มาต่อตอนที่ 9 กันเลยนะครับ
สำหรับคนที่พลาดตอนเก่า ๆ หรือจำเนื้อเรื่องไม่ได้แล้ว คลิกอ่านย้อนอดีตกันได้เลยครับ
 

ตอนที่ 1

ตอนที่ 2

ตอนที่ 3

ตอนที่ 4

ตอนที่ 5

ตอนที่ 6

ตอนที่ 7

ตอนที่ 8

...

     "ไอ้เชี่ยนพ...กูทำสำเร็จแล้วว่ะมึง" อัศวินเปิดประตูห้องพักและวิ่งเข้ามากระโดดขึ้นเตียงด้วยความตื่นเต้น ขณะที่มานพใจหล่นวูบเพราะคาดเดาได้อยู่แล้วว่าเพื่อนหมายถึงเรื่องอะไร

     "...เฮ้ย...ไอ้เชี่ย...อย่าบอกนะว่ามึงทำอะไรอายไปแล้ว"

     "ยัง! แต่อีกไม่กี่วันได้ทำแน่ ฮ่า ๆ" อัศวินนอนกอดหมอนพลิกไปพลิกมาอย่างร่าเริง

     "อะไรวะ มึงวางแผนชั่วอะไรอีกเนี่ย" แค่เห็นท่าทางดีใจของเพื่อนมาพพก็รู้สึกอยากกระโดดถีบมันเหลือเกิน

     "ไม่ใช่โว้ย...คืองี้...เมื่อกี้กูขับมอเตอร์ไซค์ไปส่งเค้าใช่ป่ะ วันนี้อายนั่งพิงชิดหลังกูไปตลอดทางเลยเว้ย" อัศวินลุกมานั่งเล่าแบบยิ้มไม่หุบ

     "...เชี่ย...มีพัฒนาการเว้ย...แบบนี้แสดงว่าอายเค้าเปิดโอกาสให้มึงอีกขั้นแล้วว่ะ" แม้จะนึกอิจฉาแต่มานพก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากต้องยินดีกับความก้าวหน้าของเพื่อน

     "ไม่ ๆ ยังไม่จบแค่นั้น...ตอนที่ขับไปส่งเค้ากูยังไม่กล้าพูด...แต่เมื่อกี้กูส่งข้อความไปหาเค้า...เนี่ย ๆ มึงอ่านดูเลย" ว่าแล้วก็ส่งมือถือให้เพื่อนดู มานพรีบคว้ามาอ่านทันที...


 

'    อาย วันนี้วินมีความสุขมากเลย แต่ถ้าวินอยากขอมากกว่านี้จะได้มั้ยอ่ะ    '

 

'เอ๋...มากกว่านี้คืออะไรอ่ะวิน    '

 

'วินรู้นะว่ามันอาจจะเร็วไป แต่วันนี้วินอยากกอดอยากจูบอายมากเลย      '

 

'    บ้า วินอ่ะ ได้คืบจะเอาศอกเชียวนะ    '

 

'เถอะนะอาย แค่กอดก็ได้ ถือว่าเป็นกำลังใจให้วินมีแรงเตะบอลก็ได้นะ    '

 

'แหม ไม่ต้องมาอ้อนเลยนะ ไปแข่งให้ชนะก่อนเถอะจ้ะ    '

 

'โธ่ งั้นเอางี้มั้ยล่ะ ถ้าวินยิงประตูได้ วินขอหอมแก้มอายได้มั้ยล่ะ    '

 

'    อืมม หอมแก้มเลยเหรอ ถ้าอยากหอมจริง ๆ ก็ลองยิงแฮตทริคให้ได้ก่อนมั้ยล่ะ  '

 

'อ้าว เอาสิอาย ถ้าได้รางวัลแบบนี้วินทุ่มสุดตัวแน่นอน สัญญาแล้วนะ        '

 

'คิก ๆ แน่จริงก็ทำให้ได้ละกัน เค้าไปอาบน้ำก่อนล่ะ    '

     อ่านแชทในมือถือจบทำเอามานพหน้าชา แข้งขาอ่อนแรงต้องเซไปนั่งทรุดลงบนเตียงตัวเอง

     "ฮ่า ๆ โทษทีนะเว้ยเพื่อน...ตอนนี้มันเป็นเวลาของกู กูขอฉวยโอกาสนำไปก่อนล่ะ" อัศวินยิ้มระรื่นลุกมาหยิบโทรศัพท์มือถือคืนและเอาไปนอนจูบหน้าจอที่เป็นรูปกาสะลองอย่างบ้าคลั่ง ปล่อยให้มานพนั่งซึมจิตหลุดอยู่อย่างนั้น เขาไม่ได้ใส่ใจหรอกว่าอัศวินจะได้หอมแก้มกาสะลองหรือเปล่า แต่แชทที่ทั้งสองคนคุยกันมันบ่งบอกได้ถึงระดับความสัมพันธ์ที่ก้าวหน้าขึ้นจริง ๆ แม้จะเป็นแค่ข้อความแต่อ่านแล้วก็เห็นภาพกาสะลองที่ยิ้มเขินอายตอนพิมพ์ปรากฏขึ้นมาเลย...เธอมีใจให้ไอ้วินแล้วจริง ๆ มันจบแล้วสินะ จบโดยที่เราทำอะไรไม่ได้เลย ความคิดนี้ลอยวนอยู่ในหัวมานพจนนอนไม่หลับทั้งคืน

...

 

     "อ่าห์...ซี้สส...เย็ดแรง ๆ เร็ว ๆ เลยนพจ๋า...เนตรใกล้จะเสร็จอีกแล้วว..." เนตรนภาในชุดสีกากีอยู่ในท่ายืนโก้งโค้ง สองมือดันประตูห้องน้ำไว้ ส่วนบั้นท้ายถูกมานพถลกกระโปรงขึ้นมาไว้ที่เอวและแหวกกางเกงในยืนเด้าอย่างเมามันจนน้ำกามกระฉอก กระดุมเสื้อของครูสาวถูกปลดออก สองเต้าถูกปลิ้นออกมาจากยกทรงและโดนบีบคลึงด้วยมือของลูกศิษย์คนโปรด มันเป็นจังหวะดีที่วันนี้มีงานแข่งกีฬานักเรียน ครูและนักเรียนส่วนใหญ่จึงไปเตรียมตัวจัดกิจกรรมกัน มานพเลยฉวยโอกาสนัดเย็ดครูสาวที่ห้องน้ำครูชั้นห้าได้แบบทางสะดวก

     "อูยยส์...จะรีบไปไหนละเนตร...ช่วงบ่ายเค้าแข่งกีฬากัน ไม่มีสอนแล้วไม่ใช่เหรอ..." มานพพูดพลางกัดฟันกรอดด้วยความเสียวที่ถูกร่องสวาทขมิบบีบรัดเป็นจังหวะ แม้จะน้ำแตกกันไปคนละรอบแล้วแต่เด็กหนุ่มก็ยังไม่สาสมใจ ยืนกระเด้าเอวต่อจนครูสาวขาสั่น

     "ซี้สส...ก็ใช่ไงนพ...ตัวเองก็ต้องแข่งฟุตบอลไม่ใช่เหรอ...มาเย็ดเค้าก่อนแข่งแบบนี้เดี๋ยวก็หมดแรงหรอก...อ๊าห์...เนตรเสียวหีจังนพขา" ปากก็เหมือนจะห้ามแต่ก็ยังแอ่นตูดให้เขากระแทกเสยท่อนเอ็นใส่อย่างต่อเนื่อง

     "อ่าห์...สบายมาก...หีแน่น ๆ หนึบ ๆ แบบนี้ แข่งบอลเสร็จแล้วไปเย็ดต่ออีกทั้งคืนก็ยังไหว..."

     "อูยยส์...ให้มันจริงเถอะ...คืนนี้เค้าจะนอนแก้ผ้าถ่างขารอให้ยิงทั้งประตูหน้าประตูหลังเลย...ซี้สส ไม่ไหวแล้วอ่ะ น้ำเนตรจะแตกอีกแล้วนพจ๋า"

     นับตั้งแต่คืนที่ได้อ่านแชทของอัศวินและกาสะลอง มานพก็รู้สึกใจสลายกลายเป็นหนุ่มอกหัก โชคยังดีที่เนตรนภาครูสาวแสนสวยก็อยู่ในช่วงที่ต้องห่างจากคู่หมั้นเช่นกัน เธอจึงกลายเป็นที่พึ่งพิงและช่วยเยียวยาจิตใจเด็กหนุ่มให้กระชุ่มกระชวยขึ้นมาได้บ้าง

...

     ในที่สุดศึกฟุตบอลนักเรียนรอบคัดเลือกตัวแทนจังหวัดก็เปิดฉากขึ้น สำหรับนัดแรกของโรงเรียนนาราลัยวิทยานั้นถือว่าเป็นงานเบา เพราะทีมโรงเรียนบ่อกล้วยวิทยาคู่แข่งที่มาเยือนถือเป็นทีมที่อ่อนที่สุดในกลุ่ม ถึงอย่างไรก็ตามโรงเรียนนาราลัยก็จัดทีมชุดใหญ่ลงเล่นเพื่อเป็นการให้เกียรติคู่แข่งและถือโอกาสเรียกความมั่นใจตั้งแต่เกมแรก

     คนที่คึกคักที่สุดคงหนีไม่พ้นเจ้าหนุ่มอัศวิน ยิ่งได้เจอคู่แข่งที่อ่อนกว่าแบบนี้ โอกาสยิงแฮตทริคเพื่อจะได้หอมแก้มแม่สาวน้อยกาสะลองก็ต้องเป็นเกมนี้แล้วล่ะ ยิ่งได้เห็นเธอใส่ชุดเชียร์ลีดเดอร์รัดรูปโชว์สัดส่วนโค้งเว้าเร้าใจและท่อนขาเรียวยาวยิ่งอยากจะวิ่งเข้าไปกอดเดี๋ยวนั้นเลย

     "มีสมาธิหน่อยไอ้เวร...ไม่ตั้งใจเล่นเดี๋ยวก็โดนเปลี่ยนตัวออกหรอก" มานพที่เดินตามหลังตบหัวเพื่อนด้วยความหมั่นไส้ ยิ่งเห็นก็ยิ่งหงุดหงิด

     "โอ๊ย...ไอ้ห่านี่ เกมนี้กูทุ่มสุดตัวอยู่แล้วเว้ย...ไม่เหมือนมึงหรอก แอบอู้ไปทำอะไรมาอย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ" อัศวินหันไปตบกลับแบบรู้ทัน

 

     เมื่อเริ่มเขี่ยบอลทีมเจ้าถิ่นก็เปิดฉากขึงเกมบุกด้วยความสามารถเฉพาะตัวและแผนการเล่นที่เหนือกว่าผู้มาเยือนอย่างชัดเจน ต่อบอลกันไปมาไม่นานนักกัปตันติ๊กก็เห็นช่องว่างทางกราบซ้ายจึงแทงทะลุช่องให้มานพวิ่งสอดไปเอาบอลอย่างรู้ใจ กองหลังฝั่งตรงข้ามก็รีบวิ่งเข้ามากดดันส่งผลให้อัศวินที่วิ่งเติมขึ้นมาจากฝั่งขวามีพื้นที่ทำประตู...แต่แทนที่จะโยนบอลข้ามฟากให้เพื่อนทันที มานพเลือกที่จะแตะบอลลอดขาคู่แข่งและกระชากไปจนถึงเส้นหลังก่อนจะจ่ายหักเข้ามาหน้ากรอบเขตโทษให้กัปตันติ๊กวิ่งเติมขึ้นมายิงเต็มข้อ บอลพุ่งเสียบสามเหลี่ยมเข้าไปอย่างสวยงาม เรียกเสียงเฮจากกองเชียร์ลั่นสนาม

     "เฮ้ย!ไอ้นพ ทำไมมึงไม่จ่ายจังหวะแรกวะ กูวิ่งเติมขึ้นมาโล่ง ๆ มึงก็เห็น" อัศวินเดินไปต่อว่าเพื่อนด้วยความหงุดหงิด

     "แล้วมึงไม่เห็นเหรอว่ากองหลังมันบีบเข้ามาเร็ว กูก็ต้องกระชากหาพื้นที่ก่อนสิวะ" มานพที่หมั่นไส้เพื่อนอยู่ก่อนแล้วก็โวยกลับทันที

     "อ้าว ๆ อะไรกันวะไอ้พวกนี้...ทะเลาะกันทำไมเนี่ยเรื่องแค่นี้เอง...กลับไปประจำตำแหน่งได้แล้ว" กัปตันติ๊กเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเดินเข้ามาห้าม

     ...เกมดำเนินต่อไปและโรงเรียนนาราลัยก็แทบจะพับสนามบุกอยู่ฝ่ายเดียวเช่นเคย แต่ถ้าใครมองแบบวิเคราะห์รายละเอียดจะเห็นว่าปีกซ้ายและปีกขวาไม่ส่งบอลให้กันเลย อัศวินพอได้บอลก็ก้มหน้าก้มตาเลี้ยงตะลุยเข้าไปยิงเองตลอดจนทำได้หนึ่งประตูแต่ก็ยังไม่พอใจ ฝ่ายมานพก็ไม่สนใจ ไม่ว่าเพื่อนซี้จะวิ่งทำทางหาพื้นที่ว่างแค่ไหนก็เลือกจ่ายให้คนอื่นแทนตลอด แม้ว่าจบครึ่งแรกจะออกนำคู่แข่งไปถึง 4 ต่อ 0 แต่กัปตันและโค้ชก็มองเห็นปัญหาที่เกิดขึ้นเหมือนกัน

     "วิน นพ วันนี้พวกเอ็งทะเลาะอะไรกันมาหรือเปล่า...ทำไมไม่เล่นประสานกันเหมือนเคย" กัปตันติ๊ก เรียกทั้งสองคนแยกตัวไปปรับความเข้าใจกันระหว่างช่วงพักครึ่งเวลา

     "...ผมก็เล่นวิ่งตะลุยเหมือนเดิมของผมนะพี่ติ๊ก...ไอ้บ้านั่นต่างหากไม่ยอมจ่ายบอลให้ผมเอง" อัศวินรีบโบ้ยความผิดให้เพื่อน

     "ก็มึงเอาแต่ก้มหน้าก้มตาจะมุดเข้าไปยิงเองตลอดไง...มึงเล่นเสียบอลเยอะสุดแล้ววันนี้ได้นับบ้างรึเปล่า" มานพหันไปโต้ทันควัน

     "แต่กูก็ยิงได้หนึ่งลูกแล้วล่ะวะ ไม่ได้ขอบอลมึงมายิงด้วย"

     "เออ...กูจ่ายให้คนอื่นก็ได้แอสซิสต์เยอะกว่าจ่ายให้มึงละกัน"

     "เฮ้ย ๆ ๆ พอได้แล้ว...ถ้ายังทะเลาะกันแบบนี้พี่จะบอกโค้ชให้เปลี่ยนตัวพวกเอ็งทั้งคู่ออกเลยนะ จะเอาแบบนั้นมั้ย" กัปตันติ๊กพูดเสียงหนักแน่น ทำเอาคู่กรณีทั้งสองคนหน้าเจื่อนไป

     "ไม่ได้นะพี่ติ๊ก...เกมนี้ขอผมเล่นให้จบเถอะพี่...ผมขอโทษ ผมสัญญาจะเล่นเพื่อทีมให้มากขึ้นนะครับ" อัศวินรีบยกมือขอโทษ เกมนี้สำคัญกับเขาจริง ๆ

     "...ผมก็ขอโทษด้วยครับพี่ติ๊ก ให้ผมเล่นต่อเถอะครับ...กูขอโทษมึงด้วยนะวิน วันนี้กูหงุดหงิดเองแหละ" ฝ่ายมานพก็รู้สึกสำนึกได้ หันมาขอโทษทั้งพี่และเพื่อน

     "เออ...พี่ไม่รู้หรอกนะว่าพวกเอ็งมีอะไรขัดใจกัน แต่ถ้าเรื่องมันเกิดนอกสนามก็อย่าแบกมันเข้าสนามไปด้วย...ฟุตบอลเราเล่นกันเป็นทีมนะ อย่ามัวแต่คิดถึงชัยชนะของอัศวินหรือชัยชนะของมานพจนไม่สนใจชัยชนะของทีมสิ"

     คำพูดเตือนสติของกัปตันติ๊กทำให้อัศวินและมานพกลับมาปรับความเข้าใจกันอีกครั้ง ทั้งคู่กลับลงสนามในครึ่งหลังและเล่นสอดประสานกับอย่างรู้ใจ บางทีก็สลับตำแหน่งกันไปมาจนคู่แข่งจับทางไม่ถูก ช่วยให้ทีมได้ประตูเพิ่มอีกเป็น 6 ต่อ 0 โดยลูกที่ 5 เป็นความใจกว้างของมานพที่จ่ายบอลให้อัศวินยิง และลูกที่ 6 อัศวินก็จ่ายให้มานพยิงบ้าง...

     "เฮ้ย...ลูกเมื่อกี้ถ้ามึงยิงเองก็ได้แฮตทริกไปแล้วไม่ใช่เรอะ..." มานพเดินเข้ามาแตะมือขอบคุณที่เพื่อนจ่ายให้ตัวเองยิง

     "เออ...กูเห็นมึงเอาแต่จ่ายให้คนอื่นยิงก็เลยจ่ายคืนมึงบ้าง...ถือว่าเราเจ๊ากันแล้วนะเว้ย ฮ่าๆ" อัศวินหัวเราะแห้ง ๆ ใจหนึ่งก็แอบเสียดายเหมือนกัน แต่มานพก็อยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าจริง ๆ

     "หึ...ทำเป็นพูดดีไป...นี่ใกล้จะหมดเวลาแล้วนะ...อดหอมแก้มสาวอย่ามาโทษกันนะเว้ย" ว่าแล้วก็วิ่งแยกย้ายกลับไปประจำตำแหน่งของใครของมัน

     เวลาการแข่งขันใกล้จะหมดลงเรื่อย ๆ จนเข้าสู่ช่วงทดเวลาบาดเจ็บ ตอนนี้โค้ชของทีมนาราลัยเริ่มสั่งให้เด็กผ่อนเกมบุกลง เล่นแบบถนอมตัวและเปลี่ยนพวกนักเตะตัวหลักออกไปพักแล้ว เพราะทีมคู่แข่งพอโดนยิงเยอะก็เริ่มหงุดหงิดและเข้าสกัดแรงขึ้น

     "ใจเย็น ๆ เราไม่ต้องบุกแล้ว ระวังตัวด้วย อย่างครองบอลนาน" เสียงกัปตันติ๊กที่เปลี่ยนตัวออกไปพักข้างสนามตะโกนสั่งลูกทีม

     แต่ยิ่งเวลาผ่านไปคนที่กระวนกระวายใจที่สุดก็คืออัศวิน...ขอแค่ยิงได้อีกลูกเดียวก็จะทำแฮตทริคแล้วแท้ ๆ แต่ฝั่งคู่แข่งก็ถอยไปตั้งรับกันแบบจอดรถบัสขวางประตูซะแล้ว

    "อย่ายอมแพ้นะอัศวิน...ยิงให้ได้อีกหนึ่งลูกน้าาา" เสียงตะโกนดังมาจากฝั่งกลุ่มเชียร์ลีดเดอร์ เป็นเสียงของรินลดานั่นเอง เธอคงรู้เงื่อนไขสัญญาระหว่างอัศวินและกาสะลองแล้วถึงได้ตะโกนเชียร์เสียงดังขนาดนี้ ฝ่ายกาสะลองก็พยายามยื้อยุดอุดปากเพื่อนด้วยความเขินอายเช่นเคย

     "ไอ้เชี่ยวิน...มัวยืนเซ่ออะไรอยู่ รีบวิ่งเติมมาสิวะ" เสียงตะโกนจากอีกฟากสนามคือมานพที่กำลังเลี้ยงบอลบุกตะลุยเดี่ยวเข้าไปในแดนคู่แข่ง เขาเข้าใจดีว่าเพื่อนต้องการยิงให้ได้อีกประตู และหน้าที่ของตัวเองก็คือการซัพพอร์ตเพื่อนมาตลอดอยู่แล้ว...ช่วยมันอีกสักครั้งจะเป็นไรไปวะ

     "เฮ้ย...นพ อย่าฝืนระวังโดนเสียบ" ทั้งกัปตันและโค้ชข้างสนามพยายามตะโกนห้าม แต่มานพยังคงโชว์ทักษะคลึงบอลหลบฝั่งตรงข้าม หนึ่งคน สองคน สามคน...รอให้อัศวินวิ่งเติมขึ้นมา

     "ไอ้บ้าเอ๊ย...อย่าอวดดีให้มันมากนัก" หนึ่งในผู้เล่นฝั่งตรงข้ามที่โดนแตะบอลลอดหว่างขา วิ่งตะโกนและสไลด์เข้ามาจากด้านหลังด้วยความหัวร้อน เปิดปุ่มสตั๊ดยันเข้าที่ข้อเท้าของมานพอย่างจัง

     ปีกซ้ายจอมเทคนิคแห่งนาราลัยวิทยาร้องลั่นก่อนจะล้มกลิ้งลงในกรอบเขตโทษ กรรมการเป่านกหวีดหยุดเกม ก่อนจะชี้เป็นลูกจุดโทษของนาราลัยและให้ใบแดงนักเตะที่ทำฟาวล์ทันที กองเชียร์เจ้าถิ่นตะโกนโห่ฝั่งตรงข้ามดังลั่น บ้างก็ดีใจที่ได้ลูกจุดโทษแต่หลายคนก็ตกใจและเป็นห่วงมานพ ทีมแพทย์สนามและเพื่อนร่วมทีมรีบวิ่งเข้าไปดูอาการ

     "ตายจริง...นพจะเป็นอะไรมากมั้ยนะ น่ากลัวจัง" กาสะลองตกใจจนหน้าซีด

     "ฮึ่ย...นั่นน่ะสิ น่าโมโหไอ้บ้านั่นจริง ๆ เลย" ฝ่ายรินลดาก็โมโหสุดขีด

 

     "แบบนี้เล่นต่อไม่ไหวหรอก ช่วยกันยกขึ้นเปลเลย...ตามรถพยาบาลด้วยนะ" ทีมแพทย์สนามประเมินอาการเบื้องต้นก่อนจะช่วยกันยกมานพขึ้นเปลสนาม ฝ่ายมานพแม้จะกัดฟันสะกดความเจ็บปวดอยู่แต่พอหันไปเจออัศวินก็กระดิกนิ้วเรียกเพื่อน

     "มึงยิงให้เข้านะเว้ย...อย่าให้กูเจ็บฟรีล่ะ...อูยย...ไอ้ห่านั่นก็เสียบแรงฉิบหาย"

     "ได้เลย...มึงทุ่มทุนสร้างขนาดนี้ เดี๋ยวกูจะอัดคลิปส่งให้มึงดูด้วย" อัศวินพูดพลางเดินตามมาส่งเพื่อนที่ข้างสนาม
 
     "คลิปยิงจุดโทษรึ"

     "คลิปหอมแก้มสิวะ ฮ่า ๆ ...หายไว ๆ ไอ้สัด"

     "ฮ่า ๆ ...ไอ้เชี่ยเอ๊ย...เจ็บกว่าโดนเสียบอีกกู..."

 

...


รอติดตามตอนต่อไปเร็ว ๆ นี้ครับ

ไม่ใช่คดีพลิก จากที่วินจะได้อาย กลายเป็นมานพได้เปิดอายนะ  ว่าแต่2หนุ่มไม่สนใจคบกับรืนเหรอ สวยพอๆกัน

ไม่ใช่คดีพลิก จากที่วินจะได้อาย กลายเป็นมานพได้เปิดอายนะ  ว่าแต่2หนุ่มไม่สนใจคบกับรืนเหรอ สวยพอๆกัน

สารภาพตามตรงว่านักเขียนวางเส้นเรื่องไว้ยุ่งเหยิงหลายทางเลยครับ เดี๋ยวมารอดูกันว่าจะเป็นไงต่อ 

เรื่องคงไม่ง่ายอย่างที่คิด

เหมือนคนอ่านจะโดนสับขาหลอกนะเนี้ย

ประตูที่ 4 วินจะยิงได้มั้ย