เป็นนวนิยาย แนวดราม่า,NTR,Darkside
ผมบรรยายตอนแรกค่อนข้างยาว และเวิ่นเว้อ โดยไม่ค่อยมีฉากxxxสักเท่าไหร่ จุดประสงค์ในepแรกคือการปูเนื้อเรื่องให้ละเอียดมากที่สุด เพื่อผู้อ่านจะได้เข้าถึงพฤติกรรม การตัดสินใจของตัวละครแต่ละตัว




ตอนที่1

อั๋นหนุ่มใหญ่ หน้าตาดี ฐานะร่ำรวย อายุ26ปี ครอบครัวเป็นครอบครัวใหญ่

พ่อชื่อ ทวี อายุ67

แม่ชื่อ พัชรี อายุ46 เป็นเมียคนที่สองของนายห้างทวี มีลูกคนแรกคืออั๋นตั้งแต่อายุของเธอ19 และตอนที่เธออายุ38ได้มีลูกคนที่2 ชื่อน้องแอ๋ม
พ่อทวีเคยมีภรรยาและลูกชายก่อนที่จะอยู่กินกับคุณนายพัชรี แต่ทั้ง2เสียชีวิตไปนานแล้ว

คุณอั๋น อายุ 26 เป็นลูกของพ่อทวีและแม่พัช
น้องสาว ที่เป็นลูกหลง ชื่อแอ๋ม อายุ8ขวบ
และญาติในเครือตระกูลอีกหลายคน

พ่อแม่อั๋นมีสินทรัพย์มากมาย อสังหาฯในกรุงฯเยอะมาก ทั้งตึกน้อยตึกใหญ่ หลายธุระกิจในเครือให้บริหาร วันๆคุณอั๋นจะเข้าออกตึกนั้นตึกนี้เพื่อดูแลงานเป็นหูเป็นตาให้ครอบครัว

ชีวิตของอั๋นผ่านผู้หญิงมากหน้าหลายตา ตั้งแต่อั๋นเริ่มได้ลองครั้งแรกตอนมัธยม3กับเพื่อนสาวร่วมชั้นเป็นครั้งแรก ครั้งต่อๆมา อั๋นก็เริ่มคบหาสาวรุ่นอีกหลายคนมาโดยตลอด ถึงอั๋นจะรูปหล่อและร่ำรวย แต่ปัจจุบันอายุย่างเข้าวัย27 อั๋นก็เป็นคนโสดอยู่
ที่ว่ายังโสดอยู่นั้น เพราะ ขอย้อนความไปในเวลาที่อั๋นเรียนมหาลัยปี3 อั๋นมีคู่หมั้นหมาย เธอชื่อวิชุดา เธอเป็นลูกสาวเฮียชัช เพื่อนสนิทของพ่อทวีพ่อ และเธอเป็นผู้หญิงที่ผู้ใหญ่ทั้ง2ได้หมั้นหมายไว้นานแล้ว


จนทั้ง2ได้มาเรียนในมหาลัยเดียวกัน คุณวิเป็นนิสิตปี1 ในขณะที่อั๋นเรียนปี3 คุณวิเป็นผู้หญิงที่สวยสง่า ผิวขาวอมชมพู หุ่นเพรียวมีส่วนเว้าส่วนโค้งที่สมส่วน ฐานะร่ำรวย เธอมักตามติดและทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอั๋นเสมอ จนน่าลำคาญ และแน่นอนเป็นเพราะอั๋นนั้นก็ฟาดเธอไปเรียบร้อย ตามสไตล์หนุ่มเจ้าชู้รูปหล่อร่ำรวยที่อยู่ในวัยคนอง ที่สาวๆทุกคนพยายามจะเข้าหา ตั้งแต่ยัยวิเสียซิงให้พี่อั๋น ตั้งแต่นั้นก็ติดพี่อั๋นแจ

ในเวลาที่อั๋นเรียนปี3เทอม2 อั๋นพยายามตีตัวออกห่างวิเสมอ จากเคยไปนอนห้องเธอสัปดาห์ละครั้ง จนไม่ไปหาเลย เพราะอั๋นไม่ได้รักเธอมากมายถึงขนาดอยากได้เป็นเมีย นั่นอาจเป็นเพราะนิสัยเธอของยัยวิ ที่ค่อนข้างฉุนเฉียวง่าย เจ้าอารมณ์ เจ้ากี้เจ้าการและถือตัว

เธอมาหาอั๋นทีไร เพื่อนฝูงจะเดินหนีทันที เพราะเธอมักจะพูดไม่ค่อยให้เกียรติใคร จนทำให้อั๋นอึดอัด จึงพยายามตีตัวออกห่าง แต่นั่นก็เหมือนจะเป็นข้ออ้าง เพราะจริงๆอั๋นดันไปชอบน้องปี1คนนึง ชื่อน้องฝน เป็นสาวแว่นหน้าหมวย เด็กเนิร์ดสุดๆ ซื่อและใสบริสุทธิ น้องฝนเป็นเด็กในครอบครัวที่มีเชื้อสายจีน พ่อทำงานราชการชั้นกลางๆทั่วไป มีฐานปานกลาง มาจากจังหวัดเพชรบุรี ฝนพักที่บ้านน้าสาวไม่ห่างจากมหาลัยนัก

อั๋นพยายามเป็นพี่ชายที่ดี หมั่นทำคะแนนจนน้องฝนยอมคบด้วย แต่เราได้แค่ความเป็นแฟนกัน น้องค่อนข้างหวงตัว ด้วยความที่อั๋นรักจริง เธอจึงเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อั๋นให้เกียรติเสมอ อั๋นขับรถยุโรปหรูไปส่งเธอกลับบ้านบ่อยครั้ง รวมถึงที่เธอพาอั๋นไปบ้านที่ต่างจังหวัดด้วย อั๋นสวัสดีคุณพ่อคุณแม่เธอ เอาของฝากราคาแพงติดไม้ติดมือบ่อยๆ จนเป็นที่ไว้วางใจของพ่อแม่และน้องๆทั้งหลายของฝน
แต่อั๋นไม่สามารถพาน้ำฝน ไปไหว้ครอบครัวของตัวเองให้รู้จักได้เลย เพราะฐานะพ่อแม่ของอั๋น ค่อนข้างสูงกว่ามากมากก อีกทั้งเรื่องยัยวิที่เป็นคู่หมั้น มันจึงเป็นเรื่องยากที่อั๋นยังไม่พร้อมเปิดตัวฝนให้ครอบครัวได้รู้

อั๋นพยายามสลัดเด็กหลายคนที่เคยแวะไปนอนด้วย ไม่ต่ำกว่า5คนที่เป็นขาประจำ และที่เป็นสาวขาจรอีกหลายคน เพื่อเอาเวลาไปทุ่มเทความรักให้น้องฝนคนเดียว ส่วนยัยวินั้นอั๋นเลิกกับเธอได้ยากที่สุด เธอไม่ยอมรับความจริงว่าพี่อั๋นพยายามปลีกตัวจากเธอ อั๋นค่อยๆเงียบหายไป แต่เมื่อยัยวิเห็นพี่อั๋นหายไป เธอจะพยายามตามจนเจอและเหวี่ยงใส่อั๋นตลอดตามภาษาคนเอาแต่ใจ ซึ่งเธอตามทะเลาะกันอยู่เป็นเดือนๆ

อั๋นพยายามปิดเรื่องฝนไม่ให้วิชุดารู้มาโดยตลอด เพราะรู้ว่าวิไม่ยอมแน่ๆ ซึ่งก่อนหน้านี้วีรกรรมของยัยวิ เธอมักตามไปราวีผู้หญิงที่ใกล้ชิดอั๋นมาหลายคนแล้ว

อั๋นหมั่นเทียวไปหาฝนและพาไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆและยังให้เกียรติไม่ชิงสุกก่อนห่าม มีเพียงแต่แสดงความรักด้วยกันแค่ภายนอก เดินจูงมือ กอด หอม นอนหนุนตัก แบบนี้นานนับปีๆ

กระทั่งอั๋นเรียนจบไปแล้ว ออกไปทำงานกับครอบครับเต็มตัว จนในตอนนี้วิและ ฝนเรียนปี3แล้ว แต่คนละคณะ
สิ่งที่ไม่อยากให้เกิด ก็เกิดจนได้ เรื่องแดงไปเข้าหูของยัยวิ ว่าอั๋นมีคนที่แอบคบนานแล้ว ซึ่งแน่นอน วิตามสืบจากเพื่อนๆร่วมรุ่นของพี่อั๋น จนรู้ว่าทั้ง2คบกันนานตั้งแต่ปี1แล้ว วิพอรู้เรื่องเท่านั้นเธอไม่ยอมแน่นอน เพราะคิดว่าที่อั๋นตีตัวออกห่างจากเธอ เพราะผู้หญิงคนนี้เข้ามาแย่งของรักของเธอ

ในวันหนึ่งยัยวิพร้อมกับเพื่อนของเธอที่มีนิสัยคล้ายๆกัน4-5คน ไปดักรอฝน คุกคามในที่สาธารณะ ตามด่าต่างๆนาๆว่าแย่งผัวคนอื่น จนฝนอับอายจากผู้คนทั้งในมหาลัยและที่หนักที่สุดไปดักต่อว่าที่บ้านน้าสาว จนเป็นเรื่องราวใหญ่โต ที่ทำให้พ่อและแม่ของฝนโมโหมาก

เมื่ออั๋นรู้จากการที่ฝนร้องให้ฟูมฟายต่อว่าอั๋นรุนแรง ว่าอั๋นไปหลอกเธอทั้งๆที่พี่อั๋นมีแฟนอยู่แล้วแถมเป็นคู่หมั้นเสียอีก อั๋นได้ใช้เวลาเป็นเดือน พยายามอธิบายให้ฝนจนเข้าใจ
และอั๋นพยายามที่จะต่อว่ายัยวิด้วยเช่นกัน แต่เหมือนวิจะรู้ตัว เธอจึงไม่รับสายอั๋น อั๋นไปหาวิที่หอก็ไม่เจอ เลยเคลียร์กับยัยวิยากมาก ไลน์ไปก็ไม่อ่าน
อั๋นมีเวลาคิด ก็ได้แต่โทษตัวเองว่า เรื่องนี้..ซึ่งจริงๆแล้วมันก็เป็นความผิดอั๋นนั่นแหละ ที่ไม่ตัดขาดกับวิให้ชัดเจนก่อนหน้านั้น

ส่วนตัวฝนเองตั้งแต่วันที่วิไปอาลาวาดที่บ้านน้า ฝนอายน้าสาว จนต้องออกมาอยู่หอพัก เพราะตอนนี้ฝนยอมคืนดีกับพี่อั๋นแล้ว กลัวว่าพี่อั๋นจะแวะมาหาตนบ้านน้าสาว แล้วกลัวว่าน้าจะฟ้องพ่อแม่ นั่นคือเป็นเหตุจูงใจให้ฝนย้ายมานอนหอ

อั๋นพาฝนย้ายมาอยู่หอใกล้มหาลัย เราเริ่มทำความเข้าใจกันใหม่ อั๋นพิสูจน์ตัวเองอย่างจริงๆจังๆ โดยพาฝนมาแนะนำตัวกับครอบครัว แม่พัชแม่ของอั๋นนั้น เข้าใจเพราะเป็นเรื่องของวัยรุ่นและแม่ค่อนข้างใจดี ส่วนพ่อทวีนั้นถึงไม่พอใจในตัวอั๋นที่ฟาดเจ้าวิไปแล้ว ไม่คิดผิดชอบ ทิ้งขว้างน้อง แต่พ่อก็ไม่แสดงความไม่พอใจใดๆ ได้แต่วางตัวด้วยความเป็นผู้ใหญ่

เหตุการที่เกิดไปนั้น คือช่วงฝนเรียนปี3เทอมแรก เมื่อฝนเข้าใจในทุกสิ่งแล้ว และตอนนี้ฝนย้ายมาอยู่หอ มันจึงไม่ยากที่อั๋นจะใช้เวลามาหาบ่อยๆ จนในที่สุด ฝนจึงยอมทอดกายที่ยังบริสุทธิ์อยู่ เป็นหนึ่งเดียวกันกับชายที่ตนรัก ฝนกลับมาใช้ชีวิตสดใสดังเดิม หากวันไหนที่อั๋นมีเวลาว่างหยุดยาว มักจะพาฝนไปเที่ยวต่างประเทศ5-7วัน หรือค้างแรมต่างจังหวัดบ้าง

ปี3เทอม2 ของทั้ง2สาว ในเวลานี้พ่อของอั๋นเริ่มให้งานอั๋นทำในเครือบริษัทต่างๆมากขึ้น อั๋นจึงได้เจอฝนน้อยลง แต่กลับต้องเจอกับยัยวิมากขึ้น เพราะพ่อของวิฝากให้วิมาฝึกงานกับอั๋น ซึ่งแน่นอนอั๋นพยายามจะตำหนิวิเรื่องที่ผ่านมา แต่เธอทำเหมือนทองไม่รู้ร้อน และอั๋นก็ไม่อยากจะดุเธอแรงเกินไป เพราะกลัวเธอไปราวีฝนไม่ยอมรามือ เพราะอั๋นรู้ดีว่าตนไม่ค่อยมีเวลาไปหาฝนได้บ่อยแบบเมื่อก่อน กลัวว่าจะปกป้องฝนไม่ได้ หากอั๋นตึงใส่ยัยวิบ่อยๆ


ตั้งแต่อั๋นไม่ค่อยได้แวะมา ฝนเริ่มมีแววตาที่เปลี่ยนไป จากสาวใสๆกลายเป็นสาวหม่น
พูดง่ายๆตั้งแต่ปี3ปลายปี ตลอดจนฝนเรียนใกล้จบปี4  ฝนมีสีหน้าของสาวหม่นทุกครั้งที่นายอั๋นมาหา อั๋นคิดว่าอาจเพราะตนไม่ค่อยมีเวลามาเยี่ยม ปกติจะได้แค่ทักไลน์ในเวลาเย็นๆค่ำเท่านั้น
ต่างกับยัยวิที่มีสีหน้าอารมณ์ดี พูดจาหวานหูจนน่าแปลกใจ มักจะยิ้มหยิ่งๆยั่วๆกับพี่อั๋นบ่อยๆ
ถึงอย่างนั้น อั๋นได้มีแพลนไว้ว่า เมื่อฝนเรียนจบ อั๋นจะพาฝนเข้ามาทำงานในเครือบริษัทของตน

แต่ในเวลาที่ฝนใกล้เรียนจบ อั๋นติดต่อฝนไม่ค่อยได้ เธอไม่ค่อยอ่านไลน์ ไม่ค่อยรับสาย อ้างว่าติดงาน เธอบ่ายเบี่ยงนัดเราบ่อยมาก อีกทั้งฝนย้ายหอไปนานแล้ว ฝนเคยให้เหตุผลว่า ย้ายเพราะกระทบกระทั่งกับห้องฝั่งตรงข้ามบ่อยครั้ง ไม่นานจากนั้น เหมือนฝนจะตีตัวออกห่างอั๋น และในที่สุดข่าวร้ายก็มาถึง เป็นเรื่องที่อั๋นแทบใจสลาย ฝนได้บอกขอเลิกกับอั๋น
อั๋นได้ทราบว่า น้องฝน เด็กเนิร์ดใส่แว่น หน้าใสคนนั้นได้มีแฟนใหม่แล้ว..

อั๋นได้อ่านข้อความในไลน์ถึงกับใจทรุดไปตาตุม ใจมันแป้วแทบแหลกสลาย อั๋นหยุดงาน พยายามตามหาฝน ซึ่งเธอย้ายหอไปแล้ว อีกทั้งตามหาเธอที่คณะค่อนข้างยาก แต่อั๋นก็ตามหาเธออย่างไม่ลดละ จนเพื่อนๆของฝนแอบสงสารพี่อั๋น ให้ข้อมูลไปต่างๆนาๆ ในเรื่องที่ฝนแอยทำตัวค่อนข้างไปในทางเสียหายร่วมปีที่ผ่านมา และเพื่อนฝนบางคนคอยนัดให้เจอกัน จะได้เคลียร์กันจบๆไป ในที่สุดฝนทนแรงกดดันจากเพื่อนๆไม่ไหว ฝนจึงเป็นคนนัดเจอตัว ขอคุยกับพี่อั๋น

ในวันนั้น อั๋นกำลังไปหา เห็นฝนที่ยืนรออยู่ไกลๆ มีผู้ชายหน้าตาดีทรงแบ็ดยอย มีรอยสักพร้อย ยืนอยู่ไม่ห่าง อั๋นแทบใจสลาย กัดฟันเดินตรงไปหา อั๋นพยายามมองตาฝนเพื่อหาคำตอบ แต่ฝนไม่สบสายตากับพี่อั๋นเลย

"หนูต้องขอโทษพี่อั๋นด้วย.. หนูขอเลิกกับพี่นะคะ " ฝนฝืนพูดไม่ให้เสียงสั่น

"พี่ผิดตรงไหน ถึงทิ้งพี่" แต่อั๋นนะสิ พูดเสียงสั่นเครืออย่างชัดเจน

ฝนหลบสายตา เงียบไม่พูดอะไร

หลังจากนั้นคำพูดต่างๆจากอั๋นได้พรั่งพรู ยิ่งฝนไม่พูดโต้ตอบได้แต่ก้มหน้า มันยิ่งเป็นเหมือนการยั่วให้อั๋นเพิ่มอารมณ์เค้นถามและต่อว่า จนในที่สุดอั๋นเป็นฝ่ายขาดสติ สำรอกคำพูดรุนแรงที่ไม่เคยออกจากปาก ด่าว่าฝนรุนแรงต่างๆนานา ว่าเธอก็ไม่ต่างกับผู้หญิงร่าน ผัวไม่อยู่ก็เที่ยวไปหาผัวใหม่

ไอ้หนุ่มคนนั้นที่เธอพามาด้วย ทำตาขวางใส่อั๋น ยึกยักพยายามจะเดินเข้าหา ดีที่ฝนกันเอาไว้ ส่วนฝนเองกลับไม่ตอบโต้อะไร เธอเงียบฟังคำด่าจากอั๋นอย่างเดียว เบือนหน้าไม่มองตา ในตาแข็ง ขอบตาแดง ใบหน้าไม่แสดงอาการสะทกสะท้านใดๆ ในบางบริบทแอบสะอื้นเสียงสั่นเล็กน้อย จนไอ้หมอนั่นเข้ามาปลอบแล้วพาเธอเดินจากไป

อั๋นนั้นตับพัง เสียผู้เสียคน งานการไม่รับผิดชอบจนพ่อแม่เริ่มเอือม อั๋นตัดใจจากความรักเธอไม่ได้ แต่ที่สุดอั๋นต้องตัดใจให้ได้จากเธอ ไม่ไปต่อแยใดๆ ทั้งที่คิดถึงใจจะขาด โดยปลอบใจตัวเองไปว่า อย่าไปใยดีกับผู้หญิงร่านแบบนั้น อั๋นบล๊อคข่าวคราวและการติดต่อจากฝนในทุกๆทาง

งานที่อั๋นเคยรับผิดชอบให้ครอบครัวเป็นอย่างดี ในเวลานี้จึงเป็นวิชุดาคนเดียวที่ดูแลแทนพี่อั๋น


จนเวลามันผ่านเหตุการณ์นั้นมาจะ3ปีแล้ว ตอนนี้อั๋นค่อยพัฒนาตัวเองให้กลับมาใช้ชีวิตปกติให้ได้ เมื่อคิดได้แล้ว ทำใจได้แล้ว พยายามทำตัวเองให้หายจากอาการซึมเศร้าได้แล้ว

อั๋นจึงเริ่มกลับมาเริ่มต้นรับผิดชอบงานให้ป๊ะทวีใหม่อีกครั้งนึง โดยที่มียัยวิ ที่มีความพยายามเข้ามาในชีวิตอั๋นเหมือนเดิม ถึงอั๋นจะกลับมาดูแลงานที่พ่อมอบหมายอย่างดี แต่บางสิ่งที่อั๋นเปลี่ยนไปคือ อั๋นไม่ค่อยสดใส อีกทั้งเป็นคนเจ้าชู้อีกรอบ รอบนี้หนักสุด อั๋นเจอใครถูกใจเป็นฟาดเรียบ แต่จะคบกับใครเป็นตัวเป็นตนไม่ได้ เพราะยัยวิยังเข้ามากันท่าคนนั้นคนนี้เสมอ หรือที่ผ่านมาเธอเป็นคนทำลายชีวิตของคู่อั๋นรึเปล่า อั๋นก็มีแอบคิดในใจมาโดยตลอด

อั๋นได้รับคำชมจากพ่อมากขึ้น รวมถึงงานที่รับผิดชอบก็มากขึ้น แต่งานที่ได้มา พ่อทวีมักจะมอบหมายให้หนูวิเข้ามามีส่วนร่วมกับอั๋นเสมอ

ในเวลาเย็นอั๋นมักจะมานั่งพักผ่อนที่บาร์ค๊อกเทลเลาจน์ ซึ่งเป็นอีก1ธุระกิจของพ่อทวี แต่เลาจน์นี้ พ่อให้ญาติในเครือคนหนึ่งเป็นคนบริหาร

เลาจน์ที่อั๋นไปนั่งพักผ่อนหย่อนใจนั้น อยู่ในซอยสถานบันเทิง มีถนนวิ่ง2เส้นผ่านหน้าและหลัง อาคารเป็นอาคารใหญ่แบ่งเป็น2สถานบันเทิง หันออกฝั่งนึงเป็นผับที่วัยรุ่นได้เข้ามาเต้น หันออกถนนอีกฝั่งหนึ่งเป็นเลาจน์ที่เปิดเพลงเบาๆ หรือดนตรีสด มีห้องคาราโอเกะ ให้สำหรับลูกค้าที่เป็นผู้ใหญ่ได้เข้ามาใช้บริการ ทั้ง2อาคารนี้ มีพื้นที่เปล่าหลังอาคารใช้งานร่วมกัน80ตรว. เดินไปมาหากันได้

บาร์ค๊อกเทลเลาจน์เปิด-ปิดให้บริการในแต่ละเจ้าแตกต่างกัน แต่เลาจน์ของเราเปิด16:00-02:00 น.
ส่วนผับเปิด-ปิดเวลา22:00-04:00 น.

คนที่พ่อให้มาบริหาร คือน้าฟาง อายุ35 ในขณะนี้เป็นหญิงท้องโย้8เดือน น้าฟางถึงไม่ใช่ญาติสายตรง น้าฟางเป็นหลานสาวของเมียเก่าที่เสียไปแล้วของพ่อทวี พ่อทวีจึงให้มาช่วยงาน โดยให้ตำแหน่งผู้ดูแลรับผิดชอบและผู้จัดการไปในตัว

ส่วนสามีน้าฟาง แกเปิดร้านนำเข้าอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ ซึ่งได้ทุนเปิดบริษัทคอมฯจากพ่อทวี คืออาทวีออกเงินให้สามีน้าฟางฟรีๆ แต่มีข้อแม้คือ น้าฟางให้มาช่วยคุมเลาจน์และผับเป็นการตอบแทน อีกทั้งยังได้เงินเดือนและตำแหน่งสูงด้วย
น้าฟางคิดอยู่ในใจว่าในสมัยเด็กได้น้าสาวและอาทวีพักอาศัยและเลี้ยงดู ส่งเรียนจนเติบใหญ่ ถึงแม้น้าสาวจะเสียไปแล้ว อาทวีก็ยังหางานช่วยเรื่องการสร้างตัวเสมอ  ถือเป็นบุญคุณเหลือล้น

ด้วยเหตุนี้ น้าฟางจึงทุ่มเทให้ทางร้านเป็นอย่างดี ขนาดท้องโย้8เดือนยังไม่ทิ้งงาน ซึ่งความจริงน้าฟางควรขอลาตั้งแต่ท้อง6-7เดือนแล้ว
บ้านน้าฟางกับสามีใช้เวลาไปกลับจากคลับ ไม่ถึงชั่วโมง
ปิดร้านปิดผับในเวลาเช้ามืด นางฟางจะขับรถกลับเอง แต่ตั้งแต่น้าฟางเริ่มท้องโย้ สามีจะขับรถรับส่งกลับบ้าน

มาวันนี้ที่อั๋นแวะมาดื่นในเลาจ์ น้าฟางมักเดินมาคุยด้วย น้าฟางบอกกับอั๋นว่า น้าฟางคงต้องปรึกษาอาทวี(พ่อของอั๋น) เพื่อขอลาคลอดและให้นมลูก จึงจำเป็นต้องหาคนมาดูแลในตำแหน่งผู้จัดการแทนสัก7-8เดือน ในระหว่างลาคลอด

ในเลาจน์และผับนี้ คนที่มีอำนาจรองลงมาจากน้าฟางคือ นายต๋อง อายุ28 มีตำแหน่งคือ รองผู้จัดการ นายต๋อง ถึงมีหน้าตาจะดูต๊อกต๋อยเหมือนบริกรก็ปานนั้น แต่อายุมากกว่าคุณอั๋นปีกว่าๆ คุณอั๋นให้เกียรติใช้คำนำหน้าว่าพี่ต๋อง ส่วนนายต๋องเรียกอั๋นว่า นายหรือคุณอั๋นเสมอ

นายต๋องเป็นคนกะล่อน วางตัวลุกลิก แต่ที่ได้มาทำงานในตำแหน่งรองผู้จัดการ เพราะพ่อของต๋อง คืออาสม เป็นคนขับรถของพ่อทวี เป็นคนเก่าคนแก่กว่า20ปี พ่อทวีเลยช่วยลูกชายน้าสม ฝากให้ดูแลในตำแหน่งนี้ ถึงนายต๋องจะดูลอกแล่ก แต่ถึงอย่างนั้น ต๋องก็เรียนจบสายบริหารมา
ต๋องค่อนข้างรู้อะไรควร ไม่ควร ว่ากันง่ายๆเข้าหาคนเก่ง ประจบเก่งนั่นเอง วันไหนที่อั๋นมานั่งดื่มพักผ่อน นายต๋องจะคอยเข้ามาประจบ จนทำให้อั๋นพอใจ จนก่อให้เกิดความคุ้นเคยต่อกันได้ไม่ยาก ถึงขนาดอั๋นเรียกมานั่งดื่มด้วยกันบ่อยๆ

ส่วนยัยวิชุดา หากรู้ว่าพี่อั๋นมานั่งที่เล้าท์หรือผับ วิจะไม่ตามมาเพราะวิเป็นคนไม่ชอบดื่ม อีกทั้งวิไม่ค่อยชอบนายต๋องเพราะดูกะล่อน รวมถึงน้าฟาง ที่วิชอบวางตัวตึงๆใส่ ดูแล้วไม่น่ารัก วิเป็นคนหัวโบราณไม่ชอบเที่ยวกลางคืน นั่นจึงเป็นที่ที่อั๋นมักจะเอาไว้หนีห่างจากยัยวิ

หลังจากที่น้าฟางขอลาไปคลอด เป็นไปตามคาด พ่อทวีเคยได้ยินว่าลูกชายคือนายอั๋น ชอบเข้ามานั่งดื่มในค๊อกเทลเลาจน์บ่อยๆ เลยทาบทามว่า "6-7เดือนที่ฟางลาคลอด ไอ้ลูกชายสนใจจะอาสามาดูแลแทนไหม"
อั๋นได้ฟังพ่อทาบทาม ไม่ได้คิดถี่ถ้วนรีบตอบรับทันที อั๋นงดงานที่ตนเองรับผิดชอบบางส่วนลง โดยให้ว่าที่ลูกสะใภ้ คือยัยวิเป็นคนดูแลแทนอั๋นไปก่อน
ส่วนงานบริหารที่สำคัญบางส่วน อั๋นยังดูแลอยู่ในช่วงบ่าย ตามตึกสาขาต่างๆ ที่อั๋นพอมีเวลาแวะไปเซ็นเอกสารได้สะดวก

เมื่ออั๋นมีโอกาศเข้ามาดูแลจึงต้องเดินตามระบบที่น้าฟางเคยวางไว้ได้ไม่ยากอะไร

ระบบและพนักงาน(คร่าวๆ)
ตำแหน่งงานบริหาร (น้าฟาง)
ผู้จัดการ(น้าฟาง ดูแลทั้ง2ฝั่งเลาจน์และผับ)
ผู้ดูแลระบบ รองผู้จัดการ (นายต๋อง ดูแลทั้ง2ฝั่งเลาจน์และผับ)
โดยน้าฟางจะนั่งเคลียร์บิลทำบัญชีในส่วนเลาจน์และให้นายต้องคุมบิลทำบัญชีฝั่งผับ เอามารวมให้น้าฟางรวบรวมบิลเก็บเอาไว้ สิ้นเดือนนักบัญชีจากบริษัทของพ่อทวีจะเข้ามารวบรวมทำตัวเลขให้

กุ๊ก(อยู่ฝั่งเลาจน์)
ผู้ช่วยกุ๊ก(ฝั่งเลาจน์)
ทีมทำความสะอาด(จ้างผู้รับเหมา)
หัวหน้าบริกรและพนักงานบาร์เทนเดอร์(พี่วุฒฝั่งผับ นายวัตรฝั่งเลาจน์)
บริกร(ฝั่งเลาจน์5คน/ฝั่งผับเข้าๆออกๆ8-13คน) ในฝั่งผับนั้นเป็นเด็กเสิร์ฟหญิง5/ชาย4
แรงงานทั่วไปเด็กสับเยี่ยวและยกของ3-4คน
การ์ดเฝ้าหน้าร้าน3คน
ดีเจและแดนเซอร์(ฝั่งผับ1-4คนแล้วแต่ดีเจจะเป็นคนเหมาดูเลือกทีม)
ดนตรีสด 2-4ชิ้น(ฝั่งเลาจน์ จ้าง2วง )

ฝั่งผับ เนื่องด้วยเป็นผับขนาดไม่ใหญ่อะไร เน้นไปที่เอาไว้ให้เด็กเต้น นานๆถึงจะมีคอนเสิร์ตดนตรีสด หลักๆจึงจ้างแค่ดีเจเหมาดูแลสเตท เปิดเพลงแดนซ์
ในร้านส่วนใหญ่แน่นไปด้วยเด็กๆมัธยมปลาย-มหาลัยถึง80%ที่เหลือ20%เป็นพนักงานที่มีอายุ25-35ปี ให้คนเหล่านี้ได้เข้ามาเมา เข้ามาเต้นเป็นหลัก บางส่วนก็จ้องจะเข้ามาหิ้วเด็กสาวกลับไปนอนก็มี


ช่วงนี้อั๋นบริหารคลับแทนน้าฟาง ในเวลาหัวค่ำ จนถึงตี2-3 จึงทำให้อั๋นเลือกพักชั้นบนของเลาจน์ อั๋นตื่นในช่วงสาย10-11โมง ทานอาหารแต่งตัวและเข้าออฟฟิศต่างๆ เพื่อไปเซ็นเอกสารตรวจงาน เย็นจึงกลับมาที่คลับ

ตอนนี้เวลาผ่านไปได้จนน้าฟางคลอด ได้ลูกสาว อายุน้องได้2เดือนแล้ว
อั๋นประเมินได้ว่า งานดูแลคลับที่ตนเองทำอยู่นี้ ค่อนข้างเหนื่อยกว่าชีวิตที่อั๋นบริหารตามตึกต่างๆด้วยซ้ำ เพราะทำงานกลางคืน อยู่กับของมึนเมา มีแต่ปัญหาจุกจิกเกิดขึ้นในแต่ละวันบ่อยมาก การที่น้าฟางทำได้นั้น เพราะน้าฟางบริหารเต็มตัว ต่างกับตนที่ต้องใช้เวลากลางวันในการไปเข้าประชุมหรือเซ็นเอกสารตามตึกต่างๆ

และงานดูแลคลับนี้ มันเป็นงานที่อยู่ระดับต่ำกว่าทรัพยสินที่ตนเองถือครองเสียอีก ซึ่งตนดันไปรับปากพ่อว่าตนสามารถช่วยเหลือดูแลแทนได้ โดยไม่คิดให้ถี่ถ้วนเสียก่อน อีกทั้งที่รับปากพ่อไป เพราะต้องการจะหนียัยวิ รวมทั้งจะได้มีเวลานั่งดื่มพักผ่อน แต่พอได้ลงมาทำแล้ว รู้สึกเหนื่อยและเสียเวลา ผิดคาดกว่าที่คิดไว้มาก ได้แต่ทนทำให้หมดไปวันๆ เพื่อรอให้น้าฟางกลับมาดูแลไวๆ

เวลานี้ อั๋นได้แต่นายต๋องที่คอยพูดคุยเป็นเพื่อนได้ดี เพราะนายต๋องค่อนข้างพูดเก่ง เรื่องราวเยอะ คุยสนุกสนาน คารมดี
ส่วนวิถีชีวิตคร่าวๆของนายต๋องคือ นายต๋องไม่ได้นอนเฝ้าคลับ ทุกเช้ามืดเมื่อปิดร้าน นายต๋องจะกลับไปบ้านทาวเฮ้าท์เล็กๆที่ผ่อนไว้อยู่ไม่ไกลสถานบันเทิง ห่างแค่2กิโล นายต๋องจะนอนร้านก็ได้ เพราะตึกเราพอมีห้องว่าง แต่นายต๋องต้องกลับไปเพราะช่วยเมียเลี้ยงลูกอ่อน
เมียนายต๋องชื่อออมอายุ24 เคยทำงานในผับเราในฐานะผู้ช่วยแม่ครัว นายต๋องจีบจนได้เอาไปเป็นเมีย ตอนนี้นายต๋องกับออม เลี้ยงลูกอายุ8เดือน ไวๆนี้นายต๋องตั้งใจจะให้น้องเมียขึ้นมาช่วยเลี้ยงด้วยนมชง แล้วจะพาเมียกลับมาทำงานช่วยที่ผับ

3เดือนที่ผ่านมา คุณอั๋นต้องเข้าผับทุกวันเพื่อตรวจงาน รวมถึงในผับก็มีห้องผู้จัดการเป็นส่วนตัว บางเวลาอั๋นมักจะชอบมองลงมาจากชั้นลอย เพื่อดูแดนเซอร์เต้นนมโย้แกว่งไกวเด้งดึ๋งไปมา แต่ถ้าจะให้อั๋นลงไปเกลือกกลั้วคงไม่ใช่แนวทางของตน รวมถึงลูกค้าเด็กสาว ถึงอั๋นอยากจะเข้าไปคุย ก็กลัวเด็กเสิร์ฟจะมาเห็น เดี๋ยวจะเสียการปกครอง
ส่วนใหญ่อั๋นมักจะมานั่งที่เลาจน์มากกว่าผับเสียอีก เพราะบางวัน กิ๊กสาวจะแวะมาหา พากันไปล้วงในห้องคาราโอเกะVIP แต่อั๋นไม่พยายามจะนัดสาวมาบ่อย เพราะกลัวหากใครรู้จะเสียการปกครอง

คนเดียวที่อั๋นไม่กลัวเสียฟอร์ม มักจะเปิดอกคุยกันได้ทุกเรื่อง คือนายต๋อง ชอบคุยกันในเรื่องสาวๆ โดยเฉพาะอั๋นที่ชอบซักถามประสบกามของนายต๋อง ซึ่งมันค่อนข้างเร้าใจเพราะแต่ละเรื่องมันเป็นเรื่องของเด็กสาวในผับและเด็กเสิร์ฟสาวหลากหลายคน ที่โดนลักหลับในเวลาเมาหรือเรื่องราวโดนรุมโทรม อั๋นแสดงท่าทีสนใจพยายามถามเรื่องราวต่างๆ เพื่อจะหลอกถามดูข้อมูล เผื่อตนจะได้ปรับเปลี่ยนแก้ไข แต่ปรากฎว่าสิ่งเหล่านั้นมันกลับเป็นสิ่งบ่มเพาะในใจอั๋นให้ครุกรุ่นโดยอั๋นไม่รู้ตัว

สาเหตุที่นายต๋องต้องประจบเจ้านาย เพราะคิดว่านายน้อยอั๋นเป็นคนเจ้าชู้มีคู่นอนหลายคน คุณอั๋นน่าจะชอบเรื่องตื่นเต้นแน่ๆ ตนจึงค่อยๆเล่าไป วันละนิด วันละหน่อย

ตอนที่น้าฟางบริหาร น้าฟางค่อนข้างเคี่ยว มีระเบียบเกินไป สิ่งที่นายต้องอยากได้คือ หลังร้าน บริเวณห้องน้ำพนักงาน บริเวณนั้นมีชั้นวางของกั้นเป็นซอง จะมีฟูกปูนอน ที่เด็กสับเยี่ยวกับเด็กยกของนอนเฝ้าร้าน ในเวลาผับปิด ไอ้พวกนี้มันจะคอยมองหาเด็กวัยรุ่นที่เมาไม่รู้สติ ชวนมาหลังร้าน อ้างว่าห้องน้ำเต็ม หลังร้านมีห้องน้ำพนักงาน เสร็จแล้วมันจึงประคองลากมาเล้าโลม รวมถึงบางกรณีมีการแบ่งปันเรียวคิวรุมเย็ด อีกทั้งเด็กเสิร์ฟสาวๆที่เข้ามาใหม่ๆ พวกมันจะเอาเหล้าเหลือมามอมพอได้เย็ดกันบ้าง แต่ทำได้ไม่บ่อย ซึ่งเรื่องนี้น้าฟางเคยจับได้ และไล่ออกไปหลายคนแล้ว ทำให้ที่ผ่านมา นายต๋องหาโอกาศแอบดูแทบไม่มี

บริเวณหลังร้าน เป็นพื้นที่ว่างของอาคารทั้ง2ที่หันหลังชนกัน พื้นที่ว่างประมาณ80ตรม. โดยมีรั้วกั้นสูงแค่เอวบ่งบอกเขตแดนฝั่งเลาจน์หรือผับ
ห้องเก็บของจำพวกลังเครื่องดื่มมิกเซอร์ ที่ต่อเติมเพิ่มในฝั่งผับ ที่มีเด็กสับเยี่ยวนอนเฝ้า ด้านหลังห้องนี้จะอยู่ติดกับระแนงรั้วเขตแบ่งกลาง
ดังนั้นช่วงนี้ที่น้าฟางไม่อยู่ เจ้าต๋องมีไอเดียที่จะสร้างห้องเล็กๆติดกันกับอาคารเก็บของที่พวกเด็กสับเยี่ยวนอนเฝ้าร้าน จึงมาขออนุญาติคุณอั๋นโดยอ้างว่าจะทำห้องไว้ให้คุณอั๋น เอาไว้นั่งพักผ่อนดื่มกาแฟ คุณอั๋นเห็นว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรเลยอนุญาติ

ประจวบช่วงนั้นเป็นเวลาสงกรานต์ร้านจึงปิดหลายวัน  นายต๋องจึงเอาช่างมาต่อเติม สร้างห้องทำงานหรือเอาไว้นั่งกินกาแฟเอาไว้เพื่อให้คุณอั๋นได้ใช้ โดยมีผนังติดกับห้องที่พวกเด็กสับเยี่ยวนอน กั้นด้วยวัสดุเบา
ส่วนด้านข้างซอกกำแพง เว้นว่างเป็นพื้นที่ว่าง เพื่อตั้งโถเยี่ยว ซิ้งค์ล้างมือ และด้านนี้เอง ต๋องจะให้ช่างเจาะผนังห้องเก็บของ ติดตั้งพัดลมระบายอากาศ เอาไว้แอบส่องมหกรรมเด็กสับเยี่ยวโทรมสาว ที่ตอนนี้พฤติกรรมแบบนี้เริ่มกลับมาแล้ว เพราะพนักงานต่างทราบดีว่าคุณฟางไม่อยู่นั่นเอง

เมื่อห้องนี้เสร็จแล้ว อั๋นเข้าใจว่า นายต๋องสร้างเพื่อเอาใจตน ให้มีที่นั่งพักหรือเอาไว้ทำงาน โดยที่อั๋นยังไม่รู้ว่าห้องนี้มันสร้างไว้เพื่อจุดประสงค์ที่แท้จริงคืออะไร

เมื่อผับเริ่มกลับมาเปิดปกติ คุณอั๋น ปกติจะนอนตี2หรืออย่างช้าจะเข้านอนตี3
 
นายต๋องพอทราบดีว่าเวลานี้ คือเวลาที่คุณอั๋นยังอยู่ในห้องที่ตนเองสร้างเอาไว้ ส่วนนายต๋องเอง ได้เข้าไปคุมงานในผับปกติ นายต๋องบริหารงานโดยมีคนชื่อพี่วุฒที่ทำงานบาเทนเดอร์เฝ้าเคาท์เตอร์บาร์เป็นมือขวา คอยแบ่งเบาเป็นหูเป็นตา คอยช่วยบริหารบริกร ให้นายต๋องได้มีเวลาวางแผนอะไรบางอย่างเพื่อประจบเจ้านายหนุ่ม

นายต๋องจะคอยส่องเด็กที่นั่งแต่ละโต๊ะเสมอ คอยคัดว่าเด็กคนไหนมากับแฟนหรือมากับเพื่อน หรือเด็กคนไหนขาประจำร่านรัก ประเภทเจ๊กลากไปไทยลากมา นายต๋องมักจะคอยดักเหยื่อหน้าห้องน้ำ และคอยคัดเด็กที่จะเข้าห้องน้ำที่แน่นคิวยาว เด็กคนไหนเมาไม่ได้สติ นายต๋องจะแนะนำให้เข้าหลังร้านโดยอ้างว่าห้องน้ำตรงนี้คิวแน่นน่าจะรอนาน และนายต๋องจะกันไม่ให้คนอื่นๆเข้าไปวุ่นวาย

เด็กสาวที่เข้าห้องน้ำหลังร้าน ถ้าเวลานั้นเด็กเสิร์ฟทำงานพัวพันอยู่ เป็นอันว่าเหยื่อสาวคนนั้นสามารถรอดกลับมาได้ แต่เด็กสาวบางคนเข้าห้องน้ำหลังร้านช่วงปลอดคน มันจึงง่ายต่อการที่ ไอ้พวกเด็กยกของที่ซุ่มอยู่หลังร้าน ไอ้พวกนี้มันมีเทคนิคแพรวพราวในการล่อลวงเด็กสาวที่ขาดสติ ให้ตกเป็นเหยื่อกาม อัตราความสำเร็จคือ ส่งไป6-7คน มันจะได้เย็ดหรือรุมเย็ดแค่เพียง1คน

นายต๋องนับดูเวลาที่คุณอั๋นลงมาห้องที่พึงสร้างใหม่ อยู่3วันแล้ว 1-2วันแรก นายต๋องพยายามส่งเด็กไปให้เด็กสับเยี่ยวเย็ดได้สำเร็จพอมีบ้าง แต่เสียดายเวลาไม่ประจวบกับจังหวะโบ๊ะบ๊ะให้คุณอั๋นได้เห็น

แต่วันที่3 คุณอั๋นที่เดินไปเยี่ยวที่โถซอกอาคาร ได้ลองแขย่งเท้า มองไปในห้องเก็บของจากช่องลมที่ใบพัดที่กำลังหมุนติ้ว จึงพลางสายตาทำให้คนด้านในไม่สามารถมองออกมา ไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่ยืนอยู่ด้านนอก

ทำให้คุณอั๋นได้เห็นบางอย่างที่ทำให้เลือดในกายสูบฉีด อาการล้าจากการง่วงนอนหายไปปลิดทิ้ง คุณอั๋นเห็นว่ามีสาวรุ่นมหาลัยคนหนึ่ง นอนตัวอ่อนตาปลือ พิงอกของนายจอร์สอายุ28 มีตำแหน่งเป็นเด็กสับเยี่ยว ไอ้จอร์สเอามือทั้ง2เอื้อมสอดใต้ข้อพับดึงโล้ขึ้นจน2ขาอ้าแบะออก และมีลุงสันอายุ47 ที่มีตำแหน่งเด็กยกของเฝ้าโกดัง ก้มลงแหวกกางเกงใน ดุนจมูกซดร่องเสียวเด็กสาวมหาลัย มือหยาบทั้งสองของนายสัน เอื้อมขึ้นไปขยี้นมใต้เสื้อสายเดี่ยวอย่างมันมือ เด็กสาวตาปลือสลับกับหลับตาขมวดคิ้ว ร้องครางในลำคอ เกรงสะโพกกระตุกเป็นจังหวะเบาๆตามลีลากระสันของปลายลิ้นและปากสากๆที่บดขยี้ร่องรัก



เด็กสาวคนนี้ชื่อน้องพีท เป็นลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการผับเราบ่อยๆ บางคืนกลับพร้อมเพื่อน บางคืนกลับพร้อมกับผู้ชายที่เข้ามาจีบ และบางคืนการ์ดหน้าผับยังได้พาไปเย็ดมาแล้ว ดั้งนั้นคนในร้านจึงคุ้นหน้าคุ้นตาลูกค้ากลุ่มนี้ดี
ในวันนี้น้องพีทมาพร้อมกับเพื่อนสาวอีก2คน ทั้ง2คนมีคนเข้ามาจีบและพาออกไปแล้ว เหลือแต่น้องพีทที่เมามาย ซึ่งคืนนี้มีชายหนุ่ม3คนตามประกบ แต่เธอดันมาเข้าห้องน้ำด้านหลังเสียก่อน กลุ่มชายที่ตั้งใจจะหิ้วเธอ พวกมันรอเธอเข้าห้องน้ำอยู่นานเกินไป พวกมันจึงหันไปหาสวนคนอื่นแทน

คุณอั๋นยืนแอบส่องเด็กสาวที่กำลังโดนชายผู้มีใบหน้าเถื่อน ผิวกายสีเข้มแลดูหยาบกร้าน จับแขนจับขาเล็กๆขาวๆของน้องพีทถ่างแข้งถ่างขาผลัดกันรุมฟัดเต้านม และเลียร่องเสียวที่ขาวอมชมพู ดูดเค้นเม้มหัวนมดังจ๊วบแจ๊บ มือน้อยๆของสาวไขว่คว้านหาดุ้นอุ่นๆกำแน่น หลับตาเลียเม้มขอบปาก
ไม่นานคุณอั๋นจึงเดินกลับเข้าห้อง เพื่อไปตรวจว่าตนเองล๊อคประตูแน่นหนารึยัง จึงกลับมาประจำจุดเดิม เพื่อส่องช่องพัดลมระบายอากาศต่อ พร้อมกับถกกางเกงลง กำดุ้นเขื่องสีขาวหัวอมชมพู สไลด์หนอนเป็นจังหวะเนิบๆ ดูเกมส์กามไปด้วย นี่เป็นครั้งแรกของคุณอั๋นที่ได้ดูการรุมโทรมกับตาตนเอง

แต่ก่อนคุณอั๋นเคยดูคลิปรุมโทรมทำนองนี้ แต่กลับไม่อินไปกับมันสักเท่าไหร่ เพราะไม่ใช่รสนิยมของคุณอั๋นเลย คุณอั๋นรวยและหล่อจะนอนกับใครก็ได้ พอได้ระบายกามจนหมดปลอกก็จบกัน ดังนั้นคุณอั๋นจึงไม่เคยเข้าถึงรสนิยมรุมโทรมอย่างถ่องแท้ แต่พอได้มาเห็นของจริงกับตาแบบนี้ มันรู้สึกเข้าไปจุดประกายความเสียว มันสปาร์คเข้าไปในจิตใต้สำนึกห้วงลึกทันที

ภายในห้องตอนนี้ เด็กสาวเนื้อตัวร่อนจ่อนนอนอยู่บนฟูกหนาสกปรกไปด้วยคราบกรัง นอนตะแคงงอขาข้างหนึ่ง โดยมีนายสันอายุ48เปลือยท่อนล่างประกบอยู่ด้านหลัง เด็กสาวนอนหนุนตักไอ้จอร์ส ปากกำลังอมดุ้นเขื่อง หลับตาร้องครางในลำคอ เกรงสะโพกแอ่นสวนกระแทก ตับๆ แจ๊ะๆ โดยมีไอ้คมเด็กสับเยี่ยวอีกคนคอยดูต้นทาง กันพวกเด็กเสิร์ฟไม่ให้เข้ามา

เมื่อนายสันที่เร่งกระแทก เกรงร่างกระตุก อัดโคกร้องโอ๊กกออกมา หลั่งน้ำกามออกมาเต็มถุงยาง จึงถอนดุ้นออกมา ให้ไอ้จอร์สเข้าไปถลุงเย็ดต่อ โดยให้ไอ้คมเดินเข้ามาต่อคิวพลางเล้าโลมไปด้วย ลุงสันที่เสร็จไปแล้วจึงเดินไปเฝ้าต้นทางแทน


คุณอั๋นยืนดูพร้อมกับสาวดุ้นไปด้วย ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในสายตาของนายต๋องตลอด เพราะนายต๋องแอบติดกล้องวงจรปิดเพื่อดูพฤติกรรมของคุณอั๋น ไม่ใช่เพื่อเอาไปแบล็คเมลล์ แต่เพื่อจะได้รู้ว่าคุณอั๋นเมื่อเห็นแล้วจะโกรธ หรือจะชอบ ตนเองจะได้แก้ไขสถาณการณ์ได้ทัน

และเมื่อเกมส์กามของเหล่าสมุนที่รุมถล่มเด็กเที่ยวจบลง พวกมันจึงพากันอุ้มน้องพีทเข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ แล้วจึงแต่งตัวให้ พากันแยกย้ายในเวลาผับปิดพอดี...




จบตอนที่1




...............

ผู้รากมากมี


......,.....

ขอบพระคุณครับ 

ปลุกอารมณ์เพลย์บอย

นายต๋องจะเปลี่ยนแนวให้อั๋น

เนื้อเรื่องดีน่าติดตาม บรรยายลื่นไหล แม้ในต้อนนี้ จะยังไม่มีบทsex แต่ ก็อ่านเนื้อเรื่องยาวๆได้หมดลื่นไหน

เดินเรื่องเร็วมากครับ​ กว่าจะจบท่าจะมีบทรักเป็นร้อ​ย​ แล้วค่​อยมาทำบทแยกรายที่ไฮไลท์

หลอกนายสำเร็จแล้วรอบนี้

เอิ่ม
อายุ 26 นี่เป็นหนุ่มใหญ่เลยหรือครับ

กลับมาแบบมันส์ๆเหมือนเดิม

เอิ่ม
อายุ 26 นี่เป็นหนุ่มใหญ่เลยหรือครับ

อ่อ..ผมลืมแก้ครับ เป็นงานเขียนที่เล่าไปเรื่อยเปื่อย เลยไม่ค่อยได้ตรวจทานละเอียดก่อนโพสครับ

อั๋นจะเดินสู่ด้านมืดเต็มตัว

Nice

พอได้กระสัยเส้น ขอบใจมาก