รายการสนทนานอกรอบ ครั้งที่ 3 (หยาดฝน)
ลงตอน 7 แล้วจะเลียนแบบท่านซุ่ม...หายจ้อย
adslman Posted: Apr 19 2006, 09:58 PM
เอาสักนิดเพราะตอนหน้าเป็นตอนที่ฝนมีบทบาท....ลงตอน 7 แล้วก็จะหายตัวยาวเพราะต้นฉบับมีแค่นี้แถมไม่ค่อยมีเวลาว่างเหมือนก่อน...ท่านผู้อ่านจงรอด้วยความสุขสนุกสนานนะครับ ไม่หายแล้วหายเลยจะเข้ามาดูความเป็นไปบ้างน่ะ
รายการสนทนานอกรอบ ครั้งที่ 3
“สาออกไปไหนมา?…”
“ไปห้องสมุดยืมหนังสือมาอ่าน…ฝนล่ะทําอะไรอยู่เหงื่องี้โชกเชียว…”
“…ฝนกะลังทบทวนความรู้เก่าเรียนรู้ความรู้ใหม่กับพี่…ตอนนี่เป็นเวลาพัก 15 นาทีจ๊ะ…”
“หืม…ตอนรู้ทีแรกสาก็ประหลาดใจไม่นึกว่าเธอจะมีหัวทางนี้ด้วย…เก็บงำไว้มิดชิดเชียวนะ…”
“…ยังเทียบพี่แคทไม่ได้หรอกเพราะคนนั้นน่ะคือของจริงไม่มีเทียมเจือปนแต่ฝนก็ไม่ได้กระจอกนะจะบอกให้”
“…ใครต่อใครรู้คงแปลกใจไปตามๆกันแต่ไม่บอกบอลหน่อยหรือ?…”
“ยังก่อน…ฝนกะจะให้ตาเฉิ่มนั่นตกใจเล่นๆทีหลัง…อ้าว!!…พี่แคทจะเลิกแล้ว?…”
“…วันนี้พอแค่นี้ก่อนวันหลังค่อยเริ่มใหม่…หักโหมมากไปมันไม่ดีต่อร่างกาย…”
“…ทุกเย็นวันจันทร์ถึงวันศุกร์ฝนต้องซ้อมร้องเพลงเชียร์นะแล้วจะเอาเวลาไหนมาล่ะพี่…วันหยุดพักผ่อนก็ไม่เอาด้วยแน่นอน…”
“…เวลาเช้าก็ได้นี่นา…ต่อไปนี้เราจะนอนตื่นสายไม่ได้ต้องตื่นแต่เช้ามาออกกำลังกายกับพี่ทุกวัน…นี่คือคำสั่ง…”
“ม่ายอ๊าว~~!!…เดี๋ยวบอลมาเห็นความลับก็แตกพอดีสิ…เดี๋ยว!!…สาอย่าเพิ่งไป…วันนี้มีรายการสนทนานอกรอบ…”
“ทีเรื่องนี้ล่ะไม่ยอมพลาด…อื๋อ!!…นี่เพราะไม่ได้ทำติดต่อกันเส้นสายตึงเปรี๊ยะไปหมด…อาบน้ำเสร็จต้องหายาทานวดซะแล้วสิ…”
“วันนี้จะสนทนาเรื่องของใคร?…”
“ป้ากวางกับอ้อยไปข้างนอกยังไม่กลับ…พี่แคทคงจะไปอาบน้ำ…สาเอาไว้ก่อน…บอล?…ฮึ่ยๆๆ!!…
วันนี้โกยแน่บอีกแล้ว…นึกถึงหน้าเจ้าพี่บ้านั่นทีไรเจ็บใจ…แค้นใจทุกที…ถ้าจับตัวได้ล่ะก็ไม่ปล่อยไว้แน่…ฝนจะสวมวิญญาณเฟร็ดดี้นิ้วเขมือบ…ฮี่ๆๆๆๆๆๆ…”
“ฉันยังนึกขําตอนเธอวิ่งไล่กวดรถของบอลอยู่ไม่หายแต่เธอจะไปตามรถมอไซด์ทันได้ยังไงกัน…”
“…คิดถึงแล้วก็ปวดขาขึ้นมาเลยอ่ะ…รู้มั้ยฝนวิ่งเกือบไปถึงปากซอยแน่ะ…สุดท้ายก็เดินหอบแฮ่กๆแทบจะคลานไม่เป็นท่ากลับมาแถมโดนพี่แคทลากมาเคี่ยวอีกตอนนี้ไม่มีแรงจะไปฉุดกระชากใคร…มาดสาวน้อยแสนสวยไม่มีเหลือหลอ…เอาละ!!…วันนี้คุยเรื่องฝนแหละ…ช่วยหน่อยนะสา”
“เอางั้นนะ…สาจะถามเองก็ได้…เริ่มจาก…ชื่อจริงและนามสกุลของคุณค่ะ?”
“ค่า…สวัสดีท่านผู้ชมทางบ้านทุกท่านค่ะ…ดิฉัน…หยาดฝน เทวกรนันท์…ชื่อเล่นฝน… หน้าตาน่ารักมีเสน่ห์นิสัยสดใสร่าเริง…ยังใช้คำนําหน้าเป็นนางสาวอยู่นะเคอะ…”
“…ยังไม่มีใครถามสักหน่อยกลัวคนอื่นไม่รู้ว่าตัวยังโสดหรืองาย?…”
“วู้…นิดๆหน่อยๆ…วันเดือนปีเกิด…1 มิถุนายน 2530 กรุ๊ปเลือด O เหมือนพี่แคทจ้า…สัดส่วน…ว๊า!!…อายเหมือนกันนะเนี้ย…คิกๆๆ…แต่ถ้าอยากรู้กันมากจะบอกให้ก็ได้…จุ๊ๆๆ…รู้แล้วห้ามเอาไปบอกใครอีกนาไม่งั้นฝนโป้งด้วยละ…”
“ยัยคนนี้นี่…เอ้า!!…รีบๆบอกมาสิ…ตัวผอมๆหุ่นก็อย่างกับหุ่นไล่กาแบบนี้น่ะ…”
“วี้ด!!…31 – 23 – 32 นี่หรือหุ่นไล่กา…ทรวดทรงออกเพรียวน่ารักจะตาย…งั้นสาเล่า?…”
“บอกไม่ได้หรอกเพราะยังไม่ถึงคิวของสา…เฮอะ!!…แต่ยังไงก็มีมากกว่าฝนแน่อยู่แล้ว…”
“หึย~~~ไม่ยอม!!!…ฝนต้องโตยิ่งกว่านี้อีก…คอยดูเถอะ…จะเอาให้ใหญ่กว่าสาและก็พี่แคทให้ได้…”
“ความสูงกับน้ำหนักล่ะ?…”
“…หึๆๆจดเลยว่า…ฝนสูง 163 ซม. หนัก 42 กิโล…ยอดมั้ย?”
“อืมยอด…แต่ผอมนา…งั้นทำไมเวลาใส่เสื้อหน้าอกถึงนูนนักก็ไม่รู้…ที่เธอบอกมานั่นน่ะวัดผิดหรือเปล่า?…”
“ไม่ผิดเพิ่งวัดเมื่อเดือนก่อน…ถ้างั้นตอนนี้ฝนต้องใหญ่กว่าเดิม…สูงกว่าเดิม…หุ่นเพรียวกว่าเดิมสิ…”
“ยังไงก็แพ้สาอยู่ดีแหละ…แค่ส่วนสูงฝนก็แพ้แล้ว…สาสูง 164 เฉือนไปเซ็นต์เดียว…ฮะๆ…”
“ไม่จริ๊ง!!…สาขี้จุ๊…”
“ถ้าไม่เชื่อไปวัดตอนนี้เลยก็ยังได้…กระดาษวัดส่วนสูงกับเครื่องชั่งน้ำหนักอยู่หน้าห้องน้ำ…”
(………พักชมโฆษณาก่อนกําหนดเพราะพิธีกรกับแขกรับเชิญดันมาเถียงกันซะเอง………)
…………………………………………………………………………………………………………
เริ่มช่วงที่ 2 …พิธีกรหน้าตาชื่นบานแต่แขกรับเชิญทําหน้าเหมือนจะร้องให้??…
“แง~~~แพ้ไปแค่เซ็นต์เดียว…ฝนไม่เอาๆๆ…ทําไมถึงไม่สูงเท่าพี่แคทไปเลยน๊า…”
“ส่วนสัดก็สู้สาไม่ได้…หน้าอกยังเท่าเดิม…เอวก็ด้วย…แต่สะโพกใหญ่ขึ้นนิด…31 – 23 – 33…”
“ฝนยังไม่หยุดโตแค่นี้หรอก…สาอย่าเพิ่งได้ใจไปนัก…”
“แค่นี้ก็ดีแล้ว…พี่กุนเองรู้สึกจะ 167 ซม.มั้ง…บอลก็น่าจะ…176 ซม…ถ้าจำไม่ผิด…”
“ชิ!!…หมายความว่าฝนเตี้ยสุดงั้นเรอะ…โอ้!!…ไม่ใช่ๆ…หนูอ้อยคงแค่ 150 กว่าๆแน่นอน…ฮ่าๆๆ …”
“พาลเขาไปทั่ว…เธอเนี่ยไม่ยอมใครง่ายๆเลย…อ้อยเธอเพิ่งจะอายุ 13 ปีเอามาเปรียบกันได้หรอ?”
“ไม่รวมอ้อยก็ได้เพราะมันยังไม่แน่แต่ที่แน่ๆ…ความสวยของฝนเป็นอันดับ 2 รองแค่พี่แคทเท่านั้น…”
“อาฮ่าย!!…พูดจาเข้าข้างตัวเองหน้าตาเฉย…เรื่องนี้สาไม่ยอมง่ายๆหรอก…”
“ทำไมไม่ยอม?…ในคณะใครๆต่างก็บอกว่าพี่แคทสวยที่สุดรองมาก็คือฝน…ไม่เชื่อไปถามสิ…”
“โฮะ…สาไม่ได้เรียนมหาลัยเดียวกับเธอนี่…พูดมัดมือชกแบบนั้นไม่ได้ๆ…”
“งั้นหรอ?…จะว่าไปมันก็จริง…เราต่างเป็นผู้หญิงจะมาเถียงกันว่าใครสวยกว่ามันคงจะไม่เข้าท่าสักเท่าไหร่เพราะงั้นควรให้ผู้ชายอย่างบอลตัดสินคงจะดี…”
“บอลก็คงจะตอบไม่ได้หรอก…บางทีอาจจะตอบแบบเข้าข้างว่าพี่กุนสวยที่สุดก็ได้เพราะเธอคือผู้หญิงที่เขารักมากยิ่งกว่าใครๆ…”
“…อืม…งั้นเรื่องนี้ข้ามไปก่อนล่ะกันแต่สารู้ได้ไงว่าบอลรักพี่กุนที่สุด…ตานั่นบอกหรอ?…”
“เปล่า…ใครๆต่างก็ดูออกกันทั้งนั้นแต่สาไม่ได้น้อยใจอะไรหรอกนะเพราะรู้ตัวเองดีว่ามาทีหลังและสาก็ยอมรับความรู้สึกของบอลอย่างเต็มใจ…เอ๊ะ??…นอกเรื่องแล้ว!!…ยัยนี่หลอกให้ฉันพูดจนได้นะ…”
“เอ๊อ!!…ก็สาหลวมตัวบอกเองนี่นาฝนแค่หลอกถามเท่านั้น…ฮิๆๆ…มาๆ…เข้าเรื่องเดิมกันดีกว่า…”
“ฮึ!!…ของกินที่ชอบกับไม่ชอบล่ะยะ?…”
“ถามถึงของกินที่ชอบ…โอ้ย!!…เยอะแยะบอกไม่หวาดไม่ไหวแต่ถ้าจะให้พูดก็มี…ข้าวหมูทอด…ผัดไทย…ไส้อั่ว…แค๊บหมู…น้ำพริกอ่อง…น้ำพริกหนุ่ม…คั่วตับหมู…ขนมจีนน้ำเงี้ยว…ชาเย็น…น้ำอัดลม…เอ…มีอะไรอีก?…เออ…ของที่ไม่ชอบก็คงเป็นแป๊ะซะมั้ง…”
“ไอ้มั้งนี่หมายความยังไง…ตกลงชอบหรือไม่ชอบ?…”
“ก็ไม่เชิงว่าไม่ชอบแต่ตอนเด็กฝนเคยกินปลาแป๊ะซะแล้วเกิดคลื่นไส้…นับแต่นั้นเลยแหยงๆน่ะ”
“…เยอะแยะจริงๆแถมของแต่ละอย่างนี้พาหะโรคอ้วนทั้งนั้น…แค๊บหมูเงี้ย…ผัดไทยเงี้ย…”
“นี่สา!!…อย่าดูถูกแค๊บหมูนะ…ยิ่งแค๊บหมูของลำปางด้วยแล้ว…สุดยอดหาที่ไหนเทียมและถ้ากินพร้อมกับน้ำพริกหนุ่มอันขึ้นชื่อที่ขายในตลาดทุ่งเกวียน…โอ้ย~~~…น้ามยายมานจาใหย…อ้อ!!…กุนเชียงก็อร่อย…แน่ะ!!…นั่งนิ่งเชียวน้าอยากกินละซี่??…”
“เอาแต่พูดยั่วกัน…เวลากลับไปบ้านก็ไม่เห็นจะถือติดมือมาฝาก…พวกน้ำพริกหนุ่ม…ไส้อั่วน่ะ…”
“ไมต้องเอามาฝาก?…ฝนทําเป็นนี่นาถึงจะไม่อร่อยมากก็เถอะ…ไว้วันหลังจะทำให้กินจนร้องเบื่อเลย”
“สารู้มาตั้งนานว่าเธอทำอาหารเก่งแต่ไม่เห็นเคยทําให้กินสักที…”
“เอาน่า…ถ้ามีโอกาสจะทําให้ทานกันแน่ๆ…รับรองว่าต้องอึ้งแด๊กส์ไปเลยล่ะค่า…”
“มั่นใจเสียจริงนะว่าจะอร่อย…”
“มั่นใจสิเพราะนี่คือความสามารถที่ฝนภูมิใจที่สุดซึ่งแม้แต่พี่แคทก็ยังไม่อาจเทียบเคียงฝนได้…”
“แล้วพี่แคททำอาหารเก่งมั้ย?”
“เอ่อ…จะว่ายังไงดีล่ะ?…คือ…พี่เขา…”
“…นินทาพี่สนุกสนานเชียว…เนื้อตัวมอมแมมขนาดนี้ยังไม่รีบไปอาบน้ำอีก...”
“แฮะๆ…ไปก็ได้จ้า…สา…ไว้เรามาคุยกันใหม่…ยังมีอีกหลายอย่างที่ฝนเหนือล้ำกว่าพี่แคท…”
“นี่ 2 คนคุยอะไรกันอยู่?…”
“ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะพี่…สาแค่นั่งฟังฝนระบายความขับข้องใจที่ตัวเธอสวยสู้พี่ไม่ได้…”
“ไม่ใช่สักกะหน่อยสา…แบร่!!…นี่พี่แคท…พี่น่ะมีหน้าตาสะสวยน่ารักเอามากๆ…แน่ใจใช่มั้ย?”
“เราถามคำถามนี้กับพี่หลายครั้งแล้วนะซึ่งพี่ก็บอกอยู่ทุกครั้งว่าพี่ไม่ใช่คนสวยที่สุด…มีคนหน้าตาดีกว่าอีกตั้งเยอะและ 1 ในนั้นก็คือพี่กุน…”
“ฝนเห็นมั้ย?…สาว่าความสวยน่ารักของพี่กุนกับพี่แคทนี่สูสีกันเลยนะ…”
“เศร้าจัง…งั้นเรา 2 คนต้องมาแย่งชิงที่ 3 กันน่ะสิ…”
“จะที่ 1 หรือที่ 3 ก็ช่างมันเถอะฝนรีบไปอาบน้ำได้แล้ว…เนื้อตัวเหม็นเหงื่อยังจะทนอยู่ได้…เด็กคนนี้นี่ยังไงกัน…เนี่ยหรือจะเป็นเด็กสาวที่สวยน่ารักกว่าใคร…ตอนเด็กเป็นยังไงตอนโตก็เป็นยังงั้น…ไม่เห็นจะเปลี่ยนไปเท่าไหร่…”
“พี่คอยดูต่อไปเถอะว่าฝนจะโตเป็นหญิงสาวที่เพียบพร้อมได้หรือไม่?…มาลองลุ้นกันก็ได้ค่ะ”
…………………………………………………………………………………………………………