Readawrite:

ธัญวลัย:

อีบุ๊กที่ Meb:

อีบุ๊กที่ปิ่นโต:

พูดคุยกันได้ที่ X:

ขอบพระคุณทุกท่านมากค้า

...........................

ผมมองหน้าพี่โจ นึกถึงคำเตือนของเมย์ ตอง และแอร์ที่ประสานเสียงกันว่าให้ระวังด้วยล่ะขึ้นมาทันที ไม่คาดคิดว่าคนเป็นหัวหน้างานจะกล้าเอ่ยชวนลูกน้องผู้หญิงให้ไปนั่งคุยในห้องกันสองต่อสอง แต่เมื่อเขาเอ่ยปากแล้ว คนเป็นลูกน้องอย่างเราจะปฏิเสธได้อย่างไรล่ะ

"เดี๋ยวไปห้องเมย์ได้มั้ยคะ" ผมตอบ พลางคิดในใจว่าแปปเดียวก็คงไม่เป็นไรหรอกกระมัง

เรานั่งดื่มกันไปคุยกันไปกับลูกค้า ส่วนใหญ่เป็นเรื่องงาน โลเคชั่นการถ่ายทำ และความกังวลว่าฝนจะตกในวันถ่ายทำหรือไม่ กำหนดการเปิดตัวรถกระบะรุ่นใหม่นี้ใกล้เข้ามาแล้ว ไม่สามารถเลื่อนวันถ่ายทำได้อีก จึงต้องหาแผนสำรองไว้ด้วย

พี่โจมีศิลปะในการพูดและดูแลลูกค้าเป็นอย่างดี เขาน่าจะทำงานสายนี้มานานหลายปีแล้ว น่าจะนานกว่าตัวผมเองเสียอีก ถือว่าได้เรียนรู้งานไปด้วยในตัว ผมดื่มไวน์แก้วแรกยังไม่หมดสักทีเพราะแปปเดียวก็กรึ่มแล้ว ไม่กล้าดื่มเยอะ กลัวว่าจะหน้าแดงเกินไป เราดื่มกันถึงราวสองทุ่มกว่าก็แยกย้าย

ผมกลับห้องพักก่อน พี่โจบอกว่าเดี๋ยวจะตามมาที่ห้อง ผมเปลี่ยนไปใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น รู้สึกคิดผิดเล็กน้อยที่ไม่ได้หยิบกางเกงนอนขายาวของเมย์มาด้วย เพราะขาสั้นที่ใส่อยู่ตอนนี้มันสั้นจนประเจิดประเจ้อเสียเหลือเกิน

ขณะกำลังจะโทรหาเมย์ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก่อน ผมเดินไปเปิดรับพี่โจเข้ามา เขาบอกว่ามาคุยงาน แต่ถือขวดไวน์กับแก้วสองใบมาด้วย

"พี่รบกวนหรือเปล่าครับ" เขาเอ่ยถามขณะวางแก้วไวน์บนโต๊ะทำงาน ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้

"ไม่นี่คะ" ผมตอบแค่นั้นแล้วนั่งที่เดย์เบด

พี่โจยื่นแก้วไวน์มาให้แล้วคุยเรื่องงาน สรุปสิ่งที่ได้คุยกับลูกค้าในวันนี้ และสิ่งที่ต้องเตรียมการลำดับต่อไป ผมพยักหน้าเออออไปตามเรื่องตามราวพร้อมกับจดโน๊ตไปด้วย

"ลูกค้าชมน้องเมย์ด้วยว่าดูคล่องแคล่วดี" พี่โจเปรยพลางยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ

"ขอบคุณค่ะ" ผมตอบ

พี่โจมองหน้าแล้วยิ้ม ผมยิ้มตอบ ความไร้เดียงสาอย่างหนึ่งเมื่อผมมาอยู่ในร่างผู้หญิงก็คือผมโปรยยิ้มโดยไม่รู้ตัวเลยว่าอาจถูกมองเป็นการยั่วยวนหรือทอดสะพาน ย้อนกลับไปตอนยังอยู่ในร่างเดิม ผมก็ยิ้มตอบคนที่ดูเป็นมิตรเป็นประจำอยู่แล้ว

ผมยกไวน์ขึ้นจิบ รู้สึกร้อนที่สองแก้มด้วยฤทธิ์แอลกอลฮอล์ เมื่อพี่โจคุยเรื่องงานจบแล้ว สายตาของผมก็ดูทีวี ทำให้ไม่รู้ตัวว่าเขากำลังสำรวจเรือนร่างของเมย์ ไล่จากเรียวขาขาวนวลเนียนกวาดตาขึ้นมาถึงหน้าอกอวบใต้เสื้อยืด

โทรศัพท์ของผมสั่นอืด ๆ เมย์โทรมา ผมดูหน้าจอแล้วสบสายตากับพี่โจแวบหนึ่ง ก่อนจะลุกไปหน้าห้องน้ำแล้วกดรับ

"เป็นไงบ้าง อยู่ห้องพักหรือยัง" เมย์เอ่ยถาม

"อยู่ในห้องพักแล้ว" ผมตอบเบา ๆ

"แล้วพี่โจล่ะ" เธอถาม

ผมชะงักเล็กน้อย เหลียวหันไปมองพี่โจ เขาจิบไวน์พลางดูทีวีโดยไม่สนใจว่าผมคุยกับใครอยู่ ผมหันกลับมา

"พี่โจก็อยู่ห้องเค้าน่ะสิ แยกย้ายกันแล้ว" ผมโกหก เพราะไม่อยากอธิบายให้ยืดยาว

"ดีแล้ว ถ้าพี่โจชวนไปคุยงานที่ห้องเค้าก็ไม่ต้องไปนะ เด็กฝึกงานเสร็จมาหลายคนแล้ว" เธอพูด

ผมกลืนน้ำลายเอื๊อกลงคอ ใจเต้นตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ ขึ้นมาเสียเฉย ๆ เมย์ไม่ได้รู้เลยว่าผมไม่ได้ไปห้องพี่โจ แต่เชื้อเชิญเค้ามาถึงห้องตัวเองนี่เลย

"แหม...ทำยังกับพี่จะเสร็จใครง่าย ๆ อย่างนั้นแหละ" ผมพูดใส่โทรศัพท์ด้วยเสียงกระซิบ เมย์หัวเราะคิกคักด้วยเสียงผู้ชาย ฟังดูแปร่งหู

"ใครจะไปรู้ พี่ต้นยิ่งชอบหื่น เดี๋ยวถูกเค้าปล้ำแล้วเคลิ้มตามทำไงล่ะ" เมย์พูด

ผมหัวเราะบ้าง เราคุยกันอีกครู่เดียว เมย์ก็ขอตัวไปอาบน้ำ ได้โอกาสบอกหลับฝันดี ก่อนจะวางหู ผมถอนหายใจออกมาแล้วหันกลับไป แล้วก็ต้องสะดุ้ง เมื่อพี่โจมายืนอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ตัวเขาสูงพอ ๆ กับร่างกายผู้ชายของผมเลย

"สามีเหรอครับ" เขาถาม

"ค่ะ...ใช่ค่ะ" ผมตอบ

พี่โจยิ้มกริ่ม แววตาเป็นประกายด้วยไวน์หลายแก้ว ผมนึกถึงคำเตือนของเมย์ขึ้นมาทันใด กำลังจะเอ่ยปากว่าพรุ่งนี้เจอกันใหม่นะคะ หวังให้เขากลับห้องไปได้แล้ว แต่ทันใดนั้น เขาก็ขยับเข้ามาใกล้ แล้วรวบเอวบางของเมย์

"เดี๋ยว...พี่...พี่โจ"

สองแขนของเขากอดรัดตัวเมย์ไว้แนบแน่น ผมใช้มือดันอกเขาออกแต่เหมือนผลักไปบนกำแพงหนาที่แทบไม่ขยับเขยื้อน พี่โจขยำแก้มก้นแล้วยกตัวขึ้นปลิวหวือราวกับไร้น้ำหนัก อุ้มร่างอ้อนแอ้นของเมย์มาวางลงบนเตียงแล้วคร่อมกอดทับทั้งตัว

"ปล่อย ปล่อยนะ" ผมร้องบอกเสียงดัง

"พี่ชอบเมย์มานานแล้ว"

เขาพูดแล้วซุกหน้ามาที่ซอกคอ ผมขยะแขยงผสมความโมโหที่อยู่ดี ๆ ก็ถูกไอ้ผู้ชายที่ไหนไม่รู้แตะเนื้อต้องตัว ออกแรงเต็มที่ดันทั้งหน้ากับตัวของเขาออก แต่พอเห็นว่าไม่ได้ผลเลยแม้แต่น้อยก็เริ่มตื่นตระหนกขึ้นมา

ผมลืมไปถนัดเลยว่าร่างแบบบางของเมย์จะไปสู้แรงของผู้ชายได้อย่างไรกัน สองขาพยายามดิ้นรน เช่นเดียวกับสองแขนที่ทุบอัก ๆๆ ไปบนไหล่ของเขา แต่แล้วก็ถูกพี่โจจับรวบข้อมือแล้วกดไว้ข้างตัว เจ็บแปลบที่ข้อมือจนเรี่ยวแรงขัดขืนหดหายไปโดยพลัน

"อย่า อย่า พี่โจ อย่าทำแบบนี้"

พี่โจขบที่ติ่งหู ผมเอียงคอ หลับตาปี๋ แสยงใจอย่างยิ่งที่ถูกผู้ชายรุกเร้า หัวใจเต้นกระหน่ำรัวแรง สองขาพยายามใช้เข่าดันแต่ก็ถูกเขาใช้เข่าตอบโต้ทาบทับไว้กับเตียง ดิ้นรนขัดขืนอย่างยากเย็น

นี่ผมกำลังถูกข่มขืน คิดได้แบบนี้ก็รู้สึกประหวั่นพรั่นพรึง ลมหายใจของเขามีกลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปหมด พี่โจพรมจูบที่ซอกคอ ไล้ลงมาถึงเนินอก ผมห่อไหล่ลู่เมื่อหน้าอกถูกบีบคลึงนอกเสื้อยืด เขาขยำสลับซ้ายขวาจนเจ็บแปลบ

"นมใหญ่จริง ๆ เลยนะ...น้องเมย์"

เขางึมงำออกมา ผมเม้มปากหลับตาแน่น ทั้งรังเกียจ ขยะแขยง และโกรธจัด แต่ก็มิอาจป้องกันตัวเองจากการถูกโลมเล้าได้เลย

"พอ พอแล้ว เมย์แต่งงานแล้วนะ พี่โจก็เหมือนกัน"

ผมพูดเตือนสติ ไม่รู้ตัวเลยว่าเสียงเมย์สั่นพร่าด้วยความประหวั่นสุดชีวิต เกิดมาจนถึงป่านนี้ไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมแบบนี้มาก่อน แน่ล่ะ ผมจะเคยถูกผู้ชายข่มขืนได้อย่างไรกันล่ะ เขาไม่สนใจคำพูดของผมแม้แต่น้อย

"โธ่...พี่โจ อย่าทำแบบนี้"

ตอนนี้ผมได้แต่พูดวิงวอนขอร้องด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ หายใจไม่ทันแล้ว หัวใจเต้นระส่ำ หมดแรงดิ้นรนไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว ผมแปลกใจอย่างยิ่งที่ทำไมเรี่ยวแรงถึงหายไปหมดอย่างรวดเร็วเช่นนี้ เหยื่อของพี่โจที่แล้วมาก็คงพลาดท่าเพราะถูกฝืนใจชำเราแบบนี้แน่นอน

เขาจูบเบา ๆ ที่ใบหูแล้วเลียที่ติ่งหูด้วย ขนลุกซู่ขึ้นมา เมื่อเขาสัมผัสเส้นขนลุกชันที่แขน พี่โจก็หัวเราะหึหึออกมาอย่างชอบใจ เขาปล่อยข้อมือออกตอนไหนก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้มันแทบไร้เรี่ยวแรงแล้ว สองแขนวางตกข้างตัว ไม่ได้ขืนต้านขณะเขาลูบไล้เข้าไปใต้เสื้อยืด

มือของพี่โจสากกร้านไต่ขึ้นมาถึงหน้าอกแล้วขยำบนบราเต็มห้านิ้ว ผมเผยอปากอ้าค้าง ตกใจกับรสสัมผัสที่เหมือนถูกไฟฟ้าอ่อน ๆ ช็อตปลาบบนหน้าอก เรี่ยวแรงยิ่งไม่เหลือหลอ ทำไมมันแตกต่างจากตอนที่ถูกเมย์ใช้มือที่เคยเป็นของผมเองบีบเคล้น

เขาล้วงเข้าไปใต้บราแล้วแตะโดนปลายถันจนสะดุ้งเฮือก อีกมือของเขาล้วงลงต่ำไปใต้กางเกง พุ่งตรงไปที่เนินสาว ไม่ได้รู้ตัวกระทั่งเขาสัมผัสนอกชั้นในแนบเนื้อ ถูกจู่โจมทั้งบนทั้งล่างแบบนี้ทำเอาหัวใจเต้นระรัว ร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า

"น้องเมย์น่ารักมาก หน้าแดงแป๊ดเลย" พี่โจกระซิบบอก

ผมกลืนน้ำลายลงคอ เสียงเมย์พูดเตือนว่า "เดี๋ยวถูกเค้าปล้ำแล้วเคลิ้มตามทำไงล่ะ" ดังก้องอยู่ในหู เธออ่านเกมขาดจริง ๆ พี่โจรุกเล้าโลมอย่างรวดเร็วและไม่ให้ตั้งตัว ผมไม่เคยพบเคยเจอแบบนี้มาก่อน ไม่เคยคิดว่าเรี่ยวแรงของผู้หญิงจะถูกดูดสูบหายไปได้อย่างง่ายดายเช่นนี้

สติกำลังจะกลับคืนมา แต่แล้วพี่โจก็ล้วงมือเข้าไปใต้ชั้นใน แล้วเขาก็สัมผัสโคกเนินสาวเต็มมือ ผมทำตาโต

"อย่า...อย่า" ผมร้องห้ามเสียงสั่น

แต่ไม่ทันการแล้ว พี่โจขยับนิ้วเขี่ยตรงเม็ดสวาท ผมรู้ดีว่านั่นเป็นจุดอ่อนในร่างกายของเมย์ ก่อนหน้านี้เคยถูกเมย์ในร่างผมสัมผัสมาแล้วทำเอาไปไม่เป็นเลยทีเดียว ตอนนี้ ผมถูกผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ใช้นิ้วบดบี้และเขี่ยตวัด ผมสั่งการผ่านสมองให้หุบต้นขาหนีเดี๋ยวนี้ แต่ร่างกายไม่มีการตอบสนอง

"หึหึ น้องเมย์เปียกมากเลย" พี่โจพูดอย่างยิ้มย่อง ผมใจหายวาบเมื่อคิดว่าอาจต้องพลาดท่าเสียตัวจริง ๆ เสียแล้ว

มัวแต่คุยโทรศัพท์กับเมีย เลยโดนพี่โจรุกเข้าใส่ แถมยังโดนล้วงทั้งบนและล่างแบบนี้จะรอดไหมเนี่ย

คุณพระคุณเจ้าถูกจู่โจมขนาดนี้คงไม่พ้นมือมารชำนาญกิจกาม แต่เอาใจช่วยให้เสยเข่าเข้าหว่างขาสักทีเถอะ

เรียบร้อย เสร็จพี่โจแน่นวล

มันก็อาจจะมีตะขิดตะขวงใจบ้างนะ55

นี่ล่ะน้า มั่นใจเกินเหตุ โดนเลย ขอให้ฟินนะต้น

ไม่น่ารอด