็นตากล้องอิสระอาศัยอยู่กับลูกชายในหมู่บ้านนี้ แกเป็นคนตัวสูง สวมแว่น ผมสั้นเป็นระเบียบ ลงพุงนิดหน่อย ครั้งแรกที่แกเห็นมิ้งค์ในพาวิลเลี่ยน มิ้งค์เล่าว่าแกก็มาขอถ่ายรูปทันที ตอนแรกนึกว่าจะสองสามรูป แกล่อไปเป็นสิบ พอแลกเปลี่ยนไลน์ นึกว่าจะส่งแค่รูปภาพ แกยังติดต่อขอถ่ายรูปอีก

ถ้าถ่ายธรรมดาไม่ว่า แกชอบขอมิ้งค์ถ่ายอะไรที่มันแรงๆหรือเซ็กซี่ เช่น อยากถ่ายในชุดชั้นในที่บ้านของแก หรือชวนไปถ่ายที่ลับตาคนอย่างบ้านที่ยังสร้างไม่เสร็จหลังโครงการ ซึ่งมิ้งค์ก็ปฏิเสธมาโดยตลอด แต่แกก็ไม่ลดละความพยายาม พิมพ์ไลน์ชวนคุยทุกวัน ส่งภาพสวัสดีประจำวันมาทุกวัน ที่เรียกแกว่าน้า เพราะปกติแกอยากให้เรียกพี่นี่ละ แต่มิ้งค์ไม่ยอม ผมเองก็เห็นด้วย

ความสวยของมิ้งค์ไม่ปราณีใคร แม้แต่ยามกะดึกของหมู่บ้าน แกมีชื่อว่า พี่รุ่ง ชายวัยสี่สิบปีจากสุดแดนของอีสาน พูดภาษากลางยังไม่ค่อยชัดเจน หน้าเหลี่ยมจัด ยิ้มแย้มเก่ง ผิวดำคล้ำเนื่องจากอาชีพเก่าของแก พี่รุ่งแกมาติดใจภรรยาผมจากคืนวันหนึ่ง

แกกำลังขับจักรยานตรวจตราไปเรื่อย คืนนั้นผมกับมิ้งค์ช่วยกันยกพวกถุงขยะออกมาวางหน้าบ้าน แต่วันนั้นมิ้งค์ใส่กางเกงขาสั้นจุ้ดจู๋กับเสื้อกล้ามขาวบาง กะยั่วยวนผม แต่เจ้ากรรมที่พี่รุ่งขับจักรยานผ่านมาพอดี รปภวัยกลางคนถึงกับตาโตเมื่อเห็นมิ้งค์ก้มวางถุงขยะ

หน้าอกคู่โตทะลักออกมาจากเสื้อ ทำเอาแกต้องจอดทักทาย มิ้งค์จะเดินหนีเข้าบ้านก็ดูน่าเกลียดเกินไป สรุปตั้งแต่นั้นจะมีเรื่องหรือไม่มีเรื่อง แกก็ชอบขับมาด้อมๆมองๆหน้าบ้านผมเป็นประจำ บางวันก็กดกริ่งเอาผลไม้มาฝาก ผมเองก็เห็นใจแก เลยให้มิ้งค์แบ่งกับข้าวบางส่วนออกไปให้แก แต่ก่อนจะออกไปก็ตรวจเช็คการแต่งตัวของมิ้งค์แล้วว่าไม่โป๊

วกกลับมาที่ผมกับพีท ตอนนี้เรากำลังนั่งเล่นดูสองสาวว่ายน้ำเล่นในชุดว่ายน้ำที่มิดชิด ทั้งกางเกงขายาวรัดรูป เสื้อว่ายน้ำแขนยาวรัดรูป ถึงจะบอกว่าเรียบร้อย แต่มิ้งค์ใส่อะไรก็ดูเซ็กซี่ไปหมด ก็หน้าอกคู่โตกับสะโพกนั่นน่ะสิที่ดันเสื้อกับกางเกงออกมาจนแทบปริ

"วันนี้สีหน้าดูเครียดๆนะครับพี่" พีทหันมาถามผมด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง
"มีเรื่องที่บริษัทนิดหน่อย พวกคนงานมันมีปัญหากันแล้วลามไปถึงผู้จัดการส่วน มั่วไปถึงผู้จัดการฝ่ายว่าลำเอียง จะหยุดงานประท้วงกันอีก เห้อ เป็นผู้จัดการแท้ๆไม่น่าไปกินพวกคนงานเลย พอมีปัญหากันลวนไปหมด" ผมได้โอกาสบ่นยาว
"เรื่องอย่างงั้นไม่เข้าใครออกใครหรอกครับ"
"นั่นน่ะสิ บางเวลามันก็ทำให้เรามีความสุขผ่อนคลาย แต่บางเวลาก็ทำเอาเครียดปวดหัวเลย"
"งั้นอันนี้ก็น่าจะช่วยให้พี่หายเครียดได้นะ"

ปกติเรื่องรูปเรื่องคลิปทะลึ่ง ผมกับพีทก็แชร์กันผ่านทางมือถือเป็นปกติอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นพวกสาวเต้นยั่วในเน็ต หรือคลิปหลุดเมียชาวบ้าน แต่คราวนี้ต่างกันออกไป พีทยื่นโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดมาให้ผม บนหน้าจอเป็นรูปของผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียง มือไขว้หลัง สวมผ้าปิดตา และคาบลูกบอลเล็กๆไว้ในปาก ไม่ใส่เสื้อผ้าสวมเพียงชุดชั้นในกับกางเกงในสีดำ เผยให้เห็นเอวเรียวเล็ก หน้าอกขนาดเล็กกำลังดี ถึงไม่เห็นตา แต่ดูรูปร่างผมก็ต้องตกใจ

"น...นี่มัน ต่ายเหรอ?"

 ผมหันไปมองพีทที หันไปมองต่ายตัวจริงที่กำลังยิ้มร่าเริงเล่นน้ำกับมิ้งค์ พลางกลืนน้ำลาย ถึงสัดส่วนจะไม่ได้เซ็กซี่เหมือนมิ้งค์ แต่การเห็นภาพสาวสวยเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้มาในสภาพแบบนี้ก็ทำผมแข็งตัว

"สุดยอดมั้ยล่ะพี่"
"เออ แจ่ม แต่เอามาให้พี่ดูแบบนี้จะดีเหรอ?"
"ก็ผมเห็นพี่ Stress ก็หาอะไรรีแลกซ์ให้ดูไง ถ้าอยากดูเพิ่ม ไปที่บ้านผมได้นะ มีอีกเพียบ รับรองสมองโล่งเลย"

คำเชิญของพีททำเอาผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ต่ายที่อยู่ตรงหน้า ไม่ใช่สาวสวยเรียบร้อยที่ทำอาหารเก่ง หรือมารยาทดีที่รู้จักอีกต่อไป ผมพยายามลืมแต่มันก็ลืมไม่ลงจริงๆ

"ว่าแต่ตอนเย็นพี่ไปไหนหรือเปล่าครับ ผมว่าจะออกไปกินสเต๊กแถวนี้ซะหน่อย"
"เอ้อ พี่มีนัดน่ะ ลืมไปซะสนิทเลย.. มิ้งค์ขึ้นจากน้ำเถอะ ใกล้เวลานัดแล้ว"

มิ้งค์ได้ยินก็ส่งสัญญาณมือว่าโอเคก่อนจะขึ้นมาจากน้ำ ถึงแม้จะใส่แว่นกันแดด ผมก็รู้ว่า พีทเองก็แอบมองภรรยาของผมอยู่ ตอนนี้น้ำมันทำให้เสื้อรัดจนเห็นหน้าอกเป็นเต้า ตูดเป็นตูด แต่ผมจะว่าอะไรได้ เพราะผมก็มองต่ายอยู่เหมือนกัน เธอกับพีทต้องเล่นอะไรพิเรนทร์มากกว่านี้แน่นอน ผมเดาอย่างงั้น และผมเองก็อยากรู้มากเสียด้วย

หลังจากแยกกับพีทและต่าย ผมกับมิ้งค์เดินไปที่บ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้าน ขนาดของบ้านเล็กกว่าของผมเล็กน้อย เพราะของเขาไม่ได้เป็นตัวท็อปของโครงการ หน้าบ้านเปิดประตูรั้วเอาไว้ มีรูปปั้นสัตว์ในนิยายตั้งไว้บริเวณหน้าประตูหลายตัว

ผมกับมิ้งค์ยืนลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะเดินเข้าไป ในตัวบ้านมีโซฟา โต๊ะทีวีตามปกติเหมือนบ้านคนทั่วไป ตรงโซฟามีชายคนหนึ่งนั่งเหมือนรอพวกเราอยู่ เขาเป็นผู้ชายอายุน่าจะสี่สิบปลายๆ ไว้หนวดยาว ผมยาวถูกมัดไว้เป็นมวยอยู่ด้านหลัง หน้าแดงคิ้วเข้ม ถ้าไม่สวมเสื้อขาว กางเกงขาว ผมคงคิดว่าเป็นโจร

"สวัสดีครับท่านอาจารย์"

ผมกับมิ้งค์ยกมือไหว้พร้อมกัน เราสองคนทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะนั่งบนโซฟาหรือบนพื้นดี เห็นมิ้งค์นั่งพับเพียบไปกับพื้น ผมก็ทำตาม ชายคนนี้คือ อาจารย์นาคา ที่พี่อนันต์เคยแนะนำ ผมใช้เวลาตัดสินใจอยู่ร่วมอาทิตย์จึงโทรมาสอบถาม ปรากฏว่าแกไปต่างประเทศอีก พวกผมรอกันยาวจนมาถึงวันนี้

"พวกเอ็งสองคนอยากจะมีลูก แต่ลูกมันไม่ยอมมาเกิดใช่มั้ย!?"

ประโยคแรกก็ทำเอาผมกับมิ้งค์มองหน้ากัน เพราะเราสองคนไม่เคยพูดถึงปัญหาชีวิตให้อาจารย์ฟังมาก่อน ผมสังเกตุได้ว่ามิ้งค์เริ่มขนลุกแล้ว เธอเป็นคนเชื่อเรื่องพวกนี้ง่ายกว่าผมเยอะ

"ค..ครับ อาจารย์นาคาพอจะช่วยได้มั้ยครับ?"
"ไอ้ได้ มันก็ได้ แต่ข้าไม่รับประกันหรอกนะ เรื่องพวกนี้มันขึ้นอยู่กับพวกเอ็งด้วย!! ว่าแต่พวกเอ็งจะไหวเรอะ"
"ไหวครับผม ขอให้พวกผมมีลูก เท่าไหร่ผมก็สู้"
"สามหาว!! เห็นข้าเป็นคนยังไง!!" อาจารย์ตบเข่าฉาด เสียงดังจนมิ้งค์สะดุ้ง
"ขอโทษแทนสามีด้วยเจ้าค่ะ เขาไม่ได้ตั้งใจลบหลู่"

มิ้งค์รีบพูดแก้ตัวแทนให้ ผมก็ทำได้แต่ยกมือไหว้ขอโทษตาม แต่ปกติอาจารย์พวกนี้ก็อยากได้ค่าครูไม่ใช่เหรอ

"ที่ข้าถามว่าไหวเหรอ หมายถึงพิธีกรรม พวกเอ็งจะกล้าทำรึ ทำแบบขอไปที หรือไม่ตั้งใจทำ ถึงจะเสียเป็นล้านพวกเอ็งก็ไม่มีวันได้ลูกหรอกนะ"
"ไหวค่ะ พวกลูกช้างพร้อมค่ะ"
"ดี!! งั้นตามข้ามา!!"

อาจารย์นาคาลุกขึ้นพาผมกับมิ้งค์เดินเข้าไปที่ห้องชั้นหนึ่งของบ้านอยู่หลังห้องรับแขก ในห้องอบอ้าว มีภาพสิ่งศักดิ์สิทธิ์และยันต่างๆแปะอยู่เต็มฝาผนัง บนพื้นปูพรมสีแดงถูกขีดเขียนเป็นยันต์ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจความหมาย ในห้องยังมีหิ้งพระและกล่องไม้อีกหลายกล่อง

อาจารย์นาคาเดินจุดเทียนประดับรอบห้อง ไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วหยิบเหมือนผ้าถุงขึ้นมาผืนหนึ่งยื่นให้มิ้งค์ ภรรยาผมลุกขึ้นรับแล้วอาจารย์ก็พูดอะไรบางอย่างเบามาก ผมที่นั่งอยู่ฟังจับใจความไม่ได้ แล้วมิ้งค์ก็เดินออกจากห้องไป

"ถ้าพิธีเริ่มแล้ว ห้ามหยุดเด็ดขาดจนกว่าพิธีจะเสร็จเข้าใจมั้ย!"
"ค..ครับผม"
"แล้วพอทำพิธีเสร็จ พวกเอ็งก็ต้องกลับไปเอากันด้วยล่ะ มายกมือไหว้ข้า ลูกไม่ไหลออกมาหรอกนะ เข้าใจมั้ย"
"เข้าใจครับ"

ผมยกมือไหว้ตลอด เวลาผ่านไปสักห้านาที ควันในห้องเริ่มฟุ้ง อากาศเริ่มร้อนอบอ้าว ในที่สุดมิ้งค์ก็กลับมา ผมกับอาจารย์นาคามองตาค้าง มิ้งค์ถอดเสื้อผ้าออกจนหมดมีเพียงผ้าถุงมัดรอบตัว และผ้ามันก็สั้นเหลือเกิน ปิดอกก็ไม่มิด ปิดด้านล่างได้ไม่ถึงเข่า ส่วนผมเธอก็มัดหางม้ามาเรียบร้อย

"พวกเอ็งพร้อมแล้วใช่มั้ย?"
"ครับ อาจารย์" ผมตอบแทนมิ้งค์เพื่อยืนยัน
"ดี อีหนูเอ็งมายืนตรงกลางห้อง"

มิ้งค์ทำตาม ส่วนผมก็เขยิบตัวเองถอยหลังออกไป อาจารย์นาคาเดินไปหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกล่อง แล้วนำมันมาวางตรงกลางขาของมิ้งค์สองอย่าง มันคือ ดิลโด้ หรือกระจู๋ปลอม! และอีกอันมันคือน้ำยาหล่อลื่น

ขนาดของมันใหญ่กว่าของผมเล็กน้อย เป็นของเล่นขนาดปานกลางค่อนเล็ก แต่กลับมีรอยเขียนสลักตัวอักษรอะไรก็อ่านไม่ออกรอบของปลอม ผมกับมิ้งค์ตกใจหันไปมองอาจารย์ที่เปลี่ยนที่นั่งมานั่งฝั่งเดียวกับผม

"ข้าจะท่องคาถา ส่วนอีหนู เอ็งก็ทำไป เหมือนทำกับผัวเอ็งนั่นล่ะ"
"ท..ทำตรงนี้เลยเหรอคะ?" มิ้งค์ตาโตตกใจ
"ก็เออสิวะ ผ้าถุงข้าก็ให้นุ่งจะกลัวอะไรอีก?"
"แ..แต่ว่า" ผมอ้ำอึ้งไม่รู้จะเถียงจุดไหนก่อนดี
"จะทำไม่ทำ? ไม่ทำก็กลับบ้านไป คนที่อยากมีลูกคือพวกเอ็ง ไม่ใช่ข้า!"
"ทำค่ะ ทำ... แต่ต้องทำนานแค่ไหนเหรอคะ"
"ก็จนกว่าเอ็งจะเสร็จนั่นละ เสร็จเร็วก็ไม่นาน เสร็จช้าก็แย่หน่อย"
"ค...คะ?" มิ้งค์ตกใจกับคำตอบ

เนื่องจากตอนนี้ธัญวลัยกำลังแก้ไขให้ลิ้งค์ใช้การได้อยู่นะครับ สำหรับใครอยากอุดหนุน หรืออยากอ่านแฟนผมเป็นคนดี สามารถดาวน์โหลดแอป ธัญวลัย แล้วกดตามลิ้งค์ด้านล่างนี้



หรือเข้าไปเซิจในแอปว่า แฟนผมเป็นคนดี ก็ได้เช่นกัน

ขออภัยในความไม่สะดวกด้วย ถ้าทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้วจะมี "แฟนผมเป็นคนดี ตอนพิเศษ" ให้สำหรับผู้สนับสนุนผมทุกท่านแน่นอน

----------------------------------------------------

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมกับมิ้งค์มาอยู่ที่บ้านใหม่หลังนี้เกือบสามสัปดาห์แล้ว ชีวิตการเป็นอยู่เริ่มเข้ารูปเข้ารอย เนื่องจากบ้านไม่ไกลจากบริษัทของผมนัก ทำให้ผมมีเวลาอยู่กับมิ้งค์มากพอที่จะทำให้ภรรยาสาวแสนสวยไม่เหงา ผมรีบไปทำงานแต่เช้า กลับมาก่อนตะวันตกดินเพื่อหากิจกรรมร่วมทำกับเธอ

ระยะหลังมิ้งค์กับผมชอบไปพื้นที่ส่วนกลางที่ทางหมู่บ้านเรียกว่า พาวิลเลี่ยน เพราะที่นั่นเราจะได้พบกับลูกบ้านครอบครัวอื่นๆ มาว่ายน้ำ มาออกกำลังกายได้ หรือจะมานั่งพูดคุยกันก็ยังได้ เพราะเขามีเหมือนห้องกาแฟเอาไว้พบปะกัน

ซึ่งวันนี้ผมกับมิ้งค์ นัดคู่รักเพื่อนบ้านที่พวกเราคุยถูกคอมาเจอกัน พวกเขาเป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามันเหมือนคู่ผม แถมอายุยังน้อยกว่าผมเสียอีก ฝ่ายชายเป็นลูกนักการเมืองระดับจังหวัดอายุ 30ปี ชื่อว่า "พีท" จบจากอังกฤษสำเนียงการพูดบ่งบอกให้ทราบว่าเติบโตจากเมืองนอก หน้าตาหล่อเหลาผิวพรรณสะอาด ส่วนภรรยาของพีทชื่อว่า "ต่าย"

อายุเพียง 27ปีเท่านั้น ต่ายเป็นคนที่เกิดมาในครอบครัวราชการทำให้เธอดูเรียบร้อยทั้งภายนอกจนไปถึงภายใน ต่ายเป็นคนหน้าเหลี่ยมเล็กน้อยกำลังงาม ผมยาวดัดลอนดำขลับ ตาโต จมูกเรียวเล็ก ริมฝีปากเรียว ยิ้มสวยฟันเรียงกันเป็นระเบียบ ต่ายเป็นคนตัวเล็ก ผอมเรียว ไม่ค่อยมีหน้าอกหน้าใจเท่าไหร่ ขนาดน่าจะแค่พอดีมือ เท่าที่ผมสังเกตุดู แต่มีสะโพกอยู่บ้าง

ด้วยความที่อายุไม่ห่างกันมาก ประวัติคล้ายคลึงกัน ผมกับพีท และมิ้งค์กับต่ายจึงกลายเป็นเพื่อนกันอย่างรวดเร็ว ผมกับพีทไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะต้องไปทำงาน แต่แม่บ้านอย่างมิ้งค์กับต่ายนี่เจอกันทุกวัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน จนผมเองก็โล่งอก เพราะในหมู่บ้านนี้มันมีพวกหัวงูเยอะ

นอกจากคุณพี่อนันต์กรรมการหมู่บ้าน พี่เชษนักแสดงกล้ามโตแล้ว ยังมีน้าแกะ ชายวัย ห้าสิบต้นๆ เป็นตากล้องอิสระอาศัยอยู่กับลูกชายในหมู่บ้านนี้ แกเป็นคนตัวสูง สวมแว่น ผมสั้นเป็นระเบียบ ลงพุงนิดหน่อย ครั้งแรกที่แกเห็นมิ้งค์ในพาวิลเลี่ยน มิ้งค์เล่าว่าแกก็มาขอถ่ายรูปทันที ตอนแรกนึกว่าจะสองสามรูป แกล่อไปเป็นสิบ พอแลกเปลี่ยนไลน์ นึกว่าจะส่งแค่รูปภาพ แกยังติดต่อขอถ่ายรูปอีก

ถ้าถ่ายธรรมดาไม่ว่า แกชอบขอมิ้งค์ถ่ายอะไรที่มันแรงๆหรือเซ็กซี่ เช่น อยากถ่ายในชุดชั้นในที่บ้านของแก หรือชวนไปถ่ายที่ลับตาคนอย่างบ้านที่ยังสร้างไม่เสร็จหลังโครงการ ซึ่งมิ้งค์ก็ปฏิเสธมาโดยตลอด แต่แกก็ไม่ลดละความพยายาม พิมพ์ไลน์ชวนคุยทุกวัน ส่งภาพสวัสดีประจำวันมาทุกวัน ที่เรียกแกว่าน้า เพราะปกติแกอยากให้เรียกพี่นี่ละ แต่มิ้งค์ไม่ยอม ผมเองก็เห็นด้วย

ความสวยของมิ้งค์ไม่ปราณีใคร แม้แต่ยามกะดึกของหมู่บ้าน แกมีชื่อว่า พี่รุ่ง ชายวัยสี่สิบปีจากสุดแดนของอีสาน พูดภาษากลางยังไม่ค่อยชัดเจน หน้าเหลี่ยมจัด ยิ้มแย้มเก่ง ผิวดำคล้ำเนื่องจากอาชีพเก่าของแก พี่รุ่งแกมาติดใจภรรยาผมจากคืนวันหนึ่ง

แกกำลังขับจักรยานตรวจตราไปเรื่อย คืนนั้นผมกับมิ้งค์ช่วยกันยกพวกถุงขยะออกมาวางหน้าบ้าน แต่วันนั้นมิ้งค์ใส่กางเกงขาสั้นจุ้ดจู๋กับเสื้อกล้ามขาวบาง กะยั่วยวนผม แต่เจ้ากรรมที่พี่รุ่งขับจักรยานผ่านมาพอดี รปภวัยกลางคนถึงกับตาโตเมื่อเห็นมิ้งค์ก้มวางถุงขยะ

หน้าอกคู่โตทะลักออกมาจากเสื้อ ทำเอาแกต้องจอดทักทาย มิ้งค์จะเดินหนีเข้าบ้านก็ดูน่าเกลียดเกินไป สรุปตั้งแต่นั้นจะมีเรื่องหรือไม่มีเรื่อง แกก็ชอบขับมาด้อมๆมองๆหน้าบ้านผมเป็นประจำ บางวันก็กดกริ่งเอาผลไม้มาฝาก ผมเองก็เห็นใจแก เลยให้มิ้งค์แบ่งกับข้าวบางส่วนออกไปให้แก แต่ก่อนจะออกไปก็ตรวจเช็คการแต่งตัวของมิ้งค์แล้วว่าไม่โป๊

วกกลับมาที่ผมกับพีท ตอนนี้เรากำลังนั่งเล่นดูสองสาวว่ายน้ำเล่นในชุดว่ายน้ำที่มิดชิด ทั้งกางเกงขายาวรัดรูป เสื้อว่ายน้ำแขนยาวรัดรูป ถึงจะบอกว่าเรียบร้อย แต่มิ้งค์ใส่อะไรก็ดูเซ็กซี่ไปหมด ก็หน้าอกคู่โตกับสะโพกนั่นน่ะสิที่ดันเสื้อกับกางเกงออกมาจนแทบปริ

"วันนี้สีหน้าดูเครียดๆนะครับพี่" พีทหันมาถามผมด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง
"มีเรื่องที่บริษัทนิดหน่อย พวกคนงานมันมีปัญหากันแล้วลามไปถึงผู้จัดการส่วน มั่วไปถึงผู้จัดการฝ่ายว่าลำเอียง จะหยุดงานประท้วงกันอีก เห้อ เป็นผู้จัดการแท้ๆไม่น่าไปกินพวกคนงานเลย พอมีปัญหากันลวนไปหมด" ผมได้โอกาสบ่นยาว
"เรื่องอย่างงั้นไม่เข้าใครออกใครหรอกครับ"
"นั่นน่ะสิ บางเวลามันก็ทำให้เรามีความสุขผ่อนคลาย แต่บางเวลาก็ทำเอาเครียดปวดหัวเลย"
"งั้นอันนี้ก็น่าจะช่วยให้พี่หายเครียดได้นะ"

ปกติเรื่องรูปเรื่องคลิปทะลึ่ง ผมกับพีทก็แชร์กันผ่านทางมือถือเป็นปกติอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นพวกสาวเต้นยั่วในเน็ต หรือคลิปหลุดเมียชาวบ้าน แต่คราวนี้ต่างกันออกไป พีทยื่นโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดมาให้ผม บนหน้าจอเป็นรูปของผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียง มือไขว้หลัง สวมผ้าปิดตา และคาบลูกบอลเล็กๆไว้ในปาก ไม่ใส่เสื้อผ้าสวมเพียงชุดชั้นในกับกางเกงในสีดำ เผยให้เห็นเอวเรียวเล็ก หน้าอกขนาดเล็กกำลังดี ถึงไม่เห็นตา แต่ดูรูปร่างผมก็ต้องตกใจ

"น...นี่มัน ต่ายเหรอ?"

 ผมหันไปมองพีทที หันไปมองต่ายตัวจริงที่กำลังยิ้มร่าเริงเล่นน้ำกับมิ้งค์ พลางกลืนน้ำลาย ถึงสัดส่วนจะไม่ได้เซ็กซี่เหมือนมิ้งค์ แต่การเห็นภาพสาวสวยเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้มาในสภาพแบบนี้ก็ทำผมแข็งตัว

"สุดยอดมั้ยล่ะพี่"
"เออ แจ่ม แต่เอามาให้พี่ดูแบบนี้จะดีเหรอ?"
"ก็ผมเห็นพี่ Stress ก็หาอะไรรีแลกซ์ให้ดูไง ถ้าอยากดูเพิ่ม ไปที่บ้านผมได้นะ มีอีกเพียบ รับรองสมองโล่งเลย"

คำเชิญของพีททำเอาผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ต่ายที่อยู่ตรงหน้า ไม่ใช่สาวสวยเรียบร้อยที่ทำอาหารเก่ง หรือมารยาทดีที่รู้จักอีกต่อไป ผมพยายามลืมแต่มันก็ลืมไม่ลงจริงๆ

"ว่าแต่ตอนเย็นพี่ไปไหนหรือเปล่าครับ ผมว่าจะออกไปกินสเต๊กแถวนี้ซะหน่อย"
"เอ้อ พี่มีนัดน่ะ ลืมไปซะสนิทเลย.. มิ้งค์ขึ้นจากน้ำเถอะ ใกล้เวลานัดแล้ว"

มิ้งค์ได้ยินก็ส่งสัญญาณมือว่าโอเคก่อนจะขึ้นมาจากน้ำ ถึงแม้จะใส่แว่นกันแดด ผมก็รู้ว่า พีทเองก็แอบมองภรรยาของผมอยู่ ตอนนี้น้ำมันทำให้เสื้อรัดจนเห็นหน้าอกเป็นเต้า ตูดเป็นตูด แต่ผมจะว่าอะไรได้ เพราะผมก็มองต่ายอยู่เหมือนกัน เธอกับพีทต้องเล่นอะไรพิเรนทร์มากกว่านี้แน่นอน ผมเดาอย่างงั้น และผมเองก็อยากรู้มากเสียด้วย

หลังจากแยกกับพีทและต่าย ผมกับมิ้งค์เดินไปที่บ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้าน ขนาดของบ้านเล็กกว่าของผมเล็กน้อย เพราะของเขาไม่ได้เป็นตัวท็อปของโครงการ หน้าบ้านเปิดประตูรั้วเอาไว้ มีรูปปั้นสัตว์ในนิยายตั้งไว้บริเวณหน้าประตูหลายตัว

ผมกับมิ้งค์ยืนลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะเดินเข้าไป ในตัวบ้านมีโซฟา โต๊ะทีวีตามปกติเหมือนบ้านคนทั่วไป ตรงโซฟามีชายคนหนึ่งนั่งเหมือนรอพวกเราอยู่ เขาเป็นผู้ชายอายุน่าจะสี่สิบปลายๆ ไว้หนวดยาว ผมยาวถูกมัดไว้เป็นมวยอยู่ด้านหลัง หน้าแดงคิ้วเข้ม ถ้าไม่สวมเสื้อขาว กางเกงขาว ผมคงคิดว่าเป็นโจร

"สวัสดีครับท่านอาจารย์"

ผมกับมิ้งค์ยกมือไหว้พร้อมกัน เราสองคนทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะนั่งบนโซฟาหรือบนพื้นดี เห็นมิ้งค์นั่งพับเพียบไปกับพื้น ผมก็ทำตาม ชายคนนี้คือ อาจารย์นาคา ที่พี่อนันต์เคยแนะนำ ผมใช้เวลาตัดสินใจอยู่ร่วมอาทิตย์จึงโทรมาสอบถาม ปรากฏว่าแกไปต่างประเทศอีก พวกผมรอกันยาวจนมาถึงวันนี้

"พวกเอ็งสองคนอยากจะมีลูก แต่ลูกมันไม่ยอมมาเกิดใช่มั้ย!?"

ประโยคแรกก็ทำเอาผมกับมิ้งค์มองหน้ากัน เพราะเราสองคนไม่เคยพูดถึงปัญหาชีวิตให้อาจารย์ฟังมาก่อน ผมสังเกตุได้ว่ามิ้งค์เริ่มขนลุกแล้ว เธอเป็นคนเชื่อเรื่องพวกนี้ง่ายกว่าผมเยอะ

"ค..ครับ อาจารย์นาคาพอจะช่วยได้มั้ยครับ?"
"ไอ้ได้ มันก็ได้ แต่ข้าไม่รับประกันหรอกนะ เรื่องพวกนี้มันขึ้นอยู่กับพวกเอ็งด้วย!! ว่าแต่พวกเอ็งจะไหวเรอะ"
"ไหวครับผม ขอให้พวกผมมีลูก เท่าไหร่ผมก็สู้"
"สามหาว!! เห็นข้าเป็นคนยังไง!!" อาจารย์ตบเข่าฉาด เสียงดังจนมิ้งค์สะดุ้ง
"ขอโทษแทนสามีด้วยเจ้าค่ะ เขาไม่ได้ตั้งใจลบหลู่"

มิ้งค์รีบพูดแก้ตัวแทนให้ ผมก็ทำได้แต่ยกมือไหว้ขอโทษตาม แต่ปกติอาจารย์พวกนี้ก็อยากได้ค่าครูไม่ใช่เหรอ

"ที่ข้าถามว่าไหวเหรอ หมายถึงพิธีกรรม พวกเอ็งจะกล้าทำรึ ทำแบบขอไปที หรือไม่ตั้งใจทำ ถึงจะเสียเป็นล้านพวกเอ็งก็ไม่มีวันได้ลูกหรอกนะ"
"ไหวค่ะ พวกลูกช้างพร้อมค่ะ"
"ดี!! งั้นตามข้ามา!!"

อาจารย์นาคาลุกขึ้นพาผมกับมิ้งค์เดินเข้าไปที่ห้องชั้นหนึ่งของบ้านอยู่หลังห้องรับแขก ในห้องอบอ้าว มีภาพสิ่งศักดิ์สิทธิ์และยันต่างๆแปะอยู่เต็มฝาผนัง บนพื้นปูพรมสีแดงถูกขีดเขียนเป็นยันต์ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจความหมาย ในห้องยังมีหิ้งพระและกล่องไม้อีกหลายกล่อง

อาจารย์นาคาเดินจุดเทียนประดับรอบห้อง ไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วหยิบเหมือนผ้าถุงขึ้นมาผืนหนึ่งยื่นให้มิ้งค์ ภรรยาผมลุกขึ้นรับแล้วอาจารย์ก็พูดอะไรบางอย่างเบามาก ผมที่นั่งอยู่ฟังจับใจความไม่ได้ แล้วมิ้งค์ก็เดินออกจากห้องไป

"ถ้าพิธีเริ่มแล้ว ห้ามหยุดเด็ดขาดจนกว่าพิธีจะเสร็จเข้าใจมั้ย!"
"ค..ครับผม"
"แล้วพอทำพิธีเสร็จ พวกเอ็งก็ต้องกลับไปเอากันด้วยล่ะ มายกมือไหว้ข้า ลูกไม่ไหลออกมาหรอกนะ เข้าใจมั้ย"
"เข้าใจครับ"

ผมยกมือไหว้ตลอด เวลาผ่านไปสักห้านาที ควันในห้องเริ่มฟุ้ง อากาศเริ่มร้อนอบอ้าว ในที่สุดมิ้งค์ก็กลับมา ผมกับอาจารย์นาคามองตาค้าง มิ้งค์ถอดเสื้อผ้าออกจนหมดมีเพียงผ้าถุงมัดรอบตัว และผ้ามันก็สั้นเหลือเกิน ปิดอกก็ไม่มิด ปิดด้านล่างได้ไม่ถึงเข่า ส่วนผมเธอก็มัดหางม้ามาเรียบร้อย

"พวกเอ็งพร้อมแล้วใช่มั้ย?"
"ครับ อาจารย์" ผมตอบแทนมิ้งค์เพื่อยืนยัน
"ดี อีหนูเอ็งมายืนตรงกลางห้อง"

มิ้งค์ทำตาม ส่วนผมก็เขยิบตัวเองถอยหลังออกไป อาจารย์นาคาเดินไปหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกล่อง แล้วนำมันมาวางตรงกลางขาของมิ้งค์สองอย่าง มันคือ ดิลโด้ หรือกระจู๋ปลอม! และอีกอันมันคือน้ำยาหล่อลื่น

ขนาดของมันใหญ่กว่าของผมเล็กน้อย เป็นของเล่นขนาดปานกลางค่อนเล็ก แต่กลับมีรอยเขียนสลักตัวอักษรอะไรก็อ่านไม่ออกรอบของปลอม ผมกับมิ้งค์ตกใจหันไปมองอาจารย์ที่เปลี่ยนที่นั่งมานั่งฝั่งเดียวกับผม

"ข้าจะท่องคาถา ส่วนอีหนู เอ็งก็ทำไป เหมือนทำกับผัวเอ็งนั่นล่ะ"
"ท..ทำตรงนี้เลยเหรอคะ?" มิ้งค์ตาโตตกใจ
"ก็เออสิวะ ผ้าถุงข้าก็ให้นุ่งจะกลัวอะไรอีก?"
"แ..แต่ว่า" ผมอ้ำอึ้งไม่รู้จะเถียงจุดไหนก่อนดี
"จะทำไม่ทำ? ไม่ทำก็กลับบ้านไป คนที่อยากมีลูกคือพวกเอ็ง ไม่ใช่ข้า!"
"ทำค่ะ ทำ... แต่ต้องทำนานแค่ไหนเหรอคะ"
"ก็จนกว่าเอ็งจะเสร็จนั่นละ เสร็จเร็วก็ไม่นาน เสร็จช้าก็แย่หน่อย"
"ค...คะ?" มิ้งค์ตกใจกับคำตอบ

เนื่องจากตอนนี้ธัญวลัยกำลังแก้ไขให้ลิ้งค์ใช้การได้อยู่นะครับ สำหรับใครอยากอุดหนุน หรืออยากอ่านแฟนผมเป็นคนดี สามารถดาวน์โหลดแอป ธัญวลัย แล้วกดตามลิ้งค์ด้านล่างนี้



หรือเข้าไปเซิจในแอปว่า แฟนผมเป็นคนดี ก็ได้เช่นกัน

ขออภัยในความไม่สะดวกด้วย ถ้าทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้วจะมี "แฟนผมเป็นคนดี ตอนพิเศษ" ให้สำหรับผู้สนับสนุนผมทุกท่านแน่นอน

----------------------------------------------------

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมกับมิ้งค์มาอยู่ที่บ้านใหม่หลังนี้เกือบสามสัปดาห์แล้ว ชีวิตการเป็นอยู่เริ่มเข้ารูปเข้ารอย เนื่องจากบ้านไม่ไกลจากบริษัทของผมนัก ทำให้ผมมีเวลาอยู่กับมิ้งค์มากพอที่จะทำให้ภรรยาสาวแสนสวยไม่เหงา ผมรีบไปทำงานแต่เช้า กลับมาก่อนตะวันตกดินเพื่อหากิจกรรมร่วมทำกับเธอ

ระยะหลังมิ้งค์กับผมชอบไปพื้นที่ส่วนกลางที่ทางหมู่บ้านเรียกว่า พาวิลเลี่ยน เพราะที่นั่นเราจะได้พบกับลูกบ้านครอบครัวอื่นๆ มาว่ายน้ำ มาออกกำลังกายได้ หรือจะมานั่งพูดคุยกันก็ยังได้ เพราะเขามีเหมือนห้องกาแฟเอาไว้พบปะกัน

ซึ่งวันนี้ผมกับมิ้งค์ นัดคู่รักเพื่อนบ้านที่พวกเราคุยถูกคอมาเจอกัน พวกเขาเป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามันเหมือนคู่ผม แถมอายุยังน้อยกว่าผมเสียอีก ฝ่ายชายเป็นลูกนักการเมืองระดับจังหวัดอายุ 30ปี ชื่อว่า "พีท" จบจากอังกฤษสำเนียงการพูดบ่งบอกให้ทราบว่าเติบโตจากเมืองนอก หน้าตาหล่อเหลาผิวพรรณสะอาด ส่วนภรรยาของพีทชื่อว่า "ต่าย"

อายุเพียง 27ปีเท่านั้น ต่ายเป็นคนที่เกิดมาในครอบครัวราชการทำให้เธอดูเรียบร้อยทั้งภายนอกจนไปถึงภายใน ต่ายเป็นคนหน้าเหลี่ยมเล็กน้อยกำลังงาม ผมยาวดัดลอนดำขลับ ตาโต จมูกเรียวเล็ก ริมฝีปากเรียว ยิ้มสวยฟันเรียงกันเป็นระเบียบ ต่ายเป็นคนตัวเล็ก ผอมเรียว ไม่ค่อยมีหน้าอกหน้าใจเท่าไหร่ ขนาดน่าจะแค่พอดีมือ เท่าที่ผมสังเกตุดู แต่มีสะโพกอยู่บ้าง

ด้วยความที่อายุไม่ห่างกันมาก ประวัติคล้ายคลึงกัน ผมกับพีท และมิ้งค์กับต่ายจึงกลายเป็นเพื่อนกันอย่างรวดเร็ว ผมกับพีทไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะต้องไปทำงาน แต่แม่บ้านอย่างมิ้งค์กับต่ายนี่เจอกันทุกวัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน จนผมเองก็โล่งอก เพราะในหมู่บ้านนี้มันมีพวกหัวงูเยอะ

นอกจากคุณพี่อนันต์กรรมการหมู่บ้าน พี่เชษนักแสดงกล้ามโตแล้ว ยังมีน้าแกะ ชายวัย ห้าสิบต้นๆ เป็นตากล้องอิสระอาศัยอยู่กับลูกชายในหมู่บ้านนี้ แกเป็นคนตัวสูง สวมแว่น ผมสั้นเป็นระเบียบ ลงพุงนิดหน่อย ครั้งแรกที่แกเห็นมิ้งค์ในพาวิลเลี่ยน มิ้งค์เล่าว่าแกก็มาขอถ่ายรูปทันที ตอนแรกนึกว่าจะสองสามรูป แกล่อไปเป็นสิบ พอแลกเปลี่ยนไลน์ นึกว่าจะส่งแค่รูปภาพ แกยังติดต่อขอถ่ายรูปอีก

ถ้าถ่ายธรรมดาไม่ว่า แกชอบขอมิ้งค์ถ่ายอะไรที่มันแรงๆหรือเซ็กซี่ เช่น อยากถ่ายในชุดชั้นในที่บ้านของแก หรือชวนไปถ่ายที่ลับตาคนอย่างบ้านที่ยังสร้างไม่เสร็จหลังโครงการ ซึ่งมิ้งค์ก็ปฏิเสธมาโดยตลอด แต่แกก็ไม่ลดละความพยายาม พิมพ์ไลน์ชวนคุยทุกวัน ส่งภาพสวัสดีประจำวันมาทุกวัน ที่เรียกแกว่าน้า เพราะปกติแกอยากให้เรียกพี่นี่ละ แต่มิ้งค์ไม่ยอม ผมเองก็เห็นด้วย

ความสวยของมิ้งค์ไม่ปราณีใคร แม้แต่ยามกะดึกของหมู่บ้าน แกมีชื่อว่า พี่รุ่ง ชายวัยสี่สิบปีจากสุดแดนของอีสาน พูดภาษากลางยังไม่ค่อยชัดเจน หน้าเหลี่ยมจัด ยิ้มแย้มเก่ง ผิวดำคล้ำเนื่องจากอาชีพเก่าของแก พี่รุ่งแกมาติดใจภรรยาผมจากคืนวันหนึ่ง

แกกำลังขับจักรยานตรวจตราไปเรื่อย คืนนั้นผมกับมิ้งค์ช่วยกันยกพวกถุงขยะออกมาวางหน้าบ้าน แต่วันนั้นมิ้งค์ใส่กางเกงขาสั้นจุ้ดจู๋กับเสื้อกล้ามขาวบาง กะยั่วยวนผม แต่เจ้ากรรมที่พี่รุ่งขับจักรยานผ่านมาพอดี รปภวัยกลางคนถึงกับตาโตเมื่อเห็นมิ้งค์ก้มวางถุงขยะ

หน้าอกคู่โตทะลักออกมาจากเสื้อ ทำเอาแกต้องจอดทักทาย มิ้งค์จะเดินหนีเข้าบ้านก็ดูน่าเกลียดเกินไป สรุปตั้งแต่นั้นจะมีเรื่องหรือไม่มีเรื่อง แกก็ชอบขับมาด้อมๆมองๆหน้าบ้านผมเป็นประจำ บางวันก็กดกริ่งเอาผลไม้มาฝาก ผมเองก็เห็นใจแก เลยให้มิ้งค์แบ่งกับข้าวบางส่วนออกไปให้แก แต่ก่อนจะออกไปก็ตรวจเช็คการแต่งตัวของมิ้งค์แล้วว่าไม่โป๊

วกกลับมาที่ผมกับพีท ตอนนี้เรากำลังนั่งเล่นดูสองสาวว่ายน้ำเล่นในชุดว่ายน้ำที่มิดชิด ทั้งกางเกงขายาวรัดรูป เสื้อว่ายน้ำแขนยาวรัดรูป ถึงจะบอกว่าเรียบร้อย แต่มิ้งค์ใส่อะไรก็ดูเซ็กซี่ไปหมด ก็หน้าอกคู่โตกับสะโพกนั่นน่ะสิที่ดันเสื้อกับกางเกงออกมาจนแทบปริ

"วันนี้สีหน้าดูเครียดๆนะครับพี่" พีทหันมาถามผมด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง
"มีเรื่องที่บริษัทนิดหน่อย พวกคนงานมันมีปัญหากันแล้วลามไปถึงผู้จัดการส่วน มั่วไปถึงผู้จัดการฝ่ายว่าลำเอียง จะหยุดงานประท้วงกันอีก เห้อ เป็นผู้จัดการแท้ๆไม่น่าไปกินพวกคนงานเลย พอมีปัญหากันลวนไปหมด" ผมได้โอกาสบ่นยาว
"เรื่องอย่างงั้นไม่เข้าใครออกใครหรอกครับ"
"นั่นน่ะสิ บางเวลามันก็ทำให้เรามีความสุขผ่อนคลาย แต่บางเวลาก็ทำเอาเครียดปวดหัวเลย"
"งั้นอันนี้ก็น่าจะช่วยให้พี่หายเครียดได้นะ"

ปกติเรื่องรูปเรื่องคลิปทะลึ่ง ผมกับพีทก็แชร์กันผ่านทางมือถือเป็นปกติอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นพวกสาวเต้นยั่วในเน็ต หรือคลิปหลุดเมียชาวบ้าน แต่คราวนี้ต่างกันออกไป พีทยื่นโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดมาให้ผม บนหน้าจอเป็นรูปของผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียง มือไขว้หลัง สวมผ้าปิดตา และคาบลูกบอลเล็กๆไว้ในปาก ไม่ใส่เสื้อผ้าสวมเพียงชุดชั้นในกับกางเกงในสีดำ เผยให้เห็นเอวเรียวเล็ก หน้าอกขนาดเล็กกำลังดี ถึงไม่เห็นตา แต่ดูรูปร่างผมก็ต้องตกใจ

"น...นี่มัน ต่ายเหรอ?"

 ผมหันไปมองพีทที หันไปมองต่ายตัวจริงที่กำลังยิ้มร่าเริงเล่นน้ำกับมิ้งค์ พลางกลืนน้ำลาย ถึงสัดส่วนจะไม่ได้เซ็กซี่เหมือนมิ้งค์ แต่การเห็นภาพสาวสวยเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้มาในสภาพแบบนี้ก็ทำผมแข็งตัว

"สุดยอดมั้ยล่ะพี่"
"เออ แจ่ม แต่เอามาให้พี่ดูแบบนี้จะดีเหรอ?"
"ก็ผมเห็นพี่ Stress ก็หาอะไรรีแลกซ์ให้ดูไง ถ้าอยากดูเพิ่ม ไปที่บ้านผมได้นะ มีอีกเพียบ รับรองสมองโล่งเลย"

คำเชิญของพีททำเอาผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ต่ายที่อยู่ตรงหน้า ไม่ใช่สาวสวยเรียบร้อยที่ทำอาหารเก่ง หรือมารยาทดีที่รู้จักอีกต่อไป ผมพยายามลืมแต่มันก็ลืมไม่ลงจริงๆ

"ว่าแต่ตอนเย็นพี่ไปไหนหรือเปล่าครับ ผมว่าจะออกไปกินสเต๊กแถวนี้ซะหน่อย"
"เอ้อ พี่มีนัดน่ะ ลืมไปซะสนิทเลย.. มิ้งค์ขึ้นจากน้ำเถอะ ใกล้เวลานัดแล้ว"

มิ้งค์ได้ยินก็ส่งสัญญาณมือว่าโอเคก่อนจะขึ้นมาจากน้ำ ถึงแม้จะใส่แว่นกันแดด ผมก็รู้ว่า พีทเองก็แอบมองภรรยาของผมอยู่ ตอนนี้น้ำมันทำให้เสื้อรัดจนเห็นหน้าอกเป็นเต้า ตูดเป็นตูด แต่ผมจะว่าอะไรได้ เพราะผมก็มองต่ายอยู่เหมือนกัน เธอกับพีทต้องเล่นอะไรพิเรนทร์มากกว่านี้แน่นอน ผมเดาอย่างงั้น และผมเองก็อยากรู้มากเสียด้วย

หลังจากแยกกับพีทและต่าย ผมกับมิ้งค์เดินไปที่บ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้าน ขนาดของบ้านเล็กกว่าของผมเล็กน้อย เพราะของเขาไม่ได้เป็นตัวท็อปของโครงการ หน้าบ้านเปิดประตูรั้วเอาไว้ มีรูปปั้นสัตว์ในนิยายตั้งไว้บริเวณหน้าประตูหลายตัว

ผมกับมิ้งค์ยืนลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะเดินเข้าไป ในตัวบ้านมีโซฟา โต๊ะทีวีตามปกติเหมือนบ้านคนทั่วไป ตรงโซฟามีชายคนหนึ่งนั่งเหมือนรอพวกเราอยู่ เขาเป็นผู้ชายอายุน่าจะสี่สิบปลายๆ ไว้หนวดยาว ผมยาวถูกมัดไว้เป็นมวยอยู่ด้านหลัง หน้าแดงคิ้วเข้ม ถ้าไม่สวมเสื้อขาว กางเกงขาว ผมคงคิดว่าเป็นโจร

"สวัสดีครับท่านอาจารย์"

ผมกับมิ้งค์ยกมือไหว้พร้อมกัน เราสองคนทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะนั่งบนโซฟาหรือบนพื้นดี เห็นมิ้งค์นั่งพับเพียบไปกับพื้น ผมก็ทำตาม ชายคนนี้คือ อาจารย์นาคา ที่พี่อนันต์เคยแนะนำ ผมใช้เวลาตัดสินใจอยู่ร่วมอาทิตย์จึงโทรมาสอบถาม ปรากฏว่าแกไปต่างประเทศอีก พวกผมรอกันยาวจนมาถึงวันนี้

"พวกเอ็งสองคนอยากจะมีลูก แต่ลูกมันไม่ยอมมาเกิดใช่มั้ย!?"

ประโยคแรกก็ทำเอาผมกับมิ้งค์มองหน้ากัน เพราะเราสองคนไม่เคยพูดถึงปัญหาชีวิตให้อาจารย์ฟังมาก่อน ผมสังเกตุได้ว่ามิ้งค์เริ่มขนลุกแล้ว เธอเป็นคนเชื่อเรื่องพวกนี้ง่ายกว่าผมเยอะ

"ค..ครับ อาจารย์นาคาพอจะช่วยได้มั้ยครับ?"
"ไอ้ได้ มันก็ได้ แต่ข้าไม่รับประกันหรอกนะ เรื่องพวกนี้มันขึ้นอยู่กับพวกเอ็งด้วย!! ว่าแต่พวกเอ็งจะไหวเรอะ"
"ไหวครับผม ขอให้พวกผมมีลูก เท่าไหร่ผมก็สู้"
"สามหาว!! เห็นข้าเป็นคนยังไง!!" อาจารย์ตบเข่าฉาด เสียงดังจนมิ้งค์สะดุ้ง
"ขอโทษแทนสามีด้วยเจ้าค่ะ เขาไม่ได้ตั้งใจลบหลู่"

มิ้งค์รีบพูดแก้ตัวแทนให้ ผมก็ทำได้แต่ยกมือไหว้ขอโทษตาม แต่ปกติอาจารย์พวกนี้ก็อยากได้ค่าครูไม่ใช่เหรอ

"ที่ข้าถามว่าไหวเหรอ หมายถึงพิธีกรรม พวกเอ็งจะกล้าทำรึ ทำแบบขอไปที หรือไม่ตั้งใจทำ ถึงจะเสียเป็นล้านพวกเอ็งก็ไม่มีวันได้ลูกหรอกนะ"
"ไหวค่ะ พวกลูกช้างพร้อมค่ะ"
"ดี!! งั้นตามข้ามา!!"

อาจารย์นาคาลุกขึ้นพาผมกับมิ้งค์เดินเข้าไปที่ห้องชั้นหนึ่งของบ้านอยู่หลังห้องรับแขก ในห้องอบอ้าว มีภาพสิ่งศักดิ์สิทธิ์และยันต่างๆแปะอยู่เต็มฝาผนัง บนพื้นปูพรมสีแดงถูกขีดเขียนเป็นยันต์ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจความหมาย ในห้องยังมีหิ้งพระและกล่องไม้อีกหลายกล่อง

อาจารย์นาคาเดินจุดเทียนประดับรอบห้อง ไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วหยิบเหมือนผ้าถุงขึ้นมาผืนหนึ่งยื่นให้มิ้งค์ ภรรยาผมลุกขึ้นรับแล้วอาจารย์ก็พูดอะไรบางอย่างเบามาก ผมที่นั่งอยู่ฟังจับใจความไม่ได้ แล้วมิ้งค์ก็เดินออกจากห้องไป

"ถ้าพิธีเริ่มแล้ว ห้ามหยุดเด็ดขาดจนกว่าพิธีจะเสร็จเข้าใจมั้ย!"
"ค..ครับผม"
"แล้วพอทำพิธีเสร็จ พวกเอ็งก็ต้องกลับไปเอากันด้วยล่ะ มายกมือไหว้ข้า ลูกไม่ไหลออกมาหรอกนะ เข้าใจมั้ย"
"เข้าใจครับ"

ผมยกมือไหว้ตลอด เวลาผ่านไปสักห้านาที ควันในห้องเริ่มฟุ้ง อากาศเริ่มร้อนอบอ้าว ในที่สุดมิ้งค์ก็กลับมา ผมกับอาจารย์นาคามองตาค้าง มิ้งค์ถอดเสื้อผ้าออกจนหมดมีเพียงผ้าถุงมัดรอบตัว และผ้ามันก็สั้นเหลือเกิน ปิดอกก็ไม่มิด ปิดด้านล่างได้ไม่ถึงเข่า ส่วนผมเธอก็มัดหางม้ามาเรียบร้อย

"พวกเอ็งพร้อมแล้วใช่มั้ย?"
"ครับ อาจารย์" ผมตอบแทนมิ้งค์เพื่อยืนยัน
"ดี อีหนูเอ็งมายืนตรงกลางห้อง"

มิ้งค์ทำตาม ส่วนผมก็เขยิบตัวเองถอยหลังออกไป อาจารย์นาคาเดินไปหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกล่อง แล้วนำมันมาวางตรงกลางขาของมิ้งค์สองอย่าง มันคือ ดิลโด้ หรือกระจู๋ปลอม! และอีกอันมันคือน้ำยาหล่อลื่น

ขนาดของมันใหญ่กว่าของผมเล็กน้อย เป็นของเล่นขนาดปานกลางค่อนเล็ก แต่กลับมีรอยเขียนสลักตัวอักษรอะไรก็อ่านไม่ออกรอบของปลอม ผมกับมิ้งค์ตกใจหันไปมองอาจารย์ที่เปลี่ยนที่นั่งมานั่งฝั่งเดียวกับผม

"ข้าจะท่องคาถา ส่วนอีหนู เอ็งก็ทำไป เหมือนทำกับผัวเอ็งนั่นล่ะ"
"ท..ทำตรงนี้เลยเหรอคะ?" มิ้งค์ตาโตตกใจ
"ก็เออสิวะ ผ้าถุงข้าก็ให้นุ่งจะกลัวอะไรอีก?"
"แ..แต่ว่า" ผมอ้ำอึ้งไม่รู้จะเถียงจุดไหนก่อนดี
"จะทำไม่ทำ? ไม่ทำก็กลับบ้านไป คนที่อยากมีลูกคือพวกเอ็ง ไม่ใช่ข้า!"
"ทำค่ะ ทำ... แต่ต้องทำนานแค่ไหนเหรอคะ"
"ก็จนกว่าเอ็งจะเสร็จนั่นละ เสร็จเร็วก็ไม่นาน เสร็จช้าก็แย่หน่อย"
"ค...คะ?" มิ้งค์ตกใจกับคำตอบ

มิ้งค์เสร็จอาจารย์แน่

ชอบมากครับ