พรหมลิขิต ผิดคิว ตอนที่ 24
December 20 2009 at 9:42 PM 

--------------------------------------------------------------------------------

เวลาผ่านไปเกือบเดือน ธนธรณ์ก็ยิ่งวุ่นวายไปหมดทั้งงานที่โรงพยาบาลแถมต้องวิ่งรอกเรื่องเตรียมงานแต่งงานของเขากับแพรวา เทียวพาแพรวาไปดูชุดเจ้าสาว ติดต่อโรงแรมเกี่ยวกับเรื่องการจัดโดยอันที่จริงเขาจัดงานที่บ้านของพ่อเขาแต่ได้ขออาศัยของที่ใช้จัดงานไปจัดที่บ้านก็เลยพอถึงเวลาเลิกงานเขาต้องรีบวิ่งรถออกไปตามที่ต่างๆ ทั้งแจกการ์ดวุ่นวายไปหมด เพราะพ่อของธนธรณ์ก็เป็นนักธุรกิจมีเพื่อนฝูงและคนรู้จักสนิทสนมมากมาย ถึงแม้แพรวาก็คอยช่วยเหลือแบ่งเบาภาระแล้วก็ตาม อีกทั้งวิภาวรรณก็คอยช่วยอีกแรง โดยหล่อนอาสาให้คนที่ร้านขายของปิดร้านไปช่วยงานที่บ้านถึง 3 วันตัววิภาวรรณเองก็จะคอยช่วยเหลืองานทางด้านฝ่ายเจ้าสาวไปด้วย อีกทั้งวีรพลก็ให้คนงานที่เพิ่งเข้ามาทำงานร่วมเดือนไปช่วยอีกแรง ตัววีรพลเองจะขอช่วยงานต้อนรับแขกเหรื่อและเรื่องเตรียมสถานที่และดูแลจัดเตรียมพิธีการร่วมกับพ่อของธนธรณ์ก่อนวันงาน 2-3 วัน ช่วงที่ผ่านมาเขากับวีรพลได้เจอหน้ากันบ่อยขึ้นเพราะวีรพลไม่ได้กลับกรุงเทพฯ เพราะยังเป็นห่วงวิภาวรรณอยู่ ธนธรณ์เองก็อยากจะบอกเพื่อนใจแทบขาดเกี่ยวกับผลการตรวจโรคของแฟนเพื่อน แต่เขารับปากกับวิภาวรรณแล้วจึงต้องปิดปากเงียบ
อีกสัปดาห์ข้างหน้าก็จะถึงวันมงคลของธนธรณ์และแพรวาแล้ว ทั้งคู่ก็ต่างรออย่างใจจดจ่อขนาดวีรพลเองก็รู้สึกดีใจและตื่นเต้นไม่น้อยไปกว่ากันทั้งๆ ที่ไม่ใช่งานของตน ตอนนี้ทั้งว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวได้เตรียมงานเรียบร้อยหมดแล้ว วีรพลก็ปรึกษากับพ่อของธนธรณ์และเห็นพ้องกันว่าต้องให้ทั้งคู่พักผ่อนเก็บแรงไว้วันงานเพราะกลัวเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวจะเป็นซอมบี้ในวันงานไปซะก่อน
"ธร ตอนนี้อะไรๆ ก็เรียบร้อยหมดแล้ว แกก็เพลาๆ งาน เตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวสุดหล่อได้แล้ว งานอื่นไม่ต้องห่วง ชั้นขอช่วยเต็มที่ เออนี่ วันนี้ไปที่บ้านชั้นมั้ยล่ะ แกไม่ได้แวะไปนานแล้ว เราไปสังสรรค์กันหน่อย ชวนน้องแพรไปด้วยนะ"
"อื้อ ขอบใจเพื่อนที่เป็นเรี่ยวเป็นแรงให้ชั้น งานแกชั้นก็ขออาสาเต็มที่เหมือนกัน อืมม...โอเค วันนี้ตอนเที่ยงเราไปที่ร้านชุดเจ้าสาวพร้อมกัน ไปรับน้องแพรแล้วก็เลยไปบ้านแก ตอนนี้ชั้นเคลียร์เรื่องตารางงานหมดแล้ว ไม่ค่อยได้ทำแล้วล่ะ"


เมื่อไปถึงบ้านราวๆ เกือบบ่ายโมงวีรพลก็ชวนเพื่อนรักและแพรวาไปที่ระเบียงกว้างที่โปรดของเขา สองคู่หมั้นได้เห็นถึงกับตาค้างอ้าปากหวอต่อสิ่งที่ได้เห็นเบื้องหน้า
"โอ้โห!!! พี่พลคะ ทำได้ไงคะเนี่ย ดูสิดอกไม้เป็นพวงออกดอกเต็มซุ้มเลย ยังกับพี่พลเอาพวงดอกไม้มาห้อยเต็มซุ้มอย่างนั้นแหละ ดอกอะไรคะนี่ หูยยย.....สวยจริงๆ คะพี่พล แพรว่าเรามาถ่ายรูปชุดงานแต่งงานที่นี่คงสวยไม่เบานะคะพี่หมอ พี่พลให้คนไปปลูกที่เรือนหอของเราด้วยสิคะ แพรอยากมีซุ้มนั่งเล่นแบบนี้บ้าง ดูสิพี่หมอ รอบๆ รั้วก็มีสีชมพูเต็มไปหมดเลย"
"อ๋อ..อันนั้นเค้าเรียกพวงโกเมน นี่แพรรู้รึปล่าว มันออกดอกได้เต็มๆ แบบนี้อย่างมากแค่ปีละสองครั้งเองนะ ที่รอบรั้วนั่นก็พวงชมพู ถ้าแพรอยากได้เดี๋ยวเสร็จงานสวนกล้วยไม้ พี่จะให้คนงานไปปลูกให้ แต่ต้องปลูกพวกพวงแสด พวงหยกหรือว่าพวงทองผสมไปด้วยนะ มันจะได้ผลัดกันออกดอกเป็นรุ่นๆ ไป ทำให้ดูเหมือนดอกไม้พวกนี้มันเปลี่ยนสีได้ ยังมีอีกพวกตระกูลพวง มีพวงคราม พวงแก้ว พวงนาค นี่พี่ก็แทบจำไม่หมดล่ะยังมีอีกหลายชื่ออยู่ ซุ้มนี้ต่อไปน่าจะเป็นคราวของพวงทอง จะออกสีเหลืองๆ เล็กๆ แต่มันคงไม่มากละลานตาแบบนี้เหมือนพวงโกเมน"
"ตายแล้ว นี่พี่ภาได้เห็นไม่ปลื้มหลงใหลไปเลยเหรอคะเนี่ย มีที่โรแมนติกๆ ไว้นั่งเล่นคุยกันแบบนี้ แพรไม่แปลกใจแล้วล่ะว่าทำไมพี่ภาถึงรักพี่พลนักหนา พี่พลช่างโรแมนติกอย่างนี้นี่เอง ก่อนจะมาเจอพี่พลมีหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่มาเที่ยวไล้เทียวขื่อที่บ้านพี่ภาก็พากันกินแห้วหมด แต่พี่พลมาทีหลังทำคะแนนแซงทางโค้งแบบไม่เห็นฝุ่นเลย สงสัยพี่พลกับพี่ภานี่ท่าจะเป็นคู่สร้างคู่สม พระพรหมลิขิตให้มาเป็นเนื้อคู่กันแน่ๆ"
"อืมม...ช่าย พี่ก็ว่าอย่างนั้นนะแพร พลกับพี่ภานะเหมาะสมกันยังกะอะไรดี แพรสังเกตดูดีๆ สิ พลกับพี่ภาหน้าตาออกคล้ายๆ กันมาก คนโบราณเขาว่าคนที่เป็นเนื้อคู่กัน หน้าตาและอุปนิสัยจะคล้ายๆ กัน สงสัยจะเป็นพรหมลิขิตจริงๆ แต่คู่นี้คงจะเป็น พรหมลิขิตผิดคิว ท่านส่งมาคนละห้วงเวลากันกลายเป็นรักข้ามรุ่นไปแล้ว"
"จริงสิ พี่พลกับพี่ภามองดูดีๆ คล้ายกันมากเลย อู้ยยยย.... แพรอิจฉา"
"พอๆ ทั้งคู่เลย ไม่ต้องมาปากหวาน เราเองก็คู่สร้างคู่สมเหมือนกันละน่า ไม่ต้องมายกยอชั้นหรอก" โดนลูกยอจากสองคู่หมั้นที่พร่ำพรรณนาถึงความเป็นเนื้อคู่ของเขา จึงยกมือห้ามแก้เก้อเขิน
"คิคิคิคิคิ ดูสิพี่หมอ พี่พลเขินหน้าแดงเลย เหมือนพี่ภาเปี้ยบเลย พี่ภาน่ะ แพรเย้าเรื่องพี่พลไม่ได้เลยนะ อายหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกเลยแหละ"
"อะแฮ่ม!! นินทาพี่ก็ให้เสียงเบาๆ หน่อยจ๊ะแพร คุณหมอ ทานข้าวกันมาหรือยัง พี่ทำสะหริ่มใส่เนื้อขนุนมาให้ทาน และก็มีแตงโมกับมะละกอด้วย มาสิมาทานกัน" แพรวากับธนธรณ์หันไปมองก็เห็นวิภาวรรณเดินเข้ามา มีปิ่นถือถาดผลไม้ถาดใหญ่และของหวานตามมาด้วย ประกายก็ถือถาดน้ำเย็นและน้ำแข็งป่นมาวางไว้บนโต๊ะช่วยอีกคน เสร็จหมดแล้วแม่บ้านทั้งสองก็ปลีกตัวออกไป
"ว่าแล้ว....แพรเห็นมั้ย คราวก่อนเราชวนกันไปกินข้าวนอกบ้านพลมันก็ไม่ไป ก็เพราะพี่ภาเป็นยอดแม่ศรีเรือนแบบเนี๊ยะ"
"แหม....ก็ช่วงนี้งานพี่ก็ไม่ค่อยได้ทำ อยู่บ้านว่างๆ ก็เลยหาเรื่องทำไปอย่างนั้นแหละจ้ะ"
"ไม่ต้องมาแก้เก้อหรอกคะพี่ภา แพรมาบ้านพี่ภาทีไรพุงกางกลับบ้านทุกที แต่นี่ก็นานแล้วแพรไม่ได้มาเลย ขอแพรลิ้มชิมรสฝีมือพี่ภาให้หมดถ้วยเลยนะคะ"
แล้วทุกคนก็พากันไปนั่งที่โต๊ะ แพรวานั่งคู่กับธนธรณ์ด้านตรงข้ามกับวิภาวรรณที่นั่งคู่กับวีรพล สองคู่หมั้นต่างก็ป้อนของหวานให้กันอย่างสวีทหวานแหวว วิภาวรรณมองเห็นอดแซวไม่ได้
"สงสัยคราวหน้าพี่ต้องต้มบอระเพ็ดมาเลี้ยงแล้วล่ะ จะได้หวานกันน้อยลงหน่อย แหม....น้องแพร คุณหมอเขาแทบจะกลืนไม่ทันแล้วนะจ๊ะ คิคิคิคิ" วีรพลก็ผสมโรงหัวเราะลั่น ธนธรณ์ก็อึกอักๆ ปั้นหน้าไม่ถูก แพรวาไม่รู้จะโต้ตอบยังไง ได้แต่ยิ้มเขินๆ ส่งตาค้อนขวับๆ ให้วิภาวรรณ.................


จนถึง 4 โมงเย็น ธนธรณ์กับแพรวาก็ขอตัวกลับไปที่บ้านธนธรณ์ ตั้งแต่หมั้นหมายกันมา แพรวาจะไปค้างที่บ้านธนธรณ์ทุกวันหยุดเพราะพ่อแม่ฝ่ายชายรู้สึกจะรักใคร่โปรดปรานว่าที่สะใภ้เอามากๆ เมื่อถึงวันหยุดต้องขออนุญาตพราวตากับเอกภพให้ลูกสาวไปที่บ้านอยู่เป็นประจำ พอไปถึงต่างก็ไปเปลี่ยนชุดอยู่บ้านสบายๆ ออกมา ธนธรณ์ชวนคู่หมั้นเดินไปดูเรือนหอที่เสร็จแล้วจากความดูแลการก่อสร้างของพ่อเขา มันเหมือนเนรมิตขึ้นมาเลย เพราะสร้างไม่ถึงสามเดือนก็ได้เรือนหอหลังไม่ใหญ่โตนัก แต่ก็หรูหราตามแบบฉบับเศรษฐีภูธร ตอนนี้เรือนหอตกแต่งครบเรียบร้อยพร้อมอยู่อาศัย สองหนุ่มสาวคู่รักจูงมือกันเดินสำรวจไปทุกห้องจนขึ้นไปถึงห้องนอน
"ไงจ๊ะแพร สวยถูกใจมั้ย"
"คะ ถึงจะหลังไม่ใหญ่แต่ก็ตกแต่งได้สวย แค่นี้แพรก็พูดไม่ออกแล้ว คุณพ่อท่านเมตตาเราสองคนมากเลย แค่ไม่กี่เดือนก็เสร็จทันงานแต่ง แถมตกแต่งได้พร้อมเกือบหมดทุกอย่างเลย"
"นี่สินะ ห้องของเรา ที่ที่เราจะสร้างเจ้าตัวน้อยไว้ให้คุณปู่ย่าได้อุ้มหยอกหลานเล่น" ธนธรณ์โอบกอดคนรักมองสำรวจไปรอบๆ อย่างภาคภูมิใจ แล้วหันมาสบตาแพรวาส่งตายิ้มเป็นประกาย แพรวาถึงกับเขินอายแก้มร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เพราะรู้อยู่แล้วว่าหากธนธรณ์มองตาหล่อนแบบนี้จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป แพรวาเองก็เฝ้ารออย่างนี้มาหลายวันตั้งแต่เตรียมงาน หล่อนกับเขาก็แทบจะไม่มีเวลาได้อยู่กันสองต่อสักเท่าไหร่ เมื่อคู่หมั้นหนุ่มเสือเพลย์บอยที่ถอดเขี้ยวเล็บจ้องมองหล่อนด้วยสายตาที่เชิญชวนแบบนี้มีหรือแพรวาอดกลั้นความรู้สึกของตัวเองได้ ธนธรณ์โอบไหล่สองข้างเปลือยเปล่า เพราะแพรวาสวมเสื้อกล้ามคว้านคอกว้างผ้ายืดรัดรูปจนมันอวดเต้าสะบึมของหล่อนแทบจะปลิ้นออกมานอกขอบเสื้อ มองเห็นเม็ดติ่งเล็กของหน้าอกทั้งสองข้างโผล่เป็นตุ่มออกมา ส่วนกางเกงก็ขาสั้นขาบานหลวมๆ อวดเรียวขาเนียนงาม แม้แพรวาจะมีผิวไม่ขาวนักแต่ก็ไม่คล้ำดำ ผิวหล่อนออกสีน้ำผึ้งเนียนไปทั้งตัว ธนธรณ์ใช้สองมือลูบต้นแขนขึ้นถึงไหล่และซอกคอ ลูบขึ้นมาหยุดที่ใบหน้าอวบอิ่ม แก้มปลั่งแล้วเขาก็โน้มหน้าเข้าประทับจูบแฟนสาว แพรวาก็โอบสองแขนรัดรอบตัวหมอหนุ่มเชิดหน้ารับจูบ เบียดอกอวบแน่นเข้ากับอกกว้างแข็งแรงของเขา สองคู่รักต่างแลกจูบกันอย่างดูดดื่มเนิ่นนานก่อนจะถอนใบหน้าออกจากกันมองตากันอย่างหวานซึ้ง
"แพรจ๋า เรามาซ้อมใหญ่ก่อนถึงวันงานดีกว่านะ พี่น่ะอดคิดถึงแพรไม่ไหวแล้ว สองอาทิตย์ผ่านมาเราต่างก็เตรียมจัดงานจนแทบไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย วันนี้ขอเราอยู่กันสองต่อสองให้สมกับที่พี่คิดถึงนะ" ธนธรณ์เอ่ยวาจาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา โน้มหน้าลงไปหาแพรวาเอาหน้าผากชนกัน ปลายจมูกเป็นสันคมจรดกับปลายจมูกรั้นงามรับกับริมฝีปากอวบอิ่มเผยอเล็กน้อยน่าจูบยิ่งนัก ต่างคลึงปลายจมูกล้อกัน
"คะพี่หมอ แพรก็คิดถึงพี่หมอ อยากให้พี่หมอโอบกอดแพรอย่างนี้นานๆ ไม่ว่าพี่หมอจะพาลงนรกหรือขึ้นสวรรค์ แพรก็ขอมีพี่หมออยู่เคียงข้างแค่นี้ก็พอคะ"
"ชื่นใจจัง พี่ไม่ผิดหวังจริงๆ ที่เลือกแพรมาเป็นคู่ชีวิต พี่สัญญาว่าจะมีแพรเป็นคนสุดท้ายและคนเดียวในชีวิต"
แพรวาสุดแสนจะปลาบปลื้มกับคำหวานของแฟนหนุ่ม โน้มคอเขาลงมาประทับจูบอย่างสุดรักใคร่ ธนธรณ์โอบหลังเธอเข้ามาแนบชิดจนอกอวบแทบจะกลืนหายไปกับแผ่นอกเขา ไม่มีคำพูดใดๆ จากทั้งคู่อีกแล้วต่างแลกจูบกันอย่างกับกระหายกันมานาน ได้ยินแต่เสียงหายใจแข่งกันฟืดฟาด ธนธรณ์เริ่มสอดสองมือผ่านชายเสื้อที่อยู่เหนือเอวคอดกลมกลึงรับกับส่วนโค้งของสะโพกผาย ค่อยๆ ลูบขึ้นควานหาเต้าอวบของแพรวา แล้วตะบบบีบคลึงเบาๆ แพรวาก็รั้งคอเขาเข้าบดจูบอย่างหนักหน่วงได้ยินแต่เสียงครางในลำคอเบาๆ ของทั้งคู่ แพรวาค่อยจูบละเรื่อยจากของเขามาที่ปลายคาง ซอกคอ ลิ้นก็ตวัดเลียไล้สลับกับใช้ริมฝีปากดูดจูบเล้าโลมไปตามซอกคอ ไล่มาเรื่อยถึงไหปลาร้า แล้วค่อยๆ ย่อลง สองมือก็ลูบไปตามลำตัวของแฟนหนุ่ม พรมจูบลูบไล้ไปแผ่นอก นอกเสื้อลำลอง ธนธรณ์ก็รวบชายเสื้อยืดตัวจ้อยรัดรูปของแพรวาไว้ พอหล่อนย่อตัวแทบจะนั่งคุกเข่า เสื้อตัวนั้นก็ถูกดึงขึ้นจนพ้นศีรษะ บัดนี้แพรวานั่งคุกเข่าต่อหน้าเป้ากางเกงของธนธรณ์ท่อนบนเปลือยล่อนจ้อน อกอวบสล้างก็ลอยเด่น เพราะหล่อนไม่ได้สวมชุดชั้นในเลยสักชิ้น แพรวาซุกหน้าอยู่ที่หน้าขาของธนธรณ์บดคลึงไปหน้าอวบอิ่มของหล่อนไปตามหน้าขามือก็ป่ายปะลูบคลำอาวุธคู่กายของเขาภายนอกกางเกง แล้วค่อยรูดกางเกงสามส่วนของคู่หมั้นลงอย่างง่ายดายเพราะเป็นแบบสายยืดรัดไว้ไม่ได้แน่หนาอะไร แล้วแก่นกายของธนธรณ์ก็เผยตัวให้แพรวาได้เห็นอยู่ตรงหน้า เขาเองก็ไม่ได้สวมกางเกงในเหมือนอย่างกับว่าเตรียมตัวเพื่องานนี้โดยเฉพาะ แพรวาเอื้อมมือความท่อนรักของเขาที่ยังครึ่งหลับครึ่งตื่นมากำไว้หลวมๆ แล้วค่อยๆ รูดเล่น ช้อนตาขึ้นมองคู่รักที่ยืนจ้องมองลงมาด้วยสายตาฉ่ำหวานเย้ายวน แล้วก็อ้าปากแลบลิ้นเลียตรงคอหยักของท่อนเอ็น ธนธรณ์จ้องมองแพรวาตาเขม็งสองมือลูบที่ศีรษะหวานใจเบาๆ แพรวาจ้องมองหน้าเขาไปด้วย ชิวหาก็ตวัดปาดไปตามท่อนข้าวหลามที่มันเริ่มจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบ มันเริ่มขยายตัวพองก๋า หัวปลายเงี่ยงเริ่มดีดตรง แพรวาก้มหน้าลงมามุ่งจ้องที่เจ้ามังกรตาเดียวของเขาอ้าปาดเม้มกลืนเข้าไปทีละน้อยขยอกปากเข้าออกจากที่แค่ปลายหยักก็เริ่มกลืนเข้าไปครึ่งลำ แล้วก็เพิ่มไปจนสุดโคน ธนธรณ์ได้แต่แอ่นกายแหงนหน้าซี้ดปาก
"อูยย.....แพรจ๋า แพรเก่งมากเลย ปากดูดดีเหลือเกิน อูยยย.. พี่เริ่มเสียวหัวควยแล้ว แพรจ๋า อา......."
"อืม.....มันเริ่มพองคับปากแพรแล้ว แพรดูดให้เสียวมั้ยคะ ขอแพรดูดเลียให้พี่หมอนานๆ นะคะ แพรชอบดูดเลียแล้วล่ะ มันปากดี อืมมม...."
"อย่าให้นานเลย แพรจ๋า....เดี๋ยวพี่จะทนไม่ไหว"
แพรวาใช้มือรูดหนังหุ้มไป ปากก็ทำงานอมกลืนท่อนควยของคู่หมั้นเม้มริมฝีปากรูดออกช้าๆ ภายในปากหล่อนก็ตวัดลิ้นละเลง แล้วก็กลืนเข้าไปใหม่สุดลำจนมันคงจะถึงคอหอยหล่อน แล้วแช่ค้างไว้นิดหนึ่ง ธนธรณ์เสียวสุดทนจนแอ่นกายสองมือกดศีรษะแพรวาเข้าแนบกับหน้าขาอย่างแนบแน่นแล้วค่อยปล่อยเมื่อแพรวาดันศีรษะออก ได้ยินเสียงหล่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่ ท่อนควยเขาก็ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำลายของแพรวา หล่อนเองก็สูดหายใจเข้าอย่างแรง ห่อปากสูดๆ ดูช่างเร่าร้อนมากๆ หล่อนไม่ได้เม้มอมแล้วแต่มือยังคงกระถอกท่อนเอ็นเขาพร้อมบีบคลึงหนักขึ้น
"แพรจ๋า.....พอก่อน พี่จะทนไม่ไหวแล้ว มาขอพี่ทำให้แพรบ้างเถอะจ๊ะ" แล้วธนธรณ์ก็ประคองแฟนรักให้ลุกขึ้นพาไปที่เตียงนอนที่อยู่ใกล้ๆ ผลักหล่อนให้นั่งที่ขอบเตียงแล้วเขาก็เขาไปคุกเข่าต่อหน้าหล่อนปลดหัวกระดุมกางเกงหล่อนออกแล้วรูดถอดออกมาทางปลายเท้าโดยที่แพรวาก็ให้ความร่วมมืออย่างเข้าขารู้ใจแล้วก็สลัดทิ้งไปข้างๆ ธนธรณ์แล้วเขาก็ขยับเข้าประชิด จับสองขาเรียวแบะออกโน้มใบหน้าไปตรงหว่างขาแพรวาพรมจูบไปตามหน้าขาอย่างหื่นกระหาย ขาแพรวากระตุกยุบแต่ก็ถูกธนธรณ์จับแบะไว้ เขายั่วราคะแฟนสาวด้วยการเล้าเลียไปตามซอกหน้าโดยยังไม่มุ่งไปที่โคกเนินมีใยไหมดำประจาย
"อูยยย ที่รัก... แพรเสียวหว่างขาไปหมด เลียตรงนั้นเถอะ อย่าและเล็มอยู่รอบๆ เลย แพรเสียว อา.....พี่หมอขา เลียเถอะจ้ะ"
"เลียอะไรเหรอ หืมม...บอกพี่สิ แล้วพี่จะเลียให้"
"ก็....เสีย หะ...หีแพรสิจ๊ะ อยู่มัวแต่เลาะขอบอยู่เลย แพรอยากแล้ว"
"อืมม หีแพรสวยจัง เส้นหมอยไม่ค่อยดกแถมไม่รุงรังด้วย ดูสิเยิ้มเชียว"
"พี่ก็รีบเลียสิจ๊ะ แพร.. หยะ อยากแล้ว อูย...อย่าลูบอย่างนั้นสิคะ อ๊อยย" สะโพกและเอวแพรวาร่อนส่ายเย้ายวนธนธรณ์อย่างเงี่ยนง่าน ธนธรณ์ยิ้มอย่างภูมิใจที่แกล้งยั่วหล่อนให้เริ่มร่านได้ แล้วก็ใช้สองนิ้วแหวกแบะกลีบงามของแพรวาออก ก้มหน้าซุกเข้าไปแลบลิ้นฉกเข้าไปตรงร่องรูหีแพรวาจนปากเขาประเต็มหน้าขา
"อะ อายยยยย....อย่างนั้นแหละคะ ที่รัก อูยยย...ลิ้นพี่หมอมันเข้าไปลึกเต็มรูแพรเลย อุ้ยยยย.....มีควานลิ้นด้วย อูยยยย พี่หมอขา... แพรเสียวไปหมดแล้ว พี่หมอเลียให้แพรเสียวนานๆ นะคะ แพรชอบ"
"จ๊ะ พี่จะดูดเลียให้ฉ่ำใจไปเลย อืมม....น้ำเงี่ยนแพรเริ่มไหลออกแล้ว ขอพี่ดูดกินหน่อยนะ อืม......"
"อา......พี่หมอขา.....ช่างทำเก่งอะไรอย่างนี้ อะ... อ๊าย......อย่าเพิ่งแหย่นิ้วไปด้วยสิคะ แค่นี้แพรก็จะแย่แล้ว อึ้ยยยย....." แพรวาสุดเสียวซ่านไปกับการลิ้มเลียของเขา แอ่นส่ายเอวอยู่เร่าๆ สองมือก็บีบคลึงเต้าอวบอิ่มของตนเองอย่างสุดที่จนทนความสยิวได้ แล้วก็เอนกายนอนราบบนเตียงนอน แหงนหน้าซี้ดปาก ธนธรณ์ก็ดันขาหล่อนให้โย้ไปข้างหน้านิดหนึ่งแล้วก็แบะสองขาให้กว้างออกไปอีก ความนี้รูหีแพรวาแบะอ้า แดงเรื่อยั่วตาหมอหนุ่ม เขาก็รีบซบหน้าลงไปดูดดุนเหมือนกับจูบปาก มีการขบฝีปากดูดเม้มแคมหีแพรวาด้วย ทำเอาแพรวาครางหงิงๆ เขาปล่อยขาหล่อนแล้วเอานิ้วแหย่เข้าไปสาวเข้าออกสลับกับงอนิ้วตวัดดึงออก ปากอ้าตวัดเลียติ่งแตดไปด้วย
"อ๊ายยยย.....พี่หมอขา.....แพรเสียวไปหมดแล้ว แพรไม่ไหวแล้ว พี่จ๋า....อูยยย....ยังบี้อีก อูยยย...พี่จ๋า....แพร อ่ะ....อ๊ายยย...พี่หมอ แพรไม่ไหวแล้ว อึ้ย....ซี้ดดดดส์ แพรออกแล้ว ออย....พอก่อนพี่หมอขา....แพรเสียวไปหมดแล้ว" แพรวาตัวบิดเกร็งสองขาหนีบหัวของธนธรณ์แน่น ทั้งแอ่นขึ้นเร่าๆ จนก้นไม่ติดที่นอนสองมือคว้าหัวเขาขยุ้มที่ผมของเขาหยิกเกร็ง หล่อนกลั้นหายใจกายเกร็งค้างครู่ใหญ่ จึงทิ้งก้นลงที่นอน ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วก็ทอดกายนอนรวยริน ขาสองข้างทิ้งห้อยที่ขอบเตียง ธนธรณ์ก็ขยับขึ้นมานอนเคียงข้างหล่อน มือข้างหนึ่งก็คลึงเคล้าที่เต้าอวบกลม บดบี้ติ่งหัวนม ปากจูบที่ไหล่และต้นแขนของแพรวาไปเบาๆ
"อูยยย... พี่จ๋า แพรสยิวซ่านไปหมดเลย พี่หมอเลียเก่งจนแพรเสร็จไปแล้ว อูยยย..."
"นี่แค่เริ่มต้นเองนะจ๊ะ แพรจ๋า ยังไม่ถึงตอนสำคัญ พี่จะทำให้แพรเสียวซ่านมากกว่านี้"
"คะ พี่หมอ ขอแพรพักสักแป้บ พี่หมอจะทำอะไรแพร แพรยอมทุกอย่าง" แพรวาหันตัวมานอนตะแคงประจันหน้าเขาส่งยิ้มตาปรือ มือก็ลูบไล้เขาไปตามตัว แล้วก็ไปจับตรงท่อนควยของเขารูดเล่นไปมา ใบหน้าหล่อนก็โดนเขารวบเข้ามาประกบจูบ ได้สักพัก ธนธรณ์ก็ขยับลุกขึ้น
"แพรจ๋า...หมอบโก้งโค้งให้พี่หน่อย พี่จะขอเล่นท่าแทงจากข้างหลัง"
แพรวาก็หยัดกายหมอบชันเข่า ก้นหล่อนก็ลอยสูง ทางด้านหน้าก็ฟุบอยู่กับที่นอนเอี้ยวหน้าหันมาทางด้านหลัง
"เอาสิคะ แพรโก่งให้แล้ว อึ้ยยย.....เลียอีกแล้ว อูยยย...พี่จ๋า แพรยังเสียวไม่หายเลย ยังจะมาเลียอีก จะทำอะไรก็ทำเถอะคะ แพรอยากแล้ว"
"จะให้พี่ทำอะไรละ บอกพี่ให้ถูก ไม่ง้านจะเลียอย่างนี้ อูวววว. แคมหีแพรมันเป็นกลีบอูมน่าเลียจริงๆ ขอเลียให้สมอยากเถอะ แพรจ๋า..."
"อูยย...แพรอยากให้พี่ยัดท่อนเข้าไป แพรอยากแล้วพี่จ๋า...." ครางออดอ้อนหมอหนุ่ม ก้นก็ส่ายระริกจนธนธรณ์เลียไม่ได้ถนัดจนเขาต้องใช้สองมือโอบสะโพกกลมผายตรึงไว้แล้วซุกหน้าลงไปปาดลิ้นเลียเสียขึ้นอย่างเต็มรัก แล้วใช้นิ้วโป้งของสองมือช่วยแบะอ้ากลีบ ตวัดแทรกปลายลิ้นฉกเข้าไปจนแพรวาก้นกระตุกระริก สองมือจิกผ้าปูเตียงที่ยังใหม่อยู่จนยับยู่ยี่
"พี่หมอขา....อูยยย แพรเสียวไปหมด อย่าเลียอีกเลยคะ เอาท่อนพี่ยัดเข้ารูแพรเถอะ แพรไม่ไหวแล้ว"
"ต้องบอกให้ชัดๆ สิจ๊ะ จำไม่ได้เหรอว่าต้องพูดว่ายังไง หืม.." ธนธรณ์ก็ยังยั่วยวนหล่อนด้วยการซุกหน้าเข้าเลียต่ออีกเสียงดังแผล่บๆ
"อูยย......แพรเงี่ยน อยากให้พี่เอาควยมาเย็ดหีแพร มาเย็ดแพรเถอะคะ พี่จ๋า แพรเงี่ยนไปหมดแล้ว" ธนธรณ์ยิ้มอย่างถูกใจที่แฟนสาวพรั่งพูดถ้อยคำที่เขาต้องการได้ยิน แล้วเขาก็ขยับตัวขึ้นยืนเขาค่อยจ่อปลายหยักบานเสียบลงไปแค่ปลายแล้วก็งัดขึ้นเสย แพรวาเงี่ยนง่านสุดซบหน้ากับที่นอน ได้แต่กัดฟันซี้ดปาก สองมือยังขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่น ธนธรณ์ยังใจเย็น เอาแค่ปลายเงี่ยงกดลงไปแล้วงัดเสยเล่นจนปลายมันปลาบด้วยน้ำเมือกเสียวจากแคมหีแพรวา
"พี่จ๋า อย่าเขี่ยเล่นอยู่เลย อูยย....แพรเงี่ยนจนแตดสั่นไปหมดแล้ว รีบเย็ดแพรเถอะ อูยย..." คราวนี้หล่อนไม่ได้ออดอ้อนเขาเปล่าๆ พอได้จังหวะที่เขาเอาปลายเงี่ยงจ่อกดลงไปนิดหนึ่ง แพรวาก็ขยับก้นสวนเข้าหาท่อนควยเขาทันทีพรืดเดียวมิดลำ แล้วบดส่ายสะโพกไปมา
"ทีนี้พี่จะเย็ดแพรล่ะจ๊ะ อูววว...แพรเงี่ยนมากเลยเหรอ ดูสิตอดรัดควยพี่ตุบเลย ทั้งแน่นฟิตควยพี่ไปหมดเลย แพรจ๋า"
"ก็พี่เล่นเขี่ยแคมจนแพรง่านไปหมด อูยย....ค่อยๆ กระเด้าก่อนนะคะ มันตึงไปหมด ควยพี่หมอแข็งคับหีแพรไปหมด เย็ดกี่ทีก็เสียวทุกที จนแพรหลงควยพี่หมอแล้ว อูยย....กระเด้าเรื่อยๆ ก่อนนะคะ ท่านี้มันเข้าลึกสุดลำเลย"
ธนธรณ์สาวท่อนเอ็นยาวเข้าไปจนสุดโคนแล้วก็ถอนออกมาเกือบหลุดแล้วก็สวนเข้าไปใหม่อย่างช้าแต่หนักหน่วง แพรวาก็กายสั่นโยกไปตามจังหวะ จนหล่อนต้องใช้สองมือที่ขยุ้มผ้าปูนอนยันกายให้โหย่งขึ้นมาอยู่ในท่าคลาน แล้วก็ใช้สองแขนยันที่นอนและยันกายโยกสวนการทิ่มแทงของแฟนหนุ่ม เอี้ยวใบหน้าไปมองคนรักด้วยตาฉ่ำเยิ้ม
"แรงๆ ได้แล้วพี่จ๋า แพรพร้อมแล้ว เย็ดแพรแรงๆ ได้เลย อูยย....ปลายควยมันทิ่มจนเสียวถึงท้องน้อยเลย พี่จ๋า....."
"ได้เลยจ๊ะ เมียจ๋า.....หีเมียมันดูดจนพี่เสียวไปหมด แทบจะกลั้นไม่อยู่แล้ว อูยย......ก้นแพรก็กลมสวยยั่วยวนดีเหลือเกิน อา..........."
ธนธรณ์ก็เร่งจังหวะเร็วและแรงขึ้น แพรวาก็แอ่นก้นรับ หน้าท้องแอ่นงอลงเพื่อให้การกระแทกของแฟนหนุ่มกระแทกเข้าได้ถนัดแล้วหล่อนก็แบบขาถ่างกว้างออกอีก หมอหนุ่มรวบสองมือเข้าที่บั้นเอวคู่หมั้นกระชับแน่นแล้วส่งแรงกระแทกกระทั้นจนแพรวาหัวสั่นหัวคลอนครางระงม
"อูยยยย ผัวขา....เย็ดได้ถึงใจเมียจริงๆ แรงๆ อย่างง้าน หีเมียหิวควยผัวมาหลายวันแล้ว เย็ดเมียให้หายอยากไปเลยที่ ผัวขา....อูยยย....ซี้ดดดส์" แพรวาเริ่มง่านเงี่ยนเต็มที่ ถ้อยคำที่เคยใช้กับเขาทุกครั้งที่เสพสมก็เริ่มเร้าอารมณ์แฟนหนุ่มมากขึ้น เขาเองก็เงี่ยนง่านไม่ต้องกันจับเอวหล่อนแน่นดึงเข้ามารับการกระแทกของเขาอย่างหนักหน่วง เร็วแรงจนแพรวาสั่นสะท้านไปทั้งกายแล้วเขาก็กระแทกแรงอัดเข้าสุดลึกแล้วกดค้างแช่ไว้ แพรวาก็ผวาเฮือกจนต้องกลั้นหายใจครู่ใหญ่ แล้วธนธรณ์ก็ถอนลำแท่งแข็งโด่มันปลาบออกมา
"อูยย...ผัวขา กำลังเสียวเลย ถอดออกทำไมคะ" ธนธรณ์ไม่ตอบ จับขาหล่อนข้างหนึ่งยกขึ้นถ่างอ้า แล้วโอบลอยไว้ แขนอีกข้างยังโอบเอวหล่อนไว้ ทำให้แพรวาอยู่ในท่าคลานที่ตะแคงตัวขึ้นข้างหนึ่ง แล้วเขาก็จับจ่อปลายควยเสียบเข้าแคมหีแพรวาใหม่ คราวนี้แคมหีแพรวาเบียดบี้ลำควยเขามากกว่าเดิม แพรวาก็เอื้อมมือข้างเดียวกันกับขาที่เขายกขึ้นไปโอบคอเขาไว้อีกข้างก็ยันกายไว้แล้วมองหน้าแฟนหนุ่มที่เริ่มกระเด้าท่อนควยเข้าออกแรงขึ้น แพรวาครางซู้ดปากตาก็จ้องมองคู่รักอย่างท้าทาย หน้าอกอวบอิ่มกระเพื่อมไหวไปตามจังหวะกระแทก
"ผัวขา....เมียเสียวหีไปหมดแล้ว เย็ดเมียให้เสร็จเลยนะคะ ผัวขา...แพรไม่ไหวแล้ว อูยย..." ธนธรณ์ก็สาวบั้นเอวเสยท่อนควยยาวเข้าออกรูหีแพรอย่างร้อนแรง จนแพรวาสะท้านไปหมด หน้าบิดเบี้ยว ผมเผ้ากระเซิงไปหมด
"ผัวขา เมียไม่ไหวแล้ว แรงๆ คะ อ่ะ....อา.....ทำไมมันเสียวไปหมดอย่างนี้ เมียจะออกแล้วผัวขา..... อ่ะ....ออ.....ออกแล้ว....ผัวขาาาา ออกแล้วววววววว"
แพรวาทิ้งตัวลงอีกครั้งแต่ร่างหล่อนยังคงสั่นคลอนเพราะธนธรณ์ยังไม่หยุดกระแทก เขายิ่งกระแทกแรงกว่าเดิมอีก แล้วเขาก็กดกระแทกแรงอัดสุดลำแช่ค้างไว้อีก แล้วค่อยๆ ผ่อนแรงหายใจ ปล่อยขาข้างที่เขายกโอบไว้ปล่อยแพรวานอนตะแคงอ่อนระทวย
"ผัวขา.....ทำไมอึดจังวันนี้ เมียเสร็จไปสองครั้งแล้ว อูยยย.ดูสิควยยังแข็งน้ำก็ยังไม่ออก แพรแทบจะหมดแรงแล้วนะคะ ผัวขา..."
"พี่ขอเย็ดอีกท่านะจ๊ะเมียจ๋า หีเมียเย็ดมันส์ พี่อยากเย็ดนานๆ อูยย..มันยังฟิตแน่นเหมือนเดิมเลย"
"เอาสิคะ แพรยอมพี่หมอหมดทุกอย่างแล้วที่รัก พี่หมออยากเย็ดแพรเมื่อไหร่ เมียจะถ่างหีให้เย็ดตลอด แพรรักผัวคนนี้ ยอมให้ผัวหมดแล้ว ผัวจ๋า...." แพรวานอนตะแคงขาคู้ไปข้างหน้ามีธนธรณ์นอนเหยียดกายประกบข้างหลัง เขาจับขาข้างบนยกขึ้นให้อ้า ช่วงขางอพาดขาของเขา เอามือสวดผ่านหว่างขาแพรวาไปจับท่อนควยเขาจ่อตรงรูหีแล้วสอดเสียบเข้าไป
"อูยยย.....เย็ดจากข้างหลังอีกแล้ว รู้สึกผัวจะชอบข้างหลังจัง"
"มันเย็ดมันส์ดีออกเมียจ๋า แล้วแพรเสียวมั้ย"
"เสียวสิคะ แพรน้ำออกไปสองรอบแล้ว อูยยย...ช่างเข้าใจเย็ดเมียเหลือเกิน อย่างนี้แหละเมียถึงได้หลงรักผัวหนักหนา อูยยย..กระเด้าได้หนักหน่วงถึงใจเมียไปหมด ผัวขา..." พอท่อนควยเสียบได้ลึกเข้าที่เขาก็ปล่อยมือไปกอดคลึงหน้าอกตูมใหญ่อย่างมันส์มือ บีบเคล้าอยู่หมุบหมับ ส่งแรงส่วนท่อนล่างสวบเข้าอยู่ยวบๆ แพรวาก็เอี้ยวคอหันหน้ามาหาเขา อ้าปากแลบตวัดลิ้นเลียริมฝีปากเขา ธนธรณ์ก็โน้มหน้าไปชิดคลอดเคลียที่แก้มหล่อนจูบปากบ้างหอมแก้มบ้าง เขาช่างเรี่ยวแรงเยอะ ทั้งออกแรงกระเด้าในท่าตะแคงเสียบจากข้างหลัง บีบคลึงนม จูบปาก แพรวาที่เสียวสยิวไปไม่รู้กี่ครั้งก็ได้แต่อ้าปากคราง แลบลิ้นเลียเลียธนธรณ์ถูกบ้างไม่ถูกบ้างเพราะกายสั่นสะท้านจากการกระเด้าของเขา
"พี่จะไม่ไหวแล้วแพร ขอเย็ดเมียแรงๆ นะจ๊ะเมียจ๋า มันจะทนไม่ไหวแล้ว"
"คะ ผัวขา เย็ดเมียแบบไหนได้ทั้งนั้น เมียยอมผัวหมดแล้ว อูย....เสียวอีกแล้ว ออยยยย....ผัวขา ....เมียจะออกอีกแล้ว" สงสัยธนธรณ์จะเริ่มเมื่อยและไม่ถนัดโอบรวบร่างอวบอัดของแพรวาแล้วพลิกหล่อนขึ้นให้นอนหงายทั้งๆ ที่ควยยังคารูหีอยู่ ตอนนี้แพรวานอนหงายทับเขาอยู่ข้างบน เหมือนแพรวาจะรู้ใจ พอพลิกหงายอยู่ด้านบน หล่อนก็หยัดร่างขึ้นนั่งคร่อมโน้มตัวไปข้างหน้า แอ่นก้นไปทางธนธรณ์เอาแขนค้ำตัวเองไว้แล้วยกก้นขึ้นแล้วกดกระแทกโขยกขย่มขึ้นลง ธนธรณ์มองเห็นรูหีแฟนสาวอ้าอมท่อนควยเขาโยกขึ้นลงจากทางด้านหลังหล่อนอย่างเต็มตา ก็ส่งแรงเสียบเสยขึ้นรับการกระแทกของแพรวา
"อา....ผัวขา เมียจะกระแทกเย็ดผัวให้แตกท่านี้เลยนะจ๊ะ เมียเสียวอีกแล้ว น้ำจะแตกแล้ว อูยยย..เสยขึ้นจนหีเมียซ่านสยิวไปหมดแล้ว อุย......"
"จ๊ะที่รัก ผัวก็ทนไม่ไหวแล้ว เราออกพร้อมกันนะ เมียจ๋า โอ้ยย.....พี่จะทนไม่ไหวแล้ว เร็วๆ จ๊ะเมียจ๋า"
แพรวาก็ออกแรงขย่มสุดแรง ฝ่ายธนธรณ์ตะบันเสยขึ้นอย่างเข้าขาเข้าจังหวะจะโคน
"อะ อ๊ายยยยย ผัวขา เมียไม่ไหวแล้ว ออกแล้วผัวขา...."
"พี่ก็ออก ละ..... ออก.....แล้ววววววววว อ้ากกกก"
เขากระเด้งสวนขึ้นเร็วแรงปานลูกสูบจนน้ำกามพุ่งกระฉูดเข้าโพรงหีแพรวาเต็มรัก แต่ยังคงกระเด้าต่อจนเกิดเสียงดังเฉาะแฉะๆ แล้วเขาจึงค่อยๆ ผ่อนจังหวะลงจนสงบนิ่ง แพรวาก็เอนหงายทิ้งตัวไปนอนทับเขา ธนธรณ์โอบร่างอวบอัดกอดแนบสนิท รู้สึกถึงการตอดรัดของโพรงสวาทแฟนสาวยุบๆ อยู่ ทั้งสองกอดก่ายแน่นิ่งสักพักแพรวาจึงพลิกกายไปนอนข้างเขาลมหายใจยังหอบกระเส่า
"วันนี้ทนทานจังเลยที่รักขา นี่แค่ซ้อมใหญ่ ถ้าวันนั้นจริงๆ แพรตายแน่เลย จะเอาแรงจากไหนรับมือพี่หมอคะเนี่ย"
"พี่ไม่ใจร้ายทำแพรขนาดนั้นหรอก ต่อไปพี่จะทะนุถนอมแม่หวานใจพี่ไม่ให้บุบสลายง่ายหรอกจ๊ะ แต่วันนี้พี่อดทนรอมานาน เลยอยากทำให้สมกับที่คิดถึงแพรมาหลายวัน แพรเอาใจพี่ตามใจพี่ออกอย่างนี้ พี่จะกล้าหักโหมกับเมียได้ลงคอเหรอ"
"พี่หมอขา เพื่อให้พี่หมอมีความสุข แพรยอมพี่ทุกอย่าง แพรจะทำหน้าที่ภรรยาที่ดีให้สามีสุดที่รักได้ทุกอย่างคะ แพรรักพี่หมอที่สุดเลย รู้มั้ย" แพรวาออดอ้อนฉอเลาะเขาอย่างอ่อนหวาน ธนธรณ์หัวใจพองคับอก โอบกอดร่างหวานใจแนบกระชับ จนหายเหนื่อย จึงพากันลุกเข้าห้องน้ำล้างเนื้อตัวแล้วสวมเสื้อผ้ากลับเข้าดังเดิม จัดที่นอนให้เรียบร้อยเช่นเดิม แล้วทั้งคู่ประคองกอดกันเดินลงจากเรือนหอไปยังบ้านของพ่อธนธรณ์....................

_____________________________________________________________________
พรหมลิขิต ผิดคิว ตอนที่ 25
December 20 2009 at 9:49 PM

--------------------------------------------------------------------------------

ครั้นมาถึงวันงานวิวาห์วีรพลก็กุลีจุจอช่วยงานตัวเป็นเกลียวประหนึ่งว่าเป็นงานของครอบครัวตนเอง เช็คกำหนดพิธีการประสานงานทั้งฝ่ายจัดเลี้ยงอาหาร จนเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยตนเองก็ออกมาเป็นเหมือนตัวแทนครอบครัวของธนธรณ์มาต้อนรับแขกเหรื่อที่เริ่มทยอยมาเรื่อยๆ ตั้งแต่ช่วงสาย แต่ละคนที่มาส่วนมากก็เป็นเพื่อนๆนักธุรกิจของสุนทรกับกาญจนาพ่อแม่ของธนธรณ์ต่างก็พากันมาพร้อมครอบครัวบ้างก็มีลูกสาว ลูกชายอยู่ในวัยหนุ่มสาวมากันอย่างคับคั่งจนวีรพลนึกในใจว่าเชิญกันมาทั้งจังหวัดหรือเปล่า บ้างก็มาเป็นคู่รักหนุ่มสาว แต่เท่าที่วีรพลสังเกตเห็นถ้ามาเดี่ยว จะเป็นบรรดาสาวๆ เสียมากกว่า ต่างก็พากันแต่งกายสวยงามแข่งกันแทบทั้งนั้น สุนทรกับกาญจนาต่างก็พออกพอใจที่เห็นเพื่อนลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงดำเนินงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จนแขกที่มาร่วมงานพากันถามว่าทั้งสองมีลูกชายอีกคนหรือเปล่า แล้วก็พากันพูดประมาณว่าเลียบเคียงไว้เพื่อจับคู่ให้กับลูกสาวตน ดูเหมือนวีรพลจะกลายเป็นจุดเด่นของบรรดาสาวๆ ในงานแต่งงานครั้งนี้ เพราะถึงแม้ทั้งวีรพลกับธนธรณ์เทียบความหล่อเหลาพอฟัดพอเหวี่ยงกันก็ตาม แต่ก็มีเสน่ห์ไปคนละแบบ ธนธรณ์หล่อคมผิวเข้มกว่า วีรพลจะออกแนวหล่อเจ้าสำอาง และที่จะเด่นกว่าก็ตรงที่รูปร่างสูงโปร่งด้วยขนาดความสูง 182 เซนติเมตร ซึ่งถือว่าเกินมาตรฐานชายไทยทั่วไปพอสมควร เขาแทบจะว่าตัวสูงที่สุดในงานนี้ก็ว่าได้ ยิ่งตอนนี้ธนธรณ์คงต้องถูกตัดออกไปจากความสนใจของบรรดาสาวๆ แล้ว วีรพลก็ยิ่งเป็นจุดเด่นเป็นที่สนใจของเหล่าสาวๆ ที่ต่างแข่งกันแต่งกายสวยงามมาร่วมงาน แม้แต่สาวๆ ที่มาจากธนาคารที่ทำงานแห่งเดียวกันกับวิภาวรรณและแพรวาแม้จะรู้ว่าวีรพลเป็นคนรักของวิภาวรรณเจ้านายของตนก็ยังอดลอบชำเลืองมองเขาไม่ได้ บางครั้งวีรพลก็ถูกบรรดาสาวโสดที่นั่งคุยกันอยู่เป็นกลุ่มใหญ่พูดจาเลียบเคียงกระเซ้าเย้าแหย่จนเขาเขินอายเดินหนี ทำเอาวงสาวโสดกรี้ดกร้าดสนุกสนาน ตลอดทั้งงาน เขายังไม่ได้เจอวิภาวรรณเลย ต่างคนต่างช่วยกันคนละฝ่าย วิภาวรรณดูแลความเรียบร้อยของฝ่ายเจ้าสาวโดยมีลูกน้องสาวจากที่ทำงานมาช่วยกันหลายคนโดยหล่อนเป็นหัวเรือใหญ่ช่วยแบ่งเบางานของพ่อแม่แพรวา มีช่วงหนึ่งวิภาวรรณมีอาการวิงเวียนศีรษะ จึงหยิบยาในกระเป๋าแล้วเดินไปที่โต๊ะหนึ่งเพื่อจะหาน้ำดื่ม หล่อนนั่งหน้าซีดเหงื่อไหลซึมอยู่ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ จนรู้สึกว่าผ่อนคลายมากขึ้น มีสาวๆ กลุ่มหนึ่งที่อยู่โต๊ะข้างๆ เห็นอาการของหล่อนจึงเชิญหล่อนมานั่งร่วมโต๊ะแล้วถามอาการอย่างห่วงใย หาน้ำเย็นมาให้หล่อนทานยา จากนั้นก็พากันเมาท์กันสนุกปากตามประสา
"นี่เธอ เห็นเพื่อนเจ้าบ่าวคนนั้นมั้ย คนอะไรหล๊อหล่อ สมาร์ทแมนไปหมด ฉันอยากจะเป็นเจ้าสาวของเขาจังเลย หล่อๆ อย่างนี้ไม่รู้ว่ามีแฟนหรือยัง"
"มีแล้วย่ะ ฉันนี่ไงยะหล่อน หล่อนน่ะ ไปหาคนอื่นได้เลย คนนี้ชั้นจอง" มีเสียงเพื่อนอีกคนเกทับเข้ามาอย่างนึกสนุก
"โหย....เธอจ๋าคิดจะฮุบคนเดียวหรือไง แบบนี้ชั้นว่าใครดีใครได้สิจ๊ะ ว่ามั้ยคะ จริงมั้ยคะคุณพี่" จู่ๆสาวคู่สนทนาคนนั้นก็หันมาถามความเห็นของหล่อน วิภาวรรณสะอึกไปนิดหนึ่ง ในใจก็นึกขำแกมหมั่นใส้วีรพลที่ดูจะมีเสน่ห์ดึงดูดบรรดาสาวๆ เอาเสียเหลือเกิน อีกใจหนึ่งก็แอบปลื้มนิดๆ ที่คนอย่างเขาเป็นที่หมายตาของใครๆ โดยหารู้ไม่ว่าตอนนี้คนที่ถูกถามนี่แหละเป็นแฟนเขา วิภาวรรณอึกอักๆ ยังไม่ทันจะตอบ
"อุ้ยตาย...เธอจ๋า โน่นๆ เขาเดินมาโน่นแล้ว ว้าว...สงสัยเขาอาจจะสนใจชั้นก็ได้ เดินตรงมาที่โต๊ะเราเลย นี่ๆ หล่อนดูหน้าชั้นสิ แป้งหนาไปมั้ย ดูให้หน่อย" แม่สาวจิ้มลิ้มนางหนึ่งพูดไปก็ทำท่าทางตื่นเต้นเอามากๆ วีรพลก็เดินเนิบๆ เข้าตรงโต๊ะนั้น
"มีอะไรหรือคะ คุณพี่รูปหล่อ รับน้ำเย็นๆ หวานๆ สักแก้วมั้ยคะ" นางหนึ่งส่งสายตาหวานให้กับเขาพร้อมกับเชื้อเชิญเขาส่งสายตากรุ้มกริ่ม
"เอ่อ...ขอบคุณครับ พอดีว่าจะมาถามว่าฝ่ายเจ้าสาวพร้อมหรือยังนี่ก็จะได้เวลาเริ่มพิธีแล้วครับ ภามานั่งอยู่นี่เองตามหาตั้งนาน เป็นอะไรหน้าซีดเลย ไม่สบายอีกแล้วเหรอ งั้นผมว่าไปนั่งพักในห้องเจ้าสาวก่อนมั้ยอีกหน่อยพิธีก็จะเริ่มแล้ว แล้วนี่ทานยาหรือยัง ไหวหรือเปล่า งั้นเดี๋ยวผมพาไปเอง" วีรพลหันไปทางวิภาวรรณเดินไปยืนด้านหลังหล่อนโน้มหน้าเอียงเข้ามาด้านข้างถามหล่อนอย่างเป็นห่วงเป็นใยรัวเป็นชุด สองมือก็วางโอบที่ไหล่บีบเบาๆ
"ไม่เป็นไรแล้วคะ ภายังไหวอยู่ พลไม่ต้องห่วงหรอกคะ" วิภาวรรณส่งยิ้มเนือยๆ ตอบเขา วีรพลดึงเก้าอี้ตัวหนึ่งจากโต๊ะข้างๆ มานั่งข้างวิภาวรรณคว้าผ้าเย็นผืนหนึ่งมาฉีกซองแล้วค่อยๆ ประคองจะเช็ดหน้าให้หล่อนที่ยังมีเม็ดเหงื่อซึมอยู่ วิภาวรรณก็เบี่ยงหน้าหลบ
"ฮื่อ.....ไม่ต้องคะ เดี๋ยวหน้าก็เลอะหมด แล้วนี่พลว่างแล้วเหรอคะ ถึงได้มานี่"
"ก็นิดหน่อย เห็นภาเดินหน้าซีดมาที่นี่ เป็นห่วงก็เลยตามมาดู ไหวแน่นะ เฮ้อ...หิวน้ำจังเลย" วีรพลพูดจบก็รวบแก้วน้ำหวานที่วิภาวรรณถืออยู่ มีน้ำอยู่ครึ่งแก้ว เขารวบเอาไปทั้งที่มือหล่อนยังถืออยู่กระดกดื่มต่อหน้าบรรดาสาวๆ ทั้งหลายที่จ้องมองเป็นตาเดียวกันตั้งแต่เขามาถึงโต๊ะแล้ว วิภาวรรณอายหน้าแดงที่เขากุมมือที่ถือแก้วยกดื่มเอาซะดื้อๆ พอเขาดื่มหมดจะวางแก้วลงหล่อนก็ซัดเพี๊ยะเบาๆ ที่มือเขา
"บ้า...พลนี่ ทำไมไม่เอาแก้วใหม่ แก้วนี้ภาดื่มอยู่นะ อีตาบ้า" พูดพลางก็ค้อนเขาปะหลับปะเหลือก พร้อมหันมองรอบโต๊ะอย่างอายๆ แต่ในใจลึกๆ อดปลื้มไม่ได้ที่เขาไม่มีท่าทางสนใจใครเลย แถมยังทำท่าทีเป็นห่วงเป็นใยหล่อนอย่างออกหน้าทั้งๆ ที่อยู่ต่อหน้าสาวๆ 5-6 คนที่นั่งรอบโต๊ะอยู่ วีรพลก็วางมือหล่อนพร้องแก้วลงบนโต๊ะแต่ยังเกาะกุมอยู่
"ภาไปดูน้องแพรเถอะ บอกให้เตรียมตัวได้แล้ว ผู้ใหญ่ท่านพร้อมแล้วจะได้เริ่มพิธีกัน แล้วถ้ามีอาการอะไรเรียกผมด่วนด้วย ผมไปนะครับ" ก่อนจากเขาจับคางหล่อนขยี้หยอกเล่น แล้วลุกเดินจากไป บรรดาสาวๆ ที่อยู่รอบโต๊ะนั้นนิ่งเงียบตะลึงอ้าปากค้าง จนวีรพลเดินหายไปในกลุ่มผู้คนแล้ว
"ตายจริง....เค้าเป็นแฟนคุณพี่เหรอคะ" สาวนางหนึ่งถามวิภาวรรณ หล่อนก็ได้แต่ยิ้มเลี่ยนๆ อายๆ พยักหน้ารับ
"โธ่ พ่อรูปหล่อของชั้น ทำชั้นขายหน้าหมดเลย อายคุณพี่จังมาจุดไต้ตำตอจังเบ้อเร่อเลย ว่าแต่คุณพี่คะ น้องถามจริงๆ ทำยังไงถึงได้มัดใจเขาได้คะเนี่ย ถ้าน้องเดานะคะ คุณพี่น่าจะอายุมากกว่าเขาสัก 5-6 ปี คุณพี่น่าจะ 30 ต้นๆ บอกเคล็ดลับให้พวกเราหน่อยได้มั้ยคะคุณพี่ขา" หล่อนถามวิภาวรรณอย่างสนอกสนใจ สาวๆ ที่อยู่รอบโต๊ะก็พากันจ้องตารอลุ้นคำตอบเช่นเดียวกัน
"เอ่อ...คือ....ไม่มีอะไรมากหรอกคะ พี่ก็ไม่ได้มีเสน่ห์อะไรหรอกคะ ก็คบกันมาเรื่อยๆ ก็แค่นั้นเอง เอ่อ...พี่ขอตัวก่อนนะคะ จะไปเตรียมตัวเจ้าสาว ใกล้ได้ฤกษ์แล้วคะ ไปก่อนนะคะ" แล้ววิภาวรรณก็ส่งยิ้มให้กับทุกคนก่อนจะลุกเดินไปยังห้องแต่งตัวเจ้าสาว บรรดาสาวน้อยทั้งหลายก็พากันหันหน้ามาเม้าท์กันเสียงขรม
"หูยยย...เธอว่ามั้ย ดูคุณพี่คนนี้ก็สวยหวานไม่หยอกนะเธอ ตัวสูงระหง หุ่นเพรียว ขายาวยังกะนางแบบ ชั้นว่าพี่เค้าคงไม่ใช่ชาวจันทบุรีหรอกแบบนี้ ผิวขาวตัวสูงยังกะคนเมืองกรุง ดูสิ เฮ้อ.... ความฝันของชั้นหายแว้บไปหมดเลย โธ่พ่อเทพบุตรของชั้น มีแฟนเป็นสาวรุ่นพี่ไปซะแล้ว" สาวนางนั้นครางเพ้อตาละห้อยไปเลย สาวๆ คนอื่นก็พากันถอนใจอย่างเสียดาย
"น่านสิ เรารึอุตส่าห์เมียงมองจะมีแฟนหล่อๆ กับเขาสักคน ดูสิ ไปติดเสน่ห์คุณพี่หน้าหวานคนนั้นซะแล้ว แล้วพวกเราจะมีแฟนแบบนี้กับเค้าบ้างมั้ยน้า คุณธนธรณ์ก็มีเจ้าสาวแล้ว เฮ้อเสียดายจัง" ........................

พิธีการต่างๆ เริ่มขึ้นตั้งแต่เวลาบ่ายโมง จนถึงตอนรดน้ำสังข์อวยพรคู่บ่าวสาวแขกเหรื่อต่างก็พากันทยอยเข้าคิวตามลำดับ เนื่องจากแขกเหรื่อมากันจำนวนมาก แน่นขนัดทั่วบริเวณงาน พิธีการตรงนี้ก็เลยกินเวลาไปถึงบ่าย 4 โมงกว่าๆ แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปอย่างราบรื่น บรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยความหวานชื่น สนุกสนานครื้นเครง จนเมื่อถึงเวลาที่คู่บ่าวสาวกล่าวขอบคุณผู้มาร่วมงานและกล่าวความในใจให้ผู้มาร่วมงานได้ฟัง ธนธรณ์ก็คว้าไมโครโฟนประกาศขอบคุณแขกเหรื่อ ผู้มีพระคุณไล่ลำดับไปเรื่อยๆ และที่สะดุดสายตามากที่สุดก็ตอนตบท้ายที่เขากล่าวขอบคุณเพื่อนสุดรักที่ช่วยเหลือการจัดงานให้เขามาตั้งแต่ต้น โดยอวยพรให้วีรพลกับวิภาวรรณได้เป็นคู่บ่าวสาวในงานแต่งงานครั้งต่อไป พร้อมทั้งผายมือไปทางวีรพลที่ยืนโอบไหล่วิภาวรรณอยู่ด้านข้างเวที ทุกคนต่างส่งสายตาจ้องตามมือธนธรณ์ไปมองทั้งคู่ เนื่องจากทั้งคู่มีรูปร่างสูงเกือบพอๆ กัน วิภาวรรณเตี้ยกว่าประมาณเลยไหล่นิดหน่อยเมื่อยืนเทียบกับวีรพลและร่างบางกว่าเท่านั้น จึงยิ่งเป็นจุดเด่นมากขึ้นอีก แล้วก็ได้ยินเสียงปรบมือเชียร์กันอย่างเกรียวกราว อาจจะมีสายตาอิจฉาจากบรรดาสาวๆ อยู่บ้างก็ตาม จากนั้นก็มีช่วงที่ตัวแทนญาติผู้ใหญ่และเพื่อนๆ ขึ้นเวทีกล่าวอวยพรสลับกับความบันเทิงจากวงดนตรีพอสนุกสนานไปจนถึงประมาณ 2 ทุ่ม ผู้มาร่วมงานจึงทยอยกลับกันหมด เหลืออยู่แค่เพียงพ่อแม่ฝ่ายเจ้าบ่าว เจ้าสาว วีรพลและวิภาวรรณ ที่รอฤกษ์ส่งตัวเข้าหอ ก่อนจะถึงเวลานิดหน่อย วีรพลก็เข้าไปหาเพื่อนรักพูดคุยกันสองหนุ่ม วีรพลกระซิบกระซาบอะไรบางอย่างกับธนธรณ์แล้วสองหนุ่มก็พากันหัวเราะลั่นจนทุกคนหันไปมองด้วยความสงสัย ก่อนที่วีรพลจะตบไหล่อวยพรเพื่อนและขอตัวลาพาวิภาวรรณกลับบ้าน จนเหลือแต่พ่อแม่บ่าวสาวเป็นสองคู่สุดท้าย พอถึงเวลาส่งตัว ฝ่ายพ่อแม่ก็พาคู่บ่าวสาวเข้าห้องหอ แนะนำสั่งสอนการใช้ชีวิตร่วมกันและให้พรตามธรรมเนียมประเพณีแล้วก็พากันออกจากเรือนหอให้คู่วิวาห์ได้อยู่กันตามลำพัง
สุนทรและกาญจนาได้ขอให้เอกภพและพราวตานอนพักที่บ้านก่อนรอวันรุ่งเช้าเพื่อร่วมตักบาตรทำบุญกับคู่บ่าวสาวแล้วค่อยกลับ ทั้งคู่เห็นว่าเหนื่อยมาทั้งวันจึงรับคำพากันไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดอยู่ในห้องพักที่สุนทรกับกาญจนาจัดให้ ทั้งคู่ผลัดเปลี่ยนเป็นชุดนอนเบาสบายแล้วก็พากันมานั่งคุยกันสักพักก็ได้ยินเสียงเคาะประตู พอเปิดออกก็เห็นสุนทรกับกาญจนาเจ้าของบ้านเดินเข้ามาส่งยิ้มให้อย่างเป็นกันเอง ในมือถือขวดไวน์พร้อมแก้วบางใสมาด้วย
"ผมต้องขอบคุณคุณภพกับคุณพราวมากนะครับ ที่ยกลูกสาวมาเป็นสะใภ้ให้กับเรา ทีแรกผมก็กลัวว่าเจ้าธรมันจะเจ้าชู้เสเพลไปเรื่อยหาแก่นสารไม่ได้ แต่พอมารู้จักกับหนูแพรมันก็เปลี่ยนไปกลายเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ผมก็สุดจะดีใจที่ได้หนูแพรทั้งสวย น่ารัก ฉลาด กิริยาท่าทางก็เรียบร้อย มาเป็นสะใภ้บ้านเรา ผมเองก็มีลูกชายคนเดียว มันเริ่มเป็นผู้เป็นคนก็เพราะหนูแพรนี่แหละ เราสัญญาว่าจะเลี้ยงดู รักใคร่เอ็นดูหนูแพรเหมือนลูกสาวเราคนหนึ่งเลยครับ ตอนนี้เราก็เกี่ยวดองกันแล้วมีอะไรให้ช่วยเหลือก็ไม่ต้องเกรงใจนะครับ"
"ดิชั้นก็ขอบคุณคุณสุนทรเช่นกันที่ให้เกียรติรับลูกสาวคนเดียวของเราเป็นสะใภ้ เราก็ดีใจที่ลูกสาวมีคนที่ทำงานเก่งเป็นหลักเป็นฐานอย่างหมอธรมาดูแลแทนเรา แค่นี้เราก็หมดห่วงแล้ว ก็ขอฝากลูกสาวไว้ด้วยนะคะ ดิชั้นก็รู้สึกเป็นเกียรติเช่นกันที่ได้มาร่วมเกี่ยวดองเป็นทองแผ่นเดียวกันคะ" พราวตากล่าวอย่างสุภาพ
"อุ้ย..คุณพราว ป่านนี้แล้ว ไม่ต้องพูดอะไรที่เป็นทางการมากหรอกคะ ขอให้เป็นกันเองดีกว่านะคะถือซะว่าเราเป็นคนบ้านเดียวกัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน อย่าทำเหมือนห่างเหินไม่ใช่ญาติกันเลยคะ กาญจน์ก็อยากให้สองครอบครัวได้สนิทชิดเชื้อเป็นกันเองจะดีกว่านะคะ มาเถอะเรามาฉลองให้กับลูกๆของเราและครอบครัวของเรา" กาญจนาพูดเสริมพร้อมกับมานั่งข้างๆ พราวตา หยิบแก้วไวน์พร้อมกับรินให้พราวตากับเอกภพ ทั้งสี่คนก็พากันจิบไวน์และก็พูดคุยกันไปผูกมิตรกันไปอย่างสนิทสนมเป็นกันเองมากขึ้นเรื่อยๆ กาญจนานั่งข้างพราวตาที่ขอบเตียงนอน ส่วนสุนทรกับเอกภพนั่งคู่กันที่เก้าอี้อยู่ด้านข้างเตียงนอนไม่ห่างมากนัก ต่างก็พูดคุยกันไปจิบไวน์ไปด้วยอย่างสนุกตามประสาผู้สูงวัยจนเริ่มจะสนิทเป็นกันเองมากขึ้น
"ตอนนี้ลูกๆ ก็เป็นฝั่งเป็นฝากันแล้ว ดูท่าทางจะเป็นคู่สร้างคู่สมกันมากทีเดียว กาญจน์เองก็หมดห่วงกับลูกธรซะที ตอนนี้เข้าหอไปแล้วคงมีความสุขกับเจ้าสาวสวยน่ารักแน่ๆ เลย จริงมั้ยคะคุณ" กาญจนาหันไปถามความเห็นกับสามีอย่างไม่ได้สนใจว่าจะได้รับคำตอบหรือไม่ แล้วก็พูดต่อไปเรื่อยๆ
"นึกถึงตอนเราสองคนเข้าหอใหม่ๆ นะ มันช่างเป็นอะไรที่หวานชื่น และก็ตื่นเต้น กาญจน์อดนึกถึงตอนนั้นไม่ได้เลยล่ะ แล้วคุณพราวละคะรู้สึกยังไง? ตอนเข้าหอกับคุณภพ ไม่ต้องอายหรือเกรงนะคะ เรามาเปิดใจกันถือว่าเป็นการฉลองต้อนรับสมาชิกครอบครัว" กาญจนาหันมาถามพราวตาที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยสายตาที่หวานเยิ้มเชิญชวน ไม่ทราบว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของไวน์หรือว่ากาญจนาจงใจทำ พราวตาก็ตั้งตัวไม่ติด ถึงแม้จะผ่านร้อนผ่านหนาวมานาน แต่เมื่อเจอสายตาของหญิงด้วยกันมองด้วยอาการแปลกๆ ก็อดประหม่าไม่ได้
"เอ่อ...ก็...ตื่นเต้นเหมือนคุณกาญจน์แหละคะ ไม่รู้จะพูดไงดี"
"ผมยังจำได้นะ กาญจน์ วันนั้นคุณสวยมากผิวเนียนไปทั้งตัว จนผมอดใจไม่อยู่" สุนทรก็เริ่มเสริมเข้ามา พราวตารู้สึกแปลกๆ ที่จู่ๆสองสามีภรรยามาพูดในทำนองนี้ทั้งๆ ที่อายุรวมกัน 4 คนน่าจะเกิน 200 ไปแล้ว ตอนนี้รู้สึกว่ากาญจนาจะเอามือมาลูบที่ต้นขาค่อยๆ เลื่อนชุดนอนบางแหวว จนพราวตารู้สึกใจหวิวๆ ไปด้วย มืออีกข้างหนึ่งของกาญจนาหล่อนก็วางแก้วไวน์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบเอื้อมขึ้นมาลูบที่ไหล่ของพราวตา
"คุณพราว.....วันนี้ลูกของเราก็มีความสุขกันแล้ว กาญจน์ขอพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อมล่ะ เราก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว กาญจน์ว่าเราก็น่าจะหาความสุขตามประสาเราๆ กันบ้าง" พราวตาหันไปจ้องตากาญจนาอย่างตกใจนิดๆ ฉงนหน่อยๆ ทางด้านเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามเตียงนอนห่างไปนิดหน่อยประมาณสองก้าวเอกภพก็มีอาการตะลึงงันที่เห็นคู่ดองมาทำท่าทางแปลกๆ แต่เห็นสุนทรเอื้อมมือมาจับไหล่กดไว้ ส่ายหน้าส่งสัญญาณว่าให้เฉยๆ ไว้ จึงได้แต่นั่งมองกาญจนากับพราวตาต่อไป กาญจนาลูบต้นขาพราวตาไปมาอย่างแผ่วเบามืออีกข้างโอบไหล่ลูบไปมา
"ตอนเข้าหอใหม่ๆ นะ กาญจน์ตื่นเต้น ทำอะไรไม่ถูก คุณพี่เขาก็เข้ากอดถอดชุดเจ้าสาวออกจนเปลือยล่อนจ้อน เข้ามากอดจูบกาญจน์ นึกถึงตอนนั้นทีไร มันเสียวสยิวทุกที แล้วพราวละคะ คุณภพเขาทำอย่างไรบ้าง ไม่ต้องอายหรอก เราผ่านอะไรๆ กันมาเยอะแล้ว" ถามพราวตาไป ตาก็จองมองอย่างฉ่ำเยิ้มเชิญชวน พราวตาก็ยังกระอักกระอ่วนอยู่ คาดไม่ถึงว่าสองผัวเมียคู่นี้จะมาในรูปแบบนี้ สุนทรวางแก้วไวน์ไว้บนที่วางของด้านข้างเก้าอี้ ก็เดินไปนั่งที่ขอบเตียงข้างกาญจนา ค่อยๆ ปลดสายคาดเสื้อคลุมนอนของเมียรักออกเผยให้เห็นชุดนอนที่บางเบาไม่ต่างกันกับพราวตา สุนทรค่อยๆ ปลดเสื้อคลุมของเมียเขารูดออกจนเปิดเผยไหล่เปลือย มีแค่สายชุดนอนเล็กๆ เกี่ยวเกาะอยู่ แล้วก็โอบไหล่เมียรักจากด้านหลังพรมจูบไหล่และแผ่นหลังเบาๆ
"ดูสิ คุณพราวรักษาหุ่นทรงได้ดูดีมากเลย ไม่อ้วนมาก ผิวพรรณก็ยังผ่องอยู่เลย แบบนี้คงเป็นเสน่ห์ให้คุณภพหลงรักอยู่กันมายืดยาวแน่ๆ เลย ใช่มั้ยคะคุณภพ" กาญจนาเริ่มลูบไล้ขึ้นไปตามหน้าท้องพราวตาจนไปถึงอกอวบตูมใหญ่ พลางชะม้อยตามาทางเอกภพถามเขาด้วยน้ำเสียงเย้ายวน
"เอ่อ.....ครับ....พราวเขารูปร่างอวบตั้งแต่ยังสาว ตอนนี้ออกจะอ้วนขึ้นหน่อยตามวัย แต่ก็ไม่ได้น่าเกลียด ถึงตอนนี้ผมก็ยังรักพราวเหมือนตอนแรกสาวเหมือนเดิม" เอกภพตอบกาญจนาเหมือนโดนต้องมนต์ หรือจะเป็นเพราะฤทธิ์ไวน์ไม่อาจรู้ได้
"คุณพราว....ไม่ต้องเขินอายหรอก เราต่างก็คุ้นเคยเรื่องนี้กันมา ตอนนี้กาญจน์อยากให้เรามีความสุขกันอย่างเปิดเผย ดูสิ คุณพราวเนื้อตัวช่างอวบอั๋นเนื้อนิ่มน่ากอดสัมผัสไปหมด" กาญจนาไม่พูดเฉยๆ มือคลำไปที่อกอวบหยุ่นคลึงไปมา จนพราวตาตอนนี้หน้าแดงก่ำ สีหน้าเริ่มบ่งบอกถึงอาการเสียวสยิวไปกับการสัมผัสของกาญจนา
"เอ่อ.....คุณกาญจน์ ....ดิชั้นยังอายอยู่อ่ะ.....นอกจากคุณพี่...ก็ไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้กับดิชั้นเลย"
"กาญจน์ก็เหมือนกันคะ เลยอยากเปลี่ยนรูปแบบบ้าง พราวคงไม่ว่ากันนะคะ พวกเราก็อายุมากกันแล้วขอใช้ชีวิตให้มันความสุขเสียบ้าง ก็ไม่ได้เสียหายอะไร ตอนนี้เราก็ถือว่าเป็นกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องเขินอายกันแล้วนะคะ อืม...คุณพราวนี่ช่างตัวนุ่มนิ่มดีเหลือเกิน เฮียคะ ช่วยถอดชุดนอนกาญจน์ออกทีคะ มาสิคะคุณภพ เรามาร่วมกัน" บอกผัวตัวเองให้ถอดชุดออกพลางกวักมือเรียกเอกภพเข้าร่วมด้วย สุนทรก็ค่อยๆ ดึงเสื้อคลุมออก กาญจนาขยับตัวลุกให้เขาถอดดึงทิ้งไปบนเตียง แล้วชุดนอนที่เหลือสุนทรก็ค่อยๆ ปลดสายที่รั้งอยู่บนไหลเส้นเล็กๆเลื่อนมาที่แขนทั้งสองข้างแล้วรูดลง จนเผยให้เห็นท่อนบนเปลือยเปล่า รูปร่างของกาญจนานั้นผอมบาง หน้าอกสองข้างก็ไม่ได้ใหญ่มาก หย่อนคล้อยนิดหน่อยตามวัยแต่ไม่ถึงกับหย่อนยานย้วยน่าเกลียด สุนทรโอบมือสองข้างจากข้างหลังกาญจนาไปที่หน้าอกแล้วไล้คลึงเบา ใช้นิ้วบีบบี้หัวนมไปด้วย เอกภพเห็นเหตุการณ์ดังนั้นก็เริ่มจะนึกสนุกตามไปด้วย ก็เดินเข้าไปหาแล้วนั่งลงด้านข้างเมียรักคู่ชีวิตแล้วรูดชุดนอนบางหวิวลงไปทำให้พราวตาก็เปลือยท่อนบนเหมือนกันกับกาญจนา พราวตารูปร่างอวบอัดมากกว่าแบบคนละไซ้ส์ ผิวขาวกว่ากาญจนานิดหน่อย อกกลมใหญ่พอพ้นเป็นอิสระจากการห่อหุ้มของอาภรณ์ก็ถูกเอกภพคลำคลึงเต็มฝ่ามือ อีกข้างหนึ่งตอนนี้ถูกกาญจนาโน้มหน้าเข้ามาดูดเลียอย่างรวดเร็ว
"อุ้ย....คุณกาญจน์ ตายแล้วเล่นมาดูดนมพราวแบบนี้ทำเอาสยิวไปหมด อูยยย...พราวไม่เคยถูกผู้หญิงด้วยกันมาดูดอย่างนี้เลยนอกจากยัยแพรตอนเป็นเด็กเท่านั้น อูยย....พี่ภพคะ พราวขนลุกไปหมดเลย"
"ก็ดีไปอีกแบบนี่พราว พี่ว่าเรามาลองแบบใหม่บ้างก็ดีนะ จะได้ไม่จำเจ ตื่นเต้นไปอีกแบบ อืมม..แขนพราวขนลุกจริงๆ ด้วย อา.....พราว ทำตัวสบายๆ นะ ถือว่าเรากันเองไม่มีอะไรหรอก" เอกภพช่วยพูดให้คู่ตุนาหงันของตนผ่อนคลาย มือบีบคลึงเต้าอวบที่คล้อยหน่อยๆ ตามสภาพ ปากก็เริ่มซุกไซ้พรมจูบต้นแขนไล่เรื่อยไปตามไหลซอกคอ ใบหู จนมาถึงแก้ม ถึงแม้จะมีอายุถึง 52 ปีแล้วแต่พราวตาก็ยังเต่งตึงอยู่พอสมควร
"คุณพราว นอนลงไปสิ กาญจน์อยากลองลิ้มรสของพราวบ้าง หน้าอกนุ่มนิ่มจนกาญจน์อยากจะกินทั้งตัวแล้วเนี่ย" ทั้งหยอดคำหวานทั้งสายตาเย้ายวน แล้วกาญจนาก็ผลักพราวตาให้นอนหงายลงไป ตนเองขยับลงจากเตียงไปคุกเข่าลงตรงหว่างขาของพราวตาพี่นอนห้อยขาอยู่ขอบเตียง มีเอกภพก้มตามไปจูบไซร้ทรวงอกใหญ่ สุนทรยังนั่งมองอยู่เงียบๆ ไม่ได้ทำอะไร กาญจนาจับขาพราวตาแบะออกเล็กน้อย เลื่อนชายชุดนอนบางเบาขึ้นไปที่เอว มองเห็นชั้นในสีดำสีเดียวกับชุดนอนลายลูกไม้บางๆ อวดเนินเนื้ออวบอูมอยู่ หน้าท้องมีไขมันเล็กน้อย แล้วกาญจนาก็เอามือแหวกชั้นในตัวบางออก จิ้มนิ้วลงไปที่กลีบแคมที่มันมีเนื้อแลบออกมาไม่มากนัก ใช้นิ้วบีบบี้เล่นเบา ตอนนี้พราวตาเริ่มส่งเสียงครางซี้ดลอดไรฟันออกมาเบาๆ
"อูยย....ซี้ดดด คุณกาญจน์ อย่าบี้แบบนั้น พราวสั่นสยิวไปหมดแล้ว พี่ภพ... อูยย..... พราวโดนทั้งบนทั้งล่างเลย"
"อืมม....แหม... คุณพราว เราไม่ต้องถนอมคำพูดกันแล้วมั้ง กาญจน์อยากให้เราปลดปล่อยกันเต็มที่ไปเลย คุณภพ ขออนุญาตให้เฮียเขาช่วยเลียนมคุณพราวด้วยนะ จะได้ช่วยให้พราวเสียวยิ่งขึ้น"
"โธ่ จนป่านนี้แล้วจะมาขออะไร ถ้าผมไม่ชอบ ผมไล่คุณทั้งสองออกห้องไปนานแล้ว เอาสิ สุนทร ตามสบาย" พอเอกภพพูดจบสุนทรก็ไม่ต้องรอบอกรอบสอง ขยับเข้าไปหาพราวตาก้มหน้าเอามือบีบเต้านมจนมันกลมเป็นก้อนงาม ปากก็ขบเม้มไปที่ติ่งหัวนม ตอนนี้พราวตาโดนรุมกินโต๊ะไปเสียแล้ว ได้แต่นอนหงาย ร่างอวบใหญ่ก็เริ่มบิดส่ายไปมา
"อูยยย....ตายแล้วคุณพี่ พราวโดนรุมเลียไปทั้งตัวเลย อูยย....เสียวไปหมดทั้งตัวแล้ว" สุนทรเม้มขบติ่งหัวนมไปพลางมือหนึ่งก็บีบคลึงคนละข้างกับเอกภพ อีกมือหนึ่งก็ลูบไล้ไปตามหน้าท้อง กาญจนาก็ใช้นิ้วบดบี้พูแคมหีพราวตาสลับกับแหย่แยงไปด้วย มืออีกข้างก็ลูบไปตามขาอวบหนั่นเนียน พราวตาสุดทนต่อการรุมเล้าโลม กัดริมฝีปากครางอู้อี้จนเริ่มจะดังมากขึ้น สักพักสุนทรกับเอกภพ ก็พากันผละกายลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าออกแทบจะพร้อมโดยไม่ได้นัดหมายกันแต่อย่างใด กลกามความใคร่ของสองคู่ผัวเมียวัยดึกรุ่นใหญ่กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว...............

.....โปรดติดตามตอนต่อไป.........


ตอนนี้อาจจะทำร้ายจิตใจเพื่อนนักอ่านซักหน่อย 5555555 เพราะผมเพิ่งคิดพลอตนี้ได้ไม่กี่นาทีก่อนที่จะเขียนตอนที่ 25 ขึ้นมา แรกๆ ยังคิดไม่ถึงว่าจะแต่งบทนี้ แต่พอคิดได้ก็น่าจะสนุก เสียดาย ถ้าจะเขียนให้จบตอนก็กินไปหลายบรรทัด ก็เลยขอพักตอนนี้ไว้แค่นี้ก่อน อดใจรออีกนิดจะมาโพสต์ต่อให้จบ ไม่ว่ากันนะคร้าบบบบบ.....
........ช.ชัชวาลย์........

อืมเหมือนตอนจะขาดนะคนับ
ตอนแรกนึกว่าแค่ชื่อตอนผิด55อ่านเพลินเลย เด๋วเจอค่อยกลับมาอ่านย้อนครับผม
ขอบคุณที่แบ่งปันนะครับ