หมอพราวนภาตรวจคนไข้เสร็จก็กลับถึงคอนโดหรูตั้งอยู่ใจกลางเมืองและไม่ห่างจากโรงพยาบาลเท่าใดนัก ธีรภัทรเลือกซื้อห้องชุดที่นี่เพื่อให้ภรรยาสาวไม่ต้องเดินทางไกลหลังจากทำงานเหน็ดเหนื่อยมาตลอดทั้งวัน

ทันทีที่เปิดประตูเข้ามา เธอถอดรองเท้าส้นเตี้ย วางกระเป๋าหนังสีสุภาพลงบนโซฟา ก่อนจะเดินเข้าสู่ห้องน้ำ ปล่อยให้น้ำอุ่นไหลผ่านร่างกาย ไล่ความเหน็ดเหนื่อยออกไปทีละน้อย กลิ่นสบู่อ่อน ๆ ผสานกับไอน้ำลอยคลุ้งในห้องอาบน้ำ เมื่อเสร็จแล้วเธอสวมชุดนอนผ้าซาตินเรียบหรู ก่อนจะนั่งลงหน้ากระจกเล็ก ๆ ในห้องนอน

มือเรียวลูบไล้ครีมบำรุงผิวอย่างคุ้นเคย เคลื่อนไหวละเมียดละไมราวกับพิธีกรรมที่เธอทำทุกค่ำคืน ผิวขาวนวลเนียนของหมอสาวสะท้อนแสงไฟนวลราวกับดวงจันทร์ เธอทาครีมลงบนหน้าขาวใสไร้เครื่องสำอางแต่ดูเหมือนเด็กสาวแรกรุ่น ก่อนจะเอนกายลงบนเตียงใหญ่ ปล่อยร่างกายจมไปกับความนุ่มสบายของผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด

เวลาผ่านไปไม่นาน เสียงกุญแจไขประตูดังขึ้น ธีรภัทรกลับมาจากห้องผ่าตัดด้วยสีหน้าอ่อนล้าแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่มีต่อคนตรงหน้า เขาเดินเข้ามาหาภรรยา ก้มลงจูบหน้าผากเธออย่างแผ่วเบา พราวนภาหลับใหลไปแล้ว

ธีรภัทรอาบน้ำเสร็จสรรพแล้วก็ขึ้นไปบนเตียงเคียงข้างกับภรรยาสาวรุ่นน้อง เขาพลิกตะแคงกอดเธอ เพียงได้สัมผัสเรือนร่างของพราวนภา ความเหนื่อยล้าที่ผ่านมาดูเหมือนจะเลือนหายไปเมื่อได้อยู่ใกล้เธอ

แสงไฟในห้องนอนมืดสลัว เหลือเพียงแสงจันทร์อุ่นที่ขับเงาพาดบนกำแพง บรรยากาศถูกโอบล้อมด้วยความสงบและความผูกพันที่ทั้งคู่มีให้กันอย่างเต็มหัวใจ เขาตะแคงประคองกอดเธอจากด้านหลัง กลิ่นหอมกรุ่นทำให้เขาตื่นตัวมาขึ้นทีละน้อย

พราวนภาสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อริมฝีปากของธีรภัทรแตะลงบนแก้มนวลเนียนและใบหูงาม ลมหายใจของเขาร้อนผ่าว

"กลับมาแล้วเหรอคะ" เธอถามงึมงำ

"พี่ปลุกหรือเปล่า ขอโทษนะ" เขากระซิบ

พราวนภาปฏิเสธพึมพำในลำคอแล้วพลิกตัวมาหาเขา ดวงตากลมโตของเธอหรี่ปรือขึ้น วงหน้างามเหมือนเชื้อไฟที่ปลุกกำหนัดในตัวเขาให้ติดพรึบขึ้นมา อดใจไม่ได้ที่จะประทับริมฝีปากไปบนเรียวปากของเธออย่างอ่อนโยนละมุนละไม ความใกล้ชิดเบียดแนบของสองเรือนร่างที่ค่อย ๆ ละเมียดละไมจนแปรเปลี่ยนเป็นแรงปรารถนาที่ไม่ต้องเอ่ยคำใด ๆ ออกมา

ไม่เคยเลยสักครั้งที่พราวนภาจะปฏิเสธสามีซึ่งเป็นสิ่งที่ธีรภัทรประทับใจอย่างมาก ไม่ว่าเธอจะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานแค่ไหน หากเขาแสดงความต้องการ เธอก็พร้อมจะตอบสนอง บางคนอาจบอกว่าก็ชีวิตแต่งงานของทั้งคู่ยังถือว่าใหม่ ยังไม่เต็ม 3 ปีดี แต่แค่นี้หมอธีร์ก็ลุ่มหลงในตัวภรรยาจนหัวปักหัวปำแล้ว

สองมือของหมอหนุ่มที่เพิ่งผ่านการผ่าตัดซึ่งต้องอาศัยความเชี่ยวชาญและละเอียดรอบคอบ บัดนี้ลูบเคลื่อนผ่านบนเรือนร่างงามของภรรยาสาว รูปร่างของเธอทำให้เขาตื่นตาตื่นใจได้ทุกครั้ง แม้เขาจะสำรวจทุกซอกทุกมุมมาแล้วก็ตาม

"อืออ..."

พราวครางแผ่วเบาในลำคอเมื่อยอดถันของเธอหายวับเข้าไปในปากของสามี แรงดูดและความอุ่นชื้นจากปากของเขา พร้อมด้วยความซุกซนจากปลายลิ้นที่ตวัดเลียไปมาทำให้ความง่วงงุนหายไปเป็นปลิดทิ้ง กลับกลายเป็นอารมณ์สาวที่คุกรุ่นขึ้นมากลบแทน

สองแขนอ้อนแอ้นของเธอกระหวัดกอดรัดศีรษะของสามี หน้าอกเต่งตูมใหญ่จนแทบล้นมือของชายหนุ่ม ธีรภัทรไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยแม้แต่น้อยกับการได้สัมผัสและฟอนเฟ้นสัดส่วนของภรรยาที่ไม่เพียงอร่ามตา แต่ยังตึงแน่นสู้นิ้วมือของเขาอย่างยิ่ง

แม้เหลืออีกไม่กี่เดือน พราวนภาก็จะเข้าสู่วัยเลขสามแล้ว แต่ผิวกายของหญิงสาวเหมือนหยุดเวลาไว้ในตอนที่เธอเป็นเฟรชชี่ปีหนึ่ง ความงามตามธรรมชาติแบบลูกคุณหนูบวกกับการดูแลผิวพรรณอย่างดีที่สุด ตลอดจนการที่เธอไม่เคยต้องมือชายมาก่อนจนกระทั่งมาพบกับธีรภัทร ทำให้เรือนกายของเธอยังคงเปล่งปลั่งราวกับผลไม้ที่ถูกเด็ดลิ้มลองตอนสุกงอมเต็มที่

นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ธีรภัทรทั้งรักทั้งหวงภรรยาสาวรุ่นน้อง แต่เขาไม่ใช่คนที่จะแสดงออกเรื่องนี้ เขาให้เกียรติและไว้ใจเธออย่างเต็มร้อย ด้วยความที่เธอวางตัวอย่างสุภาพสตรีที่ดี ไม่เคยเลยสักครั้งที่เธอจะทำให้เขาหวาดระแวง

ร่องหลืบสวรรค์บรรจงสร้างของพราวนภาเปียกเยิ้มเมื่อถูกปลายนิ้วของสามีเขี่ยสะกิด เส้นขนบางเบาแบบไม่ต้องผ่านการตกแต่งให้ยุ่งยากคลอเคลียอยู่กับนิ้วของชายหนุ่ม เธอเปียกด้วยอารมณ์สาว ขณะที่เขาเองก็หื่นกระหายจนเกินทน

"พี่ใส่แล้วนะ" ธีรภัทรมักเอ่ยขอภรรยาเช่นนี้ทุกครั้ง

"ค่ะ..." และเธอก็มักตอบด้วยน้ำเสียงสั่นวูบวาบ

ความเป็นชายของธีรภัทรค่อย ๆ เบียดชำแรกเข้าไป เขาไม่เคยทำรักอย่างหนักหน่วงและรุนแรง เพราะเขาต้องการทะนุถนอมภรรยาสาวสุดที่รัก แท่งเนื้อเคลื่อนผ่านความคับแน่นที่ทำให้เขาไม่เคยหายแปลกใจได้เลยว่าเหตุใดถึงบีบรัดได้ขนาดนี้

เมื่อแก่นกายของเขาจมหายสุดโคนในโพรงสาวของภรรยา เขาจะกดแช่ไว้ชั่วขณะเพื่อให้เธอปรับตัวชั่วครู่ ร่องรักจะขยายตัวพร้อมกับหลั่งน้ำชะโลมออกมาเคลือบอาบแท่งทวนของเขา เปิดทางให้การร่วมรักเป็นไปอย่างราบรื่นและไร้ความเจ็บปวด

เขาเรียนรู้การทำรักกับภรรยาสาวแบบนี้หลังจากครั้งสองครั้งแรกที่เขาหักโหมทำรุนแรงจนเธอเจ็บปวดเกินไป เมื่อเขาปรับท่วงท่าใหม่ก็ทำให้พราวนภาได้รับความสุขอย่างเต็มที่

"ออา อออา อืออ...พี่ธีร์คะ"

แล้วไหนจะเสียงร้องของภรรยาคนสวยที่ไพเราะกว่าเพลงคลาสสิคบนโลกใบนี้ มันหวานหูและทำให้เขาหื่นยิ่งขึ้นไปอีก เขาจะเร่งจังหวะเร็วขึ้น ขย่มหนอกเนื้อเข้าใส่เธอหนักขึ้น เมื่อเห็นว่าพราวกำลังจะไปถึงจุดสุดยอด

พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ ตั่บ ตั่บ พั่บ ปั่บ ปั่บ ธีรภัทรทำรักภรรยาในท่ามาตรฐานเป็นส่วนใหญ่ จริงอยู่ว่าเขาอยากจะพลิกแพลงเพื่อสร้างความหวือหวา แต่ก็เกรงใจเธอ ความสุขที่เขาและเธอได้รับนั้นก็ดูจะอิ่มเอมเพียงพอแล้ว จึงไม่เห็นว่าจะต้องทำให้มันประดักประเดิดมากกว่านี้

"ออา อออา อ๊ออา ออออา"

เสียงครางกระเส่าของพราวนภาจะดังขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย แม้จะไม่ได้กรีดร้องออกมาแบบที่เขาเคยเห็นผ่านตาในหนังโป๊ แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว ไม่มีสิ่งใดที่ทำให้ธีรภัทรชื่นชอบได้มากไปกว่าการได้เห็นเธอตัวสั่นเทาเมื่อถึงจุดสุดยอด

เมื่อพราวนภาทะยานสู่สวรรค์ ร่างงามจะกระตุกเกร็ง ลมหายใจหอบหนักฮั่กๆๆๆ ตัวสั่นเทาด้วยความรัญจวน ธีรภัทรจะประคองกอดตัวภรรยาสาวไว้แนบแน่น แรงตอดรัดหนึบตุบตุบตุบตุบจากร่องรักที่ส่งผ่านมายังลำเนื้อกลางลำตัวของเขานั้นมักทำให้ชายหนุ่มอดรนทนไม่ได้ และเขาจะหลั่งปลดปล่อยความใคร่ออกไปหลังจากเธอเสร็จสมทุกครั้ง

สองสามีภรรยาจะกอดก่ายคลอเคลียนัวเนีย เซ็กส์ของทั้งคู่เป็นเช่นนี้มานานเกือบ 3 ปีแล้ว ไม่มากกว่านี้และไม่น้อยกว่านี้ ไม่ได้จืดชืดเกินไปแต่ก็ไม่ได้มีสีสันเกินควร พราวนภาเคยคิดว่าเซ็กส์ไม่ใช่เรื่องจำเป็นสักเท่าไหร่ แต่เมื่อเธอเห็นสามีได้รับความสุขจากตัวเธอ เธอเองก็มีความสุขตามไปด้วย

เช้าวันถัดมา ห้องประชุมใหญ่ของโรงพยาบาลบางกอก เมดิคัลเต็มไปด้วยบรรยากาศเคร่งขรึม แพทย์หัวหน้าแผนกต่าง ๆ ทยอยเข้ามานั่งประจำที่ เตรียมตัวประชุมประจำสัปดาห์ โต๊ะยาวสีไม้โอ๊คขัดมันสะท้อนแสงไฟนวล อนุวัฒน์นั่งอยู่หัวโต๊ะในฐานะผู้อำนวยการใหญ่ ร่างสูงหนาในสูทสีเข้มดูภูมิฐานและทรงอำนาจ

แต่ที่ทำให้หลายคนแปลกใจ คือเก้าอี้ที่ปลายโต๊ะด้านหนึ่งซึ่งไม่เคยมีใครได้นั่งมาก่อน วันนี้กลับมีร่างของแพทย์หญิงพราวนภา นั่งอยู่ด้วย เธออยู่ในชุดกาวน์สะอาดตา ดวงตาสุภาพเยือกเย็น สร้างความรู้สึกแตกต่างจากบรรยากาศเคร่งเครียดในห้องประชุม

"ผมอยากให้ทุกท่านทราบ..." เสียงทุ้มกังวานของอนุวัฒน์เปิดขึ้น "ตั้งแต่วันนี้ไป เราจะเริ่มโครงการปรับปรุงคุณภาพการดูแลผู้ป่วยนอก และผมเห็นว่าเราจำเป็นต้องมี 'ตัวแทนแพทย์รุ่นใหม่' เข้ามาร่วมกำหนดทิศทางด้วย"

เขาหันสายตามองไปทางพราวนภา สายตาที่เหมือนทั้งชื่นชมและครอบครองในเวลาเดียวกัน

"ดังนั้น ผมจึงเชิญคุณหมอพราวนภามาเข้าร่วมที่ประชุมนี้ในฐานะ แพทย์ประจำบ้านตัวแทนรุ่นใหม่ เพื่อสะท้อนมุมมองจากคนที่อยู่ด่านหน้า" ผอ.อนุวัฒน์พูดด้วยเสียงเปี่ยมด้วยอำนาจ

...........................................

สนับสนุน e-book แบบเต็มเรื่องได้ที่นี่ค่ะ

Meb:

ปิ่นโต:

ธัญวลัย:

หรือแบบรายตอนได้ที่นี่ค่ะ







ขอบพระคุณมากค่ะ  :-*

หมอพราสเจอแบบ เดิม ไม่มากไม่น้อย มานานๆ  ถึงคร่าว เผลอใจเผลอตัว พลาดท่า หรือ อะไรก็แล้ว แต่เจอ สิ่งใหม่ มีใจแตกร่าน ไม่อิ่มแน่ๆ