เช้าวันแรกของการเริ่มต้นเปิดเทอมใหม่ของ หวานรู้สึกตื่นเต้นมากวันนี้แล้วสินะที่หหวานจะได้ขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเองแบบเพื่อนๆบ้าง หนูเป็นเด็กสาววัย15 ลูกสาวคนเดียวของแพทย์หญิงชื่อดัง ด้วยความที่เป็นลูกสาวคนเดียว ผู้เป็นแม่จึงห่วงใยมาก ตลอดเวลาตั้งแต่เด็กจนโตเวลา หนู ไปโรงเรียนจะมีรถยี่ห้อดังเป็นพาหนะพาหนูไปส่งที่โรงเรียนทุกวัน หวาน รู้สึกอายเพื่อนๆ ที่ถูกล้อว่าเป็นคุณหนู เมื่อเธอสอบติดโรงเรียนมัธยมชื่อดังได้ หนูได้อ้อนวอนกับแม่ให้ ได้ไปโรงเรียนเองบ้าง เพราะโตแล้ว ผู้เป็นแม่นั้นเป็นห่วงลูกสาวคนเดียว มาก แต่ก็ไม่อาจทัดทาน หนู ได้ ในที่สุด ก็จะได้มีโอกาสขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเองแล้ว วันแรกของการขึ้นรถเมล์ ระหว่างที่ยืนรอรถนั้น หนู สังเกตว่ารถของแม่ จอดหลบอยู่ ก่อนถึงป้ายรถเมล์ หนู ไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ ตอนเย็น ก็เหมือนกัน แม่ของเเป้ง ก็แอบมาคอยดูแลลูกสาวอีก เมื่อกลับถึงบ้านก็ต่อว่า แม่ "หนูโตแล้วนะคะ" ขอขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเอง ได้ ประมาณอาทืตย์นึง แล้วก็ได้พบกับประสบการณ์ที่เธอ ไม่มีวันลืมได้เลย วันนี้เดินหิ้วกระเป๋านักเรียนเดินออกมารอรถที่หน้าปากซอยตามปกติ โดยไม่รู้ว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะเจอกับอะไรบ้าง รถเมล์ สายประจำมาจอดแล้ว คนค่อนข้างแน่นพอสมควร แต่ก็คิดในใจว่า ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็ถึงโรงเรียนแล้ว ขณะที่ขึ้นไปบนรถก็แทรกคนเข้าไปยืนอยู่ข้างใน คนแน่นมากเหลือเกิน เสียงกระเป๋าบอกให้ คนที่ยืนอยู่ชิดในหน่อย ตามประสากระเป๋า จอมโหด "ชิดในหน่อยสิ น้องนักเรียนน่ะ ข้างในยังยืนได้อีกหลายคนนะ" หนู ขยับตัวไปข้างในอีก โดยไม่ทันระวังตัว ก็ถอยไปเหยียบเท้าคนเข้า เมื่อรู้สึกตัว ก็หันไปขอโทษ "ขอโทษค่ะ" สิ้นเสียงสาวน้อยก็หันไปโดยไม่สนใจใยดี ไม่ได้สังเกตเลยว่าคนที่เธอเหยียบเท้าเค้านั้น เป็นผู้ชายหน้าตาออกบ้านนอกๆ หนูยืนโหนรถเมล์อีกมือก็ถือกระเป๋า นักเรียน คิดอะไรเพลินๆ รู้สึกว่าที่ก้นเธอมีอะไรบางอย่างมาป้วนเปี้ยนอยู่ แต่ก็มองโลกในแง่ดีคิดว่าคงไม่มีอะไรมั้ง แต่ทำไปสักพัก กลับรู้สึกว่ามีมือใครคนนึงกำลัง พยายามลูบไล้ที่กระโปรงนักเรียนอยู่ ด้วยความที่ยังไม่เคย มือชายมาก่อน ก็รู้สึกแปลกๆมันจะกลัวก็ไม่เชิง แต่ที่รู้ๆตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกแล้วได้แต่ยืนเฉยปล่อยให้ ไอ้คนที่อยู่ข้างหลัง มันลูบไล้ก้นงอนสวย ของหนูต่อไป แต่ดูเหมือนมันจะเริ่มขยำก้นงอน ของหนูซะแล้ว รู้สึกว่ามันกำลังบีบก้นอยู่ ตอนนี้รู้สึกกลัวมาก แต่ก็ไม่กล้ารอ้ง ไม่กล้าหันไปมองมันด้วยซ้ำไป ไม่รู้จะทำยังไง พยายามมองผู้ชายอีกคน ที่ยืนอยู่ข้างๆ เหมือนกับจะบอกให้เค้ารู้ว่ามีคนโรคจิตกำลังลวนลามเธออยู่ ได้ผลชายคนนั้นหันมามอง แล้วเค้าก็เห็นว่าไอ้ผู้ชาย คนที่ยืนหลัง กำลังลวนลามหนูอยู่ แต่สิ่งที่หนูคิดผิดถนัด คราวนี้ผู้ชายคนที่ยืนข้างๆ ได้กระเถิบมายืนเยื้องหลัง ซ้ำร้าย ยังมาร่วมกับไอ้คนข้างหลัง ด้วย ก็เพราะความสวย ขาว และน่ารักของหวานเองนั่นเเหล่ะ ตอนนี้มีมือสองมือมาบีบก้นทั้งสองข้างเลย กลัวมากภาวนาให้ถึงที่หมายเร็วๆ แต่รถเจ้ากรรมก็ดันติดเหลือเกิน หนูรู้สึกว่า ไอ้สองคนนั่นกำลังพยายามเลิกกระโปรงนักเรียนของเธอขึ้น หวานพยายามเอากระเป๋านักเรียนบังแต่ก็ไม่สำเร็จ มันจับข้อมือไว้แน่น แล้วก็รู้สึกเย็นวาบ ขึ้นมาช่วงล่าง ใช่แล้วตอนนี้มือของมันสองคนแย่งกันลูบไล้ก้นอยู่ ภายในกระโปรงนักเรียน หวานรู้สึกว่ามือมันลูบอยู่แถวกางเกงใน ลายลูกไม้ของหวานซะแล้ว มือของคนนึง มาแปะอยู่ตรงกลางหว่างขาเธอแล้วหวานพยายามหนีบ ขาไว้แน่น มือก็ดันมันไม่ยอมให้ มันทำอะไรได้ง่ายๆ แต่ก็ไม่เป็นผลเลย ไอ้คนที่หน้าตาบ้านนอก กระซิบข้างหูว่า "อยู่เฉยๆ เถอะหนู กูมีมีดนะ ถ้ายังไม่อยากตาย" อีกคนมันก็ก้มมองกระโปรง แป้ง ที่เลิกสูงขึ้นมา "น้องใส่กางเกงในสีชมพู ด้วยน่ารักจริงๆ" ตอนนี้หวาน ทำอะไรไม่ถูกแล้ว ได้แต่ยืนหลับตาปี๋ ตัวสั่นด้วยความกลัว หวานไม่น่ารั้นความห่วงใยของแม่เลย ตอนนี้กางเกงในสีหวานของหวานถูกรูดลงแล้ว มือสองมือแย่งกันจับของสงวน หวานกลัวมาก เมือหวานสัมผัสได้ว่ามือ ของใครคนนึง ประกบกับของสงวนซะแล้วพยายามหนีบขาแน่นขึ้นอีก แต่มันก็แทรกเข้าไปยังนมหวานได้ ตอนนี้หวานตัดสินใจจะร้อง แต่ว่าช้าไปหวานรู้สึกว่ามีอะไรแหลมๆมีกดที่หลังหวาน "ลงป้ายหน้า อย่าร้องโวยวายนะไม่งั้นกูจิ้มแน่" หวานไม่กล้าคัดเอื้อมมือ ที่โหนราวอยู่ไปกดกริ่งเองโดยอัตโนมัติ แล้วก็แทรกตัวเพื่อลงร ถเมื่อรถจอดป้าย โดยมีชาย 2 คนเดินตามแบบติดหลัง หวานเดินคอนข้างลำบากเนื่องจากว่า กางเกงในเธอคาอยู่ ตรงเหนือเข่า เธอก็กลัวจะหลุด เมือ่ลงรถชายคนนึงดึงเธอ เดินไปโดยมีชายอีกคนเดินตาม ไปติดๆ ป้ายรถเมล์นี้ไม่มีคนเลย ทั้งๆที่เป็นเวลาเช้าที่น่าจะมีคนอยู่บ้าง ด้านหลังป้ายรถเมล์นี้เป็นทุ่งหญ้า มีสังกะสีกั้นอยู่หลังป้าย มันพาหวาน เดินเข้าไปหลังสังกะสี ชายอีกคนบอกว่า "พี่ผมขอเอาด้วยนะ" ไอ้บ้านนอกนั้นก็ยิ้มขณะที่มือก็ถือมีดกดอยู่กลางหลังหวาน "ได้สิ แต่กูขอก่อนนะเว้ย" "ได้พี่ สวยๆอย่างนี้เห็นแล้ว ......" หวานหมดหนทางแล้วนอกจากร้องขอ "พี่คะ อย่าทำอะไรแป้งนะ หวานไหว้และ" หวานขอทั้งน้ำตาแต่ไม่เป็นผล ไอ้บ้านนอกมันผลัก หวาน เซไปหลังพิงสังกะสี โดยที่ไอ้ผู้ชายอีกคนก็ยืนเท้าสะเอว ดู "เปิดกระโปรงขึ้น เร็ว" ไอ้บ้านนอกตะคอกหวาน "อย่านะปล่อยหวานนะ หวานมีเงินเอาไปเถอะอย่าทำหวานนะ" เพี๊ยะะะ มือสากๆฟาดลงไปที่หน้าหวาน จนเป็นผื่นแดง หวานน้ำตาคลอ ค่อยเลิกกระโปรงนักเรียนสีน้ำเงินขึ้น โชว์ให้เห็นท่อนล่างของหวาน ที่นูนขึ้นมาเป็นเนิน ส่วนกางเกงในสีหวานก็คาอยู่ที่เข่า ไอ้บ้านนอกตรงเข้ามาก้มดู "เฮ้ยอยู่เอาลงเปิดไว้" "โอ้โฮ .....ขนยังไม่ค่อยขึ้นเลย โหนกก็นูนดีฉิบหาย ตั้งแต่เกิดมาจนติดคุกออกมายังไม่เคยเจอจิ๋มสวยๆ ซิงๆอย่างนี้เลย ว่ะ"ผู้ชายอีกคนก็ตาลุกวาวขึ้นมาทันที "พี่ผมไม่ไหวแล้ว ของจัดการกับตัวเองก่อนนะ นอ้งนี้เซ็กเป็นบ้าเลยไม่ไหวแล้ว" มันแก้กางเกงตัวเองออกแล้ว จัดการชักซะ ไอ้บ้านนอกก็รูดซิปงัดไอ้หนูออกมา หวานตกใจกลัวมากเพราะขนาดของมันใหญ่ มากแถมคดๆงอ ๆ มีตะปุ่มตะป่ำด้วย ไอ้บ้านนอกจิกผมหวานกดลงมาอยู่ตรงกับไอ้หนูของมัน "ดูดให้กูซิ เร็ว" "ไม่หวานทำไม่เป็น ปล่อยหวานไปเถอะนะ" หวานพนมมือไหว้ "นังนี่อยากโดนอีกใช่มั้ยมันเงื้อมือขึ้น "อย่าๆหนูกลัวแล้ว" "แลบลิ้นออกมาเลียเร็ว" หวานขยะแขยงมากแต่ก็จำยอม แลบลิ้นออกมาเลียไปที่หัวแฉกของมัน "ดีๆ เลียไป อมด้วย ดูดด้วย เร็ว" แล้วมันก็จับไอ้หนู ยัดเข้าปากหวาน ทันที หวานแทบสำลักเพราะหายใจไม่ออกเพราะความใหญ่ของมัน หวานอมได้แค่ส่วนหัวเท่านั้นเอง แต่ดูเหมือนไม่สะใจมันพยายามกระแทกกับปากของหวาน จนแทบอ้วก ส่วนอีกคนก็ยืนสาวอยู่ใกล้ๆ มองภาพหวาน ที่นั่งยองๆ อมให้ไอ้บ้านนอก หวานนั่งยองๆ ตอนนี้ไม่รู้สึกตัวเลยว่า กระดองเต่ามีน้ำใสๆซึมออกมาด้วย ไอ้คนที่ยืนอยู่ บอกกับไอ้บ้านนอก "พี่ๆดูสิน้ำเยิ้มเลย สงสัยน้องเค้าอยากแล้วพี่" ไอ้บ้านนอกมันจับหัวหวาน กดกระแทกกับของของมัน มันก้มลงดูกระดองเต่าของหวาน "เออ จริงว่ะ นังนี่จิ๋มอวบดีจริงๆ" มันไม่พูดปล่าว ใช้ตีนเขี่ย เล่นอีก หวานสะดุ้งจะกระเถิบตัวหนีแต่มันก็กระชากผมไว้ "เอาละพอแล้ว"มันจับหวาน หันหลัง ยืนพิงสังกะสีในท่า โก้งโค้ง แล้วไม่พูดพล่ามทำเพลง จับไอ้หนูกดลงไปตรง รอ่งกลางพูที่ย้อยมาข้างหลังของหวาน "โอ๊ย อย่าาาาาาาาาาา" หวานร้องลั่น เมื่อมันแทง มันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง กระแทกแบบไม่ยั้ง หวานเจ็บมากมันคงฉีก เลือดสดไหลลงมาตามขา มันกระแทกจนถึงจุดพ่นพิษใส่ในของ หวานรู้สึกเหมือนมีท่อน้ำฉีดน้ำเข้าของของ หวาน วูบ ไอ้บ้านนอกถอนสมอออกมา "เฮ้ยต่อ สิ เดี๋ยวกูจะเบิ้ลอีก ฮะฮะ" ไอ้อีกคนรีบเข้ามาก้มลงดูตรงหว่างขาหวานที่โบ๋ แล้วรีบสวมร อยต่อทันที จนรู้สึกว่ามันฉีดน้ำเข้ามาในตัวอีกครั้ง ทันทีที่มันถอนออก ทั้งปัสสาวะ ทั้งน้ำของพวกมัน ทั้งเลือดไหลทะลักออกมาย้อย เต็มหว่างขา หวานหมดแรงล้มตัวลง แต่พวกมันยังไม่ยอมพอ ไอ้บ้านนอกตรงเข้ามาจับขาแยกออก แล้วเสียบเข้าไปอีก ส่วนอีกคนก็ กระชากเสื้อนักเรียนออก แล้วดึงยกทรงสีหวานออก เผยให้เห็นเต้านม ขนาดกำลังงามตอนนี้ได้แต่รอ้ง ไห้ จนไม่มีเสียงแล้ว ปล่อยให้พวกมันสนุกกับเรือนล่าง ไอ้อีกคนหนึ่งมันเอาไอ้หนูมาถูที่เต้านมของหวาน แล้วมันสองคนก็ผลัดกันจัดการ อีกหลายต่อหลายครั้งจนมันแทบจะไม่มีน้ำออกอีกแล้ว หวานนึกถึงคำที่แม่ บอกว่า "โลกนี้มันโหดร้ายกว่าที่ลูก รู้และเห็นนะ"
(มีอีกนะคะแต่ไม่รู้จะมีไครอยากฟังไหม)น้องหวาน บางนา

เช้าวันแรกของการเริ่มต้นเปิดเทอมใหม่ของ หวานรู้สึกตื่นเต้นมากวันนี้แล้วสินะที่หหวานจะได้ขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเองแบบเพื่อนๆบ้าง หนูเป็นเด็กสาววัย15 ลูกสาวคนเดียวของแพทย์หญิงชื่อดัง ด้วยความที่เป็นลูกสาวคนเดียว ผู้เป็นแม่จึงห่วงใยมาก ตลอดเวลาตั้งแต่เด็กจนโตเวลา หนู ไปโรงเรียนจะมีรถยี่ห้อดังเป็นพาหนะพาหนูไปส่งที่โรงเรียนทุกวัน หวาน รู้สึกอายเพื่อนๆ ที่ถูกล้อว่าเป็นคุณหนู เมื่อเธอสอบติดโรงเรียนมัธยมชื่อดังได้ หนูได้อ้อนวอนกับแม่ให้ ได้ไปโรงเรียนเองบ้าง เพราะโตแล้ว ผู้เป็นแม่นั้นเป็นห่วงลูกสาวคนเดียว มาก แต่ก็ไม่อาจทัดทาน หนู ได้ ในที่สุด ก็จะได้มีโอกาสขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเองแล้ว วันแรกของการขึ้นรถเมล์ ระหว่างที่ยืนรอรถนั้น หนู สังเกตว่ารถของแม่ จอดหลบอยู่ ก่อนถึงป้ายรถเมล์ หนู ไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ ตอนเย็น ก็เหมือนกัน แม่ของเเป้ง ก็แอบมาคอยดูแลลูกสาวอีก เมื่อกลับถึงบ้านก็ต่อว่า แม่ "หนูโตแล้วนะคะ" ขอขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเอง ได้ ประมาณอาทืตย์นึง แล้วก็ได้พบกับประสบการณ์ที่เธอ ไม่มีวันลืมได้เลย วันนี้เดินหิ้วกระเป๋านักเรียนเดินออกมารอรถที่หน้าปากซอยตามปกติ โดยไม่รู้ว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะเจอกับอะไรบ้าง รถเมล์ สายประจำมาจอดแล้ว คนค่อนข้างแน่นพอสมควร แต่ก็คิดในใจว่า ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็ถึงโรงเรียนแล้ว ขณะที่ขึ้นไปบนรถก็แทรกคนเข้าไปยืนอยู่ข้างใน คนแน่นมากเหลือเกิน เสียงกระเป๋าบอกให้ คนที่ยืนอยู่ชิดในหน่อย ตามประสากระเป๋า จอมโหด "ชิดในหน่อยสิ น้องนักเรียนน่ะ ข้างในยังยืนได้อีกหลายคนนะ" หนู ขยับตัวไปข้างในอีก โดยไม่ทันระวังตัว ก็ถอยไปเหยียบเท้าคนเข้า เมื่อรู้สึกตัว ก็หันไปขอโทษ "ขอโทษค่ะ" สิ้นเสียงสาวน้อยก็หันไปโดยไม่สนใจใยดี ไม่ได้สังเกตเลยว่าคนที่เธอเหยียบเท้าเค้านั้น เป็นผู้ชายหน้าตาออกบ้านนอกๆ หนูยืนโหนรถเมล์อีกมือก็ถือกระเป๋า นักเรียน คิดอะไรเพลินๆ รู้สึกว่าที่ก้นเธอมีอะไรบางอย่างมาป้วนเปี้ยนอยู่ แต่ก็มองโลกในแง่ดีคิดว่าคงไม่มีอะไรมั้ง แต่ทำไปสักพัก กลับรู้สึกว่ามีมือใครคนนึงกำลัง พยายามลูบไล้ที่กระโปรงนักเรียนอยู่ ด้วยความที่ยังไม่เคย มือชายมาก่อน ก็รู้สึกแปลกๆมันจะกลัวก็ไม่เชิง แต่ที่รู้ๆตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกแล้วได้แต่ยืนเฉยปล่อยให้ ไอ้คนที่อยู่ข้างหลัง มันลูบไล้ก้นงอนสวย ของหนูต่อไป แต่ดูเหมือนมันจะเริ่มขยำก้นงอน ของหนูซะแล้ว รู้สึกว่ามันกำลังบีบก้นอยู่ ตอนนี้รู้สึกกลัวมาก แต่ก็ไม่กล้ารอ้ง ไม่กล้าหันไปมองมันด้วยซ้ำไป ไม่รู้จะทำยังไง พยายามมองผู้ชายอีกคน ที่ยืนอยู่ข้างๆ เหมือนกับจะบอกให้เค้ารู้ว่ามีคนโรคจิตกำลังลวนลามเธออยู่ ได้ผลชายคนนั้นหันมามอง แล้วเค้าก็เห็นว่าไอ้ผู้ชาย คนที่ยืนหลัง กำลังลวนลามหนูอยู่ แต่สิ่งที่หนูคิดผิดถนัด คราวนี้ผู้ชายคนที่ยืนข้างๆ ได้กระเถิบมายืนเยื้องหลัง ซ้ำร้าย ยังมาร่วมกับไอ้คนข้างหลัง ด้วย ก็เพราะความสวย ขาว และน่ารักของหวานเองนั่นเเหล่ะ ตอนนี้มีมือสองมือมาบีบก้นทั้งสองข้างเลย กลัวมากภาวนาให้ถึงที่หมายเร็วๆ แต่รถเจ้ากรรมก็ดันติดเหลือเกิน หนูรู้สึกว่า ไอ้สองคนนั่นกำลังพยายามเลิกกระโปรงนักเรียนของเธอขึ้น หวานพยายามเอากระเป๋านักเรียนบังแต่ก็ไม่สำเร็จ มันจับข้อมือไว้แน่น แล้วก็รู้สึกเย็นวาบ ขึ้นมาช่วงล่าง ใช่แล้วตอนนี้มือของมันสองคนแย่งกันลูบไล้ก้นอยู่ ภายในกระโปรงนักเรียน หวานรู้สึกว่ามือมันลูบอยู่แถวกางเกงใน ลายลูกไม้ของหวานซะแล้ว มือของคนนึง มาแปะอยู่ตรงกลางหว่างขาเธอแล้วหวานพยายามหนีบ ขาไว้แน่น มือก็ดันมันไม่ยอมให้ มันทำอะไรได้ง่ายๆ แต่ก็ไม่เป็นผลเลย ไอ้คนที่หน้าตาบ้านนอก กระซิบข้างหูว่า "อยู่เฉยๆ เถอะหนู กูมีมีดนะ ถ้ายังไม่อยากตาย" อีกคนมันก็ก้มมองกระโปรง แป้ง ที่เลิกสูงขึ้นมา "น้องใส่กางเกงในสีชมพู ด้วยน่ารักจริงๆ" ตอนนี้หวาน ทำอะไรไม่ถูกแล้ว ได้แต่ยืนหลับตาปี๋ ตัวสั่นด้วยความกลัว หวานไม่น่ารั้นความห่วงใยของแม่เลย ตอนนี้กางเกงในสีหวานของหวานถูกรูดลงแล้ว มือสองมือแย่งกันจับของสงวน หวานกลัวมาก เมือหวานสัมผัสได้ว่ามือ ของใครคนนึง ประกบกับของสงวนซะแล้วพยายามหนีบขาแน่นขึ้นอีก แต่มันก็แทรกเข้าไปยังนมหวานได้ ตอนนี้หวานตัดสินใจจะร้อง แต่ว่าช้าไปหวานรู้สึกว่ามีอะไรแหลมๆมีกดที่หลังหวาน "ลงป้ายหน้า อย่าร้องโวยวายนะไม่งั้นกูจิ้มแน่" หวานไม่กล้าคัดเอื้อมมือ ที่โหนราวอยู่ไปกดกริ่งเองโดยอัตโนมัติ แล้วก็แทรกตัวเพื่อลงร ถเมื่อรถจอดป้าย โดยมีชาย 2 คนเดินตามแบบติดหลัง หวานเดินคอนข้างลำบากเนื่องจากว่า กางเกงในเธอคาอยู่ ตรงเหนือเข่า เธอก็กลัวจะหลุด เมือ่ลงรถชายคนนึงดึงเธอ เดินไปโดยมีชายอีกคนเดินตาม ไปติดๆ ป้ายรถเมล์นี้ไม่มีคนเลย ทั้งๆที่เป็นเวลาเช้าที่น่าจะมีคนอยู่บ้าง ด้านหลังป้ายรถเมล์นี้เป็นทุ่งหญ้า มีสังกะสีกั้นอยู่หลังป้าย มันพาหวาน เดินเข้าไปหลังสังกะสี ชายอีกคนบอกว่า "พี่ผมขอเอาด้วยนะ" ไอ้บ้านนอกนั้นก็ยิ้มขณะที่มือก็ถือมีดกดอยู่กลางหลังหวาน "ได้สิ แต่กูขอก่อนนะเว้ย" "ได้พี่ สวยๆอย่างนี้เห็นแล้ว ......" หวานหมดหนทางแล้วนอกจากร้องขอ "พี่คะ อย่าทำอะไรแป้งนะ หวานไหว้และ" หวานขอทั้งน้ำตาแต่ไม่เป็นผล ไอ้บ้านนอกมันผลัก หวาน เซไปหลังพิงสังกะสี โดยที่ไอ้ผู้ชายอีกคนก็ยืนเท้าสะเอว ดู "เปิดกระโปรงขึ้น เร็ว" ไอ้บ้านนอกตะคอกหวาน "อย่านะปล่อยหวานนะ หวานมีเงินเอาไปเถอะอย่าทำหวานนะ" เพี๊ยะะะ มือสากๆฟาดลงไปที่หน้าหวาน จนเป็นผื่นแดง หวานน้ำตาคลอ ค่อยเลิกกระโปรงนักเรียนสีน้ำเงินขึ้น โชว์ให้เห็นท่อนล่างของหวาน ที่นูนขึ้นมาเป็นเนิน ส่วนกางเกงในสีหวานก็คาอยู่ที่เข่า ไอ้บ้านนอกตรงเข้ามาก้มดู "เฮ้ยอยู่เอาลงเปิดไว้" "โอ้โฮ .....ขนยังไม่ค่อยขึ้นเลย โหนกก็นูนดีฉิบหาย ตั้งแต่เกิดมาจนติดคุกออกมายังไม่เคยเจอจิ๋มสวยๆ ซิงๆอย่างนี้เลย ว่ะ"ผู้ชายอีกคนก็ตาลุกวาวขึ้นมาทันที "พี่ผมไม่ไหวแล้ว ของจัดการกับตัวเองก่อนนะ นอ้งนี้เซ็กเป็นบ้าเลยไม่ไหวแล้ว" มันแก้กางเกงตัวเองออกแล้ว จัดการชักซะ ไอ้บ้านนอกก็รูดซิปงัดไอ้หนูออกมา หวานตกใจกลัวมากเพราะขนาดของมันใหญ่ มากแถมคดๆงอ ๆ มีตะปุ่มตะป่ำด้วย ไอ้บ้านนอกจิกผมหวานกดลงมาอยู่ตรงกับไอ้หนูของมัน "ดูดให้กูซิ เร็ว" "ไม่หวานทำไม่เป็น ปล่อยหวานไปเถอะนะ" หวานพนมมือไหว้ "นังนี่อยากโดนอีกใช่มั้ยมันเงื้อมือขึ้น "อย่าๆหนูกลัวแล้ว" "แลบลิ้นออกมาเลียเร็ว" หวานขยะแขยงมากแต่ก็จำยอม แลบลิ้นออกมาเลียไปที่หัวแฉกของมัน "ดีๆ เลียไป อมด้วย ดูดด้วย เร็ว" แล้วมันก็จับไอ้หนู ยัดเข้าปากหวาน ทันที หวานแทบสำลักเพราะหายใจไม่ออกเพราะความใหญ่ของมัน หวานอมได้แค่ส่วนหัวเท่านั้นเอง แต่ดูเหมือนไม่สะใจมันพยายามกระแทกกับปากของหวาน จนแทบอ้วก ส่วนอีกคนก็ยืนสาวอยู่ใกล้ๆ มองภาพหวาน ที่นั่งยองๆ อมให้ไอ้บ้านนอก หวานนั่งยองๆ ตอนนี้ไม่รู้สึกตัวเลยว่า กระดองเต่ามีน้ำใสๆซึมออกมาด้วย ไอ้คนที่ยืนอยู่ บอกกับไอ้บ้านนอก "พี่ๆดูสิน้ำเยิ้มเลย สงสัยน้องเค้าอยากแล้วพี่" ไอ้บ้านนอกมันจับหัวหวาน กดกระแทกกับของของมัน มันก้มลงดูกระดองเต่าของหวาน "เออ จริงว่ะ นังนี่จิ๋มอวบดีจริงๆ" มันไม่พูดปล่าว ใช้ตีนเขี่ย เล่นอีก หวานสะดุ้งจะกระเถิบตัวหนีแต่มันก็กระชากผมไว้ "เอาละพอแล้ว"มันจับหวาน หันหลัง ยืนพิงสังกะสีในท่า โก้งโค้ง แล้วไม่พูดพล่ามทำเพลง จับไอ้หนูกดลงไปตรง รอ่งกลางพูที่ย้อยมาข้างหลังของหวาน "โอ๊ย อย่าาาาาาาาาาา" หวานร้องลั่น เมื่อมันแทง มันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง กระแทกแบบไม่ยั้ง หวานเจ็บมากมันคงฉีก เลือดสดไหลลงมาตามขา มันกระแทกจนถึงจุดพ่นพิษใส่ในของ หวานรู้สึกเหมือนมีท่อน้ำฉีดน้ำเข้าของของ หวาน วูบ ไอ้บ้านนอกถอนสมอออกมา "เฮ้ยต่อ สิ เดี๋ยวกูจะเบิ้ลอีก ฮะฮะ" ไอ้อีกคนรีบเข้ามาก้มลงดูตรงหว่างขาหวานที่โบ๋ แล้วรีบสวมร อยต่อทันที จนรู้สึกว่ามันฉีดน้ำเข้ามาในตัวอีกครั้ง ทันทีที่มันถอนออก ทั้งปัสสาวะ ทั้งน้ำของพวกมัน ทั้งเลือดไหลทะลักออกมาย้อย เต็มหว่างขา หวานหมดแรงล้มตัวลง แต่พวกมันยังไม่ยอมพอ ไอ้บ้านนอกตรงเข้ามาจับขาแยกออก แล้วเสียบเข้าไปอีก ส่วนอีกคนก็ กระชากเสื้อนักเรียนออก แล้วดึงยกทรงสีหวานออก เผยให้เห็นเต้านม ขนาดกำลังงามตอนนี้ได้แต่รอ้ง ไห้ จนไม่มีเสียงแล้ว ปล่อยให้พวกมันสนุกกับเรือนล่าง ไอ้อีกคนหนึ่งมันเอาไอ้หนูมาถูที่เต้านมของหวาน แล้วมันสองคนก็ผลัดกันจัดการ อีกหลายต่อหลายครั้งจนมันแทบจะไม่มีน้ำออกอีกแล้ว หวานนึกถึงคำที่แม่ บอกว่า "โลกนี้มันโหดร้ายกว่าที่ลูก รู้และเห็นนะ"
(มีอีกนะคะแต่ไม่รู้จะมีไครอยากฟังไหม)น้องหวาน บางนา