อยากเห็นเซวียนยินเจอทีสุดล่ะ น้ำแข็งมาก

ลุ้นมาก

น้ำแห้งตาย

 

  อยากอ่าน

เนื้อเรื่องชวนให้ติดตาม

 

1แถม1คุ้ม

 

ประกาศ!!

อัพเดตล่วงหน้าเพื่อแจ้งข่าวเช่นเคย

โปรโมชั่นพิเศษหมดลงแล้วนะครับ จากนี้ค่าเข้ากลุ่มลับจะกลับสู่ราคาปกติ

แต่ว่าจากเนื้อหาที่มาได้เกือบครึ่งทางแล้ว จำนวนตอนในกลุ่มลับเหลือไม่มาก ค่าเข้ากลุ่มราคาเดิมน่าจะสูงไปแล้ว

ฉะนั้นผมจะปรับลดราคาลงมาถาวรนะครับ จาก 150 บาท เหลือ 110 บาท เพื่อให้สอดคล้องกับจำนวนตอน

อนึ่ง ผมมีทางเลือกให้อีกทางสำหรับคนที่ไม่อยากเข้ากลุ่มลับแต่อยากอ่านล่วงหน้า โดยสามารถซื้อไฟล์ไปอ่านได้นะครับ

ทักหลังไมค์มาสอบถามได้เลย (จะในเฟสหรือในเว็บนี้ก็ได้) ผมจะส่งไฟล์ให้โดยไม่ต้องเข้ากลุ่ม แน่นอนว่าราคา 110 บาทเช่นกัน

----------------------------------------------------------------

ตอนทั้งหมด

อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน :
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน :
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน :
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน :
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน :
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน :
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน :
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน :
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน :
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน :
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน :
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน :
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน :
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน :
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน :
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน :
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568) 
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568) 
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ

(ฉืออู่เหยา)

(มู่เซวียหยิน)

--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 17 มู่เซวียนหยิน x ฉืออู่เหยา
   
    นับแต่หยุนเช่อกลับมาที่ดาวขั้วน้ำเงิน มันก็อยู่ที่นี่พักใหญ่โดยไม่คิดจากไปไหน
   
    ทุกสิ่งในแดนเทพถูกปล่อยให้ฉืออู่เหยาบริหารจัดการ หากฉืออู่เหยาไม่ยืนกรานคอยส่งเรื่องสำคัญให้มันช่วยตัดสินใจเป็นระยะ หยุนเช่อแทบลืมสิ้นแล้วถึงตัวตนในฐานะจักรพรรดิหยุนของตน
   
    เรื่องนี้ถึงกับทำให้ฉืออู่เหยาจนปัญญาอยู่บ้าง แต่นางก็หาได้ไม่พอใจ ปัจจุบันนี้นางวุ่นวายอยู่กับการเก็บเกี่ยวผลพวงหลังสงคราม และยังไม่ลืมที่จะแบ่งเวลามาเจียดช่วยหยุนเช่อดำเนินแผนสุดวิปริตของมัน
   
    ไม่กี่วันต่อมา ขณะฉืออู่เหยาง่วนอยู่กับการอ่านรายงานบนโต๊ะ ลมหนาวสายหนึ่งก็พัดเข้ามาในห้อง ปรากฏร่างของสตรีนางหนึ่งผู้สวมอาภรณ์เหมันต์มีใบหน้าเย็นชา ร่างกายอวบอิ่มโดยเฉพาะหน้าอกที่ใหญ่โตราวกับจะระเบิด รอบตัวแผ่กลิ่นอายที่ไม่ธรรมดาจนฉืออู่เหยาไม่อาจไม่สนใจ
   
    "มาแล้วรึ? แต่เดิมข้าคิดจะไปหาเจ้าในอีกสักวันสองวัน กลับกลายเป็นว่าเจ้ามาหาข้าด้วยตัวเอง อยากโดนของใหญ่จนทนไม่ไหวหรือไร...เซวียนหยิน"
   
    ฉืออู่เหยาอมยิ่มและจดจ้องสตรีที่พึ่งปรากฏตัว...ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากมู่เซวียนหยิน
   
    ตั้งแต่ที่ทั้งสองสนทนากันล่าสุด หยุนเช่อยามนี้ได้กลับไปอยู่ที่ดาวขั้วน้ำเงินนานแล้ว อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาหลายวันได้ผ่านไปหลังจากหยุนเช่อไม่อยู่ ทว่าไร้การตอบรับของฉืออู่เหยาตามที่ตกลงกัน ในห้วงการรอคอยอันไร้จุดหมาย มู่เซวียนหยินยิ่งมายิ่งกังวลว้าวุ่น จนสุดท้ายนางก็ไม่อาจนิ่งเฉยต้องเป็นฝ่ายมาหาฉืออู่เหยาด้วยตัวเอง
   
    "...เช่อเอ่อร์ยังอยู่ที่ดาวขั้วน้ำเงิน?"
   
    มู่เซวียนหยินจงใจเพิกเฉยคำหยอกเย้าของฉืออู่เหยา นางมองไปที่กองเอกสารจำนวนมากบนโต๊ะเป็นการกลบเกลื่อน
   
    "แน่นอน ตอนนี้มันคงกำลังใช้หนอนน้อยที่ไม่อาจสร้างความพอใจให้สตรีร่วมรักกับภรรยาบนดาวขั้วน้ำเงินของมัน น่าสงสารผู้หญิงเหล่านั้นจริง ๆ..."

    "....."

    "หุหุ แต่ถึงหยุนเช่อจะอยู่ที่นี่ มันก็ยังไร้ประโยชน์ไม่ต่างกัน"
   
    "...ถ้าเช่นนั้น ข้าจะไม่รบกวนเจ้า ไว้วันหลังข้าจะมาใหม่..."
   
    มู่เซวียนหยินกำลังจะหันกลับ พลังแห่งความมืดก็ปะทุขึ้นและปิดกั้นเส้นทางไว้ไม่ให้นางจากไป
   
    "เซวียนหยินช่างรีบร้อนจริงเชียว แม้ว่าข้าจะยังยุ่งอยู่กับกิจการบ้านเมือง แต่เรื่องของเซวียนหยินย่อมมีความสำคัญเหนือสิ่งใด"
   
    กล่าวจบฉืออู่เหยาก็ลุกขึ้น นางก้าวนวยนาดไปหามู่เซวียนหยินและพินิจร่างงามที่ถูกปกปิดอยู่ใต้อาภรณ์หิมะเย็นยะเยือก กระนั้นกลับไม่อาจซ่อนความโค้งเว้าที่โดดเด่นได้
   
    หากเป็นผู้อื่น การจ้องมองอย่างไม่เกรงใจเช่นนี้ มู่เซวียนหยินย่อมทุบตีสักสองสามครั้งและจากไปทันทีอย่างไม่คิดเสวนา กระทั่งมู่ปิงหยุนน้องสาวของนางก็ต้องถูกตำหนิอยู่หลายคำ แต่ไม่ทราบเหตุใดในช่วงเวลานี้ มู่เซวียนหยินกลับไม่เกิดแรงต่อต้านหรือความไม่พอใจ นางสบตาฉืออู่เหยาราวกับว่ากำลังมองตัวเองในกระจก
   
    ถึงคนทั้งสองจะไม่มีการเชื่อมโยงทางจิตวิญญาณกันอีกแล้ว ทั้งไม่เคยพบหน้ากันมาตลอดหนึ่งหมื่นปี หากแต่ในแง่หนึ่ง ความสัมพันธ์ของทั้งสองกลับชิดใกล้ไม่ต่างจากพี่สาวน้องสาวที่คลานตามกันมา
   
    ไม่ใช่แค่มู่เซวียนหยินที่คิดแบบนั้น ทางด้านฉืออู่เหยาเองก็ใจตรงกัน
   
    "หึหึ ครั้งที่เราเชื่อมจิตวิญญาณ ข้าพบว่าเรือนกายของเจ้าเติบโตมาเพื่อล่อลวงบุรุษโดยแท้ โดยเฉพาะหน้าอกคู่โตพวกนั้น..."
   
    ฉืออู่เหยายื่นมือขาวผ่องออกไปจับเสื้อคลุมหิมะของมู่เซวียนหยินและค่อย ๆ แหวกปกเสื้อออกไปทางซ้ายและขวา เผยลำคอระหงและกระดูกไหปลาร้าอันทรงเสน่ห์ ตลอดจนรอยแยกของหุบเขาที่อวดโฉมให้ยลชัดถนัดตา
   
    ในบรรดาผู้หญิงของหยุนเช่อ หน้าอกของมู่เซวียนหยินนับว่ายิ่งใหญ่ที่สุดอย่างไร้ข้อกังขา และอาจจะใหญ่ที่สุดในหมู่สตรีแดนเทพด้วยซ้ำ แม้ว่ามู่เซวียนหยินจะสวมอาภรณ์ที่มิดชิดเป็นประจำ แต่ความนูนเด่นของนางก็ไม่อาจปกปิดสายตาคนภายนอกได้ สร้างความลุ่มหลงต่อบุรุษทุกคนยามที่นางปรากฏตัว
   
    ต่อให้ปัจจุบันนางจะมีศักดาเทียมฟ้าอย่าง 'สนมปิง' ของจักรพรรดิหยุน แต่ถ้าฉืออู่เหยาใช้ศิลาบันทึกภาพถ่ายทอดฉากในตอนนี้ออกไป เชื่อได้ว่ามีคนยอมตายเพื่อจะได้เชยชมยอดเขาอันไร้ผู้ทัดเทียมคู่นี้อย่างไม่เสียดายชีวิต
   
    มู่เซวียนหยินไม่ต่อต้านแต่ก็ไม่เต็มใจ นางดูชุดเหมันต์ของตัวเองถูกฉืออู่เหยาปลดเปลื้องอย่างแน่นิ่ง ในไม่ช้า ก้อนอกกลมเกลี้ยงก็โผล่พ้นออกมาเกือบครึ่ง ขณะฉืออู่เหยาจะเปิดเผยทั้งหมด นางพลันรู้สึกว่ามีบางอย่างขัดขวาง ครั้นตรวจสอบดู ที่แท้เป็นจุดสีแดงสองจุดของยอดปทุมที่กำลังชูชัน มันเกี่ยวรั้งแนวเสื้อไว้อย่างดื้อดึงองอาจ
   
    ฉืออู่เหยาไหนเลยจะยอมแพ้ นางออกแรงมากขึ้น ดึงอาภรณ์หิมะจนยอดอกถูกบดเบียดด้านใน มันยืดออกทั้งสองข้างราวกับเป็นความพยายามครั้งสุดท้ายที่จะรั้งเสื้อไว้ แต่ลงท้ายก็ไม่สามารถขัดขืนน้ำมือราชินีมาร เมื่อชุดคลุมหลุดออก หน้าอกก็เด้งกลับทรงเดิมเสมือนลูกบอลยาง พลังของการดีดพึงนี้ เปี่ยมด้วยความยืดหยุนจนเกิดแรงกระเพื่อมสั่นสะเทือนบนเนื้อนม

    "อืม..."

    มู่เซวียนหยินรำพึงอย่างอ่อนไหว

    ฉืออู่เหยาปลดอาภรณ์หิมะของมู่เซวียนหยินได้อย่างง่ายดายหลังจากนั้น แต่เนื่องจากช่วงเอวของนางรัดไว้ด้วยเข็มขัดเหนียวแน่น เสื้อคลุมสีขาวที่ถอดออกจึงห้อยตกลงที่ช่วงเอวเท่านั้น ไม่อาจถอดได้มากกว่านี้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ร่างกายส่วนบนของมู่เซวียนหยินแน่นอนว่าถูกเปิดเผยอย่างสมบูรณ์ต่อหน้าฉืออู่เหยาไร้ซึ่งสิ่งกำบัง
   
    ต่อให้ทั้งสองจะเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ฉืออู่เหยาก็ยังอดตะลึงใจไม่ได้กับผลไม้คู่โตสองลูกของมู่เซวียนหยิน หน้าอกอันงดงามไม่ได้หย่อนคล้อยเลยสักนิดแม้จะไม่มีเสื้อผ้ารองรับ พวกมันกลมสวยและผึงผาย ยอดปทุมสีแดงอ่อนตรงใจกลางก็สง่างามไร้ที่ติ กระทั่งฉืออู่เหยาที่เป็นสาวงามคนหนึ่งยังต้องนึกอิจฉาในใจ แม้ว่าจะเห็นมาแล้วหลายครั้งระหว่างที่จิตวิญญาณประสานกัน แต่การได้มองด้วยสายตาคนนอกย่อมให้ความรู้สึกที่ชัดเจนกว่า

    "หุหุ ช่างเป็นทรวงอกที่เย้ายวนต่อบุรุษเพศเสียจริง หากไม่ใช่ว่าพวกเราเชื่อมโยงกันมาตลอดหนึ่งหมื่นปี ข้าคงไม่มีทางเชื่อว่าร่างกายดุจแม่พันธุ์ของเจ้าจะยังบริสุทธิ์ก่อนจะถูกหยุนเช่อล่วงล้ำ"
   
    ขณะเปล่งวาจา ฉืออู่เหยาก็ส่งมือไปคว้าจับเนื้อหนั๋นข้างหนึ่งไว้เต็มกำและเริ่มนวด

    "อา...."

    มู่เซวียนหยินพยายามกลั้นเสียง แต่ไหนเลยนางจะสามารถต่อต้านฉืออู่เหยาผู้มีประสบการณ์โชกโชนได้ ในแง่การปรนเปรอสตรีด้วยกันนางเองก็เชี่ยวชาญไม่แพ้การปรนเปรอผู้ชาย
   
    "ทั้งความนุ่มนวล น้ำหนัก ตลอดจนความอ่อนไหวของหัวนม...อา ทุกอย่างล้วนดีเลิศไปหมด ข้าชักอยากเห็นพวกมันถูกย่ำยีด้วยน้ำมือชายโฉดแทบตายแล้ว สามีของพวกเราคงชอบเล่นกับหน้าอกคู่นี้เหมือนกันใช่รึไม่?"

    "อือ...."

    มู่เซวียนหยินตอบคำใดไม่ได้นอกจากหอบหายใจ
   
    "เซวียนหยิน การตอบสนองดุจสาวบริสุทธิ์ของเจ้าจะต้องถูกดูแคลนแน่หากคนอื่นรู้เข้า ลามถึงสามีพวกเราที่จะโดนดูถูกว่าไร้น้ำยา...ถึงมันจะไร้น้ำยาจริง ๆ ก็เถอะ แต่เพื่อรักษาภาพลักษณ์อันดีของจักรพรรดิ ข้าจะสอนให้เจ้ารู้จักเป็นสนมที่เป็นการเป็นงาน ลดความถือตัวลงและลามกให้มากกว่านี้ เป็นสตรีต้องส่ำส่อนและร้อนร่านจึงจะได้รับความชื่นชอบจากบุรุษทั้งหลาย หุหุหุหุ"

   

-----------------------------ซ่อนเนื้อหาตรงกลาง-----------------------------

   
    หลังจากยืนยันว่ามู่เซวียนหยินจากไปแล้ว ฉืออู่เหยาก็แสยะยิ้มกว้าง
   
    "หุหุ ผลพวงในวันนี้ยอดเยี่ยมทีเดียว ข้าสั่งสอนเซวียนหยินให้รู้จักใช้ลิ้นแถมยังทำให้นางดื่มกินเชื้อบุรุษจนติดใจ ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาหลายวันหายเป็นปลิดทิ้งเลย หืม...แต่ความว่างเปล่าในมดลูกช่างน่ารำคาญนัก เซวียนหยินดูดกลืนไปเต็มที่แบบไม่เกรงใจกันจริง ๆ ขืนเป็นแบบนี้ข้าคงไม่อาจสงบใจทำงานต่อได้...เจียซินเจียหลิง"
   
    ""เพคะ!!""
   
    ผู้หญิงสองคนที่มีใบหน้าเหมือนกันราวกับกระจกเงาโผล่ขึ้นจากความว่างเปล่า

   
    "ไปเรียกสุนัขตัวโปรดของข้ามา"
   
    เมื่อได้ยินคำสั่ง นางมารสองคนที่ภักดีต่อฉืออู่เหยาสุดใจกลับไม่เคลื่อนไหว พวกนางแสดงออกอย่างเขินอาย

    (นางมาร - ผู้ติดตามของฉืออู่เหยา มีทั้งหมด 9 คน คัดเลือกจากสตรีหนึ่งในล้านทั้งพลังฝีมือและหน้าตา เป็นคนที่แข็งแกร่งและงดงามที่สุดรองจากราชินีมาร)
   
    "มีอันใด?"
   
    "นายท่าน...ทุกครั้งที่พวกเราเรียกหาคนผู้นั้น มันมักชอบเล่นตัวอยู่เสมอ...ต้องให้พวกข้าสองคนร่วมเพศด้วย...มันจึงจะยอมมาแต่โดยดี"
   
    "เราเป็นสนมจักรพรรดิหยุนร่วมกับนายท่าน แต่ยังไม่เคยได้หลับนอนกับจักรพรรดิหยุนสักครั้ง ความบริสุทธิ์ของพวกข้าก็ถูกชายคนนั้นพรากไปสิ้น และหลังจากนั้นมันก็ขอทำอีกหลายครั้ง...หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป จากความใหญ่ของมัน น่ากลัวว่าส่วนลับของพวกเราจะบานกว้าง...พอถึงคราวรับใช้จักรพรรดิหยุนจะกลายเป็น...หลวมโพรก..."
   
    เจียซินเจียหลิงสลับกันพูดทีละประโยค
   
    ครั้นได้ยิน ฉืออู่เหยาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขำ สองคนนี้ทราบดีถึงนิสัยผิดปกติของหยุนเช่อ แต่กระนั้นกลับกังวลในเรื่องยิบย่อย เห็นได้ชัดว่าทั้งสองยัง 'ฝึกฝน' มาได้ไม่มากพอ
   
    "เจ้าสองคน...แค่ตอบรับ 'ทุกคำขอ' ของหมาบ้าตนนั้นและพามันมา ส่วนเรื่องที่เจ้ากังวลไม่จำเป็นต้องคิดมาก กระทั่งข้ายังทั้งดำทั้งหลวมจนป่นปี้ไม่มีชิ้นดี สามีจะไม่มีทางไม่พอใจ อย่าว่าแต่ร่วมรักกับหมาบ้าตัวเดียว ต่อให้พวกเจ้าสมสู่กับทหารทุกคนในนครจักรพรรดิเชกเช่นนางโลม ถูกใช้งานจนหมดสภาพเยี่ยงอีตัวข้างถนน สามีข้าก็จะไม่มีวันตำหนิแม้แต่คำเดียว...ตรงกันข้ามมันคงดีใจจนตัวลอย" 
   
    "เพคะ...พวกข้าจะปฏิบัติตามนั้น ทว่า...หลังจากที่คนผู้นั้นย่ำยีพวกข้าจนหมดสภาพในครั้งก่อน มันก็บอกออกมาว่าอยากลองร่างบริสุทธิ์ของฉานยีบ้าง...จึงฝากคำขอมา..."
   
    "เจ้าสุนัขตนนี้นับวันยิ่งเหิมเกริม มันได้ทั้งตัวข้า เชียนหยิง(เชียนเย่หยิงเอ๋อร์) รวมถึงเจ้าสองคน เราต่างเป็นจ้าวเทวะขั้นสิบ เป็นสตรีที่สูงส่งสูงสุดในใต้กล้า พวกเราเต็มใจให้มันควบขี่ตามใจชอบ กระนั้นมันกลับไม่รู้จักพอ...แล้วไปเถอะ แม้ว่าทำแบบนี้จะยิ่งทำให้มันได้ใจ แต่ใครใช้ให้มันมีมังกรยักษ์คู่กาย กระทั่งข้าก็หลงมันจนโงหัวไม่ขึ้น...พวกเจ้าจับแต่งฉานยีให้สวยงามและพาไปถวายตัวให้มันเสีย ช่วยกันปรนนิบัติให้ดีทั้งสามคน อย่าให้เสียชื่อนางมารของข้า..."
   
    ""...เพคะ""
   
    กล่าวจบ ร่างของนางมารแฝดก็หายไป เหลือไว้แต่ฉืออู่เหยาผู้เดียว นางแหงนมองเพดานคล้ายกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง
   
    "เฮ้อ...หากหยุนเช่อใหญ่ได้สักครึ่งของมันคงดีไม่น้อย ใต้หล้านี้ ขอแค่มีแท่งเนื้อใหญ่โต สตรีใดเล่าที่จะไม่คลานเข่าเข้าไปหา..."
   
    ดวงหน้าฉืออู่เหยาฉายแววไม่พอใจ กระนั้นในแววตากลับเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข เพราะจุดอ่อนนี้ของมัน กลับเป็นข้อดีที่ทำให้พวกนางมีโอกาสลิ้มลองบุรุษไม่ซ้ำหน้า ชีวิตที่จืดชืดพลันมีรสชาติขึ้นมามากโข
   
    "รับมือกับสามนางมารของข้า...เกรงว่าต่อให้เป็นชางชื่อเทียนย่อมต้องใช้เวลาพอควร ระหว่างรอมัน...ลองหาบุรุษอื่นที่อยู่ใกล้ที่สุดมาฆ่าเวลาดีกว่า อยากรู้นักว่าใครจะเป็นผู้โชคดี"
   
    นางแผ่จิตสัมผัสออกไป ไม่ช้าก็ตรวจพบทหารยามสองคนที่กำลังเดินตรวจตรา ฉืออู่เหยาส่งเสียงเข้าหัวพวกมันโดยตรง
   
    "...มาหาข้า"
   


...........