เมื่อกลับลงมาชั้นล่าง ฉันจำเป็นต้องเผชิญหน้ากับ 'คุณพ่อ' อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จะให้อาศัยอยู่บนนี้ตลอดไปคงไม่ได้หรอกเน้อ รู้สึกขอบคุณมากที่เขาทำตัวนิ่งๆ แล้วชวนให้ฉันนั่งพักลงสักหน่อย

"เดินลงมาเหนื่อยๆ อย่าเพิ่งรีบกลับเลย"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่กลับทำให้ฉันอายจนอยากมุดแผ่นดินหนี แค่เดินลงมาสี่ชั้นไม่มีทางเหนื่อยหรอกค่ะ แต่เพราะเพิ่งจะโดนเป็นครั้งแรกต่างหาก จะว่าไปแล้ว..ขามันสั่นๆขึ้นมาจริงด้วยไง ถ้าต้องเดินต่อจนถึงป้ายรถเมล์คงไม่ไหว

ฉันนั่งลงในห้องทำงานคุณพ่อ อายก็อาย เขินก็เขิน ส่วนปาล์มนิ่งๆอยู่ค่ะ เขาไม่ใช่คนซื่อใส ค่อนข้างเจ้าเล่ห์และมีไหวพริบดีเลย เขากังวลว่าคุณพ่อจะสงสัยไหมที่เราหายไปนาน แต่คุณพ่อไม่ได้ถามอะไร เขาชวนปาล์มคุยอย่างปกติเรื่องทั่วๆไป ไม่ใช่ว่าไม่รู้ หรือ ไม่สงสัย แต่เพราะรู้จนไม่ต้องถามอะไรแล้วน่ะสิ ทั้งสองหยอกล้อและยิ้มอย่างร่าเริง ฉันถูกบังคับให้ปรับอารมณ์ตาม เมื่อคุณพ่อชวนคุยและถาม ฉันจะมาอายหลบหน้าไม่ได้หนิคะ แต่ทำไงดีหล่ะ ยังเขินมากๆอยู่เลยยย

มันบ้ามากที่ฉันต้องสู้หน้าคุณพ่อ ทั้งที่ข้างในสั่นเป็นบ้า ... มันค่อยๆรู้สึกแปลกๆขึ้นตอนนั้นมั้งค่ะ แบบว่า ก็..คุณพ่อเห็นไปแล้วหนิ จะทำไงได้หล่าาา ทำไงไม่ได้แล้วว !

มันไม่ใช่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ แต่มันคือการยอมรับมั้งค่ะ และบอกว่า ช่างมัน อย่าคิดมาก หรือแม้กระทั่ง ไม่เป็นไร ถึงคุณพ่อจะเห็นอะไรไปก็ช่าง .. ฉันตัดสินใจสู้หน้าคุณพ่อในที่สุด ทั้งยิ้ม คุยตอบ และสบตา

คุณพ่อมองฉันด้วยแววตาชื่นชม และยิ้มอ่อนโยนราวกับให้กำลังใจ ฉันเขินไปหมด แต่ก็ดีใจที่ตัวเองทำได้ มันไม่ได้เลิกสั่นเลยนะ ข้างในอะ มันแค่ทนได้

ก่อนกลับออกมาปาล์มขอแวะเข้าห้องน้ำ ทำให้ฉันได้อยู่กับคุณพ่อตามลำพัง คุณพ่อเรียกฉัน "ดาหลา" ทำให้ฉันต้องเงยหน้าสบตา

"คะ"

"เก่งจัง" เขากล่าวตอนเรามองกัน

โงยยยยยยยยยย ชมเรื่องไหนอ่าาาาา เรื่องที่ฉันสู้หน้า ทั้งที่คุณพ่อเห็นตอนโดนทำรึป่าวอ่าาาา บ้าบอออ !! เขินไปหมดเลยค่าาาา อายจัดจนหลบตาเลยยย

"อ้าว ๆ ชมแล้วอย่างเป็นงี้สิ หึๆ ... มาๆๆ ไม่ต้องอาย เมื่อกี้ก็ทำได้ดีแล้วนะ"

ฉันไม่แน่ใจเลยค่ะว่าคุณพ่อพยายามกล่อมฉันด้วยเหตุผลอะไร ฉันต้องอาย ถูกแล้วไม่ใช่หรอ ? .. แต่ฉันก็คล้อยตามแปลกๆค่ะ พยายามฮึบให้หยุดอาย และหันกลับไปสบตาท่าน

"เก่งมากครับ .. พ่อเห็นไปแล้วหนิ ดีเสียอีก หนูคิดรึยังว่าจะปรึกษาใคร"

เขาพูดถึงมันออกมาตรงๆจนได้ ฉัน..นึกว่ามันจะอายมากกว่านี้เสียอีก ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหนิ .. นั่นสิ แล้วนี่ฉันจะไปถามจากใครดีนะ แม้ว่าปาล์มจะรักฉันมากจนยอมหลั่งนอกทั้งสองน้ำ รวมถึงล้างหัวกระดอก่อนทำรอบที่สอง แต่ก็ใช่ว่าจะปลอดภัย

"ไม่รู้เลยค่ะ"   

"นั่นไง"

ท่านตอบแล้วหยิบยาคุมฉุกเฉินจากใต้โต๊ะขึ้นมา

"พ่อออกไปหาซื้อมาเมื้อกี้เลย"

โห .. ขอบคุณ ฉันรู้สึกขอบคุณมากเลยค่ะ ประทับใจที่เขาทำให้โดยไม่ต้องร้องขอ ฉันเองคงไม่กล้าบากหน้าไปร้านขายยาเองแน่ ฉันยกมือไหว้ขอบคุณแล้วรีบเก็บมันใส่ลงในกระเป๋า .. แม้ว่าหลังจากนั้นปาล์มจะบากหน้าเข้าร้ายยาซื้อมาให้ฉันอีกชุด แต่คุณพ่อได้ทำตัดหน้าไปแล้วไง ความรู้สึกขอบคุณและประทับใจอาจลดลง

"คราวหน้าบอกปาล์มใช้ถุงยางด้วยแล้วกัน เดี่ยวพ่อเพิ่มค่าขนมให้มัน"

"ค่ะ"

เอ๋ นี่ฉัน..เพิ่งยอมรับว่าจะมีอะไรกับลูกชายของเขาอีก..งั้นหรอ ? ก็ใช่ว่าเขารู้อยู่แล้ว แต่ทำไมฉันรู้สึกกล้า ไม่ตะขิดตะขวงใจหน่อยหรอ เหมือนว่าบทสนทนาค่อยๆพาให้สนิทใจ

"แต่พ่อคงต้องขอให้ปาล์มเปิดประตูห้องไว้เหมือนเดิมนะ .. ไม่ใช่อะไรหรอก พ่ออยากให้เขาให้เกียรติพ่อ อย่างน้อยก็เกรงใจบ้าง ไม่ใช่ปิดประตูทำอะไรก็ไม่รู้ ดาหลาเข้าใจพ่อใช่ไหม"

"ค่ะ หนูเข้าใจค่ะ"

ยอมรับเลยว่าเห็นด้วยจริงๆในเวลานั้น ไม่ทันทบทวนให้ถี่ถ้วนว่ามันเป็นข้อเรียกร้องที่ประหลาดแค่ไหน แต่เพราะฉันไม่อยากให้ปาล์มกลายเป็นลูกชายอกตัญญูไงคะ
 
>
>
>

มันเหมือนกับว่าเราได้เคลียใจกัน เพราะอย่างงี้มั้ง ฉันถึงได้กล้ามาที่บ้านของปาล์มอีก ... เราเข้ามาในร้านแล้วยกมือไหว้คุณพ่อ

"พ่อ ผมพาแฟนขึ้นห้องนะ" ปาล์มตรงเข้าประเด็น

"อื่อ เปิดประตูไว้ด้วยหล่ะ"

"ครับ"

ฉันตามเขาขึ้นห้อง เขาเปิดประตูไว้ แล้วนัวกันนานเลยค่ะ คุณพ่อไม่ได้ขึ้นมานะ ฉันกังวลๆ จึงมองทางประตูอยู่ตลอด แต่ไม่เห็นเขาเลย

>

คุณอาจสงสัยว่า คุณพ่อไม่ขึ้นมาดู แล้วมันเสียวตรงไหน แต่นั่นแหละประเด็น !!

เพราะคุณพ่อไม่ได้ขึ้นมาวุ่นวายในครั้งที่สอง ฉันจึงพร้อมใจมีครั้งที่สาม สี่ ห้า หก และต่อมาอีกเรื่อยๆ พ่อแม่ยอมปล่อยให้ฉันออกมาเที่ยวกับปาล์มสัปดาห์ละสองครั้ง จะมีอย่างน้อยหนึ่งครั้งที่เขาพาฉันมาบ้าน

ฉันยังคงมองไปที่ประตูเป็นระยะ ๆ ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังเฝ้ารออะไร กระทั่งวันหนึ่งที่คุณพ่อเข้ามาดูจริงๆ

เขาคงแอบฟังสักครู่แล้ว ถึงได้เข้ามาในจังหวะที่เหมาะสม

ในตอนที่เราสบตากัน..ฉันเพิ่งตระหนักว่า ทุกครั้งที่มองไปทางประตู ทุกครั้งที่กลับลงไปข้างล่าง ยิ้ม พูดคุยกับคุณพ่อ ทั้งที่รู้ว่า เขารู้เห็น มันกำลังฝึกให้ฉันเตรียมใจที่จะ..สู้หน้า เช่นตอนนี้

คุณพ่อยกนิ้วขึ้นมาที่ปากทำสัญญาณ "จุ๊ๆ" ไม่ให้ฉันส่งเสียงแบบคราวก่อน ฉันยิ้มตอบ พยักหน้าเล็กน้อย และนอนให้ปาลืมทำไปเรื่อยๆ โดยไม่อายหรือเขินเลย ตรงข้าม ฉันกลับ...ชอบๆ นี่แหละมั้ง..ความรู้สึกวูบวาบที่รอคอยอยู่

ว้าวว เธอวางใจคุณพ่อเข้าแล้ว

แบบนี้เข้าทางคุณพ่อ

ชอบแนวผู้หยิงเทครัว คงมีร่วมด้วยช่วยกันทั้งพ่อ-ลูก หรืออาจแถมลุง  เอาแบบบรรยายให้ถึงแก่นเสียวสุดๆในส่วนลึกของสาวๆ

ครั้งแรกลูกไม่เห็นก็พอเข้าใจได้ แต่พอครั้งถัดๆ ไป แปลกใจว่าหัวเตียงไม่มีอะไรที่สะท้อนภาพได้บ้างเลยเหรอ มันต้องเห็นกันบ้างสิน่า

คุณพ่อรอต่อคิวเสียว

สุดๆไปเลยครับ