แฟนกู ภาค 4 ตอน 6 เหนือความคาดหมาย

แฟนกู ภาค 1 
แฟนกู ภาค 2 
แฟนกู ภาค 3 

...................................................................................

    "โมเม...  นี่ปั้นเอง  อยู่ไหนแล้ว"
    "ไอ้ปั้น.... แกโทรมาทำไมเช้าขนาดนี้วะ  ทำไมจะมาหาเหรอ"
    "เออ จะมาหาเนี่ยหละ  โมเมอยู่ไหนแล้ว"
    "อยู่พิษณุโลกอ่ะสิ  ไม่ใช่ที่หอนะ  ก็บอกแล้วไงจะกลับบ้าน"
    "ก็ใช่อ่ะสิ  นี่กูอยู่ที่ท่ารถทัวร์ชาติตระการ  มารับหน่อยดิ"

    โมโนตกใจสุดขีด  ไม่เชื่อว่าไอ้ปั้นจะตามมา  ตอนแรกที่บอก ไอ้ปั้นมันก็เฉยๆ..ไม่เห็นตื่นเต้นจะตามมานี่นา  แล้ว....มาโผล่ที่ชาติตระการแล้ว  มันพูดจริงหรือเปล่าเนี่ย  อำโมโนหรือเปล่า

    "ใครอ่ะ ปั้น"
    "เพื่อนค่ะ  ไอ้ปั้นเป็นเพื่อนโบ๊ตค่ะพี่ป้อง  แล้วก็เป็นเพื่อนโมโนด้วย  ตอนที่ช่วงเรื่องพี่ป้องพี่โบนัสคราวนั้น  ไอ้ปั้นมันอยู่ห้องเดียวกะไอ้พีท  แล้วมันก็ช่วยไอ้โบ๊ตให้ข้อมูลเยอะแยะเพื่อมาช่วยพี่ป้อง"
    "อ๋อ  ไอ้คนนี้เอง  ไอ้คนที่มารับโมโนคืนนั้นหรือเปล่า... อ้าวแล้วตอนนี้เค้าเรียนอะไรหละ"
    "อ้อ ใช่คะ  พี่ป้องจำได้  ไอ้ปั้นเรียนหมอรามาค่ะ  ปีเดียวกะโมโนกะโบ๊ต"
    "อ้าว..คนละที่กะโมโน  ทำไมสนิทสนมกัน"
    "เคยเรียนศาลายามาด้วยกันค่ะ  ปั้นมันเป็นเพื่อนที่ดีค่ะ  โมโนสงสัยต้องไปอีกแล้วพี่ป้อง  ไอ้ปั้นมันมาอยู่ที่บ้านโมโนที่ชาติตระการแล้ว  จริงๆโมโนอยากอยู่กะพี่นะ..."
    "เออ ไม่เป็นไรหรอก  โมโนกลับไปหาแม่หน่อยก็ดี  ไหนๆมาถึงนี่แล้ว  เออ พี่แนะนำ  แวะไป รพ ชาติตระการก็ดีนะ  ลองดูว่าที่ที่จะไปใช้ทุนหน้าตาเป็นไง"

    โมโนจำลาจากพี่ป้องอีกครั้ง  พี่ป้องยังคงใจดีเสมอ  ก่อนออกจากบ้านโมโนได้คุยสั้นๆกะพี่ป้องอีกนิด
    "พี่ป้องคะ  พี่แอมก็น่ารักดีนะ  แต่โมโนเป็นห่วงพี่ป้องยังไงก็ไม่รู้  รู้สึกว่าถ้าเป็นพี่โบนัสมาน่าจะมีเรื่องแน่เลย  พี่ป้องทำดีๆนะ  โมโนเอาใจช่วย"

    พี่ป้องยิ้ม  ยิ้มแบบนี้แหละที่โมโนชอบ  อบอุ่นมีความสุข  พี่ป้องดึงโมโนไปกอดแน่นๆอีกครั้ง
    "โมโน  พี่ป้องรักน้องคนนี้มากนะ  เป็นห่วงเสมอ  ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยเหลือ  รีบบอกมานะ  เด็กดีของพี่  มาเดี๋ยวพี่ไปส่งที่ท่ารถ"

    พี่ป้องจูบที่หน้าผากโมโนก่อนจะลูบหัวด้วยความเอ็นดูอีกครั้ง  และขี่รถออกมาส่งที่ท่ารถ

    .........................................................

    "ไอ้ปั้น  จะมาทำไมไม่บอก"
    "โมเมมาแล้ว  โห...ดีใจจัง  รู้สึกเหมือนถูกทิ้งเลยอ่ะ"
    "ก็จะทิ้งแล้วอ่ะ แม่ง จะมาก็ไม่บอกกัน  ชั้นไปเยี่ยมพี่ป้องที่วังทอง"
    "เหย ถ้าบอกแล้วจะเรียกเซอร์ไพรซ์เหรอวะ  แม่ง...กูเลยเซอร์ไพรซ์แทน...รอไปเลย  ถึงตั้งแต่เจ็ดโมงแล้วเนี่ย  จนไอ้เด็กรถแซวว่าแฟนไม่มารับเหรอพี่..."
    "เออ...ถ้าแฟนไม่รับ  ถ้าเพื่อนก็จะมารับ"

    ไม่รู้สิ..พูดไปงั้น  แต่แอบดีใจที่ไอ้ปั้นมา  โมโนบอกมันแค่ว่าจะกลับพิษณุโลก แล้วโบ๊ตไม่ได้ไปด้วย  ไม่ได้ชวนไม่ได้เชิญ  แต่มันโผล่หน้ามา
    "รู้เปล่า  โมโนก็ไม่บอกแม่ด้วยนะว่าจะมา"
    "เห็นมะ  แล้วมาว่าคนอื่น.."  มันพูดแล้วก็เอามือผลักหัวโมโนด้วย 
    "ไอ้บ้า จนจะเป็นหมอแล้ว  มึงยังผลักหัวกูอีกเนี่ยนะ"
    "จะผลักจนมึงยอมแต่งงานกะกูอ่ะ"

    เกือบเที่ยง  เราสองคนก็มาถึงบ้าน  แม่ดีใจมากๆที่โมโนมา  แม่รู้จักไอ้ปั้นแล้ว ยังจำหน้ามันได้  ไอ้ปั้นมันเก่งมากๆ เรื่องเข้าผู้ใหญ่  ทั้งแม่ทั้งพ่อชอบมันมาก  พ่อชวนมันไปไร่แทบทุกวันที่มันอยู่  แม่ทำกับข้าวกลางวันให้กิน  และก็ให้เราสองคนไปอาบน้ำพักผ่อน

    "ลูกปั้นอยู่ห้องเดิมนะ  เออ  โมโน  เย็นนี้แม่กะพ่อต้องไปงานสวด ป้าสายแกแก่มากแล้วตายไปหลายวันหละ  พ่อกะแม่ไปช่วยงานเค้าหน่อย  คงไปตั้งแต่บ่ายสามบ่ายสี่แหละ  ลูกพาปั้นไปกินไรเอานะ"
    "ค่ะแม่  ไม่ต้องห่วงค่ะ  เดี๋ยวโมโนไปกินตลาดได้ค่ะ"

    แต่ไม่ถึงเย็นหรอก  ช่วงบ่ายโมโนพาปั้นไป รพ. ชาติตระการ  ดูสถานที่ที่จะมาใช้ทุน พร้อมกับไปแสดงตัวให้ ผอ. รู้จัก  ผอ.ดีใจมาก ยิ่งรู้ว่าเป็นเด็กที่นี่ด้วยแล้วยิ่งดีใจ  นับว่าการกลับบ้านครั้งนี้ได้ทำหลายภาระกิจ  เสร็จจาก รพ  ก็แวะไปจองตั๋วรถขากลับ  แล้วก็ไปกินข้าวเย็นที่ตลาดก่อนกลับไปบ้าน

    "เดี๋ยวปั้นอาบน้ำข้างล่างนะ  เหมือนเดิม"
    "เออ น่า ไม่ต้องห่วงหรอก  เดี๋ยวจัดการเอง  ว่าแต่...ทีวีนี่เปิดไงวะ"
    "อ๋อ เปิดไฟนี่เลย  แล้วก็เปิดกล่อง  แล้วเปิดทีวี  เอ๊านี่...รีโมท  ดีๆ เดี๋ยวมาดูทีวีด้วย"

    โมโนอาบน้ำไม่นานนัก  ก็ออกมาไอ้ปั้นหายไปล้ว  คงลงไปอาบน้ำ  แต่ทีวีเปิดอยู่  ตอนนี้ก็ 1 ทุ่มแล้ว  ต่างจังหวัดเงียบมาก  พอทุ่มนึง ทุกคนก็เข้าบ้านกันหมดแล้ว 
    "เฮ้ย หัวเปียกเลยอ่ะ  ขยี้หัวไม่ได้เลย"
    "ไม่ต้องมายุ่ง  ไปนั่งโน่นเลย  เดี๋ยวพ่อแม่กลับมาแล้ว"
   
    ไอ้ปั้นนั่งลงที่โซฟาอีกตัวนึง  มันนั่งดูข่าวไปเรื่อยๆ
    "เฮ้ย คิดยัง ไปใช้ทุนที่ไหน"
    "กูอ่ะ  โห ง่ายมาก  กลับไปราชบุรีแน่นอน ไม่มีอย่างอื่น... ทำไมอ่ะ อยากให้มาที่นี่ด้วยเหรอ  เค้ารับกี่คนเห็นพี่ ผอ  บอกว่า รับคนเดียว"
    "หยั่งแกอ่ะ  คงไม่กล้ามาอยู่ต่างจังหวัดหรอก"
    "ทำไมวะ  กูก็เด็กต่างจังหวัดนะ  ไม่ต่างกันมากหรอก  จะมาก็ได้...แต่เหมือนมีคนไม่อยากให้มาแถวนี้..."
    "ไม่เคยพูดเลยนะ..."
    "เออ ไม่เห็นเล่าเลยไปหาพี่ป้องเป็นไงมั่ง  พี่ป้องนี่คือ..คนที่พวกแกไปช่วยแย่งแฟนจากไอ้พีทเมื่อปี 1 หรือเปล่าวะ ที่คราวแล้วกูต้องไปรับที่บ้านพี่เค้าป่ะ ที่ราชเทวีอ่ะ"
    "ใช่ๆ  พี่ป้องอ่ะเหรอ 5555 พี่แกเสน่ห์แรง  นี่มีหมอฟันมาจีบ ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ  ตีกันเราใหญ่เลย 5555 นึกไปก็ขำ"
    "เฮ้ย น่ารักอ่ะป่ะ  รุ่นพี่นี่หว่า  รุ่นนึง  พาไปแนะนำหน่อยดิ"
    "น่ารัก  แต่พี่ป้องดูไม่เล่นด้วย  แต่พี่ทันตะแม่ง ท่าทางจะจับพี่ป้องจริงๆ  ชั้นว่าเดี๋ยวมีเรื่องอีกแน่เลยเนี่ย"
    "เค้าอยากมีแฟน ก็หาแฟนให้เค้าสักคน ก็จบแล้ว 55555 เอาปั้นไปเสนอสิ  คนแถวนี้ไม่สนใจ....เผื่อพี่คนนั้นเค้าจะสนใจ"

    เราคุยกันอีกไม่นานนัก  พ่อกะแม่ก็กลับมาจากงานศพ
    "เอ้า ลูกโมโน ลูกปั้น กินไรกันหรือยัง  นี่ เค้าแจกแกงเขียวหวานมาถุงโตเชียว  นี่ลูก  พรุ่งนี้อยู่กันเองนะ  แม่กะพ่อไปแต่เช้า เค้าจะเลี้ยงพระเพลแล้วก็จะเผาบ่ายหละ  แม่ขอโทษทีไม่ได้มาต้อนรับเลย  พรุ่งนี้หุงข้าวเอาแกงมากินได้นะ..."
    "ไม่เป็นไรค่ะแม่  หนูจัดเองได้ค่ะ"

    แล้วเราสองคนก็คุยกะพ่อและแม่อีกสักครู่  พ่อกะแม่ก็ไปนอน
    "โมโนนอนแล้วนะ  เหนื่อยว่ะ  จะนอนปิดทีวีด้วยนะ"
    "ให้นอนเป็นเพื่อนมั๊ย...หรือจะให้นอนเป็นแฟน หรือในนอนเป็นสามีก็ได้นะ 5555"
    "ไม่เอา ไอ้บ้า..."

    คืนนั้นอากาศเย็น  โมโนชอบเหลือเกิน  นอนหลับอย่างสบายใจ  โดยไม่ได้สนใจไอ้ปั้นเลยแม้แต่น้อย  มารู้สึกตัวอีกทีตอนเช้า  วันนี้ฟ้าครึ้มตั้งแต่เช้า  อากาศน่านอน  แต่เหมือนมีคนมาวุ่นวายอยู่ใกล้ๆในห้อง  มาเปิดหน้าต่าง  แล้วก็มานั่งเก้าอี้

    "โมเม...ตื่นได้แล้วววว  นี่มันเก้าโมงแล้วนะ  ไม่มีใครอยู่แล้ว  หิวข้าวววว"
    "อืมมม์... ขอนอนก่อน"
    "ไม่มาจะแกล้งแล้วนะ...."

    แล้วไอ้ปั้นก็ก้มลงมาจูบปากโมโน 

 

แย่แล้ว

แย่แล้ว