หมอพลอยต้องเก็บกางเกงในไว้เป็นที่ระลึกวันเสียซิงนะครับ เพราะถ้าเอาไปให้ลุงพลสงสัยได้เอาไปใส่กรอบติดผนังแน่นอน

เจอลุงเข้าไปไม่รอดซักราย

 

  อ่านเพลินมากๆ

ครูเบสจะเสร็จลุงมั้ยนะ

หมอพลอยน่าจะติดใจเข้าให้แล้วซิ   

สาวๆแต่ละคนเดผ้ดมากครับ แต่ผมชอบโดนัทกับหมอพลอยที่สุดนะ

ลุงจะไหวไหม โดนรุม

  หมอพลอยติดใจรสสวาทผีมือลุงชุมพลเสียแล้ว

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้วครับ ตอนนี้มีข่าวมาแจ้งนิดนึง หลังจากตอนนี้ ผมจะหายไปสักพักใหญ่นะครับ ไปทำธุระส่วนตัว จะกลับมาอีกช่วงสิ้นเดือน หายไปนานเลยทีเดียว ถ้าเสร็จธุระจะรีบกลับมาสานต่อนะครับ

ตอนนี้แบ่งเป็น 2 ตอนนะครับ เน้นฉากเสียวเป็นหลัก นั่นคือฉาก 3P ระหว่าง ใบเฟิร์นและโดนัท ที่กำลังงุ่นง่านเต็มที่ กับลุงพลที่อยู่ในสภาพโรยราเต็มทน 5555+ มีฉากช่วยตัวเองของหมอพลอยด้วยนะ ผมขอซ่อนบางส่วนนะครับ ฮ่า....

ไว้กลับมาเจอกันใหม่ใน Part สุดท้ายช่วงสิ้นเดือนนะครับ

ปล.ตอนนี้พิเศษหน่อย ผมทำภาพแนะนำนางเอกเกมรักทั้งสองภาคไว้นะครับ ภาคแรกชัดเจนแล้ว ส่วนภาคสองนั้นร่าง ๆ ไว้อยู่ (โครงเรื่องเสร็จไปแล้วราว ๆ 40-50%) บอกได้แค่ว่านอกเหนือจากนักเรียนพยาบาล อาจารย์ ยังมีพริตตี้และสาวอาชีวะด้วยนะ 5555+



อันนี้เป็นโฉมหน้านางเอกภาคสองครับ ดูเป็นน้ำจิ้มไปก่อนแล้วกัน คิดว่าพอสู้นางเอกจากภาคแรกได้ไหม 5555






.......................................................................................



นาถลดาถึงกับหน้าถอดสี เมื่อเห็นพี่อุ๊ยืนตรงหน้า นี่ถ้ารุ่นพี่พยาบาลจอมจุ้นรู้ว่าเธอพึ่งไปหาลุงพลคนหื่นมา อนาคตของเธอคงย่อยยับอย่างแน่นอน

"เอ่อ..พี่อุ๊" นาถลดาทำใจดีสู้เสือ "พี่มาทำอะไรแถวนี้เหรอคะ?"

"พี่แวะมาเข้าห้องน้ำ" สาวจอมจุ้นตอบ "แล้วนาถมาทำอะไรแถวนี้ ตรงนั้นมันห้องพักภารโรงไม่ใช่เหรอ? นี่อย่าบอกนะว่านาถไปหาลุงพลมา"

"ไม่ใช่นะคะ!" สาวน้อยปฏิเสธเสียงแข็ง "พี่อุ๊พูดอะไรของพี่อุ๊ นาถไม่เห็นจะรู้เรื่อง นาถไปดีกว่า"

"อย่ามาทำมึนต่อหน้าพี่นะนาถลดา!" หทัยรัตน์ทำเสียงดุใส่รุ่นน้อง "นี่จะค่ำแล้ว นาถทำไมไม่กลับขึ้นห้อง มาเดินอะไรแถวนี้ แล้วตรงนั้นมันห้องพักภารโรง นาถไปทำอะไรที่ห้องลุงพลคะ ตอบพี่มาเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นพี่จะฟ้องอาจารย์ที่ปรึกษานาถ"

"ไปกันใหญ่แล้วนะคะพี่อุ๊!" นาถลดาเริ่มใจคอไม่ดี "นาถแค่แวะเดินมาแถวนี้...ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้นเลย"



"แค่แวะเหรอคะ?" สาวอุ๊ไล่ต้อนรุ่นน้องหนักขึ้น "สารภาพมาซะดี ๆ ว่านาถไปหาลุงพล"

"เอ่อ..." นาถนิ่งเงียบไป สาวน้อยเหลือบมองซ้ายขวา ตอนนี้ไม่เหลือใครเป็นตัวช่วยแล้ว จะทำยังไงดีนะ?

"ตอบพี่มาตรง ๆ เถอะนะ ลุงพลทำอะไรนาถหรือเปล่า?" หทัยรัตน์จับมือรุ่นน้องเพื่อแสดงความจริงใจ "ลุงพลคนนี้ไว้ใจไม่ได้นะนาถ พี่ไม่รู้ว่าลุงพลทำอะไรกับนาถ หรือกับคนอื่น ๆ ไว้ยังไงบ้าง แต่พี่อยู่เฉยไม่ได้จริงๆ นาถบอกพี่มาตรง ๆ เถอะ ว่าลุงพลทำอะไรนาถ แล้วเราจะมาหาทางออกร่วมกัน"



"เอ่อ..." นาถลดาหน้าซีดด้วยความกลัว นี่ถ้าเธอบอกทุกอย่างไป มีหวังเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นในวิทยาลัยพยาบาลแน่ ๆ

"ยัยอุ๊!!" เสียงห้าว ๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหน แต่เป็นหนูโดนัท รุ่นพี่สาวคนสวยของนาถลดานั่นเอง "แกทำอะไรน้องรหัสชั้น!"

"นี่มันเรื่องอะไรกัน?" ใบเฟิร์นเดินตามโดนัทมาติด ๆ ทั้งคู่พึ่งเสร็จธุระบนวอร์ดคนไข้ เลยแวะลงมาเข้าห้องน้ำ แล้วบังเอิญเจอน้องนาถและยัยอุ๊กำลังเผชิญหน้ากันอยู่



"พวกแกอีกแล้วเหรอ?" ยัยอุ๊ถึงกับหัวเสีย "พวกแกกำลังพาน้องเสีย รู้หรือเปล่า? อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะว่าพวกแกกำลังปิดบังเรื่องลุงพลอยู่"

"พูดให้มันดี ๆ หน่อยเหอะยัยอุ๊!" สาวทอมโผเข้ามาอย่างเอาเรื่อง จนใบเฟิร์นต้องรีบรั้งตัวเอาไว้เพราะกลัวบานปลาย "เดี๋ยวชั้นตบล้างน้ำเลยดีไหม? แกนี่มันยุ่งวุ่นวายกับเรื่องของคนอื่นมากไปแล้วนะ"

"ใจเย็นก่อนเจ๊!" ใบเฟิร์นพยายามห้ามปรามเพื่อนรัก "นี่อุ๊...ชั้นว่าแกเลิกยุ่งเรื่องของคนอื่นเหอะ ถ้าแกยังไม่เลิกนิสัยแบบนี้ เห็นทีคงไม่มีใครอยากคบแกเป็นเพื่อนอีก"

"อ้อเหรอ!?" ยัยอุ๊กลอกตาท้าวเอวไม่สั้นสะท้านในสิ่งที่โดนัทและใบเฟิร์นขู่ "ชั้นไม่เลิกหรอกยะ เพราะอะไรรู้ไหม? ชั้นฟ้องหมอพลอย และครูเบสท์แล้วล่ะ คอยดูเหอะ ชั้นจะเปิดโปงเรื่องทุกอย่างของลุงพลให้หมด"

"มันจะมากไปแล้วนะยัยอุ๊!!" คราวนี้ใบเฟิร์นรั้งโดนัทไม่อยู่ สาวทอมเลยเดินตรงเข้าไปตบหน้ายัยอุ๊หนึ่งฉาดเป็นการสั่งสอน "เลิกจุ้นจ้านเรื่องของคนอื่นสักที นิสัยแบบนี้ไม่ใช่นิสัยคนมีการศึกษา"

"แกตบชั้นเหรอ!!!??" ยัยอุ๊เอามือกุมหน้า นัยน์ตาของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ "คิดว่าแกมีมือมีเท้าคนเดียวเหรอวะนังทอม มาเหอะ!!! ชั้นจะสั่งสอนแกให้รู้ว่าคนอย่างชั้นก็มีมือมีเท้าเหมือนกันแหละวะ!!"

ยัยอุ๊โผเข้าหาโดนัทเพื่อหวังเอาคืน นาถลดาพยายามรั้งร่างของรุ่นพี่จอมจุ้นเอาไว้อย่างสุดกำลัง ส่วนใบเฟิร์นก็รั้งร่างของโดนัท พอสถานการณ์ไม่ดี พี่ยามที่ปั่นจักรยานลาดตระเวนแถวนั้นรีบรุดหน้าเข้ามาเพื่อระงับเหตุทันที

"นี่มันอะไรกัน หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!" พี่ยามคนนั้นชี้มายังกลุ่มของเหล่านางฟ้านักศึกษาพยาบาลที่กำลังเปิดศึกกัน "แยกย้ายกันไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นพี่จะจดชื่อแล้วฟ้องอาจารย์ที่ปรึกษาทุกคน!!"

"ฝากไว้ก่อนเถอะยะ!!" ยัยอุ๊จัดแจงเสื้อผ้าหน้าผม ก่อนเดินเชิดใส่ ใบเฟิร์น โดนัท และนาถ ไปอย่างไม่ไยดี

"พวกเธอทั้งสาม รีบกลับห้องไปได้แล้ว!!" พี่ยามคนเดิมทำเสียงดุใจ จนสามสาวต้องรีบเดินออกไปจากจุดนั้นทันที

"นาถมาทำอะไรที่นี่!!" โดนัทเค้นคำตอบจากรุ่นน้อง "ตรงนั้นมาทางไปห้องลุงพล ตอบพี่มาเดี๋ยวนี้นะว่านาถไปทำอะไรมา"

"นาถ...." นาถลดาอ้ำอึ้งด้วยความตกใจ

"ตอบมาเดี๋ยวนี้นะยัยตัวดี!" ใบเฟิร์นก็เช่นกัน เธอรู้สึกว่ารุ่นน้องคนนี้ร้ายกาจไม่ใช่เล่น "ไปทำอะไรห้องลุงพล นี่อย่าบอกนะว่า..."

"จริงหรือเปล่านาถ!!" โดนัทถลึงตาด้วยความโกรธ ก่อนเผลอตัวตบที่ต้นแขนของน้องรหัส "ตอบมาเดี๋ยวนี้!!"

"โอ้ยยย!!" นาถลดาร้องเสียงหลง เธอเหลือบมองพี่รหัสด้วยความโกรธไม่ต่างกัน ความรู้สึกดี ๆ ที่นาถลดาเคยมีให้พี่ณิชาเห็นทีวันนี้ต้องขาดกัน เพราะเธอรู้แล้วว่าให้ตายยังไง พี่รหัสคนนี้ก็ไม่มีวันมองเธอ

"ใช่ค่ะ..." นาถลดาตอบ "นาถไปหาลุงพล นาถรักลุงพล"

"อะไรนะ!!!" ใบเฟิร์นและโดนัทพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย "นาถจะบ้าเหรอไง!!"

"นาถไม่ได้บ้า" สาวน้อยจากปักษ์ใต้ตอบ "นาถเบื่อที่จะเชื่อฟังพวกพี่ทุกอย่างแล้ว นาถเองก็มีสมอง มีหัวใจ ที่ความรู้สึกนึกคิดได้เองโดยไม่ต้องฟังใครอีก พี่โดนัท นิสัยใจร้อนแบบนี้ ระวังไว้เถอะ ลุงพลจะเบื่อเอา ส่วนพี่เฟิร์น ระวังนะ ถ้าแฟนนายร้อยพี่เบื่อพี่เมื่อไร จะกลับมาซมซานหาลุงพลไม่ได้แล้วนะ!!"

"ยัยนาถ!!!" โดนัทโกรธกว่าที่เคย สาวทอมเงื่อมมือหวังจะตอบน้องรหัส แต่นาถลดาวันนี้เธอเปลี่ยนไป เธอเบื่อหน่ายที่จะอยู่ใต้ร่มเงาของสองสาวรุ่นพี่อีกแล้ว ในเมื่อลุงพลยื่นข้อเสนอที่เร้าใจให้เธอ นาถลดาเลยไม่จำเป็นต้องฟังยัยคู่ขาคู่เลสที่สับสนชีวิตไม่เลิกราอย่างใบเฟิร์นและโดนัทเสียที



"ลองดูซิคะ!!" นาถลดายืนเด่นท้าทาย "เพราะพี่เป็นแบบนี้แหละ ลุงพลถึงเบื่อ หนูรู้นะคะ ว่าพี่ทั้งสองยังรักลุงพลอยู่ อย่ามาทำซึนเลย เห๊อะ!!"

นาถลดาสะบัดบ็อบใส่รุ่นพี่ทั้งสอง เดินกลับขึ้นหอพักโดยไม่สนใจว่าสองสาวเพื่อนรักกำลังโกรธทั้งคู่

"นาถนะนาถ..." โดนัทถลึงตาด้วยความโกรธ "ชั้นจะไปหาลุงพล แกจะไปกับชั้นไหมเฟิร์น!!"

"ไปซิเจ๊!!มาถึงขั้นนี้แล้ว" ใบเฟิร์นพยักหน้า "จับไอ้แก่คนนี้เจี๋ยนทิ้งให้ห่านกินเหอะ ยิ่งนานวันยิ่งชั้นว่าลุงแกยิ่งร้ายกาจจนชั้นรับไม่ได้แล้ว!!"

........................................................................................

ทางฝั่งลุงพล หลังจากที่นาถลดากลับห้อง น้องพิมมี่ก็โทรเข้าเครื่องมันด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูไม่ค่อยพอใจเท่าไร เพราะมันเล่นกดวางสาย จนทำให้ลุงพลต้องโทรง้อยกใหญ่

"ลุงขอโทษนะจ๊ะพิมมี่จ๋า..." มนุษย์ลุงออดอ้อนเด็กสาวเสียงหวาน "ลุงมีธุระจริง ๆ"

"มีธุระก็แค่นี้แหละค่ะ พิมรู้พิมไม่ใช่คนสำคัญ" พิมมี่ออกอาการน้อยใจสุดขีด



"อย่าพูดแบบนั้นซิจ๊ะ..." ลุงพลตื้อสุดฤทธิ์ "หนูต้องเข้าใจก่อนนะว่า มันเป็นธุระของผู้หลักผู้ใหญ่เค้า ลุงก็ขอโทษแล้วนี่ไง เดี๋ยวลุงไปหาพิมนะจ๊ะ อยากกินอะไรเดี๋ยวลุงซื้อไปฝากนะ"

"จริงอ่ะ..." พิมมี่เริ่มมีท่าทีอ่อนลง แต่เด็กสาวยังคงไว้เชิง เพราะอยากให้ตาพลเอาใจเธออีกหน่อย "อย่ามาง้อซะให้ยากเลย เห็นพิมเป็นตัวอะไรกันแน่คะลุงพล"

"ก็เห็นหนูเป็นเมียลุงนี่แหละจ๊ะ" ลุงพลหยอดหวาน "เดี๋ยวลุงจะไปเดี๋ยวนี้เลยจ๊ะ"

"เร็ว ๆ นะคะลุงพล หนูให้เวลาครึ่งชั่วโมง ถ้าช้ากว่านี้ เราไม่ต้องคุยกันอีก" พิมพาภรณ์ยื่นคำขาด ก่อนกดวางสาย

"ตาย ๆ กูตาย...." ลุงพลสบถออกมา การมีเมียเด็กหลายคนชักไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีเสียแล้ว แต่ทำยังไงได้ล่ะ สถานการณ์มันพาไป แถมเด็กสาวหลายคนก็ติดใจมัน คนมันมีเสน่ห์อ่ะนะ

ระหว่างที่ลุงพลเตรียมจัดแจงเดินทางไปหาพิมมี่ที่หอพัก ทันใดนั้นเสียงประตูเปิดก็ดังขึ้น ลุงพลถึงกับหน้าถอดสีเมื่อพบว่าภาพตรงหน้าคือโดนัทและใบเฟิร์นในชุดนักศึกษาพยาบาลสีฟ้ายืนกอดอกมองมันด้วยท่าทางที่หมั่นไส้มันสุดขีด

"สวัสดีค่ะลุงพล" โดนัทกอดอกมองหน้ามนุษย์ลุงอย่างเอาเรื่อง "จะรีบไปไหนคะ มาคุยกันก่อนซิ"

"ลุงนี่เป็นคนยังไงคะ? ไม่รู้จักพอสักที สงสัยเราต้องเจี๋ยนกะปู๋คนแก่ให้ห่านมันกินซะแล้วมั้ง ว่าไหมโดนัท?"

"เอ่อ...มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะทั้งสองคน" ลุงพลกลืนน้ำลายดังเอื้อก เมื่อเห็นสองสาวเดินตรงเข้ามาหามัน "ไว้คุยวันหลังได้ไหม ลุงมีธุระ..."

"จะรีบไปไหนคะลุง..." โดนัทหยิบมีดคัตเตอร์ขึ้นมา "หนูกับเฟิร์นมีเรื่องต้องคุยกับลุงอีกมาก"

"ใช่..." ใบเฟิร์นยิ้มอย่างมีเลศนัยน์ "มีเรื่องต้องคุยเยอะด้วย"

"นี่มันอะไรกัน?" ลุงพลชักรู้สึกไม่ค่อยดี เมื่อเห็นโดนัทหยิบมีดขึ้นมา "คุยกันดี ๆ ได้ไหมจ๊ะทั้งสองคน อย่าถึงกับต้องใช้ของมีคมเลยนะ ลุงขอล่ะ"

"กับคนอย่างลุง...แค่นี้มันยังน้อยไปนะ" โดนัทตอบ

"เข้าไปในห้องเก็บของ" ใบเฟิร์นสั่ง "เร็วเข้า ถ้าไม่อยากตาย"

"ทำไมต้องเข้าไปในห้องด้วยล่ะ...ในเมื่อ" ลุงพลพยายามถ่วงเวลา

"อย่ามาลีลานะไอ้แก่!!!" โดนัททำเสียงดุใส่ จนลุงพลหน้าจ๋อย จำใจต้องเดินกลับเข้าไปในห้องเก็บของ

ลุงพลเดินเข้าไปในห้องเก็บของตามคำสั่งของโดนัท สักพักสองสาวก็เดินเข้ามาภายในห้อง โดนัทสั่งให้ใบเฟิร์นล็อคประตูเพื่อป้องกันไม่ให้ใครมาเห็น

"นี่ก็ทุ่มกว่าแล้ว มีอะไรก็รีบคุยกันดีกว่านะจ๊ะทั้งสองคน" ลุงพลพยายามร้องขอความเมตตาจากสองสาว

"ถอดเสื้อผ้าออก" โดนัทออกโรงสั่ง ทำเอาใบเฟิร์นเหลือบมองด้วยสีหน้าแปลกใจ

"อะไรนะเจ๊?" ใบเฟิร์นหรี่ตามองราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

"แก้ผ้าออกให้หมด" โดนัทสั่งอีกครั้ง "ถ้าไม่ทำตามไม่งั้นหนูจ้วงลุงไส้แตกแน่!"

"ไม่เอาน่าโดนัท...." ลุงพลพยายามอ้อนวอน แต่พอเห็นโดนัทเดินเข้ามาพร้อมกับมีดในมือ สุดท้ายมันเลยจำใจต้องปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออก "โอเค ๆ จ๊ะ อย่าทำลุงเลยนะ"

"เราไม่ทำเกินไปใช่ไหมเจ๊?" ใบเฟิร์นถึงกับหลุดหัวเราะออกมา สาวน้อยป้องปากถามเพื่อนรัก

"ไม่เลย...แค่นี้ยังเบาไป" โดนัทยิ้มกริ่ม มองดูลุงพลปลดเปลื้องเสื้อผ้าทีละชิ้น จนเหลือร่างกายเปลือยเปล่า

"ที่นี้ยังไงต่อจ๊ะ..." มนุษย์ลุงใช้มือกุมเป้าตัวเอง มันมองสองสาวที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี

"เอามือออก" ใบเฟิร์นสั่ง

"อะไรนะ?" ลุงพลขมวดคิ้ว "เฟิร์นว่าอะไรนะจ๊ะ?"

"เอามือออกไงไอ้เฒ่า!" คราวนี้โดนัทเป็นคนตอบแทน "เร็ว ๆ ถ้าไม่อยากตาย"

ลุงพลปล่อยมือออกมา จนเผยให้เห็นหนอนชาเขียวที่เปียกชุ่มและนอนหลับสนิทหลังจากเผด็จศึกนาถลดาคนสวย ตอนแรกมันตั้งใจจะต่อก๊อกสองกับน้องพิมมี่ แต่ดันโชคร้ายที่น้องโดนัทและใบเฟิร์นมาดักรอพบมันเสียก่อน

"เชอะ!! แก่มะเขือเผา" โดนัทออกปากปรามาสลุงพลอย่างไม่ไว้หน้า "ลงไปนั่งบนโซฟา"

ลุงพลทำตามอย่างว่าง่าย มันทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา สักพักโดนัทก็ฝากมีดให้ใบเฟิร์น ก่อนเดินตามเข้าไป สาวทอมก้มตัวลงมองหนอนชาเขียวของลุงพล มือที่ซุกซนของเธอหยิกหนังหุ้มไส้กรอกอย่างหมั่นไส้

"นี่คงจัดน้องนาถมาใช่ไหม?" ณิชาเหลือบมองลุงพลอย่างเอาเรื่อง "เผลอเป็นไม่ได้เลยนะ ตาแก่บ้ากาม"

ณิชาเล่นกับพวงไข่ของลุงพลอย่างสนุกมือ มันเป็นทั้งอารมณ์เสียวและเจ็บในเวลาเดียวกัน เพราะโดนัทบีบลูกปิงปองของมันแรง จนมันทำหน้าบูดเบี้ยวด้วยความเจ็บ แต่โดนัทกลับดูยิ่งสุขสม

"ชอบไหมล่ะไอ้แก่" ณิชายิ้มกริ่ม ก่อนโน้มตัวลงไปดูเลียลูกปิงปองของลุงพล ทำเอามันอ้าปากหวอด้วยความเสียว

"อูยยย....โดนัทจ๋า...อย่าทรมานลุงเลย" ลุงพลหลับตาปี๋ด้วยความเสียวซ่านเกินห้ามใจ ณิชาดูดเลียลูกปิงปองของลุงพล มืออีกข้างก็บีบคลึงลูกบอลที่ว่างอยู่ ใบเฟิร์นเผยอปากด้วยความหมั่นไส้ อยากมีส่วนร่วมด้วย

"เฟิร์น...มาดิ" โดนัทกวักมือเรียกเพื่อนรัก ใบเฟิร์นยิ้มร่าก่อนเดินเข้ามาร่วมวงด้วย

"อูยยยย....อย่าทรมานลุงเลย" ลุงพลนอนอ่อนระทวยขณะที่แม่เสือสาวคู่กำลังดูดถุงนุ่มตรงแก่นกายของมัน ไข่สองฟองแบ่งให้น้องใบเฟิร์นและน้องโดนัทคนละใบ มือของสองสาวสอดประสานบีบคลึงแก่นกายของตาเฒ่าจนเริ่มผงาดขึ้นมาอีกครั้ง

"ใครก่อนดี?" โดนัทเหลือบมองใบเฟิร์น

"แกก่อนก็ได้เจ๊" เฟิร์นตอบ

"ไม่เอา...ชั้นให้แกก่อน" โดนัทปฏิเสธ ทำเอาเฟิร์นยิ้มอย่างอารมณ์ดี เพราะหลายวันที่ผ่านมาของขาด และลีลารักของเจมส์ไม่จัดจ้านเหมือนของลุงพล

ใบเฟิร์นลุกขึ้น ถลกกระโปรงและปลดกางเกงในสีขาวออก โดนัทช่วยเพื่อนรักถอดกางเกงในให้

"ค่อย ๆ นะจ๊ะ...ลุงเหนื่อยเหลือเกิน...." ลุงพลครางกระเส่าด้วยความเสียว เมื่อใบเฟิร์นลุกขึ้นนั่งคร่อมร่างของมัน

ท่อนเอ็นขนาด 8 นิ้วผงาดขึ้นมาอีกขึ้น มันหลุดเข้าไปในถ้ำสาวของใบเฟิร์นด้วยความช่วยเหลือของโดนัท สาวทอมบีบคลึงแก้มก้นของใบเฟิร์นด้วยความมั่นเขี้ยว พออดใจไม่ไหวก็เลยโน้มตัวลงหอมแก้มก้นของเพื่อนรักให้เป็นรางวัล

"อู๊ยยยย...." ใบเฟิร์นทำหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเสียว หอยของเธอดูดกลืนหัวรบนิวเคลียร์รัสเซียของลุงพลเข้าไปได้ลึกมาก ถ้ำสาวของเธอชุ่มฉ่ำและร้อนฉ่า พอทุกอย่างลงตัว ใบเฟิร์นก็เริ่มทำกามบดเบียดท่อนเอ็นที่คาในถ้ำสาวของเธอเป็นการวอร์มเครื่อง

"อูยยย...." ใบเฟิร์นครางออกมาด้วยความเสียว ถ้ำสาวของเธอตอดรัดลำควยของลุงพลคนหื่นแน่นกว่าที่เคย มันก็แปลกดีเหมือนกัน หลังจากที่เธอได้ร่วมรักกับหนุ่มเจมส์นั้น กลับทำให้เธอรู้สึกผิดหวัง นอกเหนือจากลีลารักที่ไม่ได้เรื่องแล้ว หนุ่มเจมส์ยังออกลายงี่เง่า ด้วยการตั้งคำถามกับใบเฟิร์นว่าเธอเคยผ่านผู้ชายมาหรือยัง?

"เจมส์...เรายอมเจมส์เพราะเรารักเจมส์ คิดว่าเราไม่รู้เหรอว่าเจมส์ไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นก่อนหน้าเรา นี่คงไม่ได้ไปเที่ยวผู้หญิงอย่างว่ามาใช่ไหม? ตำตมสิ้นดี นี่คงไม่ได้เอาโรคติดต่อมาให้เราหรอกนะ"

สุดท้ายความสัมพันธ์ระหว่างใบเฟิร์นและหนุ่มเจมส์เลยสั่นคลอน ทั้งคู่ไม่ได้พูดคุยกันอีกเลย จนทำให้ป้าอัญชลีแปลกใจไม่น้อย แต่ใบเฟิร์นและหนุ่มเจมส์ต่างอ้างว่าทั้งคู่วุ่นวายเรื่องเรียน เลยทำให้ความสงสัยของพวกผู้ใหญ่จบไป

ตัดมาที่ปัจจุบัน หลังจากที่บดเบียดท่อนเอ็นของลุงพลมาได้สักพัก ใบเฟิร์นเริ่มทำการขย่มตอภารโรงเฒ่า ก้นของใบเฟิร์นตบกับหน้าขาของลุงพลดังป๊าป ๆ เสียงโซฟาดังเอี๊ยดอ๊าดตามจังหวะเกมรักของใบเฟิร์นและลุงพล

"อ๊า...อูยยยย" ลุงพลในสภาพอ่อนระทวยนั่งเฉยเป็นตอไม้ให้ใบเฟิร์นยอดรักขย่มตอได้ตามใจนึก อารมณ์ของใบเฟิร์นยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ นี่คือรสรักที่เธอโหยหามานานเหลือเกิน

พอกำลังเคลิบเคลิ้มได้ที โดนัทก็ถลกขอบกระโปรงของใบเฟิร์นขึ้น จนเผยให้เห็นบั้นท้ายงามงอนและแผ่นหลัง โดนัทเกิดไอเดียบางอย่าง มันเป็นไอเดียเดียวกับที่ลุงพลและใบเฟิร์นเคยทำกับเธอไว้

ณิชาดูดเลียนิ้วด้วยนัยน์ตาเจ้าเล่ห์ ก่อนลูบไล้ไปตามร่องก้นของใบเฟิร์น นิ้วชี้ของเธอบดคลึงรูก้นของเพื่อนรัก ใบเฟิร์นรู้ดีว่าโดนัทต้องการอะไร เด็กสาวไม่ได้ขมิบก้น แต่กลับผ่อนคลายกล้ามเนื้อหูรูดเพื่อให้เพื่อนรักได้เล่นซนทางประตูหลังได้อย่างง่ายดาย

"อ๊า....เสียวจัง" เฟิร์นยิ้มหวานอย่างมีความสุข ถ้ำสาวของเธอบีบรัดท่อนเอ็นของลุงพลคนหื่น ส่วนถ้ำทองก็ถูกนิ้วเย็น ๆ ของณิชารุกล้ำเข้ามา

"เฟิร์น...ชอบแบบนี้ไหม?" โดนัทโน้มตัวลงมองหอมแก้มใบเฟิร์น สลับกับดูดเลียติ่งหู มันช่างเป็นอารมณ์ที่เสียวสะท้านโดนใจใบเฟิร์นเสียเหลือเกิน ทางฝั่งลุงพลเอง พอเห็นใบเฟิร์นกำลังเคลิ้ม ก็เลยบีบคลึงหน้าอกหน้าใจของเด็กสาว ทำเอาใบเฟิร์นอยู่ไม่เป็นสุข

"เฟิร์น...อยากให้ลุงเล่นตูดไหม?" ลุงพลยื่นข้อเสนอ "ลุงไม่ได้เล่นตูดเฟิร์นมานานแล้วนะ"

ใบเฟิร์นเหลือบมองลุงพลหน้าแดงก่ำ เธอไม่ตอบอะไร แต่ท่าทางมันฟ้องว่าเธอต้องการเช่นนั้น โดนัทรู้สึกหมั่นไส้เพื่อนรักไม่ได้ แต่เธอก็อยากเห็นใบเฟิร์นเวลาโดนลุงพลเล่นตูดดูบ้าง

ใบเฟิร์นลุกขึ้น หันหลังนั่งคร่อมหน้าตักของลุงพล โดยมีท่อนเอ็นขนาด 8 นิ้วจ่อเข้าไปที่ช่องทวารหนักของใบเฟิร์น จากการเล้าโลมด้วยนิ้วของโดนัทเมื่อครู่ ทำให้กล้ามเนื้อหูรูดผ่อนคลายและสามารถกลืนกินท่อนเอ็นของลุงพลได้สำเร็จ

"อูยยย....เจ็บ....เสียว" ใบเฟิร์นถอนหายใจดังเฮือก ด้วยความคับแน่น เธอไม่ถูกลุงพลเล่นทางนี้มานานแล้วจริง ๆ ไม่ต้องถามถึงเจมส์ ก่อนหน้านั้นใบเฟิร์นเคยเสนอช่องทางพิเศษนี้ให้หนุ่มนักเรียนนายร้อย แต่หนุ่มนายร้อยสุดทึ่มคนนั้นกลับมองใบเฟิร์นด้วยสีหน้าแปลก ๆ

"นั่นไม่ใช่ทางเข้านะเฟิร์น...เราไม่คิดว่าเฟิร์นจะชอบอะไรแบบนี้ด้วย" หนุ่มเจมส์เอ่ยปาก ขณะกำลังร่วมรักนอกรอบกับใบเฟิร์นเมื่อไม่กี่วันก่อน ทำเอาสาวน้อยจากเชียงใหม่รู้สึกเฟลไม่เบาเลยทีเดียว

.......................................................................

ตัดมาที่หมอพลอย ที่กำลังนอนพักผ่อนหลังจากถูกลุงพลเปิดซิง หญิงสาวนอนหลับไปจนถึงเวลาหนึ่งทุ่มเศษ สักพักเสียงเรียกเข้าจากครูเบสท์ก็ดังขึ้น หมอพลอยในสภาพงัวเงียกดรับโทรศัพท์ที่วางอยู่บนหัวเตียงทันที

"ฮัลโหล..." พลอยพรรณตอบรับด้วยน้ำเสียงงัวเงีย "มีอะไรเหรอเบสท์?"

"พี่หมอหลับอยู่เหรอคะ ขอโทษนะคะ งั้นเบสท์ไม่รบกวนแล้วกัน" ครูสาวคนสวยกล่าวขอโทษเป็นการใหญ่

"ไม่เป็นไรจ๊ะเบสท์ ว่ามาเถอะ พี่นอนมาเยอะแล้ว" พลอยพรรณยิ้ม

"ค่ะ...งั้นเบสท์เริ่มเลยแล้วกันนะคะ คือแบบนี้ค่ะพี่หมอ พี่หมอรู้จักหทัยรัตน์ใช่ไหมคะ คือหทัยรัตน์เค้าเคยเกริ่นเรื่องของ...ลุงพลกับพี่หมอบ้างหรือเปล่าคะ?"

"ลุงพล...." พอได้ยินชื่อนี้ ทำเอาหมอพลอยลืมตาตื่นขึ้นมาโดยพลัน "ใช่จ๊ะเบสท์ มีอะไรเหรอ?"

"คือหทัยรัตน์ หรือยัยอุ๊นี่แหละค่ะ เค้าสงสัยว่าลุงพล นักการภารโรงในวิทยาลัยของเราเนี่ย มีพฤติกรรมเชิงชู้สาวกับเด็กในวิทยาลัยของเรา พี่หมอรู้เรื่องนี้มาก่อนแล้วใช่ไหมคะ?"

"เอ่อ...ใช่จ๊ะ" พลอยพรรณตอบรับ ภาพที่เธอถูกลุงพละกำลังขืนใจลอยเข้ามาในหัวเป็นฉาก ๆ ทำเอาน้องสาวตรงหว่างขาของเธอเปียกแฉะขึ้นมา

"คือเบสท์ก็บอกกับอุ๊ไปแล้วว่าจะกล่าวหาใครต้องมีหลักฐาน ที่นี้เบสท์ในฐานะคนกลางเลยอยากปรึกษากับพี่หมอ ว่าเราควรทำยังไงดีคะ? ถ้าเรื่องที่อุ๊พูดจริง นี่เป็นเรื่องใหญ่เลยนะ"



พลอยพรรณนิ่งเงียบไม่ได้ตอบอะไร เพราะภาพที่ลุงพละกำลังสอดใส่ท่อนเอ็นเข้ามาในถ้ำสาวของเธอยังตราตรึงในความทรงจำและความรู้สึก ขาอ่อนของเธอบิดไปมา มือของหญิงสาวเผลอบีบคลึงหน้าอกของตัวเอง

"ลุงพล...อย่าปล่อยข้างในซิ ถ้าหมอท้องจะทำยังไง?" คำพูดของเจ้าตัวยังคงดังก้องอยู่ภายในหัว ความรู้สึกตอนที่ลุงพลหลั่งน้ำรักเข้ามาในถ้ำสาวของเธอมันร้อนฉ่า ทำเอาเธอบิดตัวเกร็งจนถึงสวรรค์

"อูยยย...." หมอพลอยหลับตาพริ้ม อารมณ์ของเธอกำลังคุกกรุ่นขึ้นเรื่อย ๆพอเบสท์ได้ยินเสียงครางของพี่หมอที่เธอนับถือก็อดแปลกใจไม่ได้ "พี่หมอเป็นอะไรหรือเปล่าคะ?"

"ป่ะ...เปล่าจ๊ะ!!!" หมอพลอยถึงกับตื่นจากภวังค์ "เบสท์ว่าอะไรนะตะกี้"

"เบสท์ถามพี่หมอว่า ถ้าเกิดเรื่องของลุงพลที่ลวนลามเด็กนักศึกษาของเราเป็นเรื่องจริง เราควรทำยังไงดีคะ?" ครูเบสท์ย้ำคำถามเดิมอีกครั้ง

"พี่ว่า เราเฝ้าดูไปก่อนดีกว่า อย่าไปทำอะไรบุ่มบ่าม ไว้พี่กลับไปทำงาน พี่จะคุยกับยัยอุ๊ดู ส่วนเบสท์ก็อยู่เฉย ๆ เราเป็นผู้ใหญ่ เราต้องสงวนท่าทีไว้ก่อนนะ"

หมอพลอยตอบไปตามจริง เธอไม่อยากให้ครูเบสท์ที่แสนดีต้องมาแปดเปื้อนราคีโดยภารโรงเฒ่าจอมหื่น สุดท้ายการสนทนาของนางฟ้าและเจ้าหญิงก็จบลง พลอยพรรณลุกขึ้นและปลดเปลื้องเสื้อผ้าจนเผยให้เห็นร่างกายเปลือยเปล่า เธอเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อเตรียมชำระร่างกาย

ระหว่างที่เดินไป นัยน์ตาของเธอเหลือบเห็นตะกร้าเสื้อผ้า กางเกงในเปื้อนเลือดสาวของเธอยังกองไว้อยู่ภายในนั้น มันก็แปลกดีนะ ตอนแรกเธอรู้สึกโกรธและเกลียดลุงพล แต่ตอนนี้ความรู้สึกเหล่านี้มันหายไป โดยมีความรู้สึกหวาบหวิวและเร่าร้อนเข้ามาแทนที

หมอพลอยเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดก๊อกน้ำฝักบัวเพื่อชำระร่างกาย ภาพที่ลุงพลขืนใจเธอยังฝังอยู่ในหัว มือที่ลูบไล้เรือนกายเลื่อนลงต่ำจนถึงเนินสาว

หมอพลอยติดใจลุงพลซะแล้ว

ดี

ตื่นเต้นกับการช่วยตัวเองของคุณหมอ