🧡 XONLY 🧡

หลังจากเดย์เดินออกไปจากโรงพัก ป๊อบก็รีบออกจากห้องที่เธอแอบดูอยู่แล้วมาหาผม
"เรียบร้อยไหมค่ะคุณบี" ป๊อบ
"ผมว่ามันคงเชื่อสนิทใจว่าผมหมดทางรอดแล้วต้องขอบคุณแนนที่มาโดยไม่ได้อยู่ในแผนมันเลยเชื่อสนิทใจแล้วยอมกลับไป"
ป๊อบไขกุญแจห้องขัง
"น่าอิจฉาก้อยจังนะค่ะ ที่ทำให้คุณบียอมลงทุนทำขนาดนี้เพื่อเธอ" ป๊อบ
"ก็ผมรักเธอนี่ครับ มากกว่านี้ผมก็ทำได้เพื่อก้อย"
"ค่ะป๊อบเชื่อแล้วหละค่ะ เราไปรอฟังข่าวที่เซฟเฮาท์กันดีกว่า อีกเดี๋ยวคงได้รู้ว่าเราจะรวบตัวคนบงการได้หรือเปล่า" ป๊อบ

1 อาทิตย์ก่อนหน้านี้

ป๊อบมาหาผมที่ทำงานพร้อมกับสีหน้าที่ไม่ค่อยดี

"มีอะไรด่วนหรือเปล่าครับคุณป๊อบ ถึงได้มาหาผมถึงที่ทำงานแบบนี้"
"ใช่ค่ะป๊อบมีเรื่องด่วนมาก คือป๊อบให้ลูกน้องตามประกบนายเดย์" ป๊อบ
"อ้าวคุณป๊อบ ผมบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับเค้า แบบนี้ก้อยก็ยิ่งโกรธผมซิแบบนี้"
"เรื่องนั้นคุณอย่าเพิ่งเป็นห่วงเลยค่ะ ป๊อบว่าคุณบีห่วงเรื่องที่กำลังจะได้ฟังนี่ดีกว่า" ป๊อบ
"เรื่องอะไรครับ"
"คือลูกน้องป๊อบตามนายเดย์อยู่หลายวันจนกระทั้งนายเดย์นี่นัดเจอกับผู้ชายอีกสองคน แล้วพวกนี้ก็พูดเรื่องที่เอากุ้งไปขังไว้และเรื่องแฟนคุณด้วย" ป๊อบ
"อะไรนะครับ ไม่จริงมั้ง"
"จริงแน่นอนค่ะ แต่คุณบีต้องควบคุมอารมณ์ให้ได้นะค่ะ อย่าเพิ่งโกรธจนคิดทำอะไรวูวามเดี๋ยวน้องชายแฟนคุณจะเป็นอันตราย" ป๊อบ
"งั้นคุณป๊อบลองเล่ามาให้ผมฟังดูครับ ผมจะพยายามไม่วูวาม"
"คุณบีฟังจากเทปที่ลูกน้องป๊อบอัดมาเลยแล้วกันค่ะ คุณจะได้แน่ใจว่าป๊อบไม่ได้กุเรื่องขึ้นมาเอง" ป๊อบ

ป๊อบเปิดเทปที่ลูกน้องเธออัดมาให้ผมฟัง มันเป็นการสนทนาของผู้ชายสามคนเสียงนึงเป็นเสียงของเดย์ผมจำเสียงเค้าได้

"เอาไงว่าเรื่องไอ้เด็กนั่น แบบนี้กูขอค่าแรงเพิ่มนะบอกนายมึงด้วย กูแค่รับจ้างฉุดอีน่าสวยเพื่อให้มึงทำตัวเป็นพระเอกมาช่วยมัน แต่เรื่องลักพาตัวไปเด็กเนี่ยกูไม่ได้รับทำนะโว้ยไอ้เดย์" โต้ง
"ใช่ แล้วนี่มึงยังจะให้พวกกูเตรียมฆ่ามันอีก แบบนี้แค่เงินที่ให้มามันไม่พอหรอ" แดง
"เออน่า กูบอกนายกูแล้วว่างานนี้มันต้องเพิ่มค่าแรงอีก ตอนนี้งานก็ไปได้สวยแล้วเหลือแค่คิดวิธีที่จะฆ่าไอ้เด็กนั่นโดยที่ทำให้ไอ้บีมันกลายเป็นแพะรับบาป" เดย์
"เห้ย ให้มันจริงนะโว้ย ไม่งั้นกูถอนตัวจริงๆ ด้วย แล้วเชิญมึงเอาไอ้เด็กเวนนั่นไปไว้ที่อื่นเลย" โต้งพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
"ใจเย็นๆ ซิวะ กูเพิ่มเงินให้อีกเป็นคนละสองแสนพอไหมวะ" เดย์
"เออค่อยน่าฟังหน่อย กูรู้นะว่ามึงได้เป็นล้านกับงานนี้แถมได้ฟันอีคนสวยนั้นอีก" โต้ง
"ใช่ ถ้ามึงเขี้ยวนักพวกกูไม่เอาด้วยแน่ๆ" แดง
"เออบอกว่าให้ก็ให้ซิวะ เลิกพูดเรื่องนี้ซะทีกินเหล้ากันดีกว่า"
"จะว่าไปอีหน้าสวยนั่นมันก็น่าเย็ดมากๆ เลยหวะ ตอนกูฉุดมันมานะ ควยกูงี่ลุกไปหมด ทั้งสวยทั้งหอม หุ่นแม่งก็ คิดแล้วควยกูตั้งเลยเนี่ย" โต้ง
"ใช่ ไอ้เดย์ที่จริงมึงน่าจะปล่อยให้พวกกูเย็ดมันก่อนแล้วมึงค่อยมาช่วยนะ น่าเสียดายหวะ" แดง
"เห้ยทำแบบนั้นได้ยังไงวะ ทำแบบนั้นเกิดมันเสียใจจนไม่ซึ้งที่กูไปช่วยมันก็ผิดแผนหมดซิวะ" เดย์
ไอ้เวนเอยมึง ผมพูดขึ้นมาด้วยความโมโหป๊อบพยายามบอกให้ผมใจเย็นๆ แล้วฟังต่อ
"ว่าแต่เป็นไงบ้างวะ มึงเย็ดมันแล้วซิ" โต้ง
"จะเหลือหรอวะ แม่งเยี่ยมสุดๆ นมยังแน่นหียังแน่นเหมือนเด็กสาวเลยหวะ แถมสู้สุดๆ ถึงว่าไอ้บีนั้นมันถึงได้รักนักรักหน่าถึงขนาดไม่ยอมแจ้งความเรื่องที่ไอ้กุ้งแทงมัน" เดย์
"แบบนี้มึงก็มันส์ควยเลยซะวะ" แดง
"ก็มันส์นะแต่แม่งดันให้กูใส่ถุงยางนี่ซิ อมแม่งก็อมถุงยาง เย็ดก็ต้องใส่เรื่องมากชิบหาย" เดย์
ไอ้สัตว์เอ้ยวันนี้มึงได้ตายแน่ ผมลุกขึ้นจะไปฆ่าไอ้เดย์เดี๋ยวนี้เลย ทำให้ป๊อบต้องปิดเครื่องบันทึกเสียงแล้วห้ามผม พอผมใจเย็นลงป๊อบถึงได้เปิดเทปให้ฟังต่อ
"ฮ่า ฮ่า เสือผู้หญิงอย่างมึงไม่ได้แตกในหรอวะ อย่าไปบอกใครนะโว้ยอายเค้าแย่" โต้ง
"เห้ย ไม่ใช่กูไม่กล้านะโว้ย ระดับกูถ้าตั้งใจจะเย็ดมันแบบไม่ใส่ถุงมันก็ห้ามกูไม่ได้หรอก แต่กูแค่ไมอยากให้แผนล้มถ้ามันเกิดไม่พอใจขึ้นมาก็เท่านั้นแหละ กูห่วงเงินมากกว่าโว้ย" เดย์
"แล้วมึงจะเอาไงกับอีนี่ตอนเสร็จงานแล้ววะ" แดง
"ก็เหมือนกับอีพวกหน้าโง่ที่กูหลอกมาทุกรายแหละ กูก็จะเย็ดมันให้หายอยาก ปล่อยน้ำกูให้เต็มท้องมันแล้วถ่ายวีดีโอไว้แบล๊คเมลมันไม่ก็ไว้ขู่มันไม่ให้หือกับกู" เดย์
"เออแบบนี้ซะวะถึงจะเป็นเสือเดย์"
ผมทุบโต๊ะอย่างแรงด้วยความโมโหในสิ่งที่ได้ยิน
"เห้ย ครั้งนี้มึงแบ่งพวกกูมังดิ เหี้ยปรกติมึงได้สาวมาแม่งไม่เคยให้พวกกูได้เย็ดบ้างเลย จนมึงทิ้งมันไปขาอ่อนพวกกูก็ยังไม่เคยได้เห็นเลย" แดง
"เออ ครั้งนี้จะแบ่งให้ซักครั้ง นายกูสั่งมาให้ทำมันให้ช้ำที่สุด กูจะหลอกอีหน้าสวยไปให้พวกมึงเรียงคิวกันเองไม่ต้องกลัว พวกมึงมีใครเงี่ยนๆ เรียกมาได้เลย กูกะจะให้อีนี่มีผัวทีเดียวซักโหล แม่งจะได้รู้ว่าไม่ควรจะมาสะดีดสะดิ้งกับกู" เดย์
ไอ้สัตว์เอ้ยมึง ผมสบถออกมาอีกด้วยความโมโห
"แล้วเรื่องไอ้เด็กนั้นมึงเอาไปซ่อนดีแล้วนะ" เดย์
"กูเอาไปขังไว้ที่บ้านสวน ไอ้ต้องมันเฝ้าอยู่" โต้ง
"เออดี ตอนนี้พวกมึงอย่าเพิ่งไปที่นั่นนะถ้ากูไม่ได้สั่ง ถ้าจำเป็นต้องไปพวกมึงต้องบอกกูก่อน กูไม่ค่อยไว้ใจไอ้บีมันอาจจะมีแผนมาซ้อนแผนเรากลับก็ได้"
"ได้กูสั่งไอ้ต้องไว้แล้วว่าให้ดูแลอย่าให้ไอ้เด็กนั้นหนีไปได้ แต่มึงอย่าคิดนานนักหละเรื่องที่โยนความผิดให้ไอ้บีนั้น เดี๋ยวเด็กแม่งตายก่อนซวยตาห่าเลย" โต้ง
"มันจะตายก่อนได้ไงวะ" เดย์
"สัด ก็มึงอัดมันซะขนาดนั้น ทำเป็นจำไม่ได้ เกิดแม่งตกเลือดตายก่อน ได้ซวยกันหมดแน่" โต้ง
"เออๆ กูจะรีบคิด ตอนนี้กูขอไปคุยกับอีโต๊ะนั้นก่อน แม่งมองกูหลายรอบแล้ว สงสัยอยากโดนควยกู ดีเลยกูยิ่งอยากระบายให้เต็มอีกอยู่ เย็ดอีก้อยแม่งให้ใส่แต่ถุงยางเซ็งควยชิบหาย" เดย์
เสียงเหมือนเดินออกไปจากโต๊ะ
"มึงแน่ใจหรอวะว่ามันจะเอาอีคนสวยมาแบ่งเรา" แดง
"มึงจะกลัวอะไรเงินตั้งสองแสน มันไม่แบ่งมึงก็ไปหาสาวเย็ดเอาเองก็ได้สองแสนมึงอยากจะเย็ดซักกี่คนก็ได้" โต้ง
"แต่กูชอบอีนั่นหวะ" แดง
"เออ ไอ้เดย์มันบอกแล้วว่านายสั่งมา มันคงไม่เบี้ยหรอกมึงก็รู้ไอ้เหี้ยนี่เพื่อเงิน ต่อให้ต้องเอาพ่อเอาแม่มันไปขายมันก็ยอมทำ" โต้ง
"เออ กินเหล้าต่อเถอะแก้เงี่ยนดูซิแม่งได้เด็กอีกแล้ว" แดง
"เออน่า เดี๋ยวมึงได้เงินกูจะพามึงไปเย็ดทุกวันจนกว่าจะเบื่อเลย" โต้ง

เสียงเทปหมดลงแค่นั้น

"ป๊อบจับมันเลยได้ไหม หลักฐานก็มีในเทปแล้ว ก่อนที่มันจะทำแบบนั้นกับก้อย" ผมพูดด้วยน้ำเสียงโมโห
"ใจเย็นๆ ก่อนค่ะ จับมันตอนนี้กุ้งจะเป็นอันตรายนะค่ะ เรายังไม่รู้ที่ที่มันเอากุ้งไปขังไว้ เกิดนายต้องที่เฝ้าน้องกุ้งอยุ่รู้ว่าพวกโดนจับ มันอาจจะฆ่ากุ้งเพื่อปิดปากก็ได้" ป๊อบ
"นั่นซินะ ผมลืมคิดไปซะสนิทเลย  ผมมั่วแต่ห่วงก้อยจนลืมไปว่าถ้าทำแบบนั้นกุ้งอาจจะเป็นอันตรายได้"
"ตอนนี้เราคงต้องพยายามหาที่ที่พวกมันพากุ้งไปขังให้ได้ก่อน แล้วหลังจากนั้นเราต้องหาวิธีรวมพวกมันพร้อมกันเพื่อไม่ให้พวกมันหันมาทำร้ายแฟนคุณแทน" ป๊อบ

ผมกับป๊อบนั่งคิดว่าจะทำยังไงดี แล้วผมก็นึกวิธีที่จะรวบไอ้โต้ง ไอ้แดงและไอ้ต้องพร้อมกันทีเดียวและรู้ช่วยกุ้งได้ด้วย ผมบอกวิธีนี่กับป๊อบ ตอนแรกป๊อบบอกว่าจะหาลูกน้องที่เป็นผู้หญิงมาทำงานนี้ แต่ผมคิดว่ามันน่าจะต้องใช้คนที่ชำนาญงานดีกว่า ผมรีบติดต่อน้องเจี๊ยบที่เคยพาไปให้คุณอำนาจ น้องเจี๊ยบยินดีช่วยผมทำงานนี้แลกกับค่าจ้างสองหมื่น ซึ่งผมผมยินดีจ่ายให้เธอแบบไม่เสียดายเลย

หลังจากทุกอย่างลงตัวก็เหลือเพียงแค่รอเวลาที่โต้งกับแดงจะออกมาเที่ยวกันสองคนโดยที่ไม่ได้นัดกับเดย์ แล้วก็ดูเหมือนพระเจ้าเป็นใจคืนนั้นลูกน้องของป๊อบก็รายงานเข้ามาว่าโต้งกับแดงกำลังออกจากห้อง น่าจะไปเที่ยวที่ไหนซักแห่ง ป๊อบติดต่อไปยังลูกน้องอีกคนที่ตามนายเดย์อยู่ ตอนนี้นายเดย์เพิ่งพาผู้หญิงคนนึงเข้าโรงแรมม่านรูดไม่ได้นัดกับโต้งกับแดงไว้แน่ๆ

เมื่อโอกาสมาถึงแบบนี้ผมกับป๊อบเลยเริ่มทำตามแผนที่วางไว้ทันที ผมให้เจี๊ยบแต่งตัวเป็นสาวนักเที่ยวพร้อมกับติดตั้งเครื่องติดตามตัวเครื่องดักฟังและหูฟังเล็กๆ ใส่ที่หูข้างขวาเพื่อที่ผมจะได้สามารถบอกเจี๊ยบได้ว่าต้องทำอะไรบ้าง พวกเราขึ้นรถตู้ไปถึงร้านที่โต้งกับแดงเข้าไปดื่มเหล้าอยู่ข้างใน ผมเปิดประตูรถตู้และให้เจี๊ยบออกจากรถเพื่อเข้าไปในร้าน

ผมสั่งให้เจี๊ยบเข้าไปหาที่นั่งที่โต้งและแดงสามารถมองเห็นเธอได้ชัดเจน โดยมีลูกน้องป๊อบที่รอชี้ตัวโต้งกับแดงให้เจี๊ยบเห็น แล้วเจี๊ยบก็เข้าไปนั่งโต๊ะตรงข้ามกับโต้งและแดง ผมบอกให้เจี๊ยบส่งสายตาให้กับโต้งและแดงเพื่อล่อให้พวกนั้นเข้ามาหา เวลาผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมงก็ไม่มีวี่แววที่โต้งและแดงจะเข้ามาหาเจี๊ยบเลย

"พี่บีหนูยั่วพวกมันจนจะแย่แล้วนะ ขืนให้รอพวกมันเข้ามาแบบนี้คืนนี้ทั้งคืนมันคงไม่กล้าเข้ามาหาหนูหรอกค่ะ" เจี๊ยบพูดออกมาเบาๆ แต่เครื่องดังฟังก็ทำให้ผมป๊อบและทีมที่มาด้วยได้ยินกันอย่างชัดเจน
"ก็ได้ในเมื่อมันไม่ยอมรุกเข้ามาเราก็รุกเข้าไปหามันเอง" 
"ได้ค่ะ รอมานานแล้ว" เจี๊ยบ

เสียงเหมือนเจี๊ยบลุกขึ้นและกำลังเดิน

"สวัสดีค่ะพี่ๆ คือเหล้าหนูหมดแล้ว หนูขอเติมจากขวดพี่ได้ไหมค่ะ" เจี๊ยบส่งเสียงยั่วยวนสุดขีด
"ดะ ดะ ได้ซิครับเอาเลย พวกพี่กินกันไม่หมดหรอก" แดงพูดอย่างรีบร้อนเหมือนกลัวเจี๊ยบจะเปลี่ยนใจ
"แล้วจะให้หูนนั่งตรงไหนดีหละค่ะเนี่ย ข้างพี่คนนี้ หรือข้างพี่คนนี้ดี ไม่เอาดีกว่าหนูขอนั่งตรงกลางแล้วกันหนูชอบแพทคู่" เจี๊ยบ

พวกผมได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของโต้งและแดงอย่างชัดเจน

"ชะ ชะ เชิญจ๊ะ นั่งตามสบายเลย" โต้ง
"ขอบคุณค่ะ อืมพวกพี่มากันแค่สองคนหรอค่ะ หรือว่ามารอใครอยู่" เจี๊ยบ 
ผมเป็นคนสั่งให้เจี๊ยบถามแบบนี้เองเพื่อให้แน่ใจว่าเดย์จะไม่ตามมาที่นี่ เพราถ้าเดย์มาวันนี้พวกเราคงต้องถอดตัว เพราะเดย์ต้องสงสัยแน่ที่สาวสวยขนาดเจี๊ยบจะมาสนใจโต้งและแดงที่หน้าตาไม่เอาไหนแบบนี้ หรือไม่มันก็อาจจะคิดเคลมเจี๊ยบเอาไว้เอง
"ปะ เปล่าจ๊ะ พี่มากินเหล้ากันสองคนตามประสาคนโสดหนะ" แดง

แดงดูตื่นเต้นตามที่ผมคิดไว้ ผมคิดว่าแดงน่าจะเป็นประเภทไม่เคยได้แอ้มหญิง และคงอยากมากๆ จากที่ได้ฟังเทปที่ป๊อบปิดให้ฟัง และนายแดงนี้แหละจะทำให้ผมรู้ที่ซ่อนกุ้งและจับพวกมันพร้อมกันได้ทั้ง 3 คน

เจี๊ยบคุยจิจ๊ะกับทั้งคู่อยู่เกือบ 30 นาที แดงดูสนใจเจี๊ยบเป็นอย่างมาก แต่ดูโต้งจะระวังตัวไม่ค่อยตอบอะไรที่ผมสั่งให้เจี๊ยบถาม ผมเลยสั่งให้เจี๊ยบเริ่มแผนต่อไป

"โอ้ยยยพี่หนูเมาหรือยังเนี่ย" เจี๊ยบ
"ไม่รู้ซิ ทำไมหรอ" แดง
"ก็เวลาหนูเมาหนูชอบหงี่อะ พี่ว่าหน้าหนูเริ่มหงี่หรือยัง" เจี๊ยบ
เสียงสำลักเหล้าดังเข้ามาที่เครื่องดังฟังดังมาก
"เออ พี่ไม่แน่ใจ แต่เจี๊ยบดูหน้าแดงๆนะ" แดง
ผมนึกในใจควายเอ่ยผู้หญิงอ่อยขนาดนี้ยังไม่รู้ ผมเลยสั่งให้เจี๊ยบรุกหนักขึ้นอีก
"อืมพี่ลองแตะอกเจี๊ยบดูหน่อยซิค่ะ เจี๊ยบว่ามันเต้นแรงจัง เจี๊ยบกลัว" เจี๊ยบจับมือแดงที่จับที่หน้าอก
"เออ เออ มันก็ เต้นแรงนะ แต่พี่ว่า มันก็คงปรกติแหละ" แดง
"แม่งกูอ่อยขนาดนี้ยังไม่รู้อีก ควายเอ่ยเสียเวลาจริงๆ" เจี๊ยบแอบสบถเบาๆ แต่เสียงก็เข้ามาในเครื่องดักฟัง
ผมบอกให้เจี๊ยบใจเย็นแล้วชวนพวกนี้ตรงๆ เลยว่าอยากโดนแล้ว ถ้ามันยังโง่อีก ผมคงต้องเปลี่ยนแผน

"พี่ค่ะ เจี๊ยบเบื่อที่นี่แล้วเราไปหาที่ทำอะไรสนุกๆ กันสามคนดีกว่า" เจี๊ยบ
"สนุกๆ" แดงยังคงทำน้ำเสียงโง่ๆ เหมือนเดิม
ผมเลยบอกเจี๊ยบเข้าไปบอกที่ข้างหูมันเลยว่าอยากโดนเอาแล้ว เจี๊ยบทำตาม แดงตกใจจนพูดอะไรไม่รู้เรื่อง แต่โต้งที่วางมาทมานานก็เริ่มปริปาก

"ไปกันเลยไหมหละ แต่ต้องพร้อมกันสามคนนะ" โต้ง
"แหม นั่งเงียบมานานนะค่ะ พอได้ยินว่าจะเอากันนี่ พูดเป็นทันทีเลยหรอ" เจี๊ยบ
"หรือว่าไม่เอาหละ ถ้าไม่เอาก็ไม่ต้องคุยกันแล้ว" โต้ง
เจี๊ยบสบถเบาๆ อีกครั้ง "ไอ้เวนหน้าตาอย่างปลวก ยังทำเป็นหล่อเลือกได้อีกหรอมึง"
"แหมพี่ก็ หนูเงี่ยนจนแฉะแล้วนะ ไปกันเลยก็ได้" เจี๊ยบ
"ปะ ปะ งั้นเราไปกันเลย" แดงละลำละลัก
"อ้อ แต่ว่าหนูไม่ชอบแบบธรรมดานะค่ะ" เจี๊ยบ
"แล้วชอบแบบไหนหละ" แดง
"โรงแรมม่านรูดหรือห้องพักหนูไม่ชอบ หนูชอบแบบบ้านที่เงียบๆ อยู่ในสวนยิ่งดี อารมณ์เหมือนกำลังโดนจับไปข่มขืน แบบนี้หนูชอบ" เจี๊ยบ
"ได้ได้ พี่มีที่แบบนั้น" แดง
"เห้ยไม่ได้ ก็มันมีไอ้นั้นอยู่" โต้ง

แดงกับโต้งโต้เถียงกันเรื่องนี้ใหญ่โต แดงคงเงี่ยนมากจนยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้พาเจี๊ยบไปบ้านสวนเพื่อที่จะได้มีอะไรกับเธอ แต่โต้งที่ดูระวังตัวก็ไม่ยอมให้แดงทำแบบนั้น ทั้งคู่เริ่มเถียงกันหนักขึ้นผมเลยบอกให้เจี๊ยบใช้ร่างกายจัดการกับโต้งดู เจี๊บยทำเตามเธอเข้าไปกอดพร้อมกับเอาหน้าอกถูกับแขนโต้งและพูดอย่างยั่วยวน

"ทำไมหละค่ะ หนูสวยไม่พอหรอ พี่ไม่รู้สึกอยากเอาหนูบ้างเลยหรอ หนูหนะอยากจะแบให้พี่แทงแรงๆ จะแย่แล้วนะ ไม่รีบตัดสินใจเดี๋ยวหนูทนไม่ไหว ไปเบ็ดในห้องน้ำก่อนพี่จะอดนะ" เจี๊ยบ
"เอาน่าโต้งเดี๋ยวกูแบ่งเงินให้มึงเพิ่มก็ได้หมื่นนึงเป็นไง แล้วนี่ถ้ามึงยอมต้องน้องมึงก็ได้เอาด้วยนะ คุ้มจะตาย" แดงพยายามชักชวนเพื่อนให้เห็นด้วยอย่างสุดขีด
"เออ เออ อืม เดี๋ยวกูโทรหาไอ้ต้องก่อน" โต้งเสียงเหมือนกำลังเสียวเจี๊ยบคงจับของลับมันเข้าให้แล้ว

แดงบอกเจี๊ยบว่าเรียบร้อยแล้วแต่ที่ที่จะไปมีเพื่อนอีกคนอยู่ ผมรีบบอกให้เจี๊ยบบอกพวกมันว่าเธอชอบยิ่งเยอะยิ่งดี แดงยิ่งดูตื่นเต้นมาก แล้วโต้งก็กลับมา

"เอาหละไปกันเถอะเรียบร้อยแล้ว" โต้ง
"มึงบอกไอ้เดย์หรือเปล่าวะ" แดงกระซิบแต่เสียงก็ยังโดนเครื่องดักฟังดูดมาได้
"เปล่าแต่กูว่าจะโทรบอกมันระหว่างทาง ก็มันสั่งไว้นี่" โต้ง
"มึงจะบ้าหรอ บอกมันมันก็มาแล้วที่นี่น้องเจี๊ยบจะเลือกใครระหว่างไอ้เดย์หน้าหล่อกับพวกเรา" แดง
"แต่มันสั่งไว้นะ" โต้ง
"ถ้ามึงโทรเราก็ไม่ต้องไปดีกว่า เพราะว่าพอแม่งมาแม่งก็คว้าสาวไป และก็ไม่แบ่งเราเหมือนเดิม เรื่องเงินที่กูจะให้มึงก็ถือว่ายกเลิก และหลังเสร็จงานนี้กูกับมึงไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไป" แดงหน้ามืดตามัวยอมทำทุกอย่างให้ได้ฟันน้องเจี๊ยบ
"อะไรวะ กูกับมึงคบกันมาแต่เด็ก มึงจะเลิกคบกับกูเพราะเรื่องผู้หญิงหรอ" โต้ง
"ไม่ใช่แค่เรื่องผู้หญิง แต่กูกับมึงโดนไอ้เหี้ยเดย์เอาเปรียบมากี่ครั้งแล้ว มึงเคยคิดจะเชื่อที่กูพูดบ้างไหม ไม่เคยเลย ในเมื่อมึงรักมันนัก มีสาวก็คิดจะยกให้มัน กูก็ไม่อยากจะคบกับมึงอีกต่อไปแล้ว" แดง
"เห้ยอะไรวะ เออๆ ไม่โทรก็ไม่โทร เดี๋ยวกูปิดมือถือเลยดีไหม เผื่อไอ้เดย์มันโทรมา" โต้ง
"เออ แบบนี้ซะวะถึงจะเรียกว่าเพื่อน กูเปิดเครื่องด้วย ที่นี่มันก็จะไม่รู้ว่าเรากำลังไปบ้านสวนกัน" แดง

ทั้งคู่ตกลงกันได้ก็รีบพาเจี๊ยบออกมาจากร้าน ผมขอให้เจี๊ยบเปลืองตัวนิดหน่อยเพื่อทำให้พวกมันไม่ได้สนใจรถตู้ที่พวกผมจะขับตามหลังมันไป 

เจี๊ยบทำตามที่ผมบอกตั้งสามคนแทบไม่คุยกับมีแต่เสียงซีดซาด สงสัยน้องเจี๊ยบจะลงมือหนักมากทำเอาพวกมันขับรถเซไปเซมาเลยทีเดียว

พวกผมตามรถโต้งและแดงไปประมาณสองชั่วโมงก็ถึงทางลูกรัง เราต้องปิดไฟหน้าเพราะมันจะเห็นได้ชัด แต่โชคดีที่ตำรวจที่มาด้วยมีกล่องกลางคืนมาด้วยเราเลยยังสามารถตามพวกนั้นไปได้โดยไม่ต้องเปิดไฟหน้า

เราขับรถเข้าไปอีกประมาณครึ่งชั่วโมงก็เห็นบ้านที่อยู่กลางสวนหลังนึง ตำรวจหยุดรถที่ด้านนอกตัวบ้าน ส่วนโต้งขับรถต่อเข้าไปในบ้าน

"มากันแล้วหรอไหนวะ โห สวยเลยนี่หว่าพี่ทำไงถึงได้มาวะเนี่ย" ต้อง
"มึงอย่ารู้เลยมีให้เอาก็บุญแล้ว แล้วเรื่องที่สั่งว่าไง" โต้ง
"เรียบร้อยพี่ผมเอาไปไว้หลังบ้านแล้ว แต่มันคงต้องโดนยุงกัดนิดหน่อย" ต้อง
"ว้าวว พี่ใช่เลยแบบนี้แหละ แล้วมีตั้งสามคนแบบนี้ เหมือนถูกพามาข่มขืนจริงๆ หนูชอบ" เจี๊ยบ

หนุ่มๆ หัวเราะชอบใจกันใหญ่ที่โชคดีมาเจอสาวสวยที่ร่านขนาดนี้ ตอนนี้ผมป๊อบและพวกตำรวจลงจากรถตู้เตรียมตัวที่จะเข้าไปรวบตัวพวกมันทั้งสามแล้ว

ผมบอกให้เจี๊ยบลอให้พวกมันพาไปที่ห้องเพื่อที่พวกมันจะได้อยู่รวมกันที่เดียว จากนั้นผมก็บอกให้เจี๊ยบบอกพวกมันว่าเธอต้องเต้นยั่วก่อนถึงจะมีอารมณ์แล้วค่อยให้พวกมันเอา พวกมันเชื่อสนิทใจยอมถอดเสื้อผ้าออกหมดตามที่เจี๊ยบสั่ง ตอนนี้พวกผมมารอที่หน้าประตูห้องแล้ว ผมบอกให้เจี๊ยบออกห่างจากประตูและเมื่อเธอพร้อมให้พูดว่าเต้นจบแล้ว  พวกตำรวจจะได้บุกเข้าไปจับไอ้สามตัวนั้นทั้นที

"เต้นจบแล้วค่ะ" เจี๊ยบ
"ดีเลยมานี่เลยน้อง" แดง
ตำรวจถีบประตูเข้าไปทันที
"หยุดนะอย่าขยับ" ตำรวจ
"อะไรกันวะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น" ต้อง
"เพราะอีนี่แน่กูบอกมึงแล้วใช่ไหมไอ้แดง" โต้ง
"กูจะรู้ได้ไงวะ มึงเองก็อยากไม่ใช่หรอ" แดง
"หยุดพูดกันได้แล้วเอามือไว้บนหัวอย่าขัดขืน" ตำรวจ

ตำรวจรวบตัวพวกมันได้ทั้งสามคนพร้อมกันและช่วยกุ้งที่สภาพร่อแร่ออกมากได้ พวกเราไม่ได้กลับไปที่โรงพักหรือสถานีตำรวจ แต่เราพาตัวพวกมันและกุ้งไปยังเซฟเฮาท์ ซึ่งผมขอร้องให้พี่คมช่วยขอร้องเพื่อที่เป็นนายตำรวจใหญ่ช่วย เพราะถ้าเอาตัวพวกนี้กลับไปโรงพักคงมีข่าวแล้วทีนี่ไอ้เดย์อาจจะทำร้ายก้อยแทน หรือจับก้อยเป็นตัวประกันเพื่อเอาตัวรอด

หมอที่รออยู่รีบพากุ้งไปรักษาทันที ส่วนพวกคนร้ายอีกสามคนก็แยกกันขังไว้คนละห้องและตำรวจเฝ้าอยู่ตลอดเวลา

หลังจากที่หมอรักษากุ้งเสร็จและกุ้งเองมีสติพอที่จะคุยรู้เรื่องแล้วผมก็เข้าไปหากุ้งที่ห้องพัก กุ้งเห็นผมเค้ารีบยกมือไว้และขอร้องไม่ให้ผมจับเค้า

"พี่ครับผมขอโทษ อย่าจับผมเลยนะครับ ผมไม่รู้จริงๆ ผมโดนไอ้เดย์มันหลอก" กุ้ง
"พี่มาช่วยกุ้ง ไม่ได้มาจับกุ้ง" 
"จริงๆ นะครับพี่ ผมไม่รู้จริงๆ ผมไม่รู้จริงๆ ว่ามันต่างหากที่หลอกพี่สาวผม" กุ้ง

กุ้งเล่าให้ผมฟังว่าเดย์เข้ามาจีบก้อยแล้วมาส่งที่บ้านจากนั้นก็พยายามเข้ามาตีสนิทกับคนที่บ้าน ทำให้เค้าเริ่มมาตีสนิทกับกุ้งด้วย หลังจากนั้นเดย์ก็มักจะนัดเจอกุ้งบ่อยๆ เพื่อเลี้ยงข้าวบ้าง แนะนำสาวๆ ให้บ้างจนเริ่มสนิทกัน แล้วอยู่ๆ มาวันนึงเดย์ก็นัดกุ้งมาหาบอกว่ามีเรื่องกลุ้มใจอยากปรึกษา กุ้งที่หลงเชื่อใจเดย์ก็รีบมาหาทันที เดย์บอกกุ้งว่าพี่ก้อยกำลังลำบาก พี่ก้อยโดนผู้ชายคนนึงหลอกพาเข้าโรงแรมแล้วถ่ายภาพเก็บไว้ ตอนนี้พี่ก้อยต้องหาเงินเพื่อมาและกับรูปที่โดนถ่ายไว้ เดย์บอกว่าเค้าเองก็อยากจะช่วยแต่จำนวนเงินมันมากจนเค้าเองก็ไม่ไหว ตอนนี้ก้อยทำได้เพียงต้องไปหาผู้ชายคนนั้นเพื่อสนองตัณหาให้มันเพื่อที่จะไม่ให้มันเผยแพร่รูปที่มันถ่ายไว้ออกไปทางเนท

กุ้งซึ่งรักพี่สาวมากพอได้รู้เรื่องนี้ก็โกรธมาก กุ้งพยายามถามว่าคนที่ทำเป็นใครแล้วเค้าจะจัดการเอง เดย์ยอมบอกชื่อคนที่ทำ บอกว่าชื่อ บี ทำงานอยู่ที่ไหน และกำชับกุ้งว่าห้ามบอกเรื่องนี้กับก้อยเด็ดขาด กุ้งรับปาก ที่แรกกุ้งก็คิดจะมาฆ่าผมที่ทำงานเลย แต่ด้วยความที่ยังเป็นเด็กพออารมณ์โกรธเริ่มเบาลงเค้าก็เริ่มลังเลจนกระทั้งก้อยลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้านแล้วผมโทรไปหา พอได้คุยกับผมกุ้งคิดว่าผมกำลังจะเรียกก้อยไปเพื่อระบายตัณหาอีก กุ้งจึงตัดสินใจมาขู่ผมเพื่อให้เลิกยุ่งกับพี่สาวเค้า

กุ้งคิดว่าผมคงไม่กล้ายุ่งกับพี่สาวเค้าแล้วหลังจากที่ไปขู่ผมที่บริษัทฯ แต่เย็นนั้นเดย์ก็นัดกุ้งไปหาอีก แล้วเล่าเรื่องที่ก้อยนัดเจอผม เดย์บอกว่าก้อยรวบรวมเงินได้ก้อนนึงแต่ก็ยังไม่พอ เธอบอกว่าจะยอมแลกด้วยการยอมทำทุกอย่างให้ผม 1 คืนรวมกับเงินนั้นเพื่อที่จะให้ผมคืนรูปให้เธอ

"แบบนี้นี่เองพี่คิดอยู่นานแต่ก็คิดไม่ออกว่าทำไมกุ้งถึงอยากฆ่าพี่ทั้งๆ ที่พี่ก็แค่แฟนเก่าก้อย"
"ผมขอโทษครับพี่ ผมเลือดขึ้นหน้าพอได้ยินแบบนั้น ผมคิดได้อย่างเดียวคือต้องทำให้พี่หายไปพี่ก้อยถึงพ้นจากเรื่องนี้ไปได้" กุ้งร้องไห้เสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป
"พี่เข้าใจแล้วไม่ต้องร้องไห้เราเป็นผู้ชายนะ"
"พี่บีผมอยากกลับบ้าน" กุ้ง
"อืม พี่คงต้องขอให้กุ้งอยู่ที่นี่ซักพักก่อนนะ ถ้ากุ้งกลับไปตอนนี้ตัวกุ้งเองจะเป็นอันตราย คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มันไม่ธรรมดาเพื่อตัดตอนไม่ให้สืบไปถึงตัวมัน มันสามารถที่จะฆ่าใครก็ได้"
"ครับ" กุ้ง
"แล้วอีกอย่างถ้ากุ้งกลับไปตอนนี้ พี่สาวกุ้งอาจจะกลายเห็นคนที่โดยจับตัวไปแทนก็ได้ พี่ไม่อยากให้ก้อยต้องเจอเรื่องแบบนั้น"
"พี่รักพี่ก้อยมากไหมครับ" กุ้ง
"มากซิ พี่ยอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้พี่ก้อยต้องเจ็บอีก"
"ผมขอโทษนะครับที่ผมเข้าใจพี่ผิด ผมกลับมาทำร้ายคนที่รักพี่สาวผมมากกว่าใครๆ" กุ้ง
"ไม่เป็นไร อย่าคิดมากเลย  พักผ่อนเถอะ"
"ครับ" กุ้ง

ผมออกมาจากห้องแล้วเล่าเรื่องที่กุ้งบอกผมกับป๊อบ ผมคิดว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้คงไม่มีใครนอกจากนายวิบูลย์ ผมอยากจะจับมันให้ได้ด้วย แต่ดูว่าคงจะยากเพราะมันระวังตัวแจ ผมเลยคิดแผนอีกแผนขึ้นมา

ผมจะใช้ประโยชน์จากความอ่อนแอของแดงอีกครั้ง ผมกับป๊อบเข้าไปสอบสวนแดง

"ว่าไงยอมบอกหรือยังว่าใครจ้างพวกแก" ป๊อบ
"ไม่รู้ไม่มีกูทำเอง" แดง
"ทำเองหรอ แล้วทำทำไม เรียกค่าไถ่งั้นหรอ ไม่เห็นแกติดต่อครอบครัวเค้าเลยนี่" 
แดงเงียบป๊อบเลยเอาสันมือตบกระบาลมันไปอย่างแรง
"โอ้ยยย ตำรวจทำร้ายประชาชนหรอวะกูจะฟ้องคอยดู" แดง
"ฟ้อง แกจะฟ้องใคร"
"ฟ้องใครก็ได้กูเจอใครกูจะฟ้องให้หมด พวกนักข่าว พวกโทรทัศน์" แดง
"แกคิดว่าแกอยู่ที่ไหน ที่นี่ไม่ใช่โรงพัก ไม่มีใครรู้ว่าแกอยู่ที่นี่" 
ผมลุกขึ้นไปเปิดม่านที่ปิดหน้าต่างอยู่เผยให้เห็นด้านนอกที่มีแต่ป่าไม้เต็มไปหมด
"ไงแกคิดว่าที่นี่สถานีตำรวจกลางป่าหรือไง"
"พวกมึงพากูมาทำไมวะ พวกมึงไม่ใช่ตำรวจหรอ" แดง
"ผมไม่ใช่ แต่คนใช่ แล้วมันจะสำคัญยังไงในเมื่อถ้าพวกแกซักคนจะตายที่นี่มันก็ไม่มีใครรู้ใครเห็น"
"อะไรวะ ตำรวจเหี้ยอะไรจะฆ่าประชาชน" แดง
ป๊อบตบปากแดงอย่างแรงอีกครั้ง
"เลือกเอาจะช่วยเราหรือจะถูกผังที่นี่ เพื่อนแกคนอื่นรอที่จะช่วยเราอยู่นะ" ป๊อบ
"ไม่จริงหรอกพวกกูไม่มีทางทรยศกูหรอก มึงอย่ามาโกหกกูซะให้ยากเลย" แดง
"งั้นหรอ แต่พวกมันบอกว่าที่โดนจับครั้งนี้มาเพราะความหน้ามืดของนาย มันโทษนายกันใหญ่ถึงกับบอกว่าถ้ารอดไปได้มันจะฆ่านายซะ" 
"ไม่จริงหรอ ไม่จริง" แดงเริ่มทำหน้าสับสน

เป็นไปตามแผนแดงเริ่มเชื่อว่าเพื่อมันอีกสองคนยินดีช่วยงานตำรวจเพื่อเอาตัวรอด

"ก็ได้แล้วผมจะโดนอะไรบ้าง ผมจะได้ลดโทษไหม" แดง
"ได้แน่นอน นายจะได้ลดโทษถ้าให้ความร่วมมือ" ป๊อบ
"ได้ตกลงผมต้องทำยังไง" แดง

แดงยอมร่วมมือกับพวกผม ผมให้แดงโทรหาเดย์เพื่อบอกว่าพวกเค้ารอต่อไปไม่ไหวแล้ว เค้าอยากได้เงินแล้วรีบแยกย้ายกันไปหลบหนี

"อะไรวะพวกมึงนี่ยังไงกันกูบอกให้รอก่อนไงหละ" เดย์
"กูไม่รอแล้วก็อยากได้เงินไม่งั้นก็ยกเลิก" แดง
"มึงบอกให้โต้งมาคุยกับกูเลย" เดย์
"ตอนนี้กูคุมแล้วส่วนแบ่งของมันเป็นของกูแล้ว" แดง
"อะไรวะมันเกิดอะไรขึ้น" เดย์
"ตอนนี้ไอ้โต้งกับไอ้ต้องมันกลายเป็นผีเฝ้าสวนไปแล้ว ถ้ามึงตุกติกกูก็เลิก แต่คนต่อไปที่จะได้มานอนเฝ้าสวนนี้คือมึง" แดง
"มึงขู่กูหรอ" เดย์
"กูไม่ได้ขู่ แต่ตอนนี้กูสติแตกแล้ว กูไม่กลัวใครทั้งนั้น มึงรีบบอกแผนต่อมาให้จบกูจะได้จบๆ เรื่องนี้แล้วหนีไปซ่อนตัวซะที" แดง
"เออๆ แต่กูยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงให้ไอ้บีมันกลายเป็นแพะรับบาปได้" เดย์
ผมบอกแดงให้พูดตามที่ผมเขียนให้ดู
"เอางี่ มึงบอกมาว่ารถมันอยู่ที่ไหน กูจะไปขโมยมาจากนั้นกูจะฆ่าไอ้เด็กนี่แล้วเอาศพไว้ท้ายรถมันแล้วเอาไปทิ้งให้คนมาเจอ" แดง
"มึงขโมยรถเป็นด้วยหรอ" เดย์
"กูมีอะไรที่ทำได้มากกว่าที่มึงรู้เยอะ อย่าเรื่องมากเอาหรือไม่เอา ไม่เอามึงก็เตรียมตัวมานอนเป็นเพื่อนไอ้โต้งกับไอ้ต้องได้เลย" แดง
"เออๆ ตกลง ถ้ามึงทำสำเร็จกูจะโอนเงินให้มึงทันที" เดย์
ผมเขียนให้แดงพูดตามอีก
"ไม่เอากูจะเอาเงินสดเอาแบบแบงค์ไม่เรียงด้วย" แดง
"นี่มึงดูหนังมาไปหรือเปล่าวะ" เดย์
"มึงจะเอาหรือไม่เอา กูเริ่มลำคาญแล้วนะ" แดง
"เออ เอา เอา มึงทำให้ได้ตามที่พูดแล้วกัน ถ้ามึงทำได้กูจะขอค่าแรงเพิ่มจากนายกูให้" เดย์
"เออตกลงมึงเตรียมตัวฟังข่าวดีได้เลย" แดง

จากนั้นผมก็ต้องแกล้งกลับไปทำงานตามปรกติเพื่อไม่ให้เดย์สงสัย เพราะลูกน้องป๊อบบอกว่ามันแอบมาดูราดราวที่บริษัทฯ ผมบ่อยๆ หลังจากนั้นอีกสามวันผมก็แกล้งขอให้แนนมารับและทิ้งรถไว้ที่บริษัทฯ เดย์รีบโทรบอกแดงให้มาขโมยรถทันที ผมให้ลูกน้องของป๊อบมาเอารถผมไปเก็บไว้ที่เซฟเฮาท์ จากนั้นก็ให้แดงโทรไปหาเดย์เพื่อบอกว่าได้รถผมไปแล้ว ลูกน้องป๊อบบอกว่าเดย์ไปเช็คที่บริษัทฯ ผมว่ารถผมหายไปจริงๆ หรือเปล่าก่อนจะที่เดย์จะโทรกลับมาหาแดงอีกรอบ

"เยี่ยมมากกูรายงานนายกูแล้ว เค้าเตรียมเงินไว้แล้วทันทีที่กูแน่ใจว่าไอ้บีติดคุกแน่ๆ กูจะไปรับเงินแล้วนัดเจอมึงทันที" เดย์
"เออ กูจะได้ฆ่าไอ้เด็กนั่นซะที กูลำคาญมันร้องไห้หวะ" แดง
"มึงนี่โหดกว่าที่กูคิดเยอะนะ แต่ก็ดีทำงานเยี่ยม กูก็ได้หน้าด้วย แล้วกูจะรอฟังข่าวดี" เดย์

วันรุ่งขึ้นผมก็บอกให้ป๊อบแกล้งแจ้งข่าวเรื่องพบศพกุ้งอยู่ท้ายรถผมที่จอดอยู่ในโรงงานร้างแห่งหนึ่ง แต่พยายามบอกว่ามันอยู่ต่างจังหวัดต้องรอประมาณสองสามวันก่อนที่จะนำศพมากรุงเทพได้ เพื่อไม่ให้ก้อยตรงไปหาศพน้องชายก่อน 

แล้วก้อยก็พาตำรวจมาจับผมตามแผนที่ผมวางไว้ ผมต้องแกล้งบอกก้อยว่าผมจะยอมรับผิดเพราะกลัวเธอจะทำอะไรโง่ๆ เช่นพยายามฆ่าผมหรือฆ่าตัวตาย อย่างน้อยถ้าเธอเคียดแค้นผมเธอก็ต้องทนอยู่ดูจนกว่าผมจะโดนลงโทษ แล้วผมก็ต้องขอโทษแนนที่ต้องพูดออกไปแรงๆ อย่างนั้นเพราะเธอดันมาโดยที่ไม่ได้อยู่ในแผนแต่ก็ต้องขอบคุณเธอที่ทำให้เดย์เชื่อสนิทใจว่าผมหมดทางรอด

กลับมาที่เซฟเฮาท์ ณ เวลาปัจจุบัน 

"คุณบีป๊อบมีข่าวร้ายมาบอกค่ะ คนมาส่งเงินเป็นแค่วินมอเตอร์ไซด์ธรรมดา แต่เรารวบตัวนายเดย์เอาไว้แล้ว" ป๊อบ
"แล้ววินมอเตอร์ไซด์พอจะเป็นพยานบอกเบาะแสถึงนายวิบูลย์ได้ไหมครับ"
"ไม่ได้เหมือนกันค่ะ ดูท่าจะจ้างต่อๆ กันมาหลายทอด คงยากที่จะสาวถึงตัวการใหญ่" ป๊อบ
"ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็คิดไว้แล้วว่าคนอย่างนายวิบูลย์ต้องไม่พลาดโดนจับแค่เรื่องง่ายๆ แบบนี้ แต่มันก็ดี ผมจะได้มีโอกาสล้างแค้นชนิดที่มันจะไม่มีโอกาสกลับมาแว้งกัดผมได้อีก"
"เอาหละค่ะ และตามที่คุณขอไว้" ป๊อบเรียกลูกน้องให้นำตัวเดย์เข้ามา
"อะไรวะพากูมาที่ไหน กูไม่ได้ทำอะไรผิด เดี๋ยวนายกูจะมาประกันกูเอง" เดย์ถูกคลุมหัวอยู่เลยไม่รู้ว่าผมอยู่ที่นี่ด้วย
"นายของคุณคงไม่มาประกันคุณหรอก แต่ผมว่าตอนนี้เค้าอาจจะกำลังหาคนเก็บคุณอยู่ก็ได้"
"ใครวะ ไอ้บีหรอ ทำไมมึงอยู่ที่นี่ได้ นี่มันเรื่องอะไรกันวะ" เดย์
ผมให้ป๊อบดึงถุงคลุมหัวเดย์ออก
"มึง มึงทำอะไรวะ พวกมึงหลอกกูงั้นหรอ" เดย์
"คุณบีตามสบายนะค่ะ ป๊อบกับลูกน้องขอตัวออกไปข้างนอกก่อน" ป๊อบ

เดย์รู้ตัวว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นมันรีบหาทางเอาตัวรอดสุดขีด

"เห้ยเดี๋ยวซิมึงจะทำร้ายคนไม่มีทางสู้หรอวะ งั้นมึงกับก็มันก็เลวไม่ต่างกันหรอก" เดย์
"คุณป๊อบแกะกุญแจมือมันที"
"คุณบี" ป๊อบ
"ผมไม่ทำคนไม่มีทางสู้"
"ก็ได้ค่ะ" ป๊อบ

ป๊อบปลดกุญแจให้เดย์จากนั้นก็พาลูกน้องออกจากห้องไป

"มึงแน่นักหรอว่าทำตัวเป็นลูกผู้ชาย แล้วมึงจะรู้สำนึกที่แกะกุญแจให้กู" เดย์
"แกเคยได้ยินไหม หมาเห่ามันไม่กัด"
"มึงด่ากูเป็นหมาหรอ เมียมึงก็โดนหมาตัวนี้เย็ดแล้วหละวะ" เดย์

ผมหมดความอดทนพุ่งเข้าไปเงื่อมือจะต่อยไอ้เดย์ แต่มันส่วนหมัดมาก่อน ผมเองตัวหลบพร้อมกับสอยชายโครงที่มันกำลังเปิดว่างดังปึก เดย์ถอยไปตัวง้อ

"เห้ยเดี๋ยวซิวะกูยังไม่ทันทั้งตัว" เดย์

ผมเดินเข้าไปไกล้ไอ้เดย์ก็รีบลุกขึ้นมาถีบเข้าที่ท้องผมจนผมเซถอยออกมา

"เป็นไง ทำได้แค่นี้หรอวะ ถึงว่าเมียถึงมีชู้" เดย์

ผมคงต้องเลิกใจดีกับไอ้นี่แล้ว ผมคงต้องเอาจริงซักที ผมเข้าไปหลอกว่าจะต่อยขวาเดย์ยกการ์ดขึ้นผมก็ซอยชายโครงซ้ายมันอีกดังปึง เดย์กุมท้องตัวงอด้วยความเจ็บปวด ผมก็ฮุกขวาเข้าที่หน้ามันอย่างแรงจนหน้ามันสะบัดไปตามหมัดผม เดย์เซถอยไปไม่สามารถป้องกันตัวต่อไปได้ผมตามเข้าไปคว้าคอมันแล้วแทกเข้าซ้ายใส่ชายโครงมันอีกแบบไม่ยั้

  เนื้อเรื่องที่ขาดหาย

จนได้ยินเสียงดังกร๊อบ จากนั้นผมก็ปล่อยมือที่คล้องคอมันอยู่แล้วพุ่งตัวเข้าไปฟันศอกขวาไปที่หน้าของมัน เลือดมันกระชูดออกมาเต็มหน้า จากนั้นผมก็ถีบเข้าไปที่ท้องเดย์จนมันกระเด้นไปชนกำแพงแล้วทรุดตัวลงนั่งก่อนที่จะหมดสติไป ผมตามเข้าไปคว้าเสื้อเดย์ขึ้นมาเพื่อจะชกหน้ามันอีก แต่ด้วยสภาพหน้าของมันที่ยับเยินมีรอยแผลแตกจากซอกผมเป็นทางยาว ผมเลยปล่อยมือแล้วทิ้งให้มันหมดสติต่อไป ผมเปิดประตูแล้วให้ลูกน้องป๊อบเข้ามาใส่กุญแจมือเดย์เหมือนเดิม "แค่นี้เองหรอค่ะ ป๊อบนึกว่าคุณบีจะเอามันจนตายซะอีก" ป๊อบ "แค่นี้แหละครับ ชีวิตมันยังมีค่า อย่างน้อยก็เอาไว้เล่นงานนายวิบูลย์ได้" "นั่นซินะค่ะ แล้วจะเอายังไงต่อไปค่ะ" ป๊อบ "ผมจะพากุ้งไปส่งบ้าน แล้วที่เหลือผมคงต้องฝากคุณป๊อบแล้ว" ผมพากุ้งออกจากเซฟเฮาท์เพื่อพาเธอไปส่งบ้าน ระหว่างทางผมก็ได้คุยกับกุ้งอีกครั้ง "กุ้งไม่ต้องขอโทษพี่แล้วหละ ที่จริงพี่เองก็ไม่ใช่คนดีอย่างที่กุ้งคิดหรอก พี่เองก็ยังมีผู้หญิงคนอื่นอีก แล้วยังเห็นแกตัวขอให้พี่สาวกุ้งยอมรับเรื่องนี้อีก" "ผมไม่เข้าใจเรื่องระหว่างพี่กับพี่ก้อยนะ แต่ผมรู้ว่าพี่รักพี่ก้อยมากถึงพี่จะมีคนอื่นอย่างที่พี่บอก พี่ก็ดีกับพี่สาวผมมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอแฟนของพี่ผมมาทุกคน" กุ้ง "ขอบใจนะแต่ดูเหมือนตอนนี้พี่สาวกุ้งเค้าจะรับไม่ได้เรื่องที่พี่มีแฟนอีกสองคนแล้วหละ แต่ไม่เป็นไรยังไงพี่ก็ยังรักเค้าและอยากให้เค้าเลือกทางที่เค้ามีความสุขมากที่สุด" "ไม่เป็นไรครับพี่ผมจะเชียร์พี่เอง ถึงยังไงพี่ก้อยก็เคยยอมรับพี่ได้ ยังไงพี่ก้อยก็ต้องกลับมารับได้อีกแน่ๆ" กุ้ง "ขอบใจมากนะ ว่าแต่พี่ต้องทำยังไงเลี้ยงข้าวแนะนำสาวให้เป็นการตอบแทนหรือเปล่า" ผมแซวกุ้งเรื่องที่เดย์เคยทำแบบนี้ "ไม่เอาแล้วพี่ ผมเข็ดแล้วครับพี่" กุ้ง "พี่ล้อเล่นแต่เรากินข้าวกันบ้างก็ได้ถือว่าเป็นเพื่อนกัน มีอะไรก็โทรหาพี่ได้นะ พี่ยินดีใช้คำปรึกษา" "ขอบคุณครับ" กุ้ง แล้วผมก็นึกได้ว่าแนนอาจจะกลับไปหาผมที่โรงพักอีกถ้าเธอไม่เจอเธอคงกำลังโวยวายกับพวกตำรวจที่สถานีอยู่แน่ๆ ผมเลยรีบกดโทรศัพท์หาเธอทันที "พี่บีอยู่ไหน พี่บีไปไหนอะ แนนมาที่โรงพักแล้วไม่เจอพี่ แนนเอาข้าวมาให้ พี่บีโดนย้ายไปไหนอะ แนนอยากเจอพี่บีนะ" แนนพูดมาไม่หยุด "ใจเย็นๆ แนน พี่ถูกปล่อยตัวแล้ว" "จริงหรอ พี่บีอยู่ไหน แนนจะไปหา" แนน "พี่กำลังจะกลับบ้าน แนนไปรอพี่ก่อนเลย" "ไม่เอาแนนจะไปหาพี่แนนอยากเจอพี่ตอนนี้" แนน "แนนอย่าดื่อซิ แนนไปรอพี่ที่บ้านนะ ถ้าพี่ไปที่บ้านแล้วไม่เจอแนนพี่จะโกรธจริงๆ ด้วย" "ค่ะ แนนจะไปรอที่ คอนโดนะ พี่บีรีบมานะแนนจะรอทานข้าวด้วย" แนน "จ๊ะ พี่จะรีบไป" กุ้งมองหน้าผมเค้าคงสงสัยว่านี้คือแฟนอีกคนของผมใช่ไหม "ใช่แล้วหละนี่แฟนอีกคนของพี่" "เค้าดูรักพี่มากนะ แล้วทำไมพี่ยังมีพี่ก้อยอีก อืมพี่พอจะบอกผมได้ไหม" กุ้ง "ได้ซิ พี่รักกับก้อยมาก่อนแฟนคนอื่น แต่พี่ก็พลาดเพราะความที่พี่เจ้าชู้มาหลงรักผู้หญิงอื่นอีก พี่บอกตรงๆ พี่เลือกใครไม่ได้ กุ้งอาจจะหาว่าพี่เห็นแก่ตัว แต่พี่ก็ยืนยันว่าพี่รักทุกคนเท่ากัน พี่คงแก้ตัวได้แค่เนี่ยพี่ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกที่พี่มียังไง" "ไม่หรอกครับพี่ไม่ได้แก้ตัว ผมเชื่อว่าพี่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ ไม่งั้นพี่คงไม่ยอมเสี่ยงชีวิตช่วยพี่สาวผม แล้วก็ยังไม่แจ้งความจับผมทั้งๆที่ผมทำพี่เกือบตาย" กุ้ง "ขอบใจนะ ถ้าก้อยเข้าใจพี่แบบกุ้งก็คงดี" "ไม่ต้องกลัวหรอกครับพี่ พี่ก้อยต้องเข้าใจพี่แน่ๆ ผมเองก็จะคอยช่วยเชียร์พี่ครับ" กุ้ง ผมขับรถไปถึงหน้าบ้านก้อย จากนั้นผมกับกุ้งก็ลงจากรถ กุ้งเข้าไปกดกริ่งเรียกคนออกมาเปิดประตู ก้อยแง้มประตูออกมาดูพอเป็นว่าเป็นกุ้งเธอก็รีบออกมาหาทันที ก้อยเข้ามากอดกุ้งไว้ แต่พอเธอเห็นว่าผมอยู่ด้วยก้อยก็รีบจับกุ้งไปที่ด้านหลังเหมือนกลัวผมจะทำร้ายกุ้ง "อย่าทำอะไรน้องก้อยอีกนะ ออกไปนะ" ก้อย "ไม่พี่ พี่เข้าใจพี่บีผิดแล้ว" กุ้ง แล้วกุ้งบอกให้ก้อยใจเย็นจากนั้นกุ้งก็พาผมเข้าไปในบ้าน กุ้งเล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อแม่และก้อยฟังโดยที่ผมนั่งอยู่ด้วย พอกุ้งเล่าจบพ่อแม่กุ้งก็ขอบคุณผมที่ช่วยกุ้งให้ปลดภัยและไม่เอาเรื่องที่กุ้งแทงผม หลังจากนั้นพ่อแม่และกุ้งก็ปล่อยให้ผมได้มีโอกาสคุยกับก้อย "ขอโทษนะค่ะที่ก้อยเข้าใจพี่บีผิดไป" ก้อย "ไม่เป็นไรหรอกก้อย พี่ผิดเอง เรื่องทั้งหมดมันเกิดเพราะพี่" "งั้นพี่บีคงรู้หมดแล้วซินะค่ะว่าเกิดอะไรขึ้นกับก้อย" ก้อย "พี่ไม่สนใจมันหรอก และพี่ก็ไม่คิดจะจำมันด้วย ขอแค่ก้อยเป็นเหมือนเดิมก็พอ" ก้อยนิ่งไปพักใหญ่ "ก้อย เรากลับมาเหมือนเดิมได้ไหม พี่รักก้อยมากนะ ถ้าก้อยยังรู้สึกดีๆ กับพี่อยู่ พี่ก็อยากให้เราเป็นเหมือนเดิม" ก้อยเริ่มร้องไห้ "ทำไมค่ะ ทำไมพี่บีต้องดีกับก้อยแบบนี้ ยิ่งพี่ดีมากเท่าไหร่ ก้อยยิ่งไม่มีหน้าจะกลับไปหาพี่อีก" ก้อย "ก้อย ทำไมหละ เรื่องที่ผ่านมาช่างมันเถอะ ขอแค่ต่อจากนี้เรารักกันก็พอแล้ว แค่นี้มันก็ทำให้เรามีความสุขแล้วไม่ใช่หรอ" "ก้อยทำไม่ได้ ก้อยลืมไม่ได้ว่าเคยทำให้พี่ต้องเสียใจ ลืมไม่ได้ว่าเคยนอกใจพี่ไปมีอะไรกับคนอื่น" ก้อย "ก้อยพี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่แคร์ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น เราจะไม่พูดถึงมันอีก" "พี่บีรักก้อยไหมค่ะ" ก้อย "รักซิก้อยพี่รักก้อยมากนะ" "งั้นก้อยขออะไรพี่อย่างได้ไหมค่ะ" ก้อย "ขออะไรหละก้อย พี่ให้ก้อยได้อยู่แล้ว" "พี่บีช่วยกลับไปก่อนได้ไหมค่ะ แล้วอย่าเพิ่งติดต่อก้อย ก้อยยังทำใจไม่ได้ บ้างทีซักวันนึงก้อยอาจจะทำใจได้แล้ววันนั้นเราคงได้กลับไปเป็นเหมือนเดิม" ก้อย "ก้อยทำไมหละ พี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่แคร์ไม่ว่าก้อยจะเป็นยังไง" "พี่บีทำให้ก้อยไม่ได้หรอค่ะ ไหนว่าพี่บีรักก้อยไง" ก้อย "ก้อย พี่" "กลับไปเถอะค่ะ ก้อยขอโทษพี่ด้วยนะค่ะ ลาก่อนค่ะ" ก้อย ผมโดนก้อยบอกเลิกอีกแล้วครั้งนี้ไม่ใช่เพราะเธอมีคนอื่น ไม่ใช่เพราะผมมันหลายใจ แต่เพราะเธอทนไม่ได้ที่จะอยู่กับผมแล้วคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ ผมนึกถึงคำพูดที่พี่คมเคยพูดไว้ ไหนๆ จะต้องจากกันจริงๆ ผมก็ควรทำให้เธอรู้ว่าผมรักเธอจนถึงที่สุด "พี่จะกลับไปก่อน แต่พี่ไม่ขอรับคำบอกลาของก้อยนะ ก้อยยังมีพี่อยู่เสมอไม่ว่าจะเมื่อไหร่ พี่พร้อมจะกลับมายืนข้างๆ ก้อยเมื่อก้อยต้องการ วันนี้พี่จะกลับไปก่อน ก้อยรีบนอนนะอย่าคิดอะไรมากราตรีสวัสดิ์นะ" ผมลุกขึ้นแล้วหันหลังเดินออกจากบ้านโดยที่มีเสียงร้องไห้โฮของก้อยดังตามหลังมา ผมต้องปล่อยให้เธอได้ร้องไห้อย่างที่เธอต้องการเผื่อบ้างที่น้ำตาจะช่วยให้เธอลืมเรื่องเลวร้ายที่ผ่านมาได้ แล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิม จบตอนที่ 18 จบเรื่องกุ้งแต่ก้อยก็ยังไม่เหมือนเดิม ไม่มีเสียวอีกเช่นเคย ตอนหน้าจะกลับมามีแล้วแต่ขอแบบอ่อนๆ แล้วกันนะครับ ขอบคุณกำลังใจจากเพื่อนๆ ที่คอยคิดตามผลงานตลอดมา

พระเอกของผมนายบียอมเจ็บตัวอีกตามเคย

ตัวร้ายยังรอดอีกครั้ง