นักศึกษาหวานซ่อนเปรี้ยว เวอร์ชั่นอันเดอร์กราวด์ ตอนที่ 1

[Airflyline]

ขออนุญาตเปิดเรื่องใหม่นะคะ

ติดตามเรื่องเต็มได้ที่นี่เลยค้าา







หรืออ่านเป็นตอน ๆ ได้ที่นี่







.....................................................

2024

"พี่ไปทำงานก่อนนะ"

ชายหนุ่มหันมาเอ่ยกับภรรยาสาว พร้อมกับหอมแก้มขาวนวลเนียนฟอดใหญ่ เธอเอียงคอให้สามีอย่างมีจริต แต่เขาไม่แค่หอมอย่างเดียว หากริมฝีปากยังซุกซนซอนไซ้ไล้ลงมาถึงซอกคอขาวผ่อง ส่วนมือลูบไล้อยู่บนเอวเล็กคอด และเคลื่อนลงมาถึงสะโพกผายงอนงาม

"อย่าสิคะ พี่ต้นนี่ก็...เดี๋ยวไปทำงานสายนะ"

สาวสวยทำเสียงเง้างอดใส่สามี พลางเบี่ยงตัวหนีเล็กน้อย ต้นหัวเราะแล้วรวบเอวเธอเข้ามากอดแนบชิดตัวเขาด้วยความหมั่นเขี้ยว กลิ่นเรือนกายหอมละมุนของภรรยาสาวทำให้เขาตื่นตัว

"แล้วพี่จะรีบกลับนะ...อยากกลับมาเจอแอนเร็ว ๆ จังเลย" ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับตาเป็นประกาย หญิงสาวอมยิ้ม ช้อนตามองสามี พลางขยับเนคไทให้เข้ารูปเข้ารอย

"กลับมาเร็ว ๆ นะคะ...แอนรออยู่" เธอบอกอย่างนั้น

ต้นยิ้มชอบใจ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถสัญชาติยุโรปราคาแพงระยับ รถเคลื่อนตัวออกไปตามถนนทางเข้าบ้าน แอนมองตามจนรถสามีเลี้ยวพ้นตัวบ้านไป

พลันรอยยิ้มบนใบหน้างามก็จางวูบลงไปทันใด เธอถอนหายใจแผ่วเบา เดินกลับเข้ามานั่งบนโซฟา เหม่อมองทีวี ความคิดในหัวยุ่งเหยิงไร้ระเบียบ ผสมปนเประหว่างความรู้สึกหลายอย่าง ทั้งความไม่แน่ใจ วิตกกังวล และเบื่อหน่ายต่อสิ่งใดเธอก็ไม่สามารถหาคำตอบได้แน่ชัด

ความรู้สึกเช่นนี้ก่อตัวขึ้นโดยที่เธอไม่รู้ตัวว่าเพราะเหตุใดและเกิดขึ้นเมื่อไหร่ อาจจะเป็นตั้งแต่ที่เธอตัดสินใจแต่งงานกับต้นเมื่อราว 1 ปีที่แล้วกระมัง ที่ทำให้เธอรู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก ทุกครั้งที่ต้นออกไปทำงาน เธอจะรู้สึกหดหู่ เปลี่ยวเหงา เหมือนมีชีวิตอยู่คนเดียวบนโลก ช่างแตกต่างจากตอนที่เธอยังไม่ได้แต่งงานเหลือเกิน

เมื่อครั้งที่แอนยังเป็นนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัย ความสนุกสนานในวัยสาวสะพรั่งของเธอช่างแตกต่างจากตอนนี้เหมือนฟ้ากับดิน ชีวิตวัยเรียนเต็มไปด้วยน่าตื่นตาตื่นใจ ความอยากรู้อยากเห็น และการค้นหาความหมายของชีวิต

ด้วยความที่ได้รับเลือกให้เป็นดาวคณะ ก่อนจะก้าวไปประกวดระดับสถาบันและได้รับการโหวตให้เป็นรองดาวมหาลัย แอนก็กลายเป็นสาวป๊อปปูลาร์ แน่นอนว่าดอกไม้งามย่อมมีหมู่ภมรมาดอมดม ยิ่งเมื่อมีตำแหน่งการันตีความงาม ทำให้เสน่ห์ของแอน ขจรขจายไปไกลนอกรั้วมหาลัยที่เธอเรียนอยู่ ไม่เพียงดึงดูดชายมากหน้าหลายตาจากรุ่นเดียวกัน แต่ยังรวมถึงชายหนุ่มรุ่นพี่อีกหลายคน

หนึ่งในนั้นคือต้น สามีของเธอในปัจจุบันซึ่งแอนได้เจอเขาตั้งแต่ยังเป็นเฟรชชี่ปี 1 จากการรู้จักผ่านพี่ชายของเพื่อนของเพื่อนและของเพื่อนอีกหลายทอด หนุ่มต้นหน้าตาหล่อเหลา คารมดี เอาเอาเอาใจเก่ง และยังได้สืบทอดธุรกิจต่อจากบิดา เรียกว่าครบสูตรชายในฝันของผู้หญิงหลายคน

เธอและเขาต่างเกิดความแปลกใจในกันและกันเมื่อได้รู้ว่าต่างฝ่ายต่างยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน ด้วยเหตุผลที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง

แอนไม่มีแฟนเพราะเธอไม่กล้าเชื่อใจใครมากนัก บิดาของเธอมีพฤติกรรมที่เลวร้าย การมีเมียน้อย ติดเหล้า และบางครั้งลงไม้ลงมือกับคนในบ้าน ทำให้แม่ของเธอโศกเศร้าเสียใจและส่งผลให้แอนไม่ไว้วางใจบุรุษเพศ มีชายหนุ่มมากหน้าหลายตาเข้าหาเธอ แต่แอนขีดเส้นไว้เพียงแค่เพื่อนหรือคนคุยด้วยเท่านั้น

เหตุผลดังกล่าวแตกต่างจากต้น เขาไม่มีหญิงสาวคนรักแบบถาวรเพราะไม่ต้องการผูกมัด ความหล่อเหลาและทรัพย์สินที่มีอยู่ทำให้เขาสามารถเลือกสตรีคนใดก็ได้มาครอบครอง แต่ก็เป็นแค่การพบเพื่อเพียงผ่าน...โดยเฉพาะเมื่อเขาได้สิ่งที่ต้องการแล้ว

แต่แอนกับต้นต้องชะตาต่อกันทันใดตั้งแต่ได้พบกันครั้งแรก ความไว้เนื้อเชื่อใจในตัวเขาเกิดขึ้นในใจแอนขณะที่ต้นเองก็ไม่สามารถรีรอได้ที่จะปล่อยให้เธอตกเป็นของคนอื่น จึงรุกจีบอย่างเต็มที่ ทั้งคู่ตกลงปลงใจที่จะยกระดับความสัมพันธ์เป็นแฟนกันเมื่อทำความรู้สึกนิสัยใจคอกันได้เกือบ 1 ปี

แต่กระนั้น หญิงสาวดาวคณะไม่เปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้ใกล้ชิดมากไปกว่าการจับมือถือแขน หรืออย่างมากที่สุดก็คือหอมแก้ม

ต้นไม่ได้เร่งร้อนที่จะเป็นเจ้าของตัวแอนทั้งตัวและหัวใจ เขารู้ว่าสาวสวยผู้นี้เป็นเด็กดี รักนวลสงวนตัว และไม่เคยมีประวัติด่างพร้อยใด ๆ ต้นรู้ว่าแอนเรียนโรงเรียนสตรีตั้งแต่ประถมจนถึงมัธยมปลาย ดังนั้น เขาจึงเป็นแฟนคนแรกของเธอ ซึ่งหากดูจากรูปร่างหน้าตาแล้วถือเป็นเรื่องน่าประหลาดใจยิ่งนักที่แอนยังไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย

อย่างไรก็ดี ต้นไม่ได้รู้เลยว่าหลังจากคบกันเขาได้ไม่นาน แอนก็ถูกพรากความบริสุทธิ์ไปโดยชายอีกคนที่เธอไม่เต็มใจ และนั่นคือจุดพลิกผันครั้งใหญ่ในชีวิตของแอน เพราะทำให้เธอได้รู้รสชาติของความสุขทางเพศ ความหฤหรรษ์ที่เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะรุนแรงและทำให้ปริ่มขาดใจได้ถึงเพียงนั้น

ชายคนแรกในชีวิตของแอนทำให้เส้นทางชีวิตนักศึกษาของเธอแปดเปื้อนมาจนกระทั่งเรียนจบเมื่อปีที่แล้ว หลังจากนั้น เธอยังไม่ได้ทำงานหรือทันได้คิดทำอะไรเลย ต้นก็มาขอเธอแต่งงาน และเธอก็ตัดสินใจรับคำขอนั้น

เพราะความรู้สึกผิดบาปในใจแอน ทำให้สาวสวยตอบตกลง เธอมั่นใจว่าเธอรักพี่ต้น ต้องการใช้ชีวิตร่วมกันเขา

แต่การแต่งงานอย่างรวดเร็วในวัยสาว ทำให้เธอเหมือนอยู่ในกรงทองแทนที่จะได้ออกไปผจญภัยในโลกกว้าง ทำให้เกิดความไม่แน่ใจ นำมาซึ่งคำถามหนึ่งที่แล่นเข้ามากระตุกหัวใจเธอเป็นระยะ

"นี่เราคิดผิดหรือเปล่า"

หัวใจของแอนสั่นหวิววูบวาบขณะนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น เธอหลับตาพยายามขับไล่ความคิดในอดีตที่ผ่านมาแล้วหลายปี ทว่ายังแจ่มชัดอยู่ในความทรงจำ

หญิงสาวลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องพักของคนขับรถที่อยู่ติดกับสวนหย่อมในบ้านหลังใหญ่ เธอมองหาลุงกันต์ คนขับรถประจำตัว

"ลุงกันต์คะ เดี๋ยวช่วยขับรถพาแอนไปห้างหน่อยนะคะ...แอนอยากไปซื้อของหน่อย" เธอเอ่ย คนขับรถวัย 50 เศษ พยักหน้าแล้วตอบรับอย่างสุภาพอ่อนน้อม

"ได้ครับ คุณแอน"

ลุงกันต์ เคยเป็นคนขับรถของต้นมาก่อนตั้งแต่ชายหนุ่มยังเรียนหนังสือ เขาปฏิบัติรับใช้แอนตามคำสั่งของต้นอย่างเคร่งครัด ลุงคนขับรถประทับใจคุณแอนตั้งแต่พบกันครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อนเพราะเธอไม่ใช่คนถือตัว แตกต่างจากคนรักฉาบฉวยหลายคนก่อนหน้านี้ของต้นที่มักเป็นสาวไฮโซ เย่อหยิ่ง และดูแคลนสถานะคนขับรถอย่างเขา

ขณะที่คุณแอนสามารถพูดคุยได้แบบกันเอง และเป็นผู้หญิงที่มีความงดงาม ลงตัวด้วยส่วนผสมของความสวยหวานผสมความเผ็ดเปรี้ยว แถมยังมีบุคลิกเหนียมอายแต่ก็ดูมั่นใจ คุณแอนเป็นผู้หญิงที่มีความซับซ้อนที่สุดคนหนึ่งเท่าที่แกเคยเห็นมา

ขณะเดียวกัน ลุงกันต์สามารถอ่านสถานการณ์ออกได้อย่างทะลุปรุโปร่งว่า คุณแอนเก็บซ่อนความเหงาลึกไว้ในใจ ดูได้จากทั้งแววตา และการที่เธอมักมาเรียกใช้ให้แกขับรถพาไปนู่นไปนี่บ่อยครั้ง ช็อปปิ้งบ้างหรือซื้อของเข้าบ้านบ้างตามที่ความโดดเดี่ยวของเธอจะพาไป

"คุณแอนไปช็อปปิ้งเหรอครับ...วันนี้" กันต์เอ่ยปากถามพร้อมกับชำเลืองมองกระจกหลัง ระหว่างที่รถยุโรปคันงามติดไฟแดงใจกลางเมือง

"เปล่าหรอกค่ะ...แอนแค่อยากเดินดูของไปเรื่อยเปื่อย" เธอตอบ

กันต์ยังลอบมองมองผ่านกระจกหลัง เห็นแววตาของเจ้านายดูเศร้าหมองเหมือนที่ผ่านมา แต่ความสวยยังคงหยาดเยิ้มปานน้ำผึ้ง คิ้วโก่งงามได้รูป จมูกเรียวโด่งเตะตา ริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อ เส้นผมดำสลวยดุจแพรไหม ผิวขาวนวลเนียนไปทั้งตัวจากหน้าผากโหนกสวยไปจนถึงข้อเท้า

ลุงคนขับรถลอบมองต่ำลงมาถึงเนินอกขาวผ่องที่ถูกปกปิดด้วยเสื้อยืดคอวีรัดรูปสีดำ อวดหน้าอกชูชันเต่งตั้งเต้า ดั่งเนื้อสาวที่เต็มวัยเหมือนดอกไม้ที่บานเต็มที่

วูบนั้นเขารู้สึกเสียดายที่เธอเร่งรีบแต่งงาน มีสามีเป็นตัวเป็นตนในวัยแค่เพียง 23 ย่าง 24 ปี ความครบเครื่องของคุณแอนน่าจะพาตัวเธอไปได้ไกลกว่านี้ อายุยังน้อยเหลือเกิน อนาคตยังอีกยาวไกลนัก เขาคิด

แอนเดินเล่นอย่างเรื่อยเปื่อยอยู่ในห้าง ดูเสื้อผ้าและข้าวของสินค้าที่จัดดิสเพลย์อย่างเชิญชวนให้จับจ่าย ใบหน้างามดูสดใสขึ้นมาบ้างเมื่อได้เปิดหูเปิดตา

...แต่แล้วต้นก็โทรมา

"น้องแอนเหรอ ทำอะไรอยู่จ๊ะ" ต้นส่งเสียงหวานมาตามสาย

"ไม่ได้ทำอะไรค่ะ แอนออกมาเดินเล่น...แล้วพี่ต้นทำงานเหนื่อยมั้ยคะ" เธอถามเสียงหวานเช่นกัน

"ก็นิดหน่อยจ๊ะ เอ้อ...คือ วันนี้ พี่อาจจะกลับดึกหน่อยนะ พี่ต้องประชุมดึก...แอนไม่ต้องรอพี่นะครับ" ต้นบอกเช่นนั้น แอนเงียบไปอึดใจ ก่อนจะกรอกเสียงตอบรับ

"ได้ค่ะ"

หลังจากแอนวางหู ความน้อยเนื้อต่ำใจก็ไหลบ่าลงมาสุมทับอยู่ในหัวอก เธอเดินเข้าร้านกาแฟในห้าง สั่งเครื่องดื่มพลางเหม่อมองอย่างไร้โฟกัส

"น้องแอน" เสียงนั้นเอ่ยเรียก เธอหันไปมอง

"พี่เบน..." แอนเอ่ยแผ่วเบา

ชายหนุ่มผู้พรากความสาวของเธอไปเมื่อหลายปีก่อนยืนอยู่ตรงหน้า ความทรงจำครั้งเมื่อยังเรียนมหาวิทยาลัยย้อนกลับเข้ามาในหัวทันใด

[WeWaffle]

เรื่องในตำนาน

[peddo]

แอนยังจำชายคนแรกได้ แม้จะใฝ่หาชายคนสุดท้าย แต่ลิสต์ไม่ยอมจบง่ายๆ น่ะสิ สำหรับสาวฮอต

[Daxamoo]

รอรอต่อเลยน่าจะได้อีกหลายเด้อ

[therasak]

กลับมาแล้วกับเรื่องในดวงใจอีกเรื่่องหนึ่ง หวานและเปรี้ยวสมชื่อเรื่องเลย

[Orcus]

อันนี้แต่งใหม่หมดหรือเปล่า หรือแค่ดัดแปลงจากของเดิม