น้องเมลคงจะเอาหมอมาทดแทนแล้วได้ปลดปล่อยให้เต็มที่เลยซินะ

ความเหงาเป็นใจ

เมลจะโดนใครเอาก็น้าาา

เมล์น่าจะเปลี่ยนรสชาดบ้าง

น้องเมล ทำอะไรตามใจตัวเองบ้างนะ

เพ้อกันต่อ ไครรู้ตัวว่าไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้เลยค่ะ  พิมผิดเยอะ ขออภัยน้า

เป็นแนวบันทึกแบบเล่าเรี่องราวไห้ฟัง เจออะไรมา รู้สึกยังไง แบบไหน 
มันเป็นความทรงจำของคนๆเดียว เล่าแบบไม่ประติดประต่อ นึกตรงไหนได้ก็เพ้อไปเรี่อยๆ


ปกติเรี่องนี้ก็เขียนงงๆอยู่แล้ว ถ้ายังไม่ได้อ่านตอนต้นๆ ไปย้อนอ่านก่อนนะคะ ไม่งั้นจะยิ่งงงค่ะ


>>>

บันทึกรัก ในจินตนาการ 55. ข้อตกลง

คือน้าสับสนมากเลยแว่น น้าไม่รู้ว่าถ้าน้าคุยกับแว่นน้าจะคุยกับแว่นในฐานะอะไร ไม่ใช่ไม่คิดถึง เวลาลายมาน้าก็ดูตลอด
แต่น้ำไม่รู้จะตอบแว่นว่าอะไร ไม่รู้ควรจะพูดยังไง น้าไม่รู้จริงๆ เมลตัดสินใจตอบแบบที่คิดว่า จะทำให้แว่นฟังแล้วสบายใจ

"หมายความว่าน้า อยากตอบอยากคุย แต่น้าไม่กล้ายังงั้นหรอครับ"
จ้ะ น้ากลัว...น้าทำตัวไม่ถูก
"เย้ แว่นดีใจครับ แว่นเข้าใจว่าน้าเกลืยดแว่น"

ไม่ใช่จ้ะน้าไม่เคยเกลืยดแว่นนะ ถ้าเกลืยดจริงๆวันนั้น...วันนั้น น้าจะยอมให้ทำทำไม เมลตั้งใจหยอดคำหวาน

"ทำอะไรครับ"
 ก็วันนั้นไงวันก่อนกลับ
"แว่นทำอะไรน้าครับ"

  ทำตั้งนานจำไม่ได้ ร่องหอยเมลกระตุกถี่เบาๆ ตอนได้ยินเด็กหนุ่มล้อเล่น  ไม่อยากคุยด้วยแล้วจะวางแล้วนะ

"แว่นล้อเล่นครับน้า จำได้หมดละครับ"
 จริงหรอ
"ชุดวันนั้นแว่นยังไม่ซักเลยครับ เอาไว้ดม"
 คุยกันไป เมลเริ่มหนีบขาสีกันไปมาช้าๆ โรคจิตป่าว "
น้าครับ ถ้าเรี่องนี้ผมทำสำเร็จ น้าจะมาหาผมใช่ไหมครับ
ใช่น้าจะไปหาแว่น
"มาหาเฉยๆหรือว่า....เอ่อ.....แบบ"

หัวใจเมลเต้นตุ้บๆ ปากมันหนัก.... น้าให้ทุกอย่างที่แว่นอยากทำเลยจ้ะ น้าจะไปอยู่กับแว่นสามวัน แบบนี้ตกลงใหมจ้ะ เมลฝืนพูดเสียงหวาน...พร่า..

"แค่ได้ยินเสียงน้า ควยผมก็ลุกแล้วครับ"

 ควยหยักๆ.... หัวบานๆนะหรอ...... เมลพูดหยอดแว่น แต่ตัวเองกลับเริ่มเสียว ร่องหอยมันขมิบดุ๊ปๆเป็นจังหวะๆ.... เห็นรูปที่แว่นถ่ายไว้วันนั้นแล้วใจสั่น

"รูปไหนครับ"
 ก็ทุกรูปที่แว่นถ่ายนั้นละ
"ขอแว่นดูบ้างสิครับ"
น้าเอาลงคอมไปแล้ว เดี๋ยวเจอกันเอาให้ดู

"เอ่อ..........น้าครับ คือ............ถ้าแว่นทำได้จริงๆ น้ามาอยู่กับแว่นสักอาทิตย์ได้ใหมครับ"

 นานไปแว่น คุณอาคงรู้อะแบบนั้น
"สามวันมันแปปเดียวเองครับ"
 โลภนะเรา... ถ้างั้นห้าวันละกัน
"แล้วน้าจะบอกคุณอาว่ายังไงครับ"

เรื่องนั้นน้าจัดการเอง แต่ ระหว่างนี้แว่นไม่ต้องติดต่อน้ามาเลยนะ จนกว่าแว่นจะได้เรื่องอะไรมา
"ทำไมละครับ คุยเล่นกับผมบ้างไม่ได้หรอครับ"

ความลับมันจะแตกอะสิ มือถือน้า คุณอาก็รู้หรัส เผื่อคุณอามากดดู จะแย่กันไปหมด แว่นนิ่งเงียบ....... ทำไมแว่น

"ปล่าวครับ คือจริงๆแล้วอาเล็กก็ดีกับแว่น แว่นรู้สึกเหมือนกำลังทำผิดต่ออาเล็ก"
น้าไม่บังคับแว่นจ้ะ เอาที่แว่นสบายใจ น้าแค่ถามว่าแว่นทำไหม ถ้าแว่นไม่ทำน้าก็ไม่ว่าอะไร น้าเข้าใจจ้ะ

"น้าเมลครับ ถ้าแว่นตามไปดูแล้วคุณอามีกิ้กจริงๆ น้าเมลจะทำยังไง"
น้าบอกแว่นตรงๆนะ น้าเองก็ไม่อยากให้มันออกมาแบบนั้นนะ น้าอยากให้มันเป็นว่าคุณอาทำงานยุ่ง จริงๆมากกว่า

"น้าครับ น้ารักคุณอาใหมครับ"
 รักสิ ทำไมหรอแว่น
"แล้วแว่นละครับ น้ารู้สึกยังไง"
 ตอนนี้ไม่รู้นะ น้าสับสนจริงๆ แต่ก็อย่างที่บอกก็ไม่ได้เกลียด
"ครับ แค่เวลาที่น้าต้องการไครสักคนนึงแล้วคิดถึงแว่น แว่นก็ดีใจแล้ว"
จ้ะ

"เรื่องนี้พี่เลิชรู้ใหมครับ"
เรื่องไหน เรื่องน้ากับแว่นหรอ
"ใช่ครับ"
บ้าหรอ ให้รู้ได้ยังไง นี่คือข้อตกลงของเราสองคนนะ อีกอย่างน้ากับเลิชก็ไม่ได้คุยก็นานมากแล้ว
ตั้งแต่ที่เลิชไปทำงานกับพ่อเรานั่นละ ทำไมหรอแว่น

"ปล่าวครับ เวลาผมเจอพี่เขาชอบมองผมแปลกๆ วันก็เขาก็มาถามถึงน้าเมล เหมือนรู้ว่าเราคุยกัน"
 จริงๆการที่เขาจะคิดว่าเราคุยกันมันก็ไม่แปลกนะ เพราะที่เขารู้น้ากับแว่นก็ไม่ได้เคืองไรกัน แต่อย่าไปคุยกันเขาเยอะแว่นเดี๋ยวจะหลุด
คนนั้นเขาเก่ง น้าไม่เคยพูดเรื่องเราให้ไครฟัง มันเป็นความลับของเราสองคน แว่นต้องเชื่อใจน้าจ้ะ
"ครับ"

 แล้ววันนั้นแว่นตอบเขาไปว่าไง
"ก็ตอบตามจริงครับ ว่าแว่นก็ทักน้ามาบ่อยๆ แต่น้าไม่ค่อยตอบ"
 ดีแล้วจ้ะ ก็ตอบแบบนั้นต่อไป น้านอนละ ได้เรืองแล้วโทรหาน้า โทรนะ ไม่ต้องส่งลายมานะ
"ครับน้า น้าจะมาหาแว่นจริงๆใช่ใหมครับ"
 อ้าวเห็นน้าขี้โกหกหรอ
"ไม่ไช่ครับๆ"

 บายจ้ะ เมลกดวางสายไป เอาจริงๆก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับแว่นมาก แต่แว่นเป็นทางเลือกที่ดีที่สูดในตอนนี้สำหรับเมลแล้ว
เมลนอนพลิกไปมาอยู่นานด้วยความรู้สึกสับสน

เมลก็ทำงานของเมลไป ไปวิ่งบ้าง ทำสวนบ้าง บ้าๆบอๆ เผลอนิดเดียวเวลาก็ผ่านไปอีกหนึ่งเดือน เมลนอนอ่านหนังสือ
กลิ้งไปกลิ้งมา หยิบมือถือขึ้นมา เปิดดูลายแว่น หลังจากที่ตกลงกับแว่น เมลก็รอแล้วรออีก รอจนลืม คุณอาก็ไม่ได้กลับมาบ้านเลย
แล้วก็ไม่โทรหาเมลเลย ส่งลายไปก็ตอบแบบผ่านๆ เมลนั่งเงียบๆ อยู่สักพักก็ตัดสินใจโทรไปหาคุณอา

เมลยังไม่ทันได้พูดทักทายอะไร คุณอาก็บอกว่าจะโทรมาหาพอดี วันที่เมลต้องไปเที่ยวกับท่านวิตคือวัน........นะ
แค่นั้นยังไม่พอ ยังบอกว่า คืนมะรืนนี้ท่านวิตขอทานอาหารค่ำกับเมล คงหวังจะขอชิมดูก่อนสินะเมลคิดในใจ เมลบอกปฏิเสธอาหารค่ำไป
ว่าเดี๋ยวก็เจอกันแล้วอยู่ด้วยกันตั้งหลายวันนะคะ

"แล้วเมลโทรหาอามีอะไรหรือเปล่า"

นึกว่าจะไม่ถามค่ะ คุณอาคะ เมลก็ขอไปเที่ยวกับคุณอาสองคนก่อนที่จะไปเที่ยวกับท่านวิตได้ไหมคะ คุณอาพาเมลไปเที่ยวก่อนนะคะ
ไปกันสองคน เที่ยวทะเลหรืออะไรก็ได้ค่ะ เมลอยากไปเที่ยวกับคุณอา ก่อนทีจะไปกับท่านวิต นะคะ

"หลังจากกลับมาได้ไหมเมลช่วงนี้อายุ่งมาก"
 ยุ่งอะไรนักหนาคะ ให้คนอื่นทำแทนบ้างก็ได้ค่ะ คนเยอะแยะ
"เป็นทีหลังแล้วกัน ถ้าว่างอาจะรีบไปเลย"
 เมลรู้อยู่แล้วว่าคุณอาคงปฎิเสธ แต่ก็ไม่คิดว่าจะตอบไวขนาดนี้ ถ้างั้นเมลขอไปเที่ยวเองได้ไหมคะ นะคะ
บอกตรงๆครั้งนี้เมลเครียดมากค่ะ กลัวจะเผลอหลุดอารมณ์เสียใส่ท่านวิตไป

"แล้วเมลจะไปไหนละ"
 เมลว่าจะไปเดินป่าค่ะ สักอาทิตย์นึง
"แล้วไปกับไคร"
 อยากไปกับคุณอาค่ะ
"โธ่เมล"
 งั้นเดี๋ยวเมลลองชวนเพื่อนๆไปก็แล้วกันค่ะ ตกลงคุณอาให้ไปไช่ไหมคะ
"อืมตามใจเมล แต่อย่าให้เสียงานนะ"

 ค่ะ "แค่นี้ก่อนนะ" ค่ะ เมลกดวางสายแล้วนั่งเงียบๆ ในอกเมลรู้สึกมันหวิวๆ แบบบอกไม่ถูก อยู่กันมานาน เมลก็ไม่เคยโกหกหนีเที่ยวแบบนี้ 
มือมันแทบไม่มีแรง พอคิดถึงต้นเหตุที่ต้องทำ ก็รู้สึกอยากปล่อยโฮออกมาดังๆ แต่ก็พยายามข่มใจไม่ให้ร้องให้ออกมา คิดในใจเราจะไม่ทนโง่
อีกต่อไปแล้ว ถ้าแว่นไม่ได้เรี่องเมลก็คงต้องไปแอบดูเอง

พรุ่งเป็นวันสิ้นเดือนสุดท้าย ที่จะเปิดบริษัทที่นี่ ตึ้งๆ ตึ้งๆ ตึ้งๆ ตึ้งๆ เสียงโทรศัพย์ดังระรัว ว่าไงคะหมอวี
วันนี้ว่างไหมครับ ผมจะชวนไปทานข้าว
วันนี้เมลไม่ว่างนะคะ เมลเครียเงินเดือนคนงานอยู่ค่ะ พรุ่งนี้ต้องจ่ายปิดงาน
พรุ่งนี้เสร็จงานกี่โมงครับ
 น่าจะเย็นๆนะคะ

งั้นพรุ่งนี้ผมขอไปรับที่บ้านได้ไหมครับ แล้วตอนเย็นผมจะแวะรับจากที่ทำงานไปทานข้าวกัน
 อืม.... ก็ได้ค่ะ บ่ายโมงนะคะ
ได้เลยครับ......

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เวลามีคนพยายามเข้ามาตีสนิดในเชิงชู้สาว หรือจีบแบบนี้เมลคงไม่คุยด้วย แต่ช่วงหลังนี้เมลยอมรับเลยว่า มันเหงา....
เหงามากๆ หมอวีไม่ไช่แค่คนเดียวที่เมลคุยด้วย ยังมีอีกหลายคนที่เมลคุยเล่นแก้เหงา แม้แต่กระทั่งน้องๆคนที่เคยออกรอบด้วยกัน
ที่แต่ก่อนนี้เคยทักมาเท่าไรเมลก็ไม่ตอบหลังๆนี่ก็คุยเล่นบ้าง ส่วนกับหมอวีก็มีไปทานข้าวดูหนังบ้าง แต่ก็ยังไม่มีเกินเลยถึงขั้นมีอะไรกัน
เพราะ.......เอ่อ.....เดี๋ยวค่อยเล่าดีกว่า...........

ในจำนวนหลายๆคนที่คุยอยู่หมอวีพยายามรุกหนักที่สุด ทั้งๆที่หมดวีเองเคยเป็นหมอประจำตัวของคุณอา และในตอนนี้หมอวีก็
เป็นหมอประจำตัวของเมลอยู่ เขาพยายามชวนเมลไปเที่ยวแบบวันเว้นวัน เมลก็ไปบ้างไม่ไปบ้างเอาว่าไปเฉพาะวันที่รู้สึกเหงาๆ

หมอบำบัดให้หายเครียด

ขอบคุณครับ

เมล์คงชอบน้องแว่นด้วยแล้วจริงๆ

ให้หมอตรวจภายใน

หวังลึกๆหรือหมอวี

กำลังสนุกมากกกกก