รุ่งเช้า แสงอาทิตย์สาดส่องผ่านหมู่ไม้ แยงตาทุกคนที่หลับใหลอย่างอ่อนเพลีย เพชรตื่นขึ้นก่อนใคร เขามองสำรวจไปรอบๆ กองไฟที่มอดลงแล้ว เห็นไอ้สินและพรรคพวกยังคงหลับใหลอย่างสนิท ส่วนแม่หญิงศรีนวลซบอยู่กับอกเขา หลับตาพริ้ม ใบหน้ายังคงมีร่องรอยของความหวาดกลัว แต่ก็แฝงด้วยความอ่อนโยนยามหลับ
เพชรค่อยๆ ขยับตัวออกอย่างแผ่วเบา เกรงว่าจะปลุกเธอให้ตื่น เขาเดินไปปลุกไอ้สินและนักรบคนอื่นๆ
"อรุณสวัสดิ์ท่านสิน" เพชรทักด้วยเสียงกระซิบ "เราควรจะไปล้างหน้าล้างตาที่ลำธารเสียหน่อยก่อนออกเดินทาง"
ไอ้สินและพรรคพวกพยักหน้ารับ พลางบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยล้า เพชรหันไปปลุกศรีนวลเบาๆ
"ศรีนวล... ตื่นเถิด" เขาเอ่ยเสียงนุ่ม "เราจะไปล้างหน้าล้างตาที่ลำธารกัน"
ศรีนวลค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอเงยหน้ามองเพชร ใบหน้าแดงระเรื่อเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ก่อนจะพยักหน้าอย่างเขินอาย
เพชรเดินนำศรีนวลไปยังลำธารที่พวกเขาเคยมาพักดื่มน้ำเมื่อคืนก่อน ปล่อยให้อ้ายสินและนักรบที่เหลือตามมาห่างๆ เพื่อให้ความเป็นส่วนตัวแก่ชายหญิงคู่นี้

เมื่อมาถึงลำธารที่น้ำใสไหลริน เพชรหันไปมองศรีนวล ใบหน้าหล่อเข้มประดับด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แต่ก็แฝงด้วยความอ่อนโยน "แม่หญิงศรีนวล... ล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นเถิด"
ศรีนวลก้มลงวักน้ำขึ้นมาล้างหน้าล้างตาอย่างตั้งใจ ปล่อยให้ผ้าแถบที่นุ่งพาดกายเปียกชื้นแนบไปกับเรือนร่าง เผยให้เห็นทรวดทรงองค์เอวที่อ่อนช้อยงดงาม เพชรยืนมองเธออยู่ไม่ไกล สายตาคมไล่มองตั้งแต่เรือนผมที่เปียกชื้นยาวสยายลงมาถึงแผ่นหลังเนียนผ่อง
เมื่อศรีนวลล้างหน้าเสร็จ เธอยืนตัวตรงหันกลับมามองเพชร รอยยิ้มที่มีเสน่ห์ของเพชรปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา เขาเดินเข้าไปใกล้เธอช้าๆ จนระยะห่างของทั้งคู่แทบไม่มีเหลือ มือหนาของเพชรค่อยๆ เลื่อนขึ้นไปสัมผัสแก้มเนียนของศรีนวล ปลายนิ้วโป้งไล้เช็ดหยดน้ำที่เกาะพราวอยู่บนผิวอย่างแผ่วเบา
"เจ้าช่างงดงามยิ่งนักศรีนวล... งดงามราวกับเทพธิดา" เพชรกระซิบเสียงพร่า ดวงตาคมกริบจับจ้องไปที่ดวงตาของเธอ แววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาเริ่มเด่นชัดขึ้น
ศรีนวลรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งใบหน้าและเรือนร่าง เธอไม่เคยมีชายใดเข้าใกล้และพูดจาเช่นนี้มาก่อน ร่างกายของเธอสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจเข้าใจ แต่ก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธ
เพชรก้มลงจูบซับที่ซอกคอระหงของศรีนวล สัมผัสได้ถึงกลิ่นกายหอมอ่อนๆ ที่ทำให้เขาแทบคลั่ง มือหนาเลื่อนลงไปปลดผ้าแถบที่พาดกายเธอออกอย่างช้าๆ เผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มที่พุ่งชันขึ้นตามแรงอารมณ์ ศรีนวลหลับตาพริ้มด้วยความอายและสยิว
เพชรค่อยๆ ช้อนตัวศรีนวลขึ้นอุ้มไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะพาเธอเดินไปยังพุ่มไม้หนาทึบที่อยู่ไม่ไกลจากลำธารนัก เพื่อหาที่กำบังจากสายตาของไอ้สินและพรรคพวก

เมื่อมาถึงยังที่กำบังที่มิดชิด เพชรวางศรีนวลลงอย่างนุ่มนวล ร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้นและหนาวเย็น เพชรใช้มือของเขาค่อยๆ ไล้ไปตามผิวเนื้อที่เนียนนุ่ม ก่อนจะก้มลงจูบไซร้ไปตามซอกคอและหน้าอกอวบอิ่มอย่างดูดดื่ม
ศรีนวลส่งเสียงครางแผ่วเบา เธอรู้สึกราวกับร่างกายกำลังลอยละล่องไปในอากาศ เพชรค่อยๆ เลื่อนใบหน้าต่ำลงเรื่อยๆ จนมาถึงบริเวณหว่างขาที่ชุ่มชื้น เขาใช้ลิ้นร้อนๆ ละเลียดเลียไปตามกลีบเนื้อนุ่มอย่างช้าๆ
ศรีนวลถึงกับสะดุ้งเฮือก เธอไม่เคยเจอการกระทำเช่นนี้มาก่อน ลิ้นร้อนๆ ของเพชรที่ไล่ต้อนไปตามความอ่อนไหวทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วทั้งร่าง สะโพกของเธอบิดเร้าด้วยความปรารถนาที่ถูกปลุกเร้าอย่างรุนแรง
"อ๊าาาา... ท่านเพชร... อ๊าาาา" เธอครางชื่อเขาออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ มือบางจิกเข้าที่ไหล่ของเพชรแน่น เพชร​ ยังคงละเลียดเลียอย่างไม่ลดละขบเม้มไปที่เม็ดเสียวเหนือกลีบงามที่ยามนี้ขับหยาดน้ำหวานดั่งน้ำทิพย์ออกมาเป็นสาย​ ลิ้นแข็งแรงแหย่เข้าร่องลึก​ สลับไปมากับเม็ดเสียว​ ศรีนวลถึงกับยกสะโพกลอยไม่ติดพื้นดันสู้ลิ้นแข็งและบางครั้งอ่อนเหมือนมีชีวิตนั้น​ให้สอดลึกเข้าไปอีกเท่าที่จะลึกได้​ มือของเธอสอดสอดดึงผมสลวยแข็งแรงของเขาไว้เหมือนกลัวตกจากที่สูง​ เขารู้ดีว่าการกระทำเช่นนี้เป็นสิ่งใหม่สำหรับคนในยุคนี้ และมันจะทำให้ศรีนวลตกอยู่ในห้วงอารมณ์ที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน​
เมื่อศรีนวลรู้สึกเหมือนจะขาดใจ เพชรจึงค่อยๆ ผละออกช้าๆ เขามองใบหน้าของเธอที่แดงก่ำ ดวงตาปรือปรอย และริมฝีปากที่เผยอหอบหายใจอย่างหนัก
เพชรจัดการกับเสื้อผ้าของตนเองอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นร่างกายที่กำยำและ​ ดุ้นเนื้อขนาดใหญ่และหัวบานสีชมพูซีดที่ผงาดขึ้นอย่างเต็มที่
ศรีนวลเบิกตากว้างด้วยความตกใจปนกับความตื่นเต้น เธอไม่เคยเห็นของลับของบุรุษที่ใหญ่โตขนาดนี้มาก่อน เธอรู้สึกประหม่า แต่ความต้องการที่ถูกปลุกเร้าจนถึงขีดสุดก็ทำให้เธอไม่อาจปฏิเสธได้
เพชรค่อยๆ โน้มตัวลง จับใต้ข้อพับทั้งสองของศรีนวนดันจนเข่าของเธอติดชิดหน้าอกงอนสวย​ เนินเนื้อโชว์ความขาวอวบ​ แคมสีชมพูปิดสนิท​ เม็ดเสียวเล็กๆเหนือร่องสวยนั้นสั่นระริก​ เพชร​ สอดใส่ความใหญ่โตของเขาเข้าสู่ช่องทางที่คับแคบของศรีนวลอย่างช้าๆ
"โอ๊ยยยย!" ศรีนวลร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดระคนกับความตื่นเต้น ร่างกายของเธอถึงกับกระตุกเกร็ง ควยขนาดใหญ่ของเพชรทำศรีนวลถึงกับเกือบไม่เข้า
เพชรกัดฟันแน่น เขารับรู้ถึงความคับแน่นและความเจ็บปวดที่ศรีนวลกำลังเผชิญ แต่เขาก็ไม่ยอมหยุด เขาค่อยๆ สอดใส่เข้าไปทีละน้อย​ ใช้ประสบการณ์และความอ่อนโยนช่วยให้ศรีนวลผ่อนคลาย
"ผ่อนคลายนะศรีนวล... ข้าจะทำให้เจ้ามีความสุข..." เพชรกระซิบปลอบ เธอพยายามหายใจเข้าลึกๆ และค่อยๆ ผ่อนคลายกล้ามเนื้อ
ในที่สุด ควยขนาดใหญ่ ของเพชรก็สามารถผ่านเข้าไปในช่องทางของศรีนวลได้จนสุดลำ ทันทีที่เข้าไปถึงจุดที่ลึกที่สุด ศรีนวลก็กรีดร้องออกมาด้วยความเสียวซ่านที่รุนแรงเกินกว่าจะจินตนาการได้
เพชรเริ่มขยับสะโพกช้าๆ เน้นการเสียดสีที่จุดอ่อนไหวของศรีนวล เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นท่ามกลางความเงียบของป่า เสียงหอบหายใจและเสียงครางที่ดังระงมของศรีนวลคือบทเพลงแห่งความปรารถนา

ศรีนวลจิกเล็บเข้าที่แผ่นหลังกำยำของเพชรอย่างแรง ความเสียวซ่านที่แล่นพล่านไปทั่วร่างทำให้เธอแทบจะขาดใจ เธอไม่เคยรู้ว่าร่างกายของเธอจะมีความสามารถในการตอบสนองต่อสัมผัสอันเร่าร้อนได้ถึงเพียงนี้ ทุกการขยับของเพชรทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกดูดดึงเข้าสู่ห้วงแห่งความสุขที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน
"อ๊าาาา... ท่านเพชร... แรงอีก... อ๊าาาา..." ศรีนวลครางกระเส่า
เพชรช้อนขาทั้งสองข้างของศรีนวลพาดบ่าแข็งแรงส่งผลให้ช่องทางรักของศรีนวลแอ่นรับท่อนควยของเขาลึกชนปากมดลูกทำเอาศรีนวลถึงกับผวา​เสียวจากปลายเท้าวาบขึ้นหัวอย่างแรง เธอผวาขึ้นแอ่นกายรับสัมผัสจากความใหญ่โตของเพชรอย่างเต็มที่ ใบหน้าสวยหวานเหยเกด้วยความทรมานปนสุข ดวงตาปรือปรอยจ้องมองเพชรราวกับจะกลืนกิน
เพชรเองก็ไม่ต่างกัน เขาสัมผัสได้ถึงความรัดแน่นและความร้อนรุ่มจากเรือนกายของศรีนวลที่โอบรัดความใหญ่โตของเขาไว้ราวกับไม่ยอมปล่อย ความบริสุทธิ์ของเธอยิ่งทำให้เขารู้สึกเร่าร้อนมากยิ่งขึ้น เขาก้มลงจูบซับที่หน้าผากของศรีนวล เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพราวไปทั่วบริเวณขมับ
"เจ้าช่าง... ร้อนแรงเหลือเกินศรีนวล... อ๊าาาา..." เพชรครางตอบ

เพชรพลิกร่างศรีนวลให้ก้มตัวลงลงพร้อมดึงสะโพกยกสูงเข้ามาแนบชิด​ ศรีนวลใช้สองมือยันก้อนหินใหญ่ข้างหน้าไว้​ เพชร​ ดันดุ้นเนื้อใหญ่เข้าร่องสวยที่ฉ่ำเยิ้มปากทางเผยอเล็กน้อยเหมือนเชิญชวนอย่างใจเย็น​ เริ่มจากช้าๆให้สาวเจ้าปรับตัวกับขนาดที่ใหญ่​ แล้วจึง​เร่งจังหวะสะโพกให้เร็วและรุนแรงขึ้น แรงกระแทกแต่ละครั้งส่งผลให้ร่างของศรีนวลกระเด้งกระดอนไปตามแรงอารมณ์ สะโพกมนสวยกระแทกเข้ากับสะโพกแกร่งของเพชรซ้ำๆ เสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นเป็นจังหวะเร้าอารมณ์​ ความรู้สึกถึงบางสิ่งที่มีขนาดใหญ่คับแน่นตลอดช่องทางวิ่งเข้าออกไม่หยุด​ มาพร้อมกับความเสียวปนจุก​แน่น​ไปหมดทั้งช่องท้องจนแยกไม่ออก​ ความยาวที่ดูเหมือนไม่รู้ว่าจะไปสุดที่ใด​  ศรีนวลกรีดร้องออกมาอีกครั้งเมื่อความสุขถาโถมเข้าใส่ เธอรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ ความเสียวซ่านวิ่งตรงจากจุดที่เชื่อมต่อกันขึ้นสู่สมองจนมึนงง แสงสว่างวาบเข้าตา ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะกระตุกเกร็งอย่างรุนแรง และปลดปล่อยความสุขออกมาจนหมดสิ้น​

เพชรกระแทกกระทั้นเข้าไปอีกไม่กี่ครั้ง ส่งท่อนควยใหญ่เข้าสุดช่องทางที่คับแน่นสุดปลายทางของมัน​ ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว ปลดปล่อยความอัดอั้นทั้งหมดออกมาในช่องทางอันอบอุ่นของศรีนวล​ น้ำควยขุ่นข้นจำนวนมหาศาลไหลนองทะลักออกมาเหมือนเขื่อนแตก​ ความเสียววูบใหญ่ส่งจากปลายเท้าถึงหัวกลับไปกลับมาหลายรอบ​ สอดรับกับแรงตอดถี่ๆของช่องหีของศรีนวลที่น้ำแตกออกมาอีกครั้ง เขาก้มลงจูบซับที่ซอกคอของเธออย่างอ่อนโยน พลางถอนกายออกช้าๆ
ทั้งสองนอนหอบหายใจอยู่ใต้ร่มเงาไม้ ร่างกายเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ทว่าใบหน้าของศรีนวลกลับเต็มไปด้วยความสุขสมและอิ่มเอมใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอใช้มือบางลูบไล้ไปตามแผงอกที่กำยำของเพชรอย่างแผ่วเบา ดวงตาคู่สวยมองสบกับเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรักและความผูกพันที่เกิดขึ้นอย่างลึกซึ้ง
"ท่านเพชร..." เธอเอ่ยชื่อเขาอย่างแผ่วเบา "ข้า... ข้าไม่เคยรู้ว่าความรู้สึกเช่นนี้จะมีอยู่จริง"
เพชรยิ้มอย่างอ่อนโยน เขากดจูบที่หน้าผากของเธออีกครั้ง "ข้าจะทำให้เจ้ามีความสุขเช่นนี้ไปตลอดศรีนวล... เชื่อใจข้าเถิด"

หลังจากช่วงเวลาแห่งความสุขสม เพชรประคองร่างศรีนวลขึ้น เธอยังคงพิงแผงอกเขาอย่างออดอ้อน แววตาหวานฉ่ำที่มองตอบทำให้เพชรรับรู้ถึงความผูกพันบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่าแค่เพียงกาย สัมผัสที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ได้หลอมรวมความรู้สึกของทั้งสองเข้าด้วยกันอย่างไม่อาจแยกจาก
"หนาวหรือไม่ศรีนวล?" เพชรถามเสียงนุ่ม พลางใช้ผ้าแถบที่เปียกน้ำเมื่อครู่เช็ดเหงื่อออกจากเรือนร่างของเธออย่างอ่อนโยน ความเป็นสุภาพบุรุษและความใส่ใจที่เพชรแสดงออกนั้น ทำให้ศรีนวลรู้สึกปลอดภัยและเป็นที่รักอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อน
"ไม่หนาวแล้วเจ้าค่ะ... ข้ารู้สึกอบอุ่นเหลือเกินเมื่ออยู่กับท่านเพชร" เธอตอบเสียงแผ่ว พลางซบใบหน้ากับอกเขามากขึ้น เพชรกดจูบลงบนเรือนผมนุ่มอย่างแผ่วเบา สัมผัสได้ถึงความเปราะบางและความไว้ใจที่เธอมีให้
"ข้าเองก็รู้สึกเช่นนั้น... เจ้าคือสิ่งล้ำค่าในยามที่ชีวิตของข้าต้องเผชิญกับสิ่งที่ไม่คาดฝัน" เพชรกล่าว เขาพูดความจริงจากใจ การย้อนเวลามายังยุคที่อันตรายและไม่คุ้นเคย การมีศรีนวลอยู่เคียงข้าง ไม่ใช่แค่ปลุกเร้าความปรารถนา แต่ยังเป็นที่พึ่งทางใจได้อย่างน่าประหลาด
เพชรรู้ดีว่าความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นกับศรีนวลไม่ใช่เพียงแค่การตอบสนองความต้องการทางกายในยามคับขัน แต่เป็นสายสัมพันธ์ที่จะหล่อเลี้ยงจิตใจและเป็นกำลังใจมีของไม่มากนัก

หลังจากความสุขสมในยามเช้า เพชรกับศรีนวลก็เก็บข้าวของและเดินทางกลับไปหากลุ่มของไอ้สิน แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องผ่านหมู่ไม้ มอบความอบอุ่นให้กับผืนป่าที่ยังคงชุ่มฉ่ำ
ขณะเดินไป เพชรรู้สึกถึงบางสิ่งที่คาดเอวอยู่ เขาคลำดูและพบว่ามันคือ กระเป๋าคาดเอวขนาดเล็ก ที่ติดตัวมาด้วยโดยไม่รู้ตัว ความตื่นเต้นฉายชัดบนใบหน้าเมื่อเขาเปิดซิปออก สิ่งของข้างในนั้นแม้ไม่มาก แต่กลับล้ำค่าในยุคสมัยนี้
สิ่งแรกที่เพชรหยิบออกมาคือ มีดพับอเนกประสงค์ (Multi-tool Knife) คุณภาพสูงที่เขาใช้เป็นประจำ มีดเล่มนี้คมกริบและแข็งแรง นอกจากใบมีดแล้วยังมี คีมขนาดเล็ก ไขควงหลายขนาด เลื่อยจิ๋ว และที่เปิดกระป๋อง อีกด้วย นอกจากนี้ยังมี ไฟฉาย LED ขนาดเล็ก เชือกไนลอนเส้นเล็กเหนียวแน่น ที่จุดไฟแบบแท่งแมกนีเซียม และเข็มทิศพกพา รวมถึง ยาเม็ดสามัญประจำบ้านบางชนิด ที่ติดมาด้วย
"นี่แหละคือขุมทรัพย์ของเราในป่านี้!" เพชรคิดในใจ ดวงตาของเขาทอประกายความหวัง
เมื่อกลับมาถึงกลุ่มของไอ้สิน เพชรก็เล่าถึงการค้นพบกระเป๋าคาดเอวและของข้างในให้ทุกคนฟัง ไอ้สินและพรรคพวกต่างตื่นตาตื่นใจกับสิ่งของแปลกใหม่เหล่านี้
"ท่านสิน" เพชรเริ่มแผนการใหม่ "ข้าต้องการให้ท่านกับพรรคพวกที่เหลือ แบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มละสองคน ออกไปตามหาผู้รอดชีวิตที่ยังกระจัดกระจายอยู่ในป่า ไม่ว่าจะเป็นชาวบ้าน หรือผู้ใดก็ตาม จงชวนพวกเขาให้มารวมกันที่นี่ บอกว่าเรามีที่พักพิงและหนทางที่จะสู้กลับ"
ไอ้สินพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ "พวกข้าจะรีบไปขอรับท่านเพชร"
"ส่วนข้า" เพชรมองไปที่ศรีนวล "ข้าจะไปกับศรีนวล เราจะไปตามหาพรรคพวกของเจ้าที่พลัดหลงกันมา อาจมีทหารหญิง ข้าหลวง หรือแม้แต่เชื้อพระวงศ์ที่รอดชีวิตอยู่ พวกเขาคือกำลังสำคัญที่เราต้องหาให้เจอ"

เพชรกับศรีนวลเริ่มต้นการเดินทาง พวกเขาเดินลึกเข้าไปในป่าอย่างระมัดระวัง เพชรใช้เข็มทิศนำทาง และใช้ทักษะการสังเกตสิ่งรอบตัวอย่างละเอียด ไม่นานนัก เสียงการพูดคุยของคนหลายคนก็ดังแว่วมา
เพชรส่งสัญญาณให้ศรีนวลหมอบลงในพุ่มไม้หนาทึบ เขาเองก็ย่องเข้าไปใกล้ขึ้นอย่างเงียบกริบ สิ่งที่เขาเห็นทำให้เลือดในกายพลุ่งพล่าน ทหารพม่าสามนาย กำลังคุมตัว สตรีนักรบหน้าตาคมเข้ม ผู้หนึ่ง มือของเธอมัดไพล่หลัง มีรอยแผลและคราบเลือดเปื้อนตามร่างกาย แต่แววตายังคงแข็งกร้าวไม่ยอมแพ้
"ฮ่าๆๆ ดิ้นรนไปก็เท่านั้นแหละแม่หญิง" ทหารพม่านายหนึ่งหัวเราะอย่างเหี้ยมเกรียม พลางใช้ปลายดาบจี้ไปที่หลังของเธอ
เพชรประเมินสถานการณ์อย่างรวดเร็ว เขามีแค่ศรีนวลที่อยู่ข้างกาย และเขายังไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนหรืออาวุธล้ำยุคมากเกินไป แต่ก็ไม่มีเวลาให้ลังเลแล้ว เพราะทหารพม่านายหนึ่งกำลังเงื้อดาบขึ้นสูง หมายจะฟันเข้าที่ศีรษะของนักรบหญิงผู้นั้น!
"หยุดเดี๋ยวนี้!"
เพชรตัดสินใจใช้ "จิตวิทยา" และ "หลักการสะท้อนเสียง" จากโลกอนาคต เขาส่งเสียงตะโกนก้องกังวานไปในอากาศ โดยใช้มือป้องปากและปรับทิศทางเสียงให้สะท้อนกับแนวป่าและหน้าผาเล็กๆ ที่อยู่ใกล้เคียง ทำให้เสียงของเขาดังสะท้อนกังวานไปทั่วราวกับมีคนนับร้อยล้อมอยู่
ทหารพม่าทั้งสามนายถึงกับสะดุ้งเฮือก พวกมันรีบหันซ้ายขวาอย่างตื่นตระหนก เพราะไม่เห็นว่าเสียงมาจากทิศทางใดกันแน่
"เสียงอะไรน่ะ!?"
"ใครอยู่ตรงนั้น! ออกมาเดี๋ยวนี้!"
ในจังหวะที่พวกมันกำลังสับสน เพชรก็ตัดสินใจใช้ "ระเบิดควัน" อย่างง่ายๆ ที่เขาเพิ่งประดิษฐ์จากวัตถุดิบธรรมชาติ เขาหยิบพืชที่ให้ควันหนาแน่นเมื่อถูกไฟ (เช่น ใบไม้แห้งจัดที่ชุบยางไม้บางชนิด) และใช้ ที่จุดไฟแบบแท่งแมกนีเซียม จุดมันขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะขว้างเข้าไปใกล้ๆ กลุ่มทหารพม่า
พรึ่บ! ควันสีขาวขุ่นหนาทึบพวยพุ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว กลิ่นฉุนของควันฟุ้งกระจายไปทั่ว ทำให้ทหารพม่าไอค่อกแค่กและมองไม่เห็นทาง
"อะไรกันเนี่ย!"
"ควัน! ควันอะไรกัน!"
ในขณะที่พวกพม่ากำลังปั่นป่วนกับควันพิษและเสียงที่ชวนสับสน เพชรก็พุ่งตัวออกไปจากที่ซ่อนราวกับพยัคฆ์ชำนาญ มือของเขาว่องไวราวสายฟ้าฟาด ใช้มีดพับอเนกประสงค์ในมือฟันเข้าที่เอ็นร้อยหวายของทหารพม่านายหนึ่งอย่างแม่นยำ ทหารนายนั้นทรุดลงทันทีด้วยความเจ็บปวด
จากนั้นเพชรก็ใช้ "ทักษะมวยไทย" ที่ติดตัวมา เขาเตะตัดขาอีกนายล้มลง ก่อนจะกระโดดหมุนตัวใช้ศอกฟาดเข้าที่ท้ายทอยของทหารนายสุดท้ายอย่างรุนแรง ทุกอย่างเกิดขึ้นในพริบตา ก่อนที่ทหารพม่าทั้งสามจะสลบเหมือดไป
เพชรรีบปลดเชือกที่มัดนักรบหญิงทันที
"ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" เพชรถามด้วยความเป็นห่วง
สตรีผู้นั้นมองเพชรด้วยแววตาตกตะลึงระคนขอบคุณ "ข้า... ข้าไม่เป็นไร ท่านเป็นใครกัน? เหตุใดจึงมีวิชาแปลกประหลาดเช่นนี้?"
การค้นพบอาวุธพม่าและการสานสัมพันธ์
เพชรไม่ตอบในทันที เขาสำรวจร่างของทหารพม่าที่หมดสติอย่างรวดเร็ว และสิ่งที่เขาพบทำให้มุมปากของเขายกยิ้มอย่างพอใจ ที่เอวของหัวหน้าทหารพม่า มีปืนคาบศิลาขนาดเล็กพกอยู่หนึ่งกระบอก (เป็นปืนแบบโบราณที่ใช้ดินปืนและลูกปืนบรรจุจากปากกระบอก) และ มีดพกขนาดสองคืบ ที่ทำจากเหล็กดี เพชรรีบเก็บอาวุธทั้งสองชิ้นมาไว้กับตัวทันที
"ปืนกระบอกนี้... ข้าจะนำไปดัดแปลง" เพชรคิดในใจ นี่จะเป็นอาวุธลับที่ทรงพลังยิ่งขึ้นเมื่ออยู่ในมือของเขา
เพชรหันไปมองสตรีนักรบที่เขาช่วยไว้ "ข้ามีชื่อว่าเพชร ส่วนท่านคือ?"
"ข้ามีนามว่าอรุชา" นักรบหญิงตอบเสียงห้าวปนอ่อนเพลีย "ขอบคุณท่านเพชรมากที่ช่วยชีวิตข้าไว้ หากไม่มีท่าน ข้าคงไม่รอดแล้ว"
เพชรพยักหน้า "ข้าดีใจที่ได้พบท่านอรุชา" เขามองสำรวจไปรอบๆ "ท่านหนีมาจากไหน และมาที่นี่ได้อย่างไร?"
อรุชาถอนหายใจเฮือกใหญ่ "ข้าหนีออกมาจากวังเจ้าค่ะ... พร้อมกับเจ้านายหญิงคนหนึ่ง และข้าหลวงอีกหลายคน" เธอเล่าต่อว่า "พวกเราพลัดหลงกันเพราะถูกพม่าตามล่าอย่างหนัก ท่านหญิงกับคนอื่นๆ ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำไม่ไกลจากที่นี่ ข้าออกมาหาอาหารและน้ำ เลยถูกพวกมันจับตัวได้"
เพชรหันไปสบตากับศรีนวล ศรีนวลพยักหน้ายืนยัน "ท่านอรุชา ข้าจำท่านได้ เจ้าค่ะ ท่านเคยเป็นแม่ทัพคุมกำลังบางส่วนในวัง"
"พวกเจ้า...รู้จักกันหรือ?" อรุชาถามด้วยความประหลาดใจ
"ใช่" เพชรตอบ "ศรีนวลก็หนีออกมาจากวังพร้อมกับกลุ่มของท่านหญิงเช่นกัน แต่พลัดหลงกันมา"
"เช่นนั้นก็ดีเลย!" อรุชาดีใจ "ข้าอยากให้พวกท่านไปพบท่านหญิงของข้า ท่านหญิงคงดีใจและต้องการความช่วยเหลือจากพวกท่าน"
พักผ่อนริมธาร และความปรารถนาที่ซ่อนเร้น
ก่อนที่จะไปพบกับกลุ่มของเจ้าหญิง อรุชานำทางเพชรและศรีนวลไปยังลำธารเล็กๆ แห่งหนึ่งไม่ไกลจากจุดที่พบกัน "พวกเราเหนื่อยล้ากันมากแล้วเจ้าค่ะ ขอพักดื่มน้ำดับกระหายเสียก่อน"
ลำธารใสไหลริน ท่ามกลางป่าที่เงียบสงบ อรุชาดื่มน้ำจนชื่นใจ ก่อนจะทรุดตัวลงพิงต้นไม้ใหญ่และเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เพราะการถูกจับกุมและถูกทรมานมาตลอดทาง
เพชรมองไปที่ศรีนวลที่ใบหน้าแดงก่ำเล็กน้อยเพราะอากาศร้อนและคงรู้สึกไม่สบายตัวจากเสื้อผ้าที่เปียกชื้น
"มานี่เถิดศรีนวล" เพชรเอ่ยเสียงนุ่ม "อากาศร้อนนัก เรามาลงไปเล่นน้ำดับร้อนกันดีกว่า"
ศรีนวลลังเลเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าอย่างเขินอาย เธอถอดผ้าแถบที่นุ่งห่มออกช้าๆ เผยให้เห็นเรือนร่างที่งดงาม เพชรมองภาพตรงหน้าอย่างหลงใหล ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตนเองออกเช่นกัน
ทั้งสองค่อยๆ หย่อนตัวลงไปในลำธาร น้ำเย็นสดชื่นช่วยบรรเทาความร้อนอบอ้าวได้เป็นอย่างดี เพชรค่อยๆ เข้าไปใกล้ศรีนวล มือหนาของเขาโอบรัดเอวคอดกิ่วของเธอไว้ สัมผัสผิวกายที่เนียนนุ่มใต้น้ำ
"เจ้าช่างงดงามยิ่งนักศรีนวล... งดงามยิ่งกว่านางอัปสรในวรรณคดี" เพชรกระซิบเสียงพร่า พลางจูบซับที่ซอกคอระหงของเธอ สัมผัสใต้ผิวน้ำเร้าอารมณ์ให้พลุ่งพล่านยิ่งขึ้น
ศรีนวลหลับตาพริ้ม ปล่อยให้ความปรารถนาเข้าครอบงำ เธอโอบแขนรอบคอเพชร ตอบรับจูบและสัมผัสอันเร่าร้อนที่ทำให้ร่างกายของเธออ่อนระทวย เพชรค่อยๆ ประคองศรีนวลขึ้นจากน้ำพิงกับก้อนหินริมธาร แล้วพวกเขาก็ปล่อยใจไปกับแรงปรารถนาที่ไม่อาจหักห้ามได้อีกครั้ง เสียงครางแผ่วเบาของศรีนวลดังไปทั่วบริเวณลำธาร เคล้าคลอไปกับเสียงน้ำไหลริน
ในขณะเดียวกัน อรุชาที่กำลังหลับใหลอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยเสียงที่แว่วมา เธอพยายามลืมตาที่หนักอึ้งขึ้น มองไปยังลำธาร และภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ดวงตาของเธอเบิกกว้าง
อรุชานอนนิ่งอยู่กับที่ มองดูภาพของเพชรกับศรีนวลที่กำลังหลงระเริงในห้วงรักอย่างดื่มด่ำ ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นอย่างช้าๆ หัวใจเต้นรัวด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งตกใจ อาย และ... ความปรารถนาบางอย่างที่ถูกปลุกเร้าขึ้นมาอย่างเงียบๆ เธอไม่เคยเห็นภาพเช่นนี้มาก่อนในชีวิตที่เป็นทหาร แต่ความรู้สึกเร่าร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างก็ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะ ค่อยๆ ใช้มือสอดเข้าไปในผ้าแถบของตนเองอย่างเชื่องช้า...

เพชรกับศรีนวลยังคงหลงระเริงอยู่ในห้วงรักริมธาร เสียงครางแผ่วเบาของศรีนวลเคล้าคลอไปกับเสียงน้ำไหลริน และเสียงเนื้อกระทบเนื้ออย่างหนักหน่วงบ่งบอกถึงความเร่าร้อนที่ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง
อรุชาที่ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเหล่านั้น ยังคงนอนนิ่งอยู่กับที่ เธอไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อย ด้วยความตกใจและอายที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง แต่ดวงตาของเธอกลับจับจ้องไปที่ภาพตรงหน้าอย่างไม่อาจละสายตาได้
เพชรที่กำลังอยู่ในท่าที่ศรีนวลกำลัง นั่งคร่อมขย่มควยใหญ่ของเขาอยู่ ศรีนวลหันหน้าไปทางเดียวกับเพชร ขาสองข้างกางออกเหยียบบนต้นขาแข็งแรงของเขา ลำตัวโยกขึ้นลงเป็นจังหวะตามแรงขย่ม เธอแหงนหน้าไปด้านหลังเพื่อจูบกับเพชรที่ใช้สองมือขยำเคล้นหน้าอกของเธออย่างเมามัน​ ทั้งคู่หันไปทางอรุชา
ภาพตรงหน้าชัดเจนเต็มสองตา อรุชาเห็น ท่อนควยลำใหญ่ที่ปักลึกเข้าออกในหีของศรีนวลอย่างจะแจ้ง ทุกครั้งที่ศรีนวลขย่มกายขึ้นลง เสียงเนื้อกระทบกันก็ดังขึ้นอย่างเร้าใจ ความปรารถนาที่ซ่อนเร้นอยู่ในตัวอรุชามานาน ถูกปลุกเร้าให้ตื่นขึ้นมาอย่างรุนแรง เธอไม่เคยสัมผัสกับความรู้สึกเช่นนี้มาก่อนในชีวิตที่อุทิศให้กับการรบ
อรุชาตัดสินใจที่จะ ซ่อนตัวต่อไป เธอค่อยๆ ขยับกายอย่างเงียบเชียบ เลื่อนตัวเข้าไปใกล้พุ่มไม้ที่ให้บังสายตาได้มิดชิดกว่าเดิม แต่ก็ยังคงเห็นภาพของเพชรกับศรีนวลได้อย่างถนัดตา ความตื่นเต้นระคนหวาดหวั่นทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวแรงยิ่งกว่าเสียงกลองศึก
เพชรเองก็สัมผัสได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่จ้องมองมา แต่เขาเลือกที่จะ แกล้งทำเป็นไม่รู้ตัว ใบหน้าของเขายังคงแสดงออกถึงความพึงพอใจอย่างถึงที่สุด เขายกสะโพกสวนขึ้นไปรับแรงขย่มของศรีนวล เย็ดโชว์อย่างขึ้นสุดลงสุด ราวกับต้องการตอกย้ำให้ผู้ที่แอบมองเห็นทุกรายละเอียดของบทรักอันเร่าร้อนนั้น
ศรีนวลครางออกมาอย่างต่อเนื่อง เธอรับรู้ได้ถึงความเร่าร้อนของเพชรที่ส่งผ่านเข้ามาในกาย แต่ไม่ได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของบุคคลที่สาม
ภาพตรงหน้า สายตาที่จับจ้องไปยังท่อนควยใหญ่ที่กำลังเสียดสีเข้าออกในช่องทางรักของศรีนวลอย่างจะแจ้ง การได้ยินเสียงครางและเสียงเนื้อกระทบกันอย่างไม่ขาดสาย... ทั้งหมดนี้กระตุ้นเร้าอารมณ์ของอรุชาจนถึงขีดสุด มือที่เคยสอดเข้าไปในผ้าแถบ ค่อยๆ ขยับไปตามเรียวขา ก่อนจะเลื่อนขึ้นไป สัมผัสกับกลีบกุหลาบของตัวเองอย่างเชื่องช้า...

ลมหายใจของอรุชาเริ่มหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ เธอกัดริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงครางของตัวเอง ภาพของเพชรกับศรีนวลยังคงวนเวียนอยู่ในมโนสำนึกของเธอ ทั้งความงดงาม ความดิบเถื่อน และความสุขสมที่ปรากฏตรงหน้า ทำให้ร่างกายของอรุชาเกร็งกระตุก ก่อนที่ความรู้สึกบางอย่างจะพลุ่งพล่านออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ น้ำรักสีใสไหลซึมออกมาเปรอะเปื้อนเรียวขาของเธอ... อรุชานอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้า แต่ในดวงตากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกัน ทั้งความอิ่มเอม ความสับสน และความปรารถนาที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน
ตอนนี้อรุชาได้เห็นและสัมผัสกับประสบการณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อน​

บทรักริมธารดำเนินมาถึงจุดสูงสุด เสียงครางของศรีนวลดังระงมเมื่อร่างกายของเธอเกร็งกระตุกเป็นจังหวะ เพชรเองก็คำรามในลำคอด้วยความสุขสมเพียงไม่นาน น้ำรักสีขาวขุ่นก็พุ่งทะลักออกมาจากกายของทั้งสองพรวดพราดพร้อมกัน น้ำเย็ดเอ่อล้นอาบท่อนควยใหญ่ของเพชรจนชุ่มโชก หยดติ๋งลงสู่ผืนน้ำด้านล่าง เสียงเนื้อที่เคยกระทบกันอย่างเร่าร้อนก็เงียบลง เหลือเพียงเสียงลมหายใจหอบถี่ของทั้งคู่
เพชรค่อยๆ ดึงท่อนควยที่ยังแข็งขืนและชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำรักออกจากช่องทางของศรีนวลอย่างช้าๆ ร่างกายของศรีนวลยังคงสั่นระริก ดวงตาปรือปรอยด้วยความอิ่มเอม
"ศรีนวล" เพชรเอ่ยเสียงพร่า พลางประคองใบหน้าสวยหวานของเธอให้เงยขึ้น "ลอง... ลองชิมรสชาติของข้าดูสิ"
ศรีนวลมองท่อนควยที่ยังชุ่มโชกไปด้วยน้ำเย็ดของเพชรด้วยความประหลาดใจและเขินอาย เธอไม่เคยทำสิ่งใดเช่นนี้มาก่อนในชีวิต
"ข้า... ข้าทำไม่เป็นเจ้าค่ะ" เธอตอบเสียงแผ่ว
เพชรยิ้มอย่างอ่อนโยน เขารู้ดีว่าศรีนวลยังไม่เคยสัมผัสกับความรู้สึกนี้ เพชรค่อยๆ จับมือเล็กๆ ของศรีนวลมาประคองท่อนควยของตนเองไว้ช้าๆ
"ไม่เป็นไร... ข้าจะสอนเจ้าเอง" เพชรบอกเสียงกระซิบ เขาค่อยๆ โน้มตัวลง ใบหน้าของศรีนวลอยู่ใกล้กับส่วนปลายของท่อนควย เพชรใช้ปลายนิ้วเขี่ยริมฝีปากอิ่มของเธอเบาๆ เป็นการบอกใบ้
ศรีนวลมองหน้าเพชรอย่างลังเล ก่อนจะค่อยๆ อ้าปากออกช้าๆ เพชรค่อยๆ กดท่อนควยเข้าไปในปากอุ่นนุ่มของเธออย่างแผ่วเบา ศรีนวลรู้สึกตกใจกับขนาดที่ใหญ่เกินกว่าที่คิด แต่เพชรก็ค่อยๆ สอนให้เธอขยับปากและลิ้นอย่างช้าๆ สอนให้เธอรู้จังหวะในการอมและดูดอย่างถูกวิธี
แรกๆ ก็ยังเก้ๆ กังๆ แต่ด้วยความอ่อนโยนของเพชร และสัญชาตญาณความปรารถนาที่เพิ่งถูกปลุกเร้า ศรีนวลก็เริ่มเรียนรู้ที่จะดูดซับท่อนควยใหญ่นั้นอย่างเป็นธรรมชาติมากยิ่งขึ้น ลิ้นเล็กๆ ของเธอเริ่มเลียไล้ไปตามลำควย ดูดดื่มน้ำรักที่ยังเปรอะเปื้อนอยู่ และใช้ริมฝีปากอุ่นนุ่มครอบคลุมส่วนหัว ดูดดึงอย่างกระหาย ราวกับต้องการเก็บเกี่ยวรสชาติของเพชรให้มากที่สุด
ภาพตรงหน้าทำให้ อรุชาถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เธอไม่เคยเห็นภาพใดที่เร้าอารมณ์และดิบเถื่อนได้ถึงเพียงนี้มาก่อน ท่อนควยใหญ่ที่ยังชุ่มโชกไปด้วยน้ำรักสีขาวขุ่น และศรีนวลที่กำลังดูดดื่มเลียกินมันอย่างไม่รังเกียจ ใบหน้าของศรีนวลที่แสดงออกถึงความสุขสมกับการกระทำนั้น ยิ่งทำให้ความรู้สึกแปลกประหลาดในใจของอรุชาปั่นป่วนไปหมด
อรุชามองภาพนั้นด้วยความเสียวซ่านไปทั้งร่าง เธอรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟแล่นไปทั่วทุกเส้นประสาท ความปรารถนาที่เธอไม่รู้จักชื่อกำลังคุกรุ่นอยู่ในอกอย่างรุนแรง เธอไม่เคยคิดฝันว่าจะได้เห็นภาพเช่นนี้ในชีวิต และภาพตรงหน้าก็ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะ ใช้มือบีบคลึงกลีบกุหลาบของตัวเองซ้ำๆ อย่างรุนแรงและรวดเร็ว
เพชรสัมผัสได้ถึงทุกการเคลื่อนไหวและการหายใจที่หอบถี่ของอรุชา เขารู้ดีว่าอรุชายังคงแอบมองอยู่ และนั่นคือสิ่งที่เขาต้องการ เขาจงใจให้บทรักนี้ดำเนินไปอย่างเปิดเผยและเร่าร้อนที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อปลุกเร้าอารมณ์ความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ในตัวอรุชา ให้มันลุกโชนขึ้นมาอย่างเต็มที่ และเพื่อแสดงให้เห็นถึง "พลัง" อีกด้านหนึ่งของเขา ที่สามารถควบคุมและครอบงำแม้กระทั่งความรู้สึกของมนุษย์ได้
ศรีนวลดูดซับน้ำรักของเพชรจนหมดสิ้น เธอเลียทำความสะอาดท่อนควยใหญ่นั้นจนเกลี้ยงเกลา ไม่เหลือแม้แต่ร่องรอยของสิ่งสกปรกใดๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเพชรด้วยแววตาออดอ้อนและเปี่ยมไปด้วยความรัก
อรุชาเกร็งกระตุกไปทั้งร่าง เธอหลับตาแน่น กัดริมฝีปากจนเจ็บ ภาพของท่อนควยที่ใหญ่โต ภาพของศรีนวลที่ดูดดื่มเลียกินมันอย่างเชื่องชำนาญ และความรู้สึกเสียวซ่านที่พุ่งพล่านจากปลายนิ้วที่กำลังบีบคลึงตัวเองอยู่ ทั้งหมดนี้ปะทุออกมาพร้อมกันเป็นห้วงน้ำรักที่ไหลทะลักออกมาจากกายของเธออย่างไม่อาจควบคุมได้ อรุชานอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้า แต่ในดวงตาที่ปรือปรอยนั้นกลับเต็มไปด้วยความสับสนและความปรารถนาอันรุนแรงที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนในชีวิตของนักรบ

ย้อนเวลามาเจาะไข่แดงแล้วนายเพชรกล้า / อรุชาและท่านหญิงก็คงไม่รอด

ย้อนเวลากลับมาจัดเรียบเลยนะครับ
คิดว่าคุณครูต้องยังมีบท จะเป็นท่านหญิงรึเปล่าน้อ
อรุุชาเองก็หารู้ไม่กำลังจะพานายเพชรไปจัดการท่านหญิงซะแล้ว

บรรยายได้งดงามมากครับ

ไม่ต้องกลับไปอนาคตแล่ว เพชร อยู่ยาวๆไปเลย ไปเป็นทหารเอก พระนเรศ เลย

เสียวระหว่างรบเพิ่มพลังทั้งกายและใจ

ช่างเป็นบทประพันธ์ที่งดงาม ทั้งการร้อยเรียงภาษาและเนื้อเรื่องที่แปลกใหม่ ขอบคุณและขอคาราวะท่านผู้เขียน ถือเป็นระดับปรมาจารย์อีกท่านหนึ่งครับ