ลงแทรก ผมไม่ได้ว่าอะไรหรอก ผมก็เข้าใจคนติดตามอ่าน แต่ขอแค่ให้ผมเปิดและก็ปิดก็พอแหละ แค่นั้นแหละครับ



"อย่านะพี่บีอายคนอื่นเขาบ้างซิ ไม่อายลูกน้องบ้างหรอ" แนน

ผมหันไปเห็นแป้งที่นั่งอยู่ที่โซฟากำลังแอบขำที่ผมแกล้งไล่ปล้ำแนน

"อ้าวเมื่อคืนค้างอยู่ที่นี่ด้วยหรอ" ผมถามแป้ง
"ค่ะแนนชวนหนะค่ะ แล้วมันก็ดึกมากแล้วด้วยแป้งเลยค้าง
"อืม กินอะไรกันหรือยัง"
"ยังเลยค่ะ หงส์ลงไปซื้ออยู่ค่ะ" แป้ง
"ก็ตัวเองตื่นสาย ดูซิน้องๆ ต้องมารอกินข้าว" แนน
"แหมของในตู้เย็นก็มีไม่โชว์ฝีมีหละ"
"ไม่เอาหรอก เดี๋ยวมีคนบ่นว่าไม่อร่อยอีก" แนน
"อยู่กันหลายคน วันนี้ไปเที่ยวกันไหม"
"ดีดี ไปไหนดีหละ" แนน
"แหมเรื่องเที่ยวหละเสียงดังเลยนะ"
"เชอะ ว่าเค้างั้นไม่ไปแล้ว" แนน
"ไม่ไปหรอ อืมกำลังคิดว่าจะพาไปเที่ยวสวนสนุกซะหน่อย ไป Dream World กันไหม"
"ไปๆ อยากไปมานานแล้ว" แนนแย่งแป้งตอบ
"อ้าวเราจะอยู่เฝ้าห้องไม่ใช่หรอ"
"ฮึ ไม่ไปก็ได้วันนี้กลับเชียงใหม่ดีกว่าเบื่อคนที่นี่แล้ว" แนนทำเสียงเหมือนกำลังงอน
"แหมล้อเล่นนะไปนะๆ เดี๋ยวจะเลี้ยงไอติมด้วยนะ"

ผมแกล้งจะเข้าไปกอดแนน แนนแกล้งวิ่งหนีผมกลับเข้าไปในห้องนอนเธอคงอายที่จะให้ผมกอดต่อหน้าแป้ง เดี๋ยวแป้งจะแอบเห็นความเป็นหญิงในตัวเธอ พอผมตามเข้าไปแนนก็แกล้งหยุดให้ผมกอด

"หายงอนแล้วหรอ รอให้กอดเนี่ย"
"ไม่รู้" แนน

ผมหอมแก้มแนนแล้วเริ่มซุกไซ้ไปตามซอกคอ มือก็เริ่มลูบคลำไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งบนเรื่อนร่างเธอจนแนนเริ่มดิ้นหนีผม

"ไม่เอานะเดี๋ยวพี่แป้งมาเห็น" แนน
"กลัวอะไร แค่เค้ารู้ว่าแนนอยู่กับพี่เค้าก็คงคิดได้แหละว่าแนนต้องเป็นแฟนพี่แน่ๆ"
"ไม่เอาไม่อายเค้าหรอ" แนน
"อายหรือว่ากลัวแป้งจะเห็นตอนที่แนนทำตัวเป็นผู้หญิงกันแน่หละ"
"คนบ้า รู้แล้วยังจะแกล้งแนนอีก" แนน
"ปล่อยก็ได้  แต่ก่อนปล่อยมาขอพี่กอดแน่ๆ ให้หายคิดถึงก่อน"
ผมกอดแน่นจนแน่นที่สุดเท่าที่จะแน่นได้
"โอ้ยเจ็บนะเป็นอะไร คิดถึงอะไรนักหน่าเนี่ย" แนน
"แนนจ๋า"
"ไม่เอานะทำเสียงแบบนี้ บอกแล้วว่าตอนนี้ไม่ให้" แนน

ผมไม่ได้จะขอแนนทำอะไรหรอกรู้แล้วว่าเธอไม่อยากให้แป้งเห็นตอนที่เธอทำตัวเป็นผู้หญิงยิ่งตอนโดนผมทำ แต่ตอนที่ผมกอดแนนผมกลับคิดถึงผู้หญิงอีกสองคน ก้อย ผมคิดว่าจะชวนเธอไปเที่ยวกันด้วย และก็ เจน ผมอยากจะพาเธอไปด้วยแต่ผมควรจะให้พวกเธอเจอกันแล้วหรอ ทั้งๆ ที่ตั้งใจไว้ว่าจะให้เจอกันหลังจากที่เธอเรียนจบและผมพร้อมที่จะหยุดเจ้าชูและมีแต่พวกเธอแค่ 3 คน

"แนน" ผมพูดเสียงหวานอีกครั้ง
"อะไรค่ะ" แนนตอบเสียงหวานกลับเธอคงทำใจยอมผมซะแล้ว
"ไม่ใช่เรื่องนั่นหรอ แต่พี่มีคนอยากให้แนนเจอ"
"ใครหละ" แนนทำน้ำเสียงผิดหวังนิดหน่อยคงทำใจเสียวไว้แล้ว
"พี่อยากให้แนนกับก้อยเจอกับเจน แนนคิดว่ายังไง"
"ช้าเร็วก็ต้องเจอนี่ค่ะ เจอกันเร็วก็ดีนะ จะได้มีเวลาปรับตัวกันก่อน" แนน
"แนนคิดว่างั้นหรอ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ
"เป็นอะไรค่ะ ไม่สมกับเป็นพี่เลยนะ พี่บีที่เก่งทุกเรื่อง กล้าตัดสินใจเรื่องใหญ่ๆ หลายเรื่องจนทุกคนทึ่งกลับไม่กล้าที่จะแนะนำตัวแฟนอีกคนให้แนนกับพี่ก้อยรู้จัก" แนน
"ใช่แล้วหละพี่กลัว พี่กลัวว่าบางที่การพบกันอาจจะทำให้พี่ต้องเสียใครคนนึงไป ซึ่งพี่คงอยู่ต่อไปไม่ได้ถ้าขาดใครไปซักคน"
"ไม่หรอกค่ะพี่บี อย่าคิดมากเลย เรื่องอะไรที่มันจะเกิดก็ต้องเกิด แนนเชื่อว่าพี่ต้องทำให้เราสี่คนอยู่รวมกันได้" แนน
"ขอบใจนะที่แนนไม่โกรธพี่เลย ที่พี่ยังมีคนอื่นอีก"
"ใครว่าไม่โกรธหละ แค่นี้พอแล้วนะถ้ายังมีเพิ่มแนนเอาตายแน่" แนนพูดจบแล้วก็หัวเราะ

เราสองคนแกล้งกันจนหงส์กลับมาจากไปซื้อกับข้าว ผมจึงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามานั่งกินข้าวกับพวกเธอ

"แล้วจะไปกี่โมงหละ" แนน
"ไปไหนหรอ"
"อ้าวไป Dream World ไง" แนน
"ทำไมหละ เราจะเฝ้าห้องไม่ใช่หรอ"
"อุ้ย พูดแบบนี้ เรื่องเมื่อกี่ที่คุยกันยกเลิกให้หมดเลยนะ" แนนทำหน้าโกรธ
"ล้อเล่น แหม เดี๋ยวพี่เช็ครถก่อน ไปกันหลายคนให้ลุงชิดเอารถตู้บริษัทฯ พาไปดีกว่า"
"พี่แป้งไปด้วยกันนะ" แนน
"พี่ เออพี่ไม่มีชุดเปลี่ยนค่ะน้องแนนพี่ขอกลับบ้านก่อนดีกว่า" แป้ง
"ไม่เห็นเป็นไรเลย ใส่ชุดแนนก็ได้ หุ่นพี่แป้งเท่ากับแนนใส่ได้อยู่แล้วหละ" แนน
"แล้วเราไปรู้หุ่นพี่เค้าได้ไงหละ" ผมแกล้งแซวแนน
"ยุ่ง เดี๋ยว ปะ เหนี่ยว เลย" แนนทำเสียงเลียนแบบ อ่าง

แป้งกับหงส์หัวเราะที่แนนแกล้งทำเรียนแบบตลกอ่างผมหยิบโทรศัพท์แล้วโทรถามลุงชิดว่าแกว่างไปส่งพวกผมหรือเปล่า วันนี้ลุงชิดแกว่างพอดีผมเลยนัดแกให้มารับพวกผมที่คอนโดแล้วค่อยไปแวะรับก้อยกับเจน หลังจากวางสายลุงชิด ผมก็เดินเปิดประตูออกไปที่ระเบียงแล้วโทรหาก้อย ใจผมก็กลัวว่าก้อยจะเสียใจหรือโกรธผมที่วันนี้ผมจะให้เธอเจอกับเมียของผมอีกคน ผมเลยต้องแอบออกมาคุณที่ระเบียงคนเดียวจะได้คุยได้สะดวกหน่อย

"ก้อย วันนี้ว่างไหม"
"มีอะไรหรอค่ะพี่บี" ก้อย
"วันนี้พี่จะพาแนนกับน้องๆ ไปเที่ยว Dream World กัน"
"ค่ะก้อยว่างค่ะ" ก้อย
"ครับงั้นไปด้วยกันนะ"
"ได้ค่ะแล้วจะไปกันตอนไหนค่ะ" ก้อย
"ก็จะไปกันแล้วหละ เดี๋ยวพี่ไปรับก้อยที่บ้านนะ"
"ได้ค่ะก้อยจะแต่งตัวรอนะค่ะ" ก้อย
"ก้อย คือว่าพี่...." ผมพูดด้วยน้ำเสียงประหม่า
"พี่บีมีอะไรค่ะ พูดมาเถอะค่ะ" ก้อย
"คือ พี่อยากจะพาเจนไปด้วย ก้อยคิดว่าจะดีไหม"
ก้อยเงียบไปพักใหญ่ก่อนจะตอบทำเอาผมใจแป้ว
"ก็ดีนะค่ะ ช้าหรือเร็วก็ต้องเจอกัน" ก้อย
"ก้อยไม่โกรธพี่นะ"
"ก้อยจะโกรธทำไมหละค่ะ พี่บีเองก็เคยบอกก้อยเรื่องนี้แล้ว" ก้อย
"พี่รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทำผิด ผิดต่อทุกๆ คน แต่พี่ก็ยอมรับว่าพี่คงตัดใจมีแค่ใครคนใดคนนึงไม่ได้ ก้อยคงไม่ว่าพี่นะ"
"ไม่หรอกค่ะ เราเคยคุยกันแล้วนี่ ก้อยก็เคยให้ตอบพี่ไปแล้ว" ก้อย
"ขอบใจมากนะที่ก้อยเข้าใจพี่"
"พี่บีกังวลว่าพวกเราสามคนจะเข้ากันไม่ได้หรอค่ะ" ก้อย
"ก็คิดๆ อยู่บ้างนะ กลัวว่าจะมีใครน้อยใจว่าพี่รักไม่เท่ากัน"
"อย่าคิดมากเลยค่ะ ก้อยคิดว่าคนที่รักพี่ต้องเข้าใจพี่เหมือนกับก้อยและแนนค่ะ แล้วเค้าก็ต้องเข้ากับก้อยและแนนได้แน่ๆ" ก้อย
"งั้นหรอครับ ขอบคุณนะที่ก้อยเข้าใจพี่เข้าใจน้องๆ"
"ค่ะ งั้นก้อยขอไปแต่งตัวก่อนนะ" ก้อย
"ครับแล้วเดี๋ยวเจอกันนะครับ"

ผมวางสายก้อยแล้วก็กดเบอร์เจนต่อ

"เจนวันนี้ว่างหรือเปล่า"
"จะชวนเจนไปไหนหรอค่ะพี่บี" เจน
"เจนอยากไปเที่ยว Dream World ไหม"
"แหมชวนเจนเหมือนกับเจนเป็นเด็กๆ งั้นหละ" เจน
"อ้าวไม่ชอบหรอ"
"เปล่าค่ะไปซิ แค่เคยไปเที่ยวสวนสนุกแค่ตอนเด็กๆ พอโตแล้วให้ไปอีกเลยทำตัวไม่ถูกค่ะ" เจน
"ไม่เป็นไรหรอกมีคนไปเที่ยวด้วยอีกหลายคน"
"หรอค่ะ เออมี....." เจน
"คือวันนี้พี่อยากจะให้เจนเจอกับแฟนพี่อีกสองคน"
"ไม่เร็วไปหรอค่ะ ไหนพี่ว่าไว้รอเจนเรียนจบก่อน" เจน
"เจนไม่อยากเจอหรอ"
"ไม่ใช่ค่ะเจนแค่กลัว" เจน
"เจนกลัวว่าจะเข้ากับพวกเค้าไม่ได้หรอ"
"อืม คือเจนเคยคิดว่าถ้าเจอตอนเรียนจบพี่บีก็คงพร้อมที่จะแต่งงานกับเจนแล้ว ถึงตอนนั้นถึงจะเข้ากันไม่ได้แต่ถ้าพี่บีแต่งงานกับทุกคนแล้วเราก็คงปรับตัวเข้ากันได้เอง" เจน
"ไม่หรอก อย่าคิดมากเลย พี่ก้อย กับแนนเค้าไม่ใช่คนแบบนั้นหรอกเค้าเข้าใจดี และพี่ว่าเจนต้องเข้ากับพวกเค้าได้แน่ๆ"
"ค่ะ" เจน
"ถ้าเจนไม่สบายใจ ไว้รอเรียนจบตามที่คุยกันไว้ก็ได้นะ พี่ไม่บังคับเจนนะ"
"เจนอยากไปค่ะ เจอกันไว้ก่อนก็ดี เจนจะได้กลับไปเรียนอย่างสบายใจด้วย" เจน
"ครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับนะ"
"พี่บีค่ะแต่" เจน
"แต่อะไรครับ"
"พี่แจนค่ะ พี่แจนคงขอไปด้วยแน่ๆ" เจน
"อ้อ อืมใช่นะ งั้นเจนให้พี่คุยกับพี่แจนหน่อย"
"ค่ะ" เจน

เจนเอาโทรศัพท์ไปให้พี่แจนคุย

"ว่าไงจะหลอกน้องสาวพี่ไปไหนอีกหละวันนี้" พี่แจน
"ไป Dream World ครับพี่ ไปด้วยกันไหมครับ"
"มาแปลกนะมีชวนด้วย ไม่อยากไปกันสองต่อสองหรือไง" พี่แจน
"แหมผมก็ต้องแสดงความบริสุทธิ์ใจให้พี่สาวแฟนได้รับรู้บ้างซิครับ"
"เอาซิงั้นพี่ไปด้วย" พี่แจน
"ครับดีเลยจะได้ไปกันเยอะๆ"
"เยอะๆ มีใครไปอีกหรอ" พี่แจน
"ก็น้องๆ ที่ออฟฟิตอีก 7-8 คนครับ อาจจะหาคนไปเพิ่มอีก"
"อืมพี่เพิ่งนึกได้ว่าต้องไปคุยธุระกับลูกค้า ไงฝากเจนด้วยนะ แล้วอย่ามาส่งดึกหละ" พี่แจน
"อ้าวพี่ไม่ไปแล้วหรอครับแหมขาดไปคนนึงก็หมดสนุกไปเยอะเลย"
"ไม่หละพี่ไม่ว่างไว้เราไปกับเจนสองคนแล้วคนมาชวนพี่แล้วกัน คุยกับเจนต่อนะพี่จะไปดูหนังต่อแล้ว" พี่แจน

พี่แจนเอาโทรศัพท์คืนให้เจน

"ว่าไงค่ะพี่แจนไปด้วยหรือเปล่า" เจน
"ไม่ไป"
"จริงหรอเป็นไปได้ไงพี่แจนไม่ไป" เจน
"เห็นว่ามีธุระกับลูกค้าอะไรไม่รู้นี่"
"ไม่นี่วันนี้พี่แจนว่างนะ" เจน
"ไม่ไปก็ดีแล้วหละ เดี๋ยวพี่ไปรับที่คอนโดนะแต่งตัวสายๆ รอด้วยหละ"
"ค่ะแล้วเจอกันนะ" เจน
"ครับแล้วเจอกัน"

พี่แจนเป็นคนที่ไม่ชอบไปเที่ยวกับคนไม่รู้จักยิ่งไปกันเยอะๆ ยิ่งไม่ไปใหญ่ ผมก็แค่หลอกว่ามีคนที่แกไม่รู้จักไปหลายคน พี่แจนก็รีบอ้างว่ามีธุระไปไม่ได้ทันที  เฮอคุยเสร็จซะที ผมกลับเข้าไปในห้อง แนนกับแป้งเดินออกมาจากห้องนอนพอดี ทั้งคู่ใส่เสื้อยืดตัวใหญ่แต่ดึงชายเสื้อข้างซ้ายมาผูกกันจนรัดเห็นสัดส่วน ด้านล่างใส่กางเกงขาสั้นสีสด แนนใส่สีเขียวอ่อน แป้งใส่สีชมพู สีกางเกงพวกเธอมันตัดกับเรียวขาขาวๆ มาก ผมต้องแอบกลืนน้ำลายกับหุ่นของพวกเธอ ลุงชิดโทรมาบอกว่ามาถึงแล้วผมเลยบอกให้พวกสาวๆ ลงไปที่รถ

พวกเราไปก้อยที่บ้านก่อน ก้อยขึ้นรถมาด้วยท่าทางปรกติ  แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นผมก็ยังอดกลัวไม่ได้ถ้าเกิดก้อยและแนนเข้ากับเจนไม่ได้ ผมคงต้องตายแน่ๆ ไม่รู้ว่าที่ผมรีบให้พวกเธอเจอกันมันจะเป็นความคิดที่ผิดหรือเปล่า จากที่สนุกสนานผมเริ่มเครียดขึ้นเรื่อยๆ ระหว่างทางที่ไปรับเจน

ถึงคอนโดพี่แจนผมก็ลงจากรถตู้เข้าไปรับเจนคนเดียว ในใจก็เอาแต่ลุ้นว่าพอพวกเธอเจอแล้วจะเกิดอะไรขึ้น ผมเข้าไปในคอนโดก็เจอเจนยืนรออยู่แล้ว เจนใส่เสื้อแซกกับกางเกงยีนส์ขาสั้นเหมือนที่เธอชอบใส่เป็นประจำ ผมยิ้มให้เธอ

"มาแล้วหรอค่ะ" เจน
"อืม"
"งั้นไปกันเถอะ" เจน

เจนจับมือผมไว้ทำให้ผมรู้สึกกล้าที่จะเผชิญหน้าเรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ ผมเดินจูงมือเจนไปที่รถตู้ผมเปิดประตูรถก้อยนั่งอยู่ที่นั่งแถวหน้าพอดี ผมเลยแนะนำก้อยให้เจนรู้จัก

"ก้อยนี่น้องเจนนะ"
"สวัสดีค่ะพี่ก้อย" เจน
"สวัสดีค่ะ มานั่งข้างพี่ซิ" ก้อย
เจนทำท่าเกรงๆ เธอรู้ว่าก้อยก็เปรียบเสมือนเมียหลวงของผม
"เจน เจนจริงๆ ด้วย" แนน
"แนนเองหรอ" เจน
"เจนมานั่งกับแนนดีกว่า" แนนเลื่อนเบาะแล้วดึงแขนเจนไปหา

ผมเลยขึ้นมานั่งข้างก้อยที่แถวหน้าแล้วปิดประตู ลุงชิดขับรถออกจากหน้าคอนโดพี่แจน ระหว่างทางผมไม่กล้าพูดอะไรกับก้อย พอเห็นเธอเงียบๆ ผมเลยจับมือเธอไว้ ก้อยจับตอบแต่ก็ไม่พูดอะไร ผมกับก้อยไม่ได้คุยกันตลอดทาง แต่ทางด้านหลังแนนเสียงดังตลอดเวลา อย่างน้อยตอนนี้ผมก็โล่งใจไปได้ 1 อย่างคือแนนคงเข้ากับเจนได้ แต่ก้อยนี่ซิเอาแต่เงียบไม่รู้ว่าคิดยังไง ไปถึง Dream World ผมลงไปซื้อบัตรกับก้อยสองคนให้เด็กรอกันที่หน้าทางเข้า ผมเลยถือโอกาสคุยกับก้อยด้วย

"เป็นอะไรหรือเปล่าก้อย ทำไมเงียบไปหละ"
"เปล่าค่ะ" ก้อย
"ไหนว่าไม่โกรธพี่ไง ทำไมพอเจอเจนแล้วถึงเงียบไปหละ"
"ไม่มีอะไรนี่ค่ะ" ก้อยพูดเหมือนไม่มีอะไรแต่เธอหันหน้าหลบสายตาผม
"เป็นแบบนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ ก้อยโกรธพี่ใช่ไหมที่พี่พาเจนมา"
"เปล่าค่ะก้อยไม่ได้โกรธเจน" ก้อย
"ไม่ได้โกรธเจนก็แสดงว่าโกรธพี่ซินะ"
"เปล่าซะหน่อย" ก้อยหันหน้าหนีผมอีก
"ทำแบบนี้โกรธพี่แน่ๆ แบบนี้ให้เด็กๆ เข้าไปเล่นกันแล้วเราไปง้อกันสองคนดีไหม"
"บ้าทำแบบนั้นน่าเกลียดตายเลย" ก้อย
"แบบนี้พี่ก็ไม่มีโอกาสรู้ซิว่าก้อยโกรธพี่เรื่องอะไร"
"ก็แหม คนอื่นเด็กกันหมดมีแต่ก้อยแก่อยู่คนเดียว" ก้อย
"อ้อที่แท้ก็งอนว่าเจนกับแนนอายุน้อยทั้งคู่นี่เอง"
"ก็ใช่ซิก้อยแก่อยู่คนเดียว อีกหน่อยพี่ก็คงเบื่อก้อย" ก้อย
"พี่จะเบื่อก้อยได้ยังไงครับ ก้อยยังหุ่นดีสู้เด็กๆ ได้สบาย" ผมแกล้งขย้ำก้นก้อย
"โอ้ย ไม่เอาแล้วคนบ้าเดี๋ยวมีคนเห็น" ก้อย

ผมแกล้งจับโน้นจับนี่ก้อยจนเธอหายงอน ผมก็ตกใจนึกว่าเธอจะไม่ชอบเจนเลยไม่พูดไม่จาซะอีก ซื้อตั๋วเสร็จพวกเราก็เข้าไปใน Dream World ผมซื้อตั๋วให้ลุงชิดด้วยและให้เงินแกไว้เผื่อกินข้าว วันนี้แกคงต้องรอผมนานแน่ๆ กว่าที่พวกสาวๆ จะอยากกลับบ้าน

พอผ่านพ้นประตูเข้าไปได้แนนก็ดูตื่นเต้นใหญ่ลากแขน เจน หงส์ แป้งให้ตามตัวเองไปดูโน้นดูนี่ตลอดทางก้อยดูเหมือนจะไม่ค่อยอยากจะเล่นอะไรซักเท่าไหร่

"ก้อยไม่เล่นนะ ขอรอแล้วกัน" ก้อย
"ทำไมหละกลัวหรอ"
"เปล่าแค่ไม่อยากเล่น แก่แล้วมาเล่นเป็นเด็กๆ อายคนอื่นเค้า" ก้อย
"เอางั้นก็ได้ แนน พี่ก้อยเค้ากลัวนะเค้าจะเล่นแต่ม้าหมุนกับชิงช้าสวรรค์"
"อุ้ยนี่แกล้งก้อยหรอ" ก้อยอายน้องที่ผมแกล้ง
"พี่ก้อยไม่เล่นอันที่เสียวๆ ก็ได้แต่ต้องเข้าบ้านผีสิงกันทุกคนนะ" แนน
"เจนด้วยหรอ" เจนดูกลัวๆ
"เจนด้วยซิ ไม่ต้องกลัวนะเดี๋ยวแนนเดินนำเอง" แนน
"ใช่แล้วหละให้แนนนำผีจะได้กลัว"
"ว่าแนนหรองั้นพี่บีอยู่หลังสุดเลยนะอยู่หลังพี่ก้อยแล้วกัน"
"พี่ต้องเข้าด้วยหรอ" ก้อยทำหน้าเหมือนกลัวอีกคน
"ต้องเข้ากันหมดซะไม่งั้นก็ไม่สนุกจริงไหมพี่แป้ง" แนน
"พี่ด้วยหรอ พี่ไม่เคยเข้านะบ้านผีสิงเนี่ย" แป้ง
"อ้าวไม่ได้ต้องเข้ากันให้หมดเนี่ยแหละไหนๆ ก็เสียเงินแล้วมาเร็วๆ เลย" แนน

พวกเราต้องไปต่อแถวเข้าบ้านผีสิงตามที่แนนสั่ง เจนดูเหมือนจะเพลินจนลืมว่าผมอยู่ด้วยซะแล้ว เธอหัวเราะสนุกไปกันแนน และคนอื่นๆ สรุปแนนก็เดินนำหน้าโดยมีเจนกับแป้งเกาะแขนไปด้วย หงส์เองก็เกาะแนนไปอีกคนสงสัยจะกลัวเหมือนกัน ผมเลยเดินอยู่กลับก้อยข้างหลัง ผมเห็นก้อยกลัวเลยให้เธอเดินหน้าผมแล้วผมก็กอดเธอไว้

เดินเข้าไปนิดเดียวก็มีผีออกมาหลอกแนนร้องกรี๊ดลั่นทำเอาคนอื่นๆ ร้อยกรี๊ดตาม ก้อยเองกลัวจนหันมากอดผม ผมเห็นว่าได้ทีเพราะความมืดเลยประกบปากจูบเธอ ก้อยตัวอ่อนทันที แต่เราก็จูบกันได้ไม่นานเพราะแนนเริ่มเดินต่อ ก้อยทำท่าเหมือนจะเป็นลมทำให้ผมต้องกอดเธอแล้วค่อยพยุงตัวเธอให้เดินตามพวกเด็กๆ ไป

เดินไปได้อีกนิดแนนก็ร้องกรี๊ดอีก คราวนี้ก้อยหมดแรงทำเอาผมตกใจต้องกระซิบถามเธอ

"เป็นอะไรกลัวมากหรอไหวหรือเปล่า"
"พี่บีก้อยไม่ไหวแล้วก้อยเหมือนจะหายใจไม่ออก" ก้อย
"ทนหน่อย อืมไม่ต้องกลัวนะเดี๋ยวพี่จะช่วยให้ก้อยลืมกลัวเอง"

ก้อยทำหน้างงๆ กับคำพูดของผม แต่เธอก็เริ่มรู้ว่าผมจะทำอะไรจากการที่ผมเริ่มขยำก้นก้อยจนก้อยลืมตัวครางออกมาเบาๆ ก้อยเริ่มมีแรงยืนลืมเรื่องความกลัว ผมค่อยๆ พยุงตัวเธอไป ระหว่างทางผมก็ถลกกระโปรงเธอขึ้นแล้วทั้งขยำทั้งขยี้ร่องสาวและก้นจนก้อยครางเสียงดัง แต่ว่าพวกสาวๆ ด้านหน้าร้องกรี๊ดกันตลอดจนไม่มีเวลามาสนใจกับผมที่เดินตามมาด้านหลัง ก้อยหันมาประกอบปากจูบผมบ้าง แอ่นซอกคอให้ผมดูดบ้าง เราปลุกเร้ากันจนผมองก็ทนไม่ไหว ก้อยช่วยรูดซิบงัดเอาน้องชายผมออกมา ผมเอามันดันก้นเธอเล่น ก้อยซูดปากแล้วรูดกางเกงในออกจากเรียวขา ตอนนี้ก้อยร้อนแรงจนไม่อาย หรือไม่เธอก็ตื่นเต้นจนลืมอายแล้ว

เราสองคนต้องรีบทำเวลา ก้อยรูดน้องชายผมแรงๆ หลายครั้งจนผมต้องเกร็งตัว พอมันแข็งได้ที่ผมก็จับเอวก้อยไว้แล้วพยายามกดมันเข้าไปในร่องสาวก้อยที่กำลังเยิ้มไปด้วยน้ำรักของเธอ ก้อยช่วยโก้งโค้งจนผมยัดมันเข้าไปได้สุดลำ ก้อยร้องซีดออกมาพร้อมกลับเสียงกรี๊ดของสาวๆ ด้านหน้า  ผมพยายามซอยเอวให้ก้อยเสร็จแต่มันก็ลำบากมากเพราะเราต้องพยายามเดินตามพวกด้านหน้าให้ทันด้วย ก้อยดูจะชอบใจและเสียวมาเธอหันมามองผมตาเยิ้มตลอดทาง  ก้อยคงลืมความกลัวไปหมด

ผมซอยเอวใส่เธอมาตลอดทางแต่ก็ไม่ทันที่จะทำให้เธอเสร็จ เราก็เกือบถึงทางออก ผมต้องรีบดึงเอ็นออก ก้อย ก้อยก็รีบดึงกระโปรงลง แล้วจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแต่ว่าตอนนี้กางเกงในเธอคงหล่นอยู่ในบ้านผีสิงแล้ว พอออกมาด้านนอกผมถึงได้เห็นว่าก้อยหน้าซีดขาวและดูโทรมมากไม่รู้เพราะกลัวหรือเพราะมีอะไรกันในนั้นแน่ 

"พี่ก้อยเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมเหงื่อออกเยอะจัง" แนน
"เปล่าพี่ไม่ค่อยสบายนะ" ก้อย
"แหมก็คนนำหน้าอะซิ บอกว่าไม่กลัวผีเห็นกรี๊ดตลอดทางพี่เค้าก็ตกใจซิ"
"แหมแนนก็ร้องให้มันสนุกไปอย่างนั้นแหละ" แนน
"พี่ขอพักหน่อยนะ แนนไปเล่นอย่างอื่นก่อนเถอะ" ก้อย
"ก็ได้แหมหมดสนุกเลยพี่ก้อยไม่สบายแบบนี้" แนน
"แนนพาคนอื่นไปเล่นกันก่อนเถอะเดี๋ยวพี่พาก้อยไปรอที่ชิงช้าสวรรค์นะ อืมอีกซักชั่วโมงมาหาพี่นะจะได้กินข้าวกันนี่ก็บ่ายกว่าแล้ว"
"ค่ะ ไปเราไปเล่นอย่างอื่นกันเถอะ เจน พี่หงส์ พี่แป้ง" แนน

ผมพยุงก้อยไปที่ชิงช้าสวรรค์ ก้อยทำหน้าเหมือนไม่อยากขึ้นผมเลยต้องกระซิบให้เธอฟังว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่

"ขึ้นเถอะ ก้อยจะได้ขึ้นสวรรค์ให้เสร็จๆ ไงหละ"
"บ้าพี่บีอายเค้าคนเห็นกันพอดี" ก้อย
"ไม่เห็นหรอกดูซิมันห่างกันจะตายแถมคนที่นั่งเค้าก็ไม่สนใจกระเช้าอันอื่นหรอกเค้าก็ต้องสนใจวิวด้านนอกมากกว่า"
"อืมก็ได้ค่ะ แต่ว่ารีบๆ นะ" ก้อย
"ไม่ต้องกลัวนะพี่จะรีบๆ ให้ก้อยเสร็จ"
"พี่บีเนี่ยก็ อายคนซะบ้างซิ" ก้อย
"อ้าวไม่อยากให้ทำให้หรอ"
"ไม่ทำให้โกรธจริงๆ ด้วย" ก้อย

ผมกับก้อยเข้าไปในกระเช้าของชิงช้าสวรรค์ เรานั่งข้างเดียวกัน ผมรอจนกระเช้าเลื่อนขึ้นมาในระยะที่คนด้านล่างไม่เห็น ผมก็ล้างเข้าไปในกระโปรงก้อยทันที ก้อยร้องว้ายก่อนจะซูดปากแล้วเด้งเอวไปมา

"โอ้วพี่บี ก้อยเสียว รีบใส่เถอะเดี๋ยวไม่ทัน" ก้อย
"ขอเรียกน้ำอีกนิดนะ เดี๋ยวจะกระแทกให้น้ำออกเลย" 
"เร็วซิ ก้อยไม่ไหวแล้ว" ก้อย

แต่ร่องก้อยน้ำยังออกไม่เยอะเลยเกิดผมเร่งกระแทกกลัวว่าเสร็จแล้วเธอจะเจ็บจนเดินไม่ไหวมากกว่า ผมเลยตัดสินใจจับขาเธอยกขึ้นทั้งสองข้างแล้วก้มไปเลียร่องสาวเธอ ก้อยร้องกรี๊ดลั่น

"โอ้ยยยย อย่าค่ะแบบนี้ก้อยอาย โอ้วววว" ก้อย

ก้อยร้องอย่าแต่กลับแอ่นเอวเอาร่องกระแทกปากผมไม่หยุด ผมเองก็ทั้งดูทั้งเลียเธออย่างหนักหน่วงเพื่อเรียกน้ำรักของเธอให้ได้มากที่สุด ผมละเลงลิ้นได้ไม่นานก้อยก็ร้องกรี๊ดแอ่นเอวน้ำพุ่งออกมาเต็มหน้าผม


"โอ้ยยยยยย อู้ยยยยย ก้อยเสร็จแล้วค่ะพี่บี" ก้อยแอ่นเอวอยู่หลายครั้งก่อนจะหมดแรง

ก้อยเสร็จแต่ผมยังไม่เสร็จ และผมก็กะให้เป็นแบบนี้อยู่แล้วก้อยจะได้สุขสมจนเลิกน้อยใจผมด้วย ผมเลียต่อจนก้อยเริ่มครางอีกครั้งตอนนี้ชิงช้าสวรรค์มาเกือบถึงด้านบนสุดแล้ว ผมเงยหน้าขึ้นปลดซิบงัดเอาท่อนเอ็นออกมารูดให้มันแข็งให้เต็มที่จากนั้นเอามันจ่อไปที่ร่องสาวก้อยที่กำลังมีน้ำรักไหลเยิ้ม ผมกดมันเข้าไปจนสุด ก้อยเสียวจนสะดุ้งตัวกอดผมไว้แน่น

ผมเริ่มสาวเอ็นยาวๆ แรงๆ แล้วเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนกระเช้าเริ่มโยกไปมา ก้อยได้แต่หลับตาร้องครางมือก็กำลูกกรงของกระเช้าไว้แน่ จากนั้นผมก็สลับตัวกับก้อยให้ก้อยมานั่งคล่อมผมบ้าง ก้อยควบร่องใส่เอวผมแรงมาจนกระเช้าแกว่ง ผมเองก็เสียวจนต้องกระแทกเอวสวน เราเร่งกระแทกกันไม่หยุดก้อยถึงอีกรอบเธอร้องกรี๊ดแอ่นตัวไปมา ผมไม่มีเวลารอให้เธอเสร็จผมอุ้มเธอออกจากตักแล้วจับเธอโก้งโค้ง จากนั้นก็ยัดเอ็นเข้าไปแล้วเริ่มกระแทกรั่วใส่เธอจนก้อยตัวสั่น

ตอนนี้กระเช้าใกล้ถึงต่ำแหน่งที่คนด่านล่างจะมองเห็นแล้วว่าคนข้างในทำอะไรอยู่ ผมเร่งกระแทกจนสุดตัวแล้วก็ร้องโอ้ยปล่อยน้ำกามอัดเข้าไปเต็มร่องสาวก้อย ก้อยเองก็แอ่นตัวรับน้ำกามผม เธอตัวกระตุกหลายครั้งก่อนจะหมดแรงล้มลงไปนั่งที่พื้นกระเช้าผมรีบเก็บท่อนเอ็นแล้วดึงกระโปรงก้อยลง จากนั้นก็อุ้มเธอให้นั่งบนเก้าอี้

ถึงพื้นก้อยทำเหมือนจะหมดแรงเดินออกมาไม่ไหวผมเลยต้องช่วยพยุงเธอ เรามานั่งรอพวกแนนกับเจนที่เก้าอี้ใกล้ๆ ชิงช้าสวรรค์

"เป็นไงขึ้นสวรรค์หรือยังครับ"
"บ้าพี่บีนี้ก็ ทำเอาก้อยหมดแรงเลยนะเดี๋ยวแนนกับเจนก็รู้หรอก" ก้อย
"รู้ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยเค้าไม่หึงหรอก"
"ไม่ได้กลัวเค้าหึงแต่ก้อยอายมาทำกันในที่แบบนี้"
"แล้วไม่ชอบหรอ งั้นครั้งหน้ามาไม่ขึ้นแล้วนะชิงช้าสวรรค์เดี๋ยวก้อยเหนื่อย"
"ลองไม่พาขึ้นซิ จะไม่ไปหาที่คอนโดอีกเลยด้วย" ก้อย

ผมกับก้อยก็คุยกันหนุงหนิงจนพวกสาวๆ กลับมาหา ผมให้แนนเลือกว่าจะทานข้าวเที่ยงเป็นอะไรดี แนนบอกว่าอยากกินไก่ผมเลยพาพวกเธอทั้งหมดไปร้าน KFC ใน Dream World ไปถึงร้านก้อยก็อาสาไปเป็นคนไปสั่งให้เธอชวนเจนไปด้วย ผมมองตามพวกเธอทั้งคู่ ก้อยดูยิ้มแย้มกับเจนเหมือนกับที่เธอยิ้มกับแนน เจนเองก็ยิ้มตอบ ผมก็ได้แต่หวังว่าเธอทั้งสามคนจะรักกันเหมือนที่ผมรักพวกเธอ

เรานั่งกินไก่ทอดกันอย่างสนุกสนานแนนเอาแต่คุยว่าเล่นอะไรมาบ้างแล้วสนุกยังไงใครกลัวบ้าง จนผมรู้สึกว่าแนนคงไม่เคยได้เข้าสวนสนุกมาก่อนแน่ๆ ทำไมผมถึงไม่เคยนึกได้นะ ถ้าผมพาเธอมาก่อนหน้านี้ก็คงจะดี กินข้าวเที่ยงเสร็จเราก็เริ่มไปเดินเที่ยวกันต่อ แป้งเสนอถ่ายรูปให้ ผม ก้อย แนน เจน และหงส์ ผมรู้สึกดีมากๆ นี่มันเป็นครั้งแรกซินะที่ครอบครัวผมอยู่กันพร้อมหน้า ถ่ายรูปเสร็จสาวๆ ก็เปลี่ยนกันถ่ายรูปให้กันและกัน ผมมองหงส์ ผมรู้สึกว่ารักเธอเหมือนกันแต่ก็ยังน้อยกว่า ก้อย แนน และเจน ถ้าผมยังรั้งเธอไว้แบบนี้ต่อไปเธอจะกลายเป็นคนที่น่าสงสารที่สุด

"เป็นอะไรค่ะพี่บี น้องๆ เค้าจะไปเมืองหิมะกันแล้ว รีบตามไปเถอะ" ก้อย
"เปล่าหรอกไม่มีอะไร"
"จะเพิ่มหงส์อีกคนก็ได้นะ ก้อยก็สงสารน้องเค้าเหมือนกัน น้องเค้าเอาใจก้อย เอาใจแนน เพื่อขอแค่ให้ได้อยู่ใกล้ๆ กับพี่" ก้อย
"ไม่ได้หรอกก้อย พี่ทำแบบนั้นไม่ได้"
"ทำไมหละค่ะ อีกแค่คนเดียวเอง ก้อยไม่ว่าหรอก แนนกับเจนเองก็คงเข้าใจเรื่องนี้นะ" ก้อย
"ถึงพี่จะรักหงส์นะ แต่ก็ไม่เท่ากับพวกก้อยหรอก ถ้าให้หงส์อยู่แบบนี้ต่อไป หงส์จะกลายเป็นอะไรหละ ชีวิตน้องเค้าลำบากมาเยอะแล้ว อย่างน้อยให้น้องเค้าได้เจอคนที่รักเค้าได้เต็มที่จะดีกว่า"

ก้อยเข้ามากอดผม

"ก้อยรักพี่ค่ะ เพราะพี่เป็นคนแบบนี้ก้อยคงมีคนอื่นอีกไม่ได้" ก้อย
"พี่ก็ก้อยนะ"

เราสองคนกอดกันจนมีคนมองเลยต้องเลิกกอดแล้วรีบเดินตามพวกแนนไปที่เมืองหิมะ ไปถึงเมืองหิมะพวกเราก็เช่าเสื้อหนาวแล้วเข้าไปข้างในกัน ผมแอบยิ้มที่เห็นก้อยเดินท่าทางแปลกๆ เธอคงเย็นส่วนล่างมากเพราะว่ากางเกงในเธอหล่นอยู่ในบ้านผีสิง พวกแนนที่ใส่ขาสั้นกันก็คงเย็นขาเหมือนกันแต่แนนก็อยากเข้าไป

"ไปดูน้องบ้างก็ได้ค่ะ มาตั้งนานแล้วไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยนี่" ก้อย
"ดูใครหรอ"
"ก็เจนไง ปล่อยให้แนนอยู่ด้วยนานๆ ระวังนะ เดี๋ยวจะกลายเป็นเมียแนนอีกคนหรอก" ก้อยหัวเราะ
"เหมือนก้อยหรอ"
"บ้า ไปเลยไปดูน้องไปก้อยจะออกไปรอข้างนอกแล้วหนาว" ก้อย
"หนาวอะไรหรอ แหมเย็นสบายเลยซิ"
"บ้า ไปแล้ว" ก้อย

ก้อยกลับออกไปรอข้างนอกผมเลยเข้าไปหาเจนที่ยืนดูแนนเล่นหิมะกับหงส์และแป้ง ผมเข้าไปจับมือเจน

"เป็นไงบ้าง"
"อะไรค่ะ" เจน
"เจนรู้จักกับแนนด้วยหรอ"
"ก็เคยรู้จักค่ะ ก็แนนเคยมาจีบเจนเลยรู้จักกัน" เจน
"อ้าวหรอ แบบนี้สงสัยต้องให้อยู่ห่างๆ กันแล้ว"
"ทำไมหละค่ะ ต่อไปเจนก็ต้องนอนเตียงเดียวกับแนนอยู่แล้วนี่" เจน
"อืมก็จริงนะ แล้วกับพี่ก้อยหละเป็นไงบ้าง"
"ก็ดีค่ะพี่ก้อยก็น่ารักดีสมกับพี่บีดี เป็นตัวแทนเจนกับแนนไปออกงานได้" เจน
"เอางั้นเลยหรอเรา"
"ค่ะ เอาแบบนี้แหละ" เจนยิ้มอย่างมีความสุข

ผมก็ค่อยสบายใจหน่อย เท่ากับว่าผมก็ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้อีกต่อไป รอแค่ให้เจนเรียนจบ ผมก็คงได้อยู่กันสี่คนอย่างมีความสุขแล้ว ผมกอดเจนไว้เธอพยายามแกะมือผมกลัวแนนหึงแต่แนนไม่ได้สนใจผมกับเจนเลยเอาแต่เล่นสนุกกับหิมะอย่างเดียว เราอยู่กันในนั้นจนเจนทนหนาวขาไม่ไหวผมเลยพาเจนออกมา แนนขออยู่ต่ออีกซักพัก แล้วก็ตามออกมาเจอผมที่ด้านนอก

"เอาหละมืดแล้วกลับกันได้แล้วมั้ง"
"ไม่เอายังเที่ยวไม่หมดเลย" แนน
"มืดแล้วไว้ค่อยมาอีกครั้งก็ได้นะ สงสารลุงชิดแกรอมาทั้งวันแล้ว"
"เอางั้นก็ได้ แล้วอย่างานยุ่งจนลืมอีกหละ" แนน
"ไม่ลืมหรอกไปเถอะ"

ผมโทรบอกลุงชิดว่ากำลังจะกลับไปที่รถ จากนั้นก็เดินออกมาที่ประตูหน้า ระหว่างทางกลับแนนพยายามชวนเจนให้ค้างด้วยแต่เจนค้างไม่ได้เพราะกลัวพี่แจนว่า ก้อยเองก็ไม่ยอมค้างเหมือนกันเธอคงเหนื่อยมากวันนี้ แนนเลยทำหน้าง้อตลอดทางเพราะวันนี้ไม่มีใครค้างด้วยเลย

เราไปส่งเจนเป็นคนแรก ไปถึงคอนโดผมก็ลงไปส่งเธอ

"ขอโทษนะที่พี่ไม่ค่อยได้ดูแลเจนเลย"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ตอนนี้คงยังไม่ค่อยชิน อีกอย่างเจนเองก็ยังเกรงๆ พี่ก้อย เอาไว้เราสนิทกันกว่านี้ เจนคงกล้าแสดงออกมากว่านี้ค่ะ" เจน
"งั้นหรอครับ เอาไว้อาทิตย์หน้าพี่จะแวะมาพาไปกินติ่มซำอีกนะ ชดเฉยที่วันนี้ไม่ค่อยได้ดูแล"
"ค่ะ งั้นเจนขึ้นไปห้องก่อนนะค่ะ พี่แจนคนรอแย่แล้ว แล้วเจอกันนะค่ะ" เจน
"บายครับแล้วเจอกัน"

ผมกลับออกมาที่รถต้องเราไปส่งแป้งกับก้อยเสร็จแล้วก็กลับคอนโดกันสามคน  กลับถึงคอนโดผมก็รู้สึกหิว เป็นเพราะ แป้งอยากรีบกับบ้านเราเลยไม่ได้แวะกินอาหารเย็นกัน แนนกับหงส์ก็คงหิวเหมือนกันผมเห็นแนนทำหน้าเบื่อๆ ที่ไม่มีใครมาค้างด้วยเลยเอาใจเธอซะหน่อย

"เป็นอะไรตัวเล็กวันนี้กินข้าวเย็นอะไรกันดี"
"ไม่รู้ซิ ไม่หิว" แนน
"ไม่หิวจริงๆ หรอ"
"ไม่หิวก็ไม่หิวซิ" แนน
"ก็ดีงั้นเดี๋ยวพี่จะสั่งพิสซ่ามากินสั่งไอติมมากินด้วยดีกว่า แนนไม่หิวพี่สั่งมากินกับหงส์สองคนนะ"
"กินด้วย" แนน
"ไหนว่าไม่หิวไง"
"กินด้วยเอาไอติมด้วย มาเดี๋ยวสั่งให้เอง มาพี่หงส์มาดูเมนูกัน" แนน

แนนเปิดคอมดูเมนูในเวปกับหงส์แล้วก็โทรสั่งอาหาร จากนั้นก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัวประมาณครึ่ง ชม. พิสซ่ากับไอติมก็มาส่ง เรานั่งกินกันจนอิ่ม 

แนนท่าทางง่วงมากขอตัวไปนอนก่อน เธอคงซนซะจนหมดแรงเหลือแค่ผมกับหงส์สองคน ผมมานั่งดูโทรทัศน์ต่อที่โซฟา หงส์ตามมานั่งข้างๆ ผม ผมโอบเธอเข้ามากอดไว้ด้วยแขนข้างซ้าย

"เป็นไงบ้างไม่เคยได้คุยกันสองคนแบบนี้นานแล้วนะ"
"ก็ไม่มีอะไรค่ะ หงส์ก็สบายดี" หงส์
"งั้นหรอ ตอนนี้ที่บ้านเป็นไงบ้าง"
"ก็สบายดีค่ะ หงส์มีเงินส่งไปทุกเดือนก็ไม่ต้องลำบากกันเหมือนเมื่อก่อน" หงส์
"ตอนนี้ทางบ้างก็สบายแล้ว ตัวหงส์เองก็ไม่ต้องทนอดข้าวเพื่อส่งเงินให้ที่บ้านแล้ว ทุกอย่างก็ดีขึ้นแล้วก็คงแค่อีกเรื่องเดียว"
"เรื่องอะไรหรอค่ะ" หงส์
"เรื่องหาคนที่เค้ารักหงส์ได้มากกว่าพี่ไง"
หงส์นิ่งไม่พูดอะไรทำท่าจะร้องไห้
"อย่าร้องซิพี่ไม่ได้ไล่หงส์นะแต่พี่สงสารหงส์ หงส์คงเห็นแล้วว่าพี่มีเมียสามคน แล้วพี่ก็รักหงส์ไม่ได้เท่ากับพวกนั้น ในเมื่อเป็นแบบนี้พี่ก็อยากให้หงส์ได้อยู่กับคนที่เค้ารักหงส์ได้มากกว่าพี่นะ"
"หงส์ขออยู่แบบนี้ตลอดไปไม่ได้หรอค่ะ" หงส์
"พี่ก็อยากให้หงส์อยู่นะ แต่พี่มาคิดดูแล้วถ้าทำแบบนี้มันจะเป็นการทำร้ายหงส์ พี่รู้นะว่าหงส์เหงา เพราะพี่ไม่ค่อยมีเวลาดูแลหงส์ พี่เองแค่ ก้อย แนน เจน พี่ก็แทบดูแลได้ไม่ครบทุกคนแล้ว"
"ค่ะพี่หงส์เข้าใจที่พี่พูดค่ะ" หงส์
"พี่ไม่ได้ไล่หงส์นะพี่แค่อยากให้หงส์มองคนอื่นบ้าง อย่าปิดกั้นตัวเองคนดีๆ ยังมี คนที่ผ่านมาขอให้ลืมๆ มันไปซะ"
"ค่ะ หงส์จะพยายามนะค่ะ แต่ตอนนี้หงส์คงเข็ดไม่กล้าที่จะคิดมีใครแล้วหละค่ะ" หงส์
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเวลาเจอคนที่ใช่แล้วก็จะรู้เองแหละ แค่ถึงตอนนั้นหงส์ไม่ปิดกั้นตัวเองก็พอ"
"ค่ะ งั้นตอนนี้ขอหงส์อยู่ไปแบบนี้ก่อนนะค่ะ" หงส์
"ได้ซิ ไม่มีหงส์พี่คงได้ทะเลาะกับตัวเล็กทุกวันแน่ๆ"

ผมหอมไปที่หน้าผากหงส์ เธอทำหน้าตาอายๆ ผมรู้ว่าเธอต้องการอะไร ผมเองก็ห่างเหินเธอมานานแล้วเหมือนกัน คิดว่าจะตัดใจได้แต่ก็ทนเวลาอยู่ใกล้ๆ เธอสองต่อสองไม่ได้ซักที คืนนี้ผมเลยต้องทำผิดกับหงส์อีก

น่าอ่านทุกตอนเลยครับ จินตนาการร่วมยิ่งมัน