คุณนายแม่รู้ทันอีกล้าวววว

เด็กน้อยมากๆเลยเจีหมิว

 

 

 

ต่อจากตอนที่แล้ว ไอ้ลิงหัวหงอกบังอาจมาจิ้มหัวเรา แล้วบอกว่าฝันดี


ฝันดีเหรอ... จากปากไอ้ลิงป่าอ่ะเหรอ ไม่อ่ะไม่ใช่แน่นอน ยังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้ สิ่งเดียวที่เรานึกได้ตอนนั้นคือ ละเมอเพราะพิษบาดแผลแน่นอน ต้องใช่ ต้องใช่แน่ๆ เราเดินกลับมาห้องนะ แต่คำว่าฝันดีมันก็ยังวนเวียนอยู่ในหัวอ่ะ สลัดไม่ออกเลย



พอประตูห้องปิดปุ๊ป ไอ้ลิงป่า หัวหงอกก็ล็อคประตูปั๊ป แล้วล็อคลูกบิดไม่พอมีล็อคกลอนด้วย โหไอ้ลิงบ้า เราก็มองๆแบบเคืองๆเลย แล้วก็เดินมาที่ห้องนอน แต่ว่าก่อนจะถึงห้องเรา ก็มีจะพื้นที่ไว้นั่งเล่นอ่ะนิดนึง พี่แมนก็นั่งจิบนมอุ่นๆรอเลย คือพี่แมนชอบกินนมอุ่นๆก่อนนอนนะไม่รู้ทำไม




พี่แมนก็จิบนมไปแล้วก็มองแล้วแบบเจ้าเล่ห์มากๆอ่ะ โห ดูพี่ชายเราดิ่ เราไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆแล้วถามว่าทำสายตาแบบนี้หมายความว่าไงอ่ะพี่แมน พี่แมนจิบ จิบ แล้ววางแก้วเบาๆ แล้วบอกว่าอะไรไอ้หมิวแกคิดไปเองแล้ว เราก็บอกว่าโหพี่แมน คิดว่าน้องมองไม่ออกเหรอ สายตาพี่แบบนี้อ่ะเหมือนพี่กำลังสนุกอยู่เลย



พี่แมนก็บอกว่า นี่เห็นพี่ชายคนนี้เป็นคนยังเหรอครับน้องสาว เราก็พูดไปเลยว่าเนี่ยแค่พูดเพราะๆแบบนี้ก็มีเลสนัยแล้วเนี่ย พี่แมนก็หัวเราะเลยนะ แล้วก็หยิบนมขึ้นมาจิบอีกที เราก็ถามว่า น้องทำถูกไหมพี่แมนที่ให้โทนมานอนบ้าน พี่แมนถามว่าเอ้าทำไมถามพี่แบบนี้ล่ะ




เราก็บอกว่าก็... บ้านเราไม่เคยมีผู้ชายคนอื่นมาค้างบ้านเลยนี่นาพี่แมน การที่น้องอนุญาตให้ลิง...  ให้โทนมานอนนี่น่ะน้องกลัวพ่อกับแม่ดุน่ะพี่แมน พี่แมนก็บอกเรานะ จำไว้นะไอ้หมิวอะไรที่แกตัดสินใจทำลงไปแล้วไม่ว่าจะดีหรือจะแย่ แกต้องยอมรับว่ามันเกิดขึ้นเพราะตัวแก



เราก็มองหน้าพี่แมนแบบหงอยๆเลยพูดมาซะแบบนี้โดนพ่อกับแม่ดุแน่เลย ขนาดแฟนเก่าเราที่โดนโทนอัดไปเมื่อกี้ยังไม่เคยมาบ้านเราเลยด้วยซ้ำ เราทำได้แค่พยักหน้างืมๆน้องรู้แล้ว แต่พี่แมนก็บอกว่าแต่ไอ้โทนก็ไม่ใช่ว่าเพิ่งเคยมานอนที่บ้านของเรานี่ คือตอนนั้นเราหาแล้วลุกเลยนะ



เราถามพี่แมนว่า หมายความว่าไงอ่ะพี่แมน พี่แมนก็บอกเอ้า !!! มันก็มานอนบ้านเราตั้งหลายครั้งแล้วไง เราบอกไม่ ๆๆ ๆ น้องไม่เคยเห็นอ่ะ พี่แมนก็ถามว่าแล้วแกเคยสนใจอะไรมั่งไอ้หมิวหืมมมม โอ๊ยยย อะไรเนี่ย เราถามว่าแล้วไปนอนที่ไหนอ่ะ พี่แมนก็บอกว่านอนห้องนั้นแหละ แต่แกก็ไม่เคยเดินมานี่หว่า



โอ๊ยยย อะไรเนี่ย นี่มีลิงมานอนในบ้านเราทั้งๆที่เราไม่รู้เหรอ หึ้ยยย หงุดหงิด พี่แมนก็บอกพอ ๆ ๆ นอนได้แล้วพรุ่งนี้พี่ต้องพาไอ้โทนไปหาหมอเช็คสุขภาพ เราก็บอกไรง่ะ ให้พี่รุจน์พาไปก็ได้นี่ พี่แมนก็บอกเห้ยนี่เป็นความรับผิดชอบของพี่นะ จะให้รุจน์มันมาทำให้ได้ไง ไปเลยแกอ่ะนอนเลย



แล้วตอนนั้นลิงโทนก็เดินออกมานะ เดินผ่านเรากับพี่แมนไปเลย เราก็งงเอ้าทำไมไม่ทักไม่ทายเลยล่ะ พี่แมนก็นั่งอยู่ตรงนี้เนี่ย แต่ถึงจะไม่ทักอะไร แต่เขาก็ก้มหัวเล็กน้อยนะ เหมือนปกติที่เดินผ่านผู้ใหญ่ แล้วพี่แมนก็ทักก่อนเลยว่าเห้ยโทน นมอยู่นี่ แล้วไอ้ลิงบ้านั่นก็เบรกเอี๊ยดเลยนะ แล้วก็หันกลับมา



อืมใช่ พอมองดีๆแล้วมีนมอยู่ 2 แก้วนี่นา เราก็ลืมนึกไปเลยว่าปกติแล้วพี่แมนจะไม่ได้กินเยอะอะไรขนาดนี้ พี่แมนก็ขยับนะ คือเป็นโซฟาไง ขยับแล้วให้โทนนั่งข้างๆ โอ๊ยยยยยย นี่ตกลงเป็นเจ้านายกับลูกน้องจริงป่ะเนี่ย แล้วโทนก็นั่งลงไปแบบง่ายๆไม่หือไม่อือไม่ขัดอะไรเลย


เราไม่ได้พูดอะไรนะมองเฉยๆตอนนั้น ไม่ได้หงุดหงิดเล๊ยยยยย น้องโทนเขานั่งแล้วก็จะใช้แขนข้างที่เจ็บมาหยิบนะแต่ขยับนิดเดียว เราก็ได้ยินเสียงอึ้ก เหมือนเขาเจ็บแปร๊ปเพราะการขยับแต่พยายามกลั้นเสียง พี่แมนก็บอกเห้ยๆ ใจเย็นเป็นไรเปล่า โทนบอกเปล่าครับแล้วก็ใช้มืออีกข้างมาหยิบไปแทน



พี่แมนก็บอกว่าเอ็งน่ะนอนที่บ้านพี่ไปก่อน โทนก็บอกนะว่าแต่ผมมีเรียนนะพี่ เราก็ถามสวนไปนะว่าบ้าเปล่าเจ็บแบบนี้ไปเรียนหนังสือได้ไง จะเอามือไหนเขียนหนังสือล่ะเจ็บไม่ใช่เหรอ โทนก็บอกว่าผมเขียนหนังสือได้สองมือครับ ไม่เป็นไรหรอกแค่นั้น โอ๊ย ไอ้ลิงบ้า คนเป็นห่วงนี่ก็เถียงเก่งจริง




พี่แมนก็บอกเอาเท่าที่ไหวไอ้โทน เอ็งต้องกายภาพด้วยไม่งั้นมันจะไม่หายสนิท เดี๋ยวตอนนี้ก็ไปๆกลับๆ ก่อน นอนหอพักมันไม่ค่อยดีหรอก แล้วก็อย่างที่ทุกๆคนรู้แหละว่าโทนคงปฏิเสธ แต่พี่แมนก็บอกว่าเห้ย ตามนี้แหละไม่ต้องอ้าง เดี๋ยวพี่ให้คนไปส่ง แล้วค่อยนั่งแท็กซี่มาบ้าน




โทนก็บอกโอ้ยพี่แมน มันถูกๆที่ไหนนั่งแท็กซี่จากมหา'ลัย มาบ้านพี่อ่ะ พี่แมนก็บอกไม่เป็นไรพี่รวย แล้วเชื่อป่ะจบเลย พี่แมนพูดแบบนั้นโทนเถียงไม่ออกเลย โอ๊ยย ยอมง่ายไปอ่ะที่เราอ่ะเถียงไม่หยุดเลย แล้วพี่แมนก็ถามว่าแล้ว... หมอว่าไงวะ โทนสะอึกเลย กำลังกินนมอยู่ถึงกับแทบสำลัก




โทนบอกว่าพี่เขาบ่นผมใหญ่เลยอ่ะ แล้วก็บ่นพี่ด้วยเกือบซวยยกแก๊งแล้ว เอ๊ะ ! เราสงสัยตั้งแต่ที่โรงพยาบาลแล้วนะว่าทำไมโทนดูรู้จักคุณหมอคนสวยคนนั้น แล้วคุณหมอคนนั้นก็มารู้จักโทน แล้วคำพูดที่พูดว่าทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องเลยนี่ เราคิดว่าคุณหมอต้องหมายถึงพี่แมนด้วยแน่ๆ




แล้วที่พี่รุจน์ก็พูดกับโทนว่าเกือบซวยแล้วนี่มันหมายความว่าไง แล้วที่แปลกสุดๆคือทำไมพี่แมนต้องถามถึงคุณหมอคนนั้นด้วยล่ะ โอ๊ยนี่มันอะไรกันเนี่ย พี่แมนบอกว่า ไอ้ห่าหมอ ( เพื่อนพี่แมนที่มาฉีดยาให้โทน ) ทำไมไม่ฝากเคสกับคนอื่นวะนั่น โทนก็บอกว่านั่นดิ่พี่ ....



โอ๊ยย เรานั่งหัวโด่แท้ๆ ดูสองคนนั้นคุยกันซิ่เหมือนเราไม่มีตัวตนอ่ะ โอ๊ยหงุดหงิด โทนกระดกนมหมดแก้ว แล้วก็น้ำต่ออีก แก้ว แล้วก็บอกพี่แมนผมไปนอนก่อนนะ พี่แมนบอกเอ้อตามสบาย แล้วก็ลุกไปเลย เอ้า ! แล้วเราล่ะ โหไอ้ลิงบ้า ! ดูทำกับเราดิ่





แล้วโทนก็เดินไปเลยนะ เรามองตามเลยหงุดหงิด พอโทนปิดประตูไปแล้วพี่แมนก็แซวว่าอุ๋ยสงสัยมีคนอารมณ์เสียก่อนนอน พี่แมนพูดแล้วก็ยิ้มแบบเหมือนกรุ้มกริ่มอ่ะ เราก็ถามอะไรพี่แมนใคร รมณ์เสีย แล้วแม่ก็มานะ แม่เดินขึ้นมา แล้วพี่แมนทำไงรู้มะ ขยับ ขยับๆ แล้วบอกแม่คร๊าบนั่งก่อน



แล้วพอแม่นั่งพี่แมนก็กอดเอวเลย โหย !!!!!!!!!!  พอแม่มาแล้วเป็นงี้ตลอดเลยอ่ะ แม่ก็ตีแขนพี่แมนเบาๆแล้วบอกว่า มาแบบนี้แสดงว่าแกล้งอะไรน้องใช่ไหมเจ้าแมน เราก็บอกใช่ ๆ ๆ ๆ พี่แมนอ่ะแกล้งหมิวค่ะแม่  พี่แมนบอกอ๊ะ ๆ ๆ พูดดีๆไอ้หมิวใครแกล้งไร รมณ์เสียไรอ๊ะเปล่านาาาาา



โอ๊ยยยย เราเถียงไม่ออกเลยเหมือนพี่แมนเขารู้ว่าเราเคืองที่โทนเมินเราอ่ะ แล้วจะให้พูดยังไงก็แม่อยู่ด้วย ฮืออออ พี่ชายบ้า แม่ก็ถามว่าแล้วเจ้าโทนล่ะเจ้าแมน พี่แมนบอกว่าเมื่อกี้เพิ่งกลับไปนอนครับ แม่ก็ถามว่าแล้วนี่หาเครื่องนอนให้น้องยัง พี่แมนก็บอกเรียบร้อยครับ พี่แมนก็บอกอีกว่า



แม่ครับ เดี๋ยวผมจะให้ไอ้โทนมานอนบ้านจนกว่าอาการมันจะดีขึ้น หรือไม่ก็จนกว่า พ่อกับแม่ไอ้โทนจะกลับมาต่างจังหวัดนะ แม่ก็บอกอื้มก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้ว เจ็บแขนแบบนั้นหยิบจับอะไรคงไม่สะดวก แล้วนี่จองคิวหมอทำกายภาพไว้ยัง พี่แมนก็บอกเรียบร้อยครับ โอ๊ยย อีกแล้วอ่ะ กลายเป็นคนนอกอีกแล้วอ่ะ แม่กับพี่แมนคุยกับไม่สนใจเราเลย ฮือออออออ



แล้วแม่ก็เรียกเราบอกหมิวมานั่งใกล้ๆแม่หน่อย เราโดดดึ๋งเลย โดดไปนั่งข้างๆแม่ พี่แมนก็ต้องขยับไปอ่ะแหละเชอะ พี่แมนก็บอกไอ้นี่ชอบเรียกร้องความสนใจ เราก็ถามทำไมอ่ะ พี่แมนก็บอกเปล่า !!!!!! เมื่อกี้ก็อารมณ์เสีย 55555 เราบอกไม่เกี่ยวเลย แม่ก็บอกเอ้ พี่น้องคู่นี้ทำไมชอบทะเลาะกันเนี่ยหืม




เรากอดแขนแม่แล้วบอกว่าก็พี่แมนแกล้งหมิวอ่ะค่ะแม่ พี่แมนก็บอกอะรายไอ้หมิวใครแกล้งอะไร แม่ก็บอกเห้อจริงๆเลย แล้วนี่หมิวสะดวกไหมลูกถ้าเจ้าโทนจะมานอนบ้านเรา เราก็หืม ทำไมแม่ถามหมิวแบบนี้ล่ะคะ แม่เราก็บอกนะว่าก็ปกติหมิวไม่ค่อยชอบให้คนนอกมาบ้านนี่ เราก็พูดงึมๆงำๆ แล้วบอกเปล่านี่คะ




พี่แมนก็แซวเลยว่าเห้ยเป็นไบ้เหรอ ทำไมพูดเบ๊าเบาล่ะน่ะ เต็มใจไหมครับไอ้ลูกคุณหนู เราก็บอกโอ๊ยรู้แล้วน่า คำก็ลูกคุณหนูสองคำก็ลูกคุณหนูเชอะ พี่แมนก็บอกว่าก็แกเป็นแบบนั้นจริงๆนี่หว่า เนอะแม่เน๊อะ เราก็บอก แม่เนี่ย ๆ ๆ ดูพี่แมนแกล้งหมิวอีกแล้วอ่ะ




แม่เราก็บอกเอ้ สองคนนี้ยังไงเนี่ยหืม ว่าแต่แล้วทางเคย์ว่าไงมั่งล่ะเจ้าแมน พี่แมนก็เปลี่ยนน้ำเสียงเลยนะ มาเป็นเรียบๆไม่เล่นเหมือนเมื่อกี้ พี่แมนบอกว่าคุณเคย์ก็ไม่ว่าอะไรครับ แต่ผมก็ไปขอโทษแล้วที่ไอ้โทนเอามีดไปจ่อใกล้แบบนั้น แม่ก็ถอนหายใจแล้วบอกว่า ทั้งพ่อ ทั้งเคย์นี่ก็ตกลงอะไรกันแปลกๆ




พี่แมนก็บอกว่ามันก็ปกติแหละครับแม่ ทีมรักษาความปลอดภัยฝั่งนั้นมั่นใจในฝีมือตัวเอง จนคุณเคย์เองก็หนักใจ ก็เลยต้องทำให้เห็นแบบนี้แหละครับ แม่เราก็บอกว่าแต่แม่ไม่เห็นด้วยหรอกนะที่เจ้าโทนต้องมาบาดเจ็บแบบนี้น่ะถึงมันจะดีต่อบริษัทของเราก็เถอะ พี่แมนก็เงียบเลย



แม่เราก็บอกนะว่า อย่าให้มีเหตุการณ์หรือการกระทำอะไรแบบนี้ที่จะทำให้คนในองค์กรบาดเจ็บนะเจ้าแมน แม่ไม่อยากให้คิดว่าต้องยอมเจ็บตัวเพื่อองค์กรถึงจะเป็นเรื่องที่ดี พี่แมนก็เงียบแล้วบอกผมขอโทษครับแม่ เราก็ได้ทีขยับเข้าไปหาแม่ แล้วมองหน้าพี่แมนเลยตอนนั้น 5 5 5 5 เราชนะ



แต่แม่ก็หันมาถามเราว่าแล้วเราล่ะเจ้าหมิว ได้ก่อเรื่องอะไรตอนที่แม่ไม่เห็นมั่งไหมหืม ง่ะ....  ตอบยังไงดี  พี่แมนก็ถามเรากลับมาว่า นั่นซิ่น๊า   ได้สร้างเรื่องอะไรหรือเปล่าไอ้หมิว โอ๊ยยย ดู ๆ ๆ ดูพี่ชายเราดิ่