บทที่ 7

รวมตัวนักแสดง

ชลขับรถไปที่บริษัทเพราะสินโทรมาสั่งเพิ่ม มองเห็นรถตู้กำลังจอดรออยู่หน้าบริษัท เสือยืนอยู่ใกล้ๆ ขณะที่ ต้นกับเซ หยิบข้าวของใส่ท้ายรถ

"สวัสดีครับพี่เสือ" ชลเข้าไปยกมือไหว้ ส่งกุญแจรถให้เสือแล้วรับกุญแจรถ เอสยูวีอีกคับมา

"เมื่อวานเป็นไงบ้างละ"

"ราบรื่นดีครับ"

"ได้ข่าวว่า เป็นพระเอกด้วย ดูมีแววนะเรา" เสือพูดชม

"ขอบคุณครับ"

"เอาไว้พี่ขอดูผลงาน เดี๋ยวไว้เจอกันที่โน้นนะ" พอดีกับรถเก๋งขาวมุกขับเข้ามาจอดหลังรถตู้ หญิงสาวชุดกระโปรงสีชมพูลงจากรถทอดน่องลงมาอย่างช้าๆ เธอใส่แว่นตาดำกับหมวกปีหนา ความสวยทำชลละสายตาไม่ได้

"ใครหรอครับ" ชลถามลอยๆ

"น้องโบ เพื่อนไอ้โตมัน" เสือตอบนิ่งๆ แฝงแววตาเป็นประกาย

"น่ารักดีนะครับ"

"โน้น แฟนมัน" เสือชี้มือไปที่ชายที่ลงจากรถอีกคน หอบข้าวของพะรุงพะรังดูคุ้นหน้าเหมือนเจอกัน ถ้าจำไม่ผิดชื่อเจษ เจอกันเมื่อวาน

"อ๋อ เออพี่เสือผมขอตัวก่อนเดี๋ยวเลยเวลานัด"

"เออ ขับรถดีๆ นี่มึงก็มาเร็วมาแล้วนะ คงเหยียบน่าดูสิ" เสือค่อนขอด ชลยิ้มแหย่ๆ ยกมือไหว้ปรกๆ แล้วรีบขับรถออกมา

บริษัทอยู่ใกล้กับมหาลัยวิน ชลขับรถจอดตรงป้ายรถเมล์ พอมองเห็นผู้หญิงมือกระเป๋าสีน้ำเงินยืนใส่แว่น เลยหยิบโทรศัพท์โทรตามเบอร์ที่วินจอดเอาไว้ให้ ครู่หนึ่งคนปลายสายก็รับ

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีค่ะ"

"คือผม...เพื่อนวินครับ วินให้มาเอากระเป๋า ตอนนี้จอดรถรออยู่ตรงหน้าป้ายรถเมล์ เป็นรถเอสยูวีสี..."

"ใช่คันสีขาวๆ หรือเปล่า"

"อ่อใช่ครับ ใช่ เอะหรือว่าคุณ" พูดไม่ทันจบ หญิงใส่แว่นก็เดินมาเปิดประตูขึ้นมานั่งบนรถที่เบาะหลัง

"เออ คุณ"

"ขับรถไปสิคะ"

"หะ"

"เฮอ" หญิงสาวถอนหายใจยาว

"ฉันอยากรู้ว่าวินอยู่ไหน ไปนอกลู่นอกทางตรงไหนหรือเปล่า เพราะงั้นฉันจะไปด้วย" เธอพูดเสียงเรียบมองออกไปนอกหน้าต่างรถ ชลมองดูกระเป๋าใบใหญ่ที่เธอถือมา ก็ใส่เกียร์เดินหน้ารถเหยียบออกไปไม่พูดอะไรต่อ

"ผมชื่อ ชลครับ" อีกฝ่ายนั่งนิ่งครู่หนึ่งทำเหมือนไม่ได้ยิน

"เราเมี้ยน" เธอถอดแว่นออก พอให้เห็นแววตาและใบหน้าเรียวสวยชัดเจน เธอดูมีเสน่ห์และลึกลับไปพร้อมกัน เป็นผู้หญิงที่ดูทรงพลังบางอย่าง

"เป็นอะไรกับวินครับ"

"นายก็รู้อยู่แล้ว" เมี้ยนตอบเสียงเรียบ

"เผื่อผมเข้าใจผิด" ชลเล่นคำ เหล่มองเมี้ยนในกระจกเป็นระยะ เธอปรายตามองกลับ

"หรือว่า นายอยากจะเข้าใจผิด" เมี้ยนมองกลับยิ้มๆ ชลยิ้มกลับ

"ก็อยากนะครับ ถ้าเข้าใจถูกคงไม่มีอะไรน่าสนุก"

"นั่นสินะ ไม่งั้นก็คงไม่มีอะไรน่าสนุก" เธอย้อนคำ ยิ้มยั่วราวกับต่างคนต่างอ่านใจกันและกันได้

"บอกได้ไหมว่ากำลังจะไปไหน"

"ไปรับนักแสดง" ชลตอบ เขาตั้งใจพูดฮ้วนๆ เพื่อให้รู้สึกว่า สนิทขึ้นมา

"หรอ นักแสดงอะไรละ" เมี้ยนถามกลับ

"นักแสดงหนังอย่างว่า"

"หือ ไม่เห็นวินบอกอะไรแบบนี้เลย"

"ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องน่าบอกนะ คุณเป็นผู้หญิง"

"ทำไมละ"

"อันนี้ผมคงบอกไม่ได้ คุณลองไปถามวินเอาเองดีกว่า"

"ว่าแล้ว งานจากพี่กาย ต้องไม่ดีแน่ พี่อัศก็หายตัวไปไหนก็ไม่รู้ วินเลยรับเคราะห์แทน"

"ผมว่า วินไม่ได้รับเคราะห์มั้งครับ รับโชคแทนคงจะถูกกว่า"

"อยากเห็นจริงๆ ว่า โชคเป็นยังไง"

"ผมว่าคุณก็น่าจะชอบ" ชลส่งยิ้มผ่านกระจก เมี้ยนรู้สึกเขินจนบ่ายหน้าหนี และหนีทุกครั้งที่เขาส่งยิ้มมาให้ ชลรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้พยายามทำเปลือกให้แข็งทั้งที่จริงๆ ข้างในอ่อนไหว

ชลขับรถเข้าซอยบางกะปิ ก็เข้าใกล้ตามที่แผนที่วาดเอาไว้ เลี้ยวลัดเลาะไปจนถึงมินิมาร์ท ก็ยกโทรศัพท์กดถามทางคนในแผนที่ต่อ

"สวัสดีครับ" ชลพูดหลังคนปลายสายรับแต่ไม่พูดอะไร

"ผมมารับนักแสดงที่รับไว้ครับ"

"อะไรนะ อ๋อ ตอนนี้อยู่ที่ไหนคะ"

"ตอนนี้อยู่ที่มินิมาร์ท"

"โอ๊ย ใกล้แล้วนิ ขับมาอีกสองซอยแล้วเลี้ยวขวา ตรงบ้านประตูสีฟ้าค่ะ"

"ครับๆ แล้วเจอกัน" พูดจบก็ส่งยิ้มให้ เมี้ยนที่เบาะหลัง อีกฝ่ายยิ้มมุมปากตอบแต่เบือนหน้าหนีตามระเบียบ พอจอรถที่หน้าบ้านประตูสีฟ้า ประตูเปิดเอาไว้รอราวกับอยากให้เข้าไปจอดในบ้าน เมื่อจอรถเสร็จก็หันไปบอกเมี้ยน

"รอผมก่อนนะ หรือจะลงไปด้วยกัน"

"อย่านานนะเปิดกระจกไว้ก็พอ" ชลหันไปจัดการตามที่เมี้ยนบอกแล้ววิ่งเข้าไปในบ้าน นักศึกษาสาวคนหนึ่งยืนรออยู่ข้างในบ้าน เธอกำโทรศัพท์เอาไว้ รอบๆ มีกระเป๋าเดินทางวางอยู่ ราว 5-6 ใบ

"หวัดดีครับ ผมชล มารับนักแสดงครับ" ชลพูดยิ้มๆ มองหญิงสาวตรงหน้าเธอสวมชุดนักเรียนรัดติ้ว หน้าอกอวบใหญ่ รูปร่างเธอคืออุดมคติของช่างภาพสายนี้ทุกคน ไว้ผมหน้าม้าด้านหลังรวบเป็นหางม้าเอาไว้ ขาเธอยาวทำให้เธอดูตัวสูงแม้ความสูงจริงจะไม่ได้มากเท่าไร ริมฝีปากหนาได้รูปสวย ต่างจากคนในรถที่ สวมแว่นดำทำตัวอึมครึมแม้ว่าจะสวยกว่าก็ตาม

"สวัสดีค่ะ ชื่อ พร ยินดีที่รู้จัก ต้องคอยก่อนนะคะ พวกเพื่อนไปเที่ยวยังไม่กลับมาค่ะ ไปคอยในบ้านก่อนนะคะ" พรตอบเสียงหวานน่ารัก

"ครับ" ชลตอบแล้วหันมองคนในรถ รู้สึกเป็นห่วงกลัวว่าจะต้องทำให้รอนาน ชลหันมองกลับมาแบบเหม่อๆ ก็เผลอมอง พรนิ่งอยู่

"พี่ชล มองอะไรคะ"

"มองหุ่น หะ ไม่ใช่ ไม่มีอะไร" ชลรีบแก้ตัวเสียงขัด

"หุ่นพรดีไหมพี่ ชล" พรหัวเราะเพราะจับไต๋ได้ เลยหมุนตัวโชว์ทรวดทรงองค์เอวเต็มที่

"ดีมากเลย ดูเซ็กซี่มาก" ชลพูดแล้วจ้องตาพรเป็นประกาย พรบ่ายหน้าหนีรู้สึกเขินจนหน้าแดง

"พี่ชล เดี๋ยวพรไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ ชุดนี้ดูไม่น่าปลอดภัย พรกลัวใครก็ไม่อดใจไม่ไหวจับพรเย็ด" เธอตั้งใจพูดยั่ว

"หะ....." ชลอุทาน พรรีบหันหลังเอามือมาเปิดกระโปรงขึ้นพอให้ชลเห็นกางเกงในสีดำที่อยู่ข้างในแล้ว เดินเข้าห้องไปแบบตั้งใจ ชลมองตามคอแห้งผาด กลืนน้ำลายเฮือกใหญ่

"ดื้อใช้ได้เลยนะ"

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ออกมานั่งรอในเสื้อสีดำแขนสั้น กางเกงขาสั้นกุด แล้วสลับโชว์ขาขาวไขว้ไปมา ราวกับอยากให้ชลมองเป็นอาหารตา ชลมองตามรู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังยั่วเหมือนอยากให้ตกหลุม

"ชุดนี้เป็นไงคะ พี่ชลปรับอารมณ์ได้หรือยัง ไม่หื่นแล้วเนาะ" พรพูดเสียงหวาน

"จะปรับได้ไงละ พี่ว่าไปใส่กางเกงที่มันมิดชิดกว่านี้ดีกว่า นี่ตั้งใจใส่มายั่วพี่ใช่มะ"

"อุ๊ย พี่รู้ด้วยหรอ" พรพูดยิ้มๆ แล้วเอาหมอนมาปิดตรงขาไว้

"แบบนั้นค่อยยังชั่วหน่อย" ชลพูดแกมประชด อีกฝ่ายเอามือปิดปากหัวเราะเบาๆ

"นานไหมครับพอดี มีเพื่อนรออยู่บนรถ" ชลถาม พอดีกับเสียงเจื้อยๆ แว่วมาจากหน้าบ้าน

"รถใครนะ อุ๊ยหรือกิ๊กยัยพร ตายแล้วแอบมีกิ๊กจริงๆ ด้วย เราต้องบอกปิง" น้ำเสียงตื่นเต้นราวกับเป็นเรื่องสนุก นักศึกษาสาวสองคนเดินเข้ามาในบ้าน พรหันไปยิ้มแล้วลุกเดินมานั่งเบียดข้างชล เอามือลูบไปที่โคนขาชลช้าๆ

"เป็นไงละ หล่อใช่ไหม"

ชลทำหน้าหวอ มองซ้ายทีขวาที รู้สึกเหมือนถูกจู่โจม แบบไม่ทันตั้งตัว

"พี่ชล คนที่ผิวขาวๆ ผมยาว ชื่อ เจน เจนจิรา เรียกมันเต็มยศนะ ส่วนอีกคนตัวเล็กๆ ชื่อมินตรา เรียกนางมินตรา อย่าไปเรียนนางมินนะ" พรตั้งใจพูดยั่ว

"เอาที่แกสบายใจเลย ยัยพร" เจนพูดเสียงเหนื่อย

เจนผิวขาว จมูกโด่เป็นสัน ตาเล็กเรียวแบบคนมีเชื้อจีน แต่เธอเป็นคนสูงแบบนางแบบทั่วไปที่ราวๆ 170 ส่วนหุ่นทรวดทรง จัดว่าดีมากแม้หน้าอกจะไม่ใหญ่แต่ก็ไม่ดูน่าเกลียด เอวคอดกิ่วกับขาเรียวยาว ใส่กระโปรงทรงเอผ่าด้านหลัง ถ้ามองแล้วรู้สึกว่าใจเต้นแรงทีเดียวเพราะมันรัดทั้งหน้าจนแทบจะขึ้นเป็นรูปสามเหลี่ยม ขณะที่ด้านหลังก็ผ่าเว้าขึ้นไปสู่ปริศนาที่น่าค้นหา

มินเป็นหญิงสาวตัวเล็กร่างบาง หน้าตาเหมือนคนญี่ปุ่น ตากลมโตผมสีน้ำตาลอ่อน หน้าอกไม่เล็กไม่ใหญ่ดูสมตัว เอวคอดกิ่ว แต่สะโพกอวบทรงเหมือนผลชมพู่

"พี่ชล" เสียงเรียกดังแว่วทำลายความเหม่อจนแตกกระจาย ชลหันมอง พรที่เรียกเสียงดัง

"เมื่อกี้ยังจ้องพรอยู่เลย ทำไมตอนนี้ไปมองยัยเจน กับยัยมินละ" พรพูดเสียงขุ่น เอามือคล้องแขนชลไว้แสดงความเป็นเจ้าของ

"ดราม่า ดราม่า พอเลย สรุปพี่ชลนี่ใคร" เจนพูดจีบปากจีบคอ

"โอ๊ย พี่เขาก็เป็นคนมารับเราไปถ่ายงานน่ะสิ"

"อุ๊ย พี่เป็นช่างภาพหรอ" มินร้องอุทาน

"ใช่ครับ ก็ทำด้วย" ที่จริงไม่ผิดนักเพราะสินเป็นคนออกปากเองว่าในเซ็ทต่อไปจะให้ ชลเป็นคนถ่ายรูป เพราะอยากฝึกแบบปฏิบัติจริง

"เก่งจัง พี่ดูอายุน้อย" มินเสริม

"ที่จริงพี่เป็น นักศึกษา ปี 4 อยู่นิเทศ เอกฟิลม์"

"ดีจัง เรียนด้านนี้ทำงานด้านนี้ ดูหนูสิ เรียนบัญชีมาเป็นนางแบบ" เจนพูด ทำเอาทุกคนหัวเราะครื่น

"เดี๋ยวๆ นี่มากันยังไม่ครบนิ ขาดผู้ชาย 2 คนใช่มะ"

"กำลังมา พวกมันไปเอาเสื้อผ้าอยู่"

"โทรตามหน่อยสิ พอดีพี่มีเพื่อนรออยู่บนรถ"

"ได้ค่ะ ตามให้" เจนหยิบโทรศัพท์เดินออกนอกห้อง พรนึกอะไรไม่รู้รีบไปกระซิบข้างหูมิน อีกฝ่ายรีบเดินออกไปนอกบ้าน เปิดโอกาสให้ในบ้านเหลือชลนั่งอยู่กับพรสองคน แต่ครู่นึงมินก็ลากเจนเดินกลับเข้าไป

"กำลังมาค่ะใกล้ถึงแล้ว" เจนตอบยิ้มๆ แล้วถูกมินดึงตัวเข้าไปในห้องด้านใน พรหัวเราะคิกคัก

ครู่ใหญ่ สองสาวเดินออกมาอีกรอบคราวนี้ทั้งสองคนเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดชั้นใน เจนใส่สีดำลายลูกไม้ ขณะที่มินใส่สีขาวทั้งชิ้นบนและล่าง ชลมองที่กางเกงในตัวบางเห็นขนขึ้นปกคลุมเต็มเนินหี อารมณ์พุ่งเจ้าท่อนเนื้อแข็งตัวมาทันใดรีบคว้าเอาหมออิงมาวางบนตักกดเอาไว้ สองสาวเดินทอดกายลงมานั่งที่โซฟาใกล้ๆ

"พี่ชลว่า หนูเซ็กซี่กว่า พรไหมคะ" เจนพูดเสียงนุ่มลึก ทำท่าทางโพสยั่วเย้า จนชลได้แต่กลืนน้ำลายเฮือกๆ

"พี่ชล ขอหมอนหน่อยค่ะ" มินพูดเสียงใส

"อือ" ชลจับหมอหันไปทางมิน เธอถ่างขาออกแล้วเอามือถูกกลางร่องรอยแยกที่แคมหี แล้วโพสท่าเซ็กซี่

"หะ...ไม่นะ ไม่"

"ทำไมไม่ละคะ" พรจี้ถาม ชลส่ายหน้าอยากหลับตาแต่ก็ทำไม่ได้สามสาวเอาแต่จ้องตั้งใจแกล้งกันชัดๆ

"ขอหมอน" พรพูดเสียงเฉียบแกมบังคับ ชลถอนหายใจเฮือก หยิบหมอนวางบนมือพร สามสาวจ้องที่เป้ากางเกงมันนูนขึ้นมาเป็นแท่ง คราวนี้ชลไม่ได้สวมกางเกงในแต่ในแค่บ็อกเซอร์มันเลยแข็งตัวเต็มที่โดยแนบไปกับขากางเกง

"อุ้ย ใหญ่จัง" แทบจะอุทานออกมาพร้อมกัน แล้วหันไปมองหน้ากันหัวเราะอย่างสนุกสนาน ชลทั้งอายทั้งโกรธ

"ขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ" พูดจบก็เดินหลังโก่งๆ ไปช้าๆ เรียกเสียงหัวเราะดังกว่าเดิม พอเดินไปได้ครู่นึงก็หยุดคิดได้ว่าควรแก้แค้นเอาคืนกลับไปบ้าง

"นี่ เจน พร มิน" ชลเรียกเสียงดัง สามสาวกันมองหน้ายิ้มๆ

"จำไว้เลยนะ ถ้าพวกเธอเผลอพี่จะจับเย็ดให้ร้องเลย" ชลพูดเสียงดังลั่น แต่ละคนหน้าถอดสี พึ่งรู้สึกว่าเธอทำเกินไปแล้ว

กว่าของในกางเกงจะยอมลงก็ให้เวลาไปครู่หนึ่ง เมื่อออกมา มินกับเจนก็หายไปแล้ว เหลือแค่พรนั่งอยู่คนเดียว ชลรีบไปนั่งใกล้พร พรรีบขยับหนีตอนที่ชลพยายามขยับเข้าไปใกล้ พอจะขยับอีกชลก็คล้องมือคว้าเอวพรเข้ามากอดเอาไว้ จนอีกฝ่ายดิ้นๆ หน้าแดงเรื่อ

"ไม่มีใครอยู่แล้ว ปล้ำเลยดีไหม" ชลพูดยิ้มๆ

"พี่กล้าหรอ" พรหัวเราะในคอแล้วพูดอย่างท้าทาย

"กล้าสิทำไมจะไม่กล้า" ชลดึงเอวบางเข้ามาแล้วโน้มตัวจะจูบแก้ม

"ทำอะไรกัน" เสียงใสๆ ของเจนดังขัดจังหวะพอดีราวกับ ระฆังช่วยชีวิต ชลหันไปมองอย่างนึกสนุก สองสาวเดินนวยนาถออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน

"ออกมากันเร็วจริงๆ กำลังได้โอกาสอยู่เลย" ชลพูดยิ้มๆ เจนกับมินหัวเราะคิกคัก

"ปล่อยพรได้แล้วพี่ชล พรอายนะ" พรดันอกชลขยับออกหน้าแดงก่ำ ชลเลิกแกล้งน้องแล้วลุกไปนั่งอีกฝาก เสียงมอเตอร์ไซด์ขับมาจอดหน้าบ้าน เครื่องยนต์ดับลงผู้ชายสองคนก็เดินเข้ามา คนหนึ่งรูปร่างดีผมหยักศกผิวขาว ไม่สูงมาก สวมเสื้อยืดสีขาว อีกคนผิวดำแดงจมูกโด่ ตาคม หน้าตาดี สวมเสื้อเจ็คเก็ทหนังสีดำ ทั้งสองคนมองมาที่ชลขมวดคิ้วขึง แล้วจัดการถอดเสื้อเจ็คเก็ทแขวนกับราวบนผนัง มองเห็นเสื้อสีฟ้าข้างใน

"ใครนะพร" ชายที่พึ่งถอดเสื้อออกถามเสียงแข็ง

"พี่ชล คนที่จะมารับเราไปถ่ายงานไง ปิง" เจนตอบ แล้วหันไปแนะนำ ต่อ "พี่ชลคนนี้ปิง ปิงนี่พี่ชล ส่วนอีกคนที่ตัวเล็กๆ ชื่อ กาน" เจนอธิบายเสร็จ ทั้งสองคนพยักหน้ารับ เพราะอายุไล่เลี่ยกันจนไม่จำเป็นต้องไหว้กัน

ปิงเดินไปนั่งข้างพรแล้วกระชับกอดเอวแสดงความเป็นเจ้าของออกหน้า ขณะที่กานเดินไปหามิน

"ในเมื่อมากันครบแล้วเราไปกันเลยไหม เพื่อนพี่คงรอนานแล้ว" ชลสรุป

เมื่อชลตัดบทไปเสียดื้อๆ ทั้งสามสาวก็รู้สึกหวอไปต่อไม่ถูก ชลมองไปที่เจนอีกฝ่ายพยักหน้ารับ ชลลุกขึ้นยิ้ม

"ของตรงหน้าประตูนั่นของเจนหรือเปล่า พี่จะขนให้"

"ไม่ค่ะพี่ ของเจนอยู่ในห้อง ตรงนั้นของยัยพรกับยัยมิน" เจนว่าแล้วเดินเข้าไปในห้อง ชลเดินตามหลังเข้าไป หยิบกระเป๋าใบใหญ่ออกมาแล้วใส่ไว้บนรถ นั่งรอให้พวกที่เหลือแบกกระเป๋าใส่รอ เจนขึ้นนั่งตรงเบาะหน้า คู่กับชล

"นานชะมัดเลย" เมี้ยนพูดแกมประชด

"ก็ไม่ได้บอกให้ตามมานะ" ชลแกล้งยั่ว เจนพึ่งสังเกตว่ามีผู้หญิงหน้าตาสวยนั่งรออยู่บนรถอีกคน

"สวัสดีค่ะ เจนค่ะ พี่เป็นแฟนกับ...พี่ชลหรอ"

"ไม่ละ พึ่งรู้จัก ที่จริงก็ไม่ได้อยากรู้จัก" เธอตอบหยิ่งๆ แต่คำตอบก็บอกในตัวว่าอีกฝ่ายเริ่มอารมณ์กรุนๆ ไม่สู้ดีเพราะถูกทิ้งอยู่ในรถนาน

"น้องเจนอย่าไปยุ่งด้วยดีกว่า" ชลพูดยิ้มๆ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พอดีกับจังหวะสตาร์ทรถ พอเปลี่ยนให้อากาศในรถเย็นขึ้นเพื่อดับความร้อนในใจใครบางคนลงบ้าง

"สวัสดีครับ ชลรับสาย" ชลรับสาย

"รู้แล้วว่าชล" ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงแกมประชด (โอ้โห ขนาดไม่พูดด้วยลงทุนถึงกับโทรผ่านโทรศัพท์มาเลยหรอ) ชลเงยหน้ามองกระจก อีกฝ่ายไม่ได้ถือมือถืออยู่

"นั้นใคร" ชลถามเสียงห้วนแข็ง

"แหม่ พึ่งเย็ดกันเมื่อวาน วันนี้ไม่ทันไร คล้อยหลังก็ลืมกันแล้วหรอ" อีกฝ่ายพูดอย่างตัดพ้อ ชลใจแป้วตกตาตุ่ม

"พี่จ๋าหรอ ขอโทษนึกว่าคนโทรมาแกล้ง" ชลรีบแก้

"นี่ยังไม่บันทึกเบอร์อีกหรอ งั้นบันทึกไว้เป็นเบอร์แรกเลยนะ ถ้าพี่ต้องถามอีก พี่จะจับตัดทิ้งเลย" ปลายสายพูดยิ้มๆ

"ครับ คราวหน้าไม่ถามแล้วครับ" ชลตอบเสียงนุ่ม พอรู้สึกว่า สองสาวในรถหันมาจ้องตาแข็ง

"ชลกินข้าวหรือยัง"

"ยังครับยัง คิดว่าคงไปกินที่บ้านพี่สิน ตอนนี้ยังไม่ได้ออกจากกรุงเทพเลย พี่ละครับกินข้าวยังแล้วอาการพี่ดีขึ้นไหม"

"มันก็ดีขึ้นแล้วละ กับเราพี่ก็ว่าแย่แล้วนะ แต่เจ้าวินทำพี่แทบฉีกเลย ตอนนี้น้องพี่กลับมาแล้วกำลังทำอาหารให้อยู่"

"ครับไว้ผมจะบอกมันให้นะ" ชลพูดแล้วมองหน้าเมี้ยนผ่านกระจกหลังแบบมีนัยยะ

"น่าเสียดายนะครับ นึกว่าไม่มีคนทำให้กิน ผมว่าจะไปหาพี่ถ้าส่งนักแสดงเสร็จ จะแวะออกไปป้อนชุดใหญ่"

"มันไม่ใช่ใกล้ๆ ซะเมื่อไหร่ เดี๋ยวพี่สินก็ว่าเอาหรอก ไม่ต้องมาเลยนะ ตั้งใจทำงานไป" จ๋าหัวเราะใส่

"ครับ"

"แค่นี้ก่อนนะชล น้องพี่เดินมาแล้ว เดี๋ยวจะสงสัยเอา" จ๋าพูดแล้วตัดสายทิ้ง ชลมองแล้วเก็บมือถือใส่กางเกง

"แฟนโทรมาหรอ" เมี้ยนถามพร้อมเจน แล้วสองคนก็หันไปมองหน้ากัน

"ไม่ แค่พี่ที่สนิทกัน เอาจริงๆ ก็ยังไม่มีแฟนหรอก เจนละมีแฟนยัง" ชลพูดยิ้มๆ แล้วมองหน้าเมี้ยน อีกฝ่ายทำปากบุ้ยใบ้ว่า (ตอแหล)

"ก็มีแล้วค่ะ แล้วก็เลิกไปหลายคนแล้วด้วย"

"ทำไมเป็นแบบนั้น เจนออกจะสวยนะน่าจะเจอคนดีๆ"

"คนสวย ไม่ได้การันตีสักหน่อยว่าจะเจอผู้ชายดีๆ" เมี้ยนตั้งใจเหน็บใส่แรงๆ ชลมองกระจกตาเขียว เจนหันกลับไปยิ้ม

"ใช่ค่ะเห็นด้วย เจนไม่ชอบเลยนะผู้ชายที่ขี้หึงเกินไป หึงแบบไม่มีเหตุผล เหมือน ปิง ที่จริงคนก่อนก็เป็นแบบนั้นเจนไม่ชอบ" ชลพยักหน้ารับทราบ มองผ่านกระจกดูเมี้ยนที่ยังทำเป็นไม่สนใจ

ปิงเดินถือกระเป๋าตัวเองแล้วโยนใส่หลังรถ กระโดดขึ้นมานั่งหน้าตาเฉย ขณะที่พรลากกระเป๋าสองในเดินตามมาทิ้งไว้ข้างรถ ชลเดินลงไปหยิบกระเป๋าจัดใส่หลังรถเบียดเสียดกับสองหนุ่มจนพื้นที่แคบลง

"จะเอาอะไรมานักก็ไม่รู้ ที่โน้นเค้าก็มีเสื้อผ้าให้ใส่ ไม่รู้จะใส่ไปยั่วใครหรือเปล่า" ปิงพูดเสียงฉุน

"มันก็เป็นของที่ต้องใช้หรือเปล่าปิง แล้วมันก็มีของปิงด้วย" พรแก้แบบมีอารมณ์

ชลเดินไปตบไหล่พรเบาๆ พรขยับขึ้นไปนั่งบนรถข้างๆ เมี้ยน ชลรับกระเป๋าแล้วเรียงเข้าที่ ปิงกับกานนั่งหน้าเครียดเพราะข้างหลังถูกกระเป๋าวางเบียดมากกว่าที่คิด ชลแนะนำหญิงปริศนาในรถไปอีกรอบ แต่ละคนแนะนำตัวกับเมี้ยน โดยเฉพาะหนุ่มๆ ที่ดูแสดงอัธยาศัยดีเป็นพิเศษ และเหมือนว่าเมี้ยนจะดีตอบ กระแสความปั่นป่วนในรถที่ขัดแย้งมั่วไปหมดด้วยอารมณ์หึงกันไป เหล่กันมา

ชลยิ้มให้เจนแล้วหันหลังส่งยิ้มผ่านกระจกมองหน้าเมี้ยนอีกที อีกฝ่ายทำหน้าไม่แยแสมองไปที่กระจกรถอย่างไร้อารมณ์ตามเคย รถถอยออกจากบ้าน ประตูค่อยๆ ปิดอัตโนมัติ มุ่งหน้าสู่รีสอร์ตที่เหมือนความวุ่นวายกำลังก่อตัวรออยู่

-------------------------------------------------------------------------------

"พี่เป็นคนถ่ายรูปด้วยสินะ" เจนพูดขึ้นทำลายความเงียบหลังรถออกมาได้พักหนึ่ง

"ใช่ครับ โพสท่าสวยๆ ล่ะ หนังสือจะได้ขายได้ดีๆ พี่จะได้ไม่โดนด่า" ชลพูดยิ้มๆ

เจนชวนชลคุยพูดเรื่องนั่นเรื่องนี้ ไปจนกระทั่งเรื่องเรียน พอให้คนฟังได้นั่งฟังเพลินไปตลอดทาง

"คนอื่นน่ะ เค้าเรียนเพราะ เอาไปถ่ายวิว ถ่ายของ แต่นายคงเรียนเอาไว้ถ่ายแค่คน" เมี้ยนแซะขึ้นมาอีก สร้างบรรยากาศอึดอัดวนไปทั่วรถ มินกับพรมองหน้ากันรู้สึกราวกับ เมี้ยนมีปมขัดแย้งบางอย่างกับชล

"ไม่นะผมว่า การถ่ายภาพแล้วนำเสนอคนนั้น เป็นการเก็บภาพความมีชีวิตชีวา เหมือนดอกไม้ที่บานได้ครั้งเดียว พอเราถ่ายเก็บเอาไว้ ไม่ว่าดูครั้งไหนเมื่อไหร่ ดอกไม้นั้นก็จะไม่ร่วงโรยไปเหมือนอยู่ในความทรงจำเราไง มันแค่เป็นความทรงจำที่ออกมาเป็นรูปธรรม" ชลพูดจริงจัง นึกขอบคุณที่เมี้ยนชงประโยคให้ตอบกลับแบบหล่อๆ สร้างคะแนนจนสามสาวมองหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่

"พี่ชล ทำไมตอนออกมาช่วยหิ้วกระเป๋าแค่เจนละ" มินถามขึ้น

"ก็เรามีคนช่วยแล้วนิ แต่เจนตัวคนเดียว ถ้าพี่ไปแย่งหน้าที่แฟน เดี๋ยวแฟนเราได้โกรธใส่พี่ละสิ" ชลตอบ เจนหัวเราะอมยิ้มเพราะรู้ถึงความหมายที่ลึกไปกว่านั้น พรกับมินหน้าแดงก่ำ

"โอ๊ยพี่ หน้าที่แฟน พี่ทำแทนเลยครับ" กานหัวเราะเสียงดัง "ผมไม่เป็นหมาบ้าหึงแบบปิงหรอก พี่อยากจะจีบมินก็ได้นะผมไม่ว่า" กานพูดเรื่อยๆ มินรู้สึกฉุนเพราะมันไม่เข้าหูซะเลย เจนยิ้มแหย่ๆ แล้วนั่งนิ่ง

ราวสองชั่วโมงเศษที่พยายามเปิดเพลงแต่ในรถก็ยังอึดอัด เจนพยายามหาเรื่องคุย ให้ไม่เครียด ขณะที่พรกับมินพยายามหาทางแซว ส่วนเมี้ยนก็กระแซะไปตลอดทางพอให้ได้ใช้สมองคิดแก้ปัญหาว่าจะตอบกลับไปแบบหล่อๆ ยังไง ปิงกับกานก็ดูเหมือนจะนั่งเล่นเกมกันไม่สนใจโลก

"พี่ๆ จอดซื้อเบียร์ให้กินหน่อยสิ" ปิงพูดเสียงดังมาจากหลังรถ ชลกำพวงมาลัยแน่น (เออให้มันได้แบบนี้ โคตรเอาแต่ใจแต่ก็ดี คราวของจ๋าถ้าไม่ใช่เพราะพี่พงษ์ซื้อเบียร์มาก็คงไม่มีรอบพิเศษ ในเมืองอยากกินต้องได้กินกูจัดให้) ชลหักรถเลี้ยวเข้าร้านสะดวกซื้อ ชลจัดการซื้อเบียร์ออกมา สี่ลัง ของเมื่อวานยังพอเหลืออยู่บ้าง สามสาวเดินลงมาซื้อขนมก็ตาโต

"พี่ชล พี่ซื้อไปกินหรือซื้อไปอาบ" พรถามหน้างง ชลยิ้มอย่างพอใจ แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ กระซิบเสียงค่อยที่พอได้ยิน

"ไว้มอมสาวๆ ให้เมาไง พอหลับแล้วจะอุ้มเจ้าห้องพี่แล้วจับเย็ดได้ง่ายๆ ไม่ต้องออกแรงเยอะ" พูดยั่วๆ ด้วยน้ำเสียงหื่น แต่ละคนหน้าแดงก่ำ พากันทุบแขนทุบอกคนละตุบละตับ

"อย่าหวังจะได้เย็นเลย" เจนพูดเสียงเฉียบแล้วเดินเชิดหน้าไป

"ใช่..." มินกับพรเสริมพร้อมกัน แล้วเดินเชิดหน้า ชลอมยิ้มกลับมาที่รถ มองเห็นเมี้ยนกำลังแวะซื้อของกินก็ปรี่เดินเข้าไปใกล้หลังจากเก็บเบียร์ใส่รถเสร็จ

"หิวหรอ" ชลถามยิ้มๆ อีกฝ่ายไม่ตอบ

"สองถุงได้แล้วจ๊ะ" แม่ค้าส่งลูกชิ้น กลับมาถุงละสี่ไม้ เมี้ยนหยิบออกไป 1 ถุงส่วนที่เหลือเธอไม่รับ

"นายหยิบสิ" เมี้ยนทำท่าทางหยิ่งๆ มองไปที่ถุงลูกชิ้น

"หะ"

"มัวแต่หื่นจน ไม่หิวข้าวหรือไง ยังไม่ได้กินข้าวไม่ใช่หรอ" พูดจบก็เดินไป ชลรู้สึกสะอึกจุกอก แค่เจอกันแค่แปปเดียว แถมยังปล่อยรังสีอำมหิตออกมาเหมือนเป็นศัตรู แต่กลับจำรายละเอียดเล็กๆ พวกนี้ ชลยิ้มอ่อนๆ หยิบลูกชิ้นจากถุงใส่ปาก เดินออกจากร้าน

"เดี๋ยวๆ พ่อหนุ่ม ยังไม่ได้จ่ายเงิน ไม้ละ 5 บาท 8 ไม้ 40 บาท" ชลหันกลับไปมอง นึกขำตัวเองตกหลุมความร้ายของยัยนี่เข้าเต็มประดาแค้นนี้ต้องมีชำระ ต่อให้เป็นเมียเพื่อนก็เถอะ

พอสองหนุ่มกลับมาที่รถพร้อมของกินเต็มมือก็ยิ้มร่าหลังจากเห็นเบียร์ สี่หลังถึงจะเบียดที่นั่งแต่ไม่ได้ทำให้ความสุขลดลง

--------------------------------------------------------------------------------

รถขับออกมาอีกครู่หนึ่งคราวนี้ก็ต้องแวะเข้าปั๊มเพราะแต่ละคนเหมือนอยากจะเข้าห้องน้ำ โดยเฉพาะพวกหนุ่มๆ หลังรถที่แอบไปซื้อไว้คนละขวดแล้วกินจนเริ่มปวดฉี่ ชลขับรถจอดเข้าที่ปั๊มอีกรอบเดินลงไปเข้าห้องน้ำ สองหนุ่มวิ่งแซงหน้าไป คนมาเข้าเยอะคนเกือบเต็มไปหมด ชลตั้งใจเข้าช่องที่สองคนกำลังยืนฉี่พอมีช่องว่างห่างกันโถเดียว ปิงกับกานหันมองหน้าพอรู้ว่าใครก็เหล่ตามองลงที่เป้า ชลหันมองตามที่แท่งเนื้อของแต่ละคน พอชลควักควยออกมาเป็นอยู่ในสภาพกึ่งแข็งนิดๆ แต่พอมองรู้ว่ายังอ่อนอยู่ สองคนมองตาโตตะลึง หันกลับไปกลืนน้ำลายก้มหน้างุดแล้วเดินออกไป ชลสะบัดควยอย่างสบายอารมณ์ยิ้มย่องในใจแล้วเดินขึ้นมานั่งบนรถ มองบรรยากาศพระอาทิตย์กำลังจะตก รอสาวๆ ที่กำลังกลับจากห้องน้ำ พอดีกับเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

ชลมองคนในสายแล้วยิ้มร่า บนรถไม่มีคนมากวนใจเลย

"หวัดดีครับพี่จ๋า อยากให้ผมไปหาใช่ไหม ถ้าผมส่งนักแสดงเสร็จผมจะรีบไปหาเลยนะ" จังหวะพูด พอดีกับ สี่สาวกลับมาขึ้นรถ เสียวแว่วพอให้แต่คนละมองตาแข็งใส่ พยายามเงี่ยหูฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ

"แหม่ ไม่ต้องหรอก จ้าจะเอาใจอะไรพี่ขนาดนี้" ปลายสายพูดเสียงหวานเยิ้มหยาดย้อยจนน่าจบรางวัล

"นี่ยังไม่ถึงกันอีกหรอ"

"อ๋อก็ใกล้แล้วครับ พอดีแวะซื้อของโน่นนี่"

"พี่ก็นึกว่าถึงแล้วซะอีก" ชลยิ้มยั่วนึกแผนปั่นหัวคนในรถได้

"พี่คิดถึงผมหรอ" ชลพูดยิ้มๆ

"บ้าหรอชล ใครจะคิดถึง" คนปลายสายปากแข็ง

"ใครก็ไม่รู้ละ แต่ก็โทรมาเช็กตลอดเลย ตอนนี้ผมกำลังรอนักแสดงกลับจากทำธุระส่วนตัวที่ปั๊ม ผมบอกเผื่อใครก็ไม่รู้ที่คิดถึง ผมอยากรู้"

"แหม่ ประชดเก่ง" จ๋าเหน็บ

"บอกให้ผมฟังหน่อยสิ ว่าคิดถึง" ชลพูดแบบไม่เกรงใจ สี่สายตาที่มองมา ถ้าไม่นับเมี้ยนที่ ที่เบ้ปากทำท่าเหมือนนางร้ายในละคร อีกสามคนก็จ้องตาเป็นประกาย หันไปซุบซิบกัน

"พี่ชล ซื้อถุงยางไปหลายกล่องเลยนะ" พรพูดเสียงอ้อน เสียงแทรกตั้งใจให้ลอดเข้าไปในโทรศัพท์

"ใครนะชล" จ๋าถามเสียงเขียว เจนมองตาเจ้าเล่ห์ ขยับเข้าไปคล้องแขนชลไว้แน่น

"พี่ชล พี่ชลเร็วๆ สิเจนจะไม่ไหวแล้วนะ"

"ชล นี่มันอะไรกัน เสียงผู้หญิงสองคนแล้วนะ" จ๋าเอ็ดเสียงลั่น ชลรีบเปิดประตูลงจากรถ เมี้ยนนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มองสาวๆ แต่ละคนลงจากรถไปล้อมหน้าล้อมหลังชลไว้

"ที่รัก อย่ารีบเสร็จสิ เจนเสียวหี" เจนพยายามดึงแขนชลไปตะโกนใส่โทรศัพท์

"พี่ชล แรงๆ หน่อยค่ะพี่ชลขา พรจะถึงแล้วค่ะพี่ชล" พรร้องคราง

"โอ๊ยๆ พอ......พวกเธอเลิกแกล้งพี่ได้แล้ว" ชลหันไปเอ็ดใส่แต่ละคน แล้วเดินแยกไป

"พี่จ๋า มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ" ชลรู้สึกใจคอไม่ดีที่คนปลายสายเงียบไม่พูดอะไร ขณะที่ปิงกับกานเดินมามองด้วยสายตาแปลกๆ แล้วจ้องเป้าชล

"พี่ไปกันได้ละ" ปิงพูดเสียงเรียบ

"เออเดี๋ยวตามไป" ชลหันกลับไปตอบ

"พี่จ๋า พี่จ๋าได้ยินป่าว พวกนั้นแกล้งผม"

"...."

"พี่จ๋าพูดอะไรหน่อย ผมคิดถึงพี่นะ" ชลทำเสียงอ้อนใส่

"ก็ฟังอยู่นะ ได้ยินอยู่" จ๋าพูดน้ำเสียงหวานกลับ

"ผมบอกแล้วนะพี่ พวกนั้นแสบมาก ร้ายสุดๆ หาทางแกล้งผมตลอดเลย คงต้องไปหาพี่จ๋าให้พี่จ๋าปลอบถึงจะหาย" ชลอ้อนต่อ

"ฮ่าๆ เอาเถอะจะปลอบให้ทีหลังแล้วกัน แต่จะว่าไปสาวพวกนั้นร้ายจริงๆ พี่ก็เกือบจะเชื่อละ ถ้าไม่ใช่ว่าได้ยินเสียงรถแทรกมา" จ๋าอธิบาย

"โธ่ รู้แล้วก็ไม่รีบบอก ให้ผมใจแป้ว" ชลพูดงอนๆ

"แค่นี้แหละ ไปขับรถต่อเถอะเดี๋ยวจะมืดค่ำกว่านี้"

"ครับ"

"เท่านี้นะชล น้องมาหาพี่ละ" จ๋าตัดสายขาดไป ชลรู้สึกเหนื่อยที่ทำไมต้องคอยหลบๆ ซ้อนๆ ด้วย จะพูดจะบอกใครก็ได้ไม่เต็มปากสักที

กานกับปิงนั่งอยู่หลังรถ สาวๆ กลับขึ้นรถนั่งยิ้มเล่ห์ๆ แล้วหัวเราะกันแปลกๆ เพราะรู้สึกมีความสุขที่เห็นชลตกที่นั่งลำบาก ชลขับรถออกจากปั๊ม พยายามหาทางแก้แค้นเอาคืนที่แต่ละคนทำไว้ แต่นึกยังไงหัวมันก็ตันไปหมด บรรยากาศในรถเปลี่ยนไป คราวนี้ชลสบตาใครก็มีแต่คนหัวเราะใส่แล้วทำเบือนหน้าหนี พอละสายตาก็หันมาจ้องหน้ายิ้ม โดนมองกลับแล้วหัวเราะใส่ คงมีแต่สองหนุ่มท้ายรถที่มองด้วยสายตาแปลกๆ ไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร

แกล้งดีนัก ต้องเย็ดคืนให้เข็ด

สาวๆเยอะก็วุ่นวายดีอีกแบบ

เข้าคู่กันเลยสองคนนี้

น่าจะมีมวยหมู่แน่นอน