Lolita Mansion .... 6
ตอนที่ 6 แก้แค้นโทโมโกะ

ผมพาน้องรินะกลับเข้ามาที่ห้องทำงานเกือบ 2 ทุ่ม คุณติ๋วจัดการซื้อเสื้อผ้าใหม่สำหรับเด็กหญิงมาเรียบร้อยจัดวางอยู่บนโต็ะทำงานผม
แถมห่อของขวัญเสร็จ คงคิดว่าผมจะเอาไปให้ใคร น้องรินะสวมเสื้อผ้าแล้วรีบกลับไปห้องเพื่อไม่ให้ใครสงสัย
ก่อนที่น้องรินะจะกลับผมกำชับไม่ให้เล่าเรื่องที่เกือบถูกเจ้าโทชิและเพื่อนข่มขืนให้ใครฟัง
เพื่อป้องกันการนินทาในอนาคต และย้ำว่าผมจะจัดการเรื่องทั้งหมดเอง

ผมโทรไปสั่งอาหารจากร้านอาหารญี่ปุ่นชั้นล่างของแมนชั่น
ร้านนี้เป็นร้านเล็กๆ ดูแลโดยแม่หม้ายยังสาวชื่อยูโกะ ที่อยู่กับลูกชายวัย 10 ขวบคนหนึ่งชื่อโทเอะ
ฝีมือการทำอาหารของยูโกะนับได้ว่าเยี่ยม ทำให้ผู้เช่าแทบทุกห้องพากันสั่งอาหารเย็นจากร้านผูกเดือนกันตลอด
ซึ่งยังไม่รวมถึงขาจรที่แวะเวียนมาทานอาหารอยู่เสมอ กิจการที่เดินไปด้วยดีทำให้ยูโกะสามารถจ้างลูกมือมาช่วยได้
และมีรายได้พอจ่ายค่าเช่าที่ค่อนข้างแพงได้โดยไม่เดือดร้อน สิ่งหนึ่งที่ผมนิยมในใจคือสองแม่ลูกแม้จะมีลูกจ้าง
แต่ก็จะนำอาหารมาส่งผู้สั่งด้วยตนเองทุกครั้ง จนเป็นที่รักของผู้พักในแมนชั่นแทบทุกคน

มีเสียงเคาะประตู ผมเดินไปเปิดพบว่าเป็นเจ้าหนูโทเอะ ยิ้มแป้นรับผม
ในมือยกถาดราเม็งควันกรุ่นก้าวเข้ามาในห้องแล้ววางลงบนโต๊ะทำงาน
เจ้าหนูโทเอะเป็นเด็กชายรูปร่างสันทัด ใบหน้าออกไปทางหวานเหมือนแม่
ถ้าเป็นผู้หญิงคงจะเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักคนหนึ่ง

ขณะที่โทเอะกำลังจะเดินออกไปจากห้องผมก็นึกบางอย่างได้เลยรีบเรียกเอาไว้ก่อน
"โทเอะคุง มานั่งตรงนี้หน่อยซิ"
เจ้าหนูแล้วเดินมานั่งเรียบร้อยอยู่ตรงหน้าผม ผมนึกถึงแผนการที่จะยุติการกระทำของโทโมเอะมาแล้วอย่างคร่าวๆ
และผมต้องการข้อมูลสำคัญจากเด็กชายข้างหน้า ผมถามเด็กชายที่กำลังมองตาผมด้วยดวงตาใสแจ๋ว
"โทเอะคุง เหนื่อยไหมเรานะ "
"ไม่เหนื่อยฮะ ผมอยากช่วยแม่ให้ได้เงินเยอะๆ"
โทเอะตอบด้วยน้ำเสียงใสราวกับเด็กผู้หญิง ซึ่งก็ไม่แปลกอะไรสำหรับเด็กชายที่อายุเท่านี้
ผมรีบเข้าเรื่อง
"นี่ทุกห้องผูกอาหารเย็นจากร้านของแม่โทเอะหรือเปล่า"
เด็กชายพยักหน้ารับ
"เกือบทุกห้องฮะ ยกเว้นห้องคุณมาโมรุ กับคุณไอจิ เพราะสองคนนี้กลับดึกมากทุกวัน นายมีอะไรสงสัยหรือฮะ"
เด็กชายเรียกผมว่านายทุกครั้งตามตำสั่งของยูโกะที่ต้องการให้ลูกแสดงความเคารพกับผม
ทั้งที่ผมบอกโทเอะทุกครั้งที่มาส่งอาหารว่าให้เรียกผมเป็นน้าเหมือนเด็กคนอื่นๆ แต่เจ้าหนูก็ไม่เคยเปลี่ยน
"แล้วทุกห้องเขาตำหนิอาหารหรือบริการของที่ร้านบ้างหรือเปล่าล่ะ" ผมถาม
เจ้าหนูหน้าสลดลงนิดหนึ่ง ก่อนตอบ
"แทบทั้งหมดไม่บ่นเลยฮะ ให้ทิปทุกครั้งเลย มีแค่ห้องคุณโทโมโกะ ที่ผมไปส่งทีไรโดนด่าทุกที
หาว่าอาหารเย็นเกินไปบ้าง แก้วเครื่องดื่มไม่สะอาดบ้าง เมื่อวานผมโดนคุณโทโมโกะ เอาชามข้าวเทรดหัวผม
เธอบอกว่าข้าวเย็นไปฮะ ปกติถ้าเป็นเด็กในร้านไปส่งเขาไม่รอให้คุณโทโมโกะ มาเปิดประตูรับหรอกฮะ
เขาเคาะประตูแล้ววางทิ้งไว้หน้าห้องแล้วรีบเผ่นเลย ไม่มีใครอยากเจอคุณโทโมโกะ หรอก
แต่นายอย่าไปเล่าให้คุณแม่ผมฟังนะฮะ เดี๋ยวคุณแม่จะเสียใจ"
เจ้าหนูพูดยืดยาว สีหน้าบ่งบอกว่าไม่พอใจโทโมโกะ อย่างยิ่ง ผมถามข้อมูลสำคัญต่อ
"แล้วทาโอะต้องส่งอาหารให้ห้องโทโมโกะ เวลาเท่าไหร่ล่ะ น้าจะได้สั่งอาหารเวลานั้น โทเอะจะได้ไม่ต้องไปส่งดีไหม" ผมถามยิ้มๆ
"ดีฮะ.." เจ้าหนูยิ้มเห็นฟันขาว
"คุณโทโมโกะ ให้ส่งตอนทุ่มหนึ่งทุกวัน ช้าเร็วไม่ได้ทั้งนั้น"
ผมยิ้มในใจ ข้อมูลที่ผมต้องการอยู่ในมือแล้ว
"งั้นพรุ่งนี้โทเอะมาส่งอาหารให้น้าตอนทุ่มหนึ่งนะ ถ้าน้าไม่อยู่ก็วางไว้ที่โต๊ะนี่แหละ
บอกคุณแม่ว่าน้าสั่งให้มาส่งตรงเวลา แม่โทเอะจะได้ให้คนอื่นไปส่งแทน"
"ขอบคุณนายฮะ" เจ้าหนูยิ้มแป้น แล้วทำความเคารพผมก่อนออกจากห้องไป

ผมมองตามร่างเด็กชายที่ออกไปจากห้อง นึกชมเชยการเลี้ยงดูเจ้าหนูโทเอะของคุณยูโกะ
เพราะเด็กชายมีความขยันขันแข็งและสุภาพ มีความรับผิดชอบสูงเกินกว่าเด็กชายวัยเดียวกัน
ผมนึกเสียดายที่เจ้าโทเอะดันเป็นผู้ชาย ทั้งที่หน้าตาน่ารัก ค่อนไปทางจะสวยเสียด้วยซ้ำไป
ผมสั้นแบบทอมบอยของเจ้าหนู ทำให้ผมนึกไปถึงน้องเทนกะ และร่องหีแนวคลื่นที่แสนประทับใจ
ผมนึกกลับไปถึงตอนที่ผมแจกของขวัญแรกพบให้เด็กๆ ในแมนชั่นวันที่ผมกล่าวแนะนำตัว
เมื่อเจ้าหนูโทเอะเข้ามารับผมนึกว่าเป็นเด็กผู้หญิงและหยิบตุ๊กตาไปให้แทนที่จะเป็นรถบังคับวิทยุ
ทำให้เด็กคนอื่นหัวเราะและช่วยกันบอกผมว่าโทเอะเป็นผู้ชาย ซึ่งเวลาต่อมาเมื่อโทเอะขึ้นมาบริการอาหารที่ห้อง
ผมก็ต้องยอมรับว่าเด็กคนนี้เป็นผู้ชายจริงๆ เนื่องจากหน้าอกแบนราบไม่มีร่องรอยของหน้าอกที่เด็กผู้หญิงในวัยนี้ควรจะเริ่มมี
ผมคิดอยู่ว่าจะหาทางพูดกับคุณยูโกะเพื่อขอให้เจ้าหนูโทเอะมาทำหน้าที่เด็กรับใช้ประจำตัวในห้อง
เพื่อความสะดวกในการทำงาน โดยให้เงินเดือนประจำเป็นพิเศษ แต่นั่นคงต้องหลังจากแผนจัดการกับสองพี่น้องลูกนายเคียวโกเสร็จสิ้นก่อน

ผมกดโทรศัพท์ไปหาลูกน้องเจ้าทาเกชิในไทยเพื่อสั่งให้หาของสิ่งหนึ่งให้ผมโดยเร็วที่สุดและกำหนดให้นำมาให้ผมในวันพรุ่งนี้แต่เช้า
ซึ่งผมก็ได้รับคำตอบรับอย่างแข็งขันตามแบบฉบับของยากูซ่า
ยืนยันว่าพรุ่งนี้เช้าของที่ต้องการทั้งหมดจะมาอยู่บนโต็ะทำงานผมเวลา แปดโมงเช้า
ผมวางหูแล้วเดินไปเปิดตู้กุญแจสำรองของห้องพักทั้งหมด แล้วยิ้มเหี้ยมเกรียม
กำหนดแผนทั้งหมดในใจ แล้วกลับไปหาน้องซูกุมิเมียรักที่แมนชั่นเดิม

เช้าวันรุ่งขึ้นผมเดินทางมาที่แมนชั่นใหม่สายเล็กน้อย เพราะเมื่อคืนน้องทากาโอะมาค้างคืนกับน้องซูกุมิด้วย
เกมส์รักกับสองสาวเลยดำเนินไปเกือบค่อนคืน กว่าผมจะมาถึงที่ทำงานก็เป็นเวลาเกือบสามโมงเช้า
ภายในแมนชั่นเงียบกริบ ทุกคนไปปฏิบัติหน้าที่ส่วนตัวกันหมด
ผมเข้าไปที่ห้องทำงานแล้วก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นของที่สั่งไว้วางอยู่บนโต๊ทำงานเรียบร้อย ผมหยิบมาเปิดดู
มันเป็นเครื่องส่งสัญญาณภาพผ่านกล้องวีดีโอขนาดจิ๋ว พร้อมเครื่องรับรัศมีสั้น
ผมจัดเตรียมเครื่องมือเจาะผนังแบบปากกาที่ให้มาด้วย แล้วเดินไปที่ตู้เก็บกุญแจสำรอง เพื่อนำกุญแจของห้องโทโมโกะออกมา

ห้องของโทโมโกะ อยู่ติดกำแพงชั้นสามตรงกับห้องทำงานของผม
ด้านหลังเป็นบันไดหนีไฟ ผมออกมาจากห้องเปิดประตูบันไดหนีไฟขึ้นไปชั้นสาม
แล้วไขกุญแจส่งตัวเองเข้าไปในห้องของโทโมโกะอย่างเงียบกริบ

ภายในห้องสูทขนาดสามห้องนอน แบ่งเป็นห้องนอนเล็กขนาบซ้ายขวา
มีโถงพักผ่อนอยู่ตรงกลาง ผมกวาดตามองดุการตกแต่งห้องที่ล้วนแต่ใช้ของราคาแพงอย่างทึ่งๆ
คุณเคียวโกพ่อของสองพี่น้องคงตามใจอย่างไม่อั้นจนเป็นผลให้พี่น้องคู่นี้เสียคนและกำลังก้าวเข้าสู่เส้นทางนอกกฏหมายตามพ่อ

ผมเปิดประตูห้องด้านขวาพบว่าเป็นห้องของเจ้าโทชิ กลิ่นกัญชาตลบทั่วห้อง
ผมไม่ให้ความสนใจแล้วรีบปิดประตู เดินไปห้องตรงข้ามซึ่งผมมั่นใจว่าต้องเป็นห้องของโทโมโกะ
ลูกสาวคนสวยของนายเคียวโกและหัวหน้าแก๊งค์เด็กในแมนชั่นแห่งนี้
ผมคาดว่าจะพบความสกปรกรุงรังแบบเดียวกับห้องของโทชิ แต่ผิดคาด
เพราะห้องของโทโมโกะ กลับตกแต่งอย่างสวยงามสมกับเป็นห้องของเด็กสาว
ทุกสิ่งถูกจัดวางเป็นระเบียบ

ผมนำเก้าอี้มาแล้วขึ้นไปยืนใช้สว่านเล็กเจาะผนังมุมห้องเป็นรูเท่าเข็มเย็บผ้า
สอดเครื่องส่งสัญญานวีดีโอเข้าไป มันเป็นเครื่องรุ่นใหม่ที่มีรัศมีทำงานสั้นในระยะ 20 เมตรเท่านั้น
และมีกำลังไฟคงอยู่ได้เพียง 1 สัปดาห์ แต่เมื่อแลกกับคุณภาพของการบันทึกภาพที่ยอดเยี่ยม ก็นับว่าคุ้ม

ผมจัดให้ชุดเล็นส์ของกล้องเล็งตรงมาที่เตียงนอน แล้วกลับออกไปติดกล้องอีกตัวหนึ่งไว้ที่มุมห้องโถงกลาง
โดยปรับเล็นส์ให้เป็นมุมกว้างเพื่อบันทึกภาพทั้งหมดของห้อง
เมื่อเสร็จแล้วผมตรวจความเรียบร้อยและกำจัดร่องรอยการบุกรุกทั้งหมด
ก่อนออกจากห้องและกลับไปที่ห้องทำงานของผมโดยไม่มีใครรู้เห็น

ท้องผมร้องขึ้นมาเป็นสัญญานบอกว่าตั้งแต่เช้าผมยังไม่ได้มีอาหารอะไรบรรจุลงไปเลย
ผมเดินลงไปชั้นล่างเพื่อไปยังร้านอาหารของคุณยูโกะ ภายในร้านสะอาดเอี่ยม
ไม่มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการเพราะยังเป็นเวลาเช้า
คุณยูโกะกำลังปัดกวาดที่นั่งและจัดโต๊ะเพื่อเตรียมต้อนรับลูกค้าขาจรที่จะแวะเวียนเข้ามาตอนกลางวัน
เจ้าหนูโทเอะกำลังถูพื้นอย่างแข็งขัน เสียงประตูที่ผมเปิดเข้าไปทำให้คุณยูโกะหันมาแล้วรีบมาต้อนรับ
"อุ๊ย คุณเอกราช มาแต่เช้าเชียว เชิญนั่งก่อนนะคะ โทเอะไปเอาน้ำชามาเสริฟคุณเอกราชก่อน.."
ผมโบกมือหัวเราะ
"ไม่ต้องเรียกผมเป็นคุณเอกราชหรอกครับ เรียกพี่เอกดีกว่า วันนี้ยูโกะซังสวยจังนะครับ"
ผมป้อนลูกยอ ยูโกะหัวเราะหน้าแดง คุณแม่เจ้าโทเอะอายุเพียง 27 ปี
อดีตสามีประสบอุบัติเหตุตายไปเมื่อ 8 ปีที่แล้ว ทิ้งให้สองแม่ลูกเผชิญโลกกันลำพังที่ญี่ปุ่น
แต่คุณทวีซึ่งเคยรู้จักครอบครัวนี้เป็นการส่วนตัว ได้ชักชวนให้เดินทางมาอยู่ในไทย
และให้ยืมทุนเปิดร้านอาหารโดยคิดค่าเช่าต่ำกว่าปกติค่อนข้างมาก
จนทำให้สองแม่ลูกลืมตาอ้าปากได้ ซึ่งเมื่อผมเข้ารับช่วงกิจการผมก็ยังคงยึดถือสัญญาเดิมทั้งหมดกับยูโกะ
ทำให้ยูโกะเกรงใจผมมากและพยายามบริการผมอย่างดีที่สุดทุกครั้งที่ผมมาที่ร้าน
แม้จะมีลูกอายุเกือบ 11 ปีแล้ว แต่ยูโกะก็ยังคงความสวยในวัยสาวไว้อย่างสมบูรณ์ และอาจเพิ่มมากขึ้นด้วยซ้ำ
คุณทวีเคยกระเซ้ายูโกะเรื่องไอดอล ทำให้ผมทราบว่ายูโกะเคยเป็นไอดอลวัยรุ่นที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงคนหนึ่งในญี่ปุ่น
แต่หลังจากพบรักกับหนุ่มวัยเดียวกันด้วยอายุเพียง 16 ปี ก็แต่งงานแล้วหายไปจากวงการ
ผมเองก็นึกชมยูโกะที่ยังคงรักษาความงามในวัยสาวไว้ได้ ทั้งที่ต้องทำงานหนักทุกวัน

ผมนั่งลงที่โต๊ะอาหารสั่งอาหารชุดเช้าแล้วอ่านหนังสือพิมพ์รอเวลา ยูโกะนำถาดอาหารมาเสิร์ฟให้ผมด้วยตนเอง
ผมเห็นว่ายังไม่มีคนมาใช้บริการเลยถือโอกาสขอให้ยูโกะนั่งเพื่อคุยเรื่องที่ผมคิดไว้เมื่อวาน
ผมเสนอที่จะให้เจ้าโทเอะทำหน้าที่คอยดูแลความเรียบร้อยของห้องทำงานผม เป็นการส่วนตัว
โดยผมจะจ่ายเงินเดือนจำนวนพอสมควรให้เจ้าโทเอะเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายและค่าใช้จ่ายในการเรียนโฮมสกูล
(ผมทราบจากยูโกะว่าโทเอะไม่ได้ไปโรงเรียนในไทย แต่เข้าโครงการโฮมสกูลซึ่งเป็นการศึกษาที่บ้านผ่านระบบอินเทอร์เน็ตโดยตรงกับญี่ปุ่น)
ยูโกะฟังข้อเสนอของผมด้วยดวงตาเป็นประกาย กวักมือเรียกโทเอะเข้ามาพบผม แล้วบอก
"โทเอะคุง คุณเอกจะให้โทเอะคุงไปทำงานรับใช้ประจำตัว มีเงินเดือนให้ด้วยนะ พี่รินะก็ทำงานกับคุณเอกด้วย โทเอะคุงสนใจจะทำหรือเปล่า"
เด็กชายยิ้มแป้น
"ทำฮะ ผมสนิทกับพี่รินะ พี่รินะใจดีน่ารัก ผมอยากช่วยงานคุณเอกด้วย จะให้ทำวันนี้เลยไหมฮะ"
ผมเขกหัวเด็กชายเบาๆ
"โอเค เริ่มทำวันนี้เลย ข้อแรกห้ามเรียกน้าว่าคุณ ต่อไปต้องเรียกว่าน้าเอก ตกลงไหม"
โทเอะพยักหน้ารับ ส่งเสียค่อยๆว่า "น้าเอก" แล้วหน้าแดง ยูโกะพร่ำขอบคุณที่ผมให้ความเอ็นดูลูกชาย
และสั่งให้โทเอะปฏิบัติตามคำสั่งผมทุกอย่างห้ามบ่ายเบี่ยง

เมื่อผมทานอาหารเช้าเสร็จผมก็นำโทเอะมาที่ห้อง บอกให้ทราบถึงหน้าที่ที่จะต้องทำคร่าวๆ
โดยผมกำหนดให้ทำความสะอาดห้อง และดูแลเครื่องใช้ทุกอย่างให้เป็นระเบียบ
โทเอะรับฟังคำสั่งของผมอย่างกระตือรือล้น แล้วรีบไปเบิกเครื่องมือทำความสะอาดจากคุณติ๋วมาเริ่มงานทันทีด้วยความแข็งขัน

หลังจากเสร็จงานทั่วไป ผมอนุญาตให้โทเอะใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ของสำนักงาน
ในการติดต่ออินเทอร์เน็ตกับโครงการโฮมสกูลในญี่ปุ่น เพื่อเรียนบทเรียนประจำวัน
เมื่อยูโกะนำอาหารมาส่งตอนกลางวันและเห็นว่าผมให้โทเอะเรียนหนังสือแทนที่จะใช้งานทั่วไป
ยูโกะก็ร้องไห้ออกมาจนผมและโทเอะตกใจ หลังจากนั้นยูโกะก็พร่ำกล่าวขอบคุณผม
และย้ำให้โทเอะเชื่อฟังผมทุกอย่างเหมือนกับเชื่อฟังยูโกะเอง

หลังอาหารกลางวัน โทเอะที่เสร็จการเรียนประจำวันก็คว้าถังและแปรงเข้าไปขัดห้องน้ำเล็ก ในห้องทำงานผม
มันเป็นเพียงห้องน้ำเพื่อใช้ในสำนักงาน จึงไม่มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกมากนัก มีเพียงโถชักโครกและที่อาบน้ำเล็กแบบฝักบัว
สภาพของห้องน้ำค่อนข้างเก่า ผมเองก็คิดว่าจะให้ช่างมาปรับปรุงทันที่ที่มีโอกาส

โทเอะ เข้าไปทำความสะอาดได้ไม่นาน ก็มีเสียงร้องตกใจดังขึ้นในห้องน้ำ
ผมรีบวิ่งไปดูพบว่าท่อน้ำที่ต่อไปยังฝักบัวแตกเป็นรอยใหญ่ น้ำฉีดกระจายไปทั่วห้อง
เด็กชายกำลังพยายามหาทางปิดน้ำโดยไร้ประโยชน์
เนื่องจากกระแสน้ำที่แรงจากปั๊มน้ำเกินกำลังของเด็กวัย 11 ขวบ
โทเอะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ร่างกายชุ่มโชกไปด้วยน้ำที่พุ่งออกมาราวกับน้ำพุ

ผมหัวเราะออกมา แล้วบิดวาวล์น้ำที่อยู่หน้าห้องน้ำ น้ำหยุดลงทันที
ส่วนโทเอะก็ยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กลางห้อง
ผมคว้าผ้าเช็ดตัวมาคลุมเด็กชายและดึงตัวมานอกห้องใช้ผ้าเช็ดตัวขยี้ผมสั้นแบบทอมบอยนั้นอย่างเอ็นดู
โทเอะพยายามชี้แจงกับผมถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
"น้าเอก ผมเปล่านะ ผมแค่เช็ดข้างฝาพอมือไปโดนท่อน้ำมันก็แตก น้าเอกอย่าไล่ผมออกนะ "
ผมหัวเราะเบาๆ เช็ดหัวน้อยๆ ขยี้จนหมาดๆ แล้วบอกเด็กชายที่ยังคงร้องไห้
"เอ้า..ไม่ต้องร้องหรอก น้าไม่ได้ว่าอะไร ท่อน้ำมันเก่าแล้ว น้ากำลังจะเปลี่ยนอยู่พอดี เสื้อเปียกหมดแล้ว ถอดซะแล้วเช็ดตัวให้แห้ง นุ่งผ้าเช็ดตัวไปก่อน"
โทเอะหยุดร้อง แต่ยังสะอื้นน้อยๆ ผมดันเด็กชายเข้าไปในห้องน้ำแล้ว กลับไปทำงาน ครู่หนึ่งเสียงโทเอะก็ดังขึ้นจากห้องน้ำ
"น้าเอก ช่วยโทรบอกแม่ให้เอาเสื้อผ้าใหม่มาให้ผมได้ไหม"
ผมตอบกลับไปโดยไม่สนใจอะไรนัก
"ไม่ต้องหรอก ถอดออกแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวซะ บิดเสื้อผ้าให้หมาดแล้วตากไว้ตรงประตูสระน้ำ เดี๋ยวก็แห้ง ไม่ต้องรบกวนคุณแม่หรอก ตอนนี้ลูกค้ายิ่งเยอะอยู่"

"แต่..." เสียงโทชิสั่นๆ ผมชักรำคาญ
"ไม่ต้องแต่ แม่บอกให้เชื่อฟังน้า จำไม่ได้หรือไง"
โทเอะเงียบเสียงไป เสียงเปิดประตูด้านสระน้ำดังขึ้นและปิดกลับเข้ามา เด็กชายปฏิบัติตามคำสั่งของผมโดยไม่โต้แย้ง
โทเอะเดินผ่านโต๊ะทำงานผมโดยนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ ผมหัวเราะเมื่อเห็นว่าแทนที่เด็กชายจะนุ่งผ้าเช็ดตัวที่เอว
โทเอะกลับนุ่งแบบกระโจมอก แบบเด็กผู้หญิง เสียงหัวเราะของผมทำให้โทเอะหันมา
ผมกวักมือเรียกให้โทเอะเข้ามาหาข้างๆ เด็กชายทำท่าลังเลเล็กน้อยแล้วก็เดินมาอยู่ข้างๆ ผม
"น้าเอกจะให้ผมทำอะไรฮะ"
โทเอะถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
"ทำไมโทเอะคุงนุ่งผ้าเช็ดตัวแบบนี้ โทเอะคุงเป็นเด็กผู้ชายนะ มานี่น้าจะสอนให้.."
มือผมเอื้อมไปที่ปมผ้าเช็ดตัว โทเอะถอยกรูด
"ไม่ฮะ..โทเอะนุ่งแบบนี้มาตลอด น้าเอกอย่าว่าผมนะฮะ"
ผมแกล้งสั่งเสียงเครียด
"มายืนตรงนี้ คุณแม่สั่งให้เชื่อฟังน้า จำไม่ได้หรือไง มานี่น้าจะสอนวิธีนุ่งให้ เป็นผู้ชายนุ่งแบบนี้ได้ยังไง อายเขาแย่ ยืนนิ่งๆ ห้ามกระดุกกระดิกนะ"
โทเอะกลืนน้ำลาย แต่ยอมก้าวมายืนตรงหน้าผม ผมจับปมผ้าเช็ดตัวที่หน้าอกดึงออก
แล้วดึงผ้าขนหนูมาไว้ในมือ แต่แล้วผมก็ต้องอุทานออกมาลั่น
"เฮ้ย....อะไร..."
ร่างโทเอะยืนอยู่ตรงหน้า โดยไม่มีเสื้อผ้าปกปิด แต่แทนที่มันจะเป็นร่างของเด็กชาย
มันกลับเป็นเรือนร่างของเด็กผู้หญิงโดยสมบูรณ์ ไม่มีควยน้อยๆ ของเด็กผู้ชาย
สิ่งที่ตั้งอยู่ระหว่างท่อนขาอวบแนบชิดกลับเป็นหีที่อวบอัดเกินเด็กผู้หญิงวัย 11 ปี
มันนูนออกมาเป็นลูกกลมน้อยๆ แผ่ฐานกว้างไปกว่าครึ่งของโหนกเนื้อหน้าขา
หน้าอกของโทเอะที่ผมเคยเห็นว่าแบนราบเรียบ กลับเป็นที่ตั้งของเนินนมน้อยๆ
ที่ค่อนข้างแบนราบ แต่รูปร่างและสัณฐานของมันบอกว่านี่เป็นหน้าอกของเด็กผู้หญิงอย่างแน่นอน
หัวนมสีน้ำตาลประดับอยู่บนฐานนมสีเดียวกัน หน้าท้องของโทเอะราบเรียบเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแบบเด็กที่ออกกำลังกายเป็นประจำ
ลำขาของโทเอะอวบอัดรับกับเนินนูนของหี สะโพกอวบกลม ไล่เส้นรอบของแนวขาอ่อนที่เป็นมัดกล้ามจากการออกกำลังทำงาน
ลงไปเป็นเส้นตรงจรดปลายเท้า ส่วนเอวแม้จะไม่คอดกิ่วอ้อนแอ้นเหมือนน้องรินะ
แต่ส่วนโค้งของมันก็บอกให้รู้ว่านี่เป็นรูปร่างของเด็กหญิงที่กำลังเจริญวัยไปสู่ความเป็นสาว
ไม่ใช่เด็กผู้ชายอย่างแน่นอน ผมกลืนน้ำลายลงคอ เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าโทเอะที่กำลังหลับตาแน่น
ใบหน้าเป็นสีแดงเข้ม ริมฝีปากเม้มสนิทเหมือนกำลังกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
ใบหน้าที่ผมเคยเห็นว่าเป็นเด็กชายที่น่ารัก แต่เมื่อมาปรากฏบนร่างเปลือยของเด็กหญิงที่อวบอัดเกินอายุ
ทำให้มันกลับเป็นใบหน้าที่น่ารักสมกับเด็กหญิง แม้จะไม่สวยเท่าน้องซูกุมิหรือ น้องทากาโอะ
แต่ก็น่ารักไม่น้อยกว่าน้องเทนกะอย่างแน่นอน

"ทะ..ทะ..โทเอะ เป็นผู้หญิงหรือเนี่ย"
ผมครางออกมา
โทเอะลืมตาขึ้นแล้วทรุดตัวลงนั่งยองๆ กับพื้น มือปิดหน้าอกเอาไว้ ร้องไห้สะอื้น
ผมก้มลงลูบผมที่ยังเปียกชื้นของโทเอะ พยายามสะกดจิตใจกับภาพเปลือยของเด็กหญิงตรงหน้าถามเบาๆ
"ทำไมโทเอะถึงแต่งตัวเป็นผู้ชายล่ะ.."
โทเอะก้มหน้าซุกกับเข่า พยายามข่มเสียงสะอื้นตอบผม
"หนูไม่ได้ชื่อโทเอะ หนูชื่อโทโมเอะ คุณแม่ ห้ามโทโมเอะแก้ผ้าให้ใครเห็น แต่โทโมเอะไม่กล้าขัดคำสั่งน้าเอก"
เสียงของสาวน้อยสั่นเครือ ผมเอาผ้าเช็ดตัวมาห่ม ปล่อยให้ โทโมเอะนุ่งกระโจมอกตามถนัด
เมื่อร่างเปลือยของโทโมเอะถูกซ่อนไว้ใต้ผ้าเช็ดตัว เด็กหญิงก็มีทีท่าสงบใจได้มากขึ้น

ความสนใจเรื่องงานผมถูกเบี่ยงเบนมาหาเด็กหญิงตรงหน้า ผมดึงมือโทโมเอะมานั่งด้วยกันที่โซฟา
โดยปราศจากการขัดขืน เมื่อโทโมเอะหยุดร้องไห้ ผมก็เริ่มซักถามสาเหตุของการแต่งตัวเป็นผู้ชาย
น้องโทโมเอะเล่าให้ฟังว่า ยูโกะแต่งตัวให้โทโมเอะเป็นเด็กผู้ชายมาตั้งแต่เด็ก
เพราะพ่อของโทโมเอะอยากมีลูกผู้ชาย แต่เมื่อพ่อเสียชีวิต ยูโกะพาโทโมเอะมาไทยและเปิดร้านอาหารที่แมนชั่นนี้
ก็ปล่อยเลยตามเลยเพราะทำให้สะดวกในการวิ่งขึ้นลงบริการอาหารให้ห้องพักต่างๆ
เนื่องจากโทโมเอะต้องคลุกคลีบริการให้ลูกค้าอย่างใกล้ชิด
โทโมเอะเล่าเพิ่มว่ายูโกะมีแผนจะรวบรวมเงินกลับไปเปิดร้านอาหารที่ญี่ปุ่นในปีหน้า
และคิดว่าจะให้โทโมเอะแต่งตัวเป็นผู้หญิงหลังจากกลับไปญี่ปุ่นแล้ว
ที่ผ่านมาไม่เคยมีคนทราบความจริง เนื่องจากน้องโทโมเอะจะใส่เสื้อผ้าหลวมๆ
และใช้ผ้ารัดหน้าอกที่กำลังเริ่มเติบโตไว้แน่น นอกจากนี้การที่น้องโทโมเอะเรียนกับโครงการโฮมสคูล
ทำให้ไม่ต้องคลุกคลีกับเด็กอื่นในโรงเรียน ความลับนี้จึงถูกปกปิดตลอดมา จนมาเปิดเผยแก่สายตาผมในวันนี้

ผมถอนหายใจเมื่อรับฟังเรื่องของน้องโทโมเอะทั้งหมด ผมสับสนว่าจะทำอย่างไรต่อไป
เพราะเมื่อปรากฏว่าน้องโทโมเอะเป็นเด็กผู้หญิง การทำงานใกล้ชิดกับผมก็จะลำบาก จนผมต้องพึมพัม ออกมา
"สงสัยน้าจะให้น้องโทโมเอะทำงานกับน้าไม่ได้แล้ว"
น้องโทโมเอะเงยหน้ามองผมอย่างตกใจ ทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้นเกาะขาผมไว้แน่น น้ำตาปริ่มขอบตา ร้องเสียงสั่นเครือ
"ไม่นะ น้าเอกอย่าไล่โทโมเอะออกนะ โทโมเอะอยากทำงานกับน้าเอก โทโมเอะอยากช่วยแม่"
ผมส่ายหน้าไปมา ลูบผมของเด็กหญิงที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า
"น้าเป็นผู้ชายนะโทโมเอะ"
น้องโทโมเอะสั่นหน้าไปมา
"น้าเอกก็อย่าคิดว่าโทโมเอะเป็นเด็กผู้หญิงสิ โทโมเอะรับใช้น้าเอกได้ทุกอย่าง น้าเอกใจดีให้โทโมเอะทำงานต่อนะ"
โมโมเอะซบหน้าลงกับเข่าผม สะอึกสะอื้นตัวโยน
ใจผมอ่อนยวบ ยอมรับว่าความจริงเมื่อเห็นร่างเปลือยที่สมบูรณ์แข็งแรงเกินวัยของน้องโทโมเอะ
อารมณ์ผมก็พลุ่งพล่านควยแข็งโด่แล้ว ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าจะคุมอารมณ์ไปได้แต่ไหน
แต่ถ้าจะให้ผมบังคับเย็ดกับโทโมเอะ แม้จะทำได้ แต่การบังคับใจใครให้เย็ดไม่เคยมีในนิสัยของผม
ผมตัดสินใจ แล้วขยี้ผมโทโมเอะเบาๆ
"ไม่ต้องร้อง เอาล่ะ ตกลงให้โทโมเอะอยู่ต่อไปนะ และน้าจะไม่บอกใครเรื่องที่โมโมเอะเป็นผู้หญิง โทโมเอะก็ไม่ต้องบอกคุณแม่นะ ว่าน้ารู้แล้ว"
โทโมเอะเงยหน้ามองผม ยิ้มออกมาทั้งน้ำตาโถมเข้ากอดผมทีหนึ่งแล้วกลับขึ้นมานั่งที่โซฟากุมมือผมไว้แน่น
"โทโมเอะขอบคุณน้าเอก โทโมเอะจะรับใช้น้าเอกให้ดีที่สุด"
ผมดึงตัวน้องโทโมเอะเข้ามาจูบที่หน้าผากเบาๆ อย่างเอ็นดูทีหนึ่งบอกด้วยเสียงจริงจัง
"ไม่ต้องถือว่าน้าเป็นเจ้านายหรอก คิดเสียว่าโทโมเอะช่วยงานพี่ชายก็แล้วกัน ..แล้วก็."
ผมหยุดนิดนึง จ้องตากลมใสของโทโมเอะ
"โทโมเอะเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักนะรู้ตัวไหม"
โทโมเอะหน้าแดง ก้มหน้างุดไม่ตอบ ผมลุกขึ้นยืนแล้วบอกน้องโทโมเอะ
"ไปเอาเสื้อที่ตากไว้มาใส่เถอะ ป่านนี้แห้งแล้วล่ะ"

ขณะที่โทโมเอะรับคำจะลุกขึ้น เสียงเคาะประตูดังขึ้น แล้วปรากฏร่างน้องรินะวิ่งตื๋อเข้าในห้องทำงาน
น้องรินะ ชะงักเมื่อเห็นน้องโทโมเอะยืนอยู่ในชุดผ้าขนหนูกับผม
"อ้าว..โทเอะคุง มาอยู่ที่นี่ได้ไงล่ะ ทำไมนุ่งผ้าเช็ดตัวแบบนั้น..แล้วร้องไห้ทำไมน่ะ "
น้องรินะรัวคำถามเป็นชุด สายตาสงสัยมองหน้าผมที มองหน้าโมโมเอะที
ผมต้องรีบแก้สถานการณ์ ไปจูงมือน้องรินะมานั่งบนโซฟา พยักหน้าให้โทโมเอะนั่งลงด้วยกัน
แล้วอธิบายให้น้องรินะฟังว่าน้องโทโมเอะเป็นผู้หญิง ทีแรกน้องรินะก็ตกใจอ้าปากค้าง
แต่แล้วก็หัวร่อตัวงอ กอดโทโมเอะเป็นการใหญ่ ผมรีบกำชับไม่ให้น้องรินะเปิดเผยความลับนี้กับใคร
แล้วสั่งให้โทโมเอะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ตากไว้ด้านสระน้ำ เมื่อน้องโทโมเอะถือเสื้อผ้ากลับเข้ามาแต่งตัวในห้องน้ำ
ผมก็แอบสั่งงานน้องรินะ
"เดี๋ยวรินะจังเอาเงินนี่ไปนะ พาโทโมเอะไปซื้อเสื้อผ้าเด็กผู้หญิงสัก 20 ชุด แล้วพากลับเข้ามาทางทาวเฮ้าส์ด้านหน้า อย่าให้คนเห็น รินะจังทำได้ไหม"
น้องรินะพยักหน้ายิ้มแป้น
"น้าเอกไม่ต้องห่วง เดี๋ยวรินะพาไปซื้อเอง รินะดีใจจัง โทเมเอะสนิทกับรินะมาตั้งนานแล้ว แต่รินะไม่เคยรู้เลยว่าเป็นผู้หญิง "
ผมขยี้หัวสาวน้อยเมียคนล่าสุดของผมด้วยความเอ็นดู น้องรินะเขยิบมากอดผมแล้วส่งเสียงเบาๆ
"อยากอยู่กับน้าเอกจัง"
ผมอมยิ้ม เข้าใจดีว่า "อยู่" ในคำพูดของรินะหมายถึงอะไร แต่ผมมีภารกิจสำคัญในวันนี้
"รินะจังไปช่วยจัดการเรื่องโทโมเอะก่อน พรุ่งนี้น้าเอกจะรีบมาอยู่กับรินะจัง แต่คืนนี้น้าจะต้องจัดการเรื่องโทโมโกะก่อน"

น้องรินะพยักหน้า แววตาเชื่อมั่นผมเต็มที่ เสียงประตูห้องน้ำเปิด
น้องโทโมเอะกลับมาในห้องทำงานในชุดเสื้อยืดหลวมโคร่งกางเกงขายาวเก่าๆ เช่นเคย
ผมส่ายหน้าเสียดายที่ร่างงดงามสมบูรณ์กลับถูกซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าแบบนี้
แล้วรีบสั่งให้โทโมเอะตามรินะออกไปซื้อของข้างนอก และไม่ลืมกำชับให้ปิดเรื่องทาวเฮ้าส์ลับเอาไว้

น้องรินะจูงมือน้องโทโมเอะออกไปจากห้องทำงาน ผมนั่งลงนำเครื่องรับสัญญาณวิดิโอออกมาแล้วจูนเครื่องรับ
ภาพห้องของโทโมโกะปรากฏชัดเจนบนจอมอนิเตอร์ ในห้องโถลงกลางโทโมโกะกำลังนั่งคุยกับเพื่อนสาวอีกคนหนึ่งที่โซฟา
ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ผมซูมภาพเข้าไป ก็เห็นว่าเป็นเด็กสาวในกลุ่มเดียวกับกับโทโมโกะที่สระน้ำ
ผมไม่รู้จักชื่อแต่ก็เห็นจากจอภาพได้ว่าเป็นเด็กสาววัยเดียวกันกับโทโมโกะ หน้าตาสวยแบบโฉบเฉี่ยว แต่รูปร่างดูจะอวบกว่าโทโมโกะเล็กน้อย
เด็กสาวทั้งสองกินขนมคุยกันพร้อมดูทีวี สักครู่หนึ่ง โทโมโกะก็เดินเข้าไปในห้องนอน
ผมรีบเปิดเครื่องรับอีกตัวหนึ่งในห้องของโทโมโกะ ร่างเด็กสาวที่ถูกตามใจจนเสียคนกำลังถอดเสื้อผ้าออกเพื่อเปลี่ยนชุดนักเรียน
โทโมโกะปลดกระดุมเสื้อแล้วถลกมันขึ้นไปทางศีรษะ ผมซูมกล้องลงมาที่หน้าอกคู่งามที่ซ่อนตัวเองอยู่ในบราไร้สายสีเนื้อลายลูกไม้
ขนาดของมันดูจะใหญ่กว่าคราวที่ผมเห็นในสระน้ำ อัดแน่นจนล้นขึ้นมาตามขอบบรา
โทโมเอะปลดตะขอกระโปรงลายสก็อตของเครื่องแบบออก น้ำหนักของผ้าทำให้มันลงไปกองกับพื้นรอบขา
เด็กสาวก้าวออกจากวงกระโปรงไปยืนที่หน้ากระจกเงา แล้วปลดตะขอบราด้านหน้าเหวี่ยงผ้าผืนน้อยไปที่เตียงอย่างไม่ใยดี
ร่างเกือบเปลือยก้มตัวลงเกี่ยวขอบกางเกงในลูกไม้ตัวจิ๋วสีเดียวกับบราออกไปทางปลายเท้า
แล้วสะบัดมันไปกองรวมกับบราบนเตียว ลูกสาวว่าที่เจ้าพ่อยากูซ่าในไทย วัย 14 บิดร่างเปลือยสำรวจตัวเองหน้ากระจกเงา
โดยไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังเฝ้ามองผ่านจอภาพ

ร่างงามที่เปลือยเปล่าขาวผ่องของโทโมโกะปรากฏแก่สายตาของผมอย่างเต็มที่ผ่านกล้องคุณภาพสูง
ใบหน้าหวานเฉี่ยวของเด็กสาว เป็นใบหน้าที่ออกไปทางสาวจีนมากว่าสาวญี่ปุ่นทั่วไปจากดวงตาชั้นเดียวที่เรียวยาว
เด็กสาวยิ้มให้กระจกทำให้เกิดลักยิ้มสวยบนแก้มทั้งสองข้าง ผมดำยาวเคียงไหล่ถูกหวีแสกกลางเปิดให้เห็นหน้าผากกว้างนูนได้เต็มที่
นี่เป็นใบหน้าของเด็กสาววัย 14 ที่สวยที่สุดคนหนึ่ง แต่เจ้าของใบหน้ากลับมีจิตใจที่เลวร้าย นับเป็นความขัดแย้งกันอย่างไม่น่าเชื่อ
ทรวงอกคู่งามขนาดใหญ่เกินเด็กของโทโมโกะตั้งเด่นอย่างท้าทายโดยไม่เคลื่อนคล้อยแม้แต่นิดเดียว
แสดงให้เห็นถึงความเคร่งครัดที่เกิดจากการออกกำลังด้วยการว่ายน้ำเป็นประจำ
ยอดอกสีชมพูตั้งอยู่บนฐานวงกลมน้อยๆสีเดียวกัน ต่ำลงมาเป็นหน้าท้องที่แบนราบเรียบไปสู่ที่ตั้งของโหนกหี
ที่แม้กล้องของผมจะจับภาพจากมุมสูงทำให้ไม่เห็นร่องหี แต่มันก็โป่งนูนออกมาจนเห็นได้ชัด

ผมต้องกลืนน้ำลายเมื่อโทโมโกะบิดตัวหันหลังเพราะภาพของสะโพกที่ปรากฏอยู่บนจอ
เป็นสะโพกที่กลมกลึงอย่างที่สุด ขนาดของมันอวบจนแก้มก้นกลมดูมีขนาดเล็กไปถนัดใจ
มันผายออกไปสู่ต้นขากลมกลึงขาที่เรียวยาวไปจนจรดปลายเท้า
นี่เป็นร่างของเด็กสาววัย 14 ที่งดงามราวกับนางฟ้า
แต่น่าเสียดายที่เป็นที่สถิตย์ของจิตใจปีศาจ ที่มุ่งมั่นทำร้ายผู้อื่นอย่างให้อภัยไม่ได้

โทโมโกะก้าวเข้าไปในห้องน้ำ ผมเลื่อนสายตามาที่ห้องโถงกลาง
เด็กสาวร่างอวบกำลังคุยอยู่กับเจ้าโทชิน้องชายโทโมโกะอย่างเคร่งเครียด
สีหน้าของเด็กสาวแสดงความกังวลในขณะที่เจ้าโทชิก็เดินไปมาเตะข้าวของกระจาย
ครู่เดียวโทโมโกะก็กลับเข้ามาในห้องโถงในชุดกางเกงขาสั้นลำลอง
เมื่อเห็นโทชิสีหน้าเด็กสาวกลับกลายเป็นกราดเกรี้ยวและแสดงอาการดุด่าน้องชาย
เจ้าโทชิไม่กล้าเถียงพี่สาวเดินไปทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาเงียบๆ
แต่แล้วผมต้องตะลึงเมื่อเห็นโทโมโกะเดินไปหาเจ้าโทชิและส่งปืนลูกโม่ให้น้องชาย
สมองผมประมวลเหตุการณ์และรับรู้ในทันทีว่าพี่น้องคู่นี้กำลังคิดจะทำอะไร กับผมและน้องรินะ

ผมเฝ้าดูเหตุการณ์ในห้องของโทโมโกะเงียบๆ ทั้งสามนั่งจับกลุ่มคุยกันที่โซฟาโดยไม่ปฏิกริยาอื่น
จนหกโมงเน็นน้องรินะก็เปิดประตูด้านทาวเฮ้าส์เข้ามาในห้องทำงานพร้อมโทโมเอะ
ที่ยังคงอยู่ในชุดเด็กชาย ผมปิดมอนิเตอร์ แล้วหันมายิ้มกับสองเด็กหญิงที่กุมมือกันแน่นด้วยท่าทางสนิทสนม
ก่อนกำชับให้น้องโทโมเอะแต่งชุดเด็กผู้หญิงทุกครั้งที่มาทำงานในห้องของผม
น้องโทโมเอะรับคำสั่งผมอย่างอายๆ ผมดูนาฬิกาเห็นว่าเป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว
จึงชวนน้องทั้งสองลงไปทานอาหารเย็นที่ร้านของแม่น้องโทโมเอะ

คุณยูโกะรีบมาต้อนรับเมื่อเห็นผมลงมากับน้องทั้งสอง น้องโทโมเอะกอดยูโกะแล้ววิ่งไปช่วยงานในครัวทันที
ผมนั่งกินอาหารกับน้องรินะ ที่ชวนผมคุยอย่างร่าเริง แต่สมองผมกำลังรอเวลาที่กำหนดไว้
จนก่อนทุ่มตรง 15 นาทีมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น น้องโทโมเอะรับสายแล้วตระโกนบอกคุณยูโกะ
"แม่ฮะ คุณโทโมเอะสั่งให้ส่งอาหารเย็นเพิ่มอีก 1 ชุด แล้วสั่งเครื่องดื่มเป็นน้ำส้มสอง เบียร์หนึ่ง"
ยูโกะพยักหน้ารับและจัดวางอาหารไว้ด้านใน

ผมรีบลุกขึ้นบอกน้องรินะว่าจะไปคุยสั่งงานกับโทโมเอะ
แล้วเข้าไปด้านหลังเคานเตอร์ที่มีอาหารชุด 3 ชุดวางรออยู่
ผมสั่งให้โทโมเอะไปเอาเอกสารในห้องทำงานผมลงมาให้
น้องโทโมเอะพยักหน้าวิ่งตื๋อกลับไปที่ห้องทำงานผม
ผมรีบบีบยาของเจ้าเทเกชิที่ผมติดมือมาด้วยลงไปในแก้วน้ำส้มและเบียร์แก้วละ 3 หยดตามปริมาณที่เจ้าทาเคชิเคยบอกไว้
แล้วกลับออกมานั่งกินอาหารกับน้องรินะต่อโดยไม่มีใครเห็น

น้องโทโมเอะกลับลงมาส่งเอกสารให้ผม แล้วชวนคุณยูโกะไปส่งอาหารที่ห้องของโทโมโกะด้วยกัน
ผมรอประมาณ 10 นาทีก็รีบจบอาหารเย็นแล้วบอกให้น้องรินะกลับห้องพัก
ส่วนผมก็รีบกลับไปที่ห้องทำงาน แล้วเปิดจอมอนิเตอร์ดูสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องของโทโมโกะ
ภาพที่ปรากฏทำให้ผมขนลุกไปกับประสิทธิภาพของยาที่เจ้าทาเกชิให้มา

ทั้งสามร่างนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นห้อง เจ้าโทชิกำลังกอดรัดเด็กหญิงร่างอวบแน่น
มือทั้งสองกระชากชุดนักเรียนของเด็กสาวออกอย่างบ้าคลั่ง เช่นเดียวกับเด็กสาวที่กำลังบิดร่างไปมาด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว
พยายามกระชากเจ้าโทชิเข้ามากอด ส่วนโทโมโกะนอนอยู่อีกด้านบิดร่างไปมา สองมือสอดเข้าไปในกางเกงขาสั้น
ลำแขน กระตุกไปมามืออีกข้างพยายามกระชากเสื้อยืดออกจากร่าง แต่ไม่สามารถกระทำได้เนื่องจากเจ้าของไม่มีสติเพียงพอ

ผมยิ้มอยู่ในใจ ออกจากห้องแล้วใช้บันไดหนีไฟด้านหลังลงไปที่ห้องโทโมโกะ
ผมใช้กุญแจสำรองไขผ่านส่งตัวเองเข้าไปในห้องอย่างเงียบกริบแล้วปิดประตูตาม
ภายในห้องมีเสียงครางระงมลั่น โดยไม่มีใครรับรู้ว่ามีคนแปลกหน้าเข้ามาในห้อง
สติของทั้งสามคนหายไปหมดมีเพียงความต้องการจะระบายความต้องการทางเพศออกมาให้เร็วที่สุด
"โอ๊วส์....อ๊า...สะ เสียว...เสียว..มิซูโฮะเสียว..โอ๊วส์"
เป็นเสียงของเด็กสาวร่างอวบที่กำลังถูกเจ้าโทชิฟัดฟอนนมในบราสีแดงไปมา ผมรู้ชื่อเด็กสาวคนนี้แล้ว
"แคว่ก...."
เสียงผ้าขาดเป็นทางยาว เจ้าโทชิกระชากเสื้อที่ขาดวิ่นของมิซูโฮะออกจากร่างพร้อมบรา
นมคู่สวยของมิซูโฮะดีดผึงออกมาสั่นไปตามแรงเฟ้นของเจ้าโทชิ เสียงครางระงมทั่ว
ผมหันไปทางโทโมโกะที่นอนกลิ้งเกลือกอยู่อีกด้าน เสื้อยืดของโทโมโกะถูกเจ้าของถลกไปค้างที่ลำคอ
หน้าอกที่ปราศจากบราชูช่อส่ายไปมา

ผมก้าวตรงไปอุ้มร่างที่กำลังบิดส่ายขึ้นแล้วก้าวตรงไปห้องนอน
โทโมโกะพยายามกอดรัดผมแนบแน่น ปากอ้าเผยอ ดิ้นรนพยายามจะโน้มคอผมลงไปจูบ
ผมวางร่างโทโมโกะลงบนที่นอนขาวสะอาด แล้วรีบถอดเสื้อผ้าออกอย่างรวดเร็ว
ควย 7 นิ้วแข็งปั๋งชี้โด่เด่ขนานกับพื้นเมื่อเห็นอากัปกริยาของร่างสาวน้อยเบื้องหน้า ผม
ผมก้มลงไปหาเด็กสาวกระชากเสื้อยืดของโทโมโกะพรวดเดียวออกมาพ้นตัว
ทรวงอกที่ปราศจากบราเด้งดึ๋งแกว่งตัวตามการส่ายร่างของโทโมเอะอยู่ตรงหน้า
หัวนมสีชมพูเล็กๆ ที่ผมเคยเห็นจากจอมอนิเตอร์ ตอนนี้ขยายตัวชูชันเป็นสีแดงเข้มจนเกือบดำ
ผมรีบปลดตะขอด้านหน้าของกางเกงโทโมโกะ ดึงมันลงมารวดเดียวออกไปพร้อมกับกางเกงใน
ร่างเปลือยของโทโมโกะบิดไปมาอยู่บนเตียง ร่องหีที่ผมเคยถูกบดบังจากมุมกล้องเปียกโชกไปด้วยน้ำหล่อลลื่นจนแทบไหลออกมาเป็นสาย
โหนกหีของโทโมโกะขาวเกลี้ยงเกลา มีขนเพียงกระจุกเดียวที่ติ่งเสียว ด้านบน
ขนาดของมันกว้างพอกับฝ่ามือเด็ก แต่โหนกนูนของมันตระหง่านล้ำออกมาอย่างเห็นได้ชัด
ปากร่องหีกระตุกหนึบหนับ บอกถึงความต้องการที่ถูกฤทธิ์ยากระตุ้นจนไม่สามารถควบคุมได้

ผมทาบร่างลงกับร่างเปลือยงดงามโดยไม่ต้องรอให้เสียเวลา เพียงปากผมประกบกับริมฝีปากอวบหนาได้รูป
โทโมโกะก็ผวาร่างเข้าเบียดผมแน่น แลกลิ้นอย่างหื่นกระหาย สองมือไขว่คว้ามาจับท่อนควยของผมกำแน่น
แล้วพยายามลากมันไปหาร่องหีที่กำลังขมิบตัวเองพ่นน้ำหล่อลื่นออกมานองเนือง
แม้จะเสียดายกับความหอมหวานในช่องปากของโทโมโกะ แต่ผมจำเป็นต้องรีบจัดการทุกอย่างให้เสร็จสิ้นโดยเร็วที่สุด
ผมถอนจูบออก แล้วยันร่างตัวเองขึ้นระหว่างขาของโทโมโกะ สองมือผมขยำเต้าเต่งทั้งคู่ของโทโมโกะบีบมันเต็มแรงโดยไม่ยั้ง
หัวนมของโทโมโกะแข็งปั๋งกระดิกตัวสู้แรงเคล้น เสียงโทโมโกะครางลั่นห้อง
"โอย..โอย..เสียว..เสียว..เย็ดโทโมโกะเร็วๆ ฮูยส์..."
โทโมโกะกุมควยของผมไว้แน่นพยายามลากมันเข้าสู่ช่องหี ผมไม่รู้ว่าโทโมโกะเคยเย็ดกับผู้ชายมาแล้วหรือยัง
แต่ผมไม่สนใจและไม่จำเป็นต้องกังวล ผมดันควยตามมือของโทโมโกะเข้าสู่ปากทางร่องหี แล้วเริ่มออกแรงดัน
แม้มันจะมีน้ำหล่อลื่นชุมโชก ด้วยวัยเยาว์ของเด็กสาว ทำให้มันยังคับแน่น และผ่านเข้าไปได้ไม่ง่ายนัก
เพียงสองแคมถูกควยของผมแยกออกจากันโทโมโกะก็ครางออกมา
"โอย คับ จัง..เสียว.."
ผมไม่สนใจว่าโทโมโกะจะเจ็บปวดหรือไม่ การทำร้ายน้องรินะที่รักของผม เป็นสิ่งที่ผมไม่สามารถอภัยได้
ผมกดหัวควยเต็มแรงลงไปในร่อง หลืบคับแคบของโทโมโกะ มันผ่านลงไปพรวดเดียวถึงโคน
ผมรู้สึกถึงการผ่านเยื่อพรหมจรรย์ด้วยความแปลกใจ
เพราะผมไม่คิดว่าเด็กสาวที่เสียคนอย่างโทโมโกะจะยังคงรักษาความบริสุทธิ์เอาไว้ได้
โทโมโกะสะดุ้งสุดตัวร้องลั่นห้อง
"โอ๊ย..โทโมโกะเจ็บ...โอ๊ย..เบาๆ อูวส์..."
ผมดื่มด่ำความกระชับแน่นของรูหีโทโมโกะครู่หนึ่งด้วยความพอใจ มันโอบรัดแท่งควยทั้งหมดไว้แน่น
ผมละสายตาลงไปที่หนอกควยที่อัดประกบโหนกหีของโทโมโกะอย่างสะใจ
เลือดไหลเป็นทางซึมออกมาจนรอบด้านแดงเถือก ผมกระชากแท่งควยออกมาแล้วกดกลับลงไปโดยไม่ปราณี
"โอ๊ย...เบา ๆ.. เจ็บ..."

เสียงโทโมโกะร้องออกมา ใบหน้าบูดเบี้ยว น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย ผมกระเด้าควยผ่านลงไปต่อเนื่อง
โดยไม่สนใจเลือดสาวที่ชะโลมลำควย เสียงร้อง ของโทโมโกะค่อยๆ เบาลง จากฤทธ์ยาและการเสียดสีที่รุนแรงเพิ่มขึ้น
จนกลบความเจ็บปวดทีละน้อย จนในที่สุดก็มีแต่เสียงคราวญครางด้วยความเสียวจากร่างที่ผมกำลังกระหน่ำเย็ด
โทโมโกะ กระเด้งสะโพกอวบกลมกระแทกสวนการกระเด้าของผมถี่ยิบ
"โอ๊วส์..อูย..ดี ดี ดี...อู้วส์....อ๊า...."
ไม่นานนัก สะโพกของโทโมโกะก็เกร็งตัวนิ่ง ร่างกายสั่นไปทุกกล้ามเนื้อ จุดสุดยอดมาถึงโทโมโกะอย่างรุนแรง
แรงตอดตุบตุบในร่องหี ทำให้ความเสียวของผมที่สะสมมาทะลักทะลายพรั่งพรูเข้าไปในรูหีของโทโมโกะอย่างแรง
โทโมโกะรับน้ำรักทุกหยดเอาไว้ ทิ้งสะโพกลงกับเตียง
ผมดึงร่างกระชากแท่งควยออกจากหีของโทโมโกะทันทีเสียงดังราวกับการดึงจุกก๊อกออกจากปากขวด
รูหีของโทโมโกะกลวงโบ๋อยู่อึดใจ แล้วแคมทั้งสองข้างก็ปิดตัวเองลง
ทันใดนั้นร่างงามของโทโมโกะก็เริ่มบิดส่ายอีกครั้ง
สีหน้าที่ผ่อนคลายจากการถึงจุดสุดยอดเมื่อครู่กลับเริ่มบิดเบี้ยวอีก
ผมรู้ว่ายาของเจ้าทาเกชิเริ่มออกฤทธิ์อีกแล้ว
ผมมองดูร่างเปลือยที่เริ่มดิ้นไปมาบนเตียงอีกครั้งอย่างสะใจ
ผ้าปูที่นอนขาวสะอาดเปรอะไปด้วยน้ำรักปนเลือดจนชุ่มโชก
โทโมโกะส่ายแขนทั้งสองไปมาพยายามไขว่คว้าหาร่างของผม ส่งเสียงครางสะท้าน
" อีก อีก..อีก ..เย็ดโทโมโกะอีก..."
ผมจ้องหีของโทโมโกะด้วยความเสียดายรสชาติของมัน
นี่ถ้าโทโมโกะเป็นเด็กสาวธรรมดา ที่มีจิตใจดีงาม
ผมคงไม่รีรอที่จะร่วมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความรัก
ผมสะกดความรู้สึกที่อยากจะกระหน่ำรูหีงดงามของโทโทโกะอีกรอบ
เนื่องจากผมต้องปฏิบัติการขั้นต่อไปให้เร็วที่สุด

ผมผละร่างเปลือยของโทโมโกะออกมาที่ห้องโถงเจ้าโทชิยังคงกระเด้ามิซูโฮะไม่หยุดทั้งที่ยังไม่ได้ถอดกางเกงนักเรียน
รอยเปื้อนเป็นด่างดวงชุ่มโชกที่เป้ากางเกงของเจ้าโทชิบอกให้รู้ว่าเด็กวายร้ายคนนี้ถึงจุดสุดยอดไปแล้ว
โดยที่ควยไม่ได้ผ่านเข้าไปในรูหีของมิซูโฮะแม้แต่นิดเดียว
ผมลากตัวเจ้าโทชิที่ดิ้นรนขัดขืนขึ้น กระชากเสื้อนักเรียนออกจากร่าง แล้วปลดเข็มขัดดึงกางเกงลงมาพร้อมกางเกงใน
ควยของเจ้าโทชิแข๋งปั๋ง ผงกหัวไปมา ขนาดของมันประมาณ 5 นิ้ว นับว่าเป็นควยที่ใหญ่ทีเดียวสำหรับเด็กชายอายุ 13
ผมลากเจ้าโทชิที่กำลังดิ้นรนไปที่ห้องของโทโมโกะ โยนร่างเด็กชายขึ้นเตียง
เมื่อแขนของโทโมโกะมากระทบร่างน้องชาย โทโมโกะก็พลิกตัวเข้ากอดเจ้าโทชิไว้แน่น
ใบหน้าสวยควานหาปากแล้วประกบแลกลิ้นกับน้องชายแท้ๆ อย่างหนักหน่วง
เจ้าโทชิผวาร่างเข้าหาพี่สาวราวกับถูกแม่เหล็กดูด ควยแข็งปั๋งดิ้นรนเข้าไปหาหีของพี่สาวทันที
โทโมเอะครางลั่นแยกขาออกปล่อยให้ควยน้องชายฝังตัวลงไปในรูหีพรวดเดียวมิด
ทั้งสองพี่น้องส่งเสียงครางระงม
"โอ้วส์....."
"อาห์...."

ผมยืนดูสองพี่น้องกระเด้าใส่กันอย่างลืมตายครู่หนึ่งก็หันกลับไปด้านห้องโถง
เด็กสาวร่างอวบมิซูโฮะยัะงบิดร่างไปมาอยู่บนพื้น ร่างท่อนบนเปลือยเปล่าบิดร่างไปมา
หน้าอกขนาดเหมาะมือสั่นไหวกระเพื่อม กระโปรงและกางเกงในของเด็กสาวยังคงอยู่บนร่าง
เจ้าโทชิไม่มีสติจนไม่รู้วิธีที่จะปลดตะขอกระโปรงนักเรียน
กางเกงในสีขาวของมิซูโอะเปียกโชกไปด้วยน้ำหล่อลื่น
จนแนบสนิทกับโคกหีอวบอูมราวกับเป็นเนื้อเดียวกัน
เผยให้เห็นร่องหีและหมอยบางๆ ที่คลุมทั่วอาณาเขตของเนินหี

ผมจ้องร่างกึ่งเปลือยของเด็กสาวมิซูโฮะ อย่างสองจิตสองใจ
เพราะไม่แน่ใจว่าเด็กสาวจะมีส่วนร่วมในแผนการณ์ทำร้ายน้องรินะหรือไม่
แต่จาการที่มิซูโฮะอยู่ในวงสนทนาที่ผมเห็นในมอนิเตอร์
ทำให้ผมแน่ใจว่ามิซูโฮะต้องมีส่วนรู้เห็นไม่มากก็น้อย
ผมตัดสินใจนั่งลงข้างเด็กสาว ดึงตัวขึ้นมากอดแล้วประกบปากเข้ากับริมฝีปากบางที่เมื่อกระทบกับปากผม
ก็คว้าศรีษะผมกดเข้าหาและแลกลิ้นอย่างหิวกระหาย
ผมเอื้อมมือไปปลดตะขอกระโปรงนักเรียนของมิซูโฮะ แล้วกระชากออกไปจากร่างพร้อมกางเกงใน
สองมือผมขยุ้มหน้าอกเคร่งครัดของเด็กสาวร่างอวบอย่างย่ามใจ มันมีขนาดเล็กกว่าโทโมโกะ
แต่เต่งตึงไม่แพ้กัน มิซูโฮะดันร่างเข้าหาผมแน่นขึ้น จนนมทั้งคู่แทบจะบี้แบนอยู่ในมือผม
มือผมควานลงไปที่โคกหี มันเปียกแฉะจนเยิ้มเช่นเดียวกับโทโมโกะ
ผมจับร่างมิซูโฮะลงนอนตะแคงเคียงข้าง ยกขาข้างหนึ่งขึ้นมาพาดกับบ่า
แล้วจ่อควยเข้าที่ปากรูหี แต่ก่อนที่ผมจะดันเข้าไป มิซูโฮะดูเหมือนจะไม่ทันใจ
ร่างอวบอัดพลิกกลับขึ้นมาคร่อมล่างผมไว้ โหย่งตัวขึ้นมือคว้าควยของผมไปจ่อที่ร่องหี
แล้วทิ้งตัวลงมาพรวดเดียว ควยของผมมุดปราดเข้าไปในร่องหลืบคับแน่นของมิซูโฮจนผมรู้สึกถึงปลายควยที่ชนปากมดลุกดังกึก
ไม่มีร่องรอยของความเจ็บปวดบนใบหน้าเด็กสาว มีแต่เพียงเสียงครางลั่นห้องจากความเสียว
"อูยส์ ดีจัง..ใหญ่ดี มิซูโฮะเสียว..."

สองแขนมิซูโฮะยันหน้าอกผมไว้ กระเด้าสะโพกอวบอัดเข้าหาลำควยผมถี่ยิบ
ท่าทางการเย็ดของมิซูโฮะ ทำให้ผมแน่ใจว่ามิซูโฮะไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ แต่ความคับแน่นของหลืบหี
แสดงให้รู้ว่าแม้มิซูโฮะจะเคยผ่านการเย็ดแต่ก็คงไม่บ่อยครั้งนัก ผมปล่อยให้มิซูโฮะบุกตามสบาย
สองมือผมคลึงเคล้นเต้านมคู่งามของมิซูโอะอย่างมันมือ มิซูโฮะส่ายนมรับการเคล้นของผม
สะโพกกระเด้าหีอัดควยผมถี่ยิบ ครู่เดียวมิซูโฮะก็ครางลั่น
"อูวส์...โอ๊ยยยยยยยยยย......อ๊าวววววว"
มิซูโฮะเกร็งตัวแล้วทิ้งร่างลงฟุบกับอกผม หลับตานิ่ง ผมพลิกร่างของมิซูโฮะให้นอนคว่ำ
ควยหลุดออกจากหีเสียงดังพล็อก ลากน้ำรักของมิซูโฮะตามมาเป็นสาย
ผมลากร่างเปลือยอวบอัดของเด็กสาวขึ้นพาดบนพนักโซฟา แยกขาอวบออก
พลูหีของมิซูโฮะย้อยมาด้านหลังเป็นพวง ผมขยับเข้าประชิดดันควยเข้าไปทางด้านหลังพรวดเดียวมิดโคน
มิซูโอะสะท้านร่างเฮือกใหญ่ ครวญครางออกมา
"อู้วส์.......โอ๊วส์.... เอาอีก เอาอีก....."
ฤทธิ์ยายังคงทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่ อารมณ์ของมิซูโฮะพุ่งขึ้นอีกครั้ง
ผมกระเด้าสวนรูหีมิซูโฮะทางด้านหลัง ร่างอวบกระดอนไปมาตามแรงอัดสะโพกของผม
ผมบีบเคล้นสะโพกอวบอัด จิกมือกับเนื้อหยุ่นตึงแน่นเมื่อความเสียวหัวควยเริ่มก่อตัวมาจุกที่ปลายควย
ผมเร่งกระเด้ายาวถี่ยิบ
"อ๊าาวววววววววววว....."
มิซูโฮะร้องลั่น รูหีกระตุกหนึบๆ ผมอัดสะโพกพ่นน้ำรักเข้าไปในร่างของมิซูโฮะเป็นระลอก
จนไหลล้นออกมาเปียกพื้นเป็นหย่อมๆ มิซูโฮะฟุบร่างลงกับพนักโซฟาแน่นิ่ง
แต่ผมรู้ว่าอีกไม่นานฤทธิ์ยาก็จะเริ่มอีกครั้ง ผมรีบถอนควยออกจากรูหีอวบของมิซูโฮะ
อุ้มร่างสาวน้อยไปที่ห้องนอนของโทโมโกะ แล้ววางลงบนเตียง ผมหันไปดูศึกสาวยเลือดข้างๆ

เสียงครางของโทโมโกะกับเจ้าโทชิประสานเสียงกันลั่นห้อง
น้ำรักของสองพี่น้องทะลักรดกันจนล้นมาจากรูหีโทโมโกะ
แต่ทั้งคู่ไม่ยอมหยุด และยังคงกระเด้าเข้าหากันอย่างลืมตาย
ผมถอยมามองร่างเปลือยทั้งสามร่างบนเตียงด้วยความสะใจ
รีบใช้เครื่องมือถอดกล้องวิดิโอที่ซ่อนอยู่ออกทั้งหมด
แล้วใส่เสื้อผ้ากลับมาที่ห้องทำงานก่อนเดินทางกลับแมนชั่นเดิมของผม
ปล่อยให้ ฤทธิ์ยาทำหน้าที่ของมันต่อไป
--------------------
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมไปที่แมนชั่นใหม่แต่เช้า เปิดดูภาพวิดิโอที่บันทึกเหตุการณ์ที่ผ่านมาไว้
แล้วตัดต่อช่วงการเย็ดกันของสองพี่น้องบันทึกลงในแผ่น DVD
ผมโทรศัพท์ไปหาลูกน้องเจ้าทาเกชิ ให้มาพบผมแล้วส่งแผ่น DVD ให้
โดยกำชับให้ส่งไปที่นายเคียวโกโดยเร็วที่สุด และปกปิดไม่ให้ทราบว่าใครเป็นผู้ส่ง

ผมขึ้นไปที่ชั้นห้า ทำเป็นพูดคุยสั่งงานกับคุณติ๋วเจ้าหน้าที่บุคคลของแมนชั่น
แต่จริงๆ แล้วผมคอยเฝ้ามองเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น
พอใกล้เที่ยงขบวนรถจากัวร์ของนายเคียวโกก็เข้ามาในแมนชั่น
ครู่หนึ่งผมเห็นนายเคียวโกลากเจ้าโทชิออกมาจากแมนชั่น กระหน่ำตบไปมาโดยไม่สนใจสายตาผู้พบเห็น
โดยมีลูกน้องอุ้มร่างของโทโมโกะและมิซูโฮะตามออกมา ทั้งหมดกลับขึ้นรถและออกไปจากแมนชั่นอย่างรวดเร็ว
ไม่นานนักเลขาของนายเคียวโกก็โทรมาบอกเลิกสัญญาเช่าห้องพักกับผม
โดยแจ้งว่านายเคียวโกจะส่งโทโมโกะและโทชิ กลับไปศึกษาต่อที่ญี่ปุ่น
และนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับพี่น้องคู่นี้

เย็นนั้นน้องรินะเข้ามาหาผมที่ห้องทำงาน แต่ผมไม่ได้เล่าอะไรให้ฟัง นอกจากบอกว่าผมจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว
น้องรินะโผเข้ากอดผมแน่น ส่วนผมก็อุ้มร่างน้อยนั้นไปทาวเฮ้าส์ด้านหลังเพื่อให้โอกาสน้องรินะได้ "ขอบคุณ' ผมอย่างเป็นทางการ

......................

[pinmonkey]

ขอบคุณมากครับ

สนุกมากครับตอนนี้ ขอบคุณครับ