ช

                     ภายในห้องเรือนหลังใหญ่ของเสี่ยอ่ำ แต่ละคนนอนกอดก่ายกันอย่างหมดแรงเนื่องจากโหมแรง ในเกมส์กามอย่างลืมวัยและอิ่มเอมอย่างเต็มที่  สองร่างลุงหลานเฒ่าโย ไอ้จ้อยเดินอาดๆไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหม ผลักประตูขึ้นเรือนตรงดิ่งมายังห้องนอนเพราะเห็นแสงไฟสลัว ๆ สาดมาจากในห้อง  "มันอยู่กันในห้องแน่หรือลุง " ไอ้จ้อยถามอย่างแคลงใจ  "มีไม่มีก็บุกมาแล้ว ฮาๆๆๆ " เฒ่าโยหัวเราะร่วนแบบสติสตังก์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เสียงหัวเราะได้ปลุกให้เสี่ยพงษ์ตื่นมาด้วยอาการงงงวย "พวกมึงเป็นใครว่ะ ไม่รู้จักถ้ำเสือถ้ำตะเข้ซะแล้ว " เสี่ยอ่ำ นังศรี และไอ้โชคก็ถูกเสียงแอะอะของเสี่ยพงษ์ปลุกให้ตื่น  "ไอ้โจรกระจอกมึงไม่รู้หรือว่าบ้านใคร " เฒ่าอ่ำนึกว่าเฒ่าโยกับไอ้จ้อยเป็นพวกโจรลักเล็กขโมยน้อย   นังศรีตกใจรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่ เสี่ยพงษ์ที่ตื่นก่อนใส่แต่กางเกง มือกระชากมีดดาบที่ประดับข้างฝามากระชับในมือแน่น  "พวกมึงเอานางฟ้าของกูไปซ่อนใช่มั้ย นางฟ้าๆน่าเย็ดของกู กูออกมาได้แล้วฮาๆๆๆๆกูจะเย็ดๆๆๆ คนสวยๆ "  ไอ้จ้อยกระโจนเข้ามาในห้องพูดจาวกวนไปมา ตาเหลือกค้าง หน้าตาบิดเบี้ยวน่าสยดสยอง  "ไอ้พวกขี้ยาเอย "เสี่ยพงษ์นึกว่าสองลุงหลานเป็นพวกขี้ยาจะมาลักของในบ้าน  พอไอ้จ้อยก้าวเข้ามาในห้องก็ใช้แข้งขวายันโครมไปที่ยอดอกไอ้จ้อยอย่างเต็มเหนี่ยว  ไอ้จ้อยไม่ได้หลบหลีกท่อนขาของเสี่ยพงษ์แม้แต่น้อย ร่างของมันกระเด็นไปกระแทกฝาห้องสนั่น  เฒ่าโยเห็นหลานรักพลาดท่าก็กระโจนหมายเข้าไปช่วย  ไอ้โชคที่อยู่ใกล้ประตูสุดก็เข้ามากระชากคอเฒ่าโยโยนลงไปกองกับพื้นห้องเหมือนเด็กจับคอแมวโยนยังไงยังงั้น  แต่ที่น่าแปลกใจก็คือสองลุงหลานไม่มีท่าทีจะเจ็บปวดหรือได้รับบาดเจ็บใดๆเลย พอร่างถึงพื้นก็เด้งตัวกระโจนเข้าหาเสี่ยพงษ์และไอ้โชคทันที  เสี่ยพงษ์ยืนงงทำอะไรไม่ถูกพอรู้ตัวร่างเฒ่าโยก็เข้ามาประชิดตัวแล้ว   ดีที่เสี่ยอ่ำผู้พี่ ใส่เสื้อผ้าเสร็จก็กระชากปืนที่อยู่บนหัวเตียงเหนี่ยวไกโดยไม่ต้องเล็งด้วยระยะประชิดแบบนี้คาดว่าไม่พลาดเป้าหมายแน่ ๆ "เปรี้ยงๆๆๆๆ" เสียงก้องคำรามจากปลายกระบอกปืนดังสนั่นห้อง ร่างเฒ่าโยกระเด็นไปกองกับพื้นห้อง  "เปรี้ยงๆๆๆ" อีก 3 นัดเจาะทะลุตัวไอ้โยร่างปลิวไปกระแทกตู้โชว์ในห้องแตกกระจาย     "รู้จักเสือเก่าอย่างกูน้อยไปแล้ว ฮาๆๆๆ "เสี่ยอ่ำคำราม     อย่างไม่ทันตั้งตัวร่างเฒ่าโยกับหลานชายก็ทลึ่งพรวดขึ้นมาอย่างผิดธรรมชาติของมนุษย์ที่ถูกอาวุธปืนยิงจุดสำคัญ ดูเหมือนคมกระสุนไม่สามารถหยุดสองลุงหลานได้  เสี่ยอ่ำตกใจถอยหลังกรูด แต่ช้าเกินไปเมือแทบความเร็วของเฒ่าโย  มือแข็งดังคีมหล็กของเฒ่าโยกำรอบคอของเสี่ยอ่ำแล้วเค้นกระชากเสียงกร๊อบ  กระดูกคอของเสี่ยอ่ำถูกสองมือบีบแตกละเอียดทันทีทันใด  วิญญาณเสี่ยอ่ำหลุดลอยออกจากร่างแบบไม่ทันได้ทรมานใดๆ  "ฮาๆๆๆๆๆสนุกๆๆ " เฒ่าโยหัวเราะร่างชักกระตุกไปมา  เสี่ยพงษ์เห็นพี่ชายถูกบีบคอหักตายต่อหน้าต่อตา  ก็คำรามด้วยความแค้นกระชากดาบในมือกระโจนฟันฉับไปที่ไอ้จ้อยที่กำลังลุกขึ้นมาจะไปสมทบกับเฒ่าโย "พวกมึงตาย " คมดับฟันไปที่คอไอ้จ้อยดังฉับคอไอ้จ้อยห้อยล่องแหลงเกือบขาด แต่ร่างของไอ้จ้อยกลับไม่หยุดยังคงเดินทื่อๆเข้าหาเสี่ยพงษ์ คอที่เกือบขาดค่อยๆประสานรอยแผลเข้าด้วยกัน เลือดสักหยดก็ไม่มีให้เห็น  เสี่ยพงษ์แทบสิ้นสติกับภาพที่เห็นก่อนที่เสี่ยพงษ์จะทันตั้งตัวมีดดาบในมือก็ถูกไอ้จ้อยคว้าไปอย่างง่ายดาย "ฉับ" สิ้นเสียงหัวของเสี่ยพงษ์กระกระเด็นลอยไปตกพื้นห้อง เลือดสาดกระเช็นสูงถึงเพดานห้องแดงฉาน   นังศรีที่อยู่ในเหตุการณ์ถึงกับเข่าอ่อนเป็นลมล้มพับอย่างน่าเวทนา   " ฮาๆๆๆๆตายๆๆให้หมด เฮ้ยๆอะไรว่ะเนี้ยใครทำๆ เลือดๆๆ ผีคอขาด ฮาๆๆๆ" สองลุงหลานหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
                                        ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของไอ้มีอย่างชัดเจน มันสองเท้าก้าวไม่ออกตัวสั่นเทาด้วยความกลัว  ความสยดสยองแปลกประหลาดในเหตุการณ์ที่มันไม่เคยสัมผัสมาก่อนทำเอามันถึงกับฉี่ราดกางเกง ตัวแข็งทื่อ ผมที่เคยดกดำถึงกับขาวหงอกไปทั้งหัวด้วยความกลัว ความคิดที่จะเข้าไปช่วยเอาผลงานไม่มีหลงเหลืออยู่เลย  สติสตังถึงกับหลุดลอยกระโจนลงเรือนดังโครมแหกปากร้องหวยหวน "ผีๆๆๆหลอกกลัวแล้วๆๆๆๆผี ๆหัวขาด "  ร่างของมันปะทะกับร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่งไอ้มีถึงกับจุกลงไปกุมท้องโอดโอย  "อ้าว เอ็งเป็นใครว่ะกระโดดลงมาจากเรือนข้า อ้าวนี่มันน้ามีข้างบ้านเรานี่  "  ร่างที่ไอ้มีปะทะคือไอ้พลนั้นเอง เสียงปืนดังคำรามก้องไปทั่วบริเวณเมือสักครู่ทำให้  ไอ้พล กลอยใจ  คุณนายสุ ที่กำลังกลับมาจากชับบอน ใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเร่งกลับบ้านอย่างเร่งรีบ    กลอยใจและคุณนายสุพอรู้ว่าเป็นไอ้มีข้างบ้านก็หลบตาถอยมาอยู่ในมุมมืดด้วยกลัวไอ้มีจะจำได้  เกมส์สวาทพิสดารในคืนนั้นทำเอาคุณนายสุและกลอยใจสยิวกาย ใจเต้นตุบๆ  แต่ตอนนี้ไอ้มี มีหรือจะจำอะไรได้ต่อให้มันเห็นหน้ากลอยใจจังๆก็คงจำใครไม่ได้ด้วยเหตุการณ์ที่มันเพิ่งผ่านมาสดๆร้อนๆ ทำเอามันขวัญกระเจิง ทำเอาผมที่เคยดำกลับกลายเป็นขาวทันทีทันใด "ผีๆๆๆๆไม่เอาแล้วโว๊ยๆๆๆ " มันสลัดหลุดจากไอ้พลก็วิ่งตะบึ่งข้ามรั้วบ้านหายไปในความมืดมิด   
                            เฒ่าโยไอ้จ้อยหลังทำการอุกอาจสติก็ค่อยๆกลับมาพร้อมเสียงไก่ขัน "เหี้ยแล้วมึง พวกเราทำอะไรไปเนี้ย " ภาพสยองเบื้องหน้าทำเอาสองลุงหลานเข่าแทบทรุด   "ลุงๆๆเอาไงดี นี่มันบ้านใครว่ะลุง " ไอ้จ้อยเขย่าตัวเฒ่าโยตัวสั่น    ก่อนที่เฒ่าโยจะทันได้คิดก็ได้ยินเสียงเอะอะจากบันไดบ้านและเสียงคนกำลังขึ้นบ้านมาไม่ต่ำว่าสองคน   มันคว้าได้มือหลานก็รีบลากหลานชายกระโจนหนีลงหน้าต่างทันที "หนีก่อนเร็ว  แล้วค่อยว่ากันขืนอยู่พวกมันเอาพวกเราตายแน่ "
                             การตายอย่างสยดสยองของสองเสี่ยกระจายไปอย่างรวดเร็ว  ต่างร่ำลือไปต่างๆนาๆ บ้างก็ว่าโจรยี่สิบกว่าคนเข้าปล้นบ้ายเสี่ยใหญ่    บ้างก็ว่าพวกเดียวกันหักหลังเรื่องผลประโยชน์ คงมีแต่พวกหื่นบ้านนาที่พอจะรู้เรื่องคราวๆ จากปากของไอ้พล และนังศรีที่ฟื้นจากสลบก็แทบจะใจสลายด้วยผัวรักจากไปอย่างไม่ทันตั้งตัว  "แม่ก็ไม่เห็นหน้ามันชัด รู้แต่ว่ามันมากันสองคน พอมันบีบคอพี่อ่ำแม่ก็เป็นลมไปซะก่อน " นังศรีสะอื้นไห้   "ไอ้โชคลูกข้าก็ไม่ได้การ มันรู้แต่ว่าเป็นผู้ชายยิงฟันไม่ตายสองคน  ไอ้คำเอ็งไปจับตัวไอ้มีมาเค้นปากมันดีกว่า " เฒ่าอ้นชวนเฒ่าคำ "ผมสั่งลูกน้องไปพาตัวมาแล้วครับลุง คงหาตัวไม่ยากแต่ไม่รู้มันจะรู้เรื่องหรือป่าว ตอนที่เจอกับมันคืนนั้น ดูท่ามันจะสติแตกเป็นบ้าไปแล้วไม่รู้ "  ไอ้พลส่ายหัว   "พ่อพลไม่เห็นหน้าพวกมันเลยเหรอ " เฒ่าคำถามไถ่  "ไม่เลยลุง พอพวกเราขึ้นเรือนมันก็โดดลงหน้าต่างหนีไปเลย " "แปลกมาก จากที่โชคบอกมาพวกมันยิงฟันไม่ตาย แต่กลับกลัวพวกเรา ทรัพย์สินเงินทองก็ไม่ได้หยิบจับไปด้วย ศัตรูเก่าก่อนของพี่พงษ์พี่อ่ำก็ไม่เหลือแล้ว " คุณนายสุพยายามวิเคราะห์หาตัวคนร้าย  ด้วยประสบการณ์และความเยือกเย็นในความเป็นเมียเจ้าพ่อ แม้จะสูญเสียสามีไปแต่ความรอบคอบ และมีสติของคุณนายสุก็ไม่ได้สูญเสียไปกับการตายของสามีไม่ เธอร้องไห้อยู่ครึ่งคืนจากนั้นก็หยุดร้องไห้แล้วลุกขึ้นมาสั่งการหาตัวคนร้าย และจัดการงานพิธีและควบคุมกิจการสามีด้วยตัวเธอเองทั้งหมด 
                         "ตายๆๆๆๆแน่ลุงจะเอายังไงดี " ไอ้จ้อยแทบสิ้นสติเมื่อรู้ว่าคนที่พวกมันเด็ดชีพคือเสี่ยพงษ์ เสี่ยอ่ำ ผู้มากบารมี  "ทำไมพวกเราขาดสติอย่างนี่ว่ะ มึงเอาอะไรผสมในกัญชาหรือป่าวว่ะไอ้จ้อย " เฒ่าโยยังไม่รู้ตัวว่าพวกมันถูกครอบงำด้วยวิญญาณร้าย นึกว่าเป็นฤทธิ์กัญชาสูตรเด็ดของหลานชายมัน  "มันก่อสูตรเดิมนั่นแหละลุง โถ ข้าจำได้ว่าพวกเราทำพิธีอยู่หลังโบถส์อยู่ก็จำอะไรไม่ได้เลย "  "เออ นั่นซิว่ ะ" เฒ่าโยพยายามจับต้นชนปลายในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
                          "กลัวๆๆๆผีๆหัวขาด ข้ากลัวๆๆๆ" ไอ้มีถูกลากตัวมาจากท้ายสวนแต่ยังไม่สามารถให้การใดๆได้เลย  "มันคงกลัวจนประสาทกลับแล้ว "  "เอาไงดีค่ะลุงอ้น "คุณนายสุกังวลหน้าเครียดด้วยไอ้มีเป็นเพียงความหวังเดียว   "สวยๆๆสาวสวย "ไอ้มีพอเห็นคุณนายสุแม้สติยังไม่สมบูรณ์แต่ความหื่นกลับเต็มร้อย  มันยิ้มละเมอมองเหล่าสาวๆ ทั้งกลอยใจ สาวต่าย สาวพิมและคุณนายสุ  "ไอ้ห่านี่บ้าแล้วยังเสือกหน้าหม้ออีก " สองขี้ยาไอ้จวนไอ้กาบหลังออกจากป่าชับบอน  พอได้ข่าวร้ายก็เร่งมาช่วยงานเหล่าหื่นบ้านนาทันที  สองสาวกลอยใจ คุณนายสุรู้ดีว่าไอ้มีไม่ได้หื่นธรรมดาแต่มันเข้าขั้นหื่นระดับเทพ  คุณนายสุคิดแผนจะให้ไอ้มีสติกลับมาปกติได้แล้วแต่ยังไม่แน่ใจว่าจะสำเร็จมั้ย "ปล่อยเป็นหน้าที่พี่เอง พี่ว่าพี่พอมีวิธีฟื้นความทรงจำมันได้  ยังไงต้องฝากพวกพี่ๆ น้องๆทุกคนช่วยเป็นแม่งานจัดการงานพิธีให้พี่ด้วยนะ " "ไม่ต้องเป็นห่วงจ๊ะ เราก็เหมือนครอบครัวเดียวกัน " สาวต่าย สาวพิม เข้ามาประคองกอดคุณนายสุ  "ขอบใจพวกเราทุกคนนะ "
                           ดึกสงัดหลังพิธีทางศาสนาเสร็จสิ้นแขกรื่อในงานก็ทยอยกลับ คงเหลือแต่เหล่าเซี่ยนไพ่ เซี่ยนไฮโล กระจายกันเป็นวงๆ  บนเรือนเหล่าหื่นบ้านนาก็กำลังตะเตรียมงานต่อในวันพรุ่งนี้   คุณนายสุแอบมากระซิบกับไอ้พลและเหล่าหื่นบ้านนา "อย่าให้ใครเข้าใกล้สวนหลังบ้านนะ ไม่งั้นอาจจะเสียแผนได้ " "ครับ ผมสั่งลูกน้องไว้แล้วครับส่วนของที่ให้จัดการอยู่หลังสวนเรียบร้อยแล้ว"  คุณนายสุพยักหน้าเป็นเชิงชอบใจจากนั้นก็ค่อยๆหลบออกไปทางสวนหลังบ้านตรงไปยังสวนไอ้มี   "คุณนายสุให้เตรียมอะไรว่ะพล " ไอ้ชัยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น "หมาตัวผู้ขนาดใหญ่ " "เอาหมามาทำไม่ว่ะ มันจะช่วยคืนสติไอ้มียังไง" ไอ้ชัยแปลกใจ คงมีแต่สาวน้อยกลอยใจที่พอจะรู้ว่าน้าสะใภ้จะใช้หมาตัวผู้ในการคืนสติไอ้มีได้อย่างไร  คิดแล้วก็ให้เสียวท้องน้อยวูบๆปลีกตัวออกมาทางหลังบ้านบ้าง 
                  

อบมากเลยเรื่องนี่

 

เล่นกับหมาอีกแล้วรึ คุณนายยยยยย

ตายง่ายไปนิดนะหลังจากผ่านศึกมาโชกโชน