และแล้วก็สำเร็จกิจสมความมุ่งมาดปรารถนาของสาวน้อยที่ยังซิงอยู่ รับเอาเชื้อของศัตรูเข้าไปเต็มมดลูก ท้องแน่ๆ

 

เปลี่ยนไปแล้วหมาป่าน้อย

  

 

 

 

ประกาศ!!

โปรโมชั่นพิเศษที่จะมีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น สำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มลับทั้งเรื่อง 'อสูรพลิกฟ้า' และ 'สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า' แต่ต้องการเข้าทั้งสองกลุ่ม ผมมีราคาพิเศษให้ โดยจะจ่ายเพียง 199 บาทเท่านั้น สามารถเข้าทั้งสองกลุ่มพร้อมกันได้เลย

โปรโมชั่นนี้มีเวลาแค่ 7 วันนะครับ ตั้งแต่วันที่ 1-7 กันยายน 2567 และจะรับสิทธิได้เพียง 10 คนเท่านั้น โปรโมชั่นจะสิ้นสุดเมื่อครบ 10 คนหรือหมดเวลา

----------------------------------------------------------------

ตอนทั้งหมด

อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน :
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน :
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน :
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน :
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน :
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน :
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน :
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน :
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน :
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน :
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน :
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน :
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน :
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน :
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน :
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2567)
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568) 
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568) 
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ

(ไฉจือ)

(สุ่ยเม่ยอิน)

--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
   
    ท่ามกลางจิตใจที่สับสน ไฉจือค่อย ๆ บรรเลงเพลงสวาทด้วยตัวของนางเอง ร่างเล็กขยับเอวขึ้นลง การสุขสมอารมณ์หมายครั้งก่อนช่วยให้ปากมดลูกที่ปิดแน่นคลายออกเล็กน้อย ช่วยให้แท่งเอ็นไม่ติดตรึงจนดึงมดลูกออกมาทั้งยวง สามารถสอดเข้าสอดออกได้อย่างราบรื่นขึ้น
   
    ทว่าพละกำลังของไฉจือยังไม่ฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์ ยิ่งมาร่างนางยิ่งอ่อนแรงทุกครั้งที่ขึ้นขี่ จนถึงจุดหนึ่งร่างเล็กก็เสียท่าทรุดตัวลงไปนั่งทิ้งน้ำหนักเต็มแรง พนังมดลูกในส่วนลึกสุดพลันถูกกระแทกด้วยหัวเต่าอย่างหนักหน่วงจนยืดออก หน้าท้องปูดโปนเป็นทรงยาวเกือบถึงลิ้นปี่
   
    ไฉจือกรีดร้องอย่างไม่อาจระงับ ความเจ็บปวดนำพาสตินางกลับมากึ่งหนึ่ง แต่ความรู้สึกที่ชัดเจนที่สุดคือความเสียวกระสันที่เหนือล้ำความทรมานไปไกลลิบ
   
    "อ๊า...ไยจึง...อือ...รู้สึกดี..อู้ว...ถึงเพียงนี้...อ๊าง...ความรู้สึกตอนถูกกระแทกรุนแรง...ช่างดียิ่ง...อื๊ม...ดีจริง ๆ"
   
    "หุหุ ท่านประจักษ์แล้วสินะ? นึกไม่ถึงล่ะสิว่าแกนกายของผู้ชายจะให้ความรู้สึกที่เลิศล้ำเหลือจะเอ่ย...เอาล่ะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ท่านปู่ฟ้าอนันตกาลช่วยมาเลียให้ข้าเพลิดเพลินด้วย"
   
    สุ่ยเม่ยอินหย่อนก้นลงนั่งบนใบหน้าของจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลและปรารถนาให้อีกฝ่ายลงลิ้นกับพื้นที่หวงห้ามของนาง กระนั้นจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลที่ไม่ต่างจากตายไปแล้วครึ่งตัวไหนเลยจะมีแรงกระทำ
   
    "หืม...ท่านปู่ฟ้าอนันตกาลลุกมาผงาดได้คงเป็นขีดจำกัด แล้วไปเถอะ ไว้ข้าขอให้พี่ใหญ่หยุนเช่อเลียให้ทีหลังก็ได้ ถึงไอ้นั้นของเขาจะสั้นเต่อ แต่ฝีปากการใช้ลิ้นกลับยอดเยี่ยมไม่เป็นสองรองใคร"
   
    ด้วยร่างกายที่ไร้การเติมเต็ม สุ่ยเม่ยอินเปลี่ยนเป้าหมายไปถึงไฉจือที่นั่งตรงข้าม นางใช้สองมืออรชรกอบกุมทรวงอกที่ไม่ใหญ่ไปกว่าผลส้มพร้อมทั้งหยิกยอดอกที่กำลังชูชันตื่นตัว
   
    "อือ...แท่งเนื้อ...แท่งเนื้อใหญ่ ๆ กำลังชำเราข้า...ลึกอีก...ให้มากกว่านี้...แท้จริงการสมสู่กับบุรุษกลับรู้สึกดีปานนี้...อ๊า...เข้ามาให้ลึก ๆ...อื๊อออ!!!"
   
    ไม่ทราบว่ายาเม็ดที่กินไปมีฤทธิ์กระตุ้นอารมณ์หรืออย่างไร ไฉจือยิ่งมายิ่งกระหายต่อเพศรสอย่างบ้าคลั่ง
   
    "พี่สาวไฉจือรู้สึกดีใช่รึไม่? ...ตราบใดที่พี่สาวไฉจือตอบรับความต้องการของพี่ใหญ่หยุนเช่อ...ในอนาคตพี่สาวไฉจือย่อมจะได้ลิ้มลองแท่งเนื้อใหญ่โตอีกมากมายนับไม่ถ้วน"
   
    "ตกลง...ตกลง...ข้าจะตามใจพี่เขยทุกอย่าง...อื๊อออ...ขอให้ข้าได้ทำเยอะ ๆ...มากกว่านี้...อู้ว...เข้าไปให้ลึกกว่านี้...อ๊าย...มดลูก...ในตัวข้ารู้สึกคันคะเยอ..."
   
    ไฉจือขย่มแรงเรื่อย ๆ โดยหวังว่าแท่งเนื้อใหญ่ยาวจะชำแหลกได้ลึกกว่าที่เป็นอยู่
   
    ตับตับตับตับตับ
   
    เสียงผิวเนื้อกระแทกกระทั้นและเสียงครวญครางของสตรีสองคนดังขึ้นในคุกใต้ดินอย่างไม่เก็บกัก
   
    "ฮ่าห์!! อ๊าอ๊าอ๊าอ๊าอ๊า...คันยิ่งหนัก...ทำไมจึงคันขึ้นเรื่อย ๆ...ในมดลูก...แต่กลับเสียบให้ลึกกว่านี้ไม่ได้...โอ้ว!!"
   
    "พี่สาวไฉจือ หากท่านมีจุดที่กระสันจนไม่อาจเติมเต็ม เพียงแค่ทำให้ท่านปู่ฟ้าอนันตกาลถึงจุดสุดยอด น้ำบุรุษสามารถครอบคลุมทุกอณูในร่างท่านจนไม่เหลือที่ว่าง"
   
    "...น้ำเชื้อ...ของผู้ชาย...อือ...เร็ว...รีบปล่อยออกมา...ปล่อยน้ำเชื้อ...ปล่อยของเหลวเหล่านั้นให้เต็มท้องข้า...อ๊าง!!!"
   
    "เตรียมใจไว้แล้วใช่รึไม่พี่สาวไฉจือ? เมื่อหลั่งเชื้อบุรุษเข้ามดลูกท่านจะต้องตั้งครรภ์แน่นอนแล้ว?"
   
    "ไม่มีปัญหา!! ข้าหาได้สนใจแล้ว!! แค่หลั่งเข้ามา...ถ้าข้าท้อง...พี่เขยจะดูแลข้าเอง...ฉะนั้น...เร่งปล่อยในตัวข้า!!!"
   
    (คิกคิก จิตมารของพี่หญิงฉืออู๋เหยาทรงพลังอย่างยิ่ง ถึงขั้นเปลี่ยนพี่สาวไฉจือให้กลายเป็นสตรีร่านราคะที่หิวบุรุษจนยอมตั้งครรภ์อย่างไม่แยแสศักดิ์ศรี)
   
    สุ่ยเม่ยอินจับจ้องไฉจือที่กระเหี้ยนกระหือรืออยากโดนแตกใน นางอดชื่นชมฉืออู๋เหยาไม่ได้ หากไม่มีจักรพรรดินิมารผู้นั้น คงเป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนไฉจือให้กลายเป็นผู้หญิงส่ำส่อนเบื้องหน้า
   
    "อ๊ะ!! เจ้าแท่งนี้...เหมือนจะใหญ่ขึ้น..อู้ววว...ใกล้จะเสร็จแล้วงั้นรึ...ดี...ดีมาก!!!"
   
    "ช้าก่อนพี่สาวไฉจือ การหลั่งในท่านี้ไม่สามารถกระจายของเหลวได้ถ้วนทั่ว!!"
   
    สุ่ยเม่ยอินรีบปรับเปลี่ยนท่าของไฉจือและจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลอย่างเร็วรี่ นางทำให้ไฉจือถูกกดลงบนพื้นโดยมีจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลขึ้นคร่อมอยู่ด้านบน ขาของไฉจือกอดรัดอยู่ด้านหลังของมันแน่นเพื่อไม่ให้จักรพรรดิฟ้าอนันตกาลที่อ่อนแรงดุจไม้ใกล้ฝั่งล้มลง พร้อมกันนั้นยังสามารถให้ไฉจือใช้ขาของตนช่วยจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลกระแทกเอวใส่ตัวเอง
   
    สุ่ยเม่ยอินแลเห็นพวงสวรรค์ของจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลส่อแววจะหดตัว เป็นสัญญาณของการสุขสมอารมณ์หมาย นางจึงเอานิ้วที่เรียวดุจเทียนไขของตนเข้าปากและเลียจนชุ่ม ก่อนจะจิ้มไปที่ประตูหลังของจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลและเสียบเข้าไปสุดโคน
   
    นางควานหาตำแหน่งที่คาดว่าเป็นจุดอ่อนไหวก่อนจะกดเข้าไปเต็มแรง

    "!!!!!!"

    ร่างของจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลที่ไร้แรงแต่เดิมสะท้านเฮือก ราวกับว่ามันได้กลับไปในช่วงรุ่งโรจน์ครั้งอดีต มันคว้าไหล่กลมมนของไฉจือและตะบี้ตะบั้นโยกท่อนล่างตัวเองเต็มกำลัง จากนั้นส่งเสียงอุทาน

    น้ำขาวข้นอันบรรจุด้วยเลือดเนื้อเชื้อไขของจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลพุ่งกระฉูดเข้าไปในมดลูกของไฉจือโดยตรงไร้ซึ่งการป้องกัน
   
    "อ๊าง!!! เข้ามาแล้ว!!! น้ำเชื้อ...ของบุรุษ...ร้อนมาก!!!"
   
    ไฉจือถูกเชื้อชายอันร้อนลวกแผดเผาอยู่ภายในจนถึงจุดสุดยอดอีกคำรอบ ทั้งสองเชื่อมต่อกันอยู่นาน ทั่วร่างต่างสั่นเทิมเป็นครั้งคราว
   
    การหลั่งกินเวลานานอย่างคาดไม่ถึง จักรพรรดิฟ้าอนันตกาลราวกับปลดปล่อยทุกอย่างของตนออกมาในคราวเดียว กระทั่งไฉจือรู้สึกว่าไม่มีอะไรไหลเข้ามาอีกแล้ว นางจึงปล่อยขาที่โอบรัดร่างจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลและเตะมันทิ้งเสมือนฉากอันเร่าร้อนก่อนหน้าเป็นแค่ภาพลวงตา
   
    ครั้นไร้ร่างจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลบดบัง จึงเชยชมร่างที่นอนหงายอล่างฉ่างของไฉจือได้ชัดเจนขึ้น โดยเฉพาะรูรักที่กลวงโบ๋ไม่ปิดชิดเหมือนเก่า
   
    มันอ้ากว้างจนเก็บกักเชื้อบุรุษที่อัดเข้าไปจำนวนมากไม่อยู่ บางส่วนเริ่มไหลทะลักออกมา สุ่ยเม่ยอินเห็นเข้า นางก็คิดจะหาอะไรอุดไว้ไม่ให้เสียเปล่า แต่สุดท้าย นางตัดสินใจอ้าปากตัวเองและกดแนบลงบนกลีบสวาทของไฉจือแทน
   
    นางดูดกลืนน้ำขาวข้นอันเป็นส่วนเกินทั้งหมดเข้าท้อง ไม่ยอมให้เหลือลงพื้นแม้แต่หยดเดียว จนไม่มีของเหลวไหลออกมาอีก นอกจากส่วนที่ถูกกักเก็บไว้ในมดลูกอย่างแน่นหนารอวันปฏิสนธิ
   
    "อืม.....นี่คือรสชาติของท่านปู่ฟ้าอนันตกาล..ก็ไม่แย่นัก...เข้มข้นใช้ได้..."
   
    สุ่ยเม่ยอินหลับตาพริ้มและลิ้มรสเชื้อบุรุษส่วนสุดท้ายในปากก่อนจะกลืนลงคอทั้งหมด
   
    "คิกคิก...หุหุหุหุหุ ร่องของพี่สาวไฉจือบานหมดแล้ว ทั้งยังถูกหลั่งในจนเต็มท้องสมใจ มาเถอะ...ที่นี่ก็ต้องบันทึกฉากสุดท้ายเอาไว้"
   
    สุ่ยเม่ยอินเก็บศิลาบันทึกภาพที่วางอยู่รอบตัวอย่างมีความสุข จากนั้นก็หยิบศิลาบันทึกภาพก่อนเดียวกับที่ใช้ถ่ายเยื้อพรหมจรรย์ของไฉจือออกมา
   
    "เอาล่ะ พี่สาวไฉจือช่วยแหวกให้กว้างขึ้น ให้ข้าเก็บภาพยามท่านสูญสิ้นความบริสุทธิ์ไปแล้ว"

    ถึงจะอับอายจนอยากมุดดินหนี แต่ไฉจือก็ทำตามคำขออย่างว่าง่าย
   
    นางแหวกกลีบสาวออก เผยเนื้อในแดงก่ำที่บอบช้ำจนสีเข้ม ไม่อาจมองเห็นร่องรอยของเยื้อพรหมจรรย์ที่เคยมีจนถึงเมื่อครู่อีกต่อไป มันถูกทำลายไปอย่างสมบูรณ์ ซ้ำยังมีเชื้อบุรุษขาวข้นไหลออกมาเล็กน้อยลงไปตามร่องก้น

   
    "เรียบร้อย!! นี่จะเป็นบันทึกครั้งแรกของพี่สาวไฉจือ ตั้งชื่อว่า 'มหาป่าสวรรค์ติดสัดจนอยากมีลูกกับจักรพรรดิฟ้าอนันตกาล' ก็แล้วกัน!!"
   
    "อะไรนะ!? ชื่อนั้นไม่ถูกต้อง...เห็นได้ชัดว่าเพราะพี่เขาตัวร้ายขอให้ข้าทำเรื่องนี้"
   
    ไฉจือเอ่ยประท้วงเสียงอ่อน

    หลังจากนั้นคนทั้งสองก็ทำความสะอาดร่างกายตัวเองและกำจัดกลิ่นที่เหม็นคาวอบอวล เดิมทีไฉจือต้องการหยิบอาภรณ์ตัวใหม่ที่สะอาดสะอ้านมาสวมใส่ แต่สุ่ยเม่ยอินนึกสนุกอะไรไม่ทราบ นางมอบชุดตัวเก่าที่เปื้อนคราบโสโครกของจักรพรรดิฟ้าอนันตกาลและเลือดจากการเสียบริสุทธิ์กลับคืน สภาพมันไม่น่าดูจนจะจับยังไม่กล้า
   
    "มีระยะทางอีกยาวไกลก่อนจะขึ้นไปถึงด้านบน! จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีคนพบเข้า!?"
   
    "หุหุ เพราะแบบนั้นมันถึงน่าตื่นเต้น!! อย่ากังวล ข้าเองก็จะใส่ด้วย ถ้ามีคนเจอก็เอาตัวเข้าแลกเป็นค่าปิดปากก็สิ้นเรื่อง"
   
    จบคำ สุ่ยเม่ยอินก็สวมอาภรณ์ดำทมิฬที่ไม่ต่างจากผ้าขี้ริ้วคลุมตัว

    "..."

    เห็นดังนั้นไฉจือก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตาม


................................................ ..


   
    ในวังหลวงของจักรพรรดิหยุน ดรุณีน้อยสองคนแอบย่องออกมาอย่างเงียบเชียบขณะระแวดระวังโดยรอบราวกับคนที่ทำผิด ทั้งสองกลัวว่าจะถูกเหล่าองค์รักษ์ที่เดินตรวจตาพบเข้า
   
    "เม่ยอิน?"
   
    ทันใดนั้น ทั้งคู่ก็ถูกเจออย่างไม่ทันตั้งตัว