หลง ภาค 2 ตอนที่ 9


สองนักศึกษาสาวปีหนึ่งนอนหอบหายใจอกกระเพื่อม สมองเต็มไปด้วยความมึนงง ยุ้ยพยายามรวบรวมสติ... เกิดอะไรขึ้น?
เธอรู้สึกตัวดี แต่ทำไมหมดเรี่ยวแรง พูดไม่ได้ ขยับตัวไม่ได้ แม้แต่จะหันไปมองกมลวรรณก็ยังทำไม่ได้ หัวใจเต้นระทึก
สัญชาติญาณบอกให้รู้ว่าเรื่องไม่ดีกำลังจะเกิดกับเธอและเพื่อนรัก

"อาจารย์... เป็นไง?" เสียงไอ้เอกถามหมอจัน
"อีเด็กสองคนนี่ถูกกูสะกดไว้แล้ว" หมอจันตอบ
เสียงฮือฮาของบรรดารุ่นพี่จอมหื่นดังกันขรมลั่นห้อง หมอจันโบกมือให้เงียบแล้วถามไอ้เอก "มึงจะให้พวกมันทำอะไร"
ไอ้เอกไม่ทันตอบ ไอ้แมนก็พูดสอดขึ้น
"ขอสัมภาษณ์น้องยุ้ยก่อนละกัน อยู่คณะเดียวกันแต่คุยกันนิดเดียวเอง น้องยุ้ยยืนขึ้น"

ไอ้ แมนปิ๊งยุ้ยตั้งแต่แรกเห็น ใบหน้าของยุ้ยสวยน่ารัก ผิวขาวเนียนละเอียด
แม้จะไม่คมเซ็กซี่แบบน้องแพมแต่ก็มีเสน่ห์ในแบบของเธอ
ยุ้ยเป็นเด็กเรียนเก่งสอบติดคณะด้วยคะแนนสอบสูงเป็นอันดับสองแพ้อันดับหนึ่ง เฉียดฉิวแค่คะแนน
เดียว มันชอบผู้หญิงเรียนเก่ง และจะเป็นความภูมิใจถ้าได้เด็กฉลาดมาควง มันพยายามจะเข้าไปจีบแต่ไม่สำเร็จ
น้องยุ้ยยอมพูดคุยกับมันนิดเดียว แบบถามคำตอบคำทำให้ความสัมพันธ์ไม่คืบหน้า จนมันเลิกราไปเอง

ยุ้ยจะคล้ายกับแพมในเรื่องความเชื่อมั่นในตัวเอง แต่ความเชื่อมั่นของแพมนั้นจะเป็นแบบของสาวสวยที่มั่นใจในเสน่ห์ของตัวเอง
แพมถือตัวจนดูเหมือนหยิ่ง ไม่แคร์คนอื่น แค่ความเชื่อมั่นของยุ้ยนั้นมาจากการเป็นเด็กฉลาด
เรียนเก่ง.... ไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องของยุ้ยนัก ส่วนใหญ่ยุ้ยจะขลุกอยู่กับกมลวรรณคนเดียวเท่านั้น

ยุ้ยได้ยินเสียงไอ้แมนชัดเจน แต่เธอนอนนิ่งไม่ไหวติง ในสมองของเธอยังรู้สึกมึนงงสับสนอยู่
"อาจารย์" ไอ้แมนร้อง "ไหนบอกสะกดไว้แล้วไง ทำไมน้องยุ้ยไม่ทำตามที่ผมสั่ง"
"อียุ้ยลุกขึ้น" หมอจันสั่ง
ยุ้ย ได้ยินเสียงหมอจันก็ลุกขึ้นยืน หัวใจของเธอเต้นถี่เร็ว รู้สึกหนาวยะเยือกไปทั้งตัว เธอรู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก
เธอควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้เลย แถมเมื่อได้ยินหมอจันสั่งกลับต้องทำตามอย่างที่ไม่สามารถขัดขืนได้
หมอจันชี้ไปทีบรรดารุ่นพี่ของเธอ แล้วตวาดสั่ง
"หันไปทางนั้น แล้วทำทุกอย่างตามที่พวกมันบอก"

ยุ้ย หันมาช้าๆ ร่างของเธอสั่นระริก เห็นสายตาของบรรดารุ่นพี่ต่างกวาดสำรวจไปตามเรือนร่างของเธออย่างหยาบคาย
ก็รู้สึกโกรธและอาย ทำไมรุ่นพี่จ้องมองอย่างนี้ สายตาราวกับจะทะลุไปถึงร่างที่เปลือยเปล่าของเธอ
เธออยากจะไปให้พ้นจากที่นี่ ไปจากสถานการณ์ที่อึดอัด... แต่เธอไม่สามารถขยับตัวได้เลย แม้แต่จะยกมือขึ้นยังทำไม่ได้

"อู้ฮู หุ่นดีเหลือเกินน้องยุ้ยจ๋า ตัวเล็กแต่นมโต๊โต น่ารักน่าฟัดเหลือเกิน เคยโดนผู้ชายฟันรึยังจ๊ะน้อยยุ้ย" เสียงไอ้เต่าถาม

ยุ้ย หน้าร้อนวาบ อยากจะด่ารุ่นพี่ที่ถามลามกกับเธอ แต่ไม่สามารถทำอย่างที่คิดได้ อำนาจประหลาดครอบงำเธออยู่
และบังคับให้เธอต้องตอบคำถามของไอ้แมนตามตรง

"ไม่เคยค่ะ"

"อี๊ยยยย"
เสียง ร้องด้วยความตื่นเต้นดังขึ้นเมื่อนักศึกษาสาวตอบคำถามลามกของไอ้เต่าอย่าง ชัดถ้อยชัดคำ
แสดงให้เห็นว่าอำนาจสะกดของหมอจันควบคุมเธอได้สมบูรณ์แบบแล้ว

"ไอ้เต่าถามเด็ดโว๊ย" ไอ้เอกร้อง "ให้เธอแก้ผ้าดีกว่า กูอยากดูของดีน้องยุ้ยว่ะ อูยยยย ขาวชิบหายเลย เงี่ยนโว๊ยยยยย!"
"เดี๋ยวดิพี่เอก ผมถามก่อน" ไอ้แมนพูด "น้องยุ้ยมีแฟนหรือยังครับ" ไอ้แมนถาม
"ไม่มีค่ะ"
"ทำไมไม่มีจ๊ะ อย่าบอกนะว่าไม่มีผู้ชายมาจีบ" ไอ้เต่าถามสอด
ยุ้ยเริ่มอึกอัก เธอพยายามควบคุมสติดิ้นรนให้พ้นจากอำนาจที่ควบคุมเธออยู่ แต่ทำไม่ได้
"มีค่ะ... แต่ยุ้ยไม่ชอบ"
"แล้ว พี่แมนล่ะ พี่แมนก็เคยจีบยุ้ย ยุ้ยรู้รึเปล่า" ไอ้แมนถามเสียงนุ่มนวล
ทุกคนหันมามองไอ้แมนด้วยความแปลกใจก่อนจะหันกลับไปดูน้องยุ้ยต่อว่าจะตอบว่า ไง
"รู้ค่ะ.."
"แต่น้องยุ้ยไม่สนใจพี่เลย....ใช่มั้ย"
"ค่ะ"
"ทำไม" ไอ้แมนถามด้วยความผิดหวัง

ยุ้ยอึกอักอีกครั้ง เธอไม่อยากตอบ ไม่อยากให้ใครยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเธอ เหงื่อของเธอเริ่มซึมออกมาบนใบหน้าเป็นเม็ดเล็กๆ....
"ยุ้ย....ไม่ชอบ" เสียงของเธอสั่นระริก
"ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้เหี้ยแมนโดนน้องยุ้ยหักอกนี่หว่า แม่งเก็บเงียบไม่บอกใครเลยโว๊ย" เสียงไอ้บอยร้องขึ้น
"เสียฟอร์มสุดๆว่ะ ไอ้อ่อนเอ๊ย จีบไม่เป็นก็มาเป็นศิษย์พี่อ๊อดดิวะ 555555" ไอ้อ๊อดได้ทีเย้ยเพื่อนรัก
ทุก คนหัวเราะกันลั่นห้อง แต่ไอ้แมนไม่สนใจ ความสนใจของมันอยู่ที่น้องยุ้ยคนเดียวเท่านั้น
นี่เป็นโอกาสสำคัญที่มันจะได้รู้ความในใจของคนที่มันแอบรัก
"ทำไมล่ะ...พี่ไม่ดีตรงไหน...หรือยุ้ยชอบเด็กเรียนเก่ง...ยุ้ยชอบผู้ชายที่เรียนเก่งแบบยุ้ยใช่มั้ย" ไอ้แมนถาม

ยุ้ย นิ่งไม่ตอบคำ ริมฝีปากสั่นระริก ครั้งนี้เธออ้ำอึ้งนานกว่าทุกครั้ง
ร่างสั่นโอนเอนไปมาเหมือนกับกำลังพยายามอย่างสุดกำลังที่จะหลุดพ้นจากอำนาจสะกด
แล้วมือของเธอก็กำแน่น....เป็นครั้งแรกที่เธอควบคุมอวัยวะในร่างกายได้!
"อาจารย์!" ไอ้แมนร้องบอกกับหมอจัน
หมอจันบริกรรมคาถาแล้วตวาดเสียงดัง
"อียุ้ย หยุดต่อต้านอำนาจสะกดของกูแล้วตอบคำถามมันเดี๋ยวนี้"
ยุ้ยสะดุ้งเฮือก อำนาจจิตของหมอจันสะกดเธอไว้อีกครั้ง
"ยุ้ย..ไม่..ชอบ..."
"ทำไม พี่ไม่ดีตรงไหน" ไอ้แมนถามย้ำ
"ยุ้ยไม่ชอบผู้ชาย...ยุ้ยเกลียดผู้ชาย" เธอร้องเสียงดัง... สติขาดผึง... น้ำตาไหลพรั่งพรูอาบแก้มนวลเป็นสาย
ทุกคนนิ่งอึ้งไปหมด บรรยากาศในห้องเงียบกริบมีเพียงเสียงสะอึกสะอื้นของน้องยุ้ยดังอยู่ในความเงียบ ชั่วครู่ ไอ้แมนก็ถามต่อ
"ทำไม..ทำไมน้องยุ้ยถึงเกลียดผู้ชายล่ะ"
"ผู้ชายคนนั้นทิ้งแม่กับยุ้ยไปอยู่กับผู้หญิงอื่น..ผู้ชายสารเลว" ยุ้ยสบถ สะอึกสะอื้น น้ำตาหลั่งไหลไม่ขาดสาย

ทุก คนเงียบกริบ ส่วนกมลวรรณนอนน้ำตาไหลพราก แม้จะไม่สามารถขยับตัวแต่สติสัมปชัญญะยังอยู่ครบ
เธอได้ยินที่ยุ้ยพูดทุกอย่าง กมลวรรณไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ายุ้ยจะมีอดีตที่น่าเศร้าใจเพียงนี้ เธอไม่เคยรู้เรื่องพ่อของยุ้ย
ยุ้ยบอกว่าพ่อเสียไปตั้งแต่เด็ก แล้วยุ้ยก็ไม่เคยพูดถึงพ่ออีก ...

ไอ้แมนถอนหายใจเบาๆ ถามต่อ
"ยุ้ยก็เลยเกลียดผู้ชาย ไม่มีใครที่อยากจะรัก.. งั้นสิ"
"มี ยุ้ยมีคนที่ยุ้ยรัก"
"หือ..ใคร..ใครที่ยุ้ยรัก" ไอ้แมนถามด้วยความสงสัย
"หวาน...ยุ้ยรักหวานที่สุด" ยุ้ยสะอึกสะอื้นพร้อมกับยิ้มอย่างเลอะเลือน

กมล วรรณใจหายวาบ ยุ้ยดีกับเธอมาตลอด ไปกับเธอในทุกที่ ดูแลเธอทุกอย่าง แม้บางครั้งจะดุเธอเหมือนดุเด็กๆ
แต่กมลวรรณรู้ว่าเป็นความห่วงใยล้วนๆ... ในสายตาของกมลวรรณ ยุ้ยไม่ได้เป็นเพียงเพื่อนแต่เป็นเหมือนพี่สาว
คนหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าในสายตาของยุ้ยกลับเห็นเธอเป็นมากกว่าเพื่อน.... กมลวรรณไม่เฉลียวใจเลย เธอรู้สึกอึดอัด
เธอก็มีคำถามมากมายอยากที่จะถามยุ้ย... แต่เธอไม่สามารถเอ่ยปากถามสิ่งที่อยากรู้ได้...

"ไอ้แมนถามเหี้ยอะไรวะ กำลังเงี่ยนๆอยู่ หดเลยกู" ไอ้เบี้ยวตะโกนด่า
ไอ้เต่าหัวเราะร่า
"ใจเย็นๆเพื่อนๆ...ให้น้องหวานของพี่เต่าปลุกอารมณ์ดีกว่า.... น้องหวานยืนขึ้น!" ไอ้เต่าสั่ง

***********************************

ขึ้นเป็นผลงานคลาสสิค แต่เราไม่เห็นจะเป็นแบบนั้น นอกจากความอุบาทว์ อัปรีย์ของคนเขียน ที่เขียนเอามันโดยไม่มีข้อเท็จจริงอะไรรองรับ ขาดเหตุและผล เป็นการเขียนที่อุบาทว์และถ่มถุยมาก