เกมรักภารโรงเฒ่า ตอนที่ 61 : กรรมลิขิต pt3

[saizeroza]

 

[911_k]

พูดคุยก่อนอ่าน : มาแล้วครับ ตอนนี้ยาวหน่อยนะ เป็นอีกตอนที่จะเฉลยเรื่องราวและตัวตนของหมอพลอยให้ทุกคนได้เข้าใจกันว่าความรู้สึกนึกคิดของเธอนั้นเป็นเช่นไรกับพี่กรก็ดีกับลุงพลก้ดี ตอนนี้เรียกได้ว่าคุณจะได้เห็นความสับสนในหัวใจของเจ้าหญิงน้ำแข็งที่ชื่อพลอยพรรณครับ

จากตอนที่แล้วที่ผมตั้งโพลเพื่อสอบถามความเห็นเรื่องความนิยมระหว่างหมอพลอยและครูเบสท์ ทำให้ผมรู้สึกดีใจมาก ๆ ดูเหมือนว่าใครหลายคนจะคาดหวังกับครูเบสท์ไว้มากจริง ๆ ก็อยากให้ติดตามไปเรื่อย ๆ ครับ จากคะแนนในยกแรก หมอพลอยยังเหนือกว่าครูเบสท์อย่างชัดเจน แต่ด้วยคะแนนที่ไม่ทิ้งห่างกันมาก ทำให้ครูเบสท์ยังเป็นผู้ท้าชิงอันดับหนึ้งของหมอพลอยต่อไป แต่ ณ ขณะนี้ หมอพลอยคือนางเอกขวัญใจอันดับหนึ่งอย่างแท้จริง

สารภาพจากใจเลยนะ ผมในฐานะผู้ประพันธ์เองก็รักตัวละครตัวนี้มาก หมอพลอย รักเหมือนเมีย ถ้าเธอมีตัวตนจริง ๆ ผมอยากดูแลเธอให้ดีที่สุดเลยนะ บางครั้งก็รู้สึกกระอักกระอ่วนที่จะต้องเขียนเรื่องราวของเธอ คือสงสารนะ เธอไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร มีมุมเทา ๆ มุมแย่ ๆ ของตัวเอง ไม่ได้เพอร์เฟ็คเป็นเจ้าหญิงที่เพรียบพร้อมอะไร เป็นมนุษย์ผู้หญิงคนนึงที่มีหัวโขนทางสังคมในระดับสูง ทำอะไรต้องคิดถึงหน้าตาทางสังคมมากกว่าใช้ความรู้สึก จะบอกว่าเขียนเองยังอินเองก็ว่าได้ 55555

มีบทของครูเบสท์ กับเหตุการณ์หลังจากห้องพยาบาล เธอเริ่มเอะใจแล้วว่าทำไมลุงพลถึงเรียกชื่อเมื่อชาติที่แล้วของเธอว่า "ภัคจิราวดี" และมีบทของน้องลูกขวัญ และรสนิยมทางเพศแปลก ๆ ของเธอกับหมอพลอยที่เธอนับถือเป็นไอด้อล (จริง ๆ ก็ไม่แปลก ถ้าติดตามเรื่องนี้มานาน) และปิดท้ายด้วยน้องอุ๊ ที่มาหาลุงพลถึงห้องพยาบาลด้วยรอยแค้นพร้อมกับมีดคัตเตอร์ครับ ตอนนี้ยาวมาก จัดเต็มจริง ๆ ดึก ๆ จะลงตัวเต็มนะครับ


ตัวอย่างบางส่วนของตอนนี้ครับ

พลอยพรรณถอดเสื้อกาวน์ออกแล้วแขวนเอาไว้ตรงที่เกี่ยวตะขอ เจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวยทิ้งตัวนั่งลงบนโต๊ะทำงานโดยมีพี่กรทิ้งตัวลงนั่งตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม หญิงสาวพยายามทำตัวเองให้ยุ่ง ๆ วุ่นวายกับกองเอกสารเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกผิดและละอายใจอยู่ภายใน ที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้ทำร้ายจิตใจชายหนุ่มผู้แสนดีอย่างกรวิทย์

"งานยุ่งตลอดเลยนะครับ..." กรวิทย์เอ่ยปากถาม

"ค่ะ..." พลอยพรรณตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ขณะกำลังตรวจเอกสารสำคัญทางการแพทย์ในมือ

"พลอย...ถ้าไม่สะดวกใจที่จะคุยก็ไม่เป็นไรนะ" หนุ่มกรรู้จักน้องพลอยมาเป็นสิบปี จนพอคาดเดาอารมณ์และความรู้สึกของหมอพลอยได้ว่าเธอกำลังแกล้งทำตัวเมินเฉยเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่แท้จริงบางอย่าง กรวิทย์ไม่อยากให้นางในฝันของตัวเองต้องลำบากใจ จึงเอ่ยปากไปเช่นนั้น

"ถ้าพี่ไม่มีอะไรจะคุยกับพลอย พลอยก็คงว่าอะไรไม่ได้...." พลอยพรรณเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก จนกรวิทย์จับพิรุธได้

"ทำไมต้องเป็นแบบนี้ครับพลอย? ทำไมต้องทำกับพี่แบบนี้ด้วย?" คราวนี้กรวิทย์ไม่อาจเมินเฉยได้อีกต่อไป ชายหนุ่มยิงคำถามชุดใหญ่ใส่เจ้าหญิงน้ำแข็งที่เหมือนกำลังประหม่าในการเผชิญหน้ากับตน "พี่ขอล่ะพลอย!!! อย่าทำตัวเหมือนไม่มีอะไร ทั้งที่ในใจพลอยน่ะ...."

"ในใจพลอยทำไมคะพี่กร!!!อย่ามาทำตัวรู้ทันพลอยให้มากกว่านี้นะคะ พลอยไม่ชอบ!!!" พลอยพรรณเงยหน้ามองกรวิทย์อย่างเอาเรื่อง มาดเจ้าหญิงน้ำแข็งที่แสนเย็นชามลายสิ้น ในหน้าของพลอยพรรณเต็มไปด้วยความเจ็บปวด "พี่กรคิดว่าพลอยไม่เสียใจเหรอคะที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้!!"

"ทุกอย่างของพลอย หมายถึงเรื่องของเราใช่ไหม?" หนุ่มกรเอ่ยปากถาม "มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราเหรอพลอย? ตกลงพี่เข้าใจผิดมาตลอดใช่ไหมว่าพลอยเองก็รักพี่? พลอยมีอะไรทำไมไม่พูดมาตรง ๆ พี่ไม่ดียังไง? พี่ดูแลพลอยไม่ดีพอใช่ไหม? บอกมาตรง ๆ ซิ อย่ามาทำแบบนี้อีกเลย"

พลอยพรรณนิ่งเงียบ เช่นเดียวกับกรวิทย์ ที่เฝ้าดูอาการของเจ้าหญิงคนสวยที่เหมือนกำลังมีความทุกข์อยู่ในใจ ด้วยสัญชาตญาณทำให้เภสัชหนุ่มพอเดาออกได้ว่ามันต้องเป็นเรื่องหนักหนาสาหัสอย่างแน่นอน

"พลอยถูกบังคับให้แต่งงานใช่ไหมครับ?" กรวิทย์เอ่ยปากถาม "พี่รู้จักพลอยมาสิบปี พี่ยังเชื่อนะว่าผู้หญิงอย่างพลอยไม่ใช่ผู้หญิงที่จะรักใครง่าย ๆ บอกพี่มาเถอะครับ พลอยถูกบังคับให้แต่งงานใช่ไหม?"

พอกรวิทย์ยิงคำถามตรงประเด็นเช่นนั้น ก็ทำเอาหมอพลอยเหมือนจะร้องไห้ออกมา จนกรวิทย์ทนไม่ไหวรีบหยิบทิชชู่บนโต๊ะทำงานแล้วเดินอ้อมไปหาเจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวยที่กำลังหลั่งน้ำตาออกมา

"ใช่ค่ะ...พลอยถูกบังคับให้แต่งงาน...." พลอยพรรณสารภาพความจริงออกมา ทำเอากรวิทย์อ้าปากค้าง นึกโกรธไอ้บอย คาสโนว่าหนุ่มคนนั้นที่ฉวยโอกาสกับผู้หญิงที่แสนดีอย่างน้องพลอย

"ไอ้บอย!!!มึงนะมึง!!!" หนุ่มกรวิทย์ถึงกับสติหลุด "มัน...บังคับพลอยแบบนี้ได้ยังไง!!!"

"พลอยไม่มีทางเลือกค่ะพี่กร...." พลอยพรรณเหลือบมองกรวิทย์ในตาเศร้าสร้อย "พี่บอยยื่นขอเสนอให้พลอยแต่งงานกับพี่เค้า เพื่อที่พี่เค้าจะให้ญาติผู้ใหญ่ช่วยวิ่งเต้นคดีของพ่อพลอย พลอยไม่มีทางปฏิเสธได้เลย"

"โถ่....พลอย....ทำไมพลอยต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย" หนุ่มกรกุมมือเจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวยที่กำลังร้องไห้โฮออกมา "พลอย...บอกพี่มา พลอยอยากให้พี่ช่วยอะไร พี่ยินดีเสมอ"

"มันมีอะไรที่หนักหนากว่านั้น....ที่พลอยพูดไม่ได้...ฮือ...." พลอยพรรณปล่อยโฮออกมา หมดแล้วมาดเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้แสนหยิ่งทรนง ภาพตรงหน้าที่กรวิทย์เห็นคือหญิงสาวที่แสนบอบบางและอ่อนแอที่ชื่อพลอยพรรณ

"เอางี้ไหม? พี่เองก็พอมีเงินอยู่บ้าง พี่จะให้พ่อกับแม่พี่มาสู่ขอพลอยตัดหน้าไอ้บอยมัน....พลอยว่าดีไหม?" หนุ่มกรวิทย์ที่ดูเซื่องซึมในช่วงแรกกลับมามีความหวังอีกครั้ง

"พี่กร...มันสายไปแล้วค่ะ....พี่ช่วยอะไรพลอยไม่ได้แล้ว" พลอยพรรณตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พลางยื่นมือสัมผัสกับแก้มของกรวิทย์ "ขอโทษสำหรับทุกอย่างนะคะพี่กร...ขอให้พี่กรรับรู้ไว้นะคะ พลอยเองก็รักพี่กรเหมือนกัน พี่กรคือผู้ชายที่แสนดีที่สุดในชีวิตพลอย พลอยขอโทษที่พลอยไม่เคยสนใจในความรักที่พี่กรหยิบยื่นให้มา พลอยมันโง่ มันเห็นแก่ตัวที่สุด...ฮือ ๆ"

พลอยพรรณร้องไห้โฮออกมา ทำเอาหนุ่มกรเองก็แทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ มันเป็นความรู้สึกที่เปี่ยมไปด้วยความสุขและความทุกข์ปนเปกันไป อย่างน้อยมันก็ดีใจที่หมอพลอยพูดออกมาจากปากของตัวเองว่าเธอก็รักเขาเช่นกัน

"ไม่เลย...อย่าคิดแบบนั้นซิครับ" กรวิทย์ยิ้มทั้งน้ำตา "พี่เกิดมาเพื่อรักพลอยนะ....จะรักพลอยตลอดไป"

พลอยพรรณยิ้ม รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ ที่มีผู้ชายที่แสนดีอย่างกรวิทย์เคียงข้าง แต่ด้วยกรรมเก่าหรือโชคชะตาเล่นตลก ทำให้เธอไม่สามารถรับรักชายที่แสนดีอย่างกรวิทย์ได้

"ตัดใจจากพลอยนะคะพี่กร...." พลอยพรรณพยายามฝืนยิ้ม "พลอยไม่ได้สูงส่ง ไม่ได้เลิศเลออะไรอย่างที่พี่กรคิดหรอกนะ พลอยก็แค่ผู้หญิงโง่ ๆ ที่เห็นแก่ตัวคนนึง สักวันพี่กรจะต้องได้เจอผู้หญิงที่ดีกว่าพลอย"

##########################

"หมอพลอย...." ลุงพลเอ่ยชื่อเจ้าหญิงคนสวย "กับครูเบสท์ ลุงยอมรับนะครับ ลุงเองก็นึกชอบครูเบสท์เหมือนกัน ตามภาษาผู้ชายทั่วไปที่ชอบผู้หญิงสวย ๆ แต่ลุงยังไม่ได้ทำอะไรเกินเลยจริง ๆ ครูเบสท์ดีกับลุงมาก ๆ เธอช่วยลุงไว้"

"ค่ะ...หมอรู้" พลอยพรรณตอบ "ดีแล้วที่ลุงคิดได้...."

"ลุงยังพอมีโอกาสไหมครับหมอพลอย...." ลุงพลเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงแหบพร่า "อื้อ....อืม....คนอย่างลุงยังมีโอกาสกลับใจได้ทันไหม?"

หมอพลอยนิ่งเงียบ มองหน้าตาเฒ่าด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความหวาดระแวงและไม่เชื่อใจ

"ลุงทำผิดมาเยอะจริง ๆ ลุงอยากมีโอกาสได้แก้ตัว...." ลุงพลสารภาพ "ลุงอยากได้ยินคำว่ารักจากปากหมอสักครั้ง แล้วลุงสัญญาว่าลุงจะหยุดเรื่องราวทั้งหมด ต่อให้ลุงต้องติดคุกหรือต้องตาย ลุงก็ยอม"

ลุงพลเอื้อมแขนกุมมือเจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวยเพื่อรอคอยที่จะฟังคำว่ารักจากหมอพลอย นัยน์ตาของลุงพลเป็นประกายเพราะหยาดน้ำตาที่กำลังเอ่อออกมา มีผู้หญิงไม่กี่คนบนโลกที่ทำให้คนเจ้าชู้อย่างลุงพลยอมสยบได้ คนแรกคือยุภา คนต่อมาก็คือหมอพลอย สำหรับลุงพลแล้ว หมอพลอยคือผู้หญิงที่เพียบพร้อมและสูงส่ง จนคนอย่างมันไม่มีวันจะเอื้อมถึง

หากชาติที่แล้วเป็นเรื่องจริง พลอยพรรณรายไม่เคยรับรักท่านท้าวมีชื่อ อย่างน้อยในชาตินี้ก็ขอแค่ให้ได้สมหวัง ถึงจะเป็นคำโกหก แต่มันก็ช่วยหล่อเลี้ยงหัวใจและร่างกายที่กำลังอ่อนแอของตาเฒ่าได้เป็นอย่างดี

"ลุงยอมสยบแทบเท้าหมอพลอยถึงขนาดนี้แล้ว ได้โปรดเถอะครับหมอ ได้โปรดเมตตาลุงเถอะ ลุงรักหมอพลอย ลุงไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะไปได้ไกลอีกเท่าไร แต่ลุงรักหมอพลอยจริง ๆ ถ้าเรื่องเมื่อคืนไม่ใช่เรื่องโกหก....ลุงคิดว่าหมอเองก็รักลุงเหมือนกัน"

"ค่ะ...หมอเองก็รักลุง พอใจแล้วใช่ไหมคะ?" หมอพลอยตอบออกมา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกสับสนและกังวลจนลุงพลสังเกตได้ "หมอยอมลุงขนาดนี้แล้ว ลุงยังสงสัยในตัวหมออีกเหรอคะ ลุงพลคะ ลุงเป็นคนแก่ที่งี่เง่าและเซ้าซี้ที่สุดในโลก แต่หมอก็ยืนยันตามเงื่อนไขเดิม ช่วยหมอให้ไม่ต้องแต่งงานกับพี่บอยให้ได้ก่อน แล้วเรื่องอื่นค่อยมาว่ากัน"

"ลุงสัญญาครับ...." ลุงพลหลับตาพริ้มด้วยความสุขเปี่ยมล้นในหัวใจ "ลุงอยากหยุดทุกอย่างที่หมอจริง ๆ แค่ก ๆ"

"สารรูปลุงแบบนี้ หมอจะเชื่อได้ยังไง...." หมอพลอยหลุดปากออกมาด้วยความผิดหวัง "เผื่อใจไว้กับความจริงที่โหดร้ายบ้างก็ดีนะคะลุง"

สักพักพี่เปิ้ลก็เปิดประตูเข้ามา หมอพลอยทำตัวตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เจ้าหญิงน้ำแข็งคนสวยบอกให้พี่เปิ้ลและพยาบาลอีกคนช่วยเคลื่อนย้าย ส่วนหมอพลอยก็เดินหันหลังกลับไปที่ห้องโดยไม่คิดหันมองตาเฒ่าชุมพลอีก

"ชั้นรักลุงพลเหรอ? พลอยพรรณ? แกรักลุงพลจริง ๆ แล้วเหรอ?" คำถามมากมายดังก้องในห้วงความคิดของหมอสาวคนสวย ยิ่งนานวัน เธอเองก็ยิ่งรู้สึกรักลุงพลอย่างประหลาด ไม่ซิ!! หรือมันเป็นเพราะความหวั่นไหวกันนะ?

กับการยอมช่วยชีวิตตาลุงแก่ ๆ ใกล้ตายจากลูกน้องคนสนิทของพี่บอย แล้วพาไปเริงรักกันที่คอนโด ถ้าไม่เรียกว่ารักจะเรียกว่าอะไรละ? ไหนจะทำอาหารเช้าให้ตาลุงได้กิน ทั้งที่ฝีมือการทำอาหารของเธอเข้าขั้นว่าห่วยขั้นเทพ นี่ไม่เรียกว่ารักเหรอไง? ในใจของหมอพลอยมันตอบแบบนั้น ไหนจะเรื่องความรู้สึกหึงหวงที่เกิดขึ้นเมื่อเห็นครูเบสท์มากับลุงพล

"ชั้นรักลุงพลเข้าแล้วจริง ๆ เหรอเนี่ย...." พลอยพรรณหลุดปากออกมาขณะกำลังทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ทำงานของตัวเอง "ชั้นรักผู้ชายแก่ ๆ คนนี้จริง ๆ เข้าแล้วใช่ไหม?"

พอนึกถึงคำพูดในห้องตรวจโรค มาคิดดูอีกที สารรูปอย่างลุงพลจะช่วยอะไรเธอได้ล่ะ? คนแก่อายุ 60 ใกล้ตายแบบนั้น จะมีปัญญาอะไรไปสู้กับหนุ่มเพลย์บอยลูกชายนักการเมืองใหญ่ ไปเล่าให้ใครฟัง ก็คงมีแต่จะถูกหัวเราะเยาะเอาเปล่า ๆ

แน่นอนล่ะ พลอยพรรณไม่คิดว่าคนอย่างลุงพลจะช่วยเธอได้เลย ที่เธอพูดเรื่องเงื่อนไขอะไรแบบนั้น ก็พูดไปแบบนั้นแหละ ไม่ได้คาดหวังว่าลุงพลจะช่วยอะไรได้ แต่เอาเข้าจริง ๆ ลึก ๆ เธอก็แอบหวังว่าลุงพลจะทำสำเร็จ ถึงเปอร์เซ็นต์มันจะน้อย แล้วถ้าเกิดลุงพลทำสำเร็จล่ะ เธอจะทำยังไง?

แกจะยอมทิ้งทุกอย่างแล้วไปอยู่กับลุงพลจริง ๆ เหรอ? ยอมทิ้งหัวโขนและความภาคภูมิใจของแกไปใช้ชีวิตกับลุงพลที่ต่างจังหวัดจริง ๆ เหรอพลอยพรรณ? มันเป็นแค่ความฝันที่แสนเพ้อเจ้อนะ!!! แกต้องมีสติให้มากกว่านี้!!! ใช้เหตุผลให้มากกว่าความรู้สึกซิ คนอย่างแกจะไปรักกับลุงพลได้ยังไง!!!

##########################

ภัคจิราเดินถือกล่องโฟมกับข้าวขึ้นมาบนห้องพักครูแล้ววางกระเป๋าหนังแบรนด์หรูไว้ข้างโต๊ะ หญิงสาวหน้าตาดีเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อล็อคอินเข้าระบบภายในวิทยาลัยเพื่อทำงาน หญิงสาวกดดาวน์โหลดไฟล์ข้อมูลสำคัญของราชการในระบบหลังบ้านของวิทยาลัยพยาบาล แต่ดูเหมือนว่าวันนี้เน็ตวิทยาลัยจะอืดเป็นพิเศษ

"อืดได้อืดดีจริง ๆ เห้อ...." ภัคจิราเอามือท้าวปลายคางด้วยท่าทางเซ็งในอารมณ์ พลางนึกถึงเหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงเช้า ที่อยู่ดี ๆ ลุงพลเกิดเป็นลมหมดสติไปต่อหน้า

"ทำไมลุงแกเรียกชื่อจริงเรานะ?" ภัคจิราครุ่นคิด "ภัคจิราวดี? ชื่อแปลก ๆ ลุงแกเพ้ออะไรหรือเปล่า?"
 

ภัคจิราเองก็พอรู้กิตติศัพท์และข่าวคาว ๆ ของลุงพลมาจากแก๊งสามสาวยอดนักสืบอย่างยัยอุ๊ ยัยหมวยและน้องอีฟ ลึก ๆ เธอก็คิดว่าตาลุงคนนี้มีอะไรบางอย่างที่ไม่เหมือนนักการภารโรงทั่วไป จะบอกว่าแกดูฉลาดและคาดเดาพฤติกรรมยากก็ว่าได้

ด้วยความเป็นผู้ใหญ่และเป็นครูบาอาจารย์ ภัคจิราก็ไม่อยากจะตั้งแง่อะไรกับลุงพลมาก ไม่ใช่ว่าไว้ใจอะไรหรอก แต่เธอคิดว่าหลักฐานที่แก๊งสามสาวหามามันยังไม่ชัดเจนพอ ก็เลยไม่อยากไปตั้งแง่หรืออคติกับตาลุงคนนี้มากนัก เพราะไม่อยากให้ผิดสังเกต ภัคจิราไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่พร้อมจะมีเรื่องกับใครหน้าไหนก็ได้หากเธอรู้สึกว่าคน ๆ นั้นมีท่าทีไม่ค่อยสู้ดีนัก

จะบอกว่าเธอเป็นคนยอมคนก็ว่าได้ ภัคจิราไม่ค่อยอยากมีเรื่องอะไรกับใคร เธออาศัยว่าแค่แกล้งยิ้มหวานให้แล้วทุกอย่างคงเรียบร้อย เธอคิดเช่นนั้นจริง ๆ

"อ่าว....เออเร่ออีก...วันนี้มันวันอะไรของแกเนี่ยเบสท์!!!" ภัคจิราขมวดคิ้ว พลางกดโหลดย้ำอีกครั้ง "ไฟล์เล็กนิดเดียว โหลดเป็นชาตินะ!!!"

ภัคจิราหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาดื่มแก้กระหาย พลางส่งยิ้มให้กับแม่บ้านที่เดินเข้ามาทำความสะอาดภายในห้อง ยังไม่รวมถึงคณะครูบาอาจารย์ที่ทยอยเข้ามาในห้องพักครูทีละคน

"สวัสดีจ๊าเบสท์...."

"สวัสดีค๊า..." ภัคจิรายิ้มหวานทักทายเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่เป็นครูบาอาจารย์ ยังไม่รวมถึงเหล่าลูกศิษย์ลูกหามากมาย จะว่าไปแล้วเธอเองก็ชักรักและผูกพันธ์กับวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ไม่น้อยเหมือนกัน

"อืม...." ภัคจิราเหลือบมองเวลาที่โหลดไฟล์เอกสารสำคัญ พลางนึกถึงภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น ในห้องพยาบาล ที่กรวิทย์ปรากฏตัวขึ้นมา

"สองคนนี้เหมือนมีอะไรสักอย่างแหะ พี่พลอยกับคุณกร" ภัคจิราครุ่นคิดในใจ เมื่อหลายวันก่อน กรวิทย์ก็ลงทุนเอาของเธอเธอสั่งซื้อแม่ค้าจากซอยฝั่งตรงข้ามมาให้ ด้วยสัญชาตญาณหญิง ทำให้ภัคจิราอดคิดไม่ได้ว่ากรวิทย์อาจกำลังจีบเธออยู่หรือเปล่า? "ไม่มั้ง..."

จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ ในเมื่อเบสท์เองก็พอได้ยินข่าวมาว่าพี่กรเภสัชหนุ่มร้านขายยาฝั่งตรงข้ามขายขนมจีบหมอพลอยมาตั้งแต่สมัยยังเป็นนิสิตนักศึกษา พี่กรเภสัชหนุ่มคงไม่ได้คิดอะไรกับแกหรอกเบสท์ ซึ่งมันก็ดีแล้วที่เป็นแบบนั้น เพราะตัวเธอเองก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่กร จะว่ายังไงดีล่ะ? คือเธอมีเป้าหมายชีวิตแล้ว อยากไปเรียนต่อที่อเมริกาแล้วเอาความรู้ความสามารถที่ได้มาสอนนักศึกษาและช่วยเหลือผู้คน

อันที่จริงแล้ว ก่อนหน้านั้นไม่นาน เบสท์เคยไปดูดวงกับพ่อหมอชื่อดังตามคำชวนของยัยอิมเพื่อนรัก ตอนแรกภัคจิราก็บ่นอิดออดว่าไม่อยากไป แต่ทนลูกตื้อของยัยอิมเพื่อนรักไม่ได้ ก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย

"พ่อหมอคนนี้แม่นมากนะแก" ยัยอิมยิ้ม "แกทำนายโคตรแม่นอ่ะ โดยเฉพาะเรื่องความรัก ชั้นอยากให้แกลองดู"

ภัคจิรากรอกชื่อจริง วันเดือนปีเกิดตามที่พ่อหมอได้เอ่ยปากขอเอาไว้ พ่อหมอคนนี้มีชื่อเสียงโด่งดังและขึ้นชื่อเรื่องความแม่นยำในการทำนายจนมีลูกศิษย์ลูกหามากมาย

"ชาติที่แล้วคุณเป็นนางฟ้านางสวรรค์...." พ่อหมอคนนั้นบอก

"จริงเหรอคะ?" ภัคจิราเผลอขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ

"ชาติที่แล้วคุณช่างอาภัพรักนัก แต่ในชาตินี้คุณจะสมหวัง....."

"เหรอคะ...." ภัคจิราตอบเหมือนไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยินจากพ่อหมอนักดูดวง จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ ในเมื่อนพวินท์คนรักของเธอเสียชีวิตไปแล้ว จะสมหวังได้ยังไง!!! อาจารย์สาวคิด

"เนื้อคู่ของคุณมีอายุมากกว่าคุณ เป็นคนเจ้าเสน่ห์ ช่างพูดช่างเจรจา แต่คน ๆ นี้เจ้าชู้มาก" พ่อหมอตอบ "แต่ในท้ายที่สุดแล้ว คุณจะเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายของชายคนนี้ ลูกคนแรกของคุณคือลูกสาว"



ลิงค์อยู่ด้านล่างครับ

กำลังมันส์

[wic]

เวรกรรมที่เคยทำร่วมกันชาติปางก่อน ทำให้หมอพลอย ต้องมาเจอเรื่องเสียว ที่ไม่มีวันลืมตลอดชีวิต

[lolimaster]

  ขอบคุณสำหรับผลงานครับ

[ซันแมน]

ลุงพลจะสมหวังมั้ย

[redcharm]

รอๆ

[redcharm]

ตามต่อไป