บรรยากาศในห้องยังคงนิ่ง...แต่หัวใจของอุ้มสั่นไหวไม่หยุด
หญิงจับมือเพื่อนมากุมไว้แน่น มองตาเธอด้วยสายตาที่ไม่ต้องอธิบายคำว่า "เชื่อใจ"

"อุ้ม...ถ้าเธอไม่อยากทำอะไร อย่าฝืนเลยนะ
แต่ถ้าเธอแค่กลัว...ลองเปิดใจดู หญิงอยู่ตรงนี้ทั้งคน"

หญิงพูดพลางโน้มหน้าเข้ามากอดอุ้มแน่น ๆ
ไม่ใช่กอดเพื่อปลุกอารมณ์ แต่เป็นกอดที่โอบไว้ด้วยความอบอุ่น ความเข้าใจ ความปลอดภัยที่อุ้มไม่เคยรู้สึกจากใคร—แม้แต่คนที่เคยคบกัน

เอกนั่งอยู่ปลายเตียง ไม่ขยับ ไม่จ้อง แค่เฝ้ามองด้วยแววตาที่มั่นคง
ไม่มีการเร่งเร้า ไม่มีการจู่โจม...มีเพียงอ้อมแขนสองคู่ที่พร้อมโอบอุ้มจิตใจใครอีกคน

อุ้มเริ่มผ่อนลมหายใจ สีหน้าผ่อนคลายขึ้น
เธอเอื้อมมือไปจับมือเอกเบา ๆ แล้วพูดเสียงแผ่ว

"พี่เอก...หนูไม่เคยรู้สึกปลอดภัยกับใครแบบนี้เลย"

เอกจับมืออุ้มแน่นขึ้น แต่ยังไม่เคลื่อนไหว
หญิงขยับเข้าไปใกล้เพื่อนอีกนิด ก่อนจะเอนตัวลงมาแนบไหล่

"มันไม่สำคัญหรอกว่าใครจะเริ่มก่อน...แค่ใจเราพร้อมหรือยังเท่านั้น"

อุ้มหลับตา สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
แล้วเธอก็ค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวเองทีละเม็ด...ทีละเม็ด โดยที่มือหญิงยังจับอยู่ไม่ปล่อย
เมื่อกระดุมสุดท้ายหลุด เธอไม่ได้มองเอกหรือหญิง—แต่หลับตา แล้วพูดเบา ๆ ว่า

"หนูพร้อมแล้วค่ะ..."


---

พวกเขานั่งชิดกันบนเตียง ไม่มีใครรีบ
หญิงจับมือเอกวางลงบนต้นขาอุ้ม...เบา ๆ แล้วถามเพื่อนอีกครั้ง

"เธอรู้สึกยังไงตอนนี้"

อุ้มลืมตาขึ้น มองหญิง ยิ้มบาง ๆ แล้วตอบว่า

"อบอุ่น...เหมือนหนูกำลังจะได้กลับไปเป็นตัวเองอีกครั้ง
ตัวเองที่ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องแกล้งเข้มแข็ง...แต่กล้าพอจะยอมรับว่า ต้องการ"

หญิงโน้มหน้าลงไปแนบริมฝีปากจูบที่ซอกคออุ้มเบา ๆ
เอกลูบมือช้า ๆ ที่แผ่นหลังของอุ้ม ราวกับจะบอกว่า "ไม่เป็นไรเลย ถ้าเธอจะกลัว...แต่เราจะอยู่ตรงนี้"

เสื้อผ้าถูกปลดออกช้า ๆ เหลือไว้แค่ผิวเนื้อที่หายใจใกล้กัน
กลิ่นเหงื่อจาง ๆ ผสมกลิ่นแชมพูบนเส้นผมอุ้ม กับลมหายใจของหญิงที่รินรดตรงหน้าอกเพื่อนสาว

"นี่แหละ..." หญิงกระซิบ "คือการเป็นผู้หญิงที่กล้า
ไม่ได้กล้าเพื่อใคร...แต่กล้าเพื่อตัวเอง"


---

เมื่อร่างทั้งสามเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่มเดียวกัน
ไม่มีคำพูดใดอีกนอกจากเสียงครางแผ่วเบา กับจังหวะหายใจที่ผสมผสานเป็นจังหวะเดียวกัน

อุ้มถูกกอดจากทั้งซ้ายและขวา...มีมือหญิงกุมมือเธอ มีสายตาเอกที่มองเธออย่างอ่อนโยน
ทุกสัมผัสในคืนนั้น ไม่ได้จบลงที่ร่างกาย
แต่มันปลุก "หัวใจของอุ้ม" ให้ตื่นขึ้น...และเธอรู้ได้ทันทีว่า

> ความสุขที่แท้จริง...ไม่ได้มาจากใครเลย
แต่มันเริ่มขึ้นในวันที่เรากล้าเปิดใจ...และยอมรับว่าตัวเองต้องการอะไรจริง ๆ

อุ้มเปิดใจรู้ตัวแล้วว่าต้องการอะไร

อุ้มลองของใหม่

หญิงคงไม่หยุดแค่อุ้ม

สวดยอดครับ

เป็นคลับแบบไหนกันน่ะ สวิงกัน หรือ อะไร

บางอย่างเปิดใจไม่พอ ต้องกล้าด้วย