ยอดนักรบไทย ตอน 9
....ติ้งต่อง.....ขออารัมภบทเอ่ยแจงแถลงไขเสียนิดนะครับ.....ช่วงความเป็นมา ของหมวดหนุ่มยอดนักรบไทย หรือตาเพิ่มศักดิ์นี้..ตามที่กล่าวมาคือเกือบ 20 ปี ทุกท่านที่แก่แล้วคงทราบนี้ว่าเมื่อช่วง เกือบ 20 ปี ก่อน สภาพสังคมไทยเป็นอย่างไร ส่วนท่านที่อายุน้อยๆก็อาจจะมองไม่เห็นภาพนะครับ....ก็จะกล่าวคร่าวๆตามนี้ สมัยนั้น...การแต่งการค่อนข้างรัดกุม...หญิงสาวใส่ขาสั้น (สั้นอย่างมากเวลายืนตรงๆก็แค่เลยเข่ามาไม่มากนัก แต่พวกสั้นประเภทขนาดยืนยังเห็นง่ามตูดนี่...แม้แต่ที่บ้านก็ไม่ใส่ครับ ฮา.....แต่ก็อย่างว่าแม้จะยืนแล้วมันสั้นเลยหัวเข่าเล็กน้อยแต่เวลาคุณเธอ คุกเข่าคลานโก่งตูดนี้มันก็ล่นขึ้นไปจนทำเอาคนมายืนเกร็งได้เหมือนกันครับ ....เอ่อแล้วอีกอันก็คือส่วนใหญ่กางเกงพวกนี้จะเป็นขาบานน้อยๆ มันก็เลยรั้งขึ้นง่ายครับ.....ดังนั้นการใส่ขอสั้นออกนอกบ้านได้นี้ แสดงว่า....มั่นใจเลยว่า สถานที่ที่ตนเองจะไปนั้น...ปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์และไม่ทำให้ชื่อเสียงวงศ์ ตระกูลแน่นอน ....พวกสายด่งสายเดี่ยวไม่มีแน่นอน......ส่วนสภาพบ้านเรือนพวกผู้ดีมีเงิน สมัยก่อนนั้น...ก็จะดูสมฐานะเหมือนสมัยนนี้ครับ...แต่การตกแต่ง หรือจัดรูปบ้านเช่น มีห้องน้ำในตัวมันทุกห้อง..หรือเฟอร์นิเจอร์จากยุโรปนี่ ยังครับ ยังไม่แพร่หลายแบบในปัจจุบัน..ดังนั้นบ้านคนมีฐานะขึ้นไปหรือมีเงินก็อาจมี มีห้องน้ำสองห้อง..ชั้นบนชั้นล่างแค่นี้ ครับ.. นอกจากนี้พวกคนมีฐานะหรือชื่อเสียงมันไม่เยอะแบบสมัยนนี้ครับดังนั้นจึง รู้จักกันแทบทั้งหมด...ง่ายๆคือไปที่ไหนพวกไฮโซมันก็รู้จักหมดถ้าได้พบเห็น ครับ"
"ก็พี่กะว่าจะไม่ออกไปไหนอีกจนกว่าน้องรินทร์จะรู้สึกดีขึ้น"....เพิ่ม ศักดิ์เอ่ยต่อประโยคที่ค้างคาไว้ให้จบขณะที่ฝ่ามือของเขาเพิ่มความกระชับใส่ มือน้อยๆของเธอ
"อีกหน่อยพี่เพิ่มกับพี่ทิพย์ก็คง....." สายนรินทร์เสียงสั่นพร่าพร้อมกับสะอื้นๆเบาๆขณะที่เธอเอ่ยเรื่องของว่าที่ พี่เขยกับพี่สาวของตัวเองเกี่ยวกับงานแต่งงานของสายทิพย์กับร้อยโทหนุ่มคน ที่กำลังนั่งอยู่เคียงข้างเธอในขณะนี้คำพูดที่ค้างคาบ่งบอกถึงอาการหวาดกลัว ปนน้อยใจในโชคชะตาของเด็กสาวทำเอาเพิ่มศักดิ์ซึ่งกำลังสูดดมกลิ่นหอมจากผิว กายวัยสาวของเธออย่างหลงไหลถึงกับว้าวุ่นได้ในการที่จะปลอบปะโลมให้เธอได้ ผ่อนคลายลง
"พี่เอง.....พี่เองก็เสียใจมากเหมือนกันน้องรินทร์......ถ้าหาก หมุนเวลากลับมาได้พี่คงเลือกที่จะอยู่และแต่งงานกับน้องรินทร์แทนมากกว่า.. แต่นี่..พี่กับทิพย์เรา..." หมวดหนุ่มแก้ไขสถานการณ์ได้ทันท่วงทีโดยใช้เวลาในการคิดคำพูดปลอบประโลมเด็ก สาวช่วงสั้นๆขณะที่เขาหยุดชะงักในช่วงต้นของการสนทนา
"แล้ว....แล้วเรื่องของ เรา....รินทร์..รินทร์จะทำยังไงละค่ะพี่เพิ่ม..ฮือๆๆๆ" เด็กสาวไม่สามารถอดกลั้นอารมย์อันปวดร้าวได้อีกต่อไปครั้นเมื่อหวนนึกถึง สถานภาพของตัวเองและเขาภายหลังจากการแต่งงานของพี่สาวเธอกับเขาผ่านพ้นไป แล้ว..ทำเอาเด็กสาวถึงกับกล้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจสุดเห ลือคณาสองมือน้อยๆของเธอยกขึ้นกอดรัดร่างของว่าที่พี่เขยอย่างเกินห้ามใจ เรือนร่างๆน้อยๆของเธอไหวสะท้านตามแรงสะอื้น..ส่วนหมวดหนุ่มคู่กรณีเองนั้น แทบไม่ต้องผูดถึงเขาเต็มใจที่จะให้เธอใช้ร่างอขงเขาเพื่อระบายความคับข้อง เสียใจและใช้แผลอกอันกำยำซึมซับหยาดน้ำตาที่กำลังหลั่งทะลักออกมาอย่างล้น หลาม..
"พี่เพิ่มค่ะ....วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่ท่านไม่อยู่ไปตั้งโคราชโน่นแนะกว่าจะ กลับก็มืดๆน่ะค่ะ.....พี่เพิ่มไปเที่ยวบ้านทิพย์แทนไหมค่ะจะได้ไม่ต้องเสีย ตัง"
"หา..จะดีเหรอครับ...พี่กลัวไอ้เจ้าจอมมันเอาไปรายงานคุณพ่อน้องทิพย์นะ ซิครับ"
"จอมขับรถไปให้คุณพ่อค่ะ...แล้วยัยรินทร์ก็ออกไปกับแฟนเขา"
"เอ่อ... แต่ว่า" หมวดหนุ่มอึกๆอักๆ..แม้ว่าเขาจะเคยไปบ้านพักของเธอมาหลายครั้งแล้วก็ตามแต่ ทุกครั้งก็ไปในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านนายพลเพื่อปรึกษาหารือหัวข้อ ราชการกับท่าน....สิ่งที่ทำได้ก็เพียงแต่เหลือบมองว่าจะมีบุตรสาวคนสวยของ ท่ายอยู่บ้านหรือไม่ (..สมัยนั้นโทรศัพท์มือถือยังไม่มีนนะครับท่าน..ดังนั้นจะทำเป็นโทรไปถามแฟน สาวว่าอยู่บ้านหรือเปล่าคงไม่มีทางแน่ ส่วนไอ้ครั้นจะโทรไปทีบ้านเพื่อถามไถ่ก็ยาก เพราะเป็นที่แน่นอนว่าไม่บิดาหรือมารดาเธอนั้นจะเป็นผู้รับสายตลอดไม่ก็ทหาร รับใช้) เพิ่มศักดิ์ใจนึงก็อยากจะไปเพราะตั้งแต่คบกันมาได้ 3-4 เดือน ทั้งเขาและหล่อนต่างก็แอบนัดหมายกันพบป่ะโดยที่บิดาและมารดาของหล่อนมิได้ ล่วงรู้แต่อย่างใด....(สมัยก่อนก็หยั่งงี้ละครับท่านผู้อ่าน).....แต่อีกใจ ก็อยากไปบ้านเธอเหมือนกันเพราะทุกวันนี้จะไปไหนแต่ละทีก็กลัวคนอื่นจะรู้จะ เห็นไอ้ครั้นจะพาเธอไปบ้านพักเขาก็ไม่เป็นการอันสมควรเพราะเดี๋ยวพวกทหาร ชั้นผู้น้อยจะนินทาเอาได้แถมหากพวกนายทหารชั้นสัญญาบัตรในกรมกองเห็นเขาและ เกิดรู้จักเธอก็จะเอาไปนินทาเสื่อมเสียถึงท่านนายพลได้ผู้เป็นบิดาของเธอได้ อีก
"ไม่ต้องแต่หรอกค่ะพี่เพิ่ม....ทิพย์รับรองไม่มีใครรู้หรอกค่ะ...อีก อย่างหนึ่งเราก็กลับกันเย็นๆ ก่อนคุณพ่อกลับบ้านก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ค่ะ "
"อืม......งั้นก็ได้ครับ...ว่าแต่น้องสาวทิพย์..เอ่อน้องรินทร์เขาไม่อยู่ แน่นะ...."
"ค่ะเห็นบอกจะออกไปเที่ยวกับแฟน...แหม...รินทร์เขาก็คงอยากเจอแฟน เขามั่งแหละค่ะ...ยิ่งคุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่แบบนี้เขาก็ต้องรีบละค่ะพี่เพิ่ม ..เขาก็เหมือนเรานั่นแหละค่ะหาโอกาสยาก" สายทิพย์กล่าวติดตลกกับคู่รักขณะที่เธอปิดประตูรถกลางเก่ากลางใหม่ของเขา เมื่อเธอได้เข้ามานั้งประจำที่ข้างคนขับอย่างคุ้นเคยเรียบร้อย....
" เอ่อน้องทิพย์ครับ..พี่ว่าเรานั่งกันตรงหน้าบ้านนี่จะดีกว่านะ"
"อิอิ..กลัว มากเลยเหรอค่ะพี่...แหมเป็นถึงยอดนักรบทำเป็นกลัวไปได้...แต่ก็ดีค่ะ..น่า รักอย่างนี้ละน้าทิพย์ถึงได้รักละ"หญิงสาวกล่าวกับคู่รักเมื่อทั้งเขาและเธอ ต่างก็ผ่านประตูบ้านเข้ามาภายในบริเวณบ้านของเธอเมื่อสักครู่.....เธอนึกชม แฟนหนุ่มในใจถึงความเป็นสุภาพบุรุษที่เขาแสดงออกอย่างให้เกียรติเธอแม้เธอ เองก็ไม่ได้ว่าอะไรหากเขาจะเขาไปในพักผ่อนภายในบ้านกับเธอสองต่อสอง...เพราะ ถึงแม้เขาจะเข้าไปในบ้านตัวเธอเองก็มั่นใจว่าเธอเองก็ไม่มีทางยอมเขาถ้าหาก เขาและเธอยังไม่ได้เข้าสู่พิธีวิวาห์แน่นอน"เปล่ากลัวหรอกครับน้องทิพย์.. เพียงแต่พี่ไม่อยากให้ทิพย์เสียหานะครับ..ส่วนตัวพี่เองพี่ก้เขารพท่าน..เอ้ ย.คุณพอ่น้องทิพย์เป็นอย่างมากอยู่แล้ว""ค่ะทิพย์รู้ค่ะ..ถึงได้บอกไงค่ะว่า มันทำให้ทิพย์รักพี่นี่ไง..อิอิ..อืม..ว่าแต่จะเที่ยงแล่วเดี๋ยวทิพย์ออกไป ซื้อข้าวให้น่ะค่ะ..เจ้านี้อร่อยน้าจะบอกให้""เอ่อเดี๋ยวพี่ไปด้วยนะ... ทิพย์จะได้""อุ้ยไม่ต้องค่ะ แค่นี้เองถัดไป 4-5 หลังเองค่ะพี่เพิ่ม..อีกอย่างคนขายร้านนี้ปากมากด้วยเดี๋ยวแอบไปนินทาทีหลัง ..ทิพย์ฝากบ้านด้วยนะค่ะไม่เกิน 20 นาทีเดี๋ยวก็กลับมาแล้วละ""ครับ..งั้นเดี๋ยวพี่ขอเข้าห้องน้ำหน่อยน่ะครับ น้องทิพย์""ตามสบายค่ะพี่เพิ่ม" ทั้งสายทิพย์และหมวดเพิ่มศักดิ์ต่างคนต่างหันหน้าไปคนละทาง..หญิงสาวซึ่ง กำลังเรียนอยู่ปีสุดท้ายตรงไปยังประตูรั้วบ้านส่วนหมวดหนุ่มก็เดินตรงไปทาง ตัวบ้านเพื่อหมายจะเข้าห้องน้ำซึ่งเขารู้ดีกว่ามันอยู่ส่วนไหนของบ้านไม้ หลังใหญ่แห่งนี้. "โชคดีจริงๆหนอเรา...น้องทิพย์สวยขนาดนี้...ก็ดี...เราจะได้เลิกเที่ยวเตร่ มาสร้างครอบครัวสักที..." หมวดหนุ่มยิ้มกริ่มในใจถึงวาสนาที่โอกาสเป็นเจ้าของหัวใจและเรือนร่างของ บุตรสาวผู้บังคับบัญชาที่เป็นที่เรื่องลือถึงความงามไปทั่วฟ้าเมืองไทยและ ภายในรั้วของเหล่าทหารหาญของชาติ.....ตัวเขาเองนั้นนับแต่สมัยเรียนด้วยหน้า ตาและฐานะที่จัดได้ว่าค่อนมาทางผู้มีอันจะกินก็ผ่านมาสารพัดตามประสาวัย หนุ่ม..แต่ก็ไม่เคยทำตัวเกกมะเหรกเกเรหรือทำตัวให้เสื่อมเสียวงศ์ตระกูล.... เพื่อนหญิงสำหรับเขานั้นมีแน่นอนแต่เขาก็ไม่เคยคิดหรอกลวงหรือพุดง่ายๆว่า หรอกล่อ..แต่มันก็เหมือนไม่ใช่บุพเพสันนิวาส..ทุกครั้งที่เขาและเพื่อนหญิง ถึงขั้นแอบมีสัมพันธ์กันเมื่อใด...หลังจากนั้นไม่นานเขาและหล่อนก็มีอันต้อง ร้างลากันทุกที..อันเนื่องมาจากการเป็นนักเรียนนายร้อยที่ไม่ค่อยจะมีเวลา เหมือนหนุ่มๆทั่วไปเพราะต้องออกฝึกภาคสนามเป็นประจำ..ด้วยความหล่อนเหลาทำ ให้เจ้าหล่อนเหล่านั้นแสดงอาการท่าทางหึงหวงทุกครั้งไปจนก่อให้เกิดความอิด หนาละอาใจเพราะพอเพื่อนๆในเหล่าทัพเห็นต่างก็นำมาล้อเลียนสนุกปากจนเขาก็อาย จนสุดจะทน....ดังนั้นพอเลิกกะเพื่อนหญิงคนสนิทล่าสุด..เขาก็ไม่มีใครอีกเลย ..เวลาอัดอั้นมากๆๆเข้าก็รวมกลุ่มกับเพื่อนๆไปถล่มประตูสาวขายบริการกันจน เต็มคราบทดแทนแต่ความครึ้มอกครึ้มใจของเพิ่มศักดิ์ต้องหยุดชะงักลงร่างกาย ของเขากลับรุ่มร้อนแผ่ซ่านแทบแตกเป็นเสี่ยง..เสียงหัวใจของนักรบหนุ่มเต้น ดังลั่นจนแม้แต่ตัวเขาเองก็ได้ยินเสียงการเต้นของมันดังสนั่นสะท้อนก้องไป ทั่วศรีษะ......สายตาของหมวดนุ่มเบิกโพลงดวงตาสองข้างนิ่งสนิทเพ่งมองภาพที่ เห็นอยู่ตรงหน้า.....ดั่งปฎิมากรชื่อดังก้องโลกได้อาศัยช่วงจังหวะที่เขา กำลังปลดทุกข์เบาเพียงชั่วระยะเวลาสั้นๆภายในห้องน้ำชั้นล่างซึ่งอยู่ตรง ข้างบันไดที่จะขึ้นสู่ชั้นบนของบ้านได้แอบมาปั้นเรือนร่างของอิสตรีผู้หนึ่ง ไว้ให้อยู่ในสภาพที่กำลังหันหลังให้เขาส่วนด้านหน้านั้นนางผู้ซึ่งเหมือนกับ นางฟ้าในนิยายกำลังง่วนอยู่กับการค้นหาสิ่งของบางอย่างบนชั้นวางหนังสือทรง สูง....เฉพาะเพียงผิวพรรณของเรือนร่างที่สายตาจะสัมผัสได้อย่างเดียวก็ช่าง ขาวเนียนไร้ไฝฝามาไต่ตอมสีผิวขาวเนียนสวยดังไข่ต้มที่โดนลอก เปลือไข่ออก..ยิ่งร่างงามขาวผุดพาดมีเพียงผ้าขนหนูตัวน้อยสีเดียวกับผิวพรรณ หล่อนพันห่อกายไว้เพียงอย่างเดียว..ก็ยิ่งทำให้รูปโฉมนงรามของหล่อนไม่ส่อ แสดงสัดส่วนแห่งตัวตนของหล่อนได้อย่างถนัดถนี่แลเห็นช่วงเอวลอนสะโพกที่คอด กิ่วและโค้งมนกลมกลืนยิ่งนัก...และเจ้ากรรมนายเวรแต่หนใดก็ไม่รู้ที่บังเกิด ให้เขาได้ประจักษ์ต่อปฎิมากรรมเอกของโลกชิ้นนี้ให้อยู่ในสภาพแบบที่กำลัง เกิดขึ้น...ทำให้เจ้าผ้าขนหนูตัวน้อยนั้นมันสั่นเต่อเสียจนขอบผ้ามันยาวเลย บั้นท้ายอวบกลมของหล่อนไว้เพียงปิดคลุมต้นขาอ่อนไว้เพียงแค่คืบ...ต้นขาอวบ ขาวกลมกลืนไล่เรียงจากส่วนที่เลยกอยก้นอวบกลมลงมาได้รูปอย่างที่ไม่เคยผ่าน พบมาก่อนในชีวิตหนุ่มเลือดนักรบมันช่างรับกับปลีน่องที่กลมมลเรียวสวยดั่ง หยวกกล้วยแทบไม่ผิด.......เพียงแค่นี้หมวดหนุ่มก็แทบจะอกแตกตายอยู่แล้ว เลือดนักรบในกายแตกพล่านขนกายทั่วร่างลุกชันและที่สำคัญความอึดอัดของนักรบ น้อยที่เงียบสงบมาช้านานกลับพุ่งทยานเหยียดยาวขึ้นอย่างที่เขาเองก็ไม่รู้ ตัวด้วยซ้ำไปเลยว่าตอนนี้ท่อนลำของเขามันแผ่นขยายยาวเบียดตุงไปทั่วทั้ง หว่างขาแล้ว
และเหมือนผีห่าซาตานกำลังทดสอบคุณงามความดีของเขาว่าจะยังหลงเหลืออีกหรือ ไม่นางในวรรณคดีผู้ซึ่งมีเพียงผ้าขนหนูตัวจ้อยปิดบังเรือนร่างไว้เพียงแค่ แก้มก้นกลมกลึงทั้งสองข้างกลับยิ่งกระทำกิริยาเหมือนท้าทายจิตใจอันเด็ด เดี่ยวของนักรบผู้กร้าวแกร่งแห่งเทือกเขาเพชรบูรณ์..นางผู้นั้นก้มร่างโค้ง ตัวลงเพื่อนำพาใบหน้าของหล่อนลงไปหาสิ่งของยังชั้นวางหนังสือด้านล่างที่ตำ ลงไป....ร่างสาวขาวสวยสะอาดสะอ้านกลิ่นกลายหอมกลุ่นด้วยสบู่ชั้นดีก้มร่าง ต่ำลงๆอย่างรวดเร็วจนชายผ้าขนหนูตัวสั้นหดร่นสูงขึ้นๆ....ต้นขาขาวอวบกลม กลึงค่อยๆเผยเนื้อหนังขาวละเอียดแฝงด้วยเลือดฝาดของวัยสาวรุ่นจนเห็นความ ชมพูปนอยู่ในงามขาวละมุนของเธอที่ละนิดๆพร้อมกับท่อนลำโคนลึงค์ของหมวดหนุ่ม ก็ค่อยๆขยายแกร่งแข็งขั้นตามไปด้วยปลีก้นอวบกลมขาวผ่องเผยแย้มอวดโชว์ความ สมบูรณ์ความคับแน่นของมันให้หมวดหนุ่มได้สัมผัสทางสายตาเด่นขึ้นๆ..ยิ่งเธอ ขยับไหวส่งมือคุ้ยค้นหนังสือบนชั้นด้านล่างบ่อยขึ้นๆเจ้ากอยก้นอวบแน่นคู่ นั้นก็ยิ่งส่งประกายจ้าอวดโชว์ท้าทายความหนั่นแน่นกลมสวยให้หมวดหนุ่มๆมาก ขึ้นเท่านั้น...หมวดหนุ่มเห็นบั้นท้ายผายกลมลอนสะโพกโค้งมนกกลมกลึงส่ายไหว สั่นไปสั่นมาอวดโชว์ความอร้าอร่ามคัดแน่นแบบนั้นถึงกลับเผลอตัวกัดกรามจน ลั่นซึ่งเป็นจังหวะที่หญิงสาวก้มตัวให้ต่ำลงไปยังชั้นวางหนังสือด้านล่างสุด พอดี..บั้นท้ายกลมสวยถึงกับหลุดผึงออกมาจากชายผ้าขนหนูตัวนั้นอย่างเต็มที่ ก้นผายกลมกลึงเนียนขาวอร่ามตาสะบัดตัวทลึ่งพรวดอวดส่ายอย่างฉบับพลัดและด้วย ความที่ชั้นวางนั้นอย่างด้านล่างสุดเรียวขาทั้งสองข้างของเจ้าหล่อนจึงแยก ออกกว้างมากขึ้นเพื่อความสมดุลของเรือนร่างให้ทรงตัวอยู่ทำเอาหนั่นเนื้อ แก้มก้นอวบขาวสองข้างจึงปริอ้าจนเห็นร่องเนื้อชมพูสดแดงระยับผ่านผ่านขาวขาว อวบอัดของแก้มเนื้อสองข้างอย่างถัดตาเห็นไปถึงกลีบพรูอวบอูมบนโคกเนินกลาง หว่างขาที่วกตัวต่ำลงมาทางด้านหลังพอดิบพอดีจนหมวดหนุ่มเห็นกลีบเนื้อสอง ข้างที่มีปอยขนดำสนิทมันวาววับดังสีนิลอยู่ด้านบนบางๆเผยออ้าขยับไหวยิบๆ เหมือนกำลังจะแหกอ้ากลีบพรูแลบลิ้นล้อหลอกมโนสติของเขาให้หมดสิ้นลงโดยเฉียบ พลัน
"กรอด..."..เสียงกัดกรามอย่างรุนแรงของหมวดหนุ่มดังขึ้นอีกครั้ง...แต่คราว นี้มันดังอย่างรุนแรงจนเจ้าของเรือนร่างที่ทำเอาเขาเสียววูบจนจะแตกซ่านถึง กับถลันร่างสะดุ้งพรวดยืนขึ้นแล้วรีบหันหลังกลับมาหาเขาอย่างรวดเร็ว"ว๊าย.. ไอ้บ้า..แกเป็นใคร...เข้ามาได้ยังไง.ช่วย.อุ้ป"...สายนรินทร์ตกตลึงเมื่อหัน ร่างงามอรชอนของเธอไปพบกับนักรบหนุ่มที่เธอไม่เคยรู้จักจึงร้องลั่นทันทีและ กำลังจะร้องตะโกนให้คนจากภายนอกช่วยเหลือ...แต่ก็ทันทีพลันเสียงอุทานเล็ด ลอดออกจากปากบางเรียวสวยของเด็กวัยกำลังจะเข้าสู่ความสาวเต็มตัว...ผู้หมวด หนุ่มก็เรียกสติคืนได้อย่างฉบับพลันและเดาออกว่าเธอกำลังจะทำอะไร...ร่างของ นักรบหนุ่มเคลื่อนกายว่องไว้ดังพญาเสือประชิดร่างงามของเธอจนเด็กสาวถึงกับ ตกใจยกมือขึ้นหมายจะปกป้องเพราะคิดว่าเจ้าหนุ่มผู้นี้จะเข้ามาทำร้ายเธอแต่ อนิจจา....คำโบราณที่ว่าผีซ้ำด้ามพลอยมันหมายถึงอะไร..ทั้งเขาและเธอก็ได้ ประจักษ์พร้อมกันเมื่อมือน้อยๆของเด็กสาวที่ยกขึ้นหมายปิดป้องอย่างรวดเร็ว โดยลืมไปว่าเมื่อครู่ใหญ่ที่ก้มๆเงยจนขมวดผ้าขนหนูตัวน้อยๆที่ขมวดชายยัด ร่องไประหว่างเนินถันเต้าสวยกลมมลบนหน้าอกนั้นมันได้คลายตัวจนเกือบหมดแล้ว ครั้นพอสองแขนที่เดิมเคยแนบร่างเป็นที่ยึดผ้าขนหนูตัวน้อยถูกยอกขึ้นเจ้าผ้า ปิดร่างเจ้ากรรมก็หลุดผลั่วลงไปกองที่ปลายเท้าทั้งสองข้างทันทีจนเธอเองก็ ตกใจระคนปนอายแทบสิ้นสติรีบชักมือที่เคยจะปิดป้องลงปกปิดเนินถันขาวสวยและ โคกเนินขาวผ่องอย่างละข้างแทนเปิดโอกาสให้จังหวะเข้าประชิดตัวของหมวดหนุ่ม เป็นไปอย่างสะดวกและเขาเองก็รีบใช้วงแขนกอดรัดรอบเอวคอดกิ่วของเธอไว้ส่วน อีกข้างก็รีบยกขึ้นมาทาบไปทั้งเรียวปากของเธอพร้อมกัน........ร่างของ นรินรัตน์ถูกแรงกระชากจากวงแขนอันแข็งแรงของยอดนักรบไทยให้ยึดแน่นแนบไปกับ ลำตัวอันกำยำของเขาเนินถันกลมกลึงที่มีฝ่ามือและลำแขนเรียวบางก่ายพาดปกปิด นั้นประชิดเข้ากับตัวของหมวดหนุ่ม......หน้าท้องแบนราบแนบประชิดหน้าท้องอัน แข็งแรงจนแทบจะมลายกลายเป็นเนื้อเดียวกันส่วน...เนินโหนกโคกเนื้อที่ยังมี ฝ่ามือของตัวเองขยุ่มกางเกาะกุมความโหนกนูนไว้ก็เบียดชิดกับท่อนล่างเขาที่ เจ้าลำลึงค์ท่อนเนื้อยังตื่นตัวขยายบานแผ่ลำอยู่.......หมวดหนุ่มเองยังไม่ ทันได้สังเกตุหรือมองเห็นร่างงามขาวโพลนเปลือยเปล่าเพราะยังตกใจและหมายจะ หยุดอาการตกใจของเด็กสาวไว้ก่อนรีบพุดจาแนะนๆชำและสาเหตุให้หล่อนฟังอย่าง รวดเร็วขนะที่ยังใช้วงแขนรัดร่างหล่อนจนแทบจะกลืนติดกับร่างเขาส่วนมืออีก ข้างก็ประทับปิดเรียวปากงามของเธอไว้เช่นเดิม"ฟ..ฟังผมก่อน..ผู้เพิ่มศักดิ์ เป็นเพื่อคุณสายทิพย์ครับ..พอดีคุณสายทิพย์ชวนมาบ้านแล้วผมเข้าห้องน้ำส่วน คุณสายทิพย์ไปซื้อข้าวกลางวันใกล้ๆครับคุณ..เอ่อ..".หมวดหนุ่มหยุดค้างไว้ เพราะเขาไม่รู้จักหล่อน...จึงเลยไม่รู้จะเรียกอะไรแต่เขาเห็นหล่อนเริ่มหยุด นิ่งพยักหน้าเหมือนจะรับรู้อะไรบางอย่างเลยจะเอามือลงแต่แล้วเขากลับรัดร่าง หล่อนแน่นขึ้นโดยมือยังคงปิดปากหล่อนเช่นเดิม.."ผ....ผมไม่รู้คุณเป็นใครแต่ คุณสายทิพย์บอกว่าน้องสาวเธอออกไปกับแฟนแล้ว..แล้วผมเข้าห้องน้ำเสร็จออกมา ก็เจอคุณกำลังหาของแถวนี้ไม่ได้มีเจตนาจะลวนลามหรือทำระยะตำบอนอะไรนะครับ.. โปรดเข้าใจด้วย""อื้อๆ.อ่อย..อ่อย.อินอายอไออะออก.อื้อๆๆ"แม้จะปิดปากไว้แต่ เขาก็รู้ดัว่าเธอกำลังพูดอะไรหมวดหนุ่มแปลความออกแล้วแล้วรีบปล่อยมือออกจาก ปากเธออย่างรวดเร็ว..แต่วงแขนอีกข้างยังสวมกอดรัดแผ่นหลังอันเปลือยเปล่าของ เด็กสาวไว้อย่างลืมตัว.....นรินรัตน์เองก็ลืมตัวเพราะว่าร่างงามของเธอไร้ ซึ่งอาภรณ์ปิดบังแต่รู้สึกผิดปกติที่หว่างขากลางโคกเนินที่ฝ่ามือเธอเกาะกุม ไว้โดยมีช่วงล่างของชายหนุ่มแนบสนิทอยู่เหมือนมีท่อนไม้หรือท่อนเหล็กแข็งๆ กำลังกระดิกไหวไปมาเบาเลยเอะใจหมายจะก้มหน้าลงดูแต่ก็ยังไม่ทันว่าเจ้าสิ่ง นั้นที่เป็นท่อนๆมันคืออะไรเด็กสาวก็ถึงกับร้องลั่นอย่างตกใจและเขินอายสุด ขีด"ว๊าย..ตาบ้า..ปล่อยเค้านะค้นผีทะเล" หมวดหนุ่มสะดุ้งโหยงขณะที่ตัวเขาเองก็กำลังจะก้มมองไปพร้อมกับเด็กสาวและ ทันทีที่เขาเห็นว่าเขากำลังกอดรัดเด็กสาวที่แสนสวยคนนี้ในสภาพที่เจ้าหล่อน กำลังตัวเปล่าเล่าเปลือยหมวดหนุ่มเองก็เสียววูบทั่วร่างไปพร้อมกับตกใจกับ เสียงร้อยงของหล่อนรีบพลุนพลันคลายวงแขนขยับกายถอยห่างจากเธอแต่ตายังคงก้ม มองรูปร่างอันขาวโพลนของหล่อนอย่างตื่นตลึง...เพราะขณะที่เด็กสาวร้องลั่น ด้วยความตกใจและเขินอายสุดกำลังเจ้าหล่อนก็รีบปล่อยมือที่ปกปิดเนินถันและ เกาะกุมโคกสวาทของตัวเองย่อตัวลงหยิบผ้าขนหนูจากปลายเท้ารีบนำขึ้นมาห่อพัร ปกปิดเรือนร่างอร้าอร่ามของตัวเองอีกครั้งและเมื่อหล่อนยืนขึ้นเต็มตัวอีก ครั้ง"เพี้ยะ" ฝ่ามืออันนุ่มละมุนสะบัดใส่ใบหน้าอันหล่อเหล่าของเขาอย่างเต็มแรงพร้อมกับ น้ำตาที่ไหลอาบข้างแก้มขาวเปล่งปลั่งทั้งสองข้างซึ่งหมวดหนุ่มเห็นได้อย่าง ชัดเจนเมื่อเธอยืนจ้องหน้าเผชิญเขา..และทันทีร่างงามขาวผ่อดผาดก็รีบถลันออก จากตรงนั้นวิ่งร้องไห้ส่งเสียงกระซิกๆเบาๆขึ้นไปตามบันไดแต่ก็มิวายที่จะใช้ มือข้างหนึ่งของเธอวกไปด้านหลังปิดกดชายผ้าขนหนูตัวสั้นให้มันบดบังง่ามก้น อวบแน่นของตัวเองมิให้เผยตัวออกมาเป็นหนที่สองเพราะเธอกลัวว่าชายหนุ่มจะเงย หน้ามองเธอตามขึ้นไปขณะวิ่งขึ้นบันไดไปชั้นบนด้วยตัวบันได้นั้นมีรอ่งไม้ เป็นซี่ๆถ้าเธอไม่ปิดไว้แล้วชายหยุ่มเกิดมองตามขึ้นไปแล้วทุกอย่างก้าวของ เธอที่ขึ้นไปแต่ละขั้นแม้ว่าเธอจะวิ่งขึ้นไปก็ตามเขาก็จะต้องเห็นของสงวนสุด รักของเธอกลางง่ามขาทั้งสองข้างวิ่งขยับไหวไปพร้อมกับการย่างก้าวเป็นแน่ นอน.. "รินทร์นั้นเหรอแฟนพี่ทิพย์""อืม..ทำไมเหรอฝน""ก็จะไม่ทำไมละ....ก็หล่อนนะ ซิเธอ..โห...มาดเทห์ระเบิกเลยรินทร์...พี่เขามีน้องชายหรือเปล่าละ""ทำไมจะ จีบน้อยชายพี่เพิ่มเขาหรือไง..เสียใจด้วยย่ะ..เขาลูกคนเดียว" "ว้าเสียดาย....เนอะยายพลอย""ใช่.....เฮ้อพี่ทิพย์นี่ละน้าโชคดีจริงๆเล้ย ......ทั้งหล่อทั้งดัง..เห็นเขาว่าแฟนพี่ทิพย์นี้เก่งมากเลยใช่ไหมรินทร์ ""อืม""ได้แต่อืมๆๆนั่นแหละยัยรินทร์....ทำไมเธอไม้ให้พี่เพิ่มเขาแนะนำ เพื่อนเขามั่งละยัยรินทร์...ไม่รู้ไปชอบกับไอ้จอมเก็กนั้นได้ยังไงเพื่อนเรา ""อย่าไปพูดถึงไอ้บ้านนั่นเลยพลอยเอ๋ย...เพื่อเราเขาไม่ชอบหรอกแบบพี่เพิ่ม นะเขาชอบแบบนี้และ..พวกแบบมือขอตัง..วางฟอร์ม.อวดรวย....เฮ้อเป็นชั้นนะเลิก มันวันละ 100 หนแล้ว""พวกเธอนี่..แต่กอล์ฟเขาก็ดีกับฉันนะ...""โถ่ๆๆๆๆ แม่คุณก็มันหวังตัวเธอนะวิ..ถ้าฉันเป็นมันฉันก็ต้องดีกับเธอ..แต่เมื่อได้ แล้วก็...คนละเรื่อง..นี่ยัยรินทร์ถามจริงๆเถอะ...เธอไม่เคยได้ยินเรื่อง ความเลวของไอ้กอล์ฟมั่งเหรอไงหา""ก็..ก็มีแต่ฉัน..""สวัสดีครับ.....เอ่อ สวัสดีน้องรินทร์...เอ่อน้องทิพย์ให้พี่ออกมาชวนน้องรินทร์กับเพื่อนๆให้ เข้าไปในงานได้รับแล้ว""ค่ะพี่เพิ่ม..เอ่อนี่..ฉันรู้แล้ว" สายนรินทร์ทำเสียงดุเพื่อนๆต่อเมื่อกล่าวทักแฟนของพี่สาวเสร็จไม่ทันไรเพราะ เจ้าพชเพื่อนๆตัวดีรีบหยกที่ต้นแขนเธอเบาๆเพื่อให้เธอได้แนะนำได้รู้จัก "เอ่อนี้ฝนกับพลอยค่ะพี่เพิ่ม""ครับยินดีที่ได้รู้จักครับ..ผมเพิ่มศักดิ์ ครับ""ฝนกับพลอยรู้จักพี่ค่ะ อิอิ...ว่าแต่พี่มีน้องชายไหมค่ะ..อืมถ้าไม่มี..เพื่อนก็ได้ค่ะ.ฝนกับพลอยจะ ได้โชคดีแบบพี่ทิพย์มั่ง.......ปล่อยให้ยัยรินทร์อยู่กับไอ้เบื้อกไปสองคน." เพิ่มศักดิ์ได้ยินก็ยิ้มน้อยๆที่มุมปากกึ่งขบขันเพื่อนสาวของสายนรินทร์.. แต่แล้วเขาเองก็ถึงกับสะดุ้งเมื่อน้องสาวคนสวยของแฟนสาวตนเองเอ่ยวาจาขึ้น เนิบๆแบบหยอกล้อ"ฉันไม่ใช่แบบพี่ทิพย์ หรือเธอกับยัยพลอยนี้ที่ชอบแบบ ราบๆเรียบๆของพวกทหารราบเรียบนี่เธอ...ชีวิตราบๆเรียบๆไปแบบนี้เฉาตายพอดี "เพิ่มศักดิ์ได้ยินถึงกับอ้าปากหวอ..นับจากวันนั้นที่เขาเห็นเรือนร่างอันงด งามของเธอแบบหมดตัวคราวนี้เป็นคราวที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่เขาโดนน้องสาวที่ น่ารักของสายทิพย์หยอกล้อกึ่งแหย่แบบนี้ส่วนเพื่อสาวของสายนรินทร์ทีแรกก็ ยังงงๆ..แต่ด้วยความที่กลุ่มเด้กสาวกลุ่มนนี้เป็นเด้กแก่นของคณะอยู่แล้วจึง ไม่ยากที่พวกเธอทั้งสองคนจะเขาใจความหมายของเพื่อสาวและเมื่อนั้นเพื่อนสาว ทั้งสองคนของเธอก็ร้องออกมาอย่างรู้ทัน"ต๊าย..ยัยรินทร์.""..นี่เธอบอกว่า พี่เพิ่มแกเรียบๆเลยเหรอ..เอ้ย.ราบเรียบไปหมด..ว๊าย..อะไรก็ไม่รู้" สาวฝนเสริมเติมต่อพร้อมกับทั้งสามสาวหัวเราะขึ้นพร้อมกันแล้วทั้งหมดก็จ้อง มองไปยังใบหน้าของหมวดหนุ่มที่ยังอ้าๆอึ้งๆใบหน้าปรากฎริ้วรอยความอายเล็ก น้อย...ซึ่งเขาเองนั้นพยายามอดกลั้นการต่อปากต่อคำกับพวกเธอโดยเฉพาะสาย นรินทร์เพื่อให้เธอยังคงเคารพเขาในฐานะคนรักของพี่สาวไว้เช่นเดิม..
"เอ่อ.พ..พี่ว่าเราเขาไปข้างในเถอะครับ..เดี๋ยวคุณพ่อน้องรินทร์จะรอด้วย แล้วถ้าขืนอยู่ต่อไปพี่คงต้อง..แบบว่า..คงโดนรุมแน่เลย" ผู้หมวดขวัญใจพี่สาวสุดที่รักของสายนรินทร์กล่าวอย่างติดตลกพร้อมกับหันหลัง เดินนำออกหน้าโดยมีสามสาวเดินตามหลังเข้าไปในงาน...หมวดหนุ่มไม่รู้ตัวเลย ว่าเบื้องหลังเขานั้นสายตาของสายนรินทร์จดจ้องร่างกายอันสมส่วนดูแข็งแรงแต่ แฝงไปด้วยความอ่อนโยนเป็นสุภาพบุรุษของเขาอย่างชื่นชม...นับจากวันที่ที่ไม่ เคยลืมที่เขาผู้นี้ได้มองเห็นและเชยชมเรือนร่างของเธอไปทุกวอกส่วนทั้งด้าน หน้าและด้านหลัง...จนหลังจากนั้นเวลาเธอเจอเขาเธอเองก้อายจนแทบจะแทรกแผ่น ดินหนี..แต่ด้วยความเป็นชายชาตินักรบและสุภาพบุรุษเต็มตัวเขากลับปฎิบัติต่อ เธอเหมือนน้องสาวที่เขารักและให้เกียรติเธอไม่ต่างอะไรกับพี่สาวของเธอจน ความเขินอายไม่กล้าเผชิญหน้าที่เธอรู้สึกกลับมลสยหายไปสิ้นและยิ่งมีเสียง เปรียบเทียบถึงความไม่ได้เรื่องของแฟนหนุ่มเธอกับเขาคนนี้จิตใจของ สาวนรินทร์ก็ยิ่งว้าวุ้น....บางครั้งเวลาเธอเจอกับเขาโดยบังเอิยและยืนคุย กันอย่างสนิทสนมถ้าคนที่มาเจอเธอกับเขาคุยกันเป็นพวกททหารก็จะทักเขาว่าเป็น แฟนกับเธอ...ด้วยว่าจำเธอและพี่สาวเธอผิดกัน..เนื่องเพราะความงดงามของสอง ศรีพี่น้องนั้นกินกันไม่ลงเลยทีเดียว...ยิ่งถ้าเขาไปรับพี่สาวเธอที่ มหาวิทยาลัยแล้วบังเอิญไปเจอเธอก่อนเธอจะรู้สึกพองโตในหัวใจที่ใครๆใน มหาวิทยาลัยที่ไม่รู้จักเขาโดยเฉพาะพวกปี 1 และ ปี สอง ต่างก็คิดอิจฉาเธอที่มีแฟนเป็นนายทหารรูปหล่อและเต็มไปด้วยคำว่าสุภาพบุรุษ

ยอดนักรบไทย ตอน 9
....ติ้งต่อง.....ขออารัมภบทเอ่ยแจงแถลงไขเสียนิดนะครับ.....ช่วงความเป็นมา ของหมวดหนุ่มยอดนักรบไทย หรือตาเพิ่มศักดิ์นี้..ตามที่กล่าวมาคือเกือบ 20 ปี ทุกท่านที่แก่แล้วคงทราบนี้ว่าเมื่อช่วง เกือบ 20 ปี ก่อน สภาพสังคมไทยเป็นอย่างไร ส่วนท่านที่อายุน้อยๆก็อาจจะมองไม่เห็นภาพนะครับ....ก็จะกล่าวคร่าวๆตามนี้ สมัยนั้น...การแต่งการค่อนข้างรัดกุม...หญิงสาวใส่ขาสั้น (สั้นอย่างมากเวลายืนตรงๆก็แค่เลยเข่ามาไม่มากนัก แต่พวกสั้นประเภทขนาดยืนยังเห็นง่ามตูดนี่...แม้แต่ที่บ้านก็ไม่ใส่ครับ ฮา.....แต่ก็อย่างว่าแม้จะยืนแล้วมันสั้นเลยหัวเข่าเล็กน้อยแต่เวลาคุณเธอ คุกเข่าคลานโก่งตูดนี้มันก็ล่นขึ้นไปจนทำเอาคนมายืนเกร็งได้เหมือนกันครับ ....เอ่อแล้วอีกอันก็คือส่วนใหญ่กางเกงพวกนี้จะเป็นขาบานน้อยๆ มันก็เลยรั้งขึ้นง่ายครับ.....ดังนั้นการใส่ขอสั้นออกนอกบ้านได้นี้ แสดงว่า....มั่นใจเลยว่า สถานที่ที่ตนเองจะไปนั้น...ปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์และไม่ทำให้ชื่อเสียงวงศ์ ตระกูลแน่นอน ....พวกสายด่งสายเดี่ยวไม่มีแน่นอน......ส่วนสภาพบ้านเรือนพวกผู้ดีมีเงิน สมัยก่อนนั้น...ก็จะดูสมฐานะเหมือนสมัยนนี้ครับ...แต่การตกแต่ง หรือจัดรูปบ้านเช่น มีห้องน้ำในตัวมันทุกห้อง..หรือเฟอร์นิเจอร์จากยุโรปนี่ ยังครับ ยังไม่แพร่หลายแบบในปัจจุบัน..ดังนั้นบ้านคนมีฐานะขึ้นไปหรือมีเงินก็อาจมี มีห้องน้ำสองห้อง..ชั้นบนชั้นล่างแค่นี้ ครับ.. นอกจากนี้พวกคนมีฐานะหรือชื่อเสียงมันไม่เยอะแบบสมัยนนี้ครับดังนั้นจึง รู้จักกันแทบทั้งหมด...ง่ายๆคือไปที่ไหนพวกไฮโซมันก็รู้จักหมดถ้าได้พบเห็น ครับ"
"ก็พี่กะว่าจะไม่ออกไปไหนอีกจนกว่าน้องรินทร์จะรู้สึกดีขึ้น"....เพิ่ม ศักดิ์เอ่ยต่อประโยคที่ค้างคาไว้ให้จบขณะที่ฝ่ามือของเขาเพิ่มความกระชับใส่ มือน้อยๆของเธอ
"อีกหน่อยพี่เพิ่มกับพี่ทิพย์ก็คง....." สายนรินทร์เสียงสั่นพร่าพร้อมกับสะอื้นๆเบาๆขณะที่เธอเอ่ยเรื่องของว่าที่ พี่เขยกับพี่สาวของตัวเองเกี่ยวกับงานแต่งงานของสายทิพย์กับร้อยโทหนุ่มคน ที่กำลังนั่งอยู่เคียงข้างเธอในขณะนี้คำพูดที่ค้างคาบ่งบอกถึงอาการหวาดกลัว ปนน้อยใจในโชคชะตาของเด็กสาวทำเอาเพิ่มศักดิ์ซึ่งกำลังสูดดมกลิ่นหอมจากผิว กายวัยสาวของเธออย่างหลงไหลถึงกับว้าวุ่นได้ในการที่จะปลอบปะโลมให้เธอได้ ผ่อนคลายลง
"พี่เอง.....พี่เองก็เสียใจมากเหมือนกันน้องรินทร์......ถ้าหาก หมุนเวลากลับมาได้พี่คงเลือกที่จะอยู่และแต่งงานกับน้องรินทร์แทนมากกว่า.. แต่นี่..พี่กับทิพย์เรา..." หมวดหนุ่มแก้ไขสถานการณ์ได้ทันท่วงทีโดยใช้เวลาในการคิดคำพูดปลอบประโลมเด็ก สาวช่วงสั้นๆขณะที่เขาหยุดชะงักในช่วงต้นของการสนทนา
"แล้ว....แล้วเรื่องของ เรา....รินทร์..รินทร์จะทำยังไงละค่ะพี่เพิ่ม..ฮือๆๆๆ" เด็กสาวไม่สามารถอดกลั้นอารมย์อันปวดร้าวได้อีกต่อไปครั้นเมื่อหวนนึกถึง สถานภาพของตัวเองและเขาภายหลังจากการแต่งงานของพี่สาวเธอกับเขาผ่านพ้นไป แล้ว..ทำเอาเด็กสาวถึงกับกล้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจสุดเห ลือคณาสองมือน้อยๆของเธอยกขึ้นกอดรัดร่างของว่าที่พี่เขยอย่างเกินห้ามใจ เรือนร่างๆน้อยๆของเธอไหวสะท้านตามแรงสะอื้น..ส่วนหมวดหนุ่มคู่กรณีเองนั้น แทบไม่ต้องผูดถึงเขาเต็มใจที่จะให้เธอใช้ร่างอขงเขาเพื่อระบายความคับข้อง เสียใจและใช้แผลอกอันกำยำซึมซับหยาดน้ำตาที่กำลังหลั่งทะลักออกมาอย่างล้น หลาม..
"พี่เพิ่มค่ะ....วันนี้คุณพ่อกับคุณแม่ท่านไม่อยู่ไปตั้งโคราชโน่นแนะกว่าจะ กลับก็มืดๆน่ะค่ะ.....พี่เพิ่มไปเที่ยวบ้านทิพย์แทนไหมค่ะจะได้ไม่ต้องเสีย ตัง"
"หา..จะดีเหรอครับ...พี่กลัวไอ้เจ้าจอมมันเอาไปรายงานคุณพ่อน้องทิพย์นะ ซิครับ"
"จอมขับรถไปให้คุณพ่อค่ะ...แล้วยัยรินทร์ก็ออกไปกับแฟนเขา"
"เอ่อ... แต่ว่า" หมวดหนุ่มอึกๆอักๆ..แม้ว่าเขาจะเคยไปบ้านพักของเธอมาหลายครั้งแล้วก็ตามแต่ ทุกครั้งก็ไปในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาของท่านนายพลเพื่อปรึกษาหารือหัวข้อ ราชการกับท่าน....สิ่งที่ทำได้ก็เพียงแต่เหลือบมองว่าจะมีบุตรสาวคนสวยของ ท่ายอยู่บ้านหรือไม่ (..สมัยนั้นโทรศัพท์มือถือยังไม่มีนนะครับท่าน..ดังนั้นจะทำเป็นโทรไปถามแฟน สาวว่าอยู่บ้านหรือเปล่าคงไม่มีทางแน่ ส่วนไอ้ครั้นจะโทรไปทีบ้านเพื่อถามไถ่ก็ยาก เพราะเป็นที่แน่นอนว่าไม่บิดาหรือมารดาเธอนั้นจะเป็นผู้รับสายตลอดไม่ก็ทหาร รับใช้) เพิ่มศักดิ์ใจนึงก็อยากจะไปเพราะตั้งแต่คบกันมาได้ 3-4 เดือน ทั้งเขาและหล่อนต่างก็แอบนัดหมายกันพบป่ะโดยที่บิดาและมารดาของหล่อนมิได้ ล่วงรู้แต่อย่างใด....(สมัยก่อนก็หยั่งงี้ละครับท่านผู้อ่าน).....แต่อีกใจ ก็อยากไปบ้านเธอเหมือนกันเพราะทุกวันนี้จะไปไหนแต่ละทีก็กลัวคนอื่นจะรู้จะ เห็นไอ้ครั้นจะพาเธอไปบ้านพักเขาก็ไม่เป็นการอันสมควรเพราะเดี๋ยวพวกทหาร ชั้นผู้น้อยจะนินทาเอาได้แถมหากพวกนายทหารชั้นสัญญาบัตรในกรมกองเห็นเขาและ เกิดรู้จักเธอก็จะเอาไปนินทาเสื่อมเสียถึงท่านนายพลได้ผู้เป็นบิดาของเธอได้ อีก
"ไม่ต้องแต่หรอกค่ะพี่เพิ่ม....ทิพย์รับรองไม่มีใครรู้หรอกค่ะ...อีก อย่างหนึ่งเราก็กลับกันเย็นๆ ก่อนคุณพ่อกลับบ้านก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ค่ะ "
"อืม......งั้นก็ได้ครับ...ว่าแต่น้องสาวทิพย์..เอ่อน้องรินทร์เขาไม่อยู่ แน่นะ...."
"ค่ะเห็นบอกจะออกไปเที่ยวกับแฟน...แหม...รินทร์เขาก็คงอยากเจอแฟน เขามั่งแหละค่ะ...ยิ่งคุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่แบบนี้เขาก็ต้องรีบละค่ะพี่เพิ่ม ..เขาก็เหมือนเรานั่นแหละค่ะหาโอกาสยาก" สายทิพย์กล่าวติดตลกกับคู่รักขณะที่เธอปิดประตูรถกลางเก่ากลางใหม่ของเขา เมื่อเธอได้เข้ามานั้งประจำที่ข้างคนขับอย่างคุ้นเคยเรียบร้อย....
" เอ่อน้องทิพย์ครับ..พี่ว่าเรานั่งกันตรงหน้าบ้านนี่จะดีกว่านะ"
"อิอิ..กลัว มากเลยเหรอค่ะพี่...แหมเป็นถึงยอดนักรบทำเป็นกลัวไปได้...แต่ก็ดีค่ะ..น่า รักอย่างนี้ละน้าทิพย์ถึงได้รักละ"หญิงสาวกล่าวกับคู่รักเมื่อทั้งเขาและเธอ ต่างก็ผ่านประตูบ้านเข้ามาภายในบริเวณบ้านของเธอเมื่อสักครู่.....เธอนึกชม แฟนหนุ่มในใจถึงความเป็นสุภาพบุรุษที่เขาแสดงออกอย่างให้เกียรติเธอแม้เธอ เองก็ไม่ได้ว่าอะไรหากเขาจะเขาไปในพักผ่อนภายในบ้านกับเธอสองต่อสอง...เพราะ ถึงแม้เขาจะเข้าไปในบ้านตัวเธอเองก็มั่นใจว่าเธอเองก็ไม่มีทางยอมเขาถ้าหาก เขาและเธอยังไม่ได้เข้าสู่พิธีวิวาห์แน่นอน"เปล่ากลัวหรอกครับน้องทิพย์.. เพียงแต่พี่ไม่อยากให้ทิพย์เสียหานะครับ..ส่วนตัวพี่เองพี่ก้เขารพท่าน..เอ้ ย.คุณพอ่น้องทิพย์เป็นอย่างมากอยู่แล้ว""ค่ะทิพย์รู้ค่ะ..ถึงได้บอกไงค่ะว่า มันทำให้ทิพย์รักพี่นี่ไง..อิอิ..อืม..ว่าแต่จะเที่ยงแล่วเดี๋ยวทิพย์ออกไป ซื้อข้าวให้น่ะค่ะ..เจ้านี้อร่อยน้าจะบอกให้""เอ่อเดี๋ยวพี่ไปด้วยนะ... ทิพย์จะได้""อุ้ยไม่ต้องค่ะ แค่นี้เองถัดไป 4-5 หลังเองค่ะพี่เพิ่ม..อีกอย่างคนขายร้านนี้ปากมากด้วยเดี๋ยวแอบไปนินทาทีหลัง ..ทิพย์ฝากบ้านด้วยนะค่ะไม่เกิน 20 นาทีเดี๋ยวก็กลับมาแล้วละ""ครับ..งั้นเดี๋ยวพี่ขอเข้าห้องน้ำหน่อยน่ะครับ น้องทิพย์""ตามสบายค่ะพี่เพิ่ม" ทั้งสายทิพย์และหมวดเพิ่มศักดิ์ต่างคนต่างหันหน้าไปคนละทาง..หญิงสาวซึ่ง กำลังเรียนอยู่ปีสุดท้ายตรงไปยังประตูรั้วบ้านส่วนหมวดหนุ่มก็เดินตรงไปทาง ตัวบ้านเพื่อหมายจะเข้าห้องน้ำซึ่งเขารู้ดีกว่ามันอยู่ส่วนไหนของบ้านไม้ หลังใหญ่แห่งนี้. "โชคดีจริงๆหนอเรา...น้องทิพย์สวยขนาดนี้...ก็ดี...เราจะได้เลิกเที่ยวเตร่ มาสร้างครอบครัวสักที..." หมวดหนุ่มยิ้มกริ่มในใจถึงวาสนาที่โอกาสเป็นเจ้าของหัวใจและเรือนร่างของ บุตรสาวผู้บังคับบัญชาที่เป็นที่เรื่องลือถึงความงามไปทั่วฟ้าเมืองไทยและ ภายในรั้วของเหล่าทหารหาญของชาติ.....ตัวเขาเองนั้นนับแต่สมัยเรียนด้วยหน้า ตาและฐานะที่จัดได้ว่าค่อนมาทางผู้มีอันจะกินก็ผ่านมาสารพัดตามประสาวัย หนุ่ม..แต่ก็ไม่เคยทำตัวเกกมะเหรกเกเรหรือทำตัวให้เสื่อมเสียวงศ์ตระกูล.... เพื่อนหญิงสำหรับเขานั้นมีแน่นอนแต่เขาก็ไม่เคยคิดหรอกลวงหรือพุดง่ายๆว่า หรอกล่อ..แต่มันก็เหมือนไม่ใช่บุพเพสันนิวาส..ทุกครั้งที่เขาและเพื่อนหญิง ถึงขั้นแอบมีสัมพันธ์กันเมื่อใด...หลังจากนั้นไม่นานเขาและหล่อนก็มีอันต้อง ร้างลากันทุกที..อันเนื่องมาจากการเป็นนักเรียนนายร้อยที่ไม่ค่อยจะมีเวลา เหมือนหนุ่มๆทั่วไปเพราะต้องออกฝึกภาคสนามเป็นประจำ..ด้วยความหล่อนเหลาทำ ให้เจ้าหล่อนเหล่านั้นแสดงอาการท่าทางหึงหวงทุกครั้งไปจนก่อให้เกิดความอิด หนาละอาใจเพราะพอเพื่อนๆในเหล่าทัพเห็นต่างก็นำมาล้อเลียนสนุกปากจนเขาก็อาย จนสุดจะทน....ดังนั้นพอเลิกกะเพื่อนหญิงคนสนิทล่าสุด..เขาก็ไม่มีใครอีกเลย ..เวลาอัดอั้นมากๆๆเข้าก็รวมกลุ่มกับเพื่อนๆไปถล่มประตูสาวขายบริการกันจน เต็มคราบทดแทนแต่ความครึ้มอกครึ้มใจของเพิ่มศักดิ์ต้องหยุดชะงักลงร่างกาย ของเขากลับรุ่มร้อนแผ่ซ่านแทบแตกเป็นเสี่ยง..เสียงหัวใจของนักรบหนุ่มเต้น ดังลั่นจนแม้แต่ตัวเขาเองก็ได้ยินเสียงการเต้นของมันดังสนั่นสะท้อนก้องไป ทั่วศรีษะ......สายตาของหมวดนุ่มเบิกโพลงดวงตาสองข้างนิ่งสนิทเพ่งมองภาพที่ เห็นอยู่ตรงหน้า.....ดั่งปฎิมากรชื่อดังก้องโลกได้อาศัยช่วงจังหวะที่เขา กำลังปลดทุกข์เบาเพียงชั่วระยะเวลาสั้นๆภายในห้องน้ำชั้นล่างซึ่งอยู่ตรง ข้างบันไดที่จะขึ้นสู่ชั้นบนของบ้านได้แอบมาปั้นเรือนร่างของอิสตรีผู้หนึ่ง ไว้ให้อยู่ในสภาพที่กำลังหันหลังให้เขาส่วนด้านหน้านั้นนางผู้ซึ่งเหมือนกับ นางฟ้าในนิยายกำลังง่วนอยู่กับการค้นหาสิ่งของบางอย่างบนชั้นวางหนังสือทรง สูง....เฉพาะเพียงผิวพรรณของเรือนร่างที่สายตาจะสัมผัสได้อย่างเดียวก็ช่าง ขาวเนียนไร้ไฝฝามาไต่ตอมสีผิวขาวเนียนสวยดังไข่ต้มที่โดนลอก เปลือไข่ออก..ยิ่งร่างงามขาวผุดพาดมีเพียงผ้าขนหนูตัวน้อยสีเดียวกับผิวพรรณ หล่อนพันห่อกายไว้เพียงอย่างเดียว..ก็ยิ่งทำให้รูปโฉมนงรามของหล่อนไม่ส่อ แสดงสัดส่วนแห่งตัวตนของหล่อนได้อย่างถนัดถนี่แลเห็นช่วงเอวลอนสะโพกที่คอด กิ่วและโค้งมนกลมกลืนยิ่งนัก...และเจ้ากรรมนายเวรแต่หนใดก็ไม่รู้ที่บังเกิด ให้เขาได้ประจักษ์ต่อปฎิมากรรมเอกของโลกชิ้นนี้ให้อยู่ในสภาพแบบที่กำลัง เกิดขึ้น...ทำให้เจ้าผ้าขนหนูตัวน้อยนั้นมันสั่นเต่อเสียจนขอบผ้ามันยาวเลย บั้นท้ายอวบกลมของหล่อนไว้เพียงปิดคลุมต้นขาอ่อนไว้เพียงแค่คืบ...ต้นขาอวบ ขาวกลมกลืนไล่เรียงจากส่วนที่เลยกอยก้นอวบกลมลงมาได้รูปอย่างที่ไม่เคยผ่าน พบมาก่อนในชีวิตหนุ่มเลือดนักรบมันช่างรับกับปลีน่องที่กลมมลเรียวสวยดั่ง หยวกกล้วยแทบไม่ผิด.......เพียงแค่นี้หมวดหนุ่มก็แทบจะอกแตกตายอยู่แล้ว เลือดนักรบในกายแตกพล่านขนกายทั่วร่างลุกชันและที่สำคัญความอึดอัดของนักรบ น้อยที่เงียบสงบมาช้านานกลับพุ่งทยานเหยียดยาวขึ้นอย่างที่เขาเองก็ไม่รู้ ตัวด้วยซ้ำไปเลยว่าตอนนี้ท่อนลำของเขามันแผ่นขยายยาวเบียดตุงไปทั่วทั้ง หว่างขาแล้ว
และเหมือนผีห่าซาตานกำลังทดสอบคุณงามความดีของเขาว่าจะยังหลงเหลืออีกหรือ ไม่นางในวรรณคดีผู้ซึ่งมีเพียงผ้าขนหนูตัวจ้อยปิดบังเรือนร่างไว้เพียงแค่ แก้มก้นกลมกลึงทั้งสองข้างกลับยิ่งกระทำกิริยาเหมือนท้าทายจิตใจอันเด็ด เดี่ยวของนักรบผู้กร้าวแกร่งแห่งเทือกเขาเพชรบูรณ์..นางผู้นั้นก้มร่างโค้ง ตัวลงเพื่อนำพาใบหน้าของหล่อนลงไปหาสิ่งของยังชั้นวางหนังสือด้านล่างที่ตำ ลงไป....ร่างสาวขาวสวยสะอาดสะอ้านกลิ่นกลายหอมกลุ่นด้วยสบู่ชั้นดีก้มร่าง ต่ำลงๆอย่างรวดเร็วจนชายผ้าขนหนูตัวสั้นหดร่นสูงขึ้นๆ....ต้นขาขาวอวบกลม กลึงค่อยๆเผยเนื้อหนังขาวละเอียดแฝงด้วยเลือดฝาดของวัยสาวรุ่นจนเห็นความ ชมพูปนอยู่ในงามขาวละมุนของเธอที่ละนิดๆพร้อมกับท่อนลำโคนลึงค์ของหมวดหนุ่ม ก็ค่อยๆขยายแกร่งแข็งขั้นตามไปด้วยปลีก้นอวบกลมขาวผ่องเผยแย้มอวดโชว์ความ สมบูรณ์ความคับแน่นของมันให้หมวดหนุ่มได้สัมผัสทางสายตาเด่นขึ้นๆ..ยิ่งเธอ ขยับไหวส่งมือคุ้ยค้นหนังสือบนชั้นด้านล่างบ่อยขึ้นๆเจ้ากอยก้นอวบแน่นคู่ นั้นก็ยิ่งส่งประกายจ้าอวดโชว์ท้าทายความหนั่นแน่นกลมสวยให้หมวดหนุ่มๆมาก ขึ้นเท่านั้น...หมวดหนุ่มเห็นบั้นท้ายผายกลมลอนสะโพกโค้งมนกกลมกลึงส่ายไหว สั่นไปสั่นมาอวดโชว์ความอร้าอร่ามคัดแน่นแบบนั้นถึงกลับเผลอตัวกัดกรามจน ลั่นซึ่งเป็นจังหวะที่หญิงสาวก้มตัวให้ต่ำลงไปยังชั้นวางหนังสือด้านล่างสุด พอดี..บั้นท้ายกลมสวยถึงกับหลุดผึงออกมาจากชายผ้าขนหนูตัวนั้นอย่างเต็มที่ ก้นผายกลมกลึงเนียนขาวอร่ามตาสะบัดตัวทลึ่งพรวดอวดส่ายอย่างฉบับพลัดและด้วย ความที่ชั้นวางนั้นอย่างด้านล่างสุดเรียวขาทั้งสองข้างของเจ้าหล่อนจึงแยก ออกกว้างมากขึ้นเพื่อความสมดุลของเรือนร่างให้ทรงตัวอยู่ทำเอาหนั่นเนื้อ แก้มก้นอวบขาวสองข้างจึงปริอ้าจนเห็นร่องเนื้อชมพูสดแดงระยับผ่านผ่านขาวขาว อวบอัดของแก้มเนื้อสองข้างอย่างถัดตาเห็นไปถึงกลีบพรูอวบอูมบนโคกเนินกลาง หว่างขาที่วกตัวต่ำลงมาทางด้านหลังพอดิบพอดีจนหมวดหนุ่มเห็นกลีบเนื้อสอง ข้างที่มีปอยขนดำสนิทมันวาววับดังสีนิลอยู่ด้านบนบางๆเผยออ้าขยับไหวยิบๆ เหมือนกำลังจะแหกอ้ากลีบพรูแลบลิ้นล้อหลอกมโนสติของเขาให้หมดสิ้นลงโดยเฉียบ พลัน
"กรอด..."..เสียงกัดกรามอย่างรุนแรงของหมวดหนุ่มดังขึ้นอีกครั้ง...แต่คราว นี้มันดังอย่างรุนแรงจนเจ้าของเรือนร่างที่ทำเอาเขาเสียววูบจนจะแตกซ่านถึง กับถลันร่างสะดุ้งพรวดยืนขึ้นแล้วรีบหันหลังกลับมาหาเขาอย่างรวดเร็ว"ว๊าย.. ไอ้บ้า..แกเป็นใคร...เข้ามาได้ยังไง.ช่วย.อุ้ป"...สายนรินทร์ตกตลึงเมื่อหัน ร่างงามอรชอนของเธอไปพบกับนักรบหนุ่มที่เธอไม่เคยรู้จักจึงร้องลั่นทันทีและ กำลังจะร้องตะโกนให้คนจากภายนอกช่วยเหลือ...แต่ก็ทันทีพลันเสียงอุทานเล็ด ลอดออกจากปากบางเรียวสวยของเด็กวัยกำลังจะเข้าสู่ความสาวเต็มตัว...ผู้หมวด หนุ่มก็เรียกสติคืนได้อย่างฉบับพลันและเดาออกว่าเธอกำลังจะทำอะไร...ร่างของ นักรบหนุ่มเคลื่อนกายว่องไว้ดังพญาเสือประชิดร่างงามของเธอจนเด็กสาวถึงกับ ตกใจยกมือขึ้นหมายจะปกป้องเพราะคิดว่าเจ้าหนุ่มผู้นี้จะเข้ามาทำร้ายเธอแต่ อนิจจา....คำโบราณที่ว่าผีซ้ำด้ามพลอยมันหมายถึงอะไร..ทั้งเขาและเธอก็ได้ ประจักษ์พร้อมกันเมื่อมือน้อยๆของเด็กสาวที่ยกขึ้นหมายปิดป้องอย่างรวดเร็ว โดยลืมไปว่าเมื่อครู่ใหญ่ที่ก้มๆเงยจนขมวดผ้าขนหนูตัวน้อยๆที่ขมวดชายยัด ร่องไประหว่างเนินถันเต้าสวยกลมมลบนหน้าอกนั้นมันได้คลายตัวจนเกือบหมดแล้ว ครั้นพอสองแขนที่เดิมเคยแนบร่างเป็นที่ยึดผ้าขนหนูตัวน้อยถูกยอกขึ้นเจ้าผ้า ปิดร่างเจ้ากรรมก็หลุดผลั่วลงไปกองที่ปลายเท้าทั้งสองข้างทันทีจนเธอเองก็ ตกใจระคนปนอายแทบสิ้นสติรีบชักมือที่เคยจะปิดป้องลงปกปิดเนินถันขาวสวยและ โคกเนินขาวผ่องอย่างละข้างแทนเปิดโอกาสให้จังหวะเข้าประชิดตัวของหมวดหนุ่ม เป็นไปอย่างสะดวกและเขาเองก็รีบใช้วงแขนกอดรัดรอบเอวคอดกิ่วของเธอไว้ส่วน อีกข้างก็รีบยกขึ้นมาทาบไปทั้งเรียวปากของเธอพร้อมกัน........ร่างของ นรินรัตน์ถูกแรงกระชากจากวงแขนอันแข็งแรงของยอดนักรบไทยให้ยึดแน่นแนบไปกับ ลำตัวอันกำยำของเขาเนินถันกลมกลึงที่มีฝ่ามือและลำแขนเรียวบางก่ายพาดปกปิด นั้นประชิดเข้ากับตัวของหมวดหนุ่ม......หน้าท้องแบนราบแนบประชิดหน้าท้องอัน แข็งแรงจนแทบจะมลายกลายเป็นเนื้อเดียวกันส่วน...เนินโหนกโคกเนื้อที่ยังมี ฝ่ามือของตัวเองขยุ่มกางเกาะกุมความโหนกนูนไว้ก็เบียดชิดกับท่อนล่างเขาที่ เจ้าลำลึงค์ท่อนเนื้อยังตื่นตัวขยายบานแผ่ลำอยู่.......หมวดหนุ่มเองยังไม่ ทันได้สังเกตุหรือมองเห็นร่างงามขาวโพลนเปลือยเปล่าเพราะยังตกใจและหมายจะ หยุดอาการตกใจของเด็กสาวไว้ก่อนรีบพุดจาแนะนๆชำและสาเหตุให้หล่อนฟังอย่าง รวดเร็วขนะที่ยังใช้วงแขนรัดร่างหล่อนจนแทบจะกลืนติดกับร่างเขาส่วนมืออีก ข้างก็ประทับปิดเรียวปากงามของเธอไว้เช่นเดิม"ฟ..ฟังผมก่อน..ผู้เพิ่มศักดิ์ เป็นเพื่อคุณสายทิพย์ครับ..พอดีคุณสายทิพย์ชวนมาบ้านแล้วผมเข้าห้องน้ำส่วน คุณสายทิพย์ไปซื้อข้าวกลางวันใกล้ๆครับคุณ..เอ่อ..".หมวดหนุ่มหยุดค้างไว้ เพราะเขาไม่รู้จักหล่อน...จึงเลยไม่รู้จะเรียกอะไรแต่เขาเห็นหล่อนเริ่มหยุด นิ่งพยักหน้าเหมือนจะรับรู้อะไรบางอย่างเลยจะเอามือลงแต่แล้วเขากลับรัดร่าง หล่อนแน่นขึ้นโดยมือยังคงปิดปากหล่อนเช่นเดิม.."ผ....ผมไม่รู้คุณเป็นใครแต่ คุณสายทิพย์บอกว่าน้องสาวเธอออกไปกับแฟนแล้ว..แล้วผมเข้าห้องน้ำเสร็จออกมา ก็เจอคุณกำลังหาของแถวนี้ไม่ได้มีเจตนาจะลวนลามหรือทำระยะตำบอนอะไรนะครับ.. โปรดเข้าใจด้วย""อื้อๆ.อ่อย..อ่อย.อินอายอไออะออก.อื้อๆๆ"แม้จะปิดปากไว้แต่ เขาก็รู้ดัว่าเธอกำลังพูดอะไรหมวดหนุ่มแปลความออกแล้วแล้วรีบปล่อยมือออกจาก ปากเธออย่างรวดเร็ว..แต่วงแขนอีกข้างยังสวมกอดรัดแผ่นหลังอันเปลือยเปล่าของ เด็กสาวไว้อย่างลืมตัว.....นรินรัตน์เองก็ลืมตัวเพราะว่าร่างงามของเธอไร้ ซึ่งอาภรณ์ปิดบังแต่รู้สึกผิดปกติที่หว่างขากลางโคกเนินที่ฝ่ามือเธอเกาะกุม ไว้โดยมีช่วงล่างของชายหนุ่มแนบสนิทอยู่เหมือนมีท่อนไม้หรือท่อนเหล็กแข็งๆ กำลังกระดิกไหวไปมาเบาเลยเอะใจหมายจะก้มหน้าลงดูแต่ก็ยังไม่ทันว่าเจ้าสิ่ง นั้นที่เป็นท่อนๆมันคืออะไรเด็กสาวก็ถึงกับร้องลั่นอย่างตกใจและเขินอายสุด ขีด"ว๊าย..ตาบ้า..ปล่อยเค้านะค้นผีทะเล" หมวดหนุ่มสะดุ้งโหยงขณะที่ตัวเขาเองก็กำลังจะก้มมองไปพร้อมกับเด็กสาวและ ทันทีที่เขาเห็นว่าเขากำลังกอดรัดเด็กสาวที่แสนสวยคนนี้ในสภาพที่เจ้าหล่อน กำลังตัวเปล่าเล่าเปลือยหมวดหนุ่มเองก็เสียววูบทั่วร่างไปพร้อมกับตกใจกับ เสียงร้อยงของหล่อนรีบพลุนพลันคลายวงแขนขยับกายถอยห่างจากเธอแต่ตายังคงก้ม มองรูปร่างอันขาวโพลนของหล่อนอย่างตื่นตลึง...เพราะขณะที่เด็กสาวร้องลั่น ด้วยความตกใจและเขินอายสุดกำลังเจ้าหล่อนก็รีบปล่อยมือที่ปกปิดเนินถันและ เกาะกุมโคกสวาทของตัวเองย่อตัวลงหยิบผ้าขนหนูจากปลายเท้ารีบนำขึ้นมาห่อพัร ปกปิดเรือนร่างอร้าอร่ามของตัวเองอีกครั้งและเมื่อหล่อนยืนขึ้นเต็มตัวอีก ครั้ง"เพี้ยะ" ฝ่ามืออันนุ่มละมุนสะบัดใส่ใบหน้าอันหล่อเหล่าของเขาอย่างเต็มแรงพร้อมกับ น้ำตาที่ไหลอาบข้างแก้มขาวเปล่งปลั่งทั้งสองข้างซึ่งหมวดหนุ่มเห็นได้อย่าง ชัดเจนเมื่อเธอยืนจ้องหน้าเผชิญเขา..และทันทีร่างงามขาวผ่อดผาดก็รีบถลันออก จากตรงนั้นวิ่งร้องไห้ส่งเสียงกระซิกๆเบาๆขึ้นไปตามบันไดแต่ก็มิวายที่จะใช้ มือข้างหนึ่งของเธอวกไปด้านหลังปิดกดชายผ้าขนหนูตัวสั้นให้มันบดบังง่ามก้น อวบแน่นของตัวเองมิให้เผยตัวออกมาเป็นหนที่สองเพราะเธอกลัวว่าชายหนุ่มจะเงย หน้ามองเธอตามขึ้นไปขณะวิ่งขึ้นบันไดไปชั้นบนด้วยตัวบันได้นั้นมีรอ่งไม้ เป็นซี่ๆถ้าเธอไม่ปิดไว้แล้วชายหยุ่มเกิดมองตามขึ้นไปแล้วทุกอย่างก้าวของ เธอที่ขึ้นไปแต่ละขั้นแม้ว่าเธอจะวิ่งขึ้นไปก็ตามเขาก็จะต้องเห็นของสงวนสุด รักของเธอกลางง่ามขาทั้งสองข้างวิ่งขยับไหวไปพร้อมกับการย่างก้าวเป็นแน่ นอน.. "รินทร์นั้นเหรอแฟนพี่ทิพย์""อืม..ทำไมเหรอฝน""ก็จะไม่ทำไมละ....ก็หล่อนนะ ซิเธอ..โห...มาดเทห์ระเบิกเลยรินทร์...พี่เขามีน้องชายหรือเปล่าละ""ทำไมจะ จีบน้อยชายพี่เพิ่มเขาหรือไง..เสียใจด้วยย่ะ..เขาลูกคนเดียว" "ว้าเสียดาย....เนอะยายพลอย""ใช่.....เฮ้อพี่ทิพย์นี่ละน้าโชคดีจริงๆเล้ย ......ทั้งหล่อทั้งดัง..เห็นเขาว่าแฟนพี่ทิพย์นี้เก่งมากเลยใช่ไหมรินทร์ ""อืม""ได้แต่อืมๆๆนั่นแหละยัยรินทร์....ทำไมเธอไม้ให้พี่เพิ่มเขาแนะนำ เพื่อนเขามั่งละยัยรินทร์...ไม่รู้ไปชอบกับไอ้จอมเก็กนั้นได้ยังไงเพื่อนเรา ""อย่าไปพูดถึงไอ้บ้านนั่นเลยพลอยเอ๋ย...เพื่อเราเขาไม่ชอบหรอกแบบพี่เพิ่ม นะเขาชอบแบบนี้และ..พวกแบบมือขอตัง..วางฟอร์ม.อวดรวย....เฮ้อเป็นชั้นนะเลิก มันวันละ 100 หนแล้ว""พวกเธอนี่..แต่กอล์ฟเขาก็ดีกับฉันนะ...""โถ่ๆๆๆๆ แม่คุณก็มันหวังตัวเธอนะวิ..ถ้าฉันเป็นมันฉันก็ต้องดีกับเธอ..แต่เมื่อได้ แล้วก็...คนละเรื่อง..นี่ยัยรินทร์ถามจริงๆเถอะ...เธอไม่เคยได้ยินเรื่อง ความเลวของไอ้กอล์ฟมั่งเหรอไงหา""ก็..ก็มีแต่ฉัน..""สวัสดีครับ.....เอ่อ สวัสดีน้องรินทร์...เอ่อน้องทิพย์ให้พี่ออกมาชวนน้องรินทร์กับเพื่อนๆให้ เข้าไปในงานได้รับแล้ว""ค่ะพี่เพิ่ม..เอ่อนี่..ฉันรู้แล้ว" สายนรินทร์ทำเสียงดุเพื่อนๆต่อเมื่อกล่าวทักแฟนของพี่สาวเสร็จไม่ทันไรเพราะ เจ้าพชเพื่อนๆตัวดีรีบหยกที่ต้นแขนเธอเบาๆเพื่อให้เธอได้แนะนำได้รู้จัก "เอ่อนี้ฝนกับพลอยค่ะพี่เพิ่ม""ครับยินดีที่ได้รู้จักครับ..ผมเพิ่มศักดิ์ ครับ""ฝนกับพลอยรู้จักพี่ค่ะ อิอิ...ว่าแต่พี่มีน้องชายไหมค่ะ..อืมถ้าไม่มี..เพื่อนก็ได้ค่ะ.ฝนกับพลอยจะ ได้โชคดีแบบพี่ทิพย์มั่ง.......ปล่อยให้ยัยรินทร์อยู่กับไอ้เบื้อกไปสองคน." เพิ่มศักดิ์ได้ยินก็ยิ้มน้อยๆที่มุมปากกึ่งขบขันเพื่อนสาวของสายนรินทร์.. แต่แล้วเขาเองก็ถึงกับสะดุ้งเมื่อน้องสาวคนสวยของแฟนสาวตนเองเอ่ยวาจาขึ้น เนิบๆแบบหยอกล้อ"ฉันไม่ใช่แบบพี่ทิพย์ หรือเธอกับยัยพลอยนี้ที่ชอบแบบ ราบๆเรียบๆของพวกทหารราบเรียบนี่เธอ...ชีวิตราบๆเรียบๆไปแบบนี้เฉาตายพอดี "เพิ่มศักดิ์ได้ยินถึงกับอ้าปากหวอ..นับจากวันนั้นที่เขาเห็นเรือนร่างอันงด งามของเธอแบบหมดตัวคราวนี้เป็นคราวที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่เขาโดนน้องสาวที่ น่ารักของสายทิพย์หยอกล้อกึ่งแหย่แบบนี้ส่วนเพื่อสาวของสายนรินทร์ทีแรกก็ ยังงงๆ..แต่ด้วยความที่กลุ่มเด้กสาวกลุ่มนนี้เป็นเด้กแก่นของคณะอยู่แล้วจึง ไม่ยากที่พวกเธอทั้งสองคนจะเขาใจความหมายของเพื่อสาวและเมื่อนั้นเพื่อนสาว ทั้งสองคนของเธอก็ร้องออกมาอย่างรู้ทัน"ต๊าย..ยัยรินทร์.""..นี่เธอบอกว่า พี่เพิ่มแกเรียบๆเลยเหรอ..เอ้ย.ราบเรียบไปหมด..ว๊าย..อะไรก็ไม่รู้" สาวฝนเสริมเติมต่อพร้อมกับทั้งสามสาวหัวเราะขึ้นพร้อมกันแล้วทั้งหมดก็จ้อง มองไปยังใบหน้าของหมวดหนุ่มที่ยังอ้าๆอึ้งๆใบหน้าปรากฎริ้วรอยความอายเล็ก น้อย...ซึ่งเขาเองนั้นพยายามอดกลั้นการต่อปากต่อคำกับพวกเธอโดยเฉพาะสาย นรินทร์เพื่อให้เธอยังคงเคารพเขาในฐานะคนรักของพี่สาวไว้เช่นเดิม..
"เอ่อ.พ..พี่ว่าเราเขาไปข้างในเถอะครับ..เดี๋ยวคุณพ่อน้องรินทร์จะรอด้วย แล้วถ้าขืนอยู่ต่อไปพี่คงต้อง..แบบว่า..คงโดนรุมแน่เลย" ผู้หมวดขวัญใจพี่สาวสุดที่รักของสายนรินทร์กล่าวอย่างติดตลกพร้อมกับหันหลัง เดินนำออกหน้าโดยมีสามสาวเดินตามหลังเข้าไปในงาน...หมวดหนุ่มไม่รู้ตัวเลย ว่าเบื้องหลังเขานั้นสายตาของสายนรินทร์จดจ้องร่างกายอันสมส่วนดูแข็งแรงแต่ แฝงไปด้วยความอ่อนโยนเป็นสุภาพบุรุษของเขาอย่างชื่นชม...นับจากวันที่ที่ไม่ เคยลืมที่เขาผู้นี้ได้มองเห็นและเชยชมเรือนร่างของเธอไปทุกวอกส่วนทั้งด้าน หน้าและด้านหลัง...จนหลังจากนั้นเวลาเธอเจอเขาเธอเองก้อายจนแทบจะแทรกแผ่น ดินหนี..แต่ด้วยความเป็นชายชาตินักรบและสุภาพบุรุษเต็มตัวเขากลับปฎิบัติต่อ เธอเหมือนน้องสาวที่เขารักและให้เกียรติเธอไม่ต่างอะไรกับพี่สาวของเธอจน ความเขินอายไม่กล้าเผชิญหน้าที่เธอรู้สึกกลับมลสยหายไปสิ้นและยิ่งมีเสียง เปรียบเทียบถึงความไม่ได้เรื่องของแฟนหนุ่มเธอกับเขาคนนี้จิตใจของ สาวนรินทร์ก็ยิ่งว้าวุ้น....บางครั้งเวลาเธอเจอกับเขาโดยบังเอิยและยืนคุย กันอย่างสนิทสนมถ้าคนที่มาเจอเธอกับเขาคุยกันเป็นพวกททหารก็จะทักเขาว่าเป็น แฟนกับเธอ...ด้วยว่าจำเธอและพี่สาวเธอผิดกัน..เนื่องเพราะความงดงามของสอง ศรีพี่น้องนั้นกินกันไม่ลงเลยทีเดียว...ยิ่งถ้าเขาไปรับพี่สาวเธอที่ มหาวิทยาลัยแล้วบังเอิญไปเจอเธอก่อนเธอจะรู้สึกพองโตในหัวใจที่ใครๆใน มหาวิทยาลัยที่ไม่รู้จักเขาโดยเฉพาะพวกปี 1 และ ปี สอง ต่างก็คิดอิจฉาเธอที่มีแฟนเป็นนายทหารรูปหล่อและเต็มไปด้วยคำว่าสุภาพบุรุษ