​
อ่านจนจบได้ตามลิ้งด้านล่างเลบคัย


                         ถ่ายแบบชวนเสียว

                     ตอนที่ 5 ความจริงปรากฏ


จากตอนที่แล้ว...หลังจากปาน ได้แอบตาม พี่วายุ ไปจนได้เห็น พี่วายุ กับผู้หญิงคนนึง เธอสวยมาก สวยจนปาน อิจฉาเลย แต่ปานก็ไม่รู้ว่าเขาคุยอะไรกัน...จนพักนึง ผู้หญิงคนนั้นก็จากไป ส่วนพี่วายุ ยังนั่งซึมๆ อยู่ในร้าน ก่อนจะเดินออกไป ปาน รีบตามไป จนเกือบลืมจ่ายตัง แต่จู่ๆพี่วายุ ก็มาจับมือปาน ไว้...พี่วายุเห็นปาน ตั้งแต่ตอนซื้อแว่นกับหมวก...ปานก็เลยได้กลับบ้านพร้อมพี่เค้า...พี่วายุ บอกจะเล่าความจริงทั้งให้ฟัง...แต่ยังไม่เล่าเลย พี่วายุ ก็จู่โจมปาน ทันที จนปานตัวอ่อนไปทั้งตัว แล้วก็มีความสุขบนที่นอนกับพี่วายุซะงั้น



ตอนนี้ พี่วายุจะเป็นคนเล่าต่อนะค่ะ...



...หลังจาก ผมกับปาน ได้เสร็จกิจกรรม สุดเสียวกัน...ผมก็นอนกอดเธอ และจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ปาน ฟังทั้งหมด...แต่ผมสงสัยอยู่อย่างนึง คัยกันที่เป็นคนส่งรูป ผมกับพลอยใส มาในแชทของปาน เพราะมันเป็นรูปตอนผมกับพลอยใส ยังสนิทกันอยู่...



"...เอาล่ะ ปาน พี่จะพูดเรื่องในอดีตของพี่ให้ฟังนะ อยากฟังยัง...ผมถาม

"...โห่...พี่วายุ ปาน อยากฟังตั้งนานแล้ว...เดี๋ยวก่อนดีกว่า พี่วายุ ปาน ขอไปอาบน้ำก่อนนะ ตัวจะได้หอม พี่จะได้หลงหนูคนเดียว นะค่ะที่รัก...ปานบอก

"...อืม...งั้นพี่...ไปอาบด้วย จะได้ไม่เสียเวลา...ผมบอก

"...ได้ค่ะ แต่ ปาน ไม่ไหวแล้วนะค่ะ ขอพักก่อนนะ ที่รัก...ปานบอก

"...55 พี่แค่ไปอาบน้ำพร้อม ปาน เอง ไม่คิดไรสักหน่อย...ผมบอก

"...จ๊ะ...พูดแบบนี้ตลอด...แต่ปาน โดนทุกที...ปานพูดแบบยิ้มๆ เหมือนจะรู้ชะตากรรม



...แล้วผมก็จัดการกับเธอในห้องน้ำอีกรอบ...หลังจากนั้นเราก็ออกจากห้องน้ำ ปานเดินไปหน้ากระจก นั่งบนเก้าอี้ แล้วหยิบครีมบำรุงผิว ยกขึ้นเหนือหน้าอก บีบครีมออกจนหยดใส่หน้าอกเธอ ทั้งสองข้าง และลูบไล้ไปตามเนินอกของตัวเอง แล้วเหร่ตามองมาทางผม...เอาอีกแล้ว ปากบอกว่าไม่ไหวๆ แต่ตอนนี้ยั่วผมอีกแล้ว...เฮยยย...ที่เธอบอกว่าจะให้ผมหลงเธอคนเดียว...มันก็คงเป็นแบบนั้นแหละ ก็เธอมีครบทุกอย่างเลยนี่ ทั้งสวย น่ารัก หุ่นดี ขาวเนียน ขี้เล่น ขี้อ้อน เอาใจเก่ง ทำกับข้าวก็เก่ง กวนทีน และที่สำคัญเธอรักผม และเธอจะไม่ยอมเด็ดขาด ถ้ามีใครคิดจะมาแย่งของของเธอไป ตรงนี้แหละที่ชอบที่สุด...อืมแต่งตัวเสร็จสักที...เฮยยย...ดูชุดสิ ถ้าไม่ติดว่าจัดไปสองรอบนะ คงจะโดนรอบสามแน่ๆ ยัยปาน เอย...แต่...เด่วโดนแน่...ฮึฮึ

sds
[Click and drag to move]

"...ปาน พร้อมจะฟังแล้วค่ะ พี่วายุ...ปากบอก พร้อมกับชุดที่เย้ายวนสุดๆ

"...เอ่อ...พร้อมจะฟังหรือพร้อมจะโดน รอบสาม...ผมถาม

"...อ้าว...ก็พร้อมจะโดน...เอ้ย...พร้อมจะฟังสิค่ะ ที่รัก...ปานพูดด้วยเสียงออดอ้อนอีกครั้ง

"...อืม...งั้นฟังก่อนแล้วค่อยโดน...เริ่มจากตอนพี่อายุ 19 มีเพื่อนคนนึงสนิทกันมาก ชื่อภูผา พ่อมันเป็นตำรวจมือปราบ เก่งทั้งสู้ประชิดด้วยมือเปล่า ทั้งยิงปืนแม่น พ่อมันผ่านการฝึกมาเยอะ...มันก็เลยได้เรียนเรื่องการต่อสู้ การเอาตัวรอด ในเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด...พี่ไปบ้านมันบ่อย พี่ก็เลยขอพ่อของมันให้สอนพี่บ้าง แล้วก็จริงอย่างที่คิด พ่อมันสอนให้พี่ด้วย...พี่เรียนรู้จากเขามาเกือบปี...จนกระทั่ง บ้านหลังใหญ่ ที่อยู่ข้างๆบ้านมัน ก็มีคนมาอยู่6คน เป็นผู้ชาย2 ผู้หญิง4...ผู้หญิง2คนในนั้นเป็นคนใช้ ส่วนคนที่เหลือก็ พ่อแม่ และลูกสาวเป็นคนพี่ ลูกชายเป็นคนน้อง...เรื่องเกิดเมื่อสองวันหลังจากบ้านนั้นย้ายมาอยู่...วันนั้นไอ้ภูผา มันอยากรู้ว่า ที่พ่อสอนมันมาน่ะ มันเก่งแค่ไหน มันขอรองสู้กับพ่อมันตัวต่อตัว ส่วนพ่อของมันก็บอกว่า...ได้สิ...แต่ต้องเข้ามาสองคนพร้อมกันนะ...พี่ก็เลยซวยไปด้วย...พี่ว่าพี่กับไอ้ภูผาก็ไม่ได้กระจอก เหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่พอเอาเข้าจริงๆ แค่แปปเดียวพี่กับไอ้ภูผาก็ลงไปกองกับพื้นทั้งคู่...พ่อมันบอกว่ายังอ่อนอยู่นะ ต้องเรียนอีกเยอะ...วันนั้นเราสองคน สะบักสะบอม มาก เราไปนั้งตากลมอยู่ที่หน้าบ้าน...สักพักก็มีมือน้อยๆยื่นน้ำเย็นๆมาให้เราคนละขวด...



"...เมื่อกี้คงเจ็บกันหน้าดูนะค่ะ...เราชื่อพลอยใสนะ เรียกพลอยเฉยๆก็ได้...พลอยบอกเราสองคน

"...เอ่อออ...คับ ผม ภูผา คับ ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ...ไอ้ภูผา ชิงแนะนำตัวก่อนเลย

"...ผม...วายุ คับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันคับ...พี่ก็บอกออกไป

"...ฝึกกันแบบนี้ทุกวันเลยหรอค่ะ...พลอยถาม แล้วมองมาที่พี่

"...ไม่คับ แต่ก็เกือบทุกวัน...พี่ตอบไป

"...แล้วฝึกกันทำไมค่ะ คุณสองคนเป็นตำรวจหรอ หรือทหาร...เอ้...หรือว่าเป็นโจน...พลอยถามออกมาอีกครั้ง

"...เอ่อ...ไม่ใช่โจนสิ พ่อผมเป็นตำรวจ มือปราบเชียวนะ...มันบอก

"...เราแค่ขอเรียนรู้นิดหน่อยอ่ะคับ เผื่อวันข้างหน้าเจออะไรร้ายๆเข้า พวกเราได้ป้องกันตัว และเอาตัวรอดได้...พี่พูดออกไป

"...ดีจังเลยนะ ไว้วันหลังพี่สองคนสอนให้พลอยบ้างนะ...พลอยบอก

"...ได้เสมอจ่ะ น้องพลอย...มันรีบตอบทันที

"...งั้นวันนี้ พลอย เข้าบ้านก่อนนะค้ะ...พลอยเดินไปแล้วก็หันกลับมายิ้มให้พี่

"...โหย...ไอ้วายุ กูอกหักเลย เขายิ้มให้มึง...มันบอกพี่



.....หลังจากนั้นพี่กับพลอย ก็กายเป็นแฟนกัน ส่วนไอ้ภูผามันก็แซวพี่ประจำ เพราะมันอิจฉาพี่...พี่กับพลอยครบกันได้ปีนึง...แต่ก่อนหน้านั้นหกเดือนพ่อแม่และน้องชายของ พลอย ก็ย้ายไปอยู่เชียงใหม่ บ้านนั้นเลยเหลือ พลอย กับคนใช้อีกสองคน...พี่ไปบ้านพลอยบ้าง พลอยก็ไปห้องพี่บ้าง......./...อ่อ...ห้องพี่ที่เก่านะไม่ใช่บ้านหลังนี้ ปาน สบายใจได้.../......พี่น่ะเชื่อใจพลอยทุกอย่าง แม้กระทั่งสร้อยคอที่พี่รักและหวงมากๆ เมื่อพลอยขอใส่ พี่ก็ยังให้เธอใส่ ถึงจะไม่เต็มใจก็เหอะ และหลังจากนั้นพลอยก็เอาไปใส่เล่นตลอด...แต่มีช่วงหลังๆที่ไอ้ภูผา จู่ๆมันก็หยุดแซวพี่ไปเลย พี่รู้สึกว่ามันแปลกๆ จนกระทั่ง ผ่านไปสามเดือน

...ในคืนนั้นฝนตกหนักมาก พี่โทรไปหาพลอยสี่รอบ แต่พลอยก็ไม่รับสาย พี่กลัวจะเป็นอะไร พี่จึงไปที่บ้านพลอย ตอนนั้นพี่ไม่มีรถ พี่นั่งแท็กซี่ไป...ฝนก็ตรงหนัก พี่เปียกหมดทั้งตัว ประตูรั้วไม่ได้ล็อก พี่เดินไปถึงประตูข้างใน...กระจกบานเกล็ดเปิดอยู่นิดหน่อย ผ้าม่านปิดไม่สนิท ไฟกับทีวีเปิดอยู่...ตอนนั้นพี่กำลังจะเปิดประตูเข้าไป แต่พี่ได้ยินเสียงคนคุยกันข้างใน พี่จึงเดินไปที่ หน้าต่างที่เป็นบานเกล็ด พี่มองเข้าไปในช่องที่ผ้าม่านปิดไม่สนิท มีผู้หญิงกับผู้ชายสอง ยืนกอดจูบกันอยู่ ข้างโซฟา ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นติดตัว สองคนนั้นกอดจูบ ฟัดกันสุดเหวี่ยง...



" ปาน คิดว่าสองคนนั้นเป็นใคร...ผมรองให้เธอทาย

"...พี่วายุ หรือว่า สองคนนั้นคือ พลอยกับภูผา...ปานตอบผม

" ใช่...สองคนนั้นคือ พลอยกับภูผา...ผมบอก



...พี่มองเข้าไป ใจพี่ตอนนั้นชาไปหมด ที่เห็นคนรักของตัวเองกำลังเริงร่าอยู่กับชายชู้ และที่เจ็บใจที่สุดคือ คนที่เป็นชู้คือเพื่อนรักของตัวเอง และสิ่งที่พี่ทำได้ตอนนั้นคือ ยืนดูคนรักของตัวเองนอนถ่างขาให้เพื่อนรักของพี่กระแทก...



" แล้วทำไม พี่วายุ ไม่ห้ามล่ะค่ะ จากที่พี่วายุเล่ามา ถ้าพี่เข้าไปห้าม ก็ทันนี่ค่ะ แล้วทำไม...ปานถาม

" ปาน...ตอนเราทำไรกัน ปาน มีสีหน้า ท่าทางยังไง...ผมถามกลับ

" หนูก็มีความสุขสิค่ะ พี่วายุ สุขและสนุกที่สุด...และ...ห๊ะ...มีความสุข...พี่วายุ หรือว่าที่พี่ไม่เข้าไปห้าม ก็เพราะ...ปานตอบแบบเข้าใจแล้วทุกอย่าง

" ใช่...ผมตอบ



...สีหน้าของ พลอย ตอนนั้นไม่มีทีท่าว่าโดนบังคับ พลอย ยิ้มและมีความสุขมาก ที่ได้มีอะไรกับเพื่อนรักของแฟนตัวเอง เธอระบายอารมณ์ ออกมาเต็มที่ ทั้งลีลาท่าทาง ที่เร่าร้อนที่สุด...ดูจากท่าทางแล้วสองคนนี้คงแอบมามีอะไรกัน ตลอดสามเดือน ที่พี่รู้สึกแปลกๆ...พี่ทนยืนดูอยู่เกือบชั่วโมง เกมรักก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆ พี่จึงตัดสินใจ เคาะกระจกบานเกล็ด เพื่อให้ทั้งสองคนรู้ตัว แล้ว พลอย ก็หันมามองหน้าพี่แบบตกใจสุดๆ รีบหาเสื้อผ้าใส่ เพื่อที่จะออกมาอธิบายอะไรสักอย่าง...แต่พี่เห็นขนาดนี้แล้วให้อธิบายยังไงก็ไม่เชื่อ แล้วพี่ก็รีบเดินตากฝนออกมา และไม่หันกลับไปมองอีกเลย...



" พี่วายุ คงรัก พลอย มากสินะค่ะ...ปานถามเสียงเศร้าๆ

" รักหรอ...รักสิ รัก ปาน นะ...ผมบอก

" หมายถึงตอนนั้นค่ะ แต่ตอนเนี่ย รู้ค่ะ ...^.^...ปานบอกแล้วยิ้มให้ผม...แล้วเป็นยังไงต่อค่ะ พี่วายุ...ปานถามต่อ



...หลังจากพี่ออกไปแล้ว พี่ก็ไม่กลับห้องพัก พี่นั่งรถกลับบ้านเลย...บ้านพ่อแม่พี่น่ะ...คืนนั้น พลอย โทรหาพี่ไม่ต่ำกว่ายี่สิบรอบ พี่ไม่รับสักรอบ แค่เห็นชื่อ พลอย ขึ้นหน้าจอตอนไหน พี่ก็จะเห็นภาพในบ้านนั้นทุกครั้ง...ข้อความที่ พลอย ส่งมาทั้งแชท ทั้งไลน์ พี่เปิดอ่านหมด แต่พี่ก็ไม่ตอบกลับสักคำ...ข้อความที่ส่งมาก็มีแต่ พลอยขอโทษ พลอยผิดไปแล้ว พลอยไม่ได้ตั้งใจ อย่าโกรธพลอยนะ ตอบพลอยหน่อย รับสายหน่อย...จะให้พี่ให้อภัยพลอยยังไง แฟนตัวเอง กับ เพื่อนรักตัวเอง แอบมีอะไรกันทุกวัน ตอนพี่ไม่อยู่...พี่ไม่ติดต่อพลอยเลยจนกระทั่งผ่านไปครึ่งปี พี่ก็ทักแชทไปหาพลอย ว่า...



"...พลอย พี่ขอสร้อยเส้นนั้นคือนะ...พี่บอก

"...พี่วายุ อยู่ไหนค่ะ พลอย จะไปหา พลอยคิดถึง พี่วายุ นะ อยู่ไหนค่ะ เอ่อสร้อยได้ค่ะเด่วพลอยเอาไปคืนค่ะ ที่ไหนค่ะ...พลอยถาม

"...อืม...เด่วบอกอีกที...พี่ตอบ



...ก่อนหน้าที่พี่จะทักไป พี่ได้ไปที่บ้านของ พลอย แล้วสามครั้ง กะว่าจะไปเอาสร้อยจาก พลอย คืน แต่ทุกครั้งที่แอบไป พี่ก็ต้องเจอ พลอย อยู่กับมันทุกครั้ง.....แล้วพี่ก็นัด พลอย ให้ออกมาเจอกันอยู่สองครั้ง แต่ทั้งสองครั้ง พลอย ก็อ่อนและขอคืนดีด้วยทุกครั้ง...พลอยตามง้อขอคืนดีกับพี่มาตลอด แต่พี่ก็หลบพลอยทุกครั้ง...จนผ่านมา6ปีแล้ว พี่ก็ยังไม่ได้สร้อยคืนเลย



" พี่วายุ หนียัยนั้นมาตั้ง 6ปี และตอนนี้ ยัยนั้นก็ยังตามพี่อยู่ หรอค่ะ...ปานถาม" อืม...ใช่ แต่ดูท่าตอนนี้ พลอย คงไม่ได้ตาม พี่คนเดียวแล้วล่ะ...ก็รูปที่ส่งมาในแชท ปาน ไง เป็นไปได้ว่า พลอย อาจจะคอยตาม ปาน ด้วย ต่อไปนี้ ปาน ต้องระวังตัวด้วยนะ เพราะเราไม่รู้ว่า พลอย จะทำอะไร...ผมบอกปาน

" ค่ะ พี่วายุ ปาน จะระวัง...แต่ ปาน สงสัยอะไรอย่างนึงค่ะ...ทำไม พี่วายุ ถึงต้องตามสร้อยเส้นนั้นกลับมาด้วยล่ะค่ะ สร้อยเส้นนั้นมันคืออะไรค่ะ มีความหมายอะไรกับ พี่วายุ...ปานถาม

" สร้อยเส้นนั้น เป็นของดูต่างหน้า ของพี่สาว ของพี่...ก่อนที่เธอจะตาย เรามีกันแค่สองคนพี่น้อง เราจึงรักกันมาก คอยช่วยเหลือกันตลอด...ผมบอก

" เอ่อออ...แล้วพี่สาว พี่วายุ ตายได้ไงค่ะ...เอ่อออ...ปาน...ปาน...ขอโทษค่ะ........ปานคิดว่าผมโกรธที่ถาม

" วันนั้น วาวา เอาสร้อยมาฝากพี่ไว้ บอกว่าจะไปทะเลกับเพื่อน แต่กลัวหายตอนเล่นน้ำ ก็เลยฝากพี่ไว้...วาวา รักสร้อยเส้นนั้นมาก เพราะมันเก็บตังซื้อเอง โดยไม่ขอพ่อขอแม่ ถึงจะเป็นสร้อยทองแค่สลึงเดียว กับจี้รูปหัวใจ แต่มีหัวใจครึ่งเดียว...หัวใจครึ่งเดียว ก็เหมือนหัวใจมัน ที่โดนแฟนมันหักไป...วันนั้น วาวา ฝากสร้อยไว้กับพี่ แล้วขึ้นรถตู้ไป แต่ไปได้แค่ปากทาง ก็มีรถพ่วงเสียหลังเข้ามาชนกลางลำรถตู้ บนรถมี 9คน แต่ วาวา ตายคนเดียว.......ทั้งหมดก็มีแค่นี้แหละ...ผมบอก

" เรื่องของ พี่วายุ นี่มัน.......น้ำตาปานไหลซะงั้น

" เป็นไร ปาน ...เธอร้องไห้แล้วกอดผมแน่น

" ปาน สงสาร พี่วายุคะ...พี่วายุค่ะ ปาน จะเติมเต็มในสิ่งที่พี่ขาดหายไป ให้นะค่ะ ที่รักของ ปาน...ปานบอก แล้วกอดผมแน่น แล้วก็หลับไป รอยน้ำตายังเปียกแก้มอยู่เลย...



........หลับฝันดีนะ ที่รักของพี่.........
​

โดนเพื่อนรักสวมเขานี่มันเจ็บปวดฝังใจ

ยังไม่ได้อ่านนะครับ มาคาดเดาก่อนลุ้นให้จัดน้องมินมานานละ แต่ต่อจากนี้ไปปันหาน่าจะเริ่มจากน้องมิ่นนี้ล่ะ 55555

เศร้า เสียใจ เสียทั้งเพื่อนรัก เสียทั้งแฟน แต่วายุไม่ได้เล่าถึงภูผานะครับ ว่าเป็นยังไงบ้าง น่าจะเลิกคบกันไปเลย แต่ด้วยความที่เป็นเพื่อนรักกัน ภูผาจะไม่ติดต่อมาขอโทษเพื่อนเลยเหรอครับ เหตุการณ์เป็นแบบนี้ พลอยก็น่าจะเลือกคบภูผาไปซะ ทำไมยังตามง้อวายุอยู่ได้ ขอบคุณที่แบ่งปันครับ