ทางออก...กลกามสยบร่านชู้



วิชช์หนุ่มวัยสิบเจ็บ ลูกชายคนเดียวในครอบครัวที่มีฐานะ ตั้งแต่เล็กครอบครัวเขาอยู่บ้านเดียวกับปู่ย่าและญาติๆด้วยกัน ส่วนใหญ่ปู่ย่าจะเป็นคนดูแลเขา เพราะพ่อแม่มีธุรกิจยุ่งและต้องออกสังคมบ่อยๆ ตอนเขาอายุสิบสี่ "พ่อธง"ของเขาเกิดอุบัติเหตุ ถึงกับต้องนั่งรถเข็น จึงต้องทำใจ แต่ด้วยฐานะพ่อแม่เขาดีมาก จึงซื้อบ้านชั้นเดียวแยกออกจากบ้านปู่ย่าในหมู่บ้านเดียวกัน เพราะสะดวกสำหรับพ่อที่ต้องนั่งรถเข็นเข้าออก พ่อเขาไม่จำเป็นต้องไปทำงานนอกบ้าน อาศัยทำผ่านคอมฯก็มีรายได้มากเหลือพอ ส่วนแม่เขายังทำงานนอกบ้าน วิชช์ก็ยังไปมาหาสู่บ้านปู่ย่า เล่นกับญาติๆประจำทุกวัน แม่เอาสาวหม้ายผัวตายวัยกลางคนหน้าตารูปร่างดีชื่อ"อำไพ" วัยสามสิบกลางๆ มาอยู่ด้วยช่วยดูแลพ่อ

อำไพเป็นคนบ้านเดียวกับแม่ จะว่าไปเป็นญาติห่างๆ เขาเลยเรียกเธอว่า"น้าไพ" เธอมีลูกชายวัยสิบสี่มาอยู่ด้วยชื่อ"จุก" เป็นเด็กเรียบร้อยเงียบๆขยัน วิชช์และทุกคนชอบเขา พ่อวิชช์จึงส่งให้เรียน บ้านวิชช์ถึงจะชั้นเดียวก็มีหลายห้อง จุกจึงมีห้องส่วนตัวใหญ่พอควร พ่อของวิชช์นั่งรถเข็นได้สามปีแล้ว ยังมีคนเอางานมาให้พ่อทำไม่ขาดสาย รายได้ไม่ขัดสนบางเดือนเป็นแสนบาท วิชช์เริ่มเที่ยวผู้หญิงบ้างครั้งสองครั้ง แค่อยากลองทำตามเพื่อนๆ ถึงจะชอบก็ไม่อยากเสี่ยงมาก

ระยะหลัง"แม่สมศรี"ของเขาดูจะเอาใจใส่ดูแลจุก ดียิ่งกว่าลูกชายคือตัวเขา วิชช์ก็ไม่คิดอะไรเพราะจุกเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย แต่เขาอดสงสัยไม่ได้ เลยถามคุยกับพ่อว่าดูแม่แปลกๆกับจุก แต่ก็ได้คำตอบสั้นๆว่าเป็นเรื่องของแม่ อย่าคิดหรือน้อยใจ วิชช์เขาไม่คิดมากแต่ถามอยู่สองสามครั้ง คำตอบสุดท้ายจากพ่อคือ  "เอาเถอะ แล้วจะรู้เอง" ก็อีกระยะหลังๆนี้แม่สมศรีปล่อยตัว ทำเผลอยกขาไขว่ห้าง หรือก้มตัวไม่ระวัง ทำให้ วิชช์ได้เห็นร่องอกหรือขาขาวลึกถึงกางเกงใน ก็บ่อยครั้งแต่วิชช์ก็ชอบยังเก็บเอาไปฝันก็บ่อยครั้ง

ถึงจะเป็นแม่ก็ออกจะห่างเหินกันมา ใกล้ชิดกันก็สองสามปีนี่เอง ความรู้สึกไม่สนิทเหมือนแม่ลูก จะเป็นเพื่อนมากกว่า วิชช์จะรักสนิทกับปู่ย่าและป้าลุงและพ่อมากกว่าผู้เป็นแม่ที่ออกสังคม เป็นสาวไฮโซไม่ค่อยมีเวลาให้เขา จนกระทั่งวันนั้นวิชช์ไปบ้านปู่ตามปกติ พ่อธงของเขาโทรมาถามว่าจะกลับหรือไม่? วิชช์บอกคิดว่าจะไม่กลับมานอนบ้านคืนนี้ แต่พ่อธงบอก "ไม่มีอะไร ก็กลับมาเถอะ" เขาเดินกลับเข้าบ้านก็ค่ำมากแล้ว บ้านดูมืด เห็นแสงไฟจากห้องจุก รอดออกมาจากช่องประตู เขาสงสัยยังไม่นอนอีกหรือ? คิดจะลองเปิดเข้าไปนั่งคุยด้วย

แต่พอดีอำไพมาทักเขา "คุณวิชช์กลับมาแล้วเหรอ?"เธอทักเหมือนเธอดักรออยู่ วิชช์บอกเธอ "พ่อบอกให้กลับ แล้วนี่จุกยังไม่นอนอีกเหรอ?" อำไพบอก "ค่ะ คุณพ่อสั่งไว้ว่าเดี๋ยวคุณวิชช์จะกลับ คุณแม่ก็บอกให้น้ารอ จุกยังค่ะ..ยังไม่นอน ต้องทำงานที่คุณพ่อสั่ง" วิชช์สงสัย "ทำงานอะไร?" อำไพบอก "เป็นงานที่คุณพ่อบอกให้จุกทำประจำ อยากรู้ก็ดูสิค่ะ" วิชช์งงๆ อำไพค่อยๆเปิดแง้มประตูห้องจุก ในแสงไฟสลัววิชช์เห็นพ่อเขานั่งอยู่ที่รถเข็นอยู่ใกล้ประตู

แต่เมื่อมองเข้าไปในห้อง เขาต้องตกใจ จุกนั่งที่เตียงโดยแม่สมศรีคนสวยของเขายืนข้างเตียงหันหน้าให้จุก แต่ที่แปลกคือมือแม่สมศรีจับชายชุดนอนข้างหน้าถลกเปิดขึ้นถึงเอว เขาเห็นโคนขาอ่อนจากข้างหลัง ที่ที่ชุดนอนยังปิดก้นอยู่จุกกำลังรูดถอดกางเกงในเธอลง อำไพกระซิบเบาๆบอกเขา "อย่าเสียงดังค่ะ" วิชช์หันไปมองเธออย่างมึนงง อำไพจึงชวนยืนคุยบอก "คือคุณพ่อบอกให้คุณวิชช์กลับ เพื่อให้เห็นนี่หละ"

วิชช์ถาม "อะไรกัน?"อำไพบอก "คือคุณพ่อหมดสมรรถภาพทางเพศ มาตั้งแต่นั่งรถเข็น แต่คุณแม่ยังมีความต้องการ คุณพ่อเลยเห็นจุกนี่แหละเป็นทางออกที่ดี ไม่แล้วคุณแม่อาจหนีไปคบชายอื่น จะมีปัญหา บ้านจะแตก จุกยังไงก็ไม่มีปัญหา คุณแม่ก็ยินยอม น้าก็ไม่ว่าอะไร เราเข้าใจกัน เหลือเพียงคุณวิชช์นี่แหละ คุณวิชช์อย่าโกรธคุณแม่กับจุก หรือคุณพ่อเลย น้าเองก็ดูว่าเป็นทางออกที่ดี" วิชช์เข้าใจทันที แต่ยังไม่กระจ่าง "นานหรือยัง? แล้วพ่อมานั่งทำไม? แล้วจุกทำอะไรกับแม่อีก? " อำไพบอก "ก็ครึ่งปีกว่าได้แล้ว คุณพ่อถึงจะไม่สู้ แต่ใจยังมี ก็ขอดูก็พอ บางทีน้าก็ช่วยทำให้"

วิชช์ไม่โง่ก็พอเข้าใจ แต่ถาม "น้าทำไง? แล้วทำได้เหรอ?" อำไพยิ้มๆ "น้าก็มีวิธีของน้า คุณพ่อถึงจะไม่สู้ ก็ยังพอมีน้ำยา" วิชช์ถอนหายใจ "น้าอยู่ดูเขาบ่อยไหม?" อำไพพยักหน้า วิชช์ถามอีก "แล้วน้าไม่คิด รู้สึกอะไรเหรอ? แค่นี้ผมยัง..เออ" อำไพยิ้มเขินๆ พูดตัดบท "วันนี้คุณวิชช์จะรู้เห็นทุกอย่าง เราไม่อยากปกปิดคุณวิชช์ต่อไป แต่ขอให้รู้ กันแค่ในบ้านนะ ไม่แล้วจะเสียกันหมด" วิชช์พยักหน้ารับรู้

เสียงซุบซิบกันสองคนในความเงียบ คงดังจนพ่อวิชช์ได้ยิน จึงมีเสียงเรียกออกมา "อ้าว..มาแล้วเหรอ เข้ามาสิ ยืนข้างนอกทำไม?" วิชช์รู้สึกตื่นเต้นเปิดประตูเข้าไป จุกผงะหน้าออกจากที่ซบซุกไซ้ท้องน้อยสมศรี แม่ยังถลกเปิดชุดนอนเธอบอก "ไม่เป็นไรจุก ทำไปเถอะ" เธอหันมาพูดกับสามี "พ่อช่วยบอกวิชช์ด้วย ให้เข้าใจ" พ่อวิชช์บอก "เป็นไงอำไพบอกหมดแล้วใช่ไหม?" วิชช์พยักหน้า แต่ตามองไปที่แม่สมศรี พ่อเขายิ้มบอก "พวกเราอึดอัดใจ อยากให้วิชช์รู้แต่กลัววิชช์จะไม่เข้าใจ รับไม่ได้แต่ยังไงก็ต้องรู้สักวัน คืนนี้ก็เลยตกลงกันว่าควรให้วิชช์รับรู้ซะที คงเข้าใจ..."

วิชช์ขลุกขลักบอก "ผ..ผมเข้าใจแล้ว ผมรับได้ครับ" อำไพยิ้ม พ่อโอบเอวเขาพูด "พ่อเข้าใจความรู้สึกวิชช์ดี ดูไปก็แล้วกัน ถ้าอยากได้อะไรก็บอก อยากทำอะไรก็ทำ แม่เขาไม่ว่า หรืออำไพก็ได้ยังว่าง พ่อทำอะไรไม่ได้" อำไพอมยิ้มเขินๆ วิชช์ถึงกับงง มองหน้าสองคน พ่อเขาบอกอีกว่า "อย่าไปโกรธ-อิจฉาจุกเลยนะ พ่อกับแม่เห็นว่าจุกยังไงก็เป็นคนของเรา ทุกอย่างจะได้ไม่มีปัญหา อำไพก็คุมดูแลอยู่ เรื่องทั้งหมดก็จะไม่แพร่งพรายออกนอกบ้าน" วิชช์พยักหน้ารับ อำไพบอก "ไปดูใกล้ๆสิ ว่าจุกทำอะไร?" วิชช์เขินๆประหม่าก้มหน้า แต่อำไพพาไปนั่งข้างๆจุก ที่หันมามองยิ้มๆให้

วิชช์เงยหน้ามอง ต้องตะลึงใจเต้นเป็นกลองเพล แม่สมศรีไม่มีกางเกงใน หน้าท้องขาวเรียบ ดูมีพุงเล็กน้อย โคนขาอ่อนขาวเรียว ทีจุดสำคัญ...ของสงวนสุดโคนหว่างขา เป็นหีโหนกนูนมีขนหมอยดกดำที่จุกกำลังเอามือลูบคลึงบีบหี ทั้งดึงขนหมอยเล่น ทั้งยังเอามือสอดเซาะเข้าง่ามขาในร่องเหลือบหีที่เป็นพลูกลีบ แม่สมศรีแทนที่จะอายแค่ยิ้มเขินๆ พูดหน้าด้านๆ "ของแม่สวยไหม? อยากดูมานานแล้ว ไม่ใช่เหรอ?" วิชช์กลืนน้ำลายพูดไม่ออก แม่สมศรีหน้าตาบูดเบี้ยวซี๊ดปากเบาๆ "จุกพอหรือยัง?" จุกแสยะยิ้ม "แล้วแต่ป้าครับ" เขามองๆวิชช์ แม่สมศรีบอก "กลัวอะไร? มองพี่เขาทำไม? เรามาทำกันดีกว่า"

แม่สมศรีเอามือลูบหัววิชช์ จุกยิ้มแหยๆ วิชช์พยักหน้า สมศรีบอก "เห็นไหมพี่เขาไม่ว่าอะไร?" จุกบอก "ผมขอโทษนะครับพี่" วิชช์พยักหน้า พูดไม่ออก แม่สมศรีขึ้นนอนหงายรอ จุกถอดกางเกงทันที ควยแข็งโด่ไม่ใหญ่นัก วิชช์ตื่นเต้นรู้ว่าทั้งสองกำลังจะร่วมเพศต่อหน้าเขา อาย..ไม่อายแล้วก็จริง แม่สมศรีกางขาจุกเข้าคร่อมร่างเธอ แม่สมศรีก็เอามือจับควยจุกดึงเข้าถูลงในร่องเหลือบหีหว่างขาเธอ จุกก้มมองดูแล้วแอ่นเอวอัดเสียบควยหายเข้ารูหีไป แม่สมศรีคราง..ฮือๆ..หงิงๆ ขยับสองขาขึ้นลงแอ่นส่ายสะบัด บิดตัวแสดงถึงความเสียวเงี่ยนกระสันอย่างไม่อายสายตาใคร

วิชช์ย้อนคิด ก็จริง..แม่ร่านสวาทขนาดนี้ ถ้าปล่อยไปคงมีชู้แน่ เขามองขาขาวเรียวสวยที่ขยับ เขาอยากจับต้อง เขากล้าๆกลัวๆ ลองเอามือสั่นๆไปลูบไล้ แม่สมศรีไม่ห้ามหรือขัดขืน วิชช์ได้ใจลูบไปถึงสะโพกก้น ส่วนจุกเอามือจับหน้าอกขยำเต้านม ทั้งยังประกบจูบดูดปากกลบเสียงคราง อำไพเอามือลูบหลังถึงก้นจุกที่ขยับขึ้นๆลงๆกระแทกควยใส่ง่ามขาร่องรูหีแม่สมศรีดัง "พั่บๆๆๆ"  ธงผู้เป็นพ่อเลื่อนรถมาใกล้ พร้อมบอก "อำไพเธอจัดการให้ที" อำไพลงนั่งคุกเข่าหน้าธง ดึงรูดกางเกงแพรเขาออก เธอหันยิ้มให้วิชช์ แล้วเอามือจับควยธงที่เหี่ยวนิ่มไม่แข็งตัว ถอกรูดจากนั้นเธอก้มตัวลงอ้าปากอมดูดควยของธง วิชช์มองทั้งพ่อและแม่ แต่สนใจแม่มากกว่าพ่อ เพราะทั้งสวยและเสียงครางทำให้ควยเขาแข็งโด่

พ่อเขาบอก "เงี่ยนอยากเอาบ้างไหม?" วิชช์ละล้าละลัง พยักหน้า ธงชี้ที่อำไพแล้วบอก "เอาสิ ทุกทีอำไพก็ว่าง" วิชช์อึกอัก มองไปที่จุก จุกก็หันบอกทั้งที่โยกกระเด้า "เอาสิพี่ แม่ผมยังว่าง ไม่มีเจ้าของ" เป็นการอนุญาตจากลูกชาย วิชช์ไม่รอช้า ถอดกางเกงลงนั่งคุกเข้าที่ก้นอำไพ ที่กำลังอมควยพ่อเขาอยู่ แต่เธอพูด  "ตามสบายนะคุณวิชช์" เป็นการยืนยันจากอำไพ วิชช์พอใจจับเอาสายยืดกางเกงนอนเธอแล้วรูดลงพร้อมกางเกงใน วิชช์ตาพองโต ก้นขาวเธอขาวเนียนไม่แพ้แม่เขา เพ้อบอก "สวยจัง ผมอยากปี้น้าเหลือเกิน" อำไพพูดย้ำ "ก็บอกแล้วไง..ตามสบาย"

วิชช์ไม่รอช้าประกบตัวเข้าที่ก้นเธอ สองมือแหกง่ามตูด พอเห็นรูตูดสีคล้ำรูหีสีชมพูสด เขาย่อตัวจับควยจ่อยัดอัดเข้ารูหีอย่างเต็มแรง อำไพถึงกับสะดุ้งร้อง "โอย!" แสดงความเจ็บปวด วิชช์ก็เจ็บหนังหุ้มดุ้นควย รูหีอำไพเล็กคับแน่นมาก หรือควยเขาใหญ่ก็ไม่รู้ วิชช์ทนเจ็บไม่ร้องบ่น จับสะโพกเธอแล้วโยกกระเด้า "ขอโทษครับน้า ผมลืมตัว รูหีน้าก็เล็กกัดควยผม" อำไพร้องครางบอก "ควยคุณมันใหญ่..ใหญ่กว่าจุกนัก" วิชช์เอะใจเธอพูดถึงจุก แต่เขาไม่ทันสนยังคงซอยเย็ด อำไพครางร้องเสียงหลง พ่อเขายิ้มขำพอใจ อำไพยังถอกควยสลับก้มดูดเป็นระยะ

แม่สมศรีผงกหัวหันมาดูแต่ไม่ถนัด เพราะถูกจุกกระแทกเย็ดอยู่บนเตียง จุกบอก "เดี๋ยวเราเสร็จแล้ว ป้าค่อยดูพี่เขาเย็ดแม่ผม" แม่สมศรีครางร้อง "เร็วๆเข้าจุก ป้าเงี่ยน น้ำจะแตกแล้ว" เตียงสั่นกระเพื่อมอย่างรุนแรง จนเสียงดังออดแอด..เหมือนเตียงจะหัก แต่วิชช์ไม่สนใจแม่เขาแล้ว เขาโยกซอยเย็ดอำไพอย่างมัน อำไพอมดูดควยให้พ่อธง เขาซี๊ดปากครางโอยๆ ในไม่ช้าน้ำกามขาวข้นก็พุ่งไหลออกจากควยที่เหี่ยว อำไพยังโก้งโค้งให้วิชช์เย็ด วิชช์โอบกอดเอวเธอ มือล้วงจับหีมันสากด้วยขนหมอยเต็มฝ่ามือ ทั้งแฉะๆด้วยเมือกที่ลื่นๆ อีกมือวิชช์โอบกอดจับนมอำไพที่แกว่งไกวบีบขยำ เขารู้ได้ถึงความใหญ่โตเต่งตึงของเต้านมอำไพ

วิชช์เย็ดซอยอย่างเมามัน โดยไม่รู้ว่าแม่เขากับจุกเสร็จไปตั้งแต่เมื่อไรแล้ว ตอนนี้กำลังนั่งดูเขาเย็ดอำไพที่ร้องคราง มือหน้าอำไพเลอะด้วยน้ำกามจากพ่อเขา จนขาเธอสั่นเกร็งกระตุก วิชช์ซอยเย็ดอีกพัก ก็พ่นน้ำกามใส่ในตัวอำไพอย่างท่วมท้น แม่สมศรีเอามือลูบหัวเขา เธอบอก "ดี ลูกแม่ทำดี" ส่วนพ่อเขาบอก "ไม่นึกว่าจะเก่งอย่างนี้" จุกถาม "แม่เป็นไงบ้าง?" อำไพบอก "ควยใหญ่เย็ดมัน น้ำหีแตกไปสองที" ทุกคนขำหัวเราะ วิชช์เขินๆ แม่สมศรีบอก "หีระบมเลยสิท่า" อำไพบอก "ขึ้นสวรรค์ทั้งเป็นเลยคะคุณนาย ถ้าแบบนี้ถึงหีจะระบม จะเอาอีกก็ย่อมได้"

ทุกคนขำอีก อำไพใส่กางเกงแต่งตัวให้พ่อเขา แม่สมศรีลงจากเตียงบอก "วันนี้พอก่อน" แล้วเข็นรถสามีกลับห้องนอน วิชช์บอกขอบใจอำไพ แล้วกลับห้องส่วนตัว อำไพอยู่พูดคุยกับจุกอีกพัก กลางดึกวิชช์ออกจากห้องมาหาน้ำดื่ม ยังเห็นแสงไฟจากห้องจุก เลยไปแง้มประตูดู เขาต้องตกใจที่เห็นอำไพนอนหงายแก้ผ้าร่างเปลือยขาวโพลนเต้านมโต โดยจุกลูกชายเธอแก้ผ้านอนทับอยู่บนร่าง ตูดก้นกระดกขยับขึ้นลง เขางงไปหมด แม่ลูกปี้เย็ดกันเหรอนี่??? แต่ใจเขาสั่นสยิว แอบดูเงียบๆ ไม่คิดจะเข้าไปขัดจะเสียมารยาท เลยหลบกลับห้องจัดการกับตัวเองไปอีกครั้ง.....

ทางออก...กลกามสยบร่านชู้



วิชช์หนุ่มวัยสิบเจ็บ ลูกชายคนเดียวในครอบครัวที่มีฐานะ ตั้งแต่เล็กครอบครัวเขาอยู่บ้านเดียวกับปู่ย่าและญาติๆด้วยกัน ส่วนใหญ่ปู่ย่าจะเป็นคนดูแลเขา เพราะพ่อแม่มีธุรกิจยุ่งและต้องออกสังคมบ่อยๆ ตอนเขาอายุสิบสี่ "พ่อธง"ของเขาเกิดอุบัติเหตุ ถึงกับต้องนั่งรถเข็น จึงต้องทำใจ แต่ด้วยฐานะพ่อแม่เขาดีมาก จึงซื้อบ้านชั้นเดียวแยกออกจากบ้านปู่ย่าในหมู่บ้านเดียวกัน เพราะสะดวกสำหรับพ่อที่ต้องนั่งรถเข็นเข้าออก พ่อเขาไม่จำเป็นต้องไปทำงานนอกบ้าน อาศัยทำผ่านคอมฯก็มีรายได้มากเหลือพอ ส่วนแม่เขายังทำงานนอกบ้าน วิชช์ก็ยังไปมาหาสู่บ้านปู่ย่า เล่นกับญาติๆประจำทุกวัน แม่เอาสาวหม้ายผัวตายวัยกลางคนหน้าตารูปร่างดีชื่อ"อำไพ" วัยสามสิบกลางๆ มาอยู่ด้วยช่วยดูแลพ่อ

อำไพเป็นคนบ้านเดียวกับแม่ จะว่าไปเป็นญาติห่างๆ เขาเลยเรียกเธอว่า"น้าไพ" เธอมีลูกชายวัยสิบสี่มาอยู่ด้วยชื่อ"จุก" เป็นเด็กเรียบร้อยเงียบๆขยัน วิชช์และทุกคนชอบเขา พ่อวิชช์จึงส่งให้เรียน บ้านวิชช์ถึงจะชั้นเดียวก็มีหลายห้อง จุกจึงมีห้องส่วนตัวใหญ่พอควร พ่อของวิชช์นั่งรถเข็นได้สามปีแล้ว ยังมีคนเอางานมาให้พ่อทำไม่ขาดสาย รายได้ไม่ขัดสนบางเดือนเป็นแสนบาท วิชช์เริ่มเที่ยวผู้หญิงบ้างครั้งสองครั้ง แค่อยากลองทำตามเพื่อนๆ ถึงจะชอบก็ไม่อยากเสี่ยงมาก

ระยะหลัง"แม่สมศรี"ของเขาดูจะเอาใจใส่ดูแลจุก ดียิ่งกว่าลูกชายคือตัวเขา วิชช์ก็ไม่คิดอะไรเพราะจุกเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย แต่เขาอดสงสัยไม่ได้ เลยถามคุยกับพ่อว่าดูแม่แปลกๆกับจุก แต่ก็ได้คำตอบสั้นๆว่าเป็นเรื่องของแม่ อย่าคิดหรือน้อยใจ วิชช์เขาไม่คิดมากแต่ถามอยู่สองสามครั้ง คำตอบสุดท้ายจากพ่อคือ  "เอาเถอะ แล้วจะรู้เอง" ก็อีกระยะหลังๆนี้แม่สมศรีปล่อยตัว ทำเผลอยกขาไขว่ห้าง หรือก้มตัวไม่ระวัง ทำให้ วิชช์ได้เห็นร่องอกหรือขาขาวลึกถึงกางเกงใน ก็บ่อยครั้งแต่วิชช์ก็ชอบยังเก็บเอาไปฝันก็บ่อยครั้ง

ถึงจะเป็นแม่ก็ออกจะห่างเหินกันมา ใกล้ชิดกันก็สองสามปีนี่เอง ความรู้สึกไม่สนิทเหมือนแม่ลูก จะเป็นเพื่อนมากกว่า วิชช์จะรักสนิทกับปู่ย่าและป้าลุงและพ่อมากกว่าผู้เป็นแม่ที่ออกสังคม เป็นสาวไฮโซไม่ค่อยมีเวลาให้เขา จนกระทั่งวันนั้นวิชช์ไปบ้านปู่ตามปกติ พ่อธงของเขาโทรมาถามว่าจะกลับหรือไม่? วิชช์บอกคิดว่าจะไม่กลับมานอนบ้านคืนนี้ แต่พ่อธงบอก "ไม่มีอะไร ก็กลับมาเถอะ" เขาเดินกลับเข้าบ้านก็ค่ำมากแล้ว บ้านดูมืด เห็นแสงไฟจากห้องจุก รอดออกมาจากช่องประตู เขาสงสัยยังไม่นอนอีกหรือ? คิดจะลองเปิดเข้าไปนั่งคุยด้วย

แต่พอดีอำไพมาทักเขา "คุณวิชช์กลับมาแล้วเหรอ?"เธอทักเหมือนเธอดักรออยู่ วิชช์บอกเธอ "พ่อบอกให้กลับ แล้วนี่จุกยังไม่นอนอีกเหรอ?" อำไพบอก "ค่ะ คุณพ่อสั่งไว้ว่าเดี๋ยวคุณวิชช์จะกลับ คุณแม่ก็บอกให้น้ารอ จุกยังค่ะ..ยังไม่นอน ต้องทำงานที่คุณพ่อสั่ง" วิชช์สงสัย "ทำงานอะไร?" อำไพบอก "เป็นงานที่คุณพ่อบอกให้จุกทำประจำ อยากรู้ก็ดูสิค่ะ" วิชช์งงๆ อำไพค่อยๆเปิดแง้มประตูห้องจุก ในแสงไฟสลัววิชช์เห็นพ่อเขานั่งอยู่ที่รถเข็นอยู่ใกล้ประตู

แต่เมื่อมองเข้าไปในห้อง เขาต้องตกใจ จุกนั่งที่เตียงโดยแม่สมศรีคนสวยของเขายืนข้างเตียงหันหน้าให้จุก แต่ที่แปลกคือมือแม่สมศรีจับชายชุดนอนข้างหน้าถลกเปิดขึ้นถึงเอว เขาเห็นโคนขาอ่อนจากข้างหลัง ที่ที่ชุดนอนยังปิดก้นอยู่จุกกำลังรูดถอดกางเกงในเธอลง อำไพกระซิบเบาๆบอกเขา "อย่าเสียงดังค่ะ" วิชช์หันไปมองเธออย่างมึนงง อำไพจึงชวนยืนคุยบอก "คือคุณพ่อบอกให้คุณวิชช์กลับ เพื่อให้เห็นนี่หละ"

วิชช์ถาม "อะไรกัน?"อำไพบอก "คือคุณพ่อหมดสมรรถภาพทางเพศ มาตั้งแต่นั่งรถเข็น แต่คุณแม่ยังมีความต้องการ คุณพ่อเลยเห็นจุกนี่แหละเป็นทางออกที่ดี ไม่แล้วคุณแม่อาจหนีไปคบชายอื่น จะมีปัญหา บ้านจะแตก จุกยังไงก็ไม่มีปัญหา คุณแม่ก็ยินยอม น้าก็ไม่ว่าอะไร เราเข้าใจกัน เหลือเพียงคุณวิชช์นี่แหละ คุณวิชช์อย่าโกรธคุณแม่กับจุก หรือคุณพ่อเลย น้าเองก็ดูว่าเป็นทางออกที่ดี" วิชช์เข้าใจทันที แต่ยังไม่กระจ่าง "นานหรือยัง? แล้วพ่อมานั่งทำไม? แล้วจุกทำอะไรกับแม่อีก? " อำไพบอก "ก็ครึ่งปีกว่าได้แล้ว คุณพ่อถึงจะไม่สู้ แต่ใจยังมี ก็ขอดูก็พอ บางทีน้าก็ช่วยทำให้"

วิชช์ไม่โง่ก็พอเข้าใจ แต่ถาม "น้าทำไง? แล้วทำได้เหรอ?" อำไพยิ้มๆ "น้าก็มีวิธีของน้า คุณพ่อถึงจะไม่สู้ ก็ยังพอมีน้ำยา" วิชช์ถอนหายใจ "น้าอยู่ดูเขาบ่อยไหม?" อำไพพยักหน้า วิชช์ถามอีก "แล้วน้าไม่คิด รู้สึกอะไรเหรอ? แค่นี้ผมยัง..เออ" อำไพยิ้มเขินๆ พูดตัดบท "วันนี้คุณวิชช์จะรู้เห็นทุกอย่าง เราไม่อยากปกปิดคุณวิชช์ต่อไป แต่ขอให้รู้ กันแค่ในบ้านนะ ไม่แล้วจะเสียกันหมด" วิชช์พยักหน้ารับรู้

เสียงซุบซิบกันสองคนในความเงียบ คงดังจนพ่อวิชช์ได้ยิน จึงมีเสียงเรียกออกมา "อ้าว..มาแล้วเหรอ เข้ามาสิ ยืนข้างนอกทำไม?" วิชช์รู้สึกตื่นเต้นเปิดประตูเข้าไป จุกผงะหน้าออกจากที่ซบซุกไซ้ท้องน้อยสมศรี แม่ยังถลกเปิดชุดนอนเธอบอก "ไม่เป็นไรจุก ทำไปเถอะ" เธอหันมาพูดกับสามี "พ่อช่วยบอกวิชช์ด้วย ให้เข้าใจ" พ่อวิชช์บอก "เป็นไงอำไพบอกหมดแล้วใช่ไหม?" วิชช์พยักหน้า แต่ตามองไปที่แม่สมศรี พ่อเขายิ้มบอก "พวกเราอึดอัดใจ อยากให้วิชช์รู้แต่กลัววิชช์จะไม่เข้าใจ รับไม่ได้แต่ยังไงก็ต้องรู้สักวัน คืนนี้ก็เลยตกลงกันว่าควรให้วิชช์รับรู้ซะที คงเข้าใจ..."

วิชช์ขลุกขลักบอก "ผ..ผมเข้าใจแล้ว ผมรับได้ครับ" อำไพยิ้ม พ่อโอบเอวเขาพูด "พ่อเข้าใจความรู้สึกวิชช์ดี ดูไปก็แล้วกัน ถ้าอยากได้อะไรก็บอก อยากทำอะไรก็ทำ แม่เขาไม่ว่า หรืออำไพก็ได้ยังว่าง พ่อทำอะไรไม่ได้" อำไพอมยิ้มเขินๆ วิชช์ถึงกับงง มองหน้าสองคน พ่อเขาบอกอีกว่า "อย่าไปโกรธ-อิจฉาจุกเลยนะ พ่อกับแม่เห็นว่าจุกยังไงก็เป็นคนของเรา ทุกอย่างจะได้ไม่มีปัญหา อำไพก็คุมดูแลอยู่ เรื่องทั้งหมดก็จะไม่แพร่งพรายออกนอกบ้าน" วิชช์พยักหน้ารับ อำไพบอก "ไปดูใกล้ๆสิ ว่าจุกทำอะไร?" วิชช์เขินๆประหม่าก้มหน้า แต่อำไพพาไปนั่งข้างๆจุก ที่หันมามองยิ้มๆให้

วิชช์เงยหน้ามอง ต้องตะลึงใจเต้นเป็นกลองเพล แม่สมศรีไม่มีกางเกงใน หน้าท้องขาวเรียบ ดูมีพุงเล็กน้อย โคนขาอ่อนขาวเรียว ทีจุดสำคัญ...ของสงวนสุดโคนหว่างขา เป็นหีโหนกนูนมีขนหมอยดกดำที่จุกกำลังเอามือลูบคลึงบีบหี ทั้งดึงขนหมอยเล่น ทั้งยังเอามือสอดเซาะเข้าง่ามขาในร่องเหลือบหีที่เป็นพลูกลีบ แม่สมศรีแทนที่จะอายแค่ยิ้มเขินๆ พูดหน้าด้านๆ "ของแม่สวยไหม? อยากดูมานานแล้ว ไม่ใช่เหรอ?" วิชช์กลืนน้ำลายพูดไม่ออก แม่สมศรีหน้าตาบูดเบี้ยวซี๊ดปากเบาๆ "จุกพอหรือยัง?" จุกแสยะยิ้ม "แล้วแต่ป้าครับ" เขามองๆวิชช์ แม่สมศรีบอก "กลัวอะไร? มองพี่เขาทำไม? เรามาทำกันดีกว่า"

แม่สมศรีเอามือลูบหัววิชช์ จุกยิ้มแหยๆ วิชช์พยักหน้า สมศรีบอก "เห็นไหมพี่เขาไม่ว่าอะไร?" จุกบอก "ผมขอโทษนะครับพี่" วิชช์พยักหน้า พูดไม่ออก แม่สมศรีขึ้นนอนหงายรอ จุกถอดกางเกงทันที ควยแข็งโด่ไม่ใหญ่นัก วิชช์ตื่นเต้นรู้ว่าทั้งสองกำลังจะร่วมเพศต่อหน้าเขา อาย..ไม่อายแล้วก็จริง แม่สมศรีกางขาจุกเข้าคร่อมร่างเธอ แม่สมศรีก็เอามือจับควยจุกดึงเข้าถูลงในร่องเหลือบหีหว่างขาเธอ จุกก้มมองดูแล้วแอ่นเอวอัดเสียบควยหายเข้ารูหีไป แม่สมศรีคราง..ฮือๆ..หงิงๆ ขยับสองขาขึ้นลงแอ่นส่ายสะบัด บิดตัวแสดงถึงความเสียวเงี่ยนกระสันอย่างไม่อายสายตาใคร

วิชช์ย้อนคิด ก็จริง..แม่ร่านสวาทขนาดนี้ ถ้าปล่อยไปคงมีชู้แน่ เขามองขาขาวเรียวสวยที่ขยับ เขาอยากจับต้อง เขากล้าๆกลัวๆ ลองเอามือสั่นๆไปลูบไล้ แม่สมศรีไม่ห้ามหรือขัดขืน วิชช์ได้ใจลูบไปถึงสะโพกก้น ส่วนจุกเอามือจับหน้าอกขยำเต้านม ทั้งยังประกบจูบดูดปากกลบเสียงคราง อำไพเอามือลูบหลังถึงก้นจุกที่ขยับขึ้นๆลงๆกระแทกควยใส่ง่ามขาร่องรูหีแม่สมศรีดัง "พั่บๆๆๆ"  ธงผู้เป็นพ่อเลื่อนรถมาใกล้ พร้อมบอก "อำไพเธอจัดการให้ที" อำไพลงนั่งคุกเข่าหน้าธง ดึงรูดกางเกงแพรเขาออก เธอหันยิ้มให้วิชช์ แล้วเอามือจับควยธงที่เหี่ยวนิ่มไม่แข็งตัว ถอกรูดจากนั้นเธอก้มตัวลงอ้าปากอมดูดควยของธง วิชช์มองทั้งพ่อและแม่ แต่สนใจแม่มากกว่าพ่อ เพราะทั้งสวยและเสียงครางทำให้ควยเขาแข็งโด่

พ่อเขาบอก "เงี่ยนอยากเอาบ้างไหม?" วิชช์ละล้าละลัง พยักหน้า ธงชี้ที่อำไพแล้วบอก "เอาสิ ทุกทีอำไพก็ว่าง" วิชช์อึกอัก มองไปที่จุก จุกก็หันบอกทั้งที่โยกกระเด้า "เอาสิพี่ แม่ผมยังว่าง ไม่มีเจ้าของ" เป็นการอนุญาตจากลูกชาย วิชช์ไม่รอช้า ถอดกางเกงลงนั่งคุกเข้าที่ก้นอำไพ ที่กำลังอมควยพ่อเขาอยู่ แต่เธอพูด  "ตามสบายนะคุณวิชช์" เป็นการยืนยันจากอำไพ วิชช์พอใจจับเอาสายยืดกางเกงนอนเธอแล้วรูดลงพร้อมกางเกงใน วิชช์ตาพองโต ก้นขาวเธอขาวเนียนไม่แพ้แม่เขา เพ้อบอก "สวยจัง ผมอยากปี้น้าเหลือเกิน" อำไพพูดย้ำ "ก็บอกแล้วไง..ตามสบาย"

วิชช์ไม่รอช้าประกบตัวเข้าที่ก้นเธอ สองมือแหกง่ามตูด พอเห็นรูตูดสีคล้ำรูหีสีชมพูสด เขาย่อตัวจับควยจ่อยัดอัดเข้ารูหีอย่างเต็มแรง อำไพถึงกับสะดุ้งร้อง "โอย!" แสดงความเจ็บปวด วิชช์ก็เจ็บหนังหุ้มดุ้นควย รูหีอำไพเล็กคับแน่นมาก หรือควยเขาใหญ่ก็ไม่รู้ วิชช์ทนเจ็บไม่ร้องบ่น จับสะโพกเธอแล้วโยกกระเด้า "ขอโทษครับน้า ผมลืมตัว รูหีน้าก็เล็กกัดควยผม" อำไพร้องครางบอก "ควยคุณมันใหญ่..ใหญ่กว่าจุกนัก" วิชช์เอะใจเธอพูดถึงจุก แต่เขาไม่ทันสนยังคงซอยเย็ด อำไพครางร้องเสียงหลง พ่อเขายิ้มขำพอใจ อำไพยังถอกควยสลับก้มดูดเป็นระยะ

แม่สมศรีผงกหัวหันมาดูแต่ไม่ถนัด เพราะถูกจุกกระแทกเย็ดอยู่บนเตียง จุกบอก "เดี๋ยวเราเสร็จแล้ว ป้าค่อยดูพี่เขาเย็ดแม่ผม" แม่สมศรีครางร้อง "เร็วๆเข้าจุก ป้าเงี่ยน น้ำจะแตกแล้ว" เตียงสั่นกระเพื่อมอย่างรุนแรง จนเสียงดังออดแอด..เหมือนเตียงจะหัก แต่วิชช์ไม่สนใจแม่เขาแล้ว เขาโยกซอยเย็ดอำไพอย่างมัน อำไพอมดูดควยให้พ่อธง เขาซี๊ดปากครางโอยๆ ในไม่ช้าน้ำกามขาวข้นก็พุ่งไหลออกจากควยที่เหี่ยว อำไพยังโก้งโค้งให้วิชช์เย็ด วิชช์โอบกอดเอวเธอ มือล้วงจับหีมันสากด้วยขนหมอยเต็มฝ่ามือ ทั้งแฉะๆด้วยเมือกที่ลื่นๆ อีกมือวิชช์โอบกอดจับนมอำไพที่แกว่งไกวบีบขยำ เขารู้ได้ถึงความใหญ่โตเต่งตึงของเต้านมอำไพ

วิชช์เย็ดซอยอย่างเมามัน โดยไม่รู้ว่าแม่เขากับจุกเสร็จไปตั้งแต่เมื่อไรแล้ว ตอนนี้กำลังนั่งดูเขาเย็ดอำไพที่ร้องคราง มือหน้าอำไพเลอะด้วยน้ำกามจากพ่อเขา จนขาเธอสั่นเกร็งกระตุก วิชช์ซอยเย็ดอีกพัก ก็พ่นน้ำกามใส่ในตัวอำไพอย่างท่วมท้น แม่สมศรีเอามือลูบหัวเขา เธอบอก "ดี ลูกแม่ทำดี" ส่วนพ่อเขาบอก "ไม่นึกว่าจะเก่งอย่างนี้" จุกถาม "แม่เป็นไงบ้าง?" อำไพบอก "ควยใหญ่เย็ดมัน น้ำหีแตกไปสองที" ทุกคนขำหัวเราะ วิชช์เขินๆ แม่สมศรีบอก "หีระบมเลยสิท่า" อำไพบอก "ขึ้นสวรรค์ทั้งเป็นเลยคะคุณนาย ถ้าแบบนี้ถึงหีจะระบม จะเอาอีกก็ย่อมได้"

ทุกคนขำอีก อำไพใส่กางเกงแต่งตัวให้พ่อเขา แม่สมศรีลงจากเตียงบอก "วันนี้พอก่อน" แล้วเข็นรถสามีกลับห้องนอน วิชช์บอกขอบใจอำไพ แล้วกลับห้องส่วนตัว อำไพอยู่พูดคุยกับจุกอีกพัก กลางดึกวิชช์ออกจากห้องมาหาน้ำดื่ม ยังเห็นแสงไฟจากห้องจุก เลยไปแง้มประตูดู เขาต้องตกใจที่เห็นอำไพนอนหงายแก้ผ้าร่างเปลือยขาวโพลนเต้านมโต โดยจุกลูกชายเธอแก้ผ้านอนทับอยู่บนร่าง ตูดก้นกระดกขยับขึ้นลง เขางงไปหมด แม่ลูกปี้เย็ดกันเหรอนี่??? แต่ใจเขาสั่นสยิว แอบดูเงียบๆ ไม่คิดจะเข้าไปขัดจะเสียมารยาท เลยหลบกลับห้องจัดการกับตัวเองไปอีกครั้ง.....