ถึงผู้อ่านทุกท่าน

นิยายเรื่องนี้สามารถอ่านฟรี จนจบเรื่อง อัพตอนใหม่ทุกวันจันทร์ที่บอร์ดนี้ เป็นเรื่องราวสุดสยิวของครูหนุ่มผู้มีความต้องการอันสุดหยั่งคาดกับบรรดาคนในโรงเรียน

สัปดาห์หน้างดลง 1 สัปดาห์นะครับ คนเขียนไปต่างประเทศ กลับมาอีกทีก็วันศุกร์ เลยขอยกยอดไปอีกจันทร์นึงเลยนะ

หากท่านอ่านแล้วตอบความคิดเห็นด้วยจะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง   

ผลงานอื่น
โรงพยาบาลร้อนซ่อนรัก(อัพตอนใหม่ทุกวันพฤหัส) -->

-----
บทเรียนที่ 4
เช้าวันอาทิตย์มาเยือนพร้อมกับแสงแดดอ่อนที่ลอดผ่านม่านหน้าต่าง รัฐลืมตาขึ้นช้า ๆ ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความเงียบสงบของเช้าวันหยุดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นจากเตียง
อากาศในห้องเย็นสบายกว่าทุกวัน เครื่องปรับอากาศที่เพิ่งติดตั้งเมื่อวานทำให้การนอนหลับเป็นไปอย่างราบรื่น ไม่มีความอึดอัดจากอากาศร้อนที่ทำให้เขาตื่นเป็นระยะเหมือนคืนก่อน ๆ
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กเวลา 07:12 น.
วันนี้วันอาทิตย์...
ไม่มีการเข้าเรียน ไม่มีเสียงออด ไม่มีตารางสอน
แต่ก็ไม่ใช่วันที่จะอยู่เฉย ๆ เช่นกัน
เขาไม่ได้คุยกับพลอยให้แน่ชัดว่าเธอจะรอเขาที่โรงเรียนตอนกี่โมง แต่จากน้ำเสียงของเธอเมื่อวาน ดูเหมือนจะเป็นนัดหมายที่ไม่เป็นทางการนัก และกระนั้น... เขาก็อนุมานเอาเองว่าเป็นเวลาเดียวกับการเข้าเรียนปกติ
เขาเดินออกจากห้องนอน เปิดหน้าต่างให้ลมยามเช้าไหลเข้ามา แสงแดดอ่อน ๆ ตกกระทบพื้นบ้าน เผยให้เห็นละอองฝุ่นลอยวนในอากาศ กลิ่นของดินชื้นและหญ้าเขียวจากข้างนอกโชยเข้ามาเบา ๆ
เขาใช้เวลาเช้าไปกับกิจวัตรง่าย ๆ อาบน้ำ ล้างหน้า โกนหนวดให้เรียบร้อย และชงกาแฟดำหนึ่งแก้ว ก่อนจะออกไปยืนที่ระเบียง จิบกาแฟพลางมองท้องฟ้าที่กำลังเปลี่ยนเป็นสีฟ้าสดใส
เขาไม่ได้รีบร้อน... ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุม
เขารู้ว่าพลอยจะรออยู่ที่หน้าโรงเรียนตามที่เธอบอกไว้
รัฐวางแก้วกาแฟลง พลางมองไปที่รถ SUV ของเขาที่จอดอยู่หน้าบ้าน
-*-*-*-*-*-*-*-*-
รัฐขับรถออกจากบ้านไปตามถนนเส้นเล็กของอำเภอ เสียงเครื่องยนต์ของ SUV คันใหญ่ดังก้องเบา ๆ ขณะเคลื่อนตัวไปสู่โรงเรียน เขาไม่ได้รีบร้อน แต่ก็มาถึงก่อนเวลาเคารพธงชาติเล็กน้อย
เมื่อขับเข้าไปใกล้โรงเรียน สายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับร่างของ พลอย
เธอยืนอยู่ที่หน้าโรงเรียน สวมเสื้อยืดสีอ่อนกับกางเกงขาสั้น รองเท้าผ้าใบคู่เรียบ ๆ ผมยาวของเธอถูกรวบเป็นหางม้า ลุคของเธอในวันนี้ดูผ่อนคลายกว่าตอนอยู่ในชุดนักเรียนมาก
เธอดูเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง... แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอดูน่าสนใจน้อยลงเลย
รัฐชะลอความเร็ว ก่อนจะขับ SUV เข้าไปจอดเทียบ พลอยเหลือบตามองเขาก่อนจะส่งยิ้มบาง ๆ ให้
เขาเปิดกระจกลง "รอนานไหม?"
"ไม่นานค่ะ หนูเผื่อเวลาไว้เหมือนกัน" พลอยตอบก่อนจะเปิดประตูขึ้นนั่งบนเบาะข้างคนขับ
รัฐมองเธอครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ "พร้อมหรือยัง?"
พลอยพยักหน้า "ค่ะ"
รัฐดันเกียร์ รถค่อย ๆ เคลื่อนออกจากหน้าโรงเรียน ขับออกไปสู่ถนนที่ทอดยาวสู่สถานที่ที่เธอจะแนะนำ
รถดำเมื่อมเคลื่อนตัวออกจากเขตโรงเรียน ถนนในตัวอำเภอเริ่มบางตาลงเมื่อพวกเขามุ่งหน้าออกไปยังเส้นทางธรรมชาติ พลอยนั่งเงียบไปครู่หนึ่ง มือจับกระเป๋าไว้บนตักก่อนจะเหลือบมองเขา
"ครูรัฐคะ"
"หืม?"
"หนูยังไม่ได้กินข้าวเลยค่ะ"
รัฐเลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า "ฉันก็ยังไม่ได้กินเหมือนกัน งั้นแวะกินอะไรก่อนค่อยไป"
พลอยยิ้มบาง ๆ "ดีเลยค่ะ หนูคิดอยู่เลยว่าถ้าไม่ได้แวะกินอะไร คงหมดแรงก่อนถึงที่เที่ยวแน่ ๆ"
รัฐขับต่อไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น "แต่เราไม่ควรกินกันแถวนี้"
พลอยหันมามองเขา "ทำไมคะ?"
"คิดดูสิ ถ้ามีใครมาเห็นเราอยู่ด้วยกัน มันอาจจะดูไม่ดี"
พลอยชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าอย่างเข้าใจ "อืม... ก็จริงค่ะ"
รัฐหัวเราะเบา ๆ "เธอเป็นประธานนักเรียน ต้องรักษาภาพลักษณ์ไม่ใช่เหรอ?"
พลอยหัวเราะเบา ๆ ตาม "ค่ะ หนูต้องรอบคอบเรื่องแบบนี้"
"งั้นเอาที่ไกลกว่านี้หน่อย" รัฐพูด "เธอรู้จักร้านไหนที่คนน้อย ๆ บ้างไหม?"
พลอยทำท่าคิด ก่อนจะพยักหน้า "มีค่ะ มีร้านข้าวแกงร้านหนึ่งอยู่นอกอำเภอไปหน่อย ร้านไม่ใหญ่มาก แต่กับข้าวอร่อย แล้วก็ไม่ค่อยมีคนรู้จักเท่าไหร่"
"ดี งั้นไปที่นั่น"
พลอยยิ้มบาง ๆ "หนูว่าไม่ผิดหวังแน่นอนค่ะ"
รัฐไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแต่ขับรถไปตามเส้นทางที่เธอบอก รถคันใหญ่เคลื่อนตัวออกจากเขตตัวเมือง มุ่งหน้าไปยังที่ที่ไม่มีใครรู้จักพวกเขา
รถคันดำเคลื่อนตัวไปตามถนนสายเล็ก พลอยเอนตัวเล็กน้อย มองสองข้างทางอย่างคุ้นเคย ขณะที่รัฐขับไปตามเส้นทางที่เธอบอก
"ครูรัฐกินส้มตำไหมคะ?" พลอยถามขึ้น น้ำเสียงสดใส "แถวนี้มีร้านเด็ดอยู่ร้านนึงค่ะ"
รัฐหัวเราะเบา ๆ "ส้มตำแต่เช้าเนี่ยนะ?"
พลอยหัวเราะตาม "ก็ได้นี่คะ"
"เธอไม่คิดเหรอว่ากินของเผ็ดแต่เช้า ท้องไส้จะปั่นป่วน?"
พลอยทำท่าคิด ก่อนจะพยักหน้า "ก็จริงค่ะ แต่หนูกินได้นะ"
"เธออาจจะไหว แต่ฉันไม่" รัฐตอบติดตลก "หาอะไรที่ง่าย ๆ กว่านี้ดีกว่า ข้าวหมูแดง ข้าวหมูกรอบ หรือโจ๊กก็น่าจะพอไหว"
พลอยหัวเราะเบา ๆ "งั้นเอาข้าวหมูแดงหมูกรอบแล้วกันค่ะ หนูรู้จักร้านอร่อยร้านนึง ไม่ไกลจากนี่"
"งั้นก็นำทางเลย"
พลอยยิ้ม "เลี้ยวซ้ายตรงหน้า แล้วตรงไปอีกหน่อยค่ะ ร้านอยู่ริมถนน"
รถคันใหญ่ค่อย ๆ ลดความเร็วเมื่อขับเข้ามาในซอยเล็ก ๆ ร้านข้าวหมูแดงหมูกรอบตั้งอยู่ริมถนน ดูเรียบง่าย โต๊ะเก้าอี้ไม้ถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ ไม่มีเสียงวุ่นวาย ไม่มีลูกค้าแน่นขนัด มีเพียงชายชราคนหนึ่งยืนอยู่หลังเขียง สวมผ้ากันเปื้อนเก่า ๆ สีซีด ผมหงอกขาวแต่ยังดูแข็งแรง
อาแป๊ะเจ้าของร้าน
รถคันดำจอดหน้าร้าน รัฐดับเครื่องยนต์ ขณะที่พลอยปลดเข็มขัดนิรภัย เตรียมจะลงจากรถ
"ถึงแล้วค่ะ" เธอพูดพลางเปิดประตูลงไป
อาแป๊ะเงยหน้าขึ้นจากเขียง มองพวกเขาด้วยสายตาพินิจพิจารณา ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเนิบ ๆ
"อ้าว มากินข้าวกันแต่เช้าเลยนะหนู" สายตาของแกไล่จากพลอยไปหารัฐ "แฟนกันเหรอ?"
"เอ่อ..." พลอยชะงักไปทันที ดวงตาเบิกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะโบกมือไปมา "ไม่นะคะ! ไม่ใช่ค่ะ หนูกับครู—เอ่อ หนูหมายถึง... เราแค่... คือ..."
คำพูดของเธอติดขัดเป็นพัลวัน สีหน้าเคอะเขินชัดเจน ขณะที่พยายามหาคำตอบที่เหมาะสม
รัฐไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะมองไปที่อาแป๊ะ แล้วพยักหน้าเบา ๆ
"ข้าวหมูแดงสองที่ครับ"
อาแป๊ะหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแค่พยักหน้าแล้วหันไปจัดจาน
พลอยยังคงหน้าแดงเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินไปเลือกโต๊ะ รัฐเดินตามเธอไป นั่งลงฝั่งตรงข้าม
อาแป๊ะวางจานข้าวหมูแดงลงตรงหน้าพวกเขาทั้งคู่ ข้าวสวยราดด้วยหมูแดงสีสวย ราดน้ำซอสข้นเหนียวส่งกลิ่นหอม รัฐเหลือบมองก่อนจะหยิบช้อนขึ้นมาอย่างเรียบง่าย ขณะที่พลอยยิ้มออกมาเล็กน้อย
"ครูรัฐต้องลองค่ะ ร้านนี้เด็ดจริง"
รัฐใช้ช้อนตักข้าวขึ้นมาก่อนจะลองชิม หมูแดงนุ่ม ซอสรสหวานเค็มพอดี ทุกอย่างเข้ากันดี
"ใช้ได้" เขาพูดสั้น ๆ
พลอยหัวเราะเบา ๆ "แค่นี้เองเหรอคะ?"
"เธอคาดหวังอะไร?" รัฐเลิกคิ้ว
"ก็... อย่างน้อยต้องชมว่าสุดยอด อร่อยที่สุดในโลก อะไรแบบนั้น"
"ฉันไม่ใช่คนโอเวอร์"
พลอยหัวเราะพลางตักข้าวเข้าปาก "งั้นถือว่าร้านนี้ผ่านนะคะ"
"ผ่าน"
พวกเขานั่งกินไปเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่งก่อนที่พลอยจะพูดขึ้น "เดี๋ยวไปอ่างเก็บน้ำก่อนนะคะ ตอนนี้แดดยังไม่แรงมาก วิวช่วงสาย ๆ สวยสุด"
รัฐพยักหน้า "แล้วหลังจากนั้น?"
"ค่อยไปน้ำตกค่ะ"
"เธอไปที่นั่นบ่อยไหม?"
"ก็มีบ้างค่ะ" พลอยพูดขณะตักข้าว "บางทีหนูก็ไปกับเพื่อนช่วงปิดเทอม หรือบางทีก็ไปกับแม่เวลามีวันหยุดพร้อมกัน"
"แล้ววันนี้ล่ะ?"
พลอยเงยหน้ามองเขาก่อนจะยิ้มบาง ๆ "วันนี้มากับครูรัฐค่ะ"
รัฐหัวเราะในลำคอ "ดูเธอมั่นใจขึ้นเยอะนะ"
"ก็หนูเริ่มรู้แล้วว่าครูรัฐไม่ใช่คนพูดยากขนาดนั้น"
รัฐไม่ตอบอะไร เพียงแค่กินข้าวต่อเงียบ ๆ
บรรยากาศระหว่างพวกเขาผ่อนคลายขึ้น พลอยเริ่มพูดมากขึ้น หัวเราะบ่อยขึ้น เธอแนะนำสถานที่นั่นที่นี่ เพิ่มเติมว่าอ่างเก็บน้ำมีมุมถ่ายรูปสวยตรงไหน น้ำตกควรไปช่วงเวลาไหนถึงจะคนน้อย
รัฐฟังและเสริมเป็นระยะ ๆ ขณะที่ข้าวในจานค่อย ๆ ลดลง
หลังจากกินข้าวเสร็จ รัฐจ่ายเงินให้อาแป๊ะก่อนจะเดินกลับไปที่รถ พลอยเดินตามมาเงียบ ๆ อากาศเริ่มร้อนขึ้นเล็กน้อย แสงแดดตกกระทบกระจกของรถคันดำเป็นประกาย
"เดี๋ยวฉันจะแวะร้านสะดวกซื้อก่อน" รัฐพูดขึ้นขณะที่สตาร์ทรถ
พลอยหันมามอง "จะซื้ออะไรเหรอคะ?"
รัฐเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดอย่างไม่รีบร้อน "เบียร์สองกระป๋อง"
พลอยหัวเราะเบา ๆ "ตั้งแต่เช้าเลยเหรอคะ?"
"ยังไม่ดื่มตอนนี้หรอก" รัฐยิ้มบาง ๆ "แต่ถ้าบรรยากาศดี มีเบียร์เย็น ๆ ก็คงเยี่ยม"
พลอยส่ายหน้ายิ้ม ๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ
เมื่อขับมาถึงร้านสะดวกซื้อแห่งแรกที่เจอ รัฐจอดรถแล้วเดินเข้าไปซื้อของ เขาไม่ได้ใช้เวลานาน แค่หยิบเบียร์สองกระป๋องจากตู้แช่ พร้อมกับน้ำเปล่าสองขวดสำหรับเธอและตัวเอง
เมื่อกลับมาที่รถ เขาเปิดฝากระโปรงท้าย ดึงฝาถังน้ำแข็งที่เตรียมมาออก น้ำแข็งข้างในยังเย็นจัดพอที่จะแช่ของได้สบาย ๆ
เขาหย่อนเบียร์ลงไป แล้วปิดฝา พลางพูดขึ้น "เตรียมของไว้ก่อน ใช้เมื่อจำเป็น"
พลอยยืนพิงรถ มองเขาทำอย่างใจเย็น "ครูรัฐเตรียมถังน้ำแข็งมาเลยเหรอคะ?"
"ฉันไม่ใช่คนที่ออกเดินทางโดยไม่มีแผน"
พลอยหัวเราะเบา ๆ "กะจะเที่ยวให้เต็มที่เลยใช่ไหมคะ?"
"แล้วเธอล่ะ?" รัฐหันมามองเธอ "หรือเธอออกมาโดยไม่มีแผนเลย?"
พลอยยิ้มบาง ๆ "หนูมีแผนค่ะ แต่ไม่ได้เตรียมตัวขนาดครูรัฐ"
รัฐปิดฝาถังน้ำแข็ง เดินกลับไปขึ้นรถ ขณะที่พลอยกลับไปนั่งที่เดิม
"งั้นระหว่างทางลองเล่าให้ฟังหน่อยสิ" รัฐพูดขึ้น พลางขับรถออกจากลานจอด
"เล่าอะไรคะ?"
"ที่เที่ยวที่เธอเคยไป ที่เธออยากไป อะไรก็ได้"
พลอยหัวเราะเบา ๆ "ทำไมคะ?"
"ก็แค่ทำให้เธอพูดมากขึ้น"
พลอยหัวเราะอีกครั้ง คราวนี้ผ่อนคลายกว่าเดิม "ครูรัฐอยากให้หนูพูดเยอะ ๆ เหรอคะ?"
รัฐพยักหน้า "ถ้าจะไปเที่ยวด้วยกันทั้งวัน ก็คงดีกว่าถ้าไม่ต้องนั่งเงียบ ๆ"
พลอยยิ้มกว้างขึ้น "โอเคค่ะ งั้นหนูจะลองคิดดูว่าอะไรน่าสนใจบ้าง"
รถคันใหญ่แล่นไปตามถนนที่เริ่มเรียบขึ้นเมื่อเข้าใกล้อ่างเก็บน้ำ ถนนลาดยางอย่างดีทอดยาวไปข้างหน้า ตัดผ่านพื้นที่ธรรมชาติที่กว้างขวาง สองข้างทางเริ่มเปิดโล่งขึ้น ลมเย็นพัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างที่พลอยลดลงเล็กน้อย
ถนนลาดยางทอดยาวไปข้างหน้าอย่างเรียบลื่น ขณะที่รถคันดำเคลื่อนตัวไปตามเส้นทางที่มุ่งสู่อ่างเก็บน้ำ สองข้างทางเริ่มเปิดโล่งขึ้น ลมเย็นพัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างที่พลอยลดลงเล็กน้อย เธอเอนตัวพิงเบาะ สบายใจกับบรรยากาศมากขึ้น
เธอเหลือบมองรัฐที่ขับรถอย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงติดขี้เล่น "ครูรัฐไม่มีแฟนจริง ๆ เหรอคะ?"
รัฐเหลือบตามองเธอแวบหนึ่ง "ทำไมถึงถาม?"
"ก็... หนูสงสัยค่ะ" พลอยยิ้ม "ครูรัฐก็ดูดี มีเสน่ห์ สุขุม หนูว่าไม่น่าจะไม่มีนะ"
รัฐหัวเราะในลำคอ "หรือว่าเธอกำลังบอกว่าฉันดูเหมือนคนเจ้าชู้?"
พลอยหัวเราะเบา ๆ "เปล่าค่ะ แต่คนแบบครูรัฐก็น่าจะมีคนมาชอบเยอะ"
รัฐยิ้มบาง ๆ "เธอพูดแบบนี้ แสดงว่าเธอมีคนมาจีบเยอะเหมือนกันสิ"
พลอยหัวเราะ "อืม... ถ้าจะให้พูดตรง ๆ ก็มีค่ะ"
รัฐเลิกคิ้ว "ยังไง?"
"คนที่มาจีบหนูส่วนมากมักจะเป็นพวกอายุมากกว่าค่ะ" เธอพูดติดขำ "อย่างพวกพี่ ๆ ที่โรงเรียน หรือไม่ก็... พวกวินมอไซค์แถวตลาด"
รัฐหัวเราะเบา ๆ "วินมอไซค์?"
"ค่ะ" พลอยกลอกตา "มีอยู่สองสามคนที่ชอบเทียวไล้เทียวขื่อ ชวนหนูคุยทุกครั้งที่เจอ บางทีถึงขั้นบอกจะไปส่งที่บ้านให้เลย"
"แล้วเธอว่าไง?"
พลอยถอนหายใจ "ก็บอกว่าไม่เป็นไรค่ะ หนูรอแม่ดีกว่า"
รัฐพยักหน้าเล็กน้อย "เข้าใจแล้ว นี่คงเป็นเหตุผลที่เธอเลือกให้แม่มารับแทนที่จะกลับเองสินะ"
"ค่ะ" พลอยยิ้มบาง ๆ "มันก็ไม่ได้แย่หรอกค่ะ แต่หนูแค่ไม่อยากรับมือกับพวกนั้นทุกวัน"
รัฐหัวเราะเบา ๆ "เธอฮอตใช้ได้เลยนะ"
พลอยหัวเราะตาม "หนูเปล่านะคะ! หนูไม่ได้ไปอ่อยใครนะ"
"ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร" รัฐยิ้ม "เธอแค่เป็นคนที่มีเสน่ห์"
พลอยหน้าแดงขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเบือนหน้าไปมองถนน "ครูรัฐแซวหนูอีกแล้ว..."
รัฐหัวเราะเบา ๆ ไม่ได้พูดอะไรต่อ รถคันใหญ่เคลื่อนตัวไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงจุดชมวิวริมอ่างเก็บน้ำ
วิวตรงหน้าดูเงียบสงบ ผืนน้ำกว้างใหญ่สะท้อนแสงแดดเป็นประกายระยิบระยับ ศาลาไม้มุงกระเบื้องตั้งอยู่ริมฝั่ง รายล้อมด้วยต้นไม้สูงที่ให้ร่มเงา ลมพัดเย็นขึ้นเมื่อพวกเขาจอดรถ
พลอยมองออกไป ก่อนจะหันมายิ้มให้รัฐ "ถึงแล้วค่ะ"
รัฐดับเครื่องยนต์ "อืม"
"ครูรัฐว่าไงคะ?"
รัฐมองออกไปที่วิวตรงหน้าเงียบ ๆ ก่อนจะตอบเรียบ ๆ
"ใช้ได้"
พลอยหัวเราะเบา ๆ "ดีค่ะ ถ้างั้นไปนั่งกันเถอะ"
สายลมเย็นพัดผ่านศาลาริมอ่างเก็บน้ำ พลอยนั่งไขว่ห้างบนม้านั่งไม้ เอนหลังพิงเสาเล็กน้อย ขณะที่รัฐนั่งฝั่งตรงข้าม มือวางบนพนักพิง มองออกไปยังผืนน้ำกว้างที่สะท้อนแสงแดดยามสาย
เสียงนกร้องแว่วมาเป็นระยะ เงาไม้จากต้นไม้ใหญ่รอบศาลาทำให้บรรยากาศยิ่งเงียบสงบ
"ดีจริง ๆ" พลอยพึมพำ "มาทีไรก็รู้สึกผ่อนคลายทุกที"
รัฐพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้ตอบอะไร แต่สายตายังคงจับจ้องไปที่ผืนน้ำอย่างครุ่นคิด
พลอยเหลือบมองเขา ก่อนจะยิ้มขำ "ครูรัฐคะ"
"หืม?"
"ไม่คิดจะเอาเบียร์ออกมาเลยเหรอคะ?"
รัฐหัวเราะเบา ๆ "เธออยากเห็นฉันเมาหรือไง?"
"เปล่าค่ะ แค่แซวเฉย ๆ"
รัฐหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเหยียดตัวขึ้นเล็กน้อย "มันสวย... แต่ยังไม่พอจะใช้แกล้มเบียร์"
พลอยหัวเราะเบา ๆ "โอ้โห คำพูดดูมีชั้นเชิงจังเลยนะคะ"
"ความจริง" รัฐตอบเรียบ ๆ "วิวดี แต่บรรยากาศมันยังไม่ใช่"
พลอยหัวเราะอีกครั้ง ไม่ได้ซักไซ้ต่อ เธอเพียงแต่หันไปมองผืนน้ำ ปล่อยให้ความเงียบปกคลุมศาลา
พวกเขานั่งกันอยู่อย่างนั้น ปล่อยให้สายลมและบรรยากาศรอบตัวไหลผ่านไปเรื่อย ๆ
บทสนทนาของพวกเขาเบา ๆ เป็นธรรมชาติ พลอยพูดถึงเรื่องที่เธอเคยมาเที่ยวกับเพื่อน กับแม่ และช่วงเวลาที่อ่างเก็บน้ำแห่งนี้สวยที่สุด รัฐฟังเธอไปเรื่อย ๆ ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่สังเกตวิธีที่เธอพูด วิธีที่เธอผ่อนคลายมากขึ้น
พวกเขาอยู่ตรงนั้นกันเกือบชั่วโมง
ในที่สุด พลอยก็ดึงตัวเองกลับมา "หนูว่า... ไปที่น้ำตกกันดีไหมคะ?"
รัฐพยักหน้า "อืม"
"อีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้วค่ะ" พลอยพูด "ถ้าตรงนั้นมีร้านส้มตำด้วย คงพอดีเป็นมื้อเที่ยง"
รัฐเหลือบมองเธอ "ยังไม่ลืมส้มตำสินะ"
พลอยหัวเราะ "แน่นอนค่ะ ตอนแรกก็อยากกินแต่เช้าแล้ว"
รัฐหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้น พลอยลุกตามไป พวกเขาเดินกลับไปที่รถ
SUV คันใหญ่เคลื่อนตัวออกจากอ่างเก็บน้ำไปตามเส้นทางที่มุ่งสู่น้ำตก บรรยากาศของวันยังคงราบรื่น
รถคันดำแล่นไปตามเส้นทางที่คดเคี้ยวขึ้นเขา ถนนเริ่มแคบลง มีต้นไม้สูงใหญ่ขึ้นตามแนวถนนให้ร่มเงา ความเงียบสงบของป่าเริ่มเข้ามาแทนที่ความวุ่นวายในตัวอำเภอ
เมื่อมาถึงลานจอดรถของน้ำตก พลอยเงยหน้าขึ้นมองรอบตัว ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย
คนบางตากว่าที่เธอคาดไว้มาก
น้ำตกที่เคยคึกคักกลับเงียบกว่าปกติ เหตุผลมันชัดเจน—นี่เป็นหน้าแล้ง น้ำที่ไหลลงมาตามชั้นหินดูน้อยลงไปกว่าช่วงฤดูฝนมาก มันยังคงเป็นน้ำตกอยู่ แต่ไม่ได้มีความยิ่งใหญ่เหมือนที่เคยเห็น
นักท่องเที่ยวมีอยู่ประปราย บางกลุ่มนั่งปิกนิกกันอยู่ใต้ร่มไม้ บางคนลงไปยืนแช่น้ำที่ไหลเอื่อย ๆ ตามโขดหิน
พลอยถอนหายใจเบา ๆ "แย่จังค่ะ คนน้อยเพราะน้ำไม่เยอะ"
รัฐกวาดตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะพูดเรียบ ๆ "ก็ดีกว่าคนเยอะจนไม่มีที่นั่ง"
พลอยหัวเราะเบา ๆ "ก็จริงค่ะ แต่นี่ไม่สวยเหมือนตอนที่น้ำเยอะเลยนะคะ"
เธอเริ่มสาธยายถึงภาพของน้ำตกในช่วงฤดูฝน ตอนที่น้ำไหลเต็มแรง เสียงน้ำดังก้องไปทั่ว นักท่องเที่ยวเล่นน้ำกันสนุกสนาน บางคนกระโดดจากโขดหินลงไปยังแอ่งน้ำลึก
รัฐฟังเธอเงียบ ๆ ไม่ได้แสดงความเห็นมากนัก ก่อนจะมองไปที่ร้านส้มตำไก่ย่างเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ริมตลิ่ง "ร้านนั้นใช่ไหม?"
พลอยพยักหน้า "ใช่ค่ะ ร้านนี้อร่อยที่สุดในละแวกนี้"
พวกเขาเดินเข้าไป พลอยคุยกับแม่ค้าไม่กี่คำก่อนจะพาเขาไปเลือกที่นั่ง เธอเลือกเสื่อที่ปูไว้ริมน้ำ ซึ่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ น้ำไหลผ่านข้าง ๆ อย่างแผ่วเบา ให้ความรู้สึกผ่อนคลาย
รัฐนั่งลง ถอดรองเท้า ก่อนจะเหยียดขาออกไปให้น้ำไหลผ่าน ขณะที่พลอยนั่งลงฝั่งตรงข้าม
น้ำไม่ได้สูงมากนัก แค่เลยข้อเท้าของเขามาเพียงเล็กน้อย แต่ก็เพียงพอที่จะช่วยให้รู้สึกเย็นสบาย
เสียงน้ำไหลเอื่อย ๆ สัมผัสผิวของรัฐอย่างแผ่วเบา ลมเย็นพัดผ่านร่มไม้ใหญ่ที่ทอดเงาลงมายังศาลาริมน้ำ บรรยากาศโดยรอบเงียบสงบกว่าที่เขาคาด ไม่มีความวุ่นวายของนักท่องเที่ยว มีเพียงเสียงน้ำ เสียงใบไม้เสียดสีกัน และเสียงหัวเราะเบา ๆ ของพลอยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
พลอยมองเขาแล้วยิ้ม "ครูรัฐดูผ่อนคลายนะคะ"
"มันก็สบายจริง ๆ" เขาตอบ พลางเอนหลังพิงมือที่วางไว้ข้างหลัง "แค่เสียดายที่น้ำไม่เยอะ"
"ค่ะ ถ้าน้ำเยอะ มันจะสวยกว่านี้ม๊าก" เธอลากเสียงยาว ก่อนจะเอนตัวไปมองกระแสน้ำที่ไหลผ่าน "ตอนที่หนูเคยมา น้ำมันแรงจนไหลเป็นม่านสวยเลยค่ะ แต่ตอนนี้..."
เธอถอนหายใจเบา ๆ
รัฐไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่พยักหน้ารับ มองน้ำที่ไหลผ่านข้อเท้าของตัวเองอย่างสงบ
พลอยทำท่าจะพูดอะไรต่อ แต่ดูเหมือนเธอจะคิดเปลี่ยนใจไปก่อน เธอขยับตัวเล็กน้อย เปลี่ยนจากการนั่งฝั่งตรงข้ามมาเป็นนั่งข้างเขาแทน
"ตรงนี้ลมเย็นกว่าแฮะ" เธอพึมพำเบา ๆ
รัฐไม่ได้ว่าอะไร เขายังคงทอดสายตามองน้ำตรงหน้า แต่แล้วก็รู้สึกได้ถึงสัมผัสบางเบาที่หลังมือของเขา
มือของพลอย... แตะกับมือของเขาโดยบังเอิญ
เธอชะงักไปทันที ดวงตาเบิกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะรีบขยับมือตัวเองออกเล็กน้อยเหมือนคนที่เพิ่งรู้สึกตัว
รัฐเหลือบมองเธอด้วยหางตา รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ก่อนที่มือของเขาจะขยับไปกุมมือของเธอไว้ จงใจ... ชัดเจน...
พลอยเม้มปากเล็กน้อย ดวงตาหลุบลงต่ำเหมือนไม่แน่ใจว่าควรจะทำยังไง เธอไม่ได้ดึงมือออกไปโดยทันที แต่ความอายก็ยังคงอยู่
รอบตัวพวกเขามีแต่ความเงียบ
แต่เป็น ความเงียบที่ไม่ได้อึดอัด
ลมพัดผ่าน ศาลาไม้ส่งเสียงดังเอี๊ยดเบา ๆ
พลอยยังคงนิ่ง ไม่พูดอะไร ขณะที่รัฐกุมมือเธอไว้อย่างมั่นคง
จนกระทั่งเสียงฝีเท้าของแม่ค้าดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับเสียงวางถาดไม้ลงบนเสื่อ
"ได้แล้วจ้า ส้มตำ ไก่ย่าง ลาบหมู ข้าวเหนียว"
พลอยสะดุ้งเบา ๆ ก่อนจะลุกพรวดจากน้ำ ราวกับกำลังหาทางออกจากสถานการณ์ตรงหน้า เธอรีบเดินไปนั่งที่เสื่อ ก่อนจะหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มทันที
รัฐยังคงนั่งอยู่ที่เดิมอีกครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ
อาหารบนเสื่อริมตลิ่งส่งกลิ่นหอมเย้ายวน รสชาติของส้มตำ ไก่ย่าง และลาบหมูควรจะเป็นจุดสนใจหลักในตอนนี้ แต่บรรยากาศกลับดูแปลกไป
พลอยไม่กล้าสบตารัฐเลย
เธอทำเหมือนกำลังจดจ่ออยู่กับอาหารตรงหน้า ตั้งใจตักข้าวเหนียว กินไก่ย่าง เคี้ยวเงียบ ๆ แต่เธอรู้ดีว่ารัฐกำลังมองเธออยู่
เขาไม่ได้พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่—การที่เขากุมมือเธอไว้โดยไม่มีคำพูดใด ๆ รัฐทำเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ ขณะที่เธอรู้สึกว่า มันไม่ปกติเลย
เธอรู้สึกถึงหัวใจตัวเองที่เต้นแรงขึ้นทุกครั้งที่เผลอเงยหน้าขึ้นแล้วพบว่าสายตาของเขายังคงจับจ้องมาที่เธอ
"ไก่ย่างร้านนี้ดีไหม?"
เสียงของรัฐดังขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ
พลอยรีบพยักหน้า "อืม... อร่อยค่ะ"
"ไม่ค่อยพูดเลย"
"หนูกำลังกินอยู่ค่ะ" เธอพูดเร็วเกินไปเล็กน้อย ก่อนจะรีบตักส้มตำเข้าปากอีกคำเพื่อกลบเกลื่อน
รัฐยิ้มบาง ๆ ไม่ได้เร่งรัดอะไร เพียงแต่ปล่อยให้มื้ออาหารดำเนินไปตามจังหวะของมัน

==========โปรดติดตามตอนต่อไป==========

รอแบบใจสั่นเลยครับ
กำลังเร้าใจได้ที่

ลีลาการเขียน ดูอึมครึม มาคุนิดๆ แต่ เนื้อเรื่องบรรยายน่าติดตามว่า อะไรจะเกิดขึ้น มันมีเสน่ห์แปลกๆ

สาวน้อยจะค่อยๆตกไปในบ่วงครูรัฐ

ใช้ลีลาในการเขียนดีมาก เล่าเรื่องช้าไปนิดแต่สนุกน่าติดตาม ไม่น่าเบื่อ