ฉันไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตจะต้องประสบกับเรื่องเช่นนี้ แม้ว่ามันจะผ่านมาเป็นเวลาหลายปีแล้วแต่ดิฉันก็ไม่สามารถลืมได้ เหตุการณ์ครั้งนั้นมีผลกระทบกับชีวิตของดิฉันตลอดมา ดิฉันแต่งงานแล้วเมื่อหลายปีก่อน สามีและดิฉันต่างก็เป็นพนักงานบริษัทแต่ไม่ได้ทำงานที่เดียวกันชีวิตก็ราบรื่นดี เมื่อแต่งงานกันใหม่ๆ ก็ร่วมรักกันบ่อยๆ แต่ผ่านไปสองสามปีก็ห่างไปบ้างเป็นธรรมดาแต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรกัน
วันหนึ่งเป็นวันหยุด ดิฉันและสามีไม่ได้ออกไปไหนเราอยู่บ้านดูทีวีเหมือนอย่างเคยแม้ว่าบ้านเราจะเป็นทาวน์เฮาส์แต่อยู่กันสองคนก็ได้สบายๆ มีโทรศัพท์เข้ามาที่บ้าน สามีเป็นคนรับสายดิฉันเห็นสามีพูดโทรศัพท์แล้วก็มีสีหน้าเครียดๆ พูดแต่ครับๆ แล้วก็วางสายไปเห็นเขานั่งนิ่งคิดอะไรเงียบๆ
"ใครโทรมาหรือคะ"
"ไม่ ไม่มีอะไร เอ่อ เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอกหน่อย" สามีก้มหน้าตอบ ดิฉันได้ยินสามีตอบอย่างนั้นก็แปลกใจเหมือนกัน แต่ดิฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรสักพักหนึ่งเขาก็ไปแต่งตัวแล้วก็ผลุนผลันออกไปข้างนอก ดิฉันเลยอยู่บ้านคนเดียว ประมาณครึ่งชั่วโมงก็มีคนมากดกริ่ง ดิฉันชะโงกหน้าดูก็เห็นผู้ชายยืนอยู่ที่หน้าบ้าน
"มาหาใครคะ" ดิฉันเดินออกไปถามที่ประตูรั้ว
"เปิดประตูก่อนเถอะคุณ" เขาตอบ ดิฉันรู้สึกฉุนกึกที่เขามาออกคำสั่ง ชายคนนี้สวมแว่นกันแดดหน้าตาดูคมเข้ม แต่ก็ไม่น่าไว้ใจเลย
"เอ่อ คุณมาหาใครล่ะ"
"สุพจน์สามีคุณน่ะกำลังไม่ปลอดภัย เปิดประตูเถอะ" เขาเน้นเสียง ได้ยินอย่างนี้ดิฉันตกใจและไม่ได้คิดอะไรอื่น รีบเดินไปเปิดประตูรั้วโดยไม่ได้คิดเลยว่าภัยร้ายกำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง ดิฉันเดินนำหน้าเขาเข้ามาในบ้าน เขาปิดประตูบ้านทันทีดิฉันรู้สึกสังหรณ์ใจว่าจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับตัวเองแต่ก็แข็งใจถามไปว่าสามีดิฉันเป็นอะไรเกิดอะไรขึ้น
"ยังไม่เป็นอะไรหรอก แต่คุณรู้หรือเปล่าว่าเขาติดหนี้พนันบอล" ดิฉันตกใจและงงไปหมด สามีไปเล่นพนันบอลตั้งแต่เมื่อไหร่กันไม่รู้เรื่องเลย
"จริงหรือ เขา เขาเป็นหนี้เท่าไหร่คะ" ดิฉันพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น
"ห้าแสน" เขาตอบสั้นๆ
"ว่าไงนะ..." ดิฉันรู้สึกตกใจมาก รู้สึกว่าตัวเองนั่งลงกับโซฟาเมื่อไหร่ไม่รู้
"คุณจะไม่เชื่อก็ตามใจ เดี๋ยวเขากลับมาแล้วถามเขาดูเอาเอง แต่ตอนนี้ผมสนใจคุณ"
"คุณจะทำอะไร .." ดิฉันใจไม่ดี แทนคำตอบเขามองดิฉันยิ้มๆ ตอนนี้เขาถอดแว่นออกแล้ว นัยน์ตาเขาดูจริงจังเขาจ้องมองจนดิฉันรู้สึกเย็นเยียบและเริ่มรู้ตัวว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เขาถอดเสื้อแจ๊กเก็ตออกเหมือนอย่างกับว่าคุ้นเคยกับดิฉันมานาน เขาเป็นคนรูปร่างแข็งแกร่งเขาเดินเข้ามาหาดิฉัน ดิฉันผงะถอย ตั้งท่าจะร้อง
"อย่านะ จะทำอะไร"
"คุณจะขัดขืนผมก็ตามใจ แต่พูดกับสามีคุณก่อนสิ" ชายแปลกหน้ากดโทรศัพท์แล้วยื่นให้ดิฉันรับโทรศัพท์ไปฟัง
"นุช นุช เขาจะฆ่าพี่ .. นุช .."ดิฉันได้ยินเสียงสามีละล่ำละลักแล้วโทรศัพท์ก็ตัดไปโดยที่ดิฉันไม่ทันจะได้อ้าปากพูดอะไรดิฉันตกใจกลัวไปหมด น้ำตาเริ่มไหลทำอะไรไม่ถูก ชายคนนั้นไม่พูดอะไร เขารับโทรศัพท์ไปแล้วเดินเข้ามาจับไหล่ดิฉัน
"คุณสวยดีนะ หุ่นดีจริงๆ สูงๆ อย่างนี้ผมชอบ"
"อย่านะ อย่าทำอะไรหนูเลย ขอร้องเถอะ" ดิฉันยกมือไหว้เขาวิงวอนน้ำตาไหล เขาเชยคางดิฉันขึ้นแล้วก็เช็ดน้ำตาให้อย่างนุ่มนวล
"ถ้าคุณขัดขืนผมก็ไม่ทำอะไรคุณหรอกแต่เมื่อผมกลับไปสามีคุณก็ตายผมช่วยอะไรไม่ได้นี่เป็นระบบ คุณต้องเข้าใจสามีคุณน่ะผลัดหนี้มาหลายครั้งแล้ว คราวนี้ยอมไม่ได้"เขาพูดพร้อมกับเริ่มแกะกระดุมเสื้อดิฉัน

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตจะต้องประสบกับเรื่องเช่นนี้ แม้ว่ามันจะผ่านมาเป็นเวลาหลายปีแล้วแต่ดิฉันก็ไม่สามารถลืมได้ เหตุการณ์ครั้งนั้นมีผลกระทบกับชีวิตของดิฉันตลอดมา ดิฉันแต่งงานแล้วเมื่อหลายปีก่อน สามีและดิฉันต่างก็เป็นพนักงานบริษัทแต่ไม่ได้ทำงานที่เดียวกันชีวิตก็ราบรื่นดี เมื่อแต่งงานกันใหม่ๆ ก็ร่วมรักกันบ่อยๆ แต่ผ่านไปสองสามปีก็ห่างไปบ้างเป็นธรรมดาแต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรกัน
วันหนึ่งเป็นวันหยุด ดิฉันและสามีไม่ได้ออกไปไหนเราอยู่บ้านดูทีวีเหมือนอย่างเคยแม้ว่าบ้านเราจะเป็นทาวน์เฮาส์แต่อยู่กันสองคนก็ได้สบายๆ มีโทรศัพท์เข้ามาที่บ้าน สามีเป็นคนรับสายดิฉันเห็นสามีพูดโทรศัพท์แล้วก็มีสีหน้าเครียดๆ พูดแต่ครับๆ แล้วก็วางสายไปเห็นเขานั่งนิ่งคิดอะไรเงียบๆ
"ใครโทรมาหรือคะ"
"ไม่ ไม่มีอะไร เอ่อ เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอกหน่อย" สามีก้มหน้าตอบ ดิฉันได้ยินสามีตอบอย่างนั้นก็แปลกใจเหมือนกัน แต่ดิฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรสักพักหนึ่งเขาก็ไปแต่งตัวแล้วก็ผลุนผลันออกไปข้างนอก ดิฉันเลยอยู่บ้านคนเดียว ประมาณครึ่งชั่วโมงก็มีคนมากดกริ่ง ดิฉันชะโงกหน้าดูก็เห็นผู้ชายยืนอยู่ที่หน้าบ้าน
"มาหาใครคะ" ดิฉันเดินออกไปถามที่ประตูรั้ว
"เปิดประตูก่อนเถอะคุณ" เขาตอบ ดิฉันรู้สึกฉุนกึกที่เขามาออกคำสั่ง ชายคนนี้สวมแว่นกันแดดหน้าตาดูคมเข้ม แต่ก็ไม่น่าไว้ใจเลย
"เอ่อ คุณมาหาใครล่ะ"
"สุพจน์สามีคุณน่ะกำลังไม่ปลอดภัย เปิดประตูเถอะ" เขาเน้นเสียง ได้ยินอย่างนี้ดิฉันตกใจและไม่ได้คิดอะไรอื่น รีบเดินไปเปิดประตูรั้วโดยไม่ได้คิดเลยว่าภัยร้ายกำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง ดิฉันเดินนำหน้าเขาเข้ามาในบ้าน เขาปิดประตูบ้านทันทีดิฉันรู้สึกสังหรณ์ใจว่าจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับตัวเองแต่ก็แข็งใจถามไปว่าสามีดิฉันเป็นอะไรเกิดอะไรขึ้น
"ยังไม่เป็นอะไรหรอก แต่คุณรู้หรือเปล่าว่าเขาติดหนี้พนันบอล" ดิฉันตกใจและงงไปหมด สามีไปเล่นพนันบอลตั้งแต่เมื่อไหร่กันไม่รู้เรื่องเลย
"จริงหรือ เขา เขาเป็นหนี้เท่าไหร่คะ" ดิฉันพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น
"ห้าแสน" เขาตอบสั้นๆ
"ว่าไงนะ..." ดิฉันรู้สึกตกใจมาก รู้สึกว่าตัวเองนั่งลงกับโซฟาเมื่อไหร่ไม่รู้
"คุณจะไม่เชื่อก็ตามใจ เดี๋ยวเขากลับมาแล้วถามเขาดูเอาเอง แต่ตอนนี้ผมสนใจคุณ"
"คุณจะทำอะไร .." ดิฉันใจไม่ดี แทนคำตอบเขามองดิฉันยิ้มๆ ตอนนี้เขาถอดแว่นออกแล้ว นัยน์ตาเขาดูจริงจังเขาจ้องมองจนดิฉันรู้สึกเย็นเยียบและเริ่มรู้ตัวว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เขาถอดเสื้อแจ๊กเก็ตออกเหมือนอย่างกับว่าคุ้นเคยกับดิฉันมานาน เขาเป็นคนรูปร่างแข็งแกร่งเขาเดินเข้ามาหาดิฉัน ดิฉันผงะถอย ตั้งท่าจะร้อง
"อย่านะ จะทำอะไร"
"คุณจะขัดขืนผมก็ตามใจ แต่พูดกับสามีคุณก่อนสิ" ชายแปลกหน้ากดโทรศัพท์แล้วยื่นให้ดิฉันรับโทรศัพท์ไปฟัง
"นุช นุช เขาจะฆ่าพี่ .. นุช .."ดิฉันได้ยินเสียงสามีละล่ำละลักแล้วโทรศัพท์ก็ตัดไปโดยที่ดิฉันไม่ทันจะได้อ้าปากพูดอะไรดิฉันตกใจกลัวไปหมด น้ำตาเริ่มไหลทำอะไรไม่ถูก ชายคนนั้นไม่พูดอะไร เขารับโทรศัพท์ไปแล้วเดินเข้ามาจับไหล่ดิฉัน
"คุณสวยดีนะ หุ่นดีจริงๆ สูงๆ อย่างนี้ผมชอบ"
"อย่านะ อย่าทำอะไรหนูเลย ขอร้องเถอะ" ดิฉันยกมือไหว้เขาวิงวอนน้ำตาไหล เขาเชยคางดิฉันขึ้นแล้วก็เช็ดน้ำตาให้อย่างนุ่มนวล
"ถ้าคุณขัดขืนผมก็ไม่ทำอะไรคุณหรอกแต่เมื่อผมกลับไปสามีคุณก็ตายผมช่วยอะไรไม่ได้นี่เป็นระบบ คุณต้องเข้าใจสามีคุณน่ะผลัดหนี้มาหลายครั้งแล้ว คราวนี้ยอมไม่ได้"เขาพูดพร้อมกับเริ่มแกะกระดุมเสื้อดิฉัน