บทที่ 3: ความผูกพันที่ไร้ขอบเขต
หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ โจช่วยแม่เก็บกวาดภาชนะ ก่อนจะเดินตามสมพรเข้าไปในส่วนของกระท่อมที่ใช้สำหรับทอผ้าและทำเครื่องจักสาน แสงแดดยามสายลอดผ่านช่องไม้สาดส่องลงบนเส้นใยหลากสีสันที่วางกองอยู่บนพื้น สมพรนั่งลงบนพื้นไม้เท้าแขนกับกี่ทอผ้าขนาดใหญ่ เริ่มต้นลงมือถักทอเส้นใยอย่างประณีต

โจทรุดตัวลงนั่งข้างๆ แม่ สายตาจับจ้องไปที่มือเรียวสวยของสมพรที่เคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว เขาจำได้ว่าแม่เป็นคนที่สอนเขาให้รู้จักคุณค่าของร่างกายตนเองและผู้อื่น สอนว่าความปรารถนาไม่ใช่เรื่องเลวร้าย แต่เป็นพลังธรรมชาติที่ต้องใช้ด้วยความเคารพและยินยอม

"แม่คงเหนื่อยเมื่อคืน" โจเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ สายตาพราวระยับ

สมพรเงยหน้าขึ้นมองโจ รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนริมฝีปากที่อวบอิ่ม เธอยื่นมือมาลูบผมของลูกชายเบาๆ "แล้วลูกล่ะ ไม่เหนื่อยหรือไง"

โจหัวเราะเบาๆ "ผมยังหนุ่มครับแม่"

สมพรหัวเราะคิกคักตามลูกชาย เธอวางมือจากการทอผ้า หันมาเผชิญหน้ากับโจอย่างเต็มตัว ดวงตาที่สะท้อนแววความสุขและความเข้าใจมองตรงมาที่ลูกชาย "ชีวิตของพวกเราก็เป็นแบบนี้แหละโจ การได้ปลดปล่อยความปรารถนาในยามที่เราต้องการ มันคือความสุขที่แท้จริง"

โจพยักหน้าเห็นด้วย ความสัมพันธ์ของเขากับแม่ไม่ใช่แค่แม่ลูก แต่ยังมีความเข้าใจในวิถีชีวิตที่ลึกซึ้งกว่านั้น และบางครั้ง ก็เป็นความเข้าใจที่เกินกว่าขอบเขตของคำว่า "ครอบครัว" ในความหมายที่คนนอกรู้จัก

สมพรเลื่อนกายเข้ามาใกล้โจมากขึ้น มือเรียววางลงบนต้นขาแข็งแรงของลูกชาย ลูบไล้เบาๆ ผ่านเนื้อผ้าบางเบาของกางเกงที่โจสวมอยู่ แววตาของเธอเปลี่ยนเป็นประกายเร่าร้อนขึ้นเล็กน้อย แต่ยังคงแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยน

"วันนี้แม่อยากได้ความอบอุ่นใกล้ๆ ตัว" สมพรเอ่ยเสียงกระซิบ ใบหน้าของเธอเลื่อนเข้ามาใกล้จนลมหายใจอุ่นๆ รินรดอยู่ข้างแก้มโจ

โจเข้าใจความหมายนั้นดี เขาไม่ได้รู้สึกประหลาดใจหรือตะขิดตะขวงใจแม้แต่น้อย ความปรารถนาที่แม่แสดงออกมานั้นบริสุทธิ์และตรงไปตรงมา และเขาก็ไม่เคยปฏิเสธความต้องการของคนที่เขารัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งแม่ผู้ให้กำเนิดเขามา

โจเอื้อมมือไปโอบรอบเอวสมพร ดึงร่างของเธอเข้ามาแนบชิดติดกับเขา เขาก้มลงจูบหน้าผากมนของแม่ ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงมาที่แก้ม แล้วหยุดอยู่ที่ริมฝีปากอวบอิ่มที่เชื้อเชิญ

จูบนั้นเริ่มต้นอย่างนุ่มนวล ค่อยๆ เพิ่มความเร่าร้อนขึ้นทีละน้อย ลิ้นของโจสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของสมพร ลิ้มรสความหอมหวานและอ่อนนุ่มของเธอ มือของสมพรเลื่อนขึ้นไปโอบรอบคอโจ ดึงรั้งให้เขาเข้ามาใกล้ขึ้นอีก ร่างกายทั้งสองแนบชิดกันจนแทบจะหลอมรวมเป็นหนึ่ง

เสื้อผ้าที่รุ่มร่ามถูกปลดเปลื้องออกไปอย่างช้าๆ เผยให้เห็นเรือนร่างที่คุ้นเคยแต่ยังคงงดงามน่าปรารถนาของสมพร แสงแดดยามสายสาดส่องลงมากระทบผิวเนียนละเอียดของเธอ ราวกับต้องการเน้นย้ำถึงความบริสุทธิ์ของความปรารถนาที่กำลังจะถูกปลดปล่อย

โจค่อยๆ บรรจงจูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของแม่ ตั้งแต่เนินอกอวบอิ่มที่เคยหล่อเลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็ก ไปจนถึงเนินเนื้อนุ่มที่อยู่ระหว่างเรียวขา สมพรครางกระเส่าในลำคอ ซบหน้ากับไหล่กว้างของลูกชายด้วยความสุขสม เธอแอ่นกายขึ้นรับสัมผัสจากปลายลิ้นและริมฝีปากของโจอย่างเต็มที่

ในกระท่อมไม้ที่เงียบสงบ มีเพียงเสียงลมพัดเอื่อย และเสียงแห่งความสุขสมที่ประสานกันเป็นจังหวะเดียว โจกับสมพรหลอมรวมเป็นหนึ่งภายใต้แสงแดดอุ่นๆ เป็นการแสดงออกถึงความรักและความผูกพันที่ไร้ขอบเขต ไร้ซึ่งความผิดบาปใดๆ ในโลกของสามโคก

หมู่บ้านนี้เป็นครอบครัวเดียวกันหมด อิสระทางกาย ใจ

หมู่บ้านอิสระเสรีที่แท้จริง

นั่นไงได้กันแล้วจริงๆ