ขอบคุณครับ

พูดคุยก่อนอ่าน : เซอร์ไพส์ไหมคุณ 5555+ เร็วโคตร ๆ เร็วยิ่งกว่าอะไรดี นี่คือคำนิยามสำหรับตอนนี้ ตอนนี้เป็นตอนพิเศษที่ผมอยากเสริมให้มหากาฬเกมรักระหว่างหมอพลอยและลุงพลจบอย่างสมบูรณ์แบบอย่างที่ผมอยากให้เป็น

หากจำกันได้ ผมเคยพูดหลายครั้งแล้วว่า "หมอพลอยน่ะร้าย ร้ายมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว ชาตินี้ก็ยังร้ายอยู่ดี" โอเค มีนักอ่านหลายคนเริ่มจับจุดตรงนี้ได้ ผมดีใจมาก และฉากนี่้จะเป็นฉากที่ไขความลับเมื่ออดีตชาติของลุงพลให้ชัดเจนขึ้น โดยมีตัวละครหลัก ๆ สามตัว ลุงพล-หมอพลอย-ครูเบสท์ (กลุ่มแก๊งเด็กสาวของภาคแรกเป็นตัวประกอบในตอนนี้ ไว้มีโอกาสผมจะสอดแทรกปูมหลังของพวกเธอเมื่ออดีตชาติแล้วกัน แต่ตอนนี้ผมตั้งใจให้หมอพลอยเป็นตัวหลักของภาคแรก ณ ขณะนี้ และให้ครูเบสท์เป็นตัวหลักในภาคสองครับ)

ตอนนี้ที่น่าสนใจคือ มันเป็นความฝันของลุงพล หลังจากที่เสร็จเกมรักกับหมอพลอยเมื่อตอนที่แล้วครับ มันจะกาว ๆ หน่อยนะ ผมไม่ถนัดภาษาแนว ๆ จักร ๆ วงศ์ ๆ เท่าไรนัก คุณจะได้เห็นความร้ายกาจของหมอพลอยเมื่อชาติที่แล้ว และคุณจะได้เห็นตัวตนของครูเบสท์เมื่อชาติที่แล้วเช่นกัน เชื่อว่าถ้าหลาย ๆ คนอ่านจบแล้ว คงจะเทใจให้ครูเบสท์มากขึ้นอย่างแน่นอน

เหนือสิ่งอื่นใด อยากลองให้อ่านตอนนี้ให้ดี ๆ แล้วลองเดาหรือตีความดู แล้วคุณจะรู้ว่าอนาคตของหมอพลอย ครูเบสท์ และลุงพลนั้นจะไปในทิศทางใด....

ปล.ผมเปลี่ยนชื่อลุงพลเมื่ออดีตชาติเป็น "ชุมพลศักดา" นะ เพราะชื่อเก่ามันสุ่มเสี่ยงต่อการเกิดประเด็นดราม่าขึ้นครับ

ตัวอย่างบางส่วนของตอนนี้

ท้าวชุมพลศักดาฝืนยิ้มด้วยหัวใจที่แหลกสลาย นางในฝันของตนไม่เคยมีใจให้เลยแม้แต่น้อย ไม่มีแม้แต่เยื้อไยใด ๆ จากนางฟ้าผู้เลอโฉมอย่างพลอยพรรณรายนางฟ้าผู้แสนใจดำ

"ขอให้ท่านจำไว้ ท่านท้าว ต่อให้ข้าไปเกิดบนโลกมนุษย์ ข้าจะไม่มีวันรักท่านด้วยใจจริงโดยเด็ดขาด!!!" พลอยพรรณรายหันไปมองท่านท้าวมีชื่อด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา ความรู้สึกของเทวดาตกสวรรค์ผู้อาภัพรักมันช่างเจ็บปวด เหมือนมีเข็มนับหมื่นเล่มกำลังทิ่มแทงดวงใจอยู่ก็ไม่ปาน

ร่างของพลอยพรรณรายหายไปจนกลายเป็นดวงไฟแล้วลอยลงสู่โลกมนุษย์ เหลือเพียงแค่ภัคจิราวดี ที่เหมือนยังอาลัยอาวรณ์กับความรักที่ไม่เคยได้เอ่ยปาก

"ภัคจิราวดี..." ท่านท้าวมีชื่อเอ่ยปากน้องสาวคนรองของพลอยพรรณราย

"ท่านท้าว...ข้าขอโทษที่ไม่ได้เตือนท่าน ไม่ได้ห้ามพี่ข้า" ภัคจิราวดีในชุดไทยสารภาพด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย "ขอให้ท่านอย่าถือโทษโกรธท่านพี่เลยหนา"

"ข้าไม่โกรธพี่สาวท่านหรอก ภัคจิราวดี" ท่านท้าวมีชื่อฝืนยิ้ม

แม้ในวินาทีสุดท้าย ก่อนที่ภัคจิราวดีจะลงไปเกิดบนโลกมนุษย์ นางเองก็ไม่มีโอกาสได้สารภาพรักกับท่านท้าวชุมพล ร่างของนางหายไปกลายเป็นแสงสว่างลงไปสู่โลกมนุษย์ เหลือเพียงแต่เทวดาผู้อาภัพรักที่ยืนช้ำอยู่บนสรวลสรรค์

ตัดมาที่ปัจจุบัน ครูเบสท์ยังคงกอดภารโรงเฒ่าอย่างแนบแน่น จนหนุ่มใหญ่วัยเกษียณสัมผัสได้ถึงไออุ่นของสตรีที่ชื่อภัคจิรา

"นี่อย่าบอกนะครับว่าครูเบสท์เคยแอบรักลุงเมื่ออดีตชาติ?" ลุงพลเอ่ยปากถาม

"มันแย่มากเลยใช่ไหมคะลุงพล..." ภัคจิราตัดพ้อ "กับการที่รักใครแล้วไม่ได้ความรักตอบ เบสท์เองก็พึ่งรู้เรื่องนี้ เบสท์อยากบอกตามตรงนะคะว่าเบสท์เองก็ตกใจไม่น้อยเหมือนกัน แต่...เบสท์อยากซื่อสัตย์ต่อหัวใจของเบสท์ค่ะลุง เบสท์ไม่อยากให้ชาตินี้ของเบสท์ต้องผิดหวังอีก"

#########################

ภัคจิราเงยหน้ามองตาเฒ่าด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย ทำเอาลุงพลเผลอมองตาละห้อยด้วยความสงสาร มันสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของอาจารย์สาว ความรักที่ไม่มีวันได้พูดมันเป็นอะไรที่ทรมานจริง ๆ

"จูบเบสท์ได้ไหมคะลุง? จูบเบสท์...." ภัคจิราหลับตาพริ้ม รอรสจูบจากภารโรงเฒ่า "ไม่ใช่แค่พี่พลอยที่รักษาพรมจรรย์เพื่อรอลุงพลเท่านั้นนะคะ เบสท์เองก็เช่นกัน เบสท์ไม่อยากเจ็บปวดเหมือนชาติที่แล้ว"

ลุงพลมองครูเบสท์ตาถลึง อาจารย์สาวคนสวยหลับตาพริ้ม เผยอปากเล็กน้อยเพื่อรอรสจูบจากบุรุษที่เธอแอบรักมาตั้งแต่ชาติปางก่อน จะเอาไงดีเนี่ยกู? ถ้าหมอพลอยรู้จะทำยังไง สายตาของมันหันไปมองซ้ายขวา นักศึกษาพยาบาลและเจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลต่างคนต่างเดินไปตามเส้นทางของใครของมัน ไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้อาจารย์สาวแสนสวยกำลังยืนกอดภารโรงเฒ่าอย่างมันอยู่

เอาวะ!!! ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว มีผู้หญิงที่สูงศักดิ์อีกคนอย่างครูเบสท์มาสารภาพรัก จะมีผู้ชายคนไหนในโลกกล้าปฏิเสธผู้หญิงที่สูงศักดิ์และมีเกียรติเสมอเหมือนหมอพลอยได้บ้าง ไม่รอช้า ตาเฒ่าหืนโน้มศีรษะลงเพื่อมอบจูบให้อาจารย์สาวที่กำลังหลับตาพริ้มเพื่อรอคำตอบจากตาเฒ่าหื่น

"ลุงพล!!! หมอบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามยุ่งกับครูเบสท์!!!" เสียงของหมอพลอยดังขึ้นจากด้านหลัง ตาเฒ่าหันไปมองด้วยความตกใจ เจ้าหญิงน้ำแข็งในชุดกาวน์ตามแบบฉบับแพทย์สาวปรากฏตัวตรงหน้าทั้งคู่

"พลอยพรรณราย!!!" ตาเฒ่าเอ่ยปากเรียกชื่อหมอสาวเมื่ออดีตชาติ ที่น่าตกใจก็คือในมือของเจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวยถือปืนพกขนาด 9 มม. มาอีกด้วย

"หมอบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำเจ้าชู้ใส่ครูเบสท์!!!" หมอพลอยเล็งปืนใส่ตาเฒ่าหื่น "ตายซะเถอะ!!!"


ลิงค์อยู่ด้านล่างครับ

ได้ใครวันนี้

ครูเบสท์ เป็นอีกคนที่ติดตาม ภาพประกอบสวยงามครับ

พูดคุยก่อนอ่าน : เซอร์ไพส์ไหมคุณ 5555+ เร็วโคตร ๆ เร็วยิ่งกว่าอะไรดี นี่คือคำนิยามสำหรับตอนนี้ ตอนนี้เป็นตอนพิเศษที่ผมอยากเสริมให้มหากาฬเกมรักระหว่างหมอพลอยและลุงพลจบอย่างสมบูรณ์แบบอย่างที่ผมอยากให้เป็น

หากจำกันได้ ผมเคยพูดหลายครั้งแล้วว่า "หมอพลอยน่ะร้าย ร้ายมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว ชาตินี้ก็ยังร้ายอยู่ดี" โอเค มีนักอ่านหลายคนเริ่มจับจุดตรงนี้ได้ ผมดีใจมาก และฉากนี่้จะเป็นฉากที่ไขความลับเมื่ออดีตชาติของลุงพลให้ชัดเจนขึ้น โดยมีตัวละครหลัก ๆ สามตัว ลุงพล-หมอพลอย-ครูเบสท์ (กลุ่มแก๊งเด็กสาวของภาคแรกเป็นตัวประกอบในตอนนี้ ไว้มีโอกาสผมจะสอดแทรกปูมหลังของพวกเธอเมื่ออดีตชาติแล้วกัน แต่ตอนนี้ผมตั้งใจให้หมอพลอยเป็นตัวหลักของภาคแรก ณ ขณะนี้ และให้ครูเบสท์เป็นตัวหลักในภาคสองครับ)

ตอนนี้ที่น่าสนใจคือ มันเป็นความฝันของลุงพล หลังจากที่เสร็จเกมรักกับหมอพลอยเมื่อตอนที่แล้วครับ มันจะกาว ๆ หน่อยนะ ผมไม่ถนัดภาษาแนว ๆ จักร ๆ วงศ์ ๆ เท่าไรนัก คุณจะได้เห็นความร้ายกาจของหมอพลอยเมื่อชาติที่แล้ว และคุณจะได้เห็นตัวตนของครูเบสท์เมื่อชาติที่แล้วเช่นกัน เชื่อว่าถ้าหลาย ๆ คนอ่านจบแล้ว คงจะเทใจให้ครูเบสท์มากขึ้นอย่างแน่นอน

เหนือสิ่งอื่นใด อยากลองให้อ่านตอนนี้ให้ดี ๆ แล้วลองเดาหรือตีความดู แล้วคุณจะรู้ว่าอนาคตของหมอพลอย ครูเบสท์ และลุงพลนั้นจะไปในทิศทางใด....

ปล.ผมเปลี่ยนชื่อลุงพลเมื่ออดีตชาติเป็น "ชุมพลศักดา" นะ เพราะชื่อเก่ามันสุ่มเสี่ยงต่อการเกิดประเด็นดราม่าขึ้นครับ

ตัวอย่างบางส่วนของตอนนี้

ท้าวชุมพลศักดาฝืนยิ้มด้วยหัวใจที่แหลกสลาย นางในฝันของตนไม่เคยมีใจให้เลยแม้แต่น้อย ไม่มีแม้แต่เยื้อไยใด ๆ จากนางฟ้าผู้เลอโฉมอย่างพลอยพรรณรายนางฟ้าผู้แสนใจดำ

"ขอให้ท่านจำไว้ ท่านท้าว ต่อให้ข้าไปเกิดบนโลกมนุษย์ ข้าจะไม่มีวันรักท่านด้วยใจจริงโดยเด็ดขาด!!!" พลอยพรรณรายหันไปมองท่านท้าวมีชื่อด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา ความรู้สึกของเทวดาตกสวรรค์ผู้อาภัพรักมันช่างเจ็บปวด เหมือนมีเข็มนับหมื่นเล่มกำลังทิ่มแทงดวงใจอยู่ก็ไม่ปาน

ร่างของพลอยพรรณรายหายไปจนกลายเป็นดวงไฟแล้วลอยลงสู่โลกมนุษย์ เหลือเพียงแค่ภัคจิราวดี ที่เหมือนยังอาลัยอาวรณ์กับความรักที่ไม่เคยได้เอ่ยปาก

"ภัคจิราวดี..." ท่านท้าวมีชื่อเอ่ยปากน้องสาวคนรองของพลอยพรรณราย

"ท่านท้าว...ข้าขอโทษที่ไม่ได้เตือนท่าน ไม่ได้ห้ามพี่ข้า" ภัคจิราวดีในชุดไทยสารภาพด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย "ขอให้ท่านอย่าถือโทษโกรธท่านพี่เลยหนา"

"ข้าไม่โกรธพี่สาวท่านหรอก ภัคจิราวดี" ท่านท้าวมีชื่อฝืนยิ้ม

แม้ในวินาทีสุดท้าย ก่อนที่ภัคจิราวดีจะลงไปเกิดบนโลกมนุษย์ นางเองก็ไม่มีโอกาสได้สารภาพรักกับท่านท้าวชุมพล ร่างของนางหายไปกลายเป็นแสงสว่างลงไปสู่โลกมนุษย์ เหลือเพียงแต่เทวดาผู้อาภัพรักที่ยืนช้ำอยู่บนสรวลสรรค์

ตัดมาที่ปัจจุบัน ครูเบสท์ยังคงกอดภารโรงเฒ่าอย่างแนบแน่น จนหนุ่มใหญ่วัยเกษียณสัมผัสได้ถึงไออุ่นของสตรีที่ชื่อภัคจิรา

"นี่อย่าบอกนะครับว่าครูเบสท์เคยแอบรักลุงเมื่ออดีตชาติ?" ลุงพลเอ่ยปากถาม

"มันแย่มากเลยใช่ไหมคะลุงพล..." ภัคจิราตัดพ้อ "กับการที่รักใครแล้วไม่ได้ความรักตอบ เบสท์เองก็พึ่งรู้เรื่องนี้ เบสท์อยากบอกตามตรงนะคะว่าเบสท์เองก็ตกใจไม่น้อยเหมือนกัน แต่...เบสท์อยากซื่อสัตย์ต่อหัวใจของเบสท์ค่ะลุง เบสท์ไม่อยากให้ชาตินี้ของเบสท์ต้องผิดหวังอีก"

#########################

ภัคจิราเงยหน้ามองตาเฒ่าด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย ทำเอาลุงพลเผลอมองตาละห้อยด้วยความสงสาร มันสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของอาจารย์สาว ความรักที่ไม่มีวันได้พูดมันเป็นอะไรที่ทรมานจริง ๆ

"จูบเบสท์ได้ไหมคะลุง? จูบเบสท์...." ภัคจิราหลับตาพริ้ม รอรสจูบจากภารโรงเฒ่า "ไม่ใช่แค่พี่พลอยที่รักษาพรมจรรย์เพื่อรอลุงพลเท่านั้นนะคะ เบสท์เองก็เช่นกัน เบสท์ไม่อยากเจ็บปวดเหมือนชาติที่แล้ว"

ลุงพลมองครูเบสท์ตาถลึง อาจารย์สาวคนสวยหลับตาพริ้ม เผยอปากเล็กน้อยเพื่อรอรสจูบจากบุรุษที่เธอแอบรักมาตั้งแต่ชาติปางก่อน จะเอาไงดีเนี่ยกู? ถ้าหมอพลอยรู้จะทำยังไง สายตาของมันหันไปมองซ้ายขวา นักศึกษาพยาบาลและเจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลต่างคนต่างเดินไปตามเส้นทางของใครของมัน ไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้อาจารย์สาวแสนสวยกำลังยืนกอดภารโรงเฒ่าอย่างมันอยู่

เอาวะ!!! ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว มีผู้หญิงที่สูงศักดิ์อีกคนอย่างครูเบสท์มาสารภาพรัก จะมีผู้ชายคนไหนในโลกกล้าปฏิเสธผู้หญิงที่สูงศักดิ์และมีเกียรติเสมอเหมือนหมอพลอยได้บ้าง ไม่รอช้า ตาเฒ่าหืนโน้มศีรษะลงเพื่อมอบจูบให้อาจารย์สาวที่กำลังหลับตาพริ้มเพื่อรอคำตอบจากตาเฒ่าหื่น

"ลุงพล!!! หมอบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามยุ่งกับครูเบสท์!!!" เสียงของหมอพลอยดังขึ้นจากด้านหลัง ตาเฒ่าหันไปมองด้วยความตกใจ เจ้าหญิงน้ำแข็งในชุดกาวน์ตามแบบฉบับแพทย์สาวปรากฏตัวตรงหน้าทั้งคู่

"พลอยพรรณราย!!!" ตาเฒ่าเอ่ยปากเรียกชื่อหมอสาวเมื่ออดีตชาติ ที่น่าตกใจก็คือในมือของเจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวยถือปืนพกขนาด 9 มม. มาอีกด้วย

"หมอบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำเจ้าชู้ใส่ครูเบสท์!!!" หมอพลอยเล็งปืนใส่ตาเฒ่าหื่น "ตายซะเถอะ!!!"


ลิงค์อยู่ด้านล่างครับ

ok

ครั้งหน้าต้องยอมให้เรียกเมียแน่นอน

คิวต่อไปหมอเบส

พูดคุยก่อนอ่าน : เซอร์ไพส์ไหมคุณ 5555+ เร็วโคตร ๆ เร็วยิ่งกว่าอะไรดี นี่คือคำนิยามสำหรับตอนนี้ ตอนนี้เป็นตอนพิเศษที่ผมอยากเสริมให้มหากาฬเกมรักระหว่างหมอพลอยและลุงพลจบอย่างสมบูรณ์แบบอย่างที่ผมอยากให้เป็น

หากจำกันได้ ผมเคยพูดหลายครั้งแล้วว่า "หมอพลอยน่ะร้าย ร้ายมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว ชาตินี้ก็ยังร้ายอยู่ดี" โอเค มีนักอ่านหลายคนเริ่มจับจุดตรงนี้ได้ ผมดีใจมาก และฉากนี่้จะเป็นฉากที่ไขความลับเมื่ออดีตชาติของลุงพลให้ชัดเจนขึ้น โดยมีตัวละครหลัก ๆ สามตัว ลุงพล-หมอพลอย-ครูเบสท์ (กลุ่มแก๊งเด็กสาวของภาคแรกเป็นตัวประกอบในตอนนี้ ไว้มีโอกาสผมจะสอดแทรกปูมหลังของพวกเธอเมื่ออดีตชาติแล้วกัน แต่ตอนนี้ผมตั้งใจให้หมอพลอยเป็นตัวหลักของภาคแรก ณ ขณะนี้ และให้ครูเบสท์เป็นตัวหลักในภาคสองครับ)

ตอนนี้ที่น่าสนใจคือ มันเป็นความฝันของลุงพล หลังจากที่เสร็จเกมรักกับหมอพลอยเมื่อตอนที่แล้วครับ มันจะกาว ๆ หน่อยนะ ผมไม่ถนัดภาษาแนว ๆ จักร ๆ วงศ์ ๆ เท่าไรนัก คุณจะได้เห็นความร้ายกาจของหมอพลอยเมื่อชาติที่แล้ว และคุณจะได้เห็นตัวตนของครูเบสท์เมื่อชาติที่แล้วเช่นกัน เชื่อว่าถ้าหลาย ๆ คนอ่านจบแล้ว คงจะเทใจให้ครูเบสท์มากขึ้นอย่างแน่นอน

เหนือสิ่งอื่นใด อยากลองให้อ่านตอนนี้ให้ดี ๆ แล้วลองเดาหรือตีความดู แล้วคุณจะรู้ว่าอนาคตของหมอพลอย ครูเบสท์ และลุงพลนั้นจะไปในทิศทางใด....

ปล.ผมเปลี่ยนชื่อลุงพลเมื่ออดีตชาติเป็น "ชุมพลศักดา" นะ เพราะชื่อเก่ามันสุ่มเสี่ยงต่อการเกิดประเด็นดราม่าขึ้นครับ

ตัวอย่างบางส่วนของตอนนี้

ท้าวชุมพลศักดาฝืนยิ้มด้วยหัวใจที่แหลกสลาย นางในฝันของตนไม่เคยมีใจให้เลยแม้แต่น้อย ไม่มีแม้แต่เยื้อไยใด ๆ จากนางฟ้าผู้เลอโฉมอย่างพลอยพรรณรายนางฟ้าผู้แสนใจดำ

"ขอให้ท่านจำไว้ ท่านท้าว ต่อให้ข้าไปเกิดบนโลกมนุษย์ ข้าจะไม่มีวันรักท่านด้วยใจจริงโดยเด็ดขาด!!!" พลอยพรรณรายหันไปมองท่านท้าวมีชื่อด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชา ความรู้สึกของเทวดาตกสวรรค์ผู้อาภัพรักมันช่างเจ็บปวด เหมือนมีเข็มนับหมื่นเล่มกำลังทิ่มแทงดวงใจอยู่ก็ไม่ปาน

ร่างของพลอยพรรณรายหายไปจนกลายเป็นดวงไฟแล้วลอยลงสู่โลกมนุษย์ เหลือเพียงแค่ภัคจิราวดี ที่เหมือนยังอาลัยอาวรณ์กับความรักที่ไม่เคยได้เอ่ยปาก

"ภัคจิราวดี..." ท่านท้าวมีชื่อเอ่ยปากน้องสาวคนรองของพลอยพรรณราย

"ท่านท้าว...ข้าขอโทษที่ไม่ได้เตือนท่าน ไม่ได้ห้ามพี่ข้า" ภัคจิราวดีในชุดไทยสารภาพด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย "ขอให้ท่านอย่าถือโทษโกรธท่านพี่เลยหนา"

"ข้าไม่โกรธพี่สาวท่านหรอก ภัคจิราวดี" ท่านท้าวมีชื่อฝืนยิ้ม

แม้ในวินาทีสุดท้าย ก่อนที่ภัคจิราวดีจะลงไปเกิดบนโลกมนุษย์ นางเองก็ไม่มีโอกาสได้สารภาพรักกับท่านท้าวชุมพล ร่างของนางหายไปกลายเป็นแสงสว่างลงไปสู่โลกมนุษย์ เหลือเพียงแต่เทวดาผู้อาภัพรักที่ยืนช้ำอยู่บนสรวลสรรค์

ตัดมาที่ปัจจุบัน ครูเบสท์ยังคงกอดภารโรงเฒ่าอย่างแนบแน่น จนหนุ่มใหญ่วัยเกษียณสัมผัสได้ถึงไออุ่นของสตรีที่ชื่อภัคจิรา

"นี่อย่าบอกนะครับว่าครูเบสท์เคยแอบรักลุงเมื่ออดีตชาติ?" ลุงพลเอ่ยปากถาม

"มันแย่มากเลยใช่ไหมคะลุงพล..." ภัคจิราตัดพ้อ "กับการที่รักใครแล้วไม่ได้ความรักตอบ เบสท์เองก็พึ่งรู้เรื่องนี้ เบสท์อยากบอกตามตรงนะคะว่าเบสท์เองก็ตกใจไม่น้อยเหมือนกัน แต่...เบสท์อยากซื่อสัตย์ต่อหัวใจของเบสท์ค่ะลุง เบสท์ไม่อยากให้ชาตินี้ของเบสท์ต้องผิดหวังอีก"

#########################

ภัคจิราเงยหน้ามองตาเฒ่าด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย ทำเอาลุงพลเผลอมองตาละห้อยด้วยความสงสาร มันสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของอาจารย์สาว ความรักที่ไม่มีวันได้พูดมันเป็นอะไรที่ทรมานจริง ๆ

"จูบเบสท์ได้ไหมคะลุง? จูบเบสท์...." ภัคจิราหลับตาพริ้ม รอรสจูบจากภารโรงเฒ่า "ไม่ใช่แค่พี่พลอยที่รักษาพรมจรรย์เพื่อรอลุงพลเท่านั้นนะคะ เบสท์เองก็เช่นกัน เบสท์ไม่อยากเจ็บปวดเหมือนชาติที่แล้ว"

ลุงพลมองครูเบสท์ตาถลึง อาจารย์สาวคนสวยหลับตาพริ้ม เผยอปากเล็กน้อยเพื่อรอรสจูบจากบุรุษที่เธอแอบรักมาตั้งแต่ชาติปางก่อน จะเอาไงดีเนี่ยกู? ถ้าหมอพลอยรู้จะทำยังไง สายตาของมันหันไปมองซ้ายขวา นักศึกษาพยาบาลและเจ้าหน้าที่วิทยาลัยพยาบาลต่างคนต่างเดินไปตามเส้นทางของใครของมัน ไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้อาจารย์สาวแสนสวยกำลังยืนกอดภารโรงเฒ่าอย่างมันอยู่

เอาวะ!!! ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว มีผู้หญิงที่สูงศักดิ์อีกคนอย่างครูเบสท์มาสารภาพรัก จะมีผู้ชายคนไหนในโลกกล้าปฏิเสธผู้หญิงที่สูงศักดิ์และมีเกียรติเสมอเหมือนหมอพลอยได้บ้าง ไม่รอช้า ตาเฒ่าหืนโน้มศีรษะลงเพื่อมอบจูบให้อาจารย์สาวที่กำลังหลับตาพริ้มเพื่อรอคำตอบจากตาเฒ่าหื่น

"ลุงพล!!! หมอบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามยุ่งกับครูเบสท์!!!" เสียงของหมอพลอยดังขึ้นจากด้านหลัง ตาเฒ่าหันไปมองด้วยความตกใจ เจ้าหญิงน้ำแข็งในชุดกาวน์ตามแบบฉบับแพทย์สาวปรากฏตัวตรงหน้าทั้งคู่

"พลอยพรรณราย!!!" ตาเฒ่าเอ่ยปากเรียกชื่อหมอสาวเมื่ออดีตชาติ ที่น่าตกใจก็คือในมือของเจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวยถือปืนพกขนาด 9 มม. มาอีกด้วย

"หมอบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำเจ้าชู้ใส่ครูเบสท์!!!" หมอพลอยเล็งปืนใส่ตาเฒ่าหื่น "ตายซะเถอะ!!!"


ลิงค์อยู่ด้านล่างครับ

กำลังมันส์

  ขอบคุณสำหรับผลงานครับ

เทวดาลุงพล

เหนื่อยปทน

 

พลอยช้ำไปหมดแล้วมั้งครับ

หมอพลอยหึงโหด