ด้านมืดของเจน (ตอน 3): แง้มประตูดูเกมกาม

[pitsaram]

สุดยอดเลยลุงเพชร

[phon14]

งานนี้ลุงเพชรได้ควบสองแน่นอน

[napkaro547]

อ่านแล้วได้รสชาติมากกก

[rainydoll]

 โดนของใหญ่ซะเอง

[poman]

สนุกดีครับ ตื่นเต้นดีชอบๆ

[Ksan]

เจนไม่รอด

[dega66]

จัดไปทั้ง 2

[pri29]

 

[per2512]

โดนลุงทั้งคู่

[bybee]

จ้ะเอ๋ ตกใจหนักกว่าเดิม

[hmx]

อ้าว เพื่อนเรา

[Kobsd]

 

[ronin21_xonly]

แอบสงสัยตัวเอง ทำไมตอนนั้นเราพลาดเรื่องดีๆ แบบนี้ไปได้ยังไง

[หนูนาคนดี]

ความเดิมตอนที่แล้ว: //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=261158.0

หลังผ่านเหตุการณ์ตอนออกค่ายในคืนนั้นไป ชีวิตเจนก็กลับสู่โหมดนักศึกษามหาลัยปีสามธรรมดาๆ อีกครั้ง เรียนบ้าง เที่ยวบ้าง มีคนมาจีบบ้าง แต่ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นอยู่พักใหญ่ จนมาเจอประสบการณ์เสียวอีกครั้งตอนฝึกงานในช่วงซัมเมอร์ค่ะ

เจนได้ที่ฝึกงานเป็นบริษัทขนาดใหญ่แห่งหนึ่งที่มีออฟฟิตอยู่แถวสีลม ออฟฟิตนี้อยู่ไกลจากทั้งบ้านและคอนโดมากทำให้ต้องคิดหาที่พักชั่วคราว แต่ครั้นจะเช่าคอนโดก็หาไม่ได้เพราะว่าหาดูแล้วมีแต่สัญญาระยะหกเดือนถึงหนึ่งปีขึ้นไปเท่านั้น แต่ช่วงฝึกงานมันกินเวลาแค่สามเดือนเท่านั้นเอง

เจนลองปรึกษาว่าจะหาที่พักยังไงกับหลายๆคนก็พบความบังเอิญว่าเพื่อนสนิทสมัยมัธยมคนนึงเช่าอพาร์ทเมนท์อยู่แถวลาดพร้าวแล้วมันก็ชวนให้ไปอยู่ด้วยกันได้ ถึงที่อยู่จะไกลจากสีลมมาก แต่ด้วยความที่อพาร์ทเม้นท์มันอยู่ต้นถนน ทำให้สามารถเดินไปนั่ง mrt สถานีพหลรวดเดียวถึงที่ทำงานได้

ก่อนฝึกงานราวเดือนนึงเจนกะว่าจะลองไปนอนเล่นกับเพื่อนดูก่อนซักคืนเพื่อดูสถานที่ว่าอยู่ได้มั้ย พอเดินทางไปถึงก็พบว่าอพาร์ทเม้นท์นี้มีขนาดเล็ก สูง 7-8 ชั้น สภาพกลางเก่ากลางใหม่ตั้งอยู่ใจกลางซอยที่พลุกพล่าน เจนเข้าไปนั่งในล็อบบี้เล็กๆ โทรเรียกให้เพื่อนลงมารับเพราะต้องใช้คีย์การ์ด

ระหว่างที่นั่งรออยู่นั้นก็รู้สึกว่ามีใครจ้องอยู่ เจนหันไปมองตามสัญชาตญาณก็เห็นเจ้าของสายตาที่ยืนอยู่ห่างไปไม่ใกล้ เค้าเป็นลุงอายุราว 50 รูปร่างท้วม ใส่เสื้อเชิ้ตแบะอกโชว์รอยสักพร้อมสร้อยเชือกสีดำที่ห้อยคออยู่สองสามเส้น หัวเถิกล้าน บนใบหน้าปรุหยาบมีสายตาเจ้าเล่ห์ จมูกบาน และปากใหญ่หนาน่าเกลียดอยู่กลางหนวดเคราหรอมแหรม เจนแค่เห็นก็อยากจะเบือนหน้าหนี

ลุงแกเดินผ่านหน้าไปพร้อมส่งยิ้มให้แปลกๆ แล้วก็เข้าห้องเล็กๆข้างหลังเค้าเตอร์ล็อบบี้ไป

"อันยองงงงงงง" เสียงทักทายใสๆที่กระแดะใช้ภาษาเกาหลีดังขึ้นดึงเจนให้หันขวับไปยิ้มร่าขานรับทันที

"อันยองงงจ้าาาคุณนายยยบิ้ววว"

เพื่อนสมัยมัธยมของเจนคนนี้ชื่อบิ้ว บิ้วเป็นสาวตัวเล็กผอมบางสูง 155 สัดส่วนราวๆ 33/21/33 หน้าอกคัพเอ นางมีผิวขาวจนเจนยังอิจฉา หน้ากลมๆแป้นๆเข้ากับทรงผมสั้นประบ่าสีน้ำตาลเข้มสไตล์เกาหลี คิ้วหนา ตาเรียวคม ปากนิด จมูกหน่อย เรียกได้ว่าเป็นสาวหมวยที่สวยน่ารักและมีเสน่ห์ในแบบของตัวเองมากจนมีหนุ่มๆตามจีบไม่น้อย

จุดเด่นของบิ้วนอกเหนือจากรูปลักษณ์คือนิสัยที่ทั้งห้าวทั้งกวน พูดจาโผงผางเสียงดัง เล่นอะไรเหมือนผู้ชายมากกว่าผู้หญิง จนตอนเรียนอยู่หญิงล้วนด้วยกันคนคิดว่าเป็นทอม

บิ้วยิ้มแก้มปริเข้ามาทักทาย แววตาแฝงความขี้เล่นยิ่งทำให้ดูน่ารัก

"เป็นไงบ้างมึงไม่เจอหลายเดือน คิดถึงงงง"

"ก็เหมือนเดิมๆแหละมึง มึงล่ะมีแฟนยัง" เจนแกล้งแหย่ถามไป

"แหม่ ถ้ามีนะกูจะลงป้ายประกาศเลยจ้ะ ไม่รอให้มึงมาถามหรอก" เราหัวเราะชอบใจกันก่อนบิ้วจะพาเจนตี๊ดบัตรคีย์การ์ดเข้าไปในโถงทางเดินของอาคาร พร้อมกดลิฟท์ขึ้นไปชั้นสาม ในแต่ล่ะชั้นของอาคารนี้มีห้องอยู่ราวๆ 10 ห้องเท่านั้นเอง บิ้วอยู่ห้อง 304 ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตัวลิฟท์

"ยินดีต้อนรับค่าาา" นางไขกุญแจดันประตูเปิดเข้าไป ห้องนี้มีขนาดราวห้าสิบ ตรม. แต่มีสองห้องนอนเล็กๆ หนึ่งห้องนั่งเล่น หนึ่งห้องน้ำ การตกแต่งดูเรียบๆสะอาดสะอ้านและถือว่าน่าอยู่เลยแม้ว่าจะไม่ใช่อพาร์ทเม้นท์สร้างใหม่

ที่ห้องนี้มีสองห้องนอนก็เพราะว่าเมื่อสองเดือนก่อนนี่เองบิ้วพึ่งย้ายเข้ามาอยู่พร้อมกับน้าสาว แต่น้าสาวของมันดันโดนโยกย้ายให้ไปทำงานต่างจังหวัดกระทันหัน ทำให้มันต้องอยู่คนเดียว

"ว้าวว วิมารของคุณบิ้วน่าอยู่จังค่ะ" เจนเอ่ยแซวขณะเดินสำรวจ

"กราบขอบพระคุณค่ะคุณเจน ด้านนี้เป็นห้องเก่าน้ากูเอง ยกให้คุณเจนค่ะ เชิญตามสบายนะคะ"

เดินดูห้องเสร็จเรานั่งคุยเล่นอัพเดทชีวิตกันอยู่นานจนเวลาล่วงเลยไปบ่ายแก่ๆ (แต่เจนไม่เล่าเรื่องด้านมืดให้ใครฟังหรอกนะคะไม่ว่าจะสนิทแค่ไหน)

"หาไรกินกันมั้ยมึงหิวแล้วอะ" บิ้วชวนขึ้นมา

"เออ เอาดิๆ มีอะไรแนะนำบ้างแถวนี้"

บิ้วลุกขึ้นเอามือตีอกตัวเองเบาๆ พูดอย่างมั่นๆทะเล้นๆ "ตามพี่มา เดี๋ยวพี่พาไปเอง"

ว่าแล้วเราสองคนก็ออกไปหาอะไรกินในระแวกนั้น แต่ระหว่างเดินผ่านล็อบบี้ทางออก เราสองคนเดินผ่านลุงรูปร่างอ้วนหน้าตาน่ากลัวคนเก่าที่นั่งเต๊ะจุ้ยอยู่ที่โซฟารับแขก แต่คราวนี้แกแสยะยิ้มกล่าวทักทาย

"ออกไปไหนกันจ๊ะน้องบิ้ว อ่าวพาเพื่อนมาด้วยหรอ" พูดแล้วก็หันมายิ้มให้เจนด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ของแก

"ออกไปหาอะไรกินอ่ะค่ะ" บิ้วสะบัดเสียงตอบแบบเหวี่ยงเล็กๆ แล้วเราก็เดินออกจากอาคารไปเลยไม่ได้หยุดต่อปากต่อคำ

"ใครวะมึง...รู้จักด้วยหรอ" เจนกระซิบถามหลังเดินออกมาหน้าอาคารแล้ว

"เหอะๆ กูไม่อยากรู้จักหรอก แต่ลุงเพชรแกเป็นคนดูแลอพาร์ทเม้นท์ว่ะ น่าจะเป็นหุ้นส่วนด้วย" บิ้วปั้นหน้าขยะแขยง

"เอ้า แล้วทำไมต้องทำหน้าทำตางั้นอะ"

"ก็มันชอบมอง ชอบเต๊าะ ผู้หญิงเวลาที่เดินผ่านไปผ่านมาข้างล่างอะดิมึง กูนี่อยากจะกระโดดถีบซักที หึ่ยย"

"ฮ่าๆๆๆๆ ใจเย็นดิค้าบวัยรุ่น อะไรจะขนาดน้าน" เจนกลั่นขำไม่อยู่

"เอออ เดี๋ยวมึงมาอยู่ก็รำคาญเองแหละ เชื่อกู นี่กูอยู่มาสองเดือน เจอแม่งแซวหลายครั้งล่ะเนี่ย"

บิ้วพามาร้านก๋วยเตี๋ยวขึ้นชื่อแถวนั้น แล้วก็ไปจบที่ร้านขนมหวาน เรานั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยจนค่ำก็เดินกลับห้องกัน

"โชคดีนะลุงนั่นไม่อยู่แล้ว" เจนเอ่ยหลังปิดประตูเข้าห้องแล้ว

"มึงมาอยู่ก็ระวังมันหน่อยล่ะกัน" บิ้วถอนหายใจทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาห้องนั่งเล่นมือคว้ารีโมตทีวี

"ทำไมอะมึง เค้าแค่แซวไม่ใช่หรอ"

บิ้วหยุดไปนิดนึงเพราะกดรีโมตเลื่อนหาหนังดูก่อนจะตอบ "กูเคยเห็นลุงเพชรเดินเข้าออกห้องพี่ผู้หญิงที่อยู่ห้องติดกับเราด้วย"

"อ่าวแล้วทำไมอะ" เจนถามซักไซร้ต่อ

"คืองี้มึง" บิ้ววางรีโมตลงแล้วหันมาเล่าแบบจริงจัง

"กูได้ยินเสียงเค้าเอากันว่ะ แบบ...เอิ่ม แบบมันดังทะลุกำแพงมาเลยว่ะ พี่ผู้หญิงเค้ามีผัวอยู่แล้วด้วย คือมันไม่ใช่อะ..."

บิ้วหยุดแล้วพูดต่อ "...แล้วเออ ป้าแม่บ้านยังเคยแอบเตือนกูด้วยว่าลุงแกเล่นของด้วย อย่าไปยุ่งอะไรกับแกมาก เออออนั่นแหละมึงน่ากลัววว"

ฟังถึงตรงนี้เจนขำก๊ากเลย "สายมูก็มาว่ะ" เจนไม่เชื่อเรื่องของเขิงอะไรพวกนี้เลย มองว่ามันเป็นเรื่องงมงายไร้สาระด้วยซ้ำ เรื่องแบบนี้คงเป็นเรื่องของความชอบเรื่องอย่างว่าส่วนตัวมากกว่า เรื่องแบบนี้เจนว่าเจนเข้าใจ

"เออออ กูก็ไม่เชื่อหรอก แต่มันก็น่ารำคาญอยู่ดี" บิ้วตอบขำๆ

"ช่างเค้าเหอะมึง" ว่าแล้วเจนก็นอนเล่นโทรศัพท์ซักพักก็หลับไป

หลังพักอยู่กับบิ้วคืนนั้นเจนก็กลับมาอยู่คอนโดตัวเองอีกประมาณเดือนนึงก่อนจะไปกลับไปอยู่กับมันตอนการฝึกงานกำลังจะเริ่ม วันที่ขนของไปก็เหนื่อยเอาเรื่องเหมือนกัน เพราะเป็นผู้หญิงสัมภาระมันเยอะจริงๆค่ะ ยังดีที่บริษัทที่เจนฝึกงานเค้าให้ใส่ชุดนักศึกษาทำให้ไม่ต้องเสียตังซื้อชุดใหม่
การฝึกงานของเจนกินเวลาราวๆสามเดือน ถึงนักศึกษาฝึกงานจะไม่ค่อยได้ทำอะไรซักเท่าไร แต่ก็ถือว่าได้เรียนรู้อะไรมากขึ้นบ้าง นอกจากนั้นยังได้รู้จักคนนั้นคนนี้มากขึ้น แล้วก็ได้บริหารเสน่ห์ด้วยเพราะมีรุ่นเพื่อนรุ่นพี่แอบมาจีบเหมือนกัน อิอิ

ส่วนการอยู่กับบิ้วสองคนก็สนุกและไม่เหงาดี บิ้วเองก็ฝึกงานเหมือนกันแต่อยู่คนละบริษัท นางชอบกลับมาดึกๆดื่นๆทุกวันเพราะเห็นว่างานหนักมาก แต่ถึงจะดูเหนื่อยๆไปบ้าง แต่บิ้วก็ยังสดใสและกวนประสาทไม่เปลี่ยน

เวลาของเราไม่ค่อยตรงกันเท่าไร เพราะตอนเช้าเจนต้องรีบออกไปแต่เช้าตรู่ด้วยความที่ต้องเดินทางไกล ส่วนตอนเย็นกว่าจะเจอกันก็ช่วงก่อนนอนแป็ปเดียว จะมีเวลาเม้ามอยหรือเที่ยวเล่นกันจริงๆก็ช่วงวันเสาร์อาทิตย์ตามสไตล์สาวโสด

เรื่องราวก็ดำเนินไปเป็นปกติราวเดือนกว่าๆ จนมีสุดอยู่สัปดาห์นึงเจนตั้งใจว่าจะกลับไปนอนที่บ้านเพราะไม่ได้เจอพ่อกับแม่มาเดือนกว่าแล้ว เจนบอกบิ้วไปว่าจะไปเช้าวันเสาร์แล้วกลับมาค่ำวันอาทิตย์ นางก็บอกว่าโอเคเจอกัน

เจนกลับไปอยู่บ้านชิวๆจนเช้าวันอาทิตย์เกิดต้องเปลี่ยนแผนกระทันหันเพราะว่าพ่อจะออกมาทำธุระแถวลาดพร้าวพอดี เจนเลยติดรถให้เค้ามาส่งที่แถวอพาร์ทเม้นท์ เลยกลายเป็นว่าจากที่คิดว่าจะกลับมาค่ำๆก็กลายเป็นว่ามาเช้าแทน

พอไขประตูเข้าห้องพักไป ก็เห็นว่าประตูห้องนอนบิ้วปิดสนิท สงสัยจะหลับอยู่ เจนไม่อยากกวนมันเลยเข้าไปปิดประตูนอนเล่นในห้องนอนตัวเองบ้าง ในใจคิดว่าจะรอให้มันออกมาจากห้องจะแกล้งโผล่ไปจ้ะเอ๋ให้ตกใจเล่นซักหน่อย

นอนเล่นมือถือไปได้เกือบชั่วโมงก็ได้ยินเสียงประตูห้องนอนบิ้วที่อยู่เยื้องกันเปิดออก เจนรีบลุกขึ้นอย่างเงียบเชียบแล้วไปแง้มประตูเบาๆ เพื่อส่องหาจังหวะเตรียมเซอร์ไพร์ส แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนี้เซอร์ไพร์สเจนมากกว่าหลายเท่าตัว

ประตูห้องนอนบิ้วถูกดึงเปิดออก แต่คนที่เดินออกมากลับไม่ใช่เพื่อนสนิทของเจน

ร่างอ้วนใหญ่ ผิวคล้ำ เต็มไปด้วยรอยสักยันต์ที่มากจนทำให้เกือบเขียวดำไปทั้งตัวค่อยๆ เดินบิดขี้เกียจออกมาโดยไม่ได้ใส่เสื้อผ้าซักชิ้น แท่งดำหนายาวแกว่งไปตามจังหวะก้าว แม้ยังอ่อนตัวอยู่ก็ดูรู้ว่าใหญ่มากแล้วยังมีปุ่มนูนเป็นเม็ดเกือบตลอดลำ ดูไปแล้วเหมือนกระบอง ร่างนั้นทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่นแล้วยกขวดน้ำที่โต๊ะรับแขกดื่มอึกอึก

ลุงเพชร!!

เจนตกใจจนตัวเย็นเฉียบ ลุงแกนั่งอยู่ตรงนั้นพักนึงก็หันไปยิ้มให้อะไรซักอย่างในห้องที่แกเดินออกมา พร้อมเอามือตบตักตัวเองแปะๆ สองทีเป็นเชิงเรียกให้มานั่ง ไม่ถึงอึดใจ ร่างบางเล็กๆ ก็เดินงัวเงียตามออกมาในชุดชั้นในสีดำตัดกับสีผิวขาวใส อวดให้เห็นทรวดทรงที่แม้ไม่อวบอัดแต่ก็น่ารักเซ็กซี่ ผมสั้นทรงเกาหลีสีน้ำตาลของเธอกระเซอะกระเซิงปิดบังใบหน้าไปซีกนึง ร่างนั้นเดินสืบเท้าเข้ามานั่งบนตักอวบใหญ่ข้างขวาของลุงเพชรอย่างว่าง่ายแล้วยังเอียงคอไปซบไหล่แกอีกด้วย ลุงเพชรเอามือสางผมเปิดหน้าร่างนั้นเบาๆ

ยัยบิ้ว!!!

เจนไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน เจนตกใจและอึ้งกับภาพที่เห็นต่อหน้าจนทำอะไรไม่ถูก

[thefoolly]

บิ๊วโดนก่่อน