เกาะลับแล ....วรรณกรรม lolita ตอนที่ 8
March 17 2006 at 3:46 AM  jedi

เกาะลับแล  ตอนที่ 8

       เด็กหนุ่มต่างถิ่นเมื่อเข้ามาสู่หมู่บ้านแห่งนี้ ด้วยธรรมเนียมปฏิบัติต้องชำระร่างกายให้สะอาด แต่ครั้งนี้มีสองสาวอาบด้วย ตามธรรมชาติของบุรุษเพศเมื่อเห็นสตรีเพศนุ่งห่มน้อยวาบหวิวเช่นนี้ ย่อมเกิดอารมณ์เพศ ทำให้เขาจำต้องโชว์แท่งเนื้อต่อสตรีสามนาง ซ้ำเขายังต้องถูกควบคุมตัวไว้
      เนยและเอวาจึงรับมอบหน้าที่ส่งข้อความเข้าหมู่บ้าน ทิ้งให้อาลและเจ้าแม่อยู่เพียงลำพัง ระหว่างนั้น อาลก็ได้ทำความผิดเพราะนิสัยอยากรู้อยากเห็นของเขานั่นเอง
     อาลนิ่งอึ้ง สมองตันไปหมด เขารู้ดีว่าความผิดนี้มันสมเหตุสมผลที่จะโกรธ และโกรธมากด้วย เขาถอยหลังไปช้าๆหน้าตาตระหนก ในใจคิดว่าหากอยู่รับความผิด จะโดนทำอะไรบ้างนะ และถ้าหากเขาหนีไปเอง จะมีโอกาสรอดกว่าไหม ประตูอยู่ไม่ไกลหากวิ่งไปถึง
      และก่อนที่เขาจะขยับเท้าไป ก็ฉุกคิดถึงพิษในร่างกายขึ้นมาได้ เจ้าแม่บอกว่ามันจะทำให้เขาไร้เรี่ยวแรงค่อยๆตายไป ถ้าหนีไปก็คงตาย อย่างน้อยรับผิดก็คงไม่ถึงตาย สุดท้าย เขาก็ยืนก้มหน้านิ่งรับความผิด

     ด้านเจ้าแม่ ขณะนี้เธอกำลังโกรธเป็นฟืนไฟ หญิงสาวที่เป็นผู้นำของหมู่บ้าน มีตำแหน่งที่สูงศักดิ์ กลับถูกเด็กชายต่างถิ่นแอบดูเธอทำกิจส่วนตัว เห็นในสิ่งที่เธอไม่เคยแสดงต่อใครมาก่อน ทั้งยังดูของสงวนของลับที่ตั้งแต่เติบโตเป็นสาวมาไม่เคยมีใครแม้แต่เพื่อนสนิทได้เห็นมัน เธอทั้งอายทั้งโกรธ

"ผม...ผมขอทะ...โทษ...ครับ.... คือ ผมไม่ตั้งใจ.... คือ...ผมคิดว่าเจ้าแม่จะไปเอายา.... ผมเลยอยากดูว่ายาเป็นแบบไหนครับ...."

        เจ้าแม่เดินเข้ามาใกล้ เอามือผลักเขาเบาๆ แต่กลับเหมือนมีแรงมหาศาลกระแทกจนตัวลอยไปชนกำแพงด้านหลังและตกลงมากองกับพื้น
แน่นอนว่าหากเจ้าแม่ประกาศลงโทษเขาด้วยความผิดนี้ คนที่อับอายจริงๆคือตัวเธอเอง เป็นถึงเจ้าแม่ แต่ถูกเด็กต่างถิ่นแอบดูของลับ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น
        ฉะนั้นเรื่องนี้จะให้ใครรู้ไม่ได้ อีกเดี๋ยวเนยและเอวาคงจะกลับมาพร้อมอานดา หัวหน้าหน่วยรักษาความสงบ จะให้พวกเขารู้เรื่องระหว่างเธอกับอาลไม่ได้ เธอจำต้องทำให้ทุกอย่างสิ้นสุดในห้องนี้เท่านั้น

"เจ้าทำให้ข้าโมโหนัก ข้าจะทำเช่นไรกับเจ้าดี" เจ้าแม่ตวาดแก่อาล
อาลพยามลุกขึ้นนั่งด้วยความเจ็บ เขานั่งคุกเข่าก้มหน้า ไม่กล้าโต้ตอบอะไร
"ดี.. ในเมื่อเจ้าเห็นในสิ่งที่เจ้าไม่ควรเห็น งั้นข้าจะให้เจ้า ไม่เห็นอะไรอีกเลย จนกว่าจะถึงวันรุ่งขึ้น" กล่าวจบเจ้าแม่เดินเข้ามาจับที่ศีรษะของอาล อาลเริ่มรู้สึกว่าโลกรอบตัวเขานั้นค่อยๆมืดลง ในที่สุดก็ดับสนิท แม้จะลืมตาก็มองไม่เห็น

"พรุ่งนี้ยามเช้า ทันที่ที่แสงอาทิตย์กระทบกับตาเจ้า มันก็จะเป็นปรกติ จนกว่าจะถึงตอนนั้น เจ้าจะมองไม่เห็นสิ่งใดอีกเลย"
อาลไม่ได้กล่าวอะไรต่อ เขารู้ดีว่านี่เป็นความผิดที่เขาควรได้รับการลงโทษ

"ขึ้นไปด้านบน คลำทางไปเอง และนอนบนเตียง ข้าจะไปเตรียมยา..." เจ้าแม่กล่าวด้วยน้ำเสียงโมโห แล้วเดินหายไปด้านหลัง

       อาลนั้นบัดนี้เปรียบเสมือนคนตาบอด เขาคลำทางไปจนถึงด้านบนและนอนลงบนเตียงที่เนยเคยนอนตอนทำพิธี และนอนอยู่เช่นนั้น ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นมา เจ้าแม่นั่นเอง เธอเดินถือขวดยาสมุนไพรมา เธอยังคงไม่หายโมโหแต่ก็เบาลงบ้างแล้ว

       เธอเดินมานั่งลงข้างๆอาล เอามือเลิกชายผ้าของเขาขึ้น ก็เห็นจู๋น้อยของอาล ซึ่งบัดนี้ขยายตัวพอประมาณด้วยความตื่นเต้นของผู้เป็นเจ้าของ เจ้าแม่คิดในใจว่าขนาดตาบอดยังเกิดอารมณ์ได้อีก ผู้ชายนี่เป็นเพศที่แปลกประหลาดนัก

       เจ้าแม่ได้เทยาออกมาใส่ที่มือและทาลงไปบนแผลนั้น ทาไปซักพักก็เห็นจู๋น้อยของอาลขยายตัวมากขึ้น และมากจนแข็งโด่อีก
"เจ้าคิดอะไรอยู่...." เจ้าแม่ถามอาล
"เปล่าครับ.."

       ความจริงแล้ว การที่เจ้าแม่ได้ทายาลงที่แผลของเขาซึ่งใกล้กับเจ้าโลก ประกอบกับภาพติดตาที่เขาบันทึกไว้ มันทำให้เขาควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ และการที่รู้ด้วยว่าเจ้าแม่นั่งมองของลับเขาอยู่ มันทำให้อารมณ์เพศพลุ่งพล่านขึ้นมา

"เจ้าคิดถึงเรื่องที่เจ้าเห็นรึ" เจ้าแม่ถามอีกครั้ง ซึ่งมันตรงประเด็นมาก
อาลไม่ตอบ
"ข้ากำลังถามเจ้าอยู่" เจ้าแม่ถามอีกครั้ง เสียงโหดขึ้นเล็กน้อย อาลไม่อยากตอบแต่ก็ไม่กล้า เขารู้ดีว่าคนอย่างเจ้าแม่นั้นไม่สมควรหาเรื่องด้วย
".........ครับ..."

         คำตอบของอาลทำให้เจ้าแม่อารมณ์ขึ้นอีกครั้ง เธอยิ่งอายหนักขึ้น สิ่งที่เกิดไปแล้วแก้ไขไม่ได้ จะโกรธไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ที่สำคัญเธอรู้สึกถึงตัวเธอเองว่า เธอกำลังเกิดอารมณ์ทางเพศ น่าแปลกนักที่เธอเองก็เกิด การได้เห็นเจ้าโลกที่แข็งโด่อยู่ด้านหน้า การที่ได้สัมผัสต้องตัวชาย การที่ถูกชายแอบดูของลับ ทั้งหมดมันยิ่งทำให้เธอเกิดอารมณ์ไม่แพ้กัน

"ก่อนหน้านี้เจ้าเคยเห็นของใครมาก่อนหรือไม่"
"ไม่เคยครับ หมู่บ้านผมมีแต่ผู้ชาย แต่ก็มีการสอนถึงผู้หญิงเหมือนกัน เห็นแต่ในรูปวาดเท่านั้นครับ"

         ไม่ต่างจากที่นี่ ที่มีการสอนถึงผู้ชาย เด็กหญิงที่นี่จะได้มีความรู้ นอกจากนั้นก็สอนเรื่องการประกอบอาชีพและให้อ่านออกเขียนได้เพียงเท่านั้น หากจะเรียนศาสตร์ที่ลึกและสูงกว่านี้ ต้องมีพรสวรรค์เท่านั้น

         ยิ่งเจ้าแม่ซักถาม อาลยิ่งเกิดอารมณ์ยิ่งขึ้น ไม่ต่างจากเจ้าแม่เองที่เกิดอารมณ์จนน้ำหล่อลื่นของเธอไหลเยิ้มออกมาเลอะที่นั่งไปหมด เป็นครั้งแรกของเธอที่เกิดอารมณ์จนเปียกแฉะได้มากขนาดนี้

"เจ้าอยากเห็นอีกไหม...."
อาลแทบไม่เชื่อหูตัวเอง นี่ไม่ได้ฝันไป ไม่ได้คิดไปเอง เจ้าแม่ถามเขาว่าอยากดูอีกหรือไม่ ในใจตอบไปก่อนแล้วว่าอยาก แต่เขาก็ถามเจ้าแม่ไปอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
"อะไรนะครับ"

"ข้าถามว่า..." เจ้าแม่เงียบไปซักพัก "...เจ้าอยากดูอีกไหม"
คราวนี้ชัดเสียยิ่งกว่าชัด เขายิ่งเกิดอารมณ์หนักขึ้นไปอีก แต่แล้วก็นึกถึงโทษที่เขาได้รับอยู่
"แต่ผมมองไม่เห็นอะไรเลย.."

"หากเจ้าทำให้ข้าพอใจ ข้าจะยกโทษให้ ตอนนี้ข้าจะทำให้เจ้าเป็นปรกติก่อน" กล่าวจบ เธอก็เอามือไปลูบผ่านตาของอาล และตาของเขาก็มองเห็นอีกครั้ง
ห้องนี้อยู่ชั้นสอง ซึ่งถือว่ามิดชิดพอสมควร เจ้าแม่ลุกขึ้นยืน ส่วนอาลก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงนั้น สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เรือนร่างของเจ้าแม่ เจ้าแม่ยิ้มเล็กน้อย ท่าทางเธอไม่เหมือนเป็นเจ้าแม่ผู้น่าเกรงขามอีก แต่ดูเหมือนหญิงสาวที่ได้ปลดปล่อยตัวเอง ปล่อยไปตามธรรมชาติของมนุษย์ปุถุชน ดูเหมือนคนธรรมดามากกว่า

"ดูให้ดีนะ ของดีที่สุดที่เจ้าเคยเห็น" เจ้าแม่กล่าว

          แล้วเธอก็ปลดปล่อยอาภรณ์ทุกชิ้นที่ติดกายออกไป เว้นไว้แต่สร้อยประดับ ทันทีที่ร่างกายอันเปลือยเปล่าของเธอปรากฏแก่สายตาของอาล เจ้าโลกของอาลก็แข็งแทบระเบิด

          ห้องนี้ไม่เหมือนห้องด้านล่าง ที่แสงลอดสาดส่องเข้ามาพอสมควร หากแต่ห้องนี้เปิดกว้าง นอกจากลมที่โบกพัดเข้ามาสร้างความเย็นสบายแก่ผู้อาศัยแล้ว ยังมีความสว่างจากแสงแดดที่ผ่านเข้ามา ส่องให้เห็นถึงเรือนร่างเปลือยของสาวงามที่ยืนแสดงทุกสัดส่วนต่อหน้าเขา
            เต้านมที่มีขนาดใหญ่กลมกลึงกำลังดีสองเต้าก็เด่นเย้ายั่วเขายิ่งนัก ทั้งยังมีหัวนมสีแดงสดที่โดดเด่นชูชันเป็นเม็ดประดับอยู่ที่ยอดอกนั้น ทำให้เขาอยากจะเอาปากไปดูด อยากเอามือไปจับ
             แต่ยังคงเกรงใจเจ้าแม่อยู่ แล้วสายตาก็เลื่อนต่ำลงผ่านหน้าท้องขาวเนียนไร้ไขมัน จนมาถึงสิ่งที่เขาเห็นเมื่อตอนอยู่ข้างล่าง มันเห็นชัดกว่ามาก แสงที่กระทบร่างขาวยิ่งทำให้ร่างของเจ้าแม่ขาวผ่องเป็นยองไยยิ่งขึ้น สมแล้วแก่คำล่ำลือของเจ้าแม่ที่ว่า "ของที่ดีที่สุดที่เจ้าเคยเห็น"

             ด้านเจ้าแม่ที่ยืนอวดโฉมอย่างไม่อายอยู่นั้น ก็เกิดอารมณ์ยิ่งขึ้นเมื่อเด็กหนุ่มกวาดสายตาตั้งแต่ยอดปทุมถันยันหอยนุ่มของเธอ แม้เพียงสายตาแต่กลับรู้สึกดั่งมือสัมผัสลากยาวลงมา น้ำแห่งอารมณ์ของเธอยิ่งไหลออกจนหยดย้อยลงไปตามง่ามขา
             เธอถูกสั่งห้ามไว้ห้ามไม่ให้ช่วยตัวเอง ห้ามมีสัมพันธ์กับชาย เธอจึงไม่อาจทำอะไรได้นอกจากทำให้ตนเองเกิดอารมณ์ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่มีใครห้ามไว้และ เธอกำลังจะทำมัน

"เจ้าทำอะไรให้ข้าได้บ้าง นอกจากมอง" เจ้าแม่ถามอาล
"เอ่อ... ผมไม่รู้ครับ ...." อาลตอบตามตรง เขายังเด็กเกินไป
"เจ้าเคยช่วยตัวเองไหม"
"...เคยครับ.." แม้จะอาย แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรต้องอายอีกแล้ว
"เจ้าช่วยข้าได้ไหม..."
"คือ ผมไม่รู้จะช่วยยังไงครับ...."
"ใช้ลิ้นของเจ้าไงล่ะ ทำได้ไหม"

                 อาลงงมากในสิ่งที่เจ้าแม่ตอบ แต่หากเขาไม่ทำ เขาอาจได้รับโทษให้ตาบอดต่อไป ถึงยังไงตอนนี้นอกจากจะไม่ต้องรับโทษ แถมยังได้ประสบการณ์ชีวิตที่หาไม่ได้อีก ใครไม่ทำก็โง่เต็มทีแล้ว

               เจ้าแม่ถูกสั่งสอนอบรมมา หลักจากได้ตำแหน่ง ห้ามสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง ห้ามมีสัมพันธ์กับชาย ให้รักษาความบริสุทธิ์ไว้จนกว่าพ้นตำแหน่ง และการใช้ลิ้น เป็นวิธีที่เป็นช่องโหว่ของข้อห้าม เพราะไม่ใช่การช่วยตัวเอง และไม่ได้มีสัมพันธ์ทางเพศกับชายใด

             เจ้าแม่ยกขาข้างหนึ่งพาดวางบนเตียง ช่วยเปิดทางสู่เนินเนื้ออันโหนกนุ่มของเธอได้ง่ายขึ้น ขาที่อ้าออกแต่กลีบเนื้อยังคงปิดสนิทอยู่ แสดงความแน่นและสดได้ชัดเจนยิ่ง เส้นขนที่ประดับบนเนินไม่ว่าดูมุมไหนยังไงก็ยังคงดูเป็นระเบียบสวย อาลลงมาจากเตียงและนั่งคุกเข่า เงยหน้าขึ้นปากของเขาอยู่ห่างจากเนินสวรรค์ไม่เกินสองฝ่ามือ...

ปล... ผมชอบมากเลยกับประโยคที่ว่า "ดูให้ดีนะ ของดีที่สุดที่เจ้าเคยเห็น" อยากมีใครมาพูดแบบนี้บ้างจัง เพื่อนๆคิดเหมือนผมกันรึเปล่าอ่า...

เกาะลับแล ....วรรณกรรม lolita ตอนที่ 8
March 17 2006 at 3:46 AM  jedi

เกาะลับแล  ตอนที่ 8

       เด็กหนุ่มต่างถิ่นเมื่อเข้ามาสู่หมู่บ้านแห่งนี้ ด้วยธรรมเนียมปฏิบัติต้องชำระร่างกายให้สะอาด แต่ครั้งนี้มีสองสาวอาบด้วย ตามธรรมชาติของบุรุษเพศเมื่อเห็นสตรีเพศนุ่งห่มน้อยวาบหวิวเช่นนี้ ย่อมเกิดอารมณ์เพศ ทำให้เขาจำต้องโชว์แท่งเนื้อต่อสตรีสามนาง ซ้ำเขายังต้องถูกควบคุมตัวไว้
      เนยและเอวาจึงรับมอบหน้าที่ส่งข้อความเข้าหมู่บ้าน ทิ้งให้อาลและเจ้าแม่อยู่เพียงลำพัง ระหว่างนั้น อาลก็ได้ทำความผิดเพราะนิสัยอยากรู้อยากเห็นของเขานั่นเอง
     อาลนิ่งอึ้ง สมองตันไปหมด เขารู้ดีว่าความผิดนี้มันสมเหตุสมผลที่จะโกรธ และโกรธมากด้วย เขาถอยหลังไปช้าๆหน้าตาตระหนก ในใจคิดว่าหากอยู่รับความผิด จะโดนทำอะไรบ้างนะ และถ้าหากเขาหนีไปเอง จะมีโอกาสรอดกว่าไหม ประตูอยู่ไม่ไกลหากวิ่งไปถึง
      และก่อนที่เขาจะขยับเท้าไป ก็ฉุกคิดถึงพิษในร่างกายขึ้นมาได้ เจ้าแม่บอกว่ามันจะทำให้เขาไร้เรี่ยวแรงค่อยๆตายไป ถ้าหนีไปก็คงตาย อย่างน้อยรับผิดก็คงไม่ถึงตาย สุดท้าย เขาก็ยืนก้มหน้านิ่งรับความผิด

     ด้านเจ้าแม่ ขณะนี้เธอกำลังโกรธเป็นฟืนไฟ หญิงสาวที่เป็นผู้นำของหมู่บ้าน มีตำแหน่งที่สูงศักดิ์ กลับถูกเด็กชายต่างถิ่นแอบดูเธอทำกิจส่วนตัว เห็นในสิ่งที่เธอไม่เคยแสดงต่อใครมาก่อน ทั้งยังดูของสงวนของลับที่ตั้งแต่เติบโตเป็นสาวมาไม่เคยมีใครแม้แต่เพื่อนสนิทได้เห็นมัน เธอทั้งอายทั้งโกรธ

"ผม...ผมขอทะ...โทษ...ครับ.... คือ ผมไม่ตั้งใจ.... คือ...ผมคิดว่าเจ้าแม่จะไปเอายา.... ผมเลยอยากดูว่ายาเป็นแบบไหนครับ...."

        เจ้าแม่เดินเข้ามาใกล้ เอามือผลักเขาเบาๆ แต่กลับเหมือนมีแรงมหาศาลกระแทกจนตัวลอยไปชนกำแพงด้านหลังและตกลงมากองกับพื้น
แน่นอนว่าหากเจ้าแม่ประกาศลงโทษเขาด้วยความผิดนี้ คนที่อับอายจริงๆคือตัวเธอเอง เป็นถึงเจ้าแม่ แต่ถูกเด็กต่างถิ่นแอบดูของลับ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น
        ฉะนั้นเรื่องนี้จะให้ใครรู้ไม่ได้ อีกเดี๋ยวเนยและเอวาคงจะกลับมาพร้อมอานดา หัวหน้าหน่วยรักษาความสงบ จะให้พวกเขารู้เรื่องระหว่างเธอกับอาลไม่ได้ เธอจำต้องทำให้ทุกอย่างสิ้นสุดในห้องนี้เท่านั้น

"เจ้าทำให้ข้าโมโหนัก ข้าจะทำเช่นไรกับเจ้าดี" เจ้าแม่ตวาดแก่อาล
อาลพยามลุกขึ้นนั่งด้วยความเจ็บ เขานั่งคุกเข่าก้มหน้า ไม่กล้าโต้ตอบอะไร
"ดี.. ในเมื่อเจ้าเห็นในสิ่งที่เจ้าไม่ควรเห็น งั้นข้าจะให้เจ้า ไม่เห็นอะไรอีกเลย จนกว่าจะถึงวันรุ่งขึ้น" กล่าวจบเจ้าแม่เดินเข้ามาจับที่ศีรษะของอาล อาลเริ่มรู้สึกว่าโลกรอบตัวเขานั้นค่อยๆมืดลง ในที่สุดก็ดับสนิท แม้จะลืมตาก็มองไม่เห็น

"พรุ่งนี้ยามเช้า ทันที่ที่แสงอาทิตย์กระทบกับตาเจ้า มันก็จะเป็นปรกติ จนกว่าจะถึงตอนนั้น เจ้าจะมองไม่เห็นสิ่งใดอีกเลย"
อาลไม่ได้กล่าวอะไรต่อ เขารู้ดีว่านี่เป็นความผิดที่เขาควรได้รับการลงโทษ

"ขึ้นไปด้านบน คลำทางไปเอง และนอนบนเตียง ข้าจะไปเตรียมยา..." เจ้าแม่กล่าวด้วยน้ำเสียงโมโห แล้วเดินหายไปด้านหลัง

       อาลนั้นบัดนี้เปรียบเสมือนคนตาบอด เขาคลำทางไปจนถึงด้านบนและนอนลงบนเตียงที่เนยเคยนอนตอนทำพิธี และนอนอยู่เช่นนั้น ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นมา เจ้าแม่นั่นเอง เธอเดินถือขวดยาสมุนไพรมา เธอยังคงไม่หายโมโหแต่ก็เบาลงบ้างแล้ว

       เธอเดินมานั่งลงข้างๆอาล เอามือเลิกชายผ้าของเขาขึ้น ก็เห็นจู๋น้อยของอาล ซึ่งบัดนี้ขยายตัวพอประมาณด้วยความตื่นเต้นของผู้เป็นเจ้าของ เจ้าแม่คิดในใจว่าขนาดตาบอดยังเกิดอารมณ์ได้อีก ผู้ชายนี่เป็นเพศที่แปลกประหลาดนัก

       เจ้าแม่ได้เทยาออกมาใส่ที่มือและทาลงไปบนแผลนั้น ทาไปซักพักก็เห็นจู๋น้อยของอาลขยายตัวมากขึ้น และมากจนแข็งโด่อีก
"เจ้าคิดอะไรอยู่...." เจ้าแม่ถามอาล
"เปล่าครับ.."

       ความจริงแล้ว การที่เจ้าแม่ได้ทายาลงที่แผลของเขาซึ่งใกล้กับเจ้าโลก ประกอบกับภาพติดตาที่เขาบันทึกไว้ มันทำให้เขาควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ และการที่รู้ด้วยว่าเจ้าแม่นั่งมองของลับเขาอยู่ มันทำให้อารมณ์เพศพลุ่งพล่านขึ้นมา

"เจ้าคิดถึงเรื่องที่เจ้าเห็นรึ" เจ้าแม่ถามอีกครั้ง ซึ่งมันตรงประเด็นมาก
อาลไม่ตอบ
"ข้ากำลังถามเจ้าอยู่" เจ้าแม่ถามอีกครั้ง เสียงโหดขึ้นเล็กน้อย อาลไม่อยากตอบแต่ก็ไม่กล้า เขารู้ดีว่าคนอย่างเจ้าแม่นั้นไม่สมควรหาเรื่องด้วย
".........ครับ..."

         คำตอบของอาลทำให้เจ้าแม่อารมณ์ขึ้นอีกครั้ง เธอยิ่งอายหนักขึ้น สิ่งที่เกิดไปแล้วแก้ไขไม่ได้ จะโกรธไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ที่สำคัญเธอรู้สึกถึงตัวเธอเองว่า เธอกำลังเกิดอารมณ์ทางเพศ น่าแปลกนักที่เธอเองก็เกิด การได้เห็นเจ้าโลกที่แข็งโด่อยู่ด้านหน้า การที่ได้สัมผัสต้องตัวชาย การที่ถูกชายแอบดูของลับ ทั้งหมดมันยิ่งทำให้เธอเกิดอารมณ์ไม่แพ้กัน

"ก่อนหน้านี้เจ้าเคยเห็นของใครมาก่อนหรือไม่"
"ไม่เคยครับ หมู่บ้านผมมีแต่ผู้ชาย แต่ก็มีการสอนถึงผู้หญิงเหมือนกัน เห็นแต่ในรูปวาดเท่านั้นครับ"

         ไม่ต่างจากที่นี่ ที่มีการสอนถึงผู้ชาย เด็กหญิงที่นี่จะได้มีความรู้ นอกจากนั้นก็สอนเรื่องการประกอบอาชีพและให้อ่านออกเขียนได้เพียงเท่านั้น หากจะเรียนศาสตร์ที่ลึกและสูงกว่านี้ ต้องมีพรสวรรค์เท่านั้น

         ยิ่งเจ้าแม่ซักถาม อาลยิ่งเกิดอารมณ์ยิ่งขึ้น ไม่ต่างจากเจ้าแม่เองที่เกิดอารมณ์จนน้ำหล่อลื่นของเธอไหลเยิ้มออกมาเลอะที่นั่งไปหมด เป็นครั้งแรกของเธอที่เกิดอารมณ์จนเปียกแฉะได้มากขนาดนี้

"เจ้าอยากเห็นอีกไหม...."
อาลแทบไม่เชื่อหูตัวเอง นี่ไม่ได้ฝันไป ไม่ได้คิดไปเอง เจ้าแม่ถามเขาว่าอยากดูอีกหรือไม่ ในใจตอบไปก่อนแล้วว่าอยาก แต่เขาก็ถามเจ้าแม่ไปอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
"อะไรนะครับ"

"ข้าถามว่า..." เจ้าแม่เงียบไปซักพัก "...เจ้าอยากดูอีกไหม"
คราวนี้ชัดเสียยิ่งกว่าชัด เขายิ่งเกิดอารมณ์หนักขึ้นไปอีก แต่แล้วก็นึกถึงโทษที่เขาได้รับอยู่
"แต่ผมมองไม่เห็นอะไรเลย.."

"หากเจ้าทำให้ข้าพอใจ ข้าจะยกโทษให้ ตอนนี้ข้าจะทำให้เจ้าเป็นปรกติก่อน" กล่าวจบ เธอก็เอามือไปลูบผ่านตาของอาล และตาของเขาก็มองเห็นอีกครั้ง
ห้องนี้อยู่ชั้นสอง ซึ่งถือว่ามิดชิดพอสมควร เจ้าแม่ลุกขึ้นยืน ส่วนอาลก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงนั้น สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เรือนร่างของเจ้าแม่ เจ้าแม่ยิ้มเล็กน้อย ท่าทางเธอไม่เหมือนเป็นเจ้าแม่ผู้น่าเกรงขามอีก แต่ดูเหมือนหญิงสาวที่ได้ปลดปล่อยตัวเอง ปล่อยไปตามธรรมชาติของมนุษย์ปุถุชน ดูเหมือนคนธรรมดามากกว่า

"ดูให้ดีนะ ของดีที่สุดที่เจ้าเคยเห็น" เจ้าแม่กล่าว

          แล้วเธอก็ปลดปล่อยอาภรณ์ทุกชิ้นที่ติดกายออกไป เว้นไว้แต่สร้อยประดับ ทันทีที่ร่างกายอันเปลือยเปล่าของเธอปรากฏแก่สายตาของอาล เจ้าโลกของอาลก็แข็งแทบระเบิด

          ห้องนี้ไม่เหมือนห้องด้านล่าง ที่แสงลอดสาดส่องเข้ามาพอสมควร หากแต่ห้องนี้เปิดกว้าง นอกจากลมที่โบกพัดเข้ามาสร้างความเย็นสบายแก่ผู้อาศัยแล้ว ยังมีความสว่างจากแสงแดดที่ผ่านเข้ามา ส่องให้เห็นถึงเรือนร่างเปลือยของสาวงามที่ยืนแสดงทุกสัดส่วนต่อหน้าเขา
            เต้านมที่มีขนาดใหญ่กลมกลึงกำลังดีสองเต้าก็เด่นเย้ายั่วเขายิ่งนัก ทั้งยังมีหัวนมสีแดงสดที่โดดเด่นชูชันเป็นเม็ดประดับอยู่ที่ยอดอกนั้น ทำให้เขาอยากจะเอาปากไปดูด อยากเอามือไปจับ
             แต่ยังคงเกรงใจเจ้าแม่อยู่ แล้วสายตาก็เลื่อนต่ำลงผ่านหน้าท้องขาวเนียนไร้ไขมัน จนมาถึงสิ่งที่เขาเห็นเมื่อตอนอยู่ข้างล่าง มันเห็นชัดกว่ามาก แสงที่กระทบร่างขาวยิ่งทำให้ร่างของเจ้าแม่ขาวผ่องเป็นยองไยยิ่งขึ้น สมแล้วแก่คำล่ำลือของเจ้าแม่ที่ว่า "ของที่ดีที่สุดที่เจ้าเคยเห็น"

             ด้านเจ้าแม่ที่ยืนอวดโฉมอย่างไม่อายอยู่นั้น ก็เกิดอารมณ์ยิ่งขึ้นเมื่อเด็กหนุ่มกวาดสายตาตั้งแต่ยอดปทุมถันยันหอยนุ่มของเธอ แม้เพียงสายตาแต่กลับรู้สึกดั่งมือสัมผัสลากยาวลงมา น้ำแห่งอารมณ์ของเธอยิ่งไหลออกจนหยดย้อยลงไปตามง่ามขา
             เธอถูกสั่งห้ามไว้ห้ามไม่ให้ช่วยตัวเอง ห้ามมีสัมพันธ์กับชาย เธอจึงไม่อาจทำอะไรได้นอกจากทำให้ตนเองเกิดอารมณ์ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่มีใครห้ามไว้และ เธอกำลังจะทำมัน

"เจ้าทำอะไรให้ข้าได้บ้าง นอกจากมอง" เจ้าแม่ถามอาล
"เอ่อ... ผมไม่รู้ครับ ...." อาลตอบตามตรง เขายังเด็กเกินไป
"เจ้าเคยช่วยตัวเองไหม"
"...เคยครับ.." แม้จะอาย แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรต้องอายอีกแล้ว
"เจ้าช่วยข้าได้ไหม..."
"คือ ผมไม่รู้จะช่วยยังไงครับ...."
"ใช้ลิ้นของเจ้าไงล่ะ ทำได้ไหม"

                 อาลงงมากในสิ่งที่เจ้าแม่ตอบ แต่หากเขาไม่ทำ เขาอาจได้รับโทษให้ตาบอดต่อไป ถึงยังไงตอนนี้นอกจากจะไม่ต้องรับโทษ แถมยังได้ประสบการณ์ชีวิตที่หาไม่ได้อีก ใครไม่ทำก็โง่เต็มทีแล้ว

               เจ้าแม่ถูกสั่งสอนอบรมมา หลักจากได้ตำแหน่ง ห้ามสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง ห้ามมีสัมพันธ์กับชาย ให้รักษาความบริสุทธิ์ไว้จนกว่าพ้นตำแหน่ง และการใช้ลิ้น เป็นวิธีที่เป็นช่องโหว่ของข้อห้าม เพราะไม่ใช่การช่วยตัวเอง และไม่ได้มีสัมพันธ์ทางเพศกับชายใด

             เจ้าแม่ยกขาข้างหนึ่งพาดวางบนเตียง ช่วยเปิดทางสู่เนินเนื้ออันโหนกนุ่มของเธอได้ง่ายขึ้น ขาที่อ้าออกแต่กลีบเนื้อยังคงปิดสนิทอยู่ แสดงความแน่นและสดได้ชัดเจนยิ่ง เส้นขนที่ประดับบนเนินไม่ว่าดูมุมไหนยังไงก็ยังคงดูเป็นระเบียบสวย อาลลงมาจากเตียงและนั่งคุกเข่า เงยหน้าขึ้นปากของเขาอยู่ห่างจากเนินสวรรค์ไม่เกินสองฝ่ามือ...

ปล... ผมชอบมากเลยกับประโยคที่ว่า "ดูให้ดีนะ ของดีที่สุดที่เจ้าเคยเห็น" อยากมีใครมาพูดแบบนี้บ้างจัง เพื่อนๆคิดเหมือนผมกันรึเปล่าอ่า...