อาชีพนี้ดีมากเลย

ปลอบน้องเมมโมให้หายเศร้าทั้งคืน

ดำเนินเรื่องได้น่าสนใจมากครับ ขอติดตามเป็นแฟนพันธุ์แท้คนหนึ่ง

กลับมาอ่านน่า ยังสนุก

 

เด็ก ม.5 ซิงด้วยไหมนิ ม่อนอีกแล้วนะม่อน

กำลังสนุกมากกกกก

ได้เด็กอีกแล้ว

    

หำเหลี่ยมทอง

.

เนื้อเรื่องน่าติดตาม

มีแต่แปลกๆนะพี่ม่อน

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 ลูกค้ามัธยม

ใจเย็นๆนะครับ ภาค 1 และ ภาค 2 จะตามมาหลังภาค 3

แวะไปดูเรื่องเก่าๆกัน

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย     
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์     
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม   
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง   

แฟนกู ภาค 1 
แฟนกู ภาค 2 
แฟนกู ภาค 3 
แฟนกู ภาค 4 
--------------------------------------------------------------------------------------

   ผมอึ้งไป  ไม่พูดไม่ตอบอะไร 

   ผมนึกถึงเงินสามหมื่นที่พี่น้ำเสนอ  ผมไม่เคยได้จับเงินจำนวนหมื่นเลยในชีวิตนี้  เงินที่มากที่สุดที่ผมเคยมีคือแค่ 5000 จากน้าเอมที่ให้  ซึ่งตอนนี้ผมใช้มันจนหมดแล้ว   ที่สำคัญ...พี่ชาติไม่เคยบอกอะไรแบบนี้เลย  ผมกลัวว่าผมจะโดนหลอก  แต่ผมก็ไม่รู้พี่น้ำอยากได้อะไรจากผมมากกว่านั้นมั๊ย
   "ขอคิดก่อนนะครับ"
   .....................................................................

   คืนนั้นผมนอนกะพี่น้ำอีกสองครั้ง แต่ละรอบก็ไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมง  พี่น้ำพังพาบคาควยผมในเกมสุดท้ายตอนสักตีสี่  ผมเสร็จไปสี่น้ำ..แต่พี่น้ำเสร็จไปเท่าไหร่ไม่รู้   ผมเย็ดครั้งสุดท้ายเสร็จผมก็ออกจากห้องพี่น้ำตอนตีห้า แล้วรีบนั่งแท็กซี่ไปหาหลวงตา  เพื่อพาหลวงตาไปบิณฑบาต  แต่ว่า....

   "ไอ้ม่อน  หลวงตามรณภาพแล้วเช้านี้"
   "เฮ้ย พี่  ไม่มั้ง เมื่อวานผมอยู่ไปช่วยหลวงตาถือของอยู่เลย..."
   "เออ นั่นแหละ  หลวงตาหัวใจวาย  กูเห็นมึงมาสาย  คิดว่าไม่มาแล้ว กูว่าจะมารับท่านไปบิณฑบาตแทนมึง  แต่พอมาถึงไม่เห็นหลวงตามารอ ก็เลยขึ้นไปดู...."

   เป็นอันว่าหลวงตาก็ไม่อยู่กะผมอีกแล้ว  ผมร้องไห้เสียใจราวกับญาติผู้ใหญ่ของผมตายไป  หลวงตาใจดีกะผมมากๆ  ดูแลสอบถามชีวิตผมเรื่อยๆ  กลัวผมไม่มีข้าวกิน  หลัวผมไม่เรียนหนังสือ   จะว่าไปตั้งแต่พ่อทิ้งผมไป   ผมก็เหลือแค่ครูอมรกะพี่แนน  แล้วครูอมรเอาผมมาไว้กะหลวงตา  ผมก็เหลือแค่หลวงตาเท่านั้นที่คอยดูแลเอาใจใส่ชีวิตผม   ตอนนี้ผมคงอยู่คนเดียวแล้ว  ผมช่วยงานสวดหลวงตาทุกคืนจนวันเผา

   "มึงไม่ต้องมาเช้าๆแล้วนะไอ้ม่อน  แต่ถ้ามึงอยากกินข้าวเมื่อไหร่...ก็แวะมาได้  หลวงตาเคยฝากกูไว้ให้เลี้ยงมึงด้วย  แล้วนี่ก็เป็นอีกอย่างที่หลวงตาฝากไว้ให้มึง..."

   พี่วันลูกศิษย์มือขวาของหลวงตา  ยื่นซองขาวยับยู่ยี่มาให้ผม  ผมยื่นมือไปรับไว้
   "พี่  มีไรบอกผมก็ได้นะ  ผมจะมาช่วย  พี่รู้เบอร์ผมแล้วนะ..."
   "เออ...  กูคงไปช่วยงานเก็บศพของมูลนิธิเหมือนเดิมแหละ  อย่างน้อยก็มีข้าวกิน  มึงก็ตั้งใจเรียน  โชคดีนะ  มีไรก็มาหากู"

   ผมลาพี่วันแล้วเดินออกมา  แกะซองหลวงตา  ในนั้นมีเงินห้าพันและมีกระดาษที่มีลายมือขยุกขยิกของหลวงตา
   "ไอ้ม่อน  หลวงตาไม่อยู่แล้ว  เอาตัง 5000 นี่เก็บไว้ใช้เรียนหนังสือนะ  ตั้งใจเรียน ครูอมรเค้าอุตส่าห์ส่งเสีย  หลวงตาอยากให้ม่อนเรียนจบ  ความรู้ไม่มีใครขโมยไปจากเราได้นะ"
   .............................................................................................

   "อ๋อ....รู้จักดิ   ยัยน้ำน่ะเหรอ  เป็นไง  น่ารักดิ" 
พี่ชาติตอบผมเมื่อเราได้มีโอกาสเจอกันวันนึง
   "ก็น่ารักว่ะพี่  ทีแรกว่าจะเอาแค่ชั่วโมงเดียว  พี่เค้าชอบผม..เลยขอทั้งคืน  ผมไม่รู้เรียกเท่าไหร่  พี่ไม่ได้บอกผม  ก็ขอเค้าไป 2000  เค้าก็ให้ผมมา 3000"
   "เฮ้ยแม่ง 3000 เอง   โห..น้อยไปมั๊ยวะ  อีน้ำ..มันรวย  ตังค์แยะ  แต่ขี้เหนียว  เคยเจอทีสองที  หลังๆไม่ค่อยมาที่พี่เท่าไหร่   เธอ...ชอบเปลี่ยนไปเรื่อยๆ"

พี่ชาติอัดบุหรี่เข้าปอดยาวๆ  อีกครั้งแล้วพ่นควันออกมาอย่างสบายอารมณ์  ก่อนพูดกะผมต่อ..
"แต่เออ..ไอ้ม่อน   กูจะบอกอะไรมึงอีกอย่าง  งานแบบนี้...มึงอย่าผูกพัน  ห้ามเลยนะมึง  ห้ามผูกพัน  ห้ามยุ่ง  ห้ามเป็นแฟน  ห้ามรักใดๆทั้งนั้น  เสร็จเป็นงานๆ  จบเป็นงานๆไป   ไม่ต้องอาลัยอาวรณ์   มึงไม่ต้องไปชอบเค้า  รักเค้า  ไม่ต้องสงสาร  ไม่ต้องคิดเชี่ยอะไรทั้งนัน    เราทำอาชีพแบบนี้  ผ่านมาก็ผ่านไป  ไม่ใช่ได้ฟันเค้าแล้วจำเป็นต้องเป็นแฟนเป็นผัวเค้า   อย่าไปยุ่งมาก  เดี๋ยวผัวหรือแฟนตัวจริงแม่งมา  มึงโดนยิงตายห่า   มึงเชื่อกู  ไม่งั้นเดี๋ยวแม่ง...เรื่องตามมา  ยาววววว....."

   พอพี่ชาติบอกเรื่องนี้  ผมรู้สึกขัดแย้งจัง  จะว่าไปผมอยากเจอพี่น้ำอีก  แต่มันเหมือนกะว่า เราคงไม่มีโอกาสเจอกันอีกแล้ว  พี่น้ำไม่ขอเบอร์จากผมและผมก็ไม่ได้มีเบอร์พี่น้ำ  เราคงไม่เจอกันอีกจริงๆแหละ  ผมใช้เวลาที่เหลือคุยกะพี่ชาติก่อนพี่เค้าจะออกไปทำงาน  ถามถึงโรงแรมที่พี่เค้าไป  พี่ชาติบอกมาสองสามแห่งรอบๆแถวนี้  และยังสั่งสอนผมอีกสองสามเรื่อง

   "ยังมีอีกเรื่อง  รอไว้มึงเงี่ยนก่อน...แล้วค่อยไปทำงานก็ได้  ไม่ต้องไปทุกวัน  แล้วเรียนด้วยนะมึง  น้ำแตกทุกวัน..แม่งโทรม  เดี๋ยวเรียนไม่รู้เรื่อง  แล้วก็เอ่อ...มันจะไม่ฟิต ไม่แข็ง    แต่ก็นะ...มึงมันยังอายุน้อย  มึงคิดเอาเองแล้วกัน"
   ............................................................................

   เย็นวันนั้น...ผมบอกเจ๊เจ้าของร้านอาหารไปว่าผมจะทำถึงปลายเดือนแล้วผมจะออกแล้ว  เพราะว่าต้องเรียนหนังสือจริงจังและตังค์น้อย  ผมจะไปทำงานอื่น   เจ๊เจ้าของร้านรีบขึ้นเงินให้ผมเป็นวันละสี่ร้อยทันที  แต่ผมก็ไม่สนใจ  งานที่ผมทำเมื่อคืน  คืนเดียวได้ตั้ง 3000   มันดีกว่ากันแบบเทียบไม่ได้  ได้เงินด้วย ได้เสียวด้วย   ช่วงเวลาอีกอาทิตย์ที่เหลือ  ผมทำงานให้เจ๊เต็มที่  อย่างน้อยเจ๊ก็ให้เงินผมมาปีนึง  แม้เงินที่เจ๊ให้มามันจะไม่มากมายนัก
   .........................................................................

   "อ้าว  มึงจะไปยืนเหรอวันนี้  กูไม่ไปนะ  กูว่าฝนมันจะตก  ขี้เกียจตากฝน"
   "ครับพี่  ผมว่าจะไปลองใหม่อีกที"

   หลังจากครั้งแรกกะพี่น้ำ... ผมไม่ได้มายืนสองอาทิตย์แล้ว   ผมอยากไปลองใหม่  วันนี้วันศุกร์ด้วย  ลูกค้าน่าจะเยอะ   ผมออกไปยืนตั้งแต่ 1 ทุ่ม  ยืนที่เดิมที่เคยมายืนกะพี่ชาติ  แต่ก็น่าผิดหวังที่ไม่มีลูกค้าเลยจริงๆ  อาจเป็นเพราะผมยืนท้ายๆถนนแล้วและก็ฝนตกด้วยรถก็ติด  ฝนตกเริ่มตกพรำๆ   ผมหลบที่ใต้ต้นไม้และมองไปริมทาง  ก็เห็นเพื่อนร่วมอาชีพอีกสองสามคน  ยืนไม่ไกลกันนัก   ผมมองไปที่ถนนเผื่อจะมีรถเข้ามาจอดสักคัน   และชั่วขณะที่ผมเหม่อลอย  รถวีออสสีขาวก็วิ่งแซงซ้ายพุ่งเข้ามา  และเบรกอย่างแรงจนล้อไถลไปกะถนน   รถทั้งคันไถลลื่นเข้ามาจนถึงผม  ผมยืนตะลึงทำอะไรไม่ถูก   มันชั่วแว้บเดียวเท่านั้น  รถคันนั้นก็จอดเทียบสนิทแนบกับฟุตบาธห่างผมแค่ฟุตเดียว  ผมยืนตัวแข็งอยู่ข้างรถ   คนในรถเปิดหน้าต่างออกมา  ผมมองเข้าไปในรถแล้วชะงักทันที

   "เอ่อ...คือ...น้องมีอะไรให้ผมช่วยมั๊ยครับ"
   "พี่คะ....ไปกะหนูได้มั๊ย  ไปกะหนูหน่อย"
   "ไปไหน"
   "วันนี้อยากให้มีใครไปเป็นเพื่อนสักคน  ไปกะหนูนะ"
   "คือ เอ่อ ถ้าพี่ไปกะน้อง  ต้องจ่ายเงินพี่ 800 นะ ชั่วโมงนึง"
   "ได้ๆ  มาเหอะ  ขึ้นมา  เร็วๆๆๆๆ"

   ดูเธอรีบร้อนลุกลน  มันไงกันเนี่ย  มาเจอแบบนี้ผมงงมากๆ ยิ่งประสบการณ์ในอาชีพนี้น้อยๆอยู่ด้วย   เธอไม่ถามอะไรเลยที่ไหน  ยังไง ราคาเท่าไหร่  ไม่ต่อรอง  แต่ผมก็ขึ้นรถไป  และเธอก็ออกรถทันที   ผู้หญิงคนนี้เรียกผมว่าพี่  ซึ่งผมมองแล้ว  เธอก็น่าจะเป็นน้องจริงๆแหละ  ชุดที่เธอแต่งยังเป็นชุดนักเรียนอยู่เลย  เธอมาชวนผมไป  เธอเป็นนางนกต่อให้ใครมาปล้นผมหรือเปล่า  หรือไม่ก็ต้องมีอะไรที่เข้าใจผิดแน่ๆ  สงสัยผมคงไม่ได้เงินในวันนี้
   "น้องจะไปไหนเนี่ย  ให้พี่มาทำไร"
   "ไปไกลๆ  ไปไกลๆเลย  พี่ไปกะหนูนะ"
   "โห  ถ้าไปไกล  นี่ต้องเป็น 1500 นะ  น้องมีเงินจ่ายพี่เหรอ"

   เธอขับรถไปแล้วมือก็หยิบกระเป๋าตังค์เอาเงินออกมาส่งให้ผม 2000   เฮ้ย  นี่มันเรตค้างคืนนี่หว่า
   "อยู่กะหนูนานๆนะ...."
   ผมรับเงินมาแล้วใส่กระเป๋าไว้  วันนี้ผมเตรียมพร้อมกว่าคราวแล้วมาก  ผมเอาเป้มาด้วย ในนั้นมีถุงยางและเจลหล่อลื่นพร้อม  มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยนและผ้าเช็ดตัว  และที่ไม่ลืม  พี่ชาติบอกให้ซื้อไวอะกร้าติดไว้   ผมทำตามที่พี่เค้าบอกหมด  โดยที่ยังไม่รู้เลยว่าผมต้องใช้มันเมื่อไหร่  เพราะผมแข็งอย่างไม่เคยมีปัญหา
   
"เดี๋ยวๆๆๆๆ  เฮ้ย..น้อง ขับเป็นมั๊ยเนี่ย  เบรกก่อนซิ  เฮ้ย  เบาๆ  เดี๋ยวก่อน เบรคๆๆๆ จอดข้างหน้า"

   จากการขับของเธอผมรู้เลยว่าเธอขับไม่เป็นเท่าไหร่นัก  เธอขับหวาดเสียวจะเฉี่ยวชนหลายครั้งแล้ว  ผมบอกเด็กสาวให้จอดรถทันที  เธอทำตามที่ผมบอก  ผมหันไปจับตัวเธอหันมาหาผม   อ้าว...เฮ้ย  ร้องไห้นี่หว่า...
   "เดี๋ยวนะ  ไม่ต้องรีบไป  คุยกะพี่ก่อน  น้องชื่อไร"
   "เมมโม"
   "เมมโม   พี่ชื่อพี่ม่อนนะ   เมมโมบอกพี่ก่อน เกิดไรขึ้น??"

   เธอร้องไห้อย่างหนักและไม่พูดอีก  ผมว่า..เธอคงไม่ใช่คนที่จะมาหาความสุขจากคนแบบผมซะแล้ว  แต่ทำไมเธอกล้ารับผมขึ้นรถ  เธอไม่กลัวผมลากเธอไปข่มขืนหรือไงเนี่ย...
   "น้องเมมโม  ฟังพี่นะ  พี่มีอาชีพเป็นผู้ชายเช่า  ไปกะคนที่เค้าจ้าง  ตรงๆคือไปมีอะไรกัน  เมมโมต้องการแบบนั้นจากพี่เหรอ"
   เธอพยักหน้า 
   "ไงก็ได้ค่ะพี่"
เฮ้ย  ไม่ใช่มั๊ง... เธอตอบ "ไงก็ได้" แปลว่าไรวะ  ผมว่ามันต้องมีอะไรผิดแน่ๆ  วัยแบบเมมโมน่าจะมีแฟน  และจบกะแฟนมากกว่าจะมาจบกะผมนะ
   "เมมโมอายุเท่าไหร่  เรียนชั้นไหน"
   "ม 5 อายุ 16"
   เธอเรียนชั้นเดียวกะผม  แต่อายุน้อยกว่าผมปีนึง  งั้นเธอก็เท่ากะน้องส้ม น้องเบลอ่ะดิ
"แล้วเมมโมจะไปกะพี่  ต้องการให้พี่ทำอะไร..."
   "พี่จะทำไรก็ทำ  แต่ขอแค่พี่อยู่เป็นเพื่อนหนูนะ"
   
   ผมพอเดาได้ว่าเธอคงมีปัญหาอะไรสักอย่าง  แต่เธอยังคงไม่พูดตอนนี้
   "เอางี้  เชื่อใจพี่มั๊ยอ่ะ  ถ้าเชื่อ  พี่จะขับรถให้  ไม่พาเมมโมไปข่มขืนหรอก  พี่จะพาไปส่งบ้านนะ  พี่ไม่คิดเงินแล้วกัน"
   "ไม่เอา..พี่  หนูอยากอยู่กะพี่ทั้งคืนนี้เลย เป็นเพื่อนคุยกะหนูนะ  พี่จะเอาเงินอีกเท่าไหร่"
   เธอทำท่าเปิดกระเป๋าเงิน  ผมจับมือเธอไว้  ส่ายหน้าเพื่อบอกเธอว่าผมไม่ต้องการ  แต่น้ำตาเธอยังไหลลงมาเป็นสาย
   "งั้น..เอางี้ก็ได้  งั้นเราจะไปคุยกันหรืออยู่กันที่ไหนดี"
   "รังสิต"

   ผมช้อค  ที่ไหนวะ..รังสิต  ไม่เคยได้ยิน  แต่น่าจะไกลมาก  ไกลอะไรจะขนาดนั้น แล้วผมจะกลับมาที่นี่ได้ยังไง
   "ไกล  พี่ไม่ไปอ่ะ  เมมโมไปหาคนอื่นดีกว่านะ"