ตอนที่ 3: ริมบึงแห่งความปวดร้าว
ต้น วิ่งไม่คิดชีวิต แรงน้อยใจและความเจ็บปวดจากการถูกตบหน้ายังคงฝังแน่นอยู่ในใจ น้ำตาไหลรินอาบแก้มไม่หยุด แสงไฟข้างทางที่เขาวิ่งผ่านกลายเป็นเพียงเส้นสายพร่ามัว เสียงรอบกายเงียบหายไปหมด เหลือเพียงเสียงหอบหายใจของตัวเองที่ดังอยู่ในหู ต้นวิ่งไปเรื่อยๆ จนกระทั่งร่างกายอ่อนล้า เขาทรุดตัวลงหยุดอยู่ที่ริมบึงน้ำใสในหมู่บ้าน ลมเย็นๆ พัดกระทบใบหน้า ทำให้ต้นรู้สึกตัวขึ้นเล็กน้อย
เขานั่งลงบนพื้นหญ้าริมบึง กอดเข่าตัวเองแน่น พลางมองผิวน้ำที่สะท้อนแสงจันทร์ ต้นพยายามกลั้นเสียงสะอื้น แต่ก็ทำไม่ได้ ความรู้สึกโดดเดี่ยวเข้าครอบงำอย่างสมบูรณ์ ต้นรู้สึกเหมือนตัวเองไร้ที่พึ่ง โดนแม่เลี้ยงที่เขารักและไว้ใจที่สุดตบหน้า เพียงเพราะความรักที่เขาไม่อาจควบคุมได้ ความรักที่กลับกลายเป็นเรื่องผิดบาปในสายตาคนอื่น
น้ำตาของต้นยังคงไหลไม่หยุด ภาพของ แพรวา ผุดขึ้นมาในความคิด ใบหน้าหวานๆ ของเธอตอนที่ร่วมรักกัน ใบหน้าซีดเผือดตอนที่สุจับได้ และความจริงที่ว่าเธอคือน้าสาวของเขา... ทุกอย่างมันปวดร้าวไปหมด ต้นไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป ความรักที่ผิดศีลธรรมนี้จะจบลงอย่างไร? หรือมันจะไม่มีทางจบลงเลย?
ท่ามกลางความมืดมิดและเงียบสงัด มีเพียงเสียงสะอื้นไห้ของต้นเท่านั้นที่ดังอยู่ริมบึง แต่แล้ว ความเจ็บปวดที่อัดอั้นก็ปะทุออกมา ต้นเงยหน้าขึ้นสู่ท้องฟ้ายามค่ำคืน ก่อนจะตะโกนสุดเสียงระบายความโกรธและความเศร้าที่ถาโถมเข้าใส่
"อ๊ากกก!" เสียงของต้นดังก้องไปทั่วริมบึง ทันใดนั้น "กรี๊ดดด!" เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจของหญิงสาวคนหนึ่งก็ดังขึ้นไม่ไกลนัก ต้นถึงกับชะงัก เขามองไปทางต้นเสียง พบร่างผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนม้านั่งใต้ต้นไม้ ไม่ไกลจากเขามากนัก เธอกำลังกุมหน้าอกด้วยความตกใจ
ต้นรู้สึกผิดทันทีที่ทำให้ใครบางคนต้องตกใจขนาดนี้ เขาค่อยๆ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาวคนนั้นช้าๆ
"ขอโทษครับ... ผม... ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณตกใจ" ต้นพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดอย่างจริงใจ

บทสนทนาริมบึง
ต้น เดินเข้าไปใกล้หญิงสาวที่ร้องไห้ เธออยู่ในชุดนักเรียนเช่นเดียวกับเขา แสงจันทร์สลัวๆ ทำให้ต้นมองเห็นใบหน้าของเธอได้ไม่ชัดนัก แต่เขารู้สึกได้ถึงความเศร้าที่แผ่ออกมาจากเธอ
"ผมขอโทษอีกครั้งนะครับที่ทำให้คุณตกใจ" ต้นพูดเสียงนุ่ม พยายามทำให้เธอสบายใจ
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองต้น ดวงตาแดงก่ำและบวมช้ำจากน้ำตา เธอพยักหน้ารับเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร ต้นจึงตัดสินใจนั่งลงข้างๆ เธอ เว้นระยะห่างพอสมควร
"คุณ... เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" ต้นถามด้วยความเป็นห่วง เขาสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่คล้ายคลึงกับสิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่
หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะตอบด้วยเสียงที่แหบพร่า "ฉัน... ฉันไม่เป็นไรหรอกค่ะ" แต่คำพูดของเธอกลับสวนทางกับน้ำตาที่ยังคงไหลริน
"ผมชื่อต้นครับ" ต้นแนะนำตัว "คุณ... ชื่ออะไรครับ"
"สุค่ะ" หญิงสาวตอบเสียงแผ่ว "ฉันชื่อสุ"
"คุณกำลังเสียใจอยู่สินะครับ" ต้นพูดขึ้นอีกครั้ง เขารู้สึกเข้าใจความรู้สึกของเธอดี
สุพยักหน้ารับ น้ำตาไหลลงมาอีกระลอก "พ่อ... พ่อจะทิ้งฉันไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นค่ะ" เธอเล่าด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด "พ่อเลี้ยงฉันมาคนเดียว ไม่มีแม่เลยด้วยเหตุผลบางอย่าง พ่อรักฉันมาก... แต่พอผู้หญิงคนนั้นเข้ามา พ่อก็เปลี่ยนไปหมดเลยค่ะ" สุพูดต่อ พลางสะอื้นฮัก "ฉันไม่รู้จะอยู่ยังไงถ้าไม่มีพ่อ"
สุสังเกตเห็นน้ำตาที่ยังคงคลออยู่ขอบตาของต้น "แล้วคุณล่ะคะ... ดูคุณก็กำลังร้องไห้เหมือนกัน"
ต้นถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกเหมือนมีก้อนจุกที่คอ เขาตัดสินใจเล่าเรื่องของตัวเองให้สุฟัง "ผมทะเลาะกับแม่ครับ... แม่ไม่ยอมรับความรักของผม" ต้นเว้นช่วงเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความสับสน "ผมรัก... น้าสาวของผมเองครับ... แม่บอกว่ามันเป็นไปไม่ได้... มันผิด... ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมความรักของผมมันถึงได้ผิดขนาดนี้"
ต้นก้มหน้าลงซ่อนหยดน้ำตาที่กำลังร่วงหล่น เขาเล่าถึงความผิดหวังที่แม่ไม่เข้าใจและตีหน้าเขา ความรู้สึกที่ไม่ได้รับความเข้าใจในครอบครัวนั้นกัดกินใจเขาอย่างรุนแรง การได้ระบายความอัดอั้นออกมาทำให้ต้นรู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย แม้ว่าเรื่องราวที่เขาเล่าจะซับซ้อนและเต็มไปด้วยความเจ็บปวดก็ตาม

คืนที่พักพิง
สุ ฟังเรื่องราวของ ต้น ด้วยความเข้าใจ เธอเห็นแววตาเจ็บปวดและสับสนในตัวเขา ซึ่งไม่ต่างจากความรู้สึกที่เธอเองกำลังเผชิญอยู่ ทั้งคู่ต่างมีบาดแผลจากเรื่องราวในครอบครัวที่ยากจะเยียวยา
"ฉันเข้าใจคุณนะต้น... ฉันก็ไม่คิดว่าพ่อจะทำกับฉันแบบนี้" สุพูดเสียงแผ่ว น้ำตาของเธอเริ่มหยุดไหล เธอเอื้อมมือไปแตะไหล่ต้นเบาๆ เพื่อปลอบประโลม ต้นเงยหน้าขึ้นมองสุ ดวงตาของเขาแดงก่ำแต่ก็มีความอบอุ่นฉายขึ้นมาเล็กน้อยจากสัมผัสของเธอ
ทั้งสองนั่งอยู่ข้างกันใต้แสงจันทร์ ปลอบประโลมความเจ็บปวดของกันและกันด้วยคำพูดไม่กี่คำ และความเข้าใจที่ส่งผ่านแววตา พวกเขาคุยกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งความมืดมิดของยามดึกเริ่มปกคลุมหมู่บ้าน อากาศเริ่มเย็นลง
"ผมไม่อยากกลับบ้านเลยครับ" ต้นพูดขึ้นมาอย่างอ่อนล้า บ้านที่เคยเป็นที่พักใจ บัดนี้กลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและคำสั่งห้ามที่เขาไม่อาจยอมรับได้
สุถอนหายใจ "ฉันก็ไม่อยากกลับเหมือนกันค่ะ... บ้านที่เงียบเหงา แล้วพ่อก็กำลังจะทิ้งไป... ฉันไม่รู้จะกลับไปทำไม" เธอมองต้นอย่างลังเล ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยปากชวน "ถ้าอย่างนั้น... คุณมาพักที่บ้านฉันก่อนไหมคะ? อย่างน้อยก็ไม่ต้องอยู่คนเดียว"
ต้นมองสุด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าเธอจะกล้าชวนเขาไปที่บ้านในสถานการณ์แบบนี้ แต่แววตาที่จริงใจของสุทำให้เขารู้สึกอุ่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
"ผม... รบกวนคุณหรือเปล่าครับ?" ต้นถามด้วยความเกรงใจ
สุยิ้มบางๆ "ไม่หรอกค่ะ เราต่างก็ต้องการใครสักคนในคืนนี้นี่นา"
ต้นพยักหน้ารับช้าๆ เขาไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีไปกว่านี้อีกแล้วในคืนที่มืดมิดและสับสนนี้ การได้อยู่กับใครสักคนที่เข้าใจความรู้สึกของเขา ดูจะเป็นทางออกเดียวที่พอจะช่วยเยียวยาหัวใจที่แตกสลายได้บ้าง


ความคุ้นเคยในยามวิกฤต
เมื่อมาถึงบ้านของ สุ ซึ่งเป็นบ้านเดี่ยวขนาดกลางที่ดูอบอุ่นและเงียบสงบ สุหันมาถาม ต้น ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "หิวไหมคะ?"
ต้นพยักหน้าเล็กน้อย แม้จะอิ่มเอมกับอารมณ์ที่ผ่านมา แต่ท้องก็เริ่มร้องประท้วง สุจึงเดินเข้าครัวไปอย่างคล่องแคล่ว ไม่นานนัก เธอก็กลับออกมาพร้อมบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสองถ้วย กลิ่นหอมกรุ่นของบะหมี่ลอยมาแตะจมูก ทำให้ต้นรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง
ทั้งคู่นั่งลงกินบะหมี่ด้วยกันเงียบๆ ท่ามกลางความเงียบสงัดของบ้านยามค่ำคืน สุเหลือบมองต้นเป็นพักๆ พลางสังเกตการพูดจาและใบหน้าของเขา ยิ่งมอง สุก็ยิ่งรู้สึกประหลาดใจอย่างบอกไม่ถูก ใบหน้าของต้น... ดวงตาของเขา... รวมถึงท่าทางและน้ำเสียงที่คุ้นเคยเหล่านั้น... ช่างเหมือนพ่อของเธอเหลือเกิน ทำให้จิตใจของสุสั่นไหวอย่างรุนแรง เธอไม่เคยสังเกตมาก่อนว่าจะมีใครสักคนที่มีส่วนคล้ายพ่อของเธอได้มากขนาดนี้
ในขณะเดียวกัน ต้นก็มองสุด้วยสายตาที่สั่นไหวเช่นกัน ใบหน้าของสุ...น้ำเสียงที่คุ้นเคย ถ้าแม่ของเขาใจดีและอ่อนโยนเหมือนสุได้ก็คงจะดี ต้นคิดในใจ ความอบอุ่นที่สุมอบให้ผ่านการกระทำเล็กๆ น้อยๆ อย่างการต้มบะหมี่ให้กิน การนั่งเงียบๆ เป็นเพื่อน และคำพูดปลอบโยน ทำให้ต้นรู้สึกปลอดภัยและสบายใจอย่างประหลาด ความสัมพันธ์ที่เพิ่งเริ่มต้นขึ้นในค่ำคืนนี้ กำลังก่อร่างสร้างตัวจากความรู้สึกโดดเดี่ยวและต้องการที่พึ่งพิงของคนทั้งสอง

บทเพลงแห่งความอ่อนโยน
เมื่อ ต้น และ สุ กินบะหมี่เสร็จแล้ว ทั้งคู่ช่วยกันเก็บถ้วยเปล่า ระหว่างที่มือของสุเอื้อมไปหยิบถ้วยสุดท้าย มือของเธอก็แตะเข้ากับมือของต้นโดยไม่ได้ตั้งใจ
เพียงเสี้ยววินาทีแห่งการสัมผัส ต้นก็กุมมือสุที่ถือถ้วยเปล่าไว้แน่น สายตาของทั้งคู่ประสานกันอย่างลึกซึ้ง ในแววตาของสุมีความคุ้นเคยที่ยากจะอธิบายได้ เหมือนกับภาพสะท้อนบางอย่างจากอดีตที่เธอเคยรู้จัก ส่วนในแววตาของต้นมีความอบอุ่นและความปรารถนาที่จะได้รับการเยียวยาจากความเจ็บปวดที่เขากำลังเผชิญอยู่
ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง แต่เป็นความเงียบที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย หัวใจของทั้งคู่เต้นรัว สัมผัสที่เรียบง่ายนี้กลับสร้างแรงดึงดูดบางอย่างที่เกินกว่าคำพูดจะอธิบายได้ ต้นรู้สึกเหมือนเจอที่พักพิง ในขณะที่สุรู้สึกเหมือนเจอใครสักคนที่สามารถเข้าใจความรู้สึกของเธอได้อย่างแท้จริงในค่ำคืนนี้
สุหลบสายตาเอียงอาย ใบหน้าของเธอขึ้นสีระเรื่อ ต้นค่อยๆ เลื่อนมือที่กุมมือสุอยู่ไปตามแขนเรียวของเธอ ขึ้นไปจนถึงคาง ต้นใช้นิ้วเรียวเชยคางของสุให้หันกลับมาสบตาเขาอีกครั้ง แววตาของต้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความปรารถนา ก่อนที่เขาจะค่อยๆ โน้มตัวลงไปจูบเบาๆ ที่ริมฝีปากของสุ
สัมผัสแรกนั้นแผ่วเบาและอ่อนโยน แต่กลับทำให้หัวใจของทั้งคู่เต้นระรัวราวกับจังหวะกลองรบ ต้นสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลของริมฝีปากสุ และความรู้สึกอบอุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามาในใจ สุเองก็รู้สึกประหลาดใจกับจูบที่อ่อนโยนนี้ แต่เธอกลับไม่ได้ขัดขืน ปล่อยให้ความรู้สึกนำพาไป

คืนแห่งความเข้าใจ
เมื่อ ต้น จูบ สุ อย่างแผ่วเบา สุไม่ได้หลบหลีก แต่กลับนิ่งรับสัมผัสอ่อนโยนนั้น ความรู้สึกบางอย่างที่คล้ายความคุ้นเคยและความปรารถนาเข้าครอบงำทั้งคู่ ต้นจูบสุลึกซึ้งขึ้น บดเบียดริมฝีปากอย่างดูดดื่ม สุตอบรับจูบนั้นอย่างไม่ประสีประสาแต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึก โอบแขนเรียวรอบคอต้น สอดนิ้วเข้าไปในเส้นผมของเขา
ความรักความเข้าใจที่ต่างคนต่างโหยหาพัดพาอารมณ์ให้ลุกโชนอย่างรวดเร็ว ต้นถอนจูบออกช้าๆ มองใบหน้าที่แดงก่ำของสุด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการ ก่อนที่มือของเขาจะเลื่อนลงไปปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของสุอย่างเชื่องช้า สุเองก็ช่วยปลดเสื้อของต้นออกเช่นกัน เสื้อนักเรียนสีขาวที่เคยเรียบร้อยถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยกระโปรงและกางเกงที่กองอยู่แทบเท้า
ไม่นาน ร่างกายของทั้งคู่ก็เปลือยเปล่าภายใต้แสงไฟสลัวๆ ในห้องนั่งเล่น ต้นดันสุให้นอนราบลงกับพื้นอย่างนุ่มนวล เขาซุกหน้าลงที่ซอกคอของสุ จูบไซร้ไปตามผิวเนียนละเอียด สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ทำให้เขาเคลิบเคลิ้ม มือของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างของสุอย่างอ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน
สุครางในลำคอด้วยความเสียวซ่าน เธอโอบกอดต้นแน่น รับสัมผัสจากเขาอย่างเต็มที่ ต้นเลื่อนใบหน้าลงต่ำ ริมฝีปากร้อนผ่าวไล้ไปตามทรวงอกที่เพิ่งตั้งเต้า สลับดูดดึงหัวนมเล็กๆ ที่แข็งชูชันอย่างกระหาย สุบิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน "อ๊าาา... ต้น... ดีจัง..."
ต้นเลื่อนมือลงไปที่หน้าท้องแบนราบ ก่อนจะลูบไล้ลงไปที่หว่างขาที่อ้ากว้าง ปลายนิ้วสัมผัสกับกลีบเนื้อนุ่มชื้นที่เริ่มมีน้ำหล่อลื่นซึมออกมา สุแอ่นสะโพกรับสัมผัส ต้นใช้นิ้วเขี่ยคลึงเบาๆ ที่ตุ่มไตแห่งความเสียวซ่าน สุถึงกับสะดุ้งตัวโยน ครางเสียงหลง "อ๊าาาา... ต้น... เสียว... อ๊าาาา..."
ต้นค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปในช่องทางที่เปียกชื้น หมุนวนอย่างช้าๆ ก่อนจะเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีกสองนิ้ว สุเกร็งช่องคลอดรัดนิ้วของต้นแน่น ต้นโน้มตัวลงไปกระซิบข้างหู "พร้อมแล้วใช่ไหมคนดี?"
สุพยักหน้าตอบอย่างรวดเร็ว แววตาเต็มไปด้วยความปรารถนา ต้นถอนนิ้วออกช้าๆ ก่อนจะจัดท่อนเอ็นที่แข็งขึงของเขาจ่อเข้าที่ช่องทางรัก ต้นค่อยๆ ดันเข้าไป "สวบ!" เสียงสอดใส่ดังขึ้น พร้อมกับเสียงครางที่หลุดรอดจากปากของสุ "โอ้ยยย... เจ็บ... ต้น! เอาออก... เจ็บ!" สุร้องเสียงหลง ใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด เธอใช้มือดันต้นไว้ไม่ให้สอดใส่เข้ามาอีก
ต้นชะงัก เขารู้ว่านี่เป็นครั้งแรกของสุ ต้นดึงท่อนเอ็นออกช้าๆ อย่างนุ่มนวล "ไม่เป็นไรนะ... เดี๋ยวก็หายเจ็บ" ต้นปลอบพลางก้มลงใช้ปากและลิ้นปรนเปรอเต้านมและหัวนมเล็กๆ ของสุที่กำลังชูชันอีกครั้งอย่างดูดดื่ม เขาสลับดูดดึงไปมาอย่างอ่อนโยนแต่เร่าร้อน มืออีกข้างก็ลูบไล้ไปตามหน้าท้องแบนราบ ลงไปถึงเรียวขา ลิ้นของต้นตวัดเลียไปตามซอกคอและใบหูของสุอย่างชำนาญ สุเริ่มผ่อนคลายลงช้าๆ ความเจ็บปวดถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่านที่พุ่งพล่านไปทั่วร่าง
"อ๊าาา... ต้น... อื้ออออ..." สุครางตอบรับ เธอโอบกอดต้นแน่นขึ้น ปล่อยให้ร่างกายได้สัมผัสกับความสุขที่ต้นมอบให้ จนกระทั่งหัวนมเล็กๆ ของสุก็พร้อมและช่องทางรักของเธอก็ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำรัก
ต้นเห็นว่าสุผ่อนคลายแล้ว จึงจัดท่อนเอ็นจ่อเข้าที่ช่องทางรักอีกครั้ง ต้นค่อยๆ ดันเข้าไปช้าๆ อย่างระมัดระวัง "สวบ!" ครั้งนี้สุครางเบาๆ ไม่ได้ร้องเจ็บเหมือนครั้งแรก ต้นดันเข้าไปจนสุด "ปั้ก!" สุเกร็งช่องคลอดรัดท่อนเอ็นของต้นแน่น ต้นแช่ค้างไว้ ปล่อยให้สุปรับตัวกับความคับแน่น
จากนั้น ต้นก็เริ่มขยับสะโพกช้าๆ เนิบนาบ แต่หนักแน่น "ตั่บ... ตั่บ..." สุโอบกอดต้นแน่นขึ้น เธอเริ่มครางตอบรับจังหวะของเขา "อื้อออ... ต้น... ดีจังเลย... อื้ออออ..." ต้นเร่งจังหวะให้เร็วและรุนแรงขึ้น "ปั้ก! ปั้ก! ปั้ก!" เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นไปทั่วบริเวณห้อง ร่างกายของทั้งคู่แนบชิดกันจนแทบจะแยกไม่ออก
"อ๊าาา... ต้น... สุดยอดเลย... แรงอีกค่ะ... สุจะขาดใจแล้ว..." สุครางเสียงกระเส่า แขนเรียวรัดคอต้นแน่น จิกเล็บลงบนแผ่นหลังของเขาด้วยความเสียวซ่านอย่างสุดจะทน ต้นกระแทกซอยถี่ๆ อัดเข้าไปลึกสุด จนสุร้องครางไม่เป็นศัพท์ ร่างของเธอเกร็งกระตุกถี่ๆ เมื่อถึงจุดสุดยอด สุก็ปล่อยน้ำรักออกมาจนชุ่มไปหมด พร้อมกันนั้นต้นเองก็ปลดปล่อยตามออกมาติดๆ เขากระตุกเกร็งอยู่ในตัวสุ ต้นปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องคลอดของสุ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับความหอบเหนื่อย ทั้งคู่กอดกันแน่นบนพื้น ปล่อยให้ร่างกายได้พักผ่อนจากความเร่าร้อนที่เพิ่งผ่านไป

น้ำตาที่ไม่ใช่แค่ความสุข
หลังจากพายุแห่งความปรารถนาผ่านพ้นไป ต้น และ สุ ยังคงกอดกันแน่นบนพื้นห้อง ต้นรู้สึกถึงความอบอุ่นและโล่งใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาซบหน้ากับไหล่ของสุ สูดลมหายใจลึกๆ รับรู้ถึงจังหวะหัวใจที่เต้นรัวของเธอ
แต่แล้ว ต้นก็สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะท้านเบาๆ จากร่างของสุ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นหยาดน้ำตาไหลรินลงมาจากดวงตาของเธอ สุซบหน้ากับไหล่ของเขา สะอื้นไห้เบาๆ ไม่ใช่เสียงครางด้วยความสุขสมอีกต่อไป แต่เป็นเสียงสะอื้นที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย ต้นขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจและเป็นห่วง
"สุ... เป็นอะไรไป? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?" ต้นถามเสียงแผ่ว มือลูบไล้แผ่นหลังของเธอเบาๆ ด้วยความอ่อนโยน
สุส่ายหน้าช้าๆ พลางสะอื้น "เปล่าค่ะ... ไม่ได้เจ็บ..." เสียงของเธอขาดห้วงไปด้วยแรงสะอื้น
"แล้วร้องไห้ทำไม?" ต้นถามต่อ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความกังวล เขาไม่เข้าใจว่าทำไมสุถึงร้องไห้หลังจากเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้น
สุเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความสับสนและความเจ็บปวดที่ยังคงฝังลึก
"หนู... หนูเสียดาย... หนูรู้สึกว่าตัวเองใจง่ายเกินไป" สุพูดออกไปในที่สุด น้ำตาไหลพรากหนักขึ้น "นี่มันครั้งแรกของหนู... หนูไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลย... ทำไมหนูถึงใจง่ายแบบนี้..."
ต้นกอดสุแน่นขึ้นทันที เขารับรู้ได้ถึงความเปราะบางของเธอในตอนนี้ ความรู้สึกผิดและเสียดายในตัวสุทำให้เขาเจ็บปวดไปด้วย ต้นเชยคางสุขึ้นมาให้สบตาเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความจริงใจ
"สุ... ไม่เป็นไรนะ... อย่าโทษตัวเองเลย" ต้นพูดเสียงอ่อนโยน "ผมผิดเองครับ... ผมขอโทษที่ทำให้สุต้องรู้สึกแบบนี้" ต้นสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ผมจะรับผิดชอบสุเองครับ... ผมจะดูแลสุ จะไม่ทิ้งสุไปไหนแน่นอน"
คำพูดของต้นทำให้สุเงียบไป เธอเงยหน้ามองเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ น้ำตาของเธอยังคงไหลอยู่ แต่ในแววตาเริ่มมีความหวังริบหรี่ปรากฏขึ้น

บทใหม่ในคืนที่เงียบงัน
คำพูดของ ต้น ที่จะรับผิดชอบ สุ  ทำให้หัวใจที่บอบช้ำของสุมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย แม้ว่าน้ำตาจะยังคงคลอเบ้า แต่แววตาของเธอก็เปลี่ยนไป ต้นเห็นประกายบางอย่างในดวงตาของสุ และด้วยความหนุ่มสาว ฮอร์โมนที่พลุ่งพล่านในกาย ทำให้ต้นไม่สามารถต้านทานความปรารถนาที่เกิดขึ้นได้
ต้นค่อยๆ ประคองสุขึ้นมาอุ้ม สุโอบแขนเรียวรอบคอต้นแน่น ซบใบหน้ากับอกแกร่งของเขาอย่างอ่อนโยน ความอบอุ่นจากร่างกายของต้นทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย สุกระซิบนำทางเสียงแผ่ว "ห้องนอน... ของสุ... ทางนี้ค่ะ"
ต้นเดินตามแรงนำของสุไปจนถึงห้องนอนของเธอ ห้องนั้นถูกจัดอย่างเรียบง่าย แต่ก็ให้ความรู้สึกอบอุ่น ต้นวางสุลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล ก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบเธออย่างเร่าร้อนอีกครั้ง ริมฝีปากบดเบียดกันอย่างดูดดื่ม แลกเปลี่ยนลมหายใจและความรู้สึกที่สับสนปนเปกันไปหมด
มือของต้นไม่ได้หยุดนิ่ง เขาค่อยๆ ลูบคลำไปตามหน้าอกที่เพิ่งตั้งเต้าของสุ สัมผัสเบาๆ กับหัวนมเล็กๆ ที่แข็งชูชันด้วยความปรารถนา มืออีกข้างหนึ่งของต้นก็เลื่อนลงไปที่ร่องเสียวที่หว่างขาของสุอย่างเชื่องช้า สุครางในลำคอด้วยความเสียวซ่าน เมื่อปลายนิ้วของต้นสัมผัสกับกลีบเนื้อนุ่มชื้นที่เริ่มมีน้ำหล่อลื่นซึมออกมาอีกครั้ง
ต้นใช้ปากและลิ้นปรนเปรอเต้านมและหัวนมที่ชูชัน ดูดเลียสลับไปมาระหว่างสองเต้าอย่างชำนาญ สุเสียวซ่านจนร่างบิดเป็นเกลียวดุจงู เธอโอบกอดศีรษะของต้นแน่น กดใบหน้าของเขาให้จมลงกับหน้าอกของเธอ
"อ๊าาา... ต้น... ดีเหลือเกิน..." สุครางเสียงหวาน มือจิกเข้ากับเส้นผมของต้นด้วยความเสียวซ่านสุดจะทน
ต้นยังคงดูดดึงเต้านมของสุอย่างไม่ลดละ ก่อนจะค่อยๆ เลียไล่ลงมาผ่านหน้าท้องแบนราบ มาหยุดวนลิ้นอยู่รอบสะดือสวย สุร้องครวญครางเสียงหวาน บิดกายไปมาด้วยความกระสัน ต้นเงยหน้าขึ้นมองสุด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงต่ำไปที่ร่องเสียวที่หว่างขาของสุ
ทันทีที่ต้นจ่อปากไปที่จุดนั้น สุร้องห้ามเสียงหลง "อย่าคะ... ต้น... มันสกปรก..."
ต้นเงยหน้าขึ้นมองสุ ใบหน้าของเขาประดับด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม "สกปรกตรงไหนครับคนดี... มันดูดีขนาดนี้" พูดจบ ต้นก็โน้มตัวลงไป แสุอ้าขาออกกว้างอย่างยินยอม ปล่อยให้ต้นได้ใช้ปากและลิ้นปรนเปรอ ร่องเสียวที่ยังมีน้ำฉ่ำชุ่มเต็มหว่างขา ต้นใช้ลิ้นร้อนละเลียดไปทั่วกลีบเนื้อนุ่ม ดูดดึงตุ่มไตอย่างชำนาญ ทำให้สุบิดเร้าและครางไม่เป็นศัพท์อีกครั้ง
เมื่อ ต้น ใช้ปากและลิ้นปรนเปรอ สุ อย่างเร่าร้อน สุก็ไม่อาจทนทานความเสียวซ่านที่ถาโถมเข้ามาได้อีกต่อไป ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน เธอแอ่นสะโพกรับสัมผัสจากลิ้นของต้น ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาพร่ามัวไปด้วยแรงอารมณ์
"อ๊าาา... ต้น... สุไม่ไหวแล้ว... อื้ออออ... พอแล้วค่ะ... เอาที... เอาเลยค่ะ..." สุครางเสียงหวานปนหอบ รีบคว้าศีรษะของต้นให้เงยขึ้น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความต้องการอย่างเปิดเผย
ต้นเงยหน้าขึ้นมองสุด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน เขาเห็นความปรารถนาที่ชัดเจนในดวงตาของเธอ ต้นไม่รอช้า ขยับตัวขึ้นมานั่งคร่อมร่างของสุ ท่ามกลางความเปียกชื้นที่ยังคงอบอวลอยู่ ต้นจัดท่อนเอ็นที่แข็งขึงของเขาจ่อเข้าที่ร่องหีของสุอย่างแม่นยำ
"สวบ!" เสียงสอดใส่ดังขึ้นอีกครั้ง แสงจันทร์ที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่างส่องกระทบเห็นร่างเปลือยเปล่าของคนทั้งสองที่แนบชิดกัน สุเบิกตากว้าง ครางในลำคอด้วยความเสียวซ่านที่พุ่งทะลุปรอท ความคับแน่นที่กลับมาอีกครั้งทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นอย่างที่สุด เสียงท่อนเอ็นเสียดสีกับช่องคลอดที่คับแน่น ดัง "สวบ...สวบ"
ต้นแช่ค้างไว้เล็กน้อยเพื่อให้สุได้ปรับตัว ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกช้าๆ เนิบนาบ แต่หนักแน่น "ตั่บ... ตั่บ..." ต้นกระแทกเสียงดัง จังหวะแรกเริ่มอ่อนโยน เพื่อให้สุก้าวผ่านความเจ็บปวดจากครั้งแรกไปสู่ความเสียวซ่านที่แท้จริง
สุโอบกอดต้นแน่นขึ้น เธอเริ่มครางตอบรับจังหวะของเขา "อื้อออ... ต้น... ดีจังเลย... อื้ออออ..." ต้นเร่งจังหวะให้เร็วและรุนแรงขึ้น "ปั้ก! ปั้ก! ปั้ก!" เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นไปทั่วบริเวณห้อง ร่างกายของทั้งคู่แนบชิดกันจนแทบจะแยกไม่ออก
"อ๊าาา... ต้น... สุดยอดเลย... แรงอีกค่ะ... สุจะขาดใจแล้ว..." สุครางเสียงกระเส่า แขนเรียวรัดคอต้นแน่น จิกเล็บลงบนแผ่นหลังของเขาด้วยความเสียวซ่านอย่างสุดจะทน
ต้นกระแทกซอยถี่ๆ อัดเข้าไปลึกสุด จนสุร้องครางไม่เป็นศัพท์ "อ๊าาา... เสียว..."
ต้นยิ้มเจ้าเล่ห์ มองใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความเสียวของสุ "เสียวอะไรครับคนสวย?"
"เสียวหีค่ะ... อ๊าาา..." สุตอบเสียงหอบ ใบหน้าแดงก่ำ
ต้นก้มลงดูดเลียหัวนมทั้งสองข้างสลับไปมาอย่างเร่าร้อน ขณะที่ยังคงขยับสะโพกอย่างต่อเนื่อง สุแอ่นตัวขึ้นมาพร้อมเด้งเอวรับการกระแทก ร่างกายของเธอเคลื่อนไหวไปอย่างอัตโนมัติ ตอบสนองต่อสัมผัสของต้นอย่างสมบูรณ์แบบ จนสุร้องครางไม่เป็นศัพท์ ร่างของเธอเกร็งกระตุกถี่ๆ เมื่อถึงจุดสุดยอด น้ำรักไหลเยิ้มออกมาเปรอะเปื้อนเต็มหว่างขา ต้นปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องคลอดของสุ พร้อมกันนั้น สุก็ปล่อยน้ำรักออกมาจนชุ่มไปหมด
ทั้งคู่หอบหายใจอย่างหนัก กอดกันแน่นบนเตียง ปล่อยให้ร่างกายได้พักผ่อนจากความเร่าร้อนที่เพิ่งผ่านไป คืนนี้เป็นคืนที่เต็มไปด้วยความสับสน เจ็บปวด และความสุขที่ยากจะอธิบาย ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากบาดแผลในใจของคนสองคนกำลังก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาในห้อง

ราตรีที่ไม่มีวันสิ้นสุด
เสียงครางของ สุ ยังคงดังรอดออกมาไม่ขาดสาย ต้น ไม่ปล่อยให้ความปรารถนาของทั้งคู่จางหายไป ต้นพลิกกายสุให้คว่ำหน้าลงที่ขอบเตียง ต้นค่อยๆ เข้าสอดใส่ท่อนเอ็นจากด้านหลัง "สวบ!" เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นอีกครั้ง สุครางเสียงหลงเมื่อความยาวของต้นเข้าถึงจุดลึกที่สุด
"อ๊าาา... ต้น... ลึกจัง... อื้ออออ..." สุพยายามคราง แต่เสียงก็ขาดห้วงไปเพราะความเสียวซ่าน ต้นขยับสะโพกถี่รัว "ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!" ทุกจังหวะหนักหน่วงและรุนแรง ทำให้สุบิดเร้าไปตามแรงกระแทก เธอกัดปากแน่นกลั้นเสียงครางไม่ให้ดังเกินไป แต่ก็ทำได้ยากยิ่งนัก ความสุขสมที่ถาโถมเข้ามาทำให้ร่างของเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว และในที่สุด ต้นก็กระแทกจนสุดถึงจุดสุดยอด ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเต็มหว่างขาของสุ
ต้นค่อยๆ ถอนตัวออกช้าๆ ก่อนจะพลิกตัวไปนอนหงายบนเตียง สุพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างของต้น เธอจัดท่อนเอ็นที่ยังคงแข็งขึงของต้นให้สอดใส่เข้ามาในช่องทางรักของเธอเอง "สวบ!" คราวนี้สุเป็นฝ่ายควบคุม สุขยับร่างขึ้นลงช้าๆ ด้วยความเสียวซ่าน ทุกครั้งที่ขยับขึ้นลง ลำเอ็นของต้นก็เสียดสีกับผนังช่องคลอดของเธออย่างเร่าร้อน
ต้นโอบกอดสุแน่น จูบแลกลิ้นกับเธออย่างดูดดื่ม เขาสัมผัสได้ถึงความร้อนแรงที่สุเป็นฝ่ายมอบให้ การได้เห็นสุเป็นฝ่ายรุกทำให้ต้นรู้สึกตื่นเต้นและพึงพอใจอย่างบอกไม่ถูก สุขยับร่างถี่ขึ้นเรื่อยๆ เกร็งช่องคลอดรัดท่อนเอ็นของต้นแน่น แรงกระแทกจากร่างกายที่เคลื่อนไหวของสุทำให้เกิดเสียง "ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!" ดังเป็นจังหวะ
เมื่อความสุขสมถึงขีดสุด สุกรีดร้องออกมาเบาๆ ร่างกายสั่นระริก เธอซบหน้าลงกับอกของต้น ปล่อยน้ำรักออกมาอีกครั้ง ต้นเองก็ปลดปล่อยตามมาติดๆ
หลังจากความเร่าร้อนอันยาวนานผ่านพ้นไป ต้น และ สุ นอนกอดกันแน่นอยู่บนเตียง ร่างกายแนบชิดกันใต้ผ้าห่มผืนบาง เสียงลมหายใจแผ่วเบาของกันและกันคือสิ่งเดียวที่ทำลายความเงียบสงัดของยามเช้ามืด แสงแรกของวันค่อยๆ ลอดผ่านม่านเข้ามา สาดส่องกระทบผิวกายเปลือยเปล่าของคนทั้งสอง
ต้นจูบซับที่หน้าผากของสุอย่างอ่อนโยน เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาฉ่ำปรือบ่งบอกถึงความสุขและความเหนื่อยอ่อนที่ผสมปนเปกัน ต้นใช้ปลายนิ้วเกลี่ยปอยผมที่ปรกหน้าผากของสุออกช้าๆ
"สุ... มีความสุขไหมครับ" ต้นถามเสียงกระซิบ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใยและปรารถนาที่จะได้รับคำตอบที่ชัดเจน
สุพยักหน้าช้าๆ ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อย "ค่ะ... สุมีความสุขมากเลยค่ะ" เธอตอบเสียงแผ่ว แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่จริงใจ สุเลื่อนมือขึ้นมาลูบแก้มของต้นเบาๆ "ต้นล่ะคะ... มีความสุขไหม"
"มีความสุขสิครับ" ต้นตอบทันที รอยยิ้มอบอุ่นปรากฏขึ้นบนใบหน้า "ผมไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย... สุทำให้ผมรู้สึกดีมากจริงๆ"
ทั้งคู่นอนกอดกันแน่นยิ่งขึ้น ราวกับต้องการจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ต้นก้มลงจูบริมฝีปากของสุอีกครั้ง เป็นจูบที่เนิบนาบ อ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความผูกพันและความเข้าใจที่ลึกซึ้ง พวกเขาแลกลิ้นกันอย่างช้าๆ ราวกับจะซึมซับทุกสัมผัสของกันและกัน
"สุ... ขอบคุณนะครับ" ต้นกระซิบเสียงแหบพร่า "ขอบคุณที่อยู่ข้างๆ ผมในคืนที่แย่ที่สุด"
สุซบหน้ากับอกของต้น "สุต่างหากที่ต้องขอบคุณต้นนะคะ... ขอบคุณที่ทำให้สุรู้สึกไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไปแล้ว"
บทสนทนาหวานซึ้งดำเนินต่อไปในความเงียบสงัดของรุ่งอรุณ พวกเขาพูดคุยถึงความรู้สึกต่างๆ ที่เกิดขึ้น ความเจ็บปวดที่ต่างคนต่างแบกรับ และความหวังเล็กๆ ที่เริ่มก่อตัวขึ้นในใจจากความสัมพันธ์ที่เพิ่งเริ่มต้นนี้


ปล. มาลองบทใหม่ว่าทำไมแพรวาง่ายจัง งั้นเรามาที่ สุ ง่ายกับต้นเพราะต้นมีบุคลิคคล้ายพ่อ นะครับ
อย่าคิดมากเรื่องความเป็นจริง เอาจริงมันก็แค่เรื่องเสียว อย่าเอาฮากันนะ 

ไม่ใช่น้องสาวแท้ๆนะ5555คราวนี้ ฮาเลย

สาวคนที่สองคงไม่มีความเกี่ยวพันกันอีก

ชอบมากครับ พล๊อตเรื่องแปลกย้อนเวลากลับไปเปิดซิงแม่ เป็นความรู้สึกที่ได้อารมณ์มากครับ เป็นคนแรกของแม่

  คนเสียใจคู่นี้ จัดกันทั้งคืนเชียวนะ เอาจริงเอาจัง ไม่หยุดยั้ง แรงดีจริงๆ 

พี่น้องท้องชนกัน