เสียวมากคับ

โลกสีเทา ตอนที่ 1

หากท่านยังไม่เคยอ่าน เรื่องทองแท้ กับเรือง รัก ลวง พราง ขอแนะนำให้ไปอ่านก่อนนะครับ เพราะเป็นเรื่องต่อกัน

โลกที่เป็นสีขาวบริสุทธิ์ ,....โลกที่เป็นสีดำมืดสนิท สองประการที่กล่าวมา ข้าพเจ้าไม่เคยพบพาลในชีวิต ข้าพเจ้าเคยพบเพียงโลกที่เป็นสีเทา อาจเป็นเทาเข้มบ้าง เทาอ่อนๆบ้าง สังคมก็เช่นกันข้าพเจ้าเคยพบพาลเพียงสังคมสีเทา เข้มบ้างอ่อนบ้าง แล้วแต่เวลาและสถานที่สังคมที่ดำมืดสนิท หรือขาวบริสุทธิ์ ข้าพเจ้ายังหาไม่เจอ
       นางเอกไม่จำเป็นต้องดีเลิศบริสุทธิ์นางเอกก็มุมร้ายได้บ้าง  นางร้ายก็ไม่จำเป็นต้องร้ายบริสุทธิ์ นางร้ายสามารถมีมุมดีบ้างได้เช่นกัน
..................
ความรักระหว่างตาทองกับไอโก๊ะเป็นความรักที่เกิดจากความเข้าใจ ความเห็นใจ ความประทับใจ เป็นความรักที่ขาวบริสุทธิ์ แต่ก็มีบ้างบางเวลา ที่ละอองสีดำหยดลงไปปนเปื้อน สำคัญเมื่อสีดำหยดลงไปแล้วผู้คนจะตักมันออก หรือจะคนเข้ารวมกัน  ถ้าตักมันออกสีขาวก็ยังเป็นสีขาวบริสุทธิ์
แต่ถ้าเลือกที่จะคนเข้าด้วยกัน สีขาวก็จะกลายเป็นสีเทา
      ชีวิตรักก็ไม่ต่างกัน หากมีปัญหาเข้ามา เราจะเลือกที่จะตักแยกเอาปัญหานั้นออก หรือจะคนให้ปัญหานั้นมันเข้าไปปะปนกับชีวิต
 เรื่องอื่นอาจมีปัญหาขัดใจกันบ้าง แต่เรื่องความรักระหว่างตาทองกับไอโก๊ะ กลับไม่เคยมีปัญหา     
..................
..................

     ฮิโรชิ  กอดโอโก๊ะแนบ อก พลางลูบเบาเบาที่เส้นผมของหญิงสาวด้วยความปราณี
...." เป็นไงบ้าง ลูกสาวพ่อ..." ฮิโรชิกล่าวทักทายไอโก๊ะ เป็นภาษาไทย ถึงจะไม่คล่องนักก็ถือว่าเยี่ยมยอด สำหรับคนต่างชาติ
..." ต้องขอโทษคุณพ่อด้วยค่ะ คุณพ่อมาเมืองไทยตั้งหลายวันแล้ว แต่หนูก็ไม่ได้ไปกราบคุณพ่อสักครั้งเลย " ไอโก๊ะกล่าวพลางยกมือไหว้
..." ไม่...ไม่..เป็นไรไอโก๊ะ...พ่อก็ผิดที่ไม่ได้ไปหาลูก...มัวแต่เคลียงานยุ่งๆ ..." ฮีโรชิกล่าว
... " คุณยูริโกะ สบายดีนะคะ..." ไอโก๊ะ ถามถึงยูริโกะ ภรรยาใหม่ของพ่อ ซึง มีลูกสาวด้วยกัน 2 คน
... " อ้อ.... สบายดี ๆ เด็กๆก็สบายดี..."
... " ฝากความคิดถึง ถึงคุณ ยูริโกะ กับน้องๆด้วยนะคะ..." ไอโก๊ะว่า
... " อืมมม....แล้วคุณทองละ เป็นไง...." ฮิโรชิ ถามถึงตาทอง
... " ก็ตามสภาพละค่ะ... คนอายุ 60 กว่าแล้ว..." ไอโก๊ะว่า ฮิโรชิพยักหน้า
........ฮิโรชิรู้ ว่าไอโก๊ะ มีอะไรกับตาทอง  แต่ฮิโรชิไม่ว่าอะไร เพราะฮิโรชิ ก็สืบประหวัด เรื่องราวมาไม่น้อย ไอโก๊ะ อาจไม่มีชีวิต รอดมาถึงตอนนี้ด้วยซ้ำ หากไม่มีตาทอง ชีวิตในช่วงลำบากของไอโก๊ะ กับยาย หากไม่มีตาทองคอยช่วยเหลือ ฮิโรชิอาจไม่มีโอกาส ได้เห็นหน้าไอโก๊ะด้วยซ้ำ ความเห็นอกเห็นใจ ความเข้าใจ กลายเป็นความประทับใจ ความนี้ฮิโรชิเข้าใจ ไม่ตำหนิตาทองหรือไอโก๊ะ
..... เพียงแต่ฮิโรชิเลี่ยงที่จะพูดคุยกับตาทอง เพราะฮิโรชิไม่อยากเรียกลูกเขยว่าพี่  ... ซึ่งไม่ตางจากตาทอง หากพ่อตาต้องเรียกตนว่าพี่....
     ไอโก๊ะ ต้องการพิศูจน์ตัวเองด้วยความสามารถ ต้องการเข้าถึงทุกฝ่ายด้วยความสามารถ ไอโก๊ะจึงขอร้องยังไม่ให้ใครรู้ว่าแท้จริงตนคือใคร ดังนั้น ตอนนี้ ในบริษัทจึงมีเพียงพ่อของนายเอ็ม และ พงศกร หัวหน้าฝ่ายบุคคลเท่านั้นที่รู้ว่าไอโก๊ะคือใคร
...." หากความสามารถหนูไม่ถึง หนูก็ไม่สมควรนั่งเก้าอี้ตัวนี้ค่ะ..." ไอโก๊ะว่าพลางผายมือไปที่เก้าอี้ของ CEO
 .... ฮิโรชิมองไอโก๊ะด้วยความชื่นชม ตอนนี้ฮิโรชิตัดสินใจแล้วว่ากิจการส่วนที่อยู่ในประเทศไทย จะยกให้ไอโก๊ะ
....
....
..... " พอมันเช้าไปในห้องท่านประธาน มันก็กอดกันเลย..." สตรีวัย 48 ผมสีทองทาปากแดง อันมีหน้าที่เดินเอกสารภายในกล่าว
.... " แล้วอีนั่น...มันคุยอะไรกับท่านประธาน..." อารยาถามด้วยความสงสัย
.... " ไม่รู้...พอเด็กนั่นเข้าไปเค้าก็บอกให้ป้าออกมา...ป้าเห็นแค่นี้..."
.... " นึกว่าเด็กใคร...ที่แท้เด็กเลี้ยงของท่านประธานนี่เอง....คอยดูนะ ถ้าคุณยูริโกะ มาฉันจะรายงานทันที  ..."

......นักศึกษาทั้ง 5 ที่มาฝึกงาน คนที่พงษ์ศกร สนิทสนมด้วย คือนายเอ็ม กับไอโก๊ะ แน่นอนละ นายเอ็มคือลูกชายของกรรมการบริหาร เทียวเข้าออกที่นี่ประจำใครก็รู้จัก
      แต่ไอโก๊ะเป็นใคร ยิ่งพงษ์ศกร คอยดูแลเทคแคร์ ในฐานะคู่หมั้น
อย่างอารยา ย่อมจะหึงหวงเป็นธรรมดา
     อารยากับพงศกร หมั่นหมายกันมา 5 ปีแล้ว ด้วยผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย จัดการให้มั่นหมาย ด้วยความเต็มใจของอารยา แน่นอนละ หนุ่มหล่อมาดสุขุม ดีกรีนักเรียนนอกอย่าง พงศกร ใครบ้างจะปฏิเสธ อารยาก็ไม่ปฏิเสธ คนที่ปฏิเสธกลับเป็นพงษ์ศกร  การหมั่นหมายถึงจะผ่านมา 5 ปีแล้ว จึงยังไม่มีการแต่งงาน
  .....  อารยาไม่ใช่คนที่ใช่ สำหรับพงษ์ศกร  .... สำหรับพงศกรแล้ว หนึ่งเดียว พงศกร....คือ...นายเอ็ม....ไม่มีใครรู้ คนเดียวที่รู้คือไอโก๊ะ.... เพราะไอโก๊ะคือเพื่อนสนิทของนายเอ็ม
........
       เป็นเรื่องธรรมดา ที่เมื่อมีนักศึกษาสาวมาฝึกงาน ย่อมเป็นที่สนใจของหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ในบริษัท มีชวนทานข้าวบ้าง ชวนเที่ยวบ้าง เป็นเรื่องธรรมดา แต่เมื่อมีข่าวซุบซิบหลุดออกมา ว่า หนึ่งใน 4 ของนักศึกษาฝึกงาน เป็นเมียน้อยของผู้ใหญ่ในองค์กร ต่างก็ฟันธงว่า ต้องเป็นไอโก๊ะแน่นอน ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้ายุ่งกับไอโก๊ะ
       คนที่คอยเสริมข่าว และ ปั้นข่าวรายๆในทางเสียหายคืออารยา  ซึ่งไอโก๊ะก็รู้
......
" แล้วทำไม ไม่เปิดเผยตัวตนให้เค้ารู้ไปเลย ว่าเราเป็นใคร ปล่อยไปแบบนี้เราก็เสียหาย..." ตาทองว่า
" ไม่เป็นไรค่ะ  ปล่อยไปก่อน หนูก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครในองค์กร ทำตัวไม่เหมาะสม..." ไอโก๊ะกล่าว
" แล้วแม่อารยาละ เป็นไง...."
" ไม่มีอะไร...แม่คนนี้ก็แค่เป็นคนขี้อิจฉา..." ไอโก๊ะตอบ
" คนแบบนี้ ถ้าอยู่ในบริษัท ก็คอยแต่จะขัดแข้งขัดขาคนอื่น ทำให้งานมีปัญหาได้..."  ตาทองกล่าว กล่าวจากประสบการณ์ จากการบริหารง่นบริษัทของแก
" อารยา เป็นหลานสาวของผู้ใหญ่ที่เคยมีบุญคุณกับหุ้งส่วนของบริษัทคนหนึ่ง เค้าฝากกันเข้ามา ถ้าอารยามไม่มีความผิดชัดเจน เราก็ทำอะไรนางไม่ได้..." ไอโก๊ะอธิบาย
"กับพ่อเป็นไง..." ตาทองถามถึงพ่อตารุ่นน้อง
" ก็ดีนะคะ...ปกติท่านมาอย่างมากก็ไม่เกิน 2 สัปดาห์ แต่นี่ท่านกะอยู่เป็นเดือน ท่านคอยสอนงานทุกอย่าง..."
" อย่าทำให้ท่านผิดหวังแล้วกัน..." ตาทองบอก
" ท่านมอบหมายให้คิดโปรเจคงานสักชิ้นเสนอต่อที่ประชุมกรรมการบริหารสักชิ้นก่อนท่านกลับ...."
" แล้วไอโก๊ะจะทำอะไร..." ตาทองถาม
" นั่นสิ...ช่วยคิดหน่อย..." ไอโก๊ะว่า
" อืมมมม..จะลองคิดดู....." ตาทองตอบ
" นอนเถอะค่ะ....ดึกแล้ว..." ไอโก๊ะว่าพลางดึงผ้าห่มมาห่มให้ตาทอง
" วันนี้วันอะไร...." ตาทองถามไอโก๊ะ...
"... เอออ...วันนี้...วัน พรุธ..." ไอโก๊ะตอบ แล้วต่างพากันหัวเราะ
เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ตาทองและไอโก๊ะ ถึงได้หลับนอนจริงๆ

/ มุข ผัวเมียถามกันว่า วันนี้วันอะไร.."วันพรุธ" ..คิดว่าหลายคนคงเข้าใจ แต่ถ้าใครไม่เข้าใจก็ลองไปค้นๆหาดูนะครับ.../>
        บริษัทที่เริ่มต้นเมื่อ50 ปีก่อนตั้งแต่รุ่นพ่อของคุณฮิโรชิ ด้วยทุนไม่กี่ร้อยล้าน กระทั่งเตินโตเป็นบริษัทระดับเกือบสองหมื่นล้าน จากจุดเริ่มที่ผลิตเพียงตลับลูกปืน กลายมาเป็นบริษัทผลิต สารพัดอย่าง ทั้งชิ้นส่วนรถยนต์ แบตเตอรี่ ชิ้นส่วนอุปกรณ์ไฟฟ้า ไมโครชิป ดังนั้นในพื่นที่บริษัทขนาด 1000 ไร่ จึงประกอบด้วยหน่วยงานย่อยมากมาย ทั้งฝ่ายผลิต ฝ่ายวิจัย พัสดุ การเงิน การตลาด ฝ่ายบุคคล ฯลฯ ฝ่ายที่ค่อนข้างมีบารมีฝ่ายหนึ่งคือฝ่ายบุคคล เพาะเป็นฝ่ายที่ควบคุมดูแลคน ตัดเกรด พิจารณาเงินเดือน ประสาน
       ตำแหน่งเลขา อาจไม่ใหญ่โตนัก แต่ตำแหน่งเลขาของหัวหน้าฝ่ายบุคคลอย่างอารยา กลับพลอยได้รับบารมี ทำให้ต้องประสานงานกับหลายฝ่าย และรู้เรื่องตื้นลึกหนาบางของหลายฝ่าย
.......
       " ในวันประชุมกรรมการบริหาร อันดับสุดท้าย จะมีการนำเสนอโปรเจคงานของเด็กฝึกงานชื่อ ลดา "
         ...อารยากล่าวกับคุณชาญวิทย์ ....ชาญวิทย์ ชายวัย 55 คือกรรมการบริหาร ผู้ถือหุ้น 10 % ของบริษัท เป็นคนรับอารยาเข้าทำงาน เป็นคนคุ้นเคย กับคุณตาของอารยา
  ...   " อืมมม...แล้วไง...." ชาญวิทถามอารยา
.....   " หนูอยากให้คุณลุงช่วย...ทำให้งานของเด็กนั่นไม่ผ่าน " อารยากล่าว
....  "  การพิจารณาโปรเจค แป็นเรื่องของคณะกรรมการทั้ง 20 คน นี่ไม่รวม CEO ต่อให้ลุงโหวดให้ไม่ผ่าน ก็ยังเหลืออีก ตั้ง19 คน .."
....  " ไม่รู้ละ  คุณลุงก็ไปล๊อบบี้กรรมการท่านอื่นสิคะ.."
..... " ช่วยอธิบายเหตผลซิ...ทำไม..." ชายวิทย์ถามยังไม่สุดคำ อารยา ชิงตอบ
.... " ไม่มีอะไรค่ะ...แค่หนูไม่ชอบหน้าเด็กนั่น..." อารยาว่า
.... " แบบนี้ ก็เท่ากับว่า ลุงรังแกเด็ก..." ชาญวิทย์กล่าวไม่อยากช่วยอารยา
..... " คุณลุงได้ยินข่าวซุบซิบกันว่า มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ส่งเด็ก ..เมียน้อยตนเองมาฝึกงานเพื่อหวังจะบรรจุ ตอนเรียนจบใหมคะ....คนเค้าชุบซิบกันว่า เด็กนั่นคือลดา...คนที่หนูว่านี่ละ..."
.... " อืมมม..."
..... " หนูว่า คงไม่เป็นผลดีนะคะ...หากมีคนรู้ว่า แท้จริงแล้ว ผู้ใหญ่คนนั้นคือใคร และเด็กฝึกงานแท้จริงคือใคร  .... มันจะเป็นผลเสียทั้งต่องานในหน้าที่ของผู้ใหญ่คนนั้น และครอบครัวด้วย คุณลุงว่าจริงใหมคะ...." อารยากล่าวทิ้งท้าย ก่อนเดินออกไป ชาญวิทย์ เม้มปาก ขมวดคิ้ว
........  การเสนอโปรเจค หากไม่ผ่าน มันก็เหมือน รัฐบาลเสนอร่างงบประมาณไม่ผ่านนั่นละ มันเป็นเรื่องเสียหาย    โปรเจคของไอโก๊ะ ไม่รอดแน่แล้ว เพราะในจำนวน กรรมการบริหารทั้ง 20 คน ชาญวิทย์ lobby ได้แล้ว 12 คน
...... โชคยังดีประการหนึ่งของไอโก๊ะคือ คนที่ 13 ที่ไม่รับปากชาญวิทย์คือพ่อของนายเอ็ม เรื่องทั้งหมดจึงได้ไปถึงหูของไอโก๊ะ......
........
........
....." เอาเป็นว่าเรื่องที่ พี่ กับเอ็ม เคยขอร้องให้ฉันช่วยหาวิธีถอนหมั่นกับอารยาโดยที่ผู้ใหญ่ไม่คัดค้าน ฉันจะช่วย.." ไอโก๊ะกล่าวกับนายเอ็ม และพงษ์ศกร
..... " แล้วเรื่องของแกละ..." นายเอ็มถามด้วยความเป็นห่วง
..... " พ่อของไอโก๊ะ ถือหุ้น 51% นะเธอลืมได้ไง ..." พงษ์กรกล่าวกับนายเอ็ม
..... " ไม่เป็นไรค่ะพี่..." ไอโก๊ะ กล่าวกับพงษ์กร ..." หูจะใช้ความสามารถของหนูเอง  เรื่องแค่นี้..." ไอโก๊ะกล่าวด้วยความมั่นใจ
......................
......................
...... " โอ้ย !!! ไม่เอา ด้วยหรอก..."....ตาทองปฏิเสธเสียงแข็ง..
......" ไปจ้างคนอื่นทำเลย..." ตาทองว่า
..... " ไปจ้างคนอื่นก็ดีอยู่หรอก....แต่ถ้าภายหลังเค้ามาแบรคเมล์ พวกเราละ เรื่องจะไปกันใหญ่เลยนะคะ..." ไอโก๊ะกล่าว
.... " โถ่.... ลุง...อีนี่มันร้าย ช่วยๆ พวกเราหน่อย..." นายเอ็มกล่าว พลางเอารูปอารยาในมือถือให้ตาทองดู
...../ " สวยกว่าเพียงฟ้า สวยกว่าแพรวพรรณอีก..." .../>..." นะครับ !! ลูกพี่ !!  ช่วยกันหน่อย..." พงศกรกล่าวเสริมอีกคน
..." เฮ้อ..!!!!..." ตาทองถอนลมหายใจ..." เห็นแก่คุณพงษ์ศกร เรียกผมว่าลูกพี่นะ...ถึงยอมช่วย..." ตาทองกล่าว  ไอโก๊ะยิ้มอย่างรู้ทัน ที่ตาทองยอมช่วยไม่ใช่เพราะพงษ์กรเรียกแกว่าลูกพี่แน่นอน
.......
.......ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา อารยาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เหตผลเพราะ พงษ์กรดีต่อเธอ ดีจนผิดหูผิดตา ทั้งชวนคุย ชวนทานข้าว กระทั่ง แอบหอมแก้มเธอในที่ทำงาน อารยารักพงษ์กรมาก เมื่อพงษ์กรดีต่อเธอ เธอจึงอารมณ์ดี ไม่หาเรื่องใคร
.... คอนโดของพงษ์กร ขนาดเธอเป็นคู่หมั่น เธอก็ไม่มีโอกาศได้มาสักครั้ง แต่ครั้งนี้เธอได้มา พงษ์กรชวนมาดื่มฉลองที่คอนโด บอกจะทำกับข้าวให้กิน บอกจะคุยเรื่องงานแต่ง
..... อารยามาในชุดเดรสสีชมพู ไม่ใช่เสื้อผ้าเก่า เธอซื้อมาใหม่ๆ สดๆ สำหรับงานนี้ด้วยราคาเกินหมื่น

..... อารยาช่วยพงษ์ศกรหิ้วเครื่องดื่ม ไม่ใช่แซมเปญ แต่เป็นบรั่นดี 2 ขวด อารยา พงษ์ศกรขึ้นลีฟท์ พร้อมกัน กับคน 3 คน ดูท่าน่าจะเป็นพ่อ แม่ ลูก คนลูกถือของกิน คนแม่หิ้วขวดวิสกี้ ส่วนคนพ่อเดินตัวเปล่า..... อารยา เหลือบมองสามคน พ่อแม่ลูดลูก ตั้งแต่หัวจรดเท้า พางคิดในใจ ว่าคนพวกนี้ไม่น่ามีปัญญา ซื้อคอนโดระดับ ราคา 5-6 ล้านได้ น่าจะเป็นพวกคนงานของคอนโด อารยาคิด
..... ส่วนพงษ์ศกร ไม่สนใจคนทั้งสาม ไม่สนใจและไม่มอง แต่ถึงไม่มองพงษ์กรก็รู้ว่าผู้หญิงนั่นคือนางเรือง เป็นแม่บ้านเป็นคนรับใช้ของไอโก๊ะ ส่วนเด็กผู้หญิงวัย 16 หน้าตาบ้านๆ ผิวสีทองแดงนั่นคือน้องเอ้ ลูกสาวนางเรือง ฝ่ายผู้ชายนั่นคือตาทอง
         ....ผิดคาดสำหรับอารยา  สามคนพ่อแม่ลูกกลับอยู่ห้องตรงข้ามกับห้องของพงษ์ศกร....
..." พี่พงษ์...รู้จักสามคนนั่นใหมคะ..," อารยากล่าว
..." ไม่รู้สิ...." พงษ์กรตอบ

ฮีโร่ทองแท้ฟาดเรียบอีกแล้วครับ

สีเทาต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับคนอื่น ยังไงขอน้องไอโก๊ะกับตาทองไว้สักคู่เถอะ อย่าให้เกิดอะไรที่ทำให้ทั้งคู่ต้องมีอันแยกทางกันเลย

  ชอบมาก น่าสนใจเนื้อเรือง

ชีวิตเอย

ตาทองมีเด็กมาให้กินอีกแล้ว

โลกสีเทา ตอนที่ 1

หากท่านยังไม่เคยอ่าน เรื่องทองแท้ กับเรือง รัก ลวง พราง ขอแนะนำให้ไปอ่านก่อนนะครับ เพราะเป็นเรื่องต่อกัน

โลกที่เป็นสีขาวบริสุทธิ์ ,....โลกที่เป็นสีดำมืดสนิท สองประการที่กล่าวมา ข้าพเจ้าไม่เคยพบพาลในชีวิต ข้าพเจ้าเคยพบเพียงโลกที่เป็นสีเทา อาจเป็นเทาเข้มบ้าง เทาอ่อนๆบ้าง สังคมก็เช่นกันข้าพเจ้าเคยพบพาลเพียงสังคมสีเทา เข้มบ้างอ่อนบ้าง แล้วแต่เวลาและสถานที่สังคมที่ดำมืดสนิท หรือขาวบริสุทธิ์ ข้าพเจ้ายังหาไม่เจอ
       นางเอกไม่จำเป็นต้องดีเลิศบริสุทธิ์นางเอกก็มุมร้ายได้บ้าง  นางร้ายก็ไม่จำเป็นต้องร้ายบริสุทธิ์ นางร้ายสามารถมีมุมดีบ้างได้เช่นกัน
..................
ความรักระหว่างตาทองกับไอโก๊ะเป็นความรักที่เกิดจากความเข้าใจ ความเห็นใจ ความประทับใจ เป็นความรักที่ขาวบริสุทธิ์ แต่ก็มีบ้างบางเวลา ที่ละอองสีดำหยดลงไปปนเปื้อน สำคัญเมื่อสีดำหยดลงไปแล้วผู้คนจะตักมันออก หรือจะคนเข้ารวมกัน  ถ้าตักมันออกสีขาวก็ยังเป็นสีขาวบริสุทธิ์
แต่ถ้าเลือกที่จะคนเข้าด้วยกัน สีขาวก็จะกลายเป็นสีเทา
      ชีวิตรักก็ไม่ต่างกัน หากมีปัญหาเข้ามา เราจะเลือกที่จะตักแยกเอาปัญหานั้นออก หรือจะคนให้ปัญหานั้นมันเข้าไปปะปนกับชีวิต
 เรื่องอื่นอาจมีปัญหาขัดใจกันบ้าง แต่เรื่องความรักระหว่างตาทองกับไอโก๊ะ กลับไม่เคยมีปัญหา     
..................
..................

     ฮิโรชิ  กอดโอโก๊ะแนบ อก พลางลูบเบาเบาที่เส้นผมของหญิงสาวด้วยความปราณี
...." เป็นไงบ้าง ลูกสาวพ่อ..." ฮิโรชิกล่าวทักทายไอโก๊ะ เป็นภาษาไทย ถึงจะไม่คล่องนักก็ถือว่าเยี่ยมยอด สำหรับคนต่างชาติ
..." ต้องขอโทษคุณพ่อด้วยค่ะ คุณพ่อมาเมืองไทยตั้งหลายวันแล้ว แต่หนูก็ไม่ได้ไปกราบคุณพ่อสักครั้งเลย " ไอโก๊ะกล่าวพลางยกมือไหว้
..." ไม่...ไม่..เป็นไรไอโก๊ะ...พ่อก็ผิดที่ไม่ได้ไปหาลูก...มัวแต่เคลียงานยุ่งๆ ..." ฮีโรชิกล่าว
... " คุณยูริโกะ สบายดีนะคะ..." ไอโก๊ะ ถามถึงยูริโกะ ภรรยาใหม่ของพ่อ ซึง มีลูกสาวด้วยกัน 2 คน
... " อ้อ.... สบายดี ๆ เด็กๆก็สบายดี..."
... " ฝากความคิดถึง ถึงคุณ ยูริโกะ กับน้องๆด้วยนะคะ..." ไอโก๊ะว่า
... " อืมมม....แล้วคุณทองละ เป็นไง...." ฮิโรชิ ถามถึงตาทอง
... " ก็ตามสภาพละค่ะ... คนอายุ 60 กว่าแล้ว..." ไอโก๊ะว่า ฮิโรชิพยักหน้า
........ฮิโรชิรู้ ว่าไอโก๊ะ มีอะไรกับตาทอง  แต่ฮิโรชิไม่ว่าอะไร เพราะฮิโรชิ ก็สืบประหวัด เรื่องราวมาไม่น้อย ไอโก๊ะ อาจไม่มีชีวิต รอดมาถึงตอนนี้ด้วยซ้ำ หากไม่มีตาทอง ชีวิตในช่วงลำบากของไอโก๊ะ กับยาย หากไม่มีตาทองคอยช่วยเหลือ ฮิโรชิอาจไม่มีโอกาส ได้เห็นหน้าไอโก๊ะด้วยซ้ำ ความเห็นอกเห็นใจ ความเข้าใจ กลายเป็นความประทับใจ ความนี้ฮิโรชิเข้าใจ ไม่ตำหนิตาทองหรือไอโก๊ะ
..... เพียงแต่ฮิโรชิเลี่ยงที่จะพูดคุยกับตาทอง เพราะฮิโรชิไม่อยากเรียกลูกเขยว่าพี่  ... ซึ่งไม่ตางจากตาทอง หากพ่อตาต้องเรียกตนว่าพี่....
     ไอโก๊ะ ต้องการพิศูจน์ตัวเองด้วยความสามารถ ต้องการเข้าถึงทุกฝ่ายด้วยความสามารถ ไอโก๊ะจึงขอร้องยังไม่ให้ใครรู้ว่าแท้จริงตนคือใคร ดังนั้น ตอนนี้ ในบริษัทจึงมีเพียงพ่อของนายเอ็ม และ พงศกร หัวหน้าฝ่ายบุคคลเท่านั้นที่รู้ว่าไอโก๊ะคือใคร
...." หากความสามารถหนูไม่ถึง หนูก็ไม่สมควรนั่งเก้าอี้ตัวนี้ค่ะ..." ไอโก๊ะว่าพลางผายมือไปที่เก้าอี้ของ CEO
 .... ฮิโรชิมองไอโก๊ะด้วยความชื่นชม ตอนนี้ฮิโรชิตัดสินใจแล้วว่ากิจการส่วนที่อยู่ในประเทศไทย จะยกให้ไอโก๊ะ
....
....
..... " พอมันเช้าไปในห้องท่านประธาน มันก็กอดกันเลย..." สตรีวัย 48 ผมสีทองทาปากแดง อันมีหน้าที่เดินเอกสารภายในกล่าว
.... " แล้วอีนั่น...มันคุยอะไรกับท่านประธาน..." อารยาถามด้วยความสงสัย
.... " ไม่รู้...พอเด็กนั่นเข้าไปเค้าก็บอกให้ป้าออกมา...ป้าเห็นแค่นี้..."
.... " นึกว่าเด็กใคร...ที่แท้เด็กเลี้ยงของท่านประธานนี่เอง....คอยดูนะ ถ้าคุณยูริโกะ มาฉันจะรายงานทันที  ..."

......นักศึกษาทั้ง 5 ที่มาฝึกงาน คนที่พงษ์ศกร สนิทสนมด้วย คือนายเอ็ม กับไอโก๊ะ แน่นอนละ นายเอ็มคือลูกชายของกรรมการบริหาร เทียวเข้าออกที่นี่ประจำใครก็รู้จัก
      แต่ไอโก๊ะเป็นใคร ยิ่งพงษ์ศกร คอยดูแลเทคแคร์ ในฐานะคู่หมั้น
อย่างอารยา ย่อมจะหึงหวงเป็นธรรมดา
     อารยากับพงศกร หมั่นหมายกันมา 5 ปีแล้ว ด้วยผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย จัดการให้มั่นหมาย ด้วยความเต็มใจของอารยา แน่นอนละ หนุ่มหล่อมาดสุขุม ดีกรีนักเรียนนอกอย่าง พงศกร ใครบ้างจะปฏิเสธ อารยาก็ไม่ปฏิเสธ คนที่ปฏิเสธกลับเป็นพงษ์ศกร  การหมั่นหมายถึงจะผ่านมา 5 ปีแล้ว จึงยังไม่มีการแต่งงาน
  .....  อารยาไม่ใช่คนที่ใช่ สำหรับพงษ์ศกร  .... สำหรับพงศกรแล้ว หนึ่งเดียว พงศกร....คือ...นายเอ็ม....ไม่มีใครรู้ คนเดียวที่รู้คือไอโก๊ะ.... เพราะไอโก๊ะคือเพื่อนสนิทของนายเอ็ม
........
       เป็นเรื่องธรรมดา ที่เมื่อมีนักศึกษาสาวมาฝึกงาน ย่อมเป็นที่สนใจของหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ในบริษัท มีชวนทานข้าวบ้าง ชวนเที่ยวบ้าง เป็นเรื่องธรรมดา แต่เมื่อมีข่าวซุบซิบหลุดออกมา ว่า หนึ่งใน 4 ของนักศึกษาฝึกงาน เป็นเมียน้อยของผู้ใหญ่ในองค์กร ต่างก็ฟันธงว่า ต้องเป็นไอโก๊ะแน่นอน ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้ายุ่งกับไอโก๊ะ
       คนที่คอยเสริมข่าว และ ปั้นข่าวรายๆในทางเสียหายคืออารยา  ซึ่งไอโก๊ะก็รู้
......
" แล้วทำไม ไม่เปิดเผยตัวตนให้เค้ารู้ไปเลย ว่าเราเป็นใคร ปล่อยไปแบบนี้เราก็เสียหาย..." ตาทองว่า
" ไม่เป็นไรค่ะ  ปล่อยไปก่อน หนูก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครในองค์กร ทำตัวไม่เหมาะสม..." ไอโก๊ะกล่าว
" แล้วแม่อารยาละ เป็นไง...."
" ไม่มีอะไร...แม่คนนี้ก็แค่เป็นคนขี้อิจฉา..." ไอโก๊ะตอบ
" คนแบบนี้ ถ้าอยู่ในบริษัท ก็คอยแต่จะขัดแข้งขัดขาคนอื่น ทำให้งานมีปัญหาได้..."  ตาทองกล่าว กล่าวจากประสบการณ์ จากการบริหารง่นบริษัทของแก
" อารยา เป็นหลานสาวของผู้ใหญ่ที่เคยมีบุญคุณกับหุ้งส่วนของบริษัทคนหนึ่ง เค้าฝากกันเข้ามา ถ้าอารยามไม่มีความผิดชัดเจน เราก็ทำอะไรนางไม่ได้..." ไอโก๊ะอธิบาย
"กับพ่อเป็นไง..." ตาทองถามถึงพ่อตารุ่นน้อง
" ก็ดีนะคะ...ปกติท่านมาอย่างมากก็ไม่เกิน 2 สัปดาห์ แต่นี่ท่านกะอยู่เป็นเดือน ท่านคอยสอนงานทุกอย่าง..."
" อย่าทำให้ท่านผิดหวังแล้วกัน..." ตาทองบอก
" ท่านมอบหมายให้คิดโปรเจคงานสักชิ้นเสนอต่อที่ประชุมกรรมการบริหารสักชิ้นก่อนท่านกลับ...."
" แล้วไอโก๊ะจะทำอะไร..." ตาทองถาม
" นั่นสิ...ช่วยคิดหน่อย..." ไอโก๊ะว่า
" อืมมมม..จะลองคิดดู....." ตาทองตอบ
" นอนเถอะค่ะ....ดึกแล้ว..." ไอโก๊ะว่าพลางดึงผ้าห่มมาห่มให้ตาทอง
" วันนี้วันอะไร...." ตาทองถามไอโก๊ะ...
"... เอออ...วันนี้...วัน พรุธ..." ไอโก๊ะตอบ แล้วต่างพากันหัวเราะ
เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง ตาทองและไอโก๊ะ ถึงได้หลับนอนจริงๆ

/ มุข ผัวเมียถามกันว่า วันนี้วันอะไร.."วันพรุธ" ..คิดว่าหลายคนคงเข้าใจ แต่ถ้าใครไม่เข้าใจก็ลองไปค้นๆหาดูนะครับ.../>
        บริษัทที่เริ่มต้นเมื่อ50 ปีก่อนตั้งแต่รุ่นพ่อของคุณฮิโรชิ ด้วยทุนไม่กี่ร้อยล้าน กระทั่งเตินโตเป็นบริษัทระดับเกือบสองหมื่นล้าน จากจุดเริ่มที่ผลิตเพียงตลับลูกปืน กลายมาเป็นบริษัทผลิต สารพัดอย่าง ทั้งชิ้นส่วนรถยนต์ แบตเตอรี่ ชิ้นส่วนอุปกรณ์ไฟฟ้า ไมโครชิป ดังนั้นในพื่นที่บริษัทขนาด 1000 ไร่ จึงประกอบด้วยหน่วยงานย่อยมากมาย ทั้งฝ่ายผลิต ฝ่ายวิจัย พัสดุ การเงิน การตลาด ฝ่ายบุคคล ฯลฯ ฝ่ายที่ค่อนข้างมีบารมีฝ่ายหนึ่งคือฝ่ายบุคคล เพาะเป็นฝ่ายที่ควบคุมดูแลคน ตัดเกรด พิจารณาเงินเดือน ประสาน
       ตำแหน่งเลขา อาจไม่ใหญ่โตนัก แต่ตำแหน่งเลขาของหัวหน้าฝ่ายบุคคลอย่างอารยา กลับพลอยได้รับบารมี ทำให้ต้องประสานงานกับหลายฝ่าย และรู้เรื่องตื้นลึกหนาบางของหลายฝ่าย
.......
       " ในวันประชุมกรรมการบริหาร อันดับสุดท้าย จะมีการนำเสนอโปรเจคงานของเด็กฝึกงานชื่อ ลดา "
         ...อารยากล่าวกับคุณชาญวิทย์ ....ชาญวิทย์ ชายวัย 55 คือกรรมการบริหาร ผู้ถือหุ้น 10 % ของบริษัท เป็นคนรับอารยาเข้าทำงาน เป็นคนคุ้นเคย กับคุณตาของอารยา
  ...   " อืมมม...แล้วไง...." ชาญวิทถามอารยา
.....   " หนูอยากให้คุณลุงช่วย...ทำให้งานของเด็กนั่นไม่ผ่าน " อารยากล่าว
....  "  การพิจารณาโปรเจค แป็นเรื่องของคณะกรรมการทั้ง 20 คน นี่ไม่รวม CEO ต่อให้ลุงโหวดให้ไม่ผ่าน ก็ยังเหลืออีก ตั้ง19 คน .."
....  " ไม่รู้ละ  คุณลุงก็ไปล๊อบบี้กรรมการท่านอื่นสิคะ.."
..... " ช่วยอธิบายเหตผลซิ...ทำไม..." ชายวิทย์ถามยังไม่สุดคำ อารยา ชิงตอบ
.... " ไม่มีอะไรค่ะ...แค่หนูไม่ชอบหน้าเด็กนั่น..." อารยาว่า
.... " แบบนี้ ก็เท่ากับว่า ลุงรังแกเด็ก..." ชาญวิทย์กล่าวไม่อยากช่วยอารยา
..... " คุณลุงได้ยินข่าวซุบซิบกันว่า มีผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ส่งเด็ก ..เมียน้อยตนเองมาฝึกงานเพื่อหวังจะบรรจุ ตอนเรียนจบใหมคะ....คนเค้าชุบซิบกันว่า เด็กนั่นคือลดา...คนที่หนูว่านี่ละ..."
.... " อืมมม..."
..... " หนูว่า คงไม่เป็นผลดีนะคะ...หากมีคนรู้ว่า แท้จริงแล้ว ผู้ใหญ่คนนั้นคือใคร และเด็กฝึกงานแท้จริงคือใคร  .... มันจะเป็นผลเสียทั้งต่องานในหน้าที่ของผู้ใหญ่คนนั้น และครอบครัวด้วย คุณลุงว่าจริงใหมคะ...." อารยากล่าวทิ้งท้าย ก่อนเดินออกไป ชาญวิทย์ เม้มปาก ขมวดคิ้ว
........  การเสนอโปรเจค หากไม่ผ่าน มันก็เหมือน รัฐบาลเสนอร่างงบประมาณไม่ผ่านนั่นละ มันเป็นเรื่องเสียหาย    โปรเจคของไอโก๊ะ ไม่รอดแน่แล้ว เพราะในจำนวน กรรมการบริหารทั้ง 20 คน ชาญวิทย์ lobby ได้แล้ว 12 คน
...... โชคยังดีประการหนึ่งของไอโก๊ะคือ คนที่ 13 ที่ไม่รับปากชาญวิทย์คือพ่อของนายเอ็ม เรื่องทั้งหมดจึงได้ไปถึงหูของไอโก๊ะ......
........
........
....." เอาเป็นว่าเรื่องที่ พี่ กับเอ็ม เคยขอร้องให้ฉันช่วยหาวิธีถอนหมั่นกับอารยาโดยที่ผู้ใหญ่ไม่คัดค้าน ฉันจะช่วย.." ไอโก๊ะกล่าวกับนายเอ็ม และพงษ์ศกร
..... " แล้วเรื่องของแกละ..." นายเอ็มถามด้วยความเป็นห่วง
..... " พ่อของไอโก๊ะ ถือหุ้น 51% นะเธอลืมได้ไง ..." พงษ์กรกล่าวกับนายเอ็ม
..... " ไม่เป็นไรค่ะพี่..." ไอโก๊ะ กล่าวกับพงษ์กร ..." หูจะใช้ความสามารถของหนูเอง  เรื่องแค่นี้..." ไอโก๊ะกล่าวด้วยความมั่นใจ
......................
......................
...... " โอ้ย !!! ไม่เอา ด้วยหรอก..."....ตาทองปฏิเสธเสียงแข็ง..
......" ไปจ้างคนอื่นทำเลย..." ตาทองว่า
..... " ไปจ้างคนอื่นก็ดีอยู่หรอก....แต่ถ้าภายหลังเค้ามาแบรคเมล์ พวกเราละ เรื่องจะไปกันใหญ่เลยนะคะ..." ไอโก๊ะกล่าว
.... " โถ่.... ลุง...อีนี่มันร้าย ช่วยๆ พวกเราหน่อย..." นายเอ็มกล่าว พลางเอารูปอารยาในมือถือให้ตาทองดู
...../ " สวยกว่าเพียงฟ้า สวยกว่าแพรวพรรณอีก..." .../>..." นะครับ !! ลูกพี่ !!  ช่วยกันหน่อย..." พงศกรกล่าวเสริมอีกคน
..." เฮ้อ..!!!!..." ตาทองถอนลมหายใจ..." เห็นแก่คุณพงษ์ศกร เรียกผมว่าลูกพี่นะ...ถึงยอมช่วย..." ตาทองกล่าว  ไอโก๊ะยิ้มอย่างรู้ทัน ที่ตาทองยอมช่วยไม่ใช่เพราะพงษ์กรเรียกแกว่าลูกพี่แน่นอน
.......
.......ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา อารยาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เหตผลเพราะ พงษ์กรดีต่อเธอ ดีจนผิดหูผิดตา ทั้งชวนคุย ชวนทานข้าว กระทั่ง แอบหอมแก้มเธอในที่ทำงาน อารยารักพงษ์กรมาก เมื่อพงษ์กรดีต่อเธอ เธอจึงอารมณ์ดี ไม่หาเรื่องใคร
.... คอนโดของพงษ์กร ขนาดเธอเป็นคู่หมั่น เธอก็ไม่มีโอกาศได้มาสักครั้ง แต่ครั้งนี้เธอได้มา พงษ์กรชวนมาดื่มฉลองที่คอนโด บอกจะทำกับข้าวให้กิน บอกจะคุยเรื่องงานแต่ง
..... อารยามาในชุดเดรสสีชมพู ไม่ใช่เสื้อผ้าเก่า เธอซื้อมาใหม่ๆ สดๆ สำหรับงานนี้ด้วยราคาเกินหมื่น

..... อารยาช่วยพงษ์ศกรหิ้วเครื่องดื่ม ไม่ใช่แซมเปญ แต่เป็นบรั่นดี 2 ขวด อารยา พงษ์ศกรขึ้นลีฟท์ พร้อมกัน กับคน 3 คน ดูท่าน่าจะเป็นพ่อ แม่ ลูก คนลูกถือของกิน คนแม่หิ้วขวดวิสกี้ ส่วนคนพ่อเดินตัวเปล่า..... อารยา เหลือบมองสามคน พ่อแม่ลูดลูก ตั้งแต่หัวจรดเท้า พางคิดในใจ ว่าคนพวกนี้ไม่น่ามีปัญญา ซื้อคอนโดระดับ ราคา 5-6 ล้านได้ น่าจะเป็นพวกคนงานของคอนโด อารยาคิด
..... ส่วนพงษ์ศกร ไม่สนใจคนทั้งสาม ไม่สนใจและไม่มอง แต่ถึงไม่มองพงษ์กรก็รู้ว่าผู้หญิงนั่นคือนางเรือง เป็นแม่บ้านเป็นคนรับใช้ของไอโก๊ะ ส่วนเด็กผู้หญิงวัย 16 หน้าตาบ้านๆ ผิวสีทองแดงนั่นคือน้องเอ้ ลูกสาวนางเรือง ฝ่ายผู้ชายนั่นคือตาทอง
         ....ผิดคาดสำหรับอารยา  สามคนพ่อแม่ลูกกลับอยู่ห้องตรงข้ามกับห้องของพงษ์ศกร....
..." พี่พงษ์...รู้จักสามคนนั่นใหมคะ..," อารยากล่าว
..." ไม่รู้สิ...." พงษ์กรตอบ

 ตาทองจะได้อยู่เป็นสุขมั้ย

อยากเย็ดอารยาจัง

อารยาโดนตาทองจัดซะ

อารยาคือรายต่อไป

 

เจ้าแผนการ