ได้แล้ว อยากได้อีก

นอกสถานที่ก็ดีสำหรับของใหม่

 

สุดยอด

คงต้องมีจัดกันตอนพี่ชายเผลอแน่

รอบ2ต้องมา

เด็กน้อยจะเก็บความลับอยู่ไหมนะ

อารมณ์หึงเริ่มมา 

พูดคุยก่อนอ่าน : เออ ก่อนอื่นผมขอประกาศแก้ไข้เนื้อหาที่ผิดพลาดนะครับ จากตอนแรก ที่ผมตั้งใจว่าเรื่องราวในภายเรื่องนี้ เกิดขึ้นในระยะเวลา สามวันสองคืน คือผมเขียนผิด จริง ๆ มันต้องเป็นสี่วันสามคืน โดยจะสรุป Time Lime คร่าว ๆ ดังนี้

วันที่ 1 - โจ้ แจ็ค มีมี่ มาพักที่บังกะโลริมแม่น้ำแคว มีมี่มาอ่อยพี่โจ้ถึงห้อง แต่พี่โจ้ไม่เล่นด้วย มีมี่เลยนอยด์

วันที่ 2 - วันนี้โจ้นัดกับแจ็คและมีมี่ ว่าจะไปพายเรือคายัคเที่ยวแม่น้ำแคว แต่พี่โจ้ดันติดงาน มีมี่กับแจ็คเลยไปพายเรือกันสองคน ต่อมาพี่โจ้ได้ทำให้มีมี่น้อยใจ เพราะแกบ้างานเกินไป เลยทำให้มีมี่ไปกินเหล้าย้อมใจในห้อง และบังเอิญเจ้าแจ็คก็แวะมาหา เจ้าแจ็คเลยโดนพี่มี่เปิดซิง

วันที่ 3 - คือเหตุการณ์ในตอนที่ทุกท่านกำลังจะได้อ่านต่อไปนี้ คือวันที่ทั้งสามคนไปเที่ยวที่น้ำตกเอราวัณ และได้พบกับความขัดแย้ง ที่อาจทำให้สถานะของทั้งสามคนไม่เหมือนเดิม

วันที่ 4 - คือเรื่องราวในตอนต่อไป มันจะคาบเกี่ยวกับช่วงเวลาในตอนนี้ กล่าวคือเป็นวันที่ทั้งสามคนเดินทางกลับกรุงเทพครับ

ตอนแรกผมตั้งใจจะเขียนให้เจ้าแจ็คกับพี่มี่หลงป่าแล้วมีอะไรกัน แต่มานึกขึ้นได้ คนหลงป่าคงไม่มีอารมณ์มาเยิบ ๆ กันหรอก (55555+) ก็เลยต้องปรับแก้เพื่อความสมเหตุสมผลตรงจุดนี้หน่อย แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังอยากให้มันมีการหลงป่าเกิดขึ้นระหว่างมีมี่กับเจ้าแจ็ค เพื่อให้เข้ากับชื่อเรื่อง แล้วก็ยังมีเรื่องติดป่าอย่างอื่น ซึ่งคุณจะได้รู้ว่าป่าอะไร ใน Bonus Scene ของเรื่องนี้ ที่ผมจะอธิบายในตอนท้าย ๆ ครับ

ตอนหน้าจะเป็นตอนจบละครับ และจากคอมเมนต์ของหลาย ๆ ท่าน ผมจึงมีความยินดีที่จะบอกว่า เรื่องนี้อาจจะมีภาคต่อ แต่เป็นแบบมินิซีรีย์สั้น ๆ นะครับ ผมไม่อยากเขียนเรื่องยาว เพราะลำพังแค่เกมรักฯ และนิยายบนดินผมก็ดองไว้เพียบละ

แน่นอน จักรวาลของเจ้าเด็กแจ็คยังไปได้อีก แต่ผมอยากให้มันเป็นมินิซีรีย์สั้น ๆ ไม่ยาวมากแบบนี้จะดีกว่า

เหนือสิ่งอื่นใดเลย เพื่อแสดงความขอบคุณและเอาใจคนอ่าน (รวมถึงผมด้วย) ผมจะเขียนฉาก Bonus Scene ระหว่างเจ้าแจ็คและน้องมีมี่ หลังจากตอนจบให้ทุกคนได้อ่านกันครับ รับรองว่าซี้ดแน่นอน อิอิ

#################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว




"เอ่อ...ขอโทษนะคะที่โทรมาตั้งแต่เช้า" วลันธรที่ตื่นขึ้นมาแต่เช้าในสภาพที่ยังงัวเงีย แถมยังรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวปวดท้องน้อยเหมือนประจำเดือนกำลังจะมา กำลังโทรหาเคาน์เตอร์เซอร์วิสของบังกะโลริมน้ำ เพื่อให้นำผ้าปูที่นอนมาเปลี่ยน "คือเมื่อคืนดิชั้นเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะค่ะ เลยทำให้เตียงมันเลอะ เลยอยากให้มาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้หน่อยค่ะ"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวจะส่งคนไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้เลยนะคะ"

"ขอบคุณค่ะ" หลังจากกดวางสาย วลันธรก็เอามือกุมท้องน้อย พลางเหลือบมองผ้าปูที่นอนที่เลอะเป็นรอยด่างดวง หญิงสาวรู้สึกอับอายกับพฤติกรรมของเธอเมื่อคืน

ชั้นทำอะไรลงไปเนี่ย? โอ้ยยยย!!! วลันธร!!! แกทำอะไรลงไป

....................

เข้าสู่เช้าวันที่สาม และคืนสุดท้ายที่ทั้งสามคนจะได้นอนพักที่บังกะโลแห่งนี้ พี่โจ้ได้ทุ่มเทกับการทำงานมาตลอดทั้งคืน จนในที่สุดก็มั่นใจว่าเนื้อเพลงและดนตรีที่มิกซ์เอาไว้น่าจะเป็นที่พึงพอใจของเพื่อนร่วมวงแล้ว พี่โจ้ก็ตื่นขึ้นมาแต่เช้า ลุกขึ้นมาหยิบซองบุหรี่บนโต๊ะทำงาน ก่อนเดินออกมาจุดสูบหน้าห้องในช่วงเช้า ระหว่างที่นักดนตรีหนุ่มมาดเซอร์กำลังอัดนิโครตินเข้าปอด เขาก็เหลือบไปเห็นเจ้าหน้าที่บังกะโลเปิดประตูออกมา พร้อมกับเดินถือตะกร้าที่มีผ้าปูเตียงออกมาด้วย

"ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณมาก ๆ คะ!!!" วลันธรในชุดเสื้อยืดแขนสั้น กางเกงผ้าลินินขาสั้นเดินออกมาขอบคุณเจ้าหน้าที่คนนั้นด้วยความโล่งอก ก่อนหันมาสบตากับพี่โจ้ที่ยืนสูบบุหรี่อยู่



วลันธรทำหน้าเคืองใส่ เหมือนจะงอน ๆ แฟนหนุ่ม หรืออาจจะเริ่มปันใจจากเขาแล้วก็ได้ ก็เลยจะเดินหันหลังกลับเข้าห้อง แต่ก็ถูกอีกฝ่ายเรียกชื่อเอาไว้ก่อน

"มี่!!! เกิดอะไรขึ้น?" จักรกฤษณ์เอ่ยปากถามแฟนสาวด้วยความสงสัย "เปลี่ยนผ้าปูเตียงทำไมเหรอ?"

"เรื่องส่วนตัวของผู้หญิงค่ะ!!!" วลันธรหันมามองค้อนใส่แฟนหนุ่ม เธอพูดความจริงเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น

เพราะถ้าหากพูดความจริงทั้งหมด ว่าเมื่อคืนเธอเมาเบียร์ แล้วเจ้าแจ็คก็ดันโผล่เข้ามาในช่วงเวลาที่เธอกำลังอ่อนแอ และกำลังเมา ก็เลยจับเด็กกินเพื่อความเป็นนิรันดร์ มีหวังโมเมนตัมอาจเหวี่ยงไปทางพี่โจ้ ที่อาจเป็นฝ่ายโกรธหรือเกลียดเธอได้

"เอ่อ..." ฝ่ายพี่โจ้เองก็ไม่ใช่คนชอบถามอะไรเซ้าซี้ เลยเริ่มเปิดประเด็นถามเรื่องไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณ "ไปกันไหม? น้ำตกเอราวัณ กินข้าวเช้าเสร็จเดี๋ยวพี่ขับรถพามี่กับเจ้าแจ็คไปเที่ยวกัน?"

"อ้อเหรอคะ!!" ดาวคณะนิเทศยืนกอดอก ทำหน้าเชิดใส่ "แล้วไม่ทำงานเหรอคะ? เพื่อนที่มหาลัยไม่ว่าเหรอ? โปรเจ็คงานดนตรีอะไรของพี่ ความฝันของพี่ละ"

"มี่ครับ..." จักรกฤษณ์ขยี้ก้นบุหรี่บนที่เขี่ยถังขยะ ก่อนเดินเข้าไปหาวลันธรเพื่อขอปรับความเข้าใจ "มี่รู้ไหม? ว่าทำไมพี่ถึงทุ่มเทกับงานถึงขนาดนี้?"

"ก็ความฝันของพี่นิ" ด้วยจริตมารยาของผู้หญิง วลันธรแกล้งเชิดใส่แฟนหนุ่มเพื่อหยั่งเชิง "มี่ไม่เคยสำคัญอะไรกับพี่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ?"

"ใครบอก มี่สำคัญกับพี่เสมอ" หนุ่มโจ้ตอบ "มี่ เทอมหน้าพี่ก็จะเรียนจบแล้ว มี่รู้ไหมว่าความฝันของพี่ นอกเหนือจากงาน ก็ยังมีน้องมี่เป็นส่วนหนึ่งในความฝันของพี่เหมือนกัน"

"เหรอคะ? ไม่ยักกะรู้แหะ!!!" เล่นตัวอีกนิด ให้หนุ่มง้ออีกสักหน่อย วลันธร แบบนั้นแหละ แบบนั้นแหละ อิอิ

"พี่อยากเป็นนักดนตรี อยากเป็นโปรดิวเซอร์ อยากทำเพลงดี ๆ พี่อยากสร้างเนื้อสร้างตัว เพื่อที่พ่อกับแม่ของมี่จะได้ไว้ใจพี่ไง" เจ้าหนุ่มแจ็คระบายถึงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา "พี่จริงจังกับความสัมพันธ์ของเรามาก ๆ เลยนะ สำหรับพี่ พี่รักใคร พี่รักจริงหวังแต่ง"

พอดาวคณะได้ยินคำพูดจากแฟนหนุ่มที่บางครั้งเธอก็คิดว่าซื่อบื้อเกินเบอร์แบบนั้น ก็เริ่มเผลอยิ้มที่มุมปากด้วยความเขิน แต่ว่า วลันธร เธอต้องเล่นตัวอีกหน่อย จะง่ายเกินไปไม่ได้

"มี่ดูคนที่การกระทำค่ะ ไม่ใช่คำพูด!!" มีมี่ยังยืนกอดอก เชิดหน้าใส่พี่โจ้ "งั้นก็ได้ ถ้าเช้านี้ พี่โจ้ไม่สามารถพามี่กับแจ็คไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณได้ละก็ เราเลิกกัน!!!"

ถือว่าเป็นการยื่นคำขาดของวลันธร นี่น่าจะเป็นโอกาสสุดท้ายจริง ๆ สำหรับจักรกฤษณ์ นักศึกษาคณะศิลปะศาสตร์เอกการดนตรีแล้วละ

"แน่นอนครับ พี่จะไม่ทำให้มี่ผิดหวังแน่" หนุ่มโจ้พยักหน้า "ถ้าเพื่อนพี่โทรมาทวงงานรอบนี้ พี่จะปฏิเสธ เพื่อมี่นะครับ"

"จะรอดู..." มีมี่ตอบ "งั้นมี่ขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ แล้วไปเจอกันที่ซุ้มอาหาร"

"ครับ" จักรกฤษณ์ยิ้ม "พี่ก็ว่าจะไปปลุกไอ้ตัวเล็กหน่อย เห็นเมื่อคืนนั่งเล่นเกมจนดึก ไม่รู้เช้านี้จะตื่นไหวหรือเปล่า"

พอสาวมี่ได้ยินชื่อเด็กแจ็ค เธอก็แอบรู้สึกกลัวจนเผลอกลืนน้ำลาย นี่ถ้าเกิดความลับแตก พี่โจ้รู้ว่าเมื่อคืนเธอจับน้องชายตัวแสบของแกปล้ำทำผัวละก็นะ ไม่อยากจะคิดเลยเอาจริง ๆ

....................

หลังจากสนทนากับมีมี่แฟนสาวเสร็จแล้ว หนุ่มโจ้ก็เดินไปเคาะประตูห้องเจ้าแจ็ค เพื่อปลุกให้เจ้าน้องชายตัวแสบตื่น อาบน้ำและออกมากินข้าว เพราะเดี๋ยววันนี้จะมีทริปไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณกัน

"ไอ้แจ็ค!!!! ไอ้แจ็คโว้ยยยย!!!" พี่โจ้ยืนเคาะประตูเรียกน้องชายตัวแสบ "ตื่น!!!! อาบน้ำกินข้าว!!! เร็ว!!! เช้านี้เราจะไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณกัน!!!"

"อือออ!!! อะไรวะพี่โจ้!!!" แล้วเจ้าแจ็คในสภาพเปลือยท่อนบน สวมกางเกงขาสั้นเดินออกมาเปิดประตูในสภาพงัวเงียสุดขีด "ปลุกอะไรตั้งแต่เช้า?"

"เห้ยยย!!! ก็เรานัดกันแล้วไง? จะไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณกัน จำไม่ได้เรอะ!!" จักรกฤษณ์ร่นคิ้วถามด้วยความแปลกใจ ก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงกลิ่นแปลก ๆ ภายในห้อง "ไอ้แจ็ค? มึงทำอะไรในห้องวะ? ทำไมมันอับ ๆ จัง? ขอเข้าไปดูหน่อยดิ๊!!!"

"เห้ยย ๆ ๆ ๆ พี่โจ้ อย่าเข้ามา!!!" เด็กชายจักรภัทรพยายามร้องห้ามพี่ชาย ที่กำลังถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้อง และแล้ว...

"เชี่ย!!! เหม็นอับจังวะ!!! ไอ้แจ็ค!!! เอ็งทำอะไรของเอ็งเนี่ย!!!" หนุ่มโจ้หายใจฟุดฟิด ก่อนเหลือบไปเห็นกล่องทิชชู่เปล่า ๆ ที่หมดเกลี้ยง และเมื่อมองไปที่ถังขยะ ก็ต้องพบกับหลักฐานสำคัญที่สามารถใช้มัดตัวผู้กระทำความผิดได้ "ไอ้แจ็ค!!! นี่มึงชักว่าวเหรอวะ 55555+ โอ้ยยยย!!! ขำวะ!!!!"

แล้วพี่โจ้ก็เดินเข้าไปดูเศษกระดาษทิชชู่ที่ถูกทิ้งเอาไว้ในถังขยะ บางชิ้นมีคราบสีเหลืองอ่อน ๆ ติดอยู่ บ่งบอกว่าเจ้าแจ็คตัวแสบได้ใช้กระดาษทิชชู่พวกนี้เช็ดทำความสะอาดคราบอสุจิที่หลั่งออกมาหลังจากสำเร็จความใคร่

"ไม่ใช่สักหน่อยพี่โจ้!!! พี่โจ้แม่งมั่ว!!!" เด็กชายแจ็คพยายามปฏิเสธ แต่พี่โจ้ที่อาวุโสกว่าและผ่านร้อนผ่านหนาวมามากไม่คิดแบบนั้น

"มึงไม่ต้องอายหรอกไอ้แจ็ค!!! ข้าก็เคยเป็นแบบเอ็ง!!! ผู้ชายเค้ารู้กัน!!!" หนุ่มโจ้หันมายิ้มให้น้องชาย "เรื่องปกติของผู้ชาย แต่เอ็งหมกมุ่นไปปะวะ? เด็กตัวแค่นี้แม่งหื่นซะละ ล่อซะกล่องทิชชู่หมดกล่องเนี่ย!!"

"พูดจบยัง!! ผมจะอาบน้ำ!!! หึ้ยยยย!!!! แล้วผมก็ไม่เด็กแล้วด้วย!!! ผมโตเป็นหนุ่มแล้ว!!! ผมต้องการความเป็นส่วนตัว!!!" ไอ้แจ็คอายหน้าแดง พร้อมกับพยายามผลักร่างของพี่ชายให้ออกไปจากห้อง "ออกไป๊!!! ผมจะอาบน้ำ!!!"

"เออ!!! ข้าไปแน่!!! แหม่!!! แซวนิดแซวหน่อยทำเป็นอายนะ!!! ผมเป็นหนุ่มแล้ว!!?? จู๋พ้นไข่หรือยัง!!! พูดแบบนี้!!!" หนุ่มโจ้หัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี "ไม่พูดมากละ รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปรอที่ซุ้มอาหารก็แล้วกัน!!"

แล้วพี่โจ้ก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้แค่เพียงเจ้าแจ็ค ที่ยังอยู่ภายในห้อง เด็กชายยืนถอนหายใจ พลางนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืน กับการได้ขึ้นครูพี่มี่คนสวย

ก่อนหน้านั้นเจ้าแจ็คก็ชักว่าวช่วยตัวเอง แล้วพอได้มาทำกับพี่มี่จริง ๆ ก็เกิดติดใจกับรสรักแบบผู้ใหญ่เป็นครั้งแรก เรียกได้ว่าตอนนี่เจ้าแจ็คคิดไปเองว่าตัวเองโตเป็นหนุ่มละ เพียงแต่แต่เส้นสองสลึงดันขาด ไม่งั้นก็อาจจะได้เบิ้ลอีกรอบกับพี่มี่ พอกลับห้องมา กระเจี้ยวก็ยังแข็ง แผลก็เจ็บ สุดท้ายไม่รู้จะทำยังไง ก็เลยต้องใช้มือค่อย ๆ สไลด์หนอนเบา ๆ เพื่อรีดน้ำออกอีกสองน้ำ กว่าจะเสร็จก็ตีสี่ จนรู้สึกเพลียและหลับไปในที่สุด

ถึงจะเจ็บ แต่ความเสียวมันมากกว่า ยิ่งนึกถึงภาพตอนที่ได้เย็ดพี่มี่แล้ว ไอ้กระเจี้ยวด้านล่างก็แข็งตัว ผงกหัวเห็นด้วยตลอด ก็ไม่รู้ว่ากลับไปกรุงเทพ จะมีโอกาสได้จัดพี่มี่คนสวยแบบนั้นอีกหรือเปล่านะ

....................

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ วลันธร จักรกฤษณ์ และจักรภัทร ก็เดินมาที่ซุ้มอาหารเพื่อกินอาหารเช้า และเช่นเคย วันนี้มีเมนูอาหารเช้าง่าย ๆ อย่าง เบคอน ไส้กรอก ไข่ดาว ขนมปัง เสิร์ฟด้วยเครื่องดื่มร้อน ๆ อย่างไมโลและกาแฟน

ทั้งสามคนกินมื้อเช้าอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนที่พี่โจ้จะนำหน้าทั้งสามคนไปที่รถ Honda Civic เพื่อไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณอย่างที่ได้นัดหมายกันไว้

วลันธรวันนี้ดูดีเรียบง่ายด้วยชุดเสื้อยืดสีขาว สวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาวเผื่อไว้กันแดดเวลาออกกลางแจ้ง เธอสวมใส่กางเกงยีนส์สีกรมท่าและรองเท้าผ้าใบ และสะพายกระเป๋าแบรนด์ Dior หนังสีขาว

ส่วนหนุ่มมาดเซอร์อย่างพี่โจ้ ก็ง่าย ๆ ตามสไตล์หนุ่มติสต์เลย เสื้อยืดแขนสั้นสีเหลือง กางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำ รองเท้าหนังสีน้ำตาลหุ้มข้อ และปิดท้ายด้วยเจ้าแจ็ค ก็ใส่เสื้อยืดสีฟ้า กางเกงขาสามสวนสีขาว และรองเท้าผ้าใบสีดำ

"เอาละ? มีใครไม่ลืมอะไรนะ?" พี่โจ้ที่กำลังเตรียมสตาร์ทรถ หันไปถามมีมี่ที่นั่งอยู่เบาะหน้า และเจ้าแจ็คที่นั่งเล่นเกมนินเทนโด้สวิตซ์อยู่เบาะหลัง "โอเค งั้นเราออกเดินทางกัน"

ว่าแล้วพี่โจ้ก็ขับรถ Honda Civic แล่นออกจากบังกะโลริมแม่น้ำแควที่พัก เพื่อเดินทางไปเที่ยวที่น้ำตกเอราวัณ

พอขับไปได้สักพัก พี่โจ้ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศผิดปกติที่เกิดขึ้น เมื่อวลันธรนั่งพิงเบาะหลังหลับตาเหมือนเมื่อคืนเธอนอนไม่อิ่ม ส่วนเจ้าแจ็ค ตอนแรกก็นั่งเล่นเกมอยู่ดี ๆ ไม่ทันไรก็ทิ้งตัวลงนอนหลับคาเบาะหลัง

"อะไรกันเนี่ย? จะพาไปเที่ยวกัน ทำไมดูไม่สดชื่นเลย ทั้งสองคน?" จักรกฤษณ์เอ่ยปากถาม ขณะกำลังขับรถไปตามเส้นทางที่คดเคี้ยวในจังหวัดกาญจนบุรีเพื่อมุงหน้าสู่น้ำตกเอราวัณที่เป็นจุดหมายปลายทาง "เมื่อคืนนอนไม่พอเหรอ?"

"พักสายตาเฉย ๆ ค่ะพี่โจ้" วลันธรตอบ

"เหรอครับ?" พี่โจ้ตอบ พลางเหลือบมองเจ้าแจ็คผ่านกระจกหน้า "แต่ไอ้แจ็คนี่เมื่อคืนท่าทางจะนอนดึก ดูซิ หลับเป็นตายเลย ไอ้แจ็ค!!! ไอ้แจ็คเว้ยยยย!!! เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ!!!"

"อือออ!!! อย่ามายุ่งกับผมพี่โจ้!!" เจ้าเด็กตัวแสบเอามืออุดหู "ผมอยากงีบสักพัก ผมเหนื่อย!!!"

"ทำอะไรเหนื่อย?" จักรกฤษณ์ร่นคิ้ว ก่อนนึกอะไรออก "อ้อ!!! เมื่อคืนชักว่าวเหรอ!!!"

"พี่โจ้!!!" แล้วมีมี่กับน้องแจ็คก็พูดออกมาพร้อมกัน

"พี่มี่!! ดูดิ!!! พี่โจ้พูดใส่ร้ายผมอ่ะ!!!" เจ้าแจ็คได้ทีแอบฟ้องพี่มี่คนสวย

"สุภาพหน่อยก็ดีค่ะพี่ มี่นั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน" วลันธรออกความเห็น "อย่าไปยุ่งกับน้องแจ็คเลย ส่วนพี่ก็ขับรถไปเถอะ"

แล้วดาวคณะนิเทศก็เข้าสู่โหมดจำศีลต่อ ทำเอาจักรกฤษณ์ถึงกับส่ายหน้า วันนี้มันวันอะไร ทำไมทั้งมีมี่และเจ้าแจ็คดูเนือย ๆ ยังไงไม่ทราบ

แน่นอน เพราะเมื่อคืน ทั้งมีมี่และเจ้าแจ็คแอบลักลอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันทั้งคืน โดยที่พี่โจ้ไม่มีทางรู้ มีมี่เองเช้านี้ก็รู้สึกเพลีย ๆ แต่เจ้าแจ็คนี่น่าจะหนักหน่อย เพราะหลังจากกลับไปนอนที่ห้อง ก็จัดการรีดน้ำออกจากร่างอีกสองดอกอย่างที่รู้กัน เด็กตัวแค่นี้แต่โคตรเงี่ยน ขอบอก โตมาจะเงี่ยนขนาดไหนเนี่ย?

"ฟังเพลงดีกว่า..." บรรยากาศแบบนี้มันน่าเบื่อยังไงไม่รู้ พี่โจ้คิด แกเลยตัดสินใจเอื้อมตัวเปิดวิทยุฟังเพลงแก้เหงาระหว่างการเดินทาง

"มันคงเป็นไปได้ยาก เท่าที่ฉันรู้จัก ดูเป็นคนไม่น่าจะหักหลังใคร หรือที่เป็นแบบนี้"

"เพราะเธอ อยู่เบื้องหลังทุก ๆ อย่าง คอยให้ความหวัง เธอ คอยให้ท้ายทุก ๆ อย่าง เขาก็เลยพลั้ง"

พี่โจ้โชว์สกิลการร้องเพลงคลอระหว่างการขับรถ โดยที่พี่แกไม่รู้เลยว่า เนื้อหาในบทเพลงมันกำลังทิ่มแทงวลันธรที่นอนพักสายตาอยู่ จนกระทั่ง

"เดินมาตีท้ายครัวคนอื่น...อ่าว!!!" พี่โจ้อุทานออกมา "ทำไมเหรอจ๊ะมี่? เกิดอะไรขึ้น?"

"หนวกหู!!! ไม่อยากฟังเพลงนี้!!!" วลันธรลืมตาตื่นแล้วเอื้อมตัวปิดวิทยุบนแผนคอนโซลรถ "ถ้าอยากฟัง ฟังเพลงอื่น เพลงนี้ไม่ชอบ!!!"



"วันนี้ทำไมดูมี่อารมณ์ไม่ค่อยดีอ่ะ?" หนุ่มมาดเซอร์ถาม "โกรธอะไรพี่อยู่หรือเปล่า? ถามจริง?"

"ไม่ได้โกรธ แต่ไม่อยากฟังเพลงนี้" ว่าแล้ววลันธรก็ทิ้งตัวเอนเบาะหลังนอนหลับต่อ "ถ้าอยากฟัง ฟังเพลงอื่น ไม่เอาเพลงนั้น เปิดเบา ๆ ด้วย มี่จะหลับสักงีบ"

"เห้อ..." จักรกฤษณ์ถึงกับถอนหายใจ ทำไมผู้หญิงถึงเข้าใจได้ยากขนาดนี้เนี่ย อุตส่าห์พามาเที่ยวตามสัญญาแล้วแท้ ๆ หรือว่าจะยังโกรธเรื่องเมื่อวานกันนะ จะว่าไปแล้ว มันก็เหมือนที่ สตีเฟน ฮอว์คิง นักฟิสิกส์ผู้เป็นอัจริยะ ที่ครั้งหนึ่งเคยให้คำจำกัดความผู้หญิงเอาไว้ว่า

"ผู้หญิง พวกเธอคือความลี้ลับที่ยากจะเข้าใจ"



สุดท้าย พี่โจ้ก็เลยต้องขับรถเงียบ ๆ คนเดียว พอขับไปได้สักพัก มีมี่และเจ้าแจ็คก็งีบหลับและกรนแข่งกัน ทำเอาจักรกฤษณ์ถึงกับส่ายหน้า

ชักสงสัยละ เมื่อคืนสองคนนี้ทำอะไรกัน ทำไมเช้านี้ถึงเหมือนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอน สุดท้ายหนุ่มแจ็คเลยต้องขับรถทนฟังมีมี่และเจ้าแจ็คนอนกรน จนถึงน้ำตกเอราวัณ ที่เป็นจุดหมายปลายทาง

....................

"มี่ แจ็ค ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว" พี่โจ้เอ่ยปากเรียกทั้งสองคนขณะกำลังเลี้ยวรถเข้าตรงจุดชำระเงินค่าบริการตรงป้อมหน้าทางเข้าน้ำตกเอราวัณ

"ถึงแล้วเหรอ?" วลันธรลืมตาตื่นขึ้นมา

"แจ็ค!! แจ็คโว้ยยย!!!" หนุ่มมาดเซอร์เรียกน้องชายที่หลับอยู่เบาะหลัง "ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว!!!"

"อืออ...รู้แล้ว!!!" เด็กชายจักรภัทรลุกขึ้นบิดขี้เกียจเหมือนคนยังนอนไม่อิ่ม

และแล้วจักรกฤษณ์ก็ขับรถมาถึงอุทธยานแห่งชาติเอราวัณ ชายหนุ่มจ่ายเงินชำระค่าเข้าชมเป็นจำนวน 250 บาท ผู้ใหญ่ 2 คน คิดเป็น 200 ส่วนเด็กหนึ่งคนก็ 50 บาท พอจอดรถเสร็จ ทั้งสามคนก็เดินลงมาจากรถส่วนตัว เพื่อเดินทางไปขึ้นรถกอล์ฟที่ทางอุทยานแห่งชาติเอราวัณได้จัดเตรียมเอาไว้ให้นักท่องเที่ยว สำหรับการเดินทางเข้าไปภายในพื้นที่น้ำตกเอราวัณทันที

เจ้าแจ็คนั่งอยู่ด้านหน้าหันหลังให้พี่ทั้งสองคน ส่วนหนุ่มโจ้และสาวมี่นั่งอยู่เบาะหลัง พี่โจ้เอ่ยปากชวนแฟนสาวที่ยังดูเซื่องซึม เพื่อหวังสร้างบรรยากาศ

"เป็นไงบ้างเรา?" พี่โจ้เอื้อมมือลูบไล้เรือนผมแฟนสาวที่นั่งกดสมาร์ทโฟนเล่น "พี่พาเรามาเที่ยวน้ำตกแล้วนะ ทำไมดูไม่สดชื่นเลย แจ็คด้วย?"

"เหตุผลส่วนตัวของผู้หญิงค่ะ" วลันธรตอบ "เรื่องบางอย่างผู้ชายอย่างพี่ไม่ต้องรู้ก็ได้เนอะ ปล่อยมือค่ะ มี่จะถ่ายภาพ"

"อ่าว? ซะงั้น..." หนุ่มแจ็คถึงกับทำหน้างง วันนี้ทำไมมีมี่ถึงดูอารมณ์บูดจัง "ไอ้แจ็ค? เป็นไงบ้าง?"

"พี่โจ้? ผมลืมกระเป๋าตังค์กับมือถือในรถ!!" เจ้าแจ็คเอามือตบกระเป๋ากางเกง "จะเอาไงดีอ่ะ!!!"

"เห้อ!!! เนี่ยแหละ!!! เมื่อคืนไม่ยอมนอน เอาแต่เล่นเกม เป็นไงละ!!!" จักรกฤษณ์ส่ายหน้า "ไม่เป็นไร เดี๋ยวถ้าหิวอะไร พี่จ่ายให้ก่อนก็ได้"

"ครับ ขอบคุณครับพี่โจ้..." เด็กแสบตอบ "ห้าวววววว!!! ง่วงงงงง!!!"

"เมื่อคืนนอนกันกี่โมงเนี่ย ทั้งสองคน?" ตอนแรกจักรกฤษณ์ก็ไม่อยากจะถาม แต่พอเห็นทั้งคู่ดูเซื่องซึมเหมือนคนอดหลับอดนอนก็นึกสงสัยไม่ได้ "พี่อุตส่าห์พาพวกเราทั้งสามคนมาเที่ยวน้ำตกกันแล้ว ทำไมถึงดูไม่สดชื่นกันเลย?"

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่โจ้..." วลันธรตอบ "มี่แค่รู้สึกไม่ค่อยสบาย"

"เป็นอะไรเหรอ?" หนุ่มแจ็คร่นคิ้วด้วยความสงสัย ก็เลยถามต่อเพราะอยากรู้ "ไม่สบายเหรอ ก็เมื่อวาน"

"ปวดเมนส์ค่ะ!!!! พอใจยัง!!!" วลันธรทำหน้าดุใส่พี่โจ้ "ก็บอกไปแล้วไง เหตุผลส่วนตัวของผู้หญิง จะถามอะไรเซ้าซี้นักหนาคะ ห๊ะ!!!"

"พี่ขอโทษ" พอโดนแฟนสาวดุ เจ้าหนุ่มจอมทึ่มก็ทำหน้าจ๋อย ก่อนหันไปถามเจ้าแจ็คที่นั่งอยู่เบาะหน้า "แจ็ค? เมื่อคืนนอนกี่โมง"

"ตีสี่..." เจ้าแจ็คตอบ

"นอนดึกนะเรา" จักรกฤษณ์ตอบ ใจจริงก็นึกอยากแซวเรื่องกระดาษทิชชู่ในถังขยะที่ห้อง แต่มาคิด ๆ ดูแล้วอย่าดีกว่า "เป็นเด็กเป็นเล็กก็ควรนอนแต่หัวค่ำ เข้าใจไหม? มันไม่ดีต่อสุขภาพ"

"ทีเมื่อคืนพี่โจ้ยังนอนดึกได้เลย ทำไมไม่พูดบ้าง?" เจ้าแจ็คย้อน

"เห้ยยย!!! พี่ทำงานเว้ยแจ็ค!! จะเคลียร์งานให้เสร็จเพื่อพาเอ็งกับมี่มาเที่ยว วันนี้วันสุดท้ายที่เราจะอยู่เมืองกาญจน์ละ!!! ต้องเที่ยวให้คุ้มหน่อย!!!" หนุ่มโจ้ตอบ "พอ ๆ เลย!! อุตส่าห์พามาเที่ยว ไม่อยากทะเลาะ เดี๋ยวจะถึงน้ำตกละ ทำตัวให้สดชื่นหน่อย ทั้งสองคนเลย!!"

แล้วพี่โจ้ก็หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาถ่ายรูปเซลฟี่ตัวเอง พร้อมกับเรียกให้มีมี่และเจ้าแจ็คเข้ามาอยู่ในเฟรม ทั้งสองคนดูให้ความร่วมมือกับโจ้ ถึงจะดูเนื่อย ๆ เฉื่อย ๆ ไปหน่อยก็ตาม

....................

พอมาถึงน้ำตกเอราวัณ ทั้งสามคนก็เดินเข้าไปเยี่ยมชมบรรยากาศอันแสนร่มรื่นภายในบริเวณน้ำตกเอราวัณ ที่มีแขกเดินทางมาชมความสวยงามและความอุดมสมบูรณ์ ณ สถานที่แห่งนี้เป็นจำนวนมาก

"มี่ เดี๋ยวพี่ขอถ่ายรูปกับเราหน่อยซิ" หนุ่มโจ้ชวนสาวมี่มาถ่ายรูปคู่กัน

"ค่ะ..." ถึงจะดูเนือย ๆ ไปบ้าง แต่วลันธรก็ให้ความร่วมมือกับพี่โจ้เป็นอย่างดี เธอชูนิ้ว แลบลิ้นยิ้มหวานสู้กล่องสมาร์ทโฟนของแฟนหนุ่ม จนเจ้าโจ้ที่ยืนอยู่นึกหมั่นไส้

"พี่มี่!!! ขอผมถ่ายรูปคู่กับพี่มี่หน่อยซิครับ" เจ้าแจ็คตัวน้อยร้องขอสิ่งที่ตัวเองควรได้รับ

"จ๊ะ..." วลันธรยิ้ม ในใจก็นึกว่า นี่ไม่ใช่ว่าเมื่อคืนทำเจ้าเด็กแจ็คตัวแสบติดใจจนหึงหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ ละก็ งานหยาบแน่

ดาวคณะนิเทศก้มตัวถ่ายรูปคู่กับเจ้าแจ็คที่ชูนิ้วโป้ง ส่วนหนุ่มโจ้ก็ยืนยิ้ม พลางหันไปมองผู้คนที่ลงไปเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน



เจ้าแจ็คเหลือบไปเห็นพี่ชายกำลังให้ความสนใจกับผู้คนที่ลงไปเล่นน้ำในน้ำตกเอราวัณ ก็นึกอะไรออก เลยกระซิบข้างหูพี่มี่เพื่อขอถ่ายอีกรูป

"ขอผมถ่ายอีกรูปนะครับ" เจ้าแจ็คอ้อนเสียงหวาน

"จ๊ะ" วลันธรยิ้ม ก่อนหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาถ่ายรูป "หนึ่ง สอง ชีส!!!!"

แล้วก็เหมือนเดิม เจ้าแจ็คฉวยโอกาสนี้จุ๊บแก้มของพี่มี่ ทำเอาฝ่ายหญิงหันไปมองค้อนเด็กชายตัวแสบ พลางเหลือบมองพี่โจ้ ที่ดูเหมือนจะสนใจกับความร่มรื่นและบรรยากาศภายในบริเวณน้ำตกเอราวัณเสียมากกว่า

"แจ็ค อย่าทำแบบนี้ตอนที่พี่โจ้อยู่อีกนะ" มีมี่ทำเสียงดุใส่เจ้าเด็กชายจอมแสบ

"ผมขอโทษ" เด็กแจ็คทำหน้าจ๋อย "แต่เมื่อคืนผมนอนไม่หลับเลย ผมคิดถึงพี่มี่ อยากอยู่ใกล้ ๆ พี่มี่"




โปรดติดตามตอนต่อไป...

พูดคุยก่อนอ่าน : เออ ก่อนอื่นผมขอประกาศแก้ไข้เนื้อหาที่ผิดพลาดนะครับ จากตอนแรก ที่ผมตั้งใจว่าเรื่องราวในภายเรื่องนี้ เกิดขึ้นในระยะเวลา สามวันสองคืน คือผมเขียนผิด จริง ๆ มันต้องเป็นสี่วันสามคืน โดยจะสรุป Time Lime คร่าว ๆ ดังนี้

วันที่ 1 - โจ้ แจ็ค มีมี่ มาพักที่บังกะโลริมแม่น้ำแคว มีมี่มาอ่อยพี่โจ้ถึงห้อง แต่พี่โจ้ไม่เล่นด้วย มีมี่เลยนอยด์

วันที่ 2 - วันนี้โจ้นัดกับแจ็คและมีมี่ ว่าจะไปพายเรือคายัคเที่ยวแม่น้ำแคว แต่พี่โจ้ดันติดงาน มีมี่กับแจ็คเลยไปพายเรือกันสองคน ต่อมาพี่โจ้ได้ทำให้มีมี่น้อยใจ เพราะแกบ้างานเกินไป เลยทำให้มีมี่ไปกินเหล้าย้อมใจในห้อง และบังเอิญเจ้าแจ็คก็แวะมาหา เจ้าแจ็คเลยโดนพี่มี่เปิดซิง

วันที่ 3 - คือเหตุการณ์ในตอนที่ทุกท่านกำลังจะได้อ่านต่อไปนี้ คือวันที่ทั้งสามคนไปเที่ยวที่น้ำตกเอราวัณ และได้พบกับความขัดแย้ง ที่อาจทำให้สถานะของทั้งสามคนไม่เหมือนเดิม

วันที่ 4 - คือเรื่องราวในตอนต่อไป มันจะคาบเกี่ยวกับช่วงเวลาในตอนนี้ กล่าวคือเป็นวันที่ทั้งสามคนเดินทางกลับกรุงเทพครับ

ตอนแรกผมตั้งใจจะเขียนให้เจ้าแจ็คกับพี่มี่หลงป่าแล้วมีอะไรกัน แต่มานึกขึ้นได้ คนหลงป่าคงไม่มีอารมณ์มาเยิบ ๆ กันหรอก (55555+) ก็เลยต้องปรับแก้เพื่อความสมเหตุสมผลตรงจุดนี้หน่อย แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังอยากให้มันมีการหลงป่าเกิดขึ้นระหว่างมีมี่กับเจ้าแจ็ค เพื่อให้เข้ากับชื่อเรื่อง แล้วก็ยังมีเรื่องติดป่าอย่างอื่น ซึ่งคุณจะได้รู้ว่าป่าอะไร ใน Bonus Scene ของเรื่องนี้ ที่ผมจะอธิบายในตอนท้าย ๆ ครับ

ตอนหน้าจะเป็นตอนจบละครับ และจากคอมเมนต์ของหลาย ๆ ท่าน ผมจึงมีความยินดีที่จะบอกว่า เรื่องนี้อาจจะมีภาคต่อ แต่เป็นแบบมินิซีรีย์สั้น ๆ นะครับ ผมไม่อยากเขียนเรื่องยาว เพราะลำพังแค่เกมรักฯ และนิยายบนดินผมก็ดองไว้เพียบละ

แน่นอน จักรวาลของเจ้าเด็กแจ็คยังไปได้อีก แต่ผมอยากให้มันเป็นมินิซีรีย์สั้น ๆ ไม่ยาวมากแบบนี้จะดีกว่า

เหนือสิ่งอื่นใดเลย เพื่อแสดงความขอบคุณและเอาใจคนอ่าน (รวมถึงผมด้วย) ผมจะเขียนฉาก Bonus Scene ระหว่างเจ้าแจ็คและน้องมีมี่ หลังจากตอนจบให้ทุกคนได้อ่านกันครับ รับรองว่าซี้ดแน่นอน อิอิ

#################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว




"เอ่อ...ขอโทษนะคะที่โทรมาตั้งแต่เช้า" วลันธรที่ตื่นขึ้นมาแต่เช้าในสภาพที่ยังงัวเงีย แถมยังรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวปวดท้องน้อยเหมือนประจำเดือนกำลังจะมา กำลังโทรหาเคาน์เตอร์เซอร์วิสของบังกะโลริมน้ำ เพื่อให้นำผ้าปูที่นอนมาเปลี่ยน "คือเมื่อคืนดิชั้นเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะค่ะ เลยทำให้เตียงมันเลอะ เลยอยากให้มาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้หน่อยค่ะ"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวจะส่งคนไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้เลยนะคะ"

"ขอบคุณค่ะ" หลังจากกดวางสาย วลันธรก็เอามือกุมท้องน้อย พลางเหลือบมองผ้าปูที่นอนที่เลอะเป็นรอยด่างดวง หญิงสาวรู้สึกอับอายกับพฤติกรรมของเธอเมื่อคืน

ชั้นทำอะไรลงไปเนี่ย? โอ้ยยยย!!! วลันธร!!! แกทำอะไรลงไป

....................

เข้าสู่เช้าวันที่สาม และคืนสุดท้ายที่ทั้งสามคนจะได้นอนพักที่บังกะโลแห่งนี้ พี่โจ้ได้ทุ่มเทกับการทำงานมาตลอดทั้งคืน จนในที่สุดก็มั่นใจว่าเนื้อเพลงและดนตรีที่มิกซ์เอาไว้น่าจะเป็นที่พึงพอใจของเพื่อนร่วมวงแล้ว พี่โจ้ก็ตื่นขึ้นมาแต่เช้า ลุกขึ้นมาหยิบซองบุหรี่บนโต๊ะทำงาน ก่อนเดินออกมาจุดสูบหน้าห้องในช่วงเช้า ระหว่างที่นักดนตรีหนุ่มมาดเซอร์กำลังอัดนิโครตินเข้าปอด เขาก็เหลือบไปเห็นเจ้าหน้าที่บังกะโลเปิดประตูออกมา พร้อมกับเดินถือตะกร้าที่มีผ้าปูเตียงออกมาด้วย

"ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณมาก ๆ คะ!!!" วลันธรในชุดเสื้อยืดแขนสั้น กางเกงผ้าลินินขาสั้นเดินออกมาขอบคุณเจ้าหน้าที่คนนั้นด้วยความโล่งอก ก่อนหันมาสบตากับพี่โจ้ที่ยืนสูบบุหรี่อยู่



วลันธรทำหน้าเคืองใส่ เหมือนจะงอน ๆ แฟนหนุ่ม หรืออาจจะเริ่มปันใจจากเขาแล้วก็ได้ ก็เลยจะเดินหันหลังกลับเข้าห้อง แต่ก็ถูกอีกฝ่ายเรียกชื่อเอาไว้ก่อน

"มี่!!! เกิดอะไรขึ้น?" จักรกฤษณ์เอ่ยปากถามแฟนสาวด้วยความสงสัย "เปลี่ยนผ้าปูเตียงทำไมเหรอ?"

"เรื่องส่วนตัวของผู้หญิงค่ะ!!!" วลันธรหันมามองค้อนใส่แฟนหนุ่ม เธอพูดความจริงเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น

เพราะถ้าหากพูดความจริงทั้งหมด ว่าเมื่อคืนเธอเมาเบียร์ แล้วเจ้าแจ็คก็ดันโผล่เข้ามาในช่วงเวลาที่เธอกำลังอ่อนแอ และกำลังเมา ก็เลยจับเด็กกินเพื่อความเป็นนิรันดร์ มีหวังโมเมนตัมอาจเหวี่ยงไปทางพี่โจ้ ที่อาจเป็นฝ่ายโกรธหรือเกลียดเธอได้

"เอ่อ..." ฝ่ายพี่โจ้เองก็ไม่ใช่คนชอบถามอะไรเซ้าซี้ เลยเริ่มเปิดประเด็นถามเรื่องไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณ "ไปกันไหม? น้ำตกเอราวัณ กินข้าวเช้าเสร็จเดี๋ยวพี่ขับรถพามี่กับเจ้าแจ็คไปเที่ยวกัน?"

"อ้อเหรอคะ!!" ดาวคณะนิเทศยืนกอดอก ทำหน้าเชิดใส่ "แล้วไม่ทำงานเหรอคะ? เพื่อนที่มหาลัยไม่ว่าเหรอ? โปรเจ็คงานดนตรีอะไรของพี่ ความฝันของพี่ละ"

"มี่ครับ..." จักรกฤษณ์ขยี้ก้นบุหรี่บนที่เขี่ยถังขยะ ก่อนเดินเข้าไปหาวลันธรเพื่อขอปรับความเข้าใจ "มี่รู้ไหม? ว่าทำไมพี่ถึงทุ่มเทกับงานถึงขนาดนี้?"

"ก็ความฝันของพี่นิ" ด้วยจริตมารยาของผู้หญิง วลันธรแกล้งเชิดใส่แฟนหนุ่มเพื่อหยั่งเชิง "มี่ไม่เคยสำคัญอะไรกับพี่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ?"

"ใครบอก มี่สำคัญกับพี่เสมอ" หนุ่มโจ้ตอบ "มี่ เทอมหน้าพี่ก็จะเรียนจบแล้ว มี่รู้ไหมว่าความฝันของพี่ นอกเหนือจากงาน ก็ยังมีน้องมี่เป็นส่วนหนึ่งในความฝันของพี่เหมือนกัน"

"เหรอคะ? ไม่ยักกะรู้แหะ!!!" เล่นตัวอีกนิด ให้หนุ่มง้ออีกสักหน่อย วลันธร แบบนั้นแหละ แบบนั้นแหละ อิอิ

"พี่อยากเป็นนักดนตรี อยากเป็นโปรดิวเซอร์ อยากทำเพลงดี ๆ พี่อยากสร้างเนื้อสร้างตัว เพื่อที่พ่อกับแม่ของมี่จะได้ไว้ใจพี่ไง" เจ้าหนุ่มแจ็คระบายถึงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา "พี่จริงจังกับความสัมพันธ์ของเรามาก ๆ เลยนะ สำหรับพี่ พี่รักใคร พี่รักจริงหวังแต่ง"

พอดาวคณะได้ยินคำพูดจากแฟนหนุ่มที่บางครั้งเธอก็คิดว่าซื่อบื้อเกินเบอร์แบบนั้น ก็เริ่มเผลอยิ้มที่มุมปากด้วยความเขิน แต่ว่า วลันธร เธอต้องเล่นตัวอีกหน่อย จะง่ายเกินไปไม่ได้

"มี่ดูคนที่การกระทำค่ะ ไม่ใช่คำพูด!!" มีมี่ยังยืนกอดอก เชิดหน้าใส่พี่โจ้ "งั้นก็ได้ ถ้าเช้านี้ พี่โจ้ไม่สามารถพามี่กับแจ็คไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณได้ละก็ เราเลิกกัน!!!"

ถือว่าเป็นการยื่นคำขาดของวลันธร นี่น่าจะเป็นโอกาสสุดท้ายจริง ๆ สำหรับจักรกฤษณ์ นักศึกษาคณะศิลปะศาสตร์เอกการดนตรีแล้วละ

"แน่นอนครับ พี่จะไม่ทำให้มี่ผิดหวังแน่" หนุ่มโจ้พยักหน้า "ถ้าเพื่อนพี่โทรมาทวงงานรอบนี้ พี่จะปฏิเสธ เพื่อมี่นะครับ"

"จะรอดู..." มีมี่ตอบ "งั้นมี่ขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ แล้วไปเจอกันที่ซุ้มอาหาร"

"ครับ" จักรกฤษณ์ยิ้ม "พี่ก็ว่าจะไปปลุกไอ้ตัวเล็กหน่อย เห็นเมื่อคืนนั่งเล่นเกมจนดึก ไม่รู้เช้านี้จะตื่นไหวหรือเปล่า"

พอสาวมี่ได้ยินชื่อเด็กแจ็ค เธอก็แอบรู้สึกกลัวจนเผลอกลืนน้ำลาย นี่ถ้าเกิดความลับแตก พี่โจ้รู้ว่าเมื่อคืนเธอจับน้องชายตัวแสบของแกปล้ำทำผัวละก็นะ ไม่อยากจะคิดเลยเอาจริง ๆ

....................

หลังจากสนทนากับมีมี่แฟนสาวเสร็จแล้ว หนุ่มโจ้ก็เดินไปเคาะประตูห้องเจ้าแจ็ค เพื่อปลุกให้เจ้าน้องชายตัวแสบตื่น อาบน้ำและออกมากินข้าว เพราะเดี๋ยววันนี้จะมีทริปไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณกัน

"ไอ้แจ็ค!!!! ไอ้แจ็คโว้ยยยย!!!" พี่โจ้ยืนเคาะประตูเรียกน้องชายตัวแสบ "ตื่น!!!! อาบน้ำกินข้าว!!! เร็ว!!! เช้านี้เราจะไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณกัน!!!"

"อือออ!!! อะไรวะพี่โจ้!!!" แล้วเจ้าแจ็คในสภาพเปลือยท่อนบน สวมกางเกงขาสั้นเดินออกมาเปิดประตูในสภาพงัวเงียสุดขีด "ปลุกอะไรตั้งแต่เช้า?"

"เห้ยยย!!! ก็เรานัดกันแล้วไง? จะไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณกัน จำไม่ได้เรอะ!!" จักรกฤษณ์ร่นคิ้วถามด้วยความแปลกใจ ก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงกลิ่นแปลก ๆ ภายในห้อง "ไอ้แจ็ค? มึงทำอะไรในห้องวะ? ทำไมมันอับ ๆ จัง? ขอเข้าไปดูหน่อยดิ๊!!!"

"เห้ยย ๆ ๆ ๆ พี่โจ้ อย่าเข้ามา!!!" เด็กชายจักรภัทรพยายามร้องห้ามพี่ชาย ที่กำลังถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้อง และแล้ว...

"เชี่ย!!! เหม็นอับจังวะ!!! ไอ้แจ็ค!!! เอ็งทำอะไรของเอ็งเนี่ย!!!" หนุ่มโจ้หายใจฟุดฟิด ก่อนเหลือบไปเห็นกล่องทิชชู่เปล่า ๆ ที่หมดเกลี้ยง และเมื่อมองไปที่ถังขยะ ก็ต้องพบกับหลักฐานสำคัญที่สามารถใช้มัดตัวผู้กระทำความผิดได้ "ไอ้แจ็ค!!! นี่มึงชักว่าวเหรอวะ 55555+ โอ้ยยยย!!! ขำวะ!!!!"

แล้วพี่โจ้ก็เดินเข้าไปดูเศษกระดาษทิชชู่ที่ถูกทิ้งเอาไว้ในถังขยะ บางชิ้นมีคราบสีเหลืองอ่อน ๆ ติดอยู่ บ่งบอกว่าเจ้าแจ็คตัวแสบได้ใช้กระดาษทิชชู่พวกนี้เช็ดทำความสะอาดคราบอสุจิที่หลั่งออกมาหลังจากสำเร็จความใคร่

"ไม่ใช่สักหน่อยพี่โจ้!!! พี่โจ้แม่งมั่ว!!!" เด็กชายแจ็คพยายามปฏิเสธ แต่พี่โจ้ที่อาวุโสกว่าและผ่านร้อนผ่านหนาวมามากไม่คิดแบบนั้น

"มึงไม่ต้องอายหรอกไอ้แจ็ค!!! ข้าก็เคยเป็นแบบเอ็ง!!! ผู้ชายเค้ารู้กัน!!!" หนุ่มโจ้หันมายิ้มให้น้องชาย "เรื่องปกติของผู้ชาย แต่เอ็งหมกมุ่นไปปะวะ? เด็กตัวแค่นี้แม่งหื่นซะละ ล่อซะกล่องทิชชู่หมดกล่องเนี่ย!!"

"พูดจบยัง!! ผมจะอาบน้ำ!!! หึ้ยยยย!!!! แล้วผมก็ไม่เด็กแล้วด้วย!!! ผมโตเป็นหนุ่มแล้ว!!! ผมต้องการความเป็นส่วนตัว!!!" ไอ้แจ็คอายหน้าแดง พร้อมกับพยายามผลักร่างของพี่ชายให้ออกไปจากห้อง "ออกไป๊!!! ผมจะอาบน้ำ!!!"

"เออ!!! ข้าไปแน่!!! แหม่!!! แซวนิดแซวหน่อยทำเป็นอายนะ!!! ผมเป็นหนุ่มแล้ว!!?? จู๋พ้นไข่หรือยัง!!! พูดแบบนี้!!!" หนุ่มโจ้หัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี "ไม่พูดมากละ รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปรอที่ซุ้มอาหารก็แล้วกัน!!"

แล้วพี่โจ้ก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้แค่เพียงเจ้าแจ็ค ที่ยังอยู่ภายในห้อง เด็กชายยืนถอนหายใจ พลางนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืน กับการได้ขึ้นครูพี่มี่คนสวย

ก่อนหน้านั้นเจ้าแจ็คก็ชักว่าวช่วยตัวเอง แล้วพอได้มาทำกับพี่มี่จริง ๆ ก็เกิดติดใจกับรสรักแบบผู้ใหญ่เป็นครั้งแรก เรียกได้ว่าตอนนี่เจ้าแจ็คคิดไปเองว่าตัวเองโตเป็นหนุ่มละ เพียงแต่แต่เส้นสองสลึงดันขาด ไม่งั้นก็อาจจะได้เบิ้ลอีกรอบกับพี่มี่ พอกลับห้องมา กระเจี้ยวก็ยังแข็ง แผลก็เจ็บ สุดท้ายไม่รู้จะทำยังไง ก็เลยต้องใช้มือค่อย ๆ สไลด์หนอนเบา ๆ เพื่อรีดน้ำออกอีกสองน้ำ กว่าจะเสร็จก็ตีสี่ จนรู้สึกเพลียและหลับไปในที่สุด

ถึงจะเจ็บ แต่ความเสียวมันมากกว่า ยิ่งนึกถึงภาพตอนที่ได้เย็ดพี่มี่แล้ว ไอ้กระเจี้ยวด้านล่างก็แข็งตัว ผงกหัวเห็นด้วยตลอด ก็ไม่รู้ว่ากลับไปกรุงเทพ จะมีโอกาสได้จัดพี่มี่คนสวยแบบนั้นอีกหรือเปล่านะ

....................

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ วลันธร จักรกฤษณ์ และจักรภัทร ก็เดินมาที่ซุ้มอาหารเพื่อกินอาหารเช้า และเช่นเคย วันนี้มีเมนูอาหารเช้าง่าย ๆ อย่าง เบคอน ไส้กรอก ไข่ดาว ขนมปัง เสิร์ฟด้วยเครื่องดื่มร้อน ๆ อย่างไมโลและกาแฟน

ทั้งสามคนกินมื้อเช้าอย่างเอร็ดอร่อย ก่อนที่พี่โจ้จะนำหน้าทั้งสามคนไปที่รถ Honda Civic เพื่อไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณอย่างที่ได้นัดหมายกันไว้

วลันธรวันนี้ดูดีเรียบง่ายด้วยชุดเสื้อยืดสีขาว สวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาวเผื่อไว้กันแดดเวลาออกกลางแจ้ง เธอสวมใส่กางเกงยีนส์สีกรมท่าและรองเท้าผ้าใบ และสะพายกระเป๋าแบรนด์ Dior หนังสีขาว

ส่วนหนุ่มมาดเซอร์อย่างพี่โจ้ ก็ง่าย ๆ ตามสไตล์หนุ่มติสต์เลย เสื้อยืดแขนสั้นสีเหลือง กางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำ รองเท้าหนังสีน้ำตาลหุ้มข้อ และปิดท้ายด้วยเจ้าแจ็ค ก็ใส่เสื้อยืดสีฟ้า กางเกงขาสามสวนสีขาว และรองเท้าผ้าใบสีดำ

"เอาละ? มีใครไม่ลืมอะไรนะ?" พี่โจ้ที่กำลังเตรียมสตาร์ทรถ หันไปถามมีมี่ที่นั่งอยู่เบาะหน้า และเจ้าแจ็คที่นั่งเล่นเกมนินเทนโด้สวิตซ์อยู่เบาะหลัง "โอเค งั้นเราออกเดินทางกัน"

ว่าแล้วพี่โจ้ก็ขับรถ Honda Civic แล่นออกจากบังกะโลริมแม่น้ำแควที่พัก เพื่อเดินทางไปเที่ยวที่น้ำตกเอราวัณ

พอขับไปได้สักพัก พี่โจ้ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศผิดปกติที่เกิดขึ้น เมื่อวลันธรนั่งพิงเบาะหลังหลับตาเหมือนเมื่อคืนเธอนอนไม่อิ่ม ส่วนเจ้าแจ็ค ตอนแรกก็นั่งเล่นเกมอยู่ดี ๆ ไม่ทันไรก็ทิ้งตัวลงนอนหลับคาเบาะหลัง

"อะไรกันเนี่ย? จะพาไปเที่ยวกัน ทำไมดูไม่สดชื่นเลย ทั้งสองคน?" จักรกฤษณ์เอ่ยปากถาม ขณะกำลังขับรถไปตามเส้นทางที่คดเคี้ยวในจังหวัดกาญจนบุรีเพื่อมุงหน้าสู่น้ำตกเอราวัณที่เป็นจุดหมายปลายทาง "เมื่อคืนนอนไม่พอเหรอ?"

"พักสายตาเฉย ๆ ค่ะพี่โจ้" วลันธรตอบ

"เหรอครับ?" พี่โจ้ตอบ พลางเหลือบมองเจ้าแจ็คผ่านกระจกหน้า "แต่ไอ้แจ็คนี่เมื่อคืนท่าทางจะนอนดึก ดูซิ หลับเป็นตายเลย ไอ้แจ็ค!!! ไอ้แจ็คเว้ยยยย!!! เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ!!!"

"อือออ!!! อย่ามายุ่งกับผมพี่โจ้!!" เจ้าเด็กตัวแสบเอามืออุดหู "ผมอยากงีบสักพัก ผมเหนื่อย!!!"

"ทำอะไรเหนื่อย?" จักรกฤษณ์ร่นคิ้ว ก่อนนึกอะไรออก "อ้อ!!! เมื่อคืนชักว่าวเหรอ!!!"

"พี่โจ้!!!" แล้วมีมี่กับน้องแจ็คก็พูดออกมาพร้อมกัน

"พี่มี่!! ดูดิ!!! พี่โจ้พูดใส่ร้ายผมอ่ะ!!!" เจ้าแจ็คได้ทีแอบฟ้องพี่มี่คนสวย

"สุภาพหน่อยก็ดีค่ะพี่ มี่นั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน" วลันธรออกความเห็น "อย่าไปยุ่งกับน้องแจ็คเลย ส่วนพี่ก็ขับรถไปเถอะ"

แล้วดาวคณะนิเทศก็เข้าสู่โหมดจำศีลต่อ ทำเอาจักรกฤษณ์ถึงกับส่ายหน้า วันนี้มันวันอะไร ทำไมทั้งมีมี่และเจ้าแจ็คดูเนือย ๆ ยังไงไม่ทราบ

แน่นอน เพราะเมื่อคืน ทั้งมีมี่และเจ้าแจ็คแอบลักลอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันทั้งคืน โดยที่พี่โจ้ไม่มีทางรู้ มีมี่เองเช้านี้ก็รู้สึกเพลีย ๆ แต่เจ้าแจ็คนี่น่าจะหนักหน่อย เพราะหลังจากกลับไปนอนที่ห้อง ก็จัดการรีดน้ำออกจากร่างอีกสองดอกอย่างที่รู้กัน เด็กตัวแค่นี้แต่โคตรเงี่ยน ขอบอก โตมาจะเงี่ยนขนาดไหนเนี่ย?

"ฟังเพลงดีกว่า..." บรรยากาศแบบนี้มันน่าเบื่อยังไงไม่รู้ พี่โจ้คิด แกเลยตัดสินใจเอื้อมตัวเปิดวิทยุฟังเพลงแก้เหงาระหว่างการเดินทาง

"มันคงเป็นไปได้ยาก เท่าที่ฉันรู้จัก ดูเป็นคนไม่น่าจะหักหลังใคร หรือที่เป็นแบบนี้"

"เพราะเธอ อยู่เบื้องหลังทุก ๆ อย่าง คอยให้ความหวัง เธอ คอยให้ท้ายทุก ๆ อย่าง เขาก็เลยพลั้ง"

พี่โจ้โชว์สกิลการร้องเพลงคลอระหว่างการขับรถ โดยที่พี่แกไม่รู้เลยว่า เนื้อหาในบทเพลงมันกำลังทิ่มแทงวลันธรที่นอนพักสายตาอยู่ จนกระทั่ง

"เดินมาตีท้ายครัวคนอื่น...อ่าว!!!" พี่โจ้อุทานออกมา "ทำไมเหรอจ๊ะมี่? เกิดอะไรขึ้น?"

"หนวกหู!!! ไม่อยากฟังเพลงนี้!!!" วลันธรลืมตาตื่นแล้วเอื้อมตัวปิดวิทยุบนแผนคอนโซลรถ "ถ้าอยากฟัง ฟังเพลงอื่น เพลงนี้ไม่ชอบ!!!"



"วันนี้ทำไมดูมี่อารมณ์ไม่ค่อยดีอ่ะ?" หนุ่มมาดเซอร์ถาม "โกรธอะไรพี่อยู่หรือเปล่า? ถามจริง?"

"ไม่ได้โกรธ แต่ไม่อยากฟังเพลงนี้" ว่าแล้ววลันธรก็ทิ้งตัวเอนเบาะหลังนอนหลับต่อ "ถ้าอยากฟัง ฟังเพลงอื่น ไม่เอาเพลงนั้น เปิดเบา ๆ ด้วย มี่จะหลับสักงีบ"

"เห้อ..." จักรกฤษณ์ถึงกับถอนหายใจ ทำไมผู้หญิงถึงเข้าใจได้ยากขนาดนี้เนี่ย อุตส่าห์พามาเที่ยวตามสัญญาแล้วแท้ ๆ หรือว่าจะยังโกรธเรื่องเมื่อวานกันนะ จะว่าไปแล้ว มันก็เหมือนที่ สตีเฟน ฮอว์คิง นักฟิสิกส์ผู้เป็นอัจริยะ ที่ครั้งหนึ่งเคยให้คำจำกัดความผู้หญิงเอาไว้ว่า

"ผู้หญิง พวกเธอคือความลี้ลับที่ยากจะเข้าใจ"



สุดท้าย พี่โจ้ก็เลยต้องขับรถเงียบ ๆ คนเดียว พอขับไปได้สักพัก มีมี่และเจ้าแจ็คก็งีบหลับและกรนแข่งกัน ทำเอาจักรกฤษณ์ถึงกับส่ายหน้า

ชักสงสัยละ เมื่อคืนสองคนนี้ทำอะไรกัน ทำไมเช้านี้ถึงเหมือนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอน สุดท้ายหนุ่มแจ็คเลยต้องขับรถทนฟังมีมี่และเจ้าแจ็คนอนกรน จนถึงน้ำตกเอราวัณ ที่เป็นจุดหมายปลายทาง

....................

"มี่ แจ็ค ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว" พี่โจ้เอ่ยปากเรียกทั้งสองคนขณะกำลังเลี้ยวรถเข้าตรงจุดชำระเงินค่าบริการตรงป้อมหน้าทางเข้าน้ำตกเอราวัณ

"ถึงแล้วเหรอ?" วลันธรลืมตาตื่นขึ้นมา

"แจ็ค!! แจ็คโว้ยยย!!!" หนุ่มมาดเซอร์เรียกน้องชายที่หลับอยู่เบาะหลัง "ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว!!!"

"อืออ...รู้แล้ว!!!" เด็กชายจักรภัทรลุกขึ้นบิดขี้เกียจเหมือนคนยังนอนไม่อิ่ม

และแล้วจักรกฤษณ์ก็ขับรถมาถึงอุทธยานแห่งชาติเอราวัณ ชายหนุ่มจ่ายเงินชำระค่าเข้าชมเป็นจำนวน 250 บาท ผู้ใหญ่ 2 คน คิดเป็น 200 ส่วนเด็กหนึ่งคนก็ 50 บาท พอจอดรถเสร็จ ทั้งสามคนก็เดินลงมาจากรถส่วนตัว เพื่อเดินทางไปขึ้นรถกอล์ฟที่ทางอุทยานแห่งชาติเอราวัณได้จัดเตรียมเอาไว้ให้นักท่องเที่ยว สำหรับการเดินทางเข้าไปภายในพื้นที่น้ำตกเอราวัณทันที

เจ้าแจ็คนั่งอยู่ด้านหน้าหันหลังให้พี่ทั้งสองคน ส่วนหนุ่มโจ้และสาวมี่นั่งอยู่เบาะหลัง พี่โจ้เอ่ยปากชวนแฟนสาวที่ยังดูเซื่องซึม เพื่อหวังสร้างบรรยากาศ

"เป็นไงบ้างเรา?" พี่โจ้เอื้อมมือลูบไล้เรือนผมแฟนสาวที่นั่งกดสมาร์ทโฟนเล่น "พี่พาเรามาเที่ยวน้ำตกแล้วนะ ทำไมดูไม่สดชื่นเลย แจ็คด้วย?"

"เหตุผลส่วนตัวของผู้หญิงค่ะ" วลันธรตอบ "เรื่องบางอย่างผู้ชายอย่างพี่ไม่ต้องรู้ก็ได้เนอะ ปล่อยมือค่ะ มี่จะถ่ายภาพ"

"อ่าว? ซะงั้น..." หนุ่มแจ็คถึงกับทำหน้างง วันนี้ทำไมมีมี่ถึงดูอารมณ์บูดจัง "ไอ้แจ็ค? เป็นไงบ้าง?"

"พี่โจ้? ผมลืมกระเป๋าตังค์กับมือถือในรถ!!" เจ้าแจ็คเอามือตบกระเป๋ากางเกง "จะเอาไงดีอ่ะ!!!"

"เห้อ!!! เนี่ยแหละ!!! เมื่อคืนไม่ยอมนอน เอาแต่เล่นเกม เป็นไงละ!!!" จักรกฤษณ์ส่ายหน้า "ไม่เป็นไร เดี๋ยวถ้าหิวอะไร พี่จ่ายให้ก่อนก็ได้"

"ครับ ขอบคุณครับพี่โจ้..." เด็กแสบตอบ "ห้าวววววว!!! ง่วงงงงง!!!"

"เมื่อคืนนอนกันกี่โมงเนี่ย ทั้งสองคน?" ตอนแรกจักรกฤษณ์ก็ไม่อยากจะถาม แต่พอเห็นทั้งคู่ดูเซื่องซึมเหมือนคนอดหลับอดนอนก็นึกสงสัยไม่ได้ "พี่อุตส่าห์พาพวกเราทั้งสามคนมาเที่ยวน้ำตกกันแล้ว ทำไมถึงดูไม่สดชื่นกันเลย?"

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่โจ้..." วลันธรตอบ "มี่แค่รู้สึกไม่ค่อยสบาย"

"เป็นอะไรเหรอ?" หนุ่มแจ็คร่นคิ้วด้วยความสงสัย ก็เลยถามต่อเพราะอยากรู้ "ไม่สบายเหรอ ก็เมื่อวาน"

"ปวดเมนส์ค่ะ!!!! พอใจยัง!!!" วลันธรทำหน้าดุใส่พี่โจ้ "ก็บอกไปแล้วไง เหตุผลส่วนตัวของผู้หญิง จะถามอะไรเซ้าซี้นักหนาคะ ห๊ะ!!!"

"พี่ขอโทษ" พอโดนแฟนสาวดุ เจ้าหนุ่มจอมทึ่มก็ทำหน้าจ๋อย ก่อนหันไปถามเจ้าแจ็คที่นั่งอยู่เบาะหน้า "แจ็ค? เมื่อคืนนอนกี่โมง"

"ตีสี่..." เจ้าแจ็คตอบ

"นอนดึกนะเรา" จักรกฤษณ์ตอบ ใจจริงก็นึกอยากแซวเรื่องกระดาษทิชชู่ในถังขยะที่ห้อง แต่มาคิด ๆ ดูแล้วอย่าดีกว่า "เป็นเด็กเป็นเล็กก็ควรนอนแต่หัวค่ำ เข้าใจไหม? มันไม่ดีต่อสุขภาพ"

"ทีเมื่อคืนพี่โจ้ยังนอนดึกได้เลย ทำไมไม่พูดบ้าง?" เจ้าแจ็คย้อน

"เห้ยยย!!! พี่ทำงานเว้ยแจ็ค!! จะเคลียร์งานให้เสร็จเพื่อพาเอ็งกับมี่มาเที่ยว วันนี้วันสุดท้ายที่เราจะอยู่เมืองกาญจน์ละ!!! ต้องเที่ยวให้คุ้มหน่อย!!!" หนุ่มโจ้ตอบ "พอ ๆ เลย!! อุตส่าห์พามาเที่ยว ไม่อยากทะเลาะ เดี๋ยวจะถึงน้ำตกละ ทำตัวให้สดชื่นหน่อย ทั้งสองคนเลย!!"

แล้วพี่โจ้ก็หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาถ่ายรูปเซลฟี่ตัวเอง พร้อมกับเรียกให้มีมี่และเจ้าแจ็คเข้ามาอยู่ในเฟรม ทั้งสองคนดูให้ความร่วมมือกับโจ้ ถึงจะดูเนื่อย ๆ เฉื่อย ๆ ไปหน่อยก็ตาม

....................

พอมาถึงน้ำตกเอราวัณ ทั้งสามคนก็เดินเข้าไปเยี่ยมชมบรรยากาศอันแสนร่มรื่นภายในบริเวณน้ำตกเอราวัณ ที่มีแขกเดินทางมาชมความสวยงามและความอุดมสมบูรณ์ ณ สถานที่แห่งนี้เป็นจำนวนมาก

"มี่ เดี๋ยวพี่ขอถ่ายรูปกับเราหน่อยซิ" หนุ่มโจ้ชวนสาวมี่มาถ่ายรูปคู่กัน

"ค่ะ..." ถึงจะดูเนือย ๆ ไปบ้าง แต่วลันธรก็ให้ความร่วมมือกับพี่โจ้เป็นอย่างดี เธอชูนิ้ว แลบลิ้นยิ้มหวานสู้กล่องสมาร์ทโฟนของแฟนหนุ่ม จนเจ้าโจ้ที่ยืนอยู่นึกหมั่นไส้

"พี่มี่!!! ขอผมถ่ายรูปคู่กับพี่มี่หน่อยซิครับ" เจ้าแจ็คตัวน้อยร้องขอสิ่งที่ตัวเองควรได้รับ

"จ๊ะ..." วลันธรยิ้ม ในใจก็นึกว่า นี่ไม่ใช่ว่าเมื่อคืนทำเจ้าเด็กแจ็คตัวแสบติดใจจนหึงหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ ละก็ งานหยาบแน่

ดาวคณะนิเทศก้มตัวถ่ายรูปคู่กับเจ้าแจ็คที่ชูนิ้วโป้ง ส่วนหนุ่มโจ้ก็ยืนยิ้ม พลางหันไปมองผู้คนที่ลงไปเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน



เจ้าแจ็คเหลือบไปเห็นพี่ชายกำลังให้ความสนใจกับผู้คนที่ลงไปเล่นน้ำในน้ำตกเอราวัณ ก็นึกอะไรออก เลยกระซิบข้างหูพี่มี่เพื่อขอถ่ายอีกรูป

"ขอผมถ่ายอีกรูปนะครับ" เจ้าแจ็คอ้อนเสียงหวาน

"จ๊ะ" วลันธรยิ้ม ก่อนหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาถ่ายรูป "หนึ่ง สอง ชีส!!!!"

แล้วก็เหมือนเดิม เจ้าแจ็คฉวยโอกาสนี้จุ๊บแก้มของพี่มี่ ทำเอาฝ่ายหญิงหันไปมองค้อนเด็กชายตัวแสบ พลางเหลือบมองพี่โจ้ ที่ดูเหมือนจะสนใจกับความร่มรื่นและบรรยากาศภายในบริเวณน้ำตกเอราวัณเสียมากกว่า

"แจ็ค อย่าทำแบบนี้ตอนที่พี่โจ้อยู่อีกนะ" มีมี่ทำเสียงดุใส่เจ้าเด็กชายจอมแสบ

"ผมขอโทษ" เด็กแจ็คทำหน้าจ๋อย "แต่เมื่อคืนผมนอนไม่หลับเลย ผมคิดถึงพี่มี่ อยากอยู่ใกล้ ๆ พี่มี่"




โปรดติดตามตอนต่อไป...

ขอบคุณมากครับ

 

คาด บ่อ ถึง