แก้ไขล่าสุด X-SOZE เมื่อ 2012-3-24 20:13

สวัสดีครับทุกคน ก่อนอื่นต้องขอโทษที่หายไปหลายวันนะครับ มีเรื่องยุ่งๆนิดหน่อย ผมคิดว่าเรื่องของผมคงไม่ค่อยถูกใจนักอ่านที่ชอบเรื่องเซ็กเท่าไหร่นักเพราะ ผมแต่งเรื่องแนวนั้นไม่เก่ง ส่วนใหญ่จะออกแนวดราม่ามากกว่าที่ถนัด ยังไงก็ช่วยโพสตอบด้วยนะครับ ยิ่งโพสตอบเยอะยิ่งลงตอนต่อไปเร็วนะครับ ถ้าน้อยก็....ค่อยว่ากัน ขอบคุณครับ

Lay's ตอนที่ 11   พายุกำลังมา......
"พี่เรย์ค้ะ...ถ้าซักวันนึง...ถ้าเกิดเราต้องเลิกกัน..พี่เรย์จะทำยังไง?" เสียงหวานๆของหญิงสาวถามคนรักขณะที่สองกำลังอยู่ในห้องนอนของเธอ
"อืมมม...พี่ก็ไม่รู้สิ...พี่คงทรมานมากแน่ๆ...แล้วฝนล่ะ?" แฟนหนุ่มหันมาถามกลับ
"ฝนก็ไม่รู้เหมือนกัน...ถ้าวันไหนเราไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว...มันก็คงเป็นเพราะว่า...โชคชะตาละมั้ง?" แฟนสาวตอบด้วยสายตาเศร้าหมอง
"ไม่เอาน่า...อย่าพูดถึงเรื่องที่ไม่มีทางเกิดขึ้นเลยนะ.." รุ่นพี่พูดพร้อมกับมานั่งข้างๆแฟนสาวบนเตียงก่อนที่เขาจะโอบไหล่ของผู้หญิง อันเป็นที่รักไว้อย่างแนบแน่น
"ไม่มีใครรู้อนาคตหรอกค้ะ....ต่อไปไม่ว่าเราต้องเลิกกันด้วยเหตุผลอะไร...ฝน อยากให้พี่เรย์รู้ไว้ว่า...ฝนคือคนที่เสียใจที่สุด" สาวน้อยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูหดหู่ เธอค่อยๆซบอกอันอบอุ่นของคนรักข้างกาย
"งั้นเราก็อย่าเลิกกันสิ..ง่ายดีออก..." แฟนหนุ่มพูดพร้อมกับโอบกอดคนรักอย่างแนบแน่น
"นั่นสิเนอะ...ถ้ามันเป็นแบบนั้นได้ก็คงจะดี" หญิงสาวพูดกับตัวเองเบาๆ
"พี่อยู่ตรงนี้ทั้งคนนะ...พี่ไม่ยอมให้ฝนทิ้งพี่ไปไหนหรอก" ชายหนุ่มล้อเล่นแต่น้ำเสียงของเขาฟังดูจริงจังและหนักแน่น
"พี่เรย์..." สาวน้อยพูดกับตัวเองเบาๆเมื่อได้ยินคำพูดที่หนักแน่นของแฟนหนุ่ม เธอค่อยๆสบตาคนรักอย่างหวานซึ้ง แววตาของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่ มีให้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า เขาเป็นผู้ชายที่แสนดีและอบอุ่น เธอค่อยๆเอนตัวเข้ามาหาเขา ริมฝีปากบางเบาของเธอประทับลงบนริมฝีปากของคนรักอย่างนุ่มนวล เธอจูบเขาด้วยความรักที่ล้นเอ่อจนเธอต้องระบายมันออกมา รสจูบอันแสนหวาน เสียงลมอ่อนๆพัดกระทบกิ่งไม้ตรงหน้าต่าง แสงแดดอ่อนๆยามเย็นที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา เสียงนกน้อยขับขานกันเป็นคู่ๆ มันช่างมันบรรยากาศที่โหยหวนรัญจวนใจเหลือเกิน เขาและเธอต่างแสดงความรักให้กันอย่างดูดดื่ม ทั้งคู่ค่อยๆล้มตัวลงบนเตียงนอนของหญิงสาว อาภรแต่ละชิ้นค่อยๆถูกปลดเปลื้องออกจากเรือนร่างของหญิงสาว เขาและเธอกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความสุขที่เกิดจากความรักหนุ่มสาว มันเป็นความสุขที่มีคุณค่ามหาศาลสำหรับทั้งคู่ แฟนหนุ่มค่อยๆใช้มือสัมผัสผิวพรรณละเอียดอ่อนของหญิงคนรัก เขาลูบไล้ทั่วเรือนร่างอันเบาะบางของแฟนสาวอย่างหลงไหล สาวน้อยเคลิบเคล้มจากการถูกคนรักสัมผัสไปทั่วทั้งตัว กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่โชยออกมาจากเรือนร่างของหญิงสาวยิ่งเร่งเร้าปฏิกิริยา ของทั้งคู่ ชายหนุ่มค่อยๆปลดอาภรชิ้นสุดท้ายที่ปกปิดส่วนลับทั้งสองส่วนของแฟนสาวออก หญิงสาวไม่มีอาการขัดขืนเลยแม้แต่น้อย แต่กลับกัน เธอกำลังมีความสุขที่เห็นคนรักพอใจในความงามของเรือนร่างเธอ เขารู้สึกหัวใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมาเมื่อได้เห็นสิ่งที่เขาพึงปราถณามา ตลอด หน้าอกและอวัยวะเพศหญิงของคนรักปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว เขาแทบทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้เห็น เมื่อหญิงสาวเห็นสายตาของชายคนรักที่จับจ้องของสงวนของเธออย่างไม่ละสายตา เธอก็รู้สึกอายจนหน้าแดงขึ้นมาทันทีจนเธอต้องหุบขาเข้าหากันและพลิกตัวหลบ สายตาแฟนหนุ่ม เมื่อเขาเห็นการกระทำของแฟนสาวเขาก็อดอมยิ้มไม่ได้ เขาค่อยๆถอดเสื้อผ้าของเขาออก ด้วยความอยากรู้อยากเห็นสาวน้อยแอบเหลือบตาไปมองแฟนตัวเองแล้วเธอก็ต้องกด ฟันตัวเองอย่างลืมตัวเมื่อได้เห็นอวัยวะเพศชายของแฟนหนุ่ม เธอถึงกับอึ้งอยู่นาน กว่าที่เธอจะรู้ตัวตื่นจากภะวัง อวัยวะดุ้นนั้นก็ค่อยๆลุกล้ำเข้ามาในร่องรักของเธอซะแล้ว หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่นหลับตาปี๋ด้วยความเจ็บปวดที่ปะปนมากับความเสียวแปลกๆ เธอหายใจถี่ขึ้น หัวใจเต้นแรง นี่คือsexครั้ง แรกของเธอ เธอรู้สึกเหมือนวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง ความรู้สึกแบบนี้มันช่าง...ดีเหลือเกิน ด้านชายหนุ่มก็รู้สึกมีความสุขอย่างที่สุดที่ได้กอบโกยความสุขจากเรือนร่าง ของแฟนสาว สีหน้าของเธอตอนโดนเปิดซิงมันช่างยั่วอารมณ์ใคร่ของเขายิ่งนัก เขาค่อยๆออกแรงกดอวัยวะเพศชายของเขาเข้าไปจนมิดลำ สาวสวยถึง กับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดปนเสียว เธอรู้สึกเหมือนโดนมีดซักร้อยๆเล่มฟันเข้า ความรู้สึกแบบนี้เธอไม่เคยเป็นมาก่อนเลย ในหัวของเธอคิดว่า..ต่อไปนี้...เธอไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์อีกต่อไป แล้ว...แต่..เธอเป็นผู้หญิงที่ได้มอบพรหมจรรย์ให้แก่ผู้ชายที่เธอรัก ชายหนุ่มเริ่มรุกรานเธอหนักขึ้นเมื่อเห็นอาการของเธอดีขึ้น เขาเริ่มสาวเอวเข้าออกเป็นจังหวะเนิบๆ ผมรู้สึกได้ถึงความฟิตและการตอดรัดจนท่อนเนื้อของเขาแทบจะปริ มันช่างแน่นอะไรขนาดนี้? มันอาจจะเป็นกลไลธรรมชาติของเพศหญิงที่ต่อต้านสิ่งแปลกปลอมที่กำลังทะลวง เข้าทะลวงออกก็เป็นได้ หญิงสาวร้องครางด้วยความเจ็บปวด..ไม่สิ!!...ความเจ็บปวดมันเริ่มจะเจือจางไป เกือบหมดแล้ว สิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่ตอนนี้ก็คือเสียวต่างหาก เรือนร่างของเธอสะเทือนขึ้นลงตามแรงกระแทกของแฟนหนุ่ม เสียงเนื้อเสียดสีกระทบกันดังไปทั่วห้อง เธอได้แต่คิดว่า คนมีอะไรกันมันมีความสุขแบบนี้นี่เอง!! เธอรู้สึกร้อนผ่าวจนแทบจะละลายไปทั้งตัว เธอกำลังรับความสุขมากมายที่ถาโถมเข้ามาจากทุกทิศทาง เธอแทบอยากจะร้องกรี๊ดให้สุดเสียงกับความสุขที่ได้รับ น้ำตาของเธอไหลซึมออกมาจากดวงตาคู่งาม แฟนหนุ่มโน้มตัวลงมาจูบปากหญิงสาวอย่างดูดดื่ม เขาและเธอแลกจูบกันอย่างสนุก บรรยากาศทั้งภายในและภายนอกห้องดูราวกับจะเป็นใจให้ทั้งสองแสดงความรักอัน ดูดดื่มให้แก่กันอย่างไม่รู้จบ เสียงนกร้องจิ๊บๆ เสียงลมพัดอ่อนๆและแสงแดดสีส้มอ่อนๆที่สาดส่องเข้ามาสร้างบรรยากาศที่ลงตัว ให้คู่รักมีความสัมพันธุ์ลึกซึ้งต่อกัน.............
.....................................................................................
"ฝน!!..." เสียงผมตะโกนขึ้นพร้อมกับสะดุ้งพรวดจากเตียง
"แฮ่ก..แฮ่ก...อะไรเนี่ย?...กูฝันหรอ?" ผมพูดกับตัวเองอย่างหอบเหนื่อยพร้อมกับมองไปรอบๆห้องนอนของผม ผมรู้สึกถึงเหงื่อที่ไหลโซมตัวของผม ถึงแม้จะอยู่ในห้องแอร์ แต่ผมกลับรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว
"ฝันจริงๆ...เฮ้อออ" ผมพูดกับตัวเองก่อนจะเอามือเช็ดเหงื่อบนหน้า ผมฝันไปหรอเนี่ย?.......ไม่สิ!!....มันไม่ใช่ความฝัน!!.....มันเป็นเรื่อง จริงที่เกิดขึ้น......นานมาแล้ว
"คิดอะไรอยู่วะเรา?" ผมถามตัวเองก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงเข้าไปในห้องน้ำครับ ผมเปิดน้ำก่อนจะใช้มือวักน้ำล้างหน้าอยู่หลายที ผมเงยหน้าขึ้นมามองกระจกแล้วผมก็เห็นใบหน้าและผมตัวเองเปียกไปด้วยน้ำที่ เกาะพราว ผมจ้องมองกระจกดูแววตาของตัวเองที่อยู่ในบานกระจก ผมมองลึกเข้าไปในแววตาของผมแล้วทันใดนั้น.....
"ฝน" ผมพูดออกมาเมื่อผมเห็นใบหน้าของใครบางคนในแววตาของตัวเองที่อยู่ในกระจก
"ไม่ๆๆๆๆ...ไม่ใช่" ผมพูดกับตัวเองเหมือนคนบ้า นี่ผม....เป็นอะไรกันแน่!!!
......................................................................................
"พี่เรย์ไม่สบายรึปล่าวค้ะ?...หน้าซีดเชียว" น้องฝ้ายพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของผมขณะเดินออกมาจากห้อง
"ป..ปล่าวจ้ะ...พี่คิดอะไรนิดหน่อย" ผมตอบก่อนจะยิ้มให้แฟนสาว
"หรอค้ะ...ไหนมาดูหน่อยซิ" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับเข้ามาคลำหน้าผากผม
"ก็อุ่นๆนี่นา...ดูแลตัวเองบ้างสิค้ะ...ถ้าดูแลตัวเองยังไม่ได้แล้วต่อไปจะ มาดูแลฝ้ายได้ยังไงล่ะ?" น้องฝ้ายพูดด้วยความเป็นห่วงชายคนรัก
"จ้า....ก็เมื่อคืนกว่าจะได้นอน...เกือบเช้าแน่ะ!!" ผมแกล้งพูดยั่วเธอ
"พี่เรย์!!...ทะลึ่ง!!" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับตีแขนผมเต็มแรงก่อนที่เธอจะหันหน้าเดินหนีผมไป
"เขินหรอจ้ะ...จะไปไหนล่ะ?" ผมพูดไล่หลังเธอก่อนจะตามเธอไป
"วันนี้ฝ้ายจะไปไหนหรอ?..." ผมถามขณะเรากำลังเดินลงจากบันได
"พอดีว่าพวกยัยแพรชวนฝ้ายไปดูหนังน่ะค้ะ...พี่เรย์ไปด้วยกันสิ.." น้องฝ้ายชวน
"อ๋อ...ไม่เป็นไรจ้ะ...ฝ้ายไปเที่ยวกับเพื่อนเถอะ...แต่อย่าเที่ยวให้มากนักนะ..พี่เป็นห่วง" ผมพูดพร้อมกับลูบหัวน้องสาวตัวแสบ
"รู้แล้วน่า...ฝ้ายไม่ใช่ข้าวกล่องนะ...สั่งจังเลย" น้องฝ้ายพูดล้อเลียน
"แล้วพี่ไม่ใช่แฟนรึไงถึงสั่งไม่ได้น่ะ?" ผมถาม
"ค่าๆ...ยอมแล้วๆ...พี่เรย์ดูนั่น!!" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่หน้าต่างจนผมต้องรีบหันไปดู
"โอยย!!....ยัยตัวแสบ!!" ผมถึงกับสะดุ้งเมื่อยัยตัวแสบแกล้งเอาเข่าของเธอมาทิ่มตรงข้อพับขาของผมจนผมเสียหลักซุดลง
"ฮ่าๆ...แบร่...อ่อนหัด...ฮ่าๆ" น้องฝ้ายรีบวิ่งหนีก่อนจะหันมาแลบลิ้นใส่ผม
"หนอย!!...แน่จริงอย่าหนีสิ!!" ผมรีบวิ่งไล่จับแฟนสาวจนทั่วบ้าน จริงๆเล้ย...ผมอยู่ปี2แล้วนะ!!...ต้องมาเล่นอะไรเหมือนเด็กป.2กับยัยตัวแสบ คนนี้อยู่อีก
"กรี๊ดด!!...ปล่อยฝ้ายนะ!!...ปล่อยๆๆๆ!!" น้องฝ้ายร้องด้วยความตกใจเมื่อผมจับตัวเธอได้ก่อนที่จะช้อนตัวอุ้มเธอขึ้นบนสองแขนของผม
"ก็บอกแล้วว่าอย่าให้พี่จับได้ไง...คราวนี้ตาพี่บ้าง!!" ผมพูดพร้อมกับอุ้มแฟนตัวเองออกมาด้านหลังบ้าน
"ไม่เอานะ!!...เค้าไม่เล่นแล้ว!!...ปล่อยเค้านะ!!" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับพยามยามดิ้นเมื่อเห็นว่าผมกำลังจะทำอะไรเธอ
"อยากแกล้งพี่ดีนัก...โดนซะบ้าง...กลัวรึยัง?" ผมถามขณะที่กำลังยืนอยู่ริมสระว่ายน้ำหลังบ้าน
"กลัวแล้ว...ฝ้ายยอมแล้ว..นะๆ...พี่เรย์คนดี" น้องฝ้ายพูดเสียงอ่อนเสียงหวานพร้อมกับส่งสายตาหวานๆให้ผม ดูแล้วน่ารักสุดๆ
"อ๋อหรอ?...งั้นทีหลังจะทำอีกมั๊ย?" ผมถาม
"ไม่ทำแล้ว...ปล่อยฝ้ายนะ.." น้องฝ้ายพูดเสียงอ่อนอย่างสำนึกผิด
"ครั้งนี้จะยกโทษให้นะ..." ผมพูดพร้อมกับค่อยๆว่างแฟนสาวลง
"นี่แน่ะ!!!....โครมมม!!!" ทันทีที่เธอหลุดจากอ้อมแขนผม เธอก็พลักผมลงไปในสระว่ายน้ำจนน้ำกระจายเต็มสระ
"ฮ่าๆ...หวายๆ...พี่เรย์ตกน้ำ...ฮ่าๆ.." น้องฝ้ายยืนหัวเราะอยู่ริมสระอย่างชอบใจที่แกล้งแฟนตัวเองได้เป็นครั้งที่สองของวันนี้
"สนุกนักใช่มั๊ย?...จะไม่ช่วยพี่เลยรึไง?" ผมถามขณะตัวเปียกอยู่ในน้ำ
"ก็ด้าย...เด๋วจะหาว่าฝ้ายไม่มีน้ำใจ!!" น้องฝ้ายพูดพร้อมกับนั่งยองๆก่อนจะยื่นมือให้ผม
"ว๊ายย!!..." ผมก็ทำตามสูตรดึงเธอลงน้ำเป็นเพื่อนผมอีกคน
"พี่เรย์อ่ะ!!...นิสัยไม่ดี!!..คนบ้า!!" น้องฝ้ายพูดอย่างเจ็บใจที่โดนเอาคืน
"โถ่..แค่นี้ทำเป็นงอน" ผมพูดก่อนจะว่ายเข้าไปหาเธอ
"ไม่รู้แหละ...ทำให้ฝ้ายหายงอนด้วย" น้องฝ้ายแกล้งทำหน้างุดใส่ผม
"อืมมมม...งั้นมานี่สิ" ผมพูดพร้อมกับดึงเธอเข้ามากอดไว้
"ดีขึ้นรึยัง?" ผมถาม
"ก็...ดีขึ้น...นิดหน่อย" น้องฝ้ายตอบอย่างอายๆ
"หรอ...งั้น...เอาไว้คืนนี้พี่ชดเชยให้แล้วกัน" ผมกระซิบที่ข้างหู
"บ้า!!..ใครบอกว่าฝ้ายจะยอมกันล่ะ!!" น้องฝ้ายพูดพร้อมพลักผมออกก่อนจะตีน้ำใส่ผมเต็มหน้า
"อ้าว!!...อย่างงี้ก็สวยสิ!!" ผมพูดพร้อมกับปัดน้ำใส่เธอเป็นการโต้ตอบ เราสองคนเล่นไล่จับในน้ำกันต่ออีกนานเลยครับ จะเป็นหวัดกันก็คราวนี้แหละ.......
"แกๆ...แกว่า...คุณหนูฝ้ายกับคุณเรย์เค้าดูแปลกมั๊ยวะ?" เสียงสาวใช้ที่อยู่บนตึกชั้น2พูดขึ้นเมื่อเห็นท่าทางที่สนิทสนมของเจ้านาย
"ชั้นก็ว่าอย่างงั้นแหละ...ไม่เหมือนพี่เล่นกับน้องซักนิด...ชั้นว่า...เหมือนแฟนกันมากกว่า!!" สาวใช้อีกนางพูดขึ้น
"นั่นสิ...ชั้นว่าพวกเขาต้องเป็นแฟนกันแน่ๆเลย" สาวใช้คนแรกพูดเสริม
"พวกเธอพูดอะไรออกมา!!!" เสียงชายรูปร่างสูงตวาดขึ้น
"พ..พ่อบ้านกิต!!...คือพวกเรา...." สาวใช้ทั้งสองถึงกับหน้าถอดสีเสียงสั่นเมื่อเห็นชายคนนึงพร้อมกับสาวใช้คน อื่นๆยืนอยู่ด้านหลังพวกเธอ
"พวกเธอกล้านินทาเจ้านายหรอ?...พวกท่านมีบุญคุณแค่ไหนเธอยังกล้าลบหลู่ท่าน อีกหรอ?...คุณเพ็ญ...พรุ้งนี้ให้พวกเธอเก็บของออกไปได้!!" ชายผู้ถูกเรียกว่าเป็นพ่อบ้านหันมาสั่งหัวหน้าแม่บ้านที่ยืนอยู่ข้างๆอย่าง เฉียบขาดก่อนที่เขาจะเดินไปอย่างไม่สนใจใยดี
"ค...ค่ะ!!...พวกเธอสองคนถูกไล่ออก...พรุ้งนี้เก็บของไปซะ!!...เฮ้อ ออ...ชั้นก็ไม่อยากทำแบบนี้...แต่พ่อบ้านกิตสั่งมา...ชั้นก็ต้องทำตาม.." แม่บ้านวัย60พูดพร้อมกับส่ายหน้า
"คือ...พวกหนู..." สาวใช้ทั้งสองถึงกับตะลึงพูดอะไรไม่ออก
"ไม่ต้องพูดหรอก...พวกเธอทำตัวเอง..ชั้นช่วยอะไรเธอไม่ได้" ป้าเพ็ญหัวหน้าแม่บ้านพูดก่อนจะเดินจากไป
"บ้านเงียบดีแฮะ..." ผมได้แต่พูดกับตัวเองขณะนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นคนเดียว พอน้องฝ้ายออกจากบ้านไป บ้านก็เงียบเหงาจนน่าเบื่อครับ ถึงแม้บ้านเราจะมีสระน้ำ มีฟิตเนส มีโรงหนังย่อมๆ มีทุกอย่างที่ที่ต้องการ แต่ทำไมผมก็ไม่มีอะไรทำครับ วันนี้น้องฝ้ายไปดูหนังกับเพื่อน ผมเองก็น่าจะออกไปข้างนอกบ้างนะ...ว่าแต่จะไปไหนละ?...แล้วไปกับ ใคร?.........ใช่แล้ว....ชวนน้องฝนไง!!....ผมนึกขึ้นได้ก็หยิบโทรศัพโทรไปหา น้องรหัสของผมทันทีครับ ตั้งแต่เป็นพี่รหัสน้องรหัสกันผมยังไม่ค่อยได้ดูแลเธอเลยครับ ครั้งนี้มีเวลาว่างก็ขอทำหน้าที่ซักหน่อยแล้วกัน......
........................................................................
"สวัสดีค่ะรุ่นพี่..." เสียงหวานๆของหญิงสาวเอ่ยทักทายขณะที่ผมกำลังรอเธออยู่หน้าตึกคณะเราครับ ผมนัดให้เจอกับเธอที่มหาลัยครับ
"..........." ผมหันไปทางเสียงนั้นแล้วผมก็ได้แต่เงียบมองเธออย่างไม่กระพริบตา
"พี่เรย์....พี่เรย์ค้ะ!!" น้องฝนเดินเข้ามาสะกิดพร้อมกับเรียกผม
"ห..หะ!..ว่าไง..." ผมตอบอย่างไม่่ค่อยมีสติเท่าไหร่
"พี่เรย์เป็นอะไรรึปล่าวค้ะ?..." น้องฝนถาม
"ป..ปล่าว...พี่เรย์ไม่เป็นไร" ผมฝืนตอบ จะไม่ให้ผมเสียสติได้ยังไงละครับ วันนี้น้องฝนแต่งตัวได้น่ารักมาก ชุดแซกสีขาวสลับเทา น่ารักกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยครับ พูดแล้วนึกถึงเรื่องเมื่อเช้าครับ.....ผมคงยังไม่ได้บอกสินะ....เรื่องที่ผม ฝันเมื่อเช้านี้...มันเป็นเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้น มันคือ....ความสัมพันธุ์ครั้งแรกระหว่างผมกับฝนครับ.....ผมก็ไม่รู้ว่ามัน ผุดขึ้นมาในหัวจนผมฝันได้ยังไงนะ? อาจจะเป็นเพราะว่าอยู่ๆผมก็ได้เจอฝนละมั้ง มันก็เลยผุดขึ้นมาในหัวจนฝัน
"พี่ขอโทษที่อยู่ๆก็โทรไปชวนนะ...คือพี่ว่างพอดีน่ะ" ผมพูดอย่างเกรงใจ
"พี่เรย์อย่าพูดแบบนี้สิค้ะ...พูดเหมือนคนไม่รู้จักกันไปได้...แบบนี้ฝน เกร็งนะ" น้องฝนตอบอย่างเป็นกันเอง เธอก็ยังคงเหมือนสาวน้อยน่ารักคนนั้นในฝันของผมไม่มีผิด
"ถ้างั้นเราก็ไม่ต้องถือรุ่นพี่รุ่นน้องก็ได้นะ...พี่ไม่ถืออยู่แล้ว" ผมตอบก่อนจะยิ้มให้เธอ
"ก็ดีสิค้ะ...เวลาฝนอยู่กับรุ่นพี่คนอื่นทีไรนะ...ฝนอึดอัดทุกที" น้องฝนพูดอย่างดีใจ
"งั้นเพื่อเป็นการแสดงน้ำใจของรุ่นพี่...เราไปทานข้าวกัน..พี่เป็นเจ้ามือเอง" ผมตอบ
"จริงๆนะ?....พี่เรย์เลี้ยงฝนนะ..ฝนกำลังหิวเลย" น้องฝนตอบอย่างร่าเริง
"จริงสิ...อยากกินอะไรละ?" ผมถาม
"อะไรก็ได้ค้ะ...ขอแค่พี่เรย์ชอบฝนก็ชอบ" น้องฝนตอบ
"ก็ได้...งั้นเด๋วพี่เลือกให้" ผมพูดพร้อมกับขับรถพาเธอออกจากมหาลัยไปที่ร้านอาหารแห่งนึง ผมยังจำได้ว่าฝนไม่ชอบอาหารเลี่ยนๆ เพราะฉะนั้นพิซซาหรือจั๊งฟู๊ดตัดออกไปได้เลย....เธอชอบทานปลาหรือไม่ก็อาหาร ทะเลครับ ผิดกับน้องฝ้ายลิบลับเลยครับ รายนั้นเรื่องกินขอให้บอก...กินเรียบครับ
"พี่เรย์...พี่ยังจำได้หรอค้ะ?" น้องฝนหันมาถามผมเมื่อเธอเห็นร้านที่ผมพาเธอมา
"พี่ก็ต้องจำได้สิ...ฝนชอบอาหารญี่ปุ่น..ทำไมพี่จะจำไม่ได้" ผมพูดก่อนจะพาเธอเข้ามาภายในร้าน
"ฝนอยากทานอะไรละ?...สั่งได้เลยนะ...." ผมพูดพร้อมกับยื่นเมนูให้เธอ
"ขอบคุณค้ะ...แค่พี่เรย์ยังจำเรื่องของฝนได้...ฝนก็ดีใจแล้ว" น้องฝนพูดด้วยรอยยิ้มพิมใจที่ผมไม่ได้เห็นมานาน หลังจากที่สั่งอาหารแล้ว ผมกับฝนก็นั่งคุยกันนิดๆหน่อยๆตามประสาพี่กับน้องครับ
"ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง?...เรียนหนักรึปล่าว?" ผมถาม
"ก็...นิดหน่อยค่ะ...แค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก" น้องฝนตอบ
"จ้าแม่คนเก่ง...ถ้าอยากให้พี่ช่วยอะไรก็บอกได้เลยนะ..." ผมพูดอย่างเป็นกันเอง
"ค่ะ...แค่พี่เรย์คอยให้กำลังใจฝนแค่นี้ก็พอแล้วค้ะ" น้องฝนตอบ
"แล้วพี่เรย์กับยัยฝ้ายเป็นยังไงบ้างค้ะ...?" น้องฝนถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"ก็ดีจ้ะ...ฝนก็น่าจะรู้ว่านิสัยน้องฝ้ายเป็นยังไง?...เล่นเอาพี่เหนื่อยเลย" ผมตอบพร้อมกับส่ายหน้า
"ฝ้ายเค้าเป็นคนน่ารักค่ะ...ถ้าพี่เรย์คอยดูแลดีๆ..ต่อไปต้องมีความสุขแน่" น้องฝนตอบ่
"จ้ะ..ว่าแต่ฝนเถอะ..มีหนุ่มๆมาจีบเป็นแถวเลยสิ.." ผมแกล้งแหย่อดีตแฟนสาวของผมครับ
"ไม่หรอกค้ะ..มันไม่เหมือนกับที่พี่เรย์คิด..ฝนคง...รักใครอีกไม่ได้แล้ว ล่ะ..." น้องฝนพูดด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป ท่าทางของเธอดูเศร้าหมองลงทันทีเมื่อพูดถึงเรื่องนี้
"ท..ทำไมล่ะ?...หรือว่าเป็นเพราะแฟนเก่าคนนั้น?" ผมถามด้วยความเป็นห่วงรุ่นน้องที่ท่าทางเศร้าหมอง
"ไม่ใช่เพราะเค้าหรอกค่ะ!!...ฝนก็แค่....รักคนที่เค้ามีเจ้าของแล้ว" น้องฝนพูดเบาๆแต่ผมก็ได้ยินชัด รอยยิ้มของเธอหายไป สีหน้าดูซีดลง แววตาของเธอดูหม่นหมองไม่มีความสุขต่างจากตอนแรก
"ฝน....." ผมเรียกเธอเบาๆด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นอาการของเธอ เธอจะคงหมายถึง.......
"ช่างมันเถอะค้ะ...ฝนผิดเอง...ฝนเป็นฝ่ายทำผิดกับเค้าก่อน....แต่ไม่ว่ายัง ไง...ฝนก็จะรอเค้า" น้องพูดพร้อมกับมองผม เธอพยายามฝืนยิ้มกลบความเจ็บปวดที่เธอมี ดวงตาคู่สวยชุ่มไปด้วยคราบน้ำใสๆที่่เอ่อล้น
"ฝน...." ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือของเธอที่วางอยู่บนโต๊ะ ฝนมองสบตาผมด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและเศร้าหมอง
"พี่เรย์ค้ะ...ฝนขออะไรซักอย่างได้มั๊ย?" น้องฝนพูดกับผมพร้อมเอานิ้วปาดน้ำตาที่เอ่อออกมา
"ได้ทุกอย่างแหละ...ฝนบอกมาเลย" ผมพูดพร้อมกับรอยยิ้มหวังว่าจะช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้น
"เรากลับมารักกันเหมือนเดิมได้มั๊ยค้ะ!!" น้องฝนตอบ
"............" ผมได้แต่อึ้งไม่ได้ตอบอะไร
"เอ่อ....ฝน....." ผมพูดอะไรไม่ออก สิ่งที่เธอขอผม...มัน.....มันเหมือนผมถูกฟ้าผ่า...ผมรู้สึกวูบไปทั้งตัว
"ฝนล้อเล่นค้ะ...ฝนนี่พูดอะไรไม่คิดเลยเนอะ...น่าอายจัง...งั้นฝนขอตัวก่อน นะค้ะ...ขอโทษค่ะ" น้องฝนพูดพร้อมกับลุกขึ้นออกจากร้านไปอย่างรีบร้อน
"ฝน...ฝน!!" ผมอึ้งอยู่นาน พอได้สติก็รีบตามเธอออกมาทันที ผมพยายามตามเธอออกมาแต่ก็ไม่ทันครับ เธอคงจะกลับบ้านไปแล้วแน่ๆ เฮ้ออออ...ไอ้เรย์หนอไอ้เรย์
..........................................................
"ท่านครับ...." เสียงพ่อบ้านหนุ่มเรียกเจ้านายขณะเดินเข้ามาในห้องทำงานภายในบ้าน
"ชั้นบอกกี่ทีแล้วว่าเวลาอยู่ด้วยกันไม่ต้องเรียกแบบนั้น...ถ้านายยังเห็น ชั้นเป็นเพื่อนก็ช่วยเรียกชั้นเหมือนเมื่อก่อนเถอะนะ" คุณพ่อบุญธรรมพูดอย่างเป็นกันเอง
"โทษที....ชั้นลืมไป...พล...คือว่า....พี่ชายนาย......"
"เค้ากำลังจะกลับมา!!...ชั้นรู้แล้วล่ะ" คุณพ่อบุญธรรมตอบ
"นี่นาย....รู้ได้ยังไง..?"
"............" คุณพ่อไม่ได้พูดอะไร ท่านเดินไปที่หน้าต่างก่อนที่จะเปิดม่านออกก่อนจะทอดสายตาไปที่นอกหน้าต่าง
"สิ่งที่ชั้นจะบอกนาย..ยังไม่มีใครที่Citcomรู้.....พี่ติดต่อมาแล้ว...เค้า กำลังจะกลับจากอังกฤษ...แต่จะส่งลูกชายล่วงหน้ามาอยู่บ้านเราสักพัก.." คุณพ่อพูดเบาๆแต่เสียงมันก็ดังพอที่จะเข้าหูพ่อบ้านกิต
"ว่าไงนะ!!...แผนง่ายๆแบบนี้นายยังมองไม่ออกหรอ?...ส่งลูกมาอยู่ด้วยที่จริง หวังจะสืบข่าวหาจุดอ่อนของนายในCitcomต่างหาก!!" พ่อบ้านกิตพูดอย่างตื่นตะลึง
"ทำไมชั้นจะดูไม่ออก..แต่..ถึงยังไงเค้าก็เป็นพี่ชั้น..ตราบใดที่เค้ายังไม่ ลงมือ..ชั้นก็จะขอเป็นมิตรกับเค้า..." คุณพ่อบุญธรรมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยไม่แสดงท่าทางกังวล
"เค้าจะต้องกลับมาทวงสิ่งที่เคยเป็นของเค้าแน่...ลำพังแค่เราสองคนคงสู้พี่นายไม่ไหว...นายต้องหาคนมาช่วย" พ่อบ้านกิตพูดอย่างจริงจัง
"ชั้นรู้แล้ว...ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่จะไปหาใครมาช่วย..เพราะคนที่จะให้ เค้ามาช่วยไม่ใช่ชั้น...แต่เป็นเรย์ต่างหาก!!" คุณพ่อหันมาพูดกับเพื่อนรัก
"นี่นาย....ชั้นเข้าใจแล้ว...ถึงแม้ว่า...เรย์จะยังไม่รู้ตัว...แต่วันข้าง หน้า..อนาคตของCitcom Corporationอันยิ่งใหญ่จะขึ้นอยู่ในมือเค้า...สินะ?" พ่อบ้านหนุ่มพูดกับคนที่เป็นทั้งเจ้านายและเพื่อนรักอย่างรู้ทัน
"พายุกำลังมา....เราคงต้อง...เตรียมตัว" คุณพ่อพูดพร้อมกับมองไปยังกลุ่มเมฆดำมืดคลึ้มที่กำลังเคลื่อนใกล้เข้ามา
..................................................
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับ (อ่านจบก็โพสตอบด้วยครับ)
สารจากผู้ประพันธ์ ถึง สมาชิกที่อ่าน ( 2012-3-24 23:34 X-SOZE  )

ฝากบอกผู้อ่าน บอร์ดxonly4ด้วยว่าอย่าหมกมุ่นกับเรื่องผมนัก มันก็แค่เรื่องแต่งลวกๆ อย่าไปซีเรียสกับมันครับ แล้วผมจะแวะเข้าไปดูเสียงตอบรับกับการโพสตอบของผู้อ่านนะครับ ขอบคุณครับ

อ่อๆ...ลืมบอกพี่ไป ผมฝากบอกผู้อ่านบอร์ดนู้นด้วยนะครับ เรื่องของผม ขอย้ำนะครับ เรื่องของผมไม่เน้นบทเซ็กมากมายนะครับ ฝากขอโทษที่ทำให้ผิดหวังด้วยครับ แล้วอีกเรื่องที่อยากจะขอนะครับ ขอให้พี่ช่วยลงแค่วันละตอนหรือสองตอนก็พอนะครับ ขอบคุณและขอโทษที่รบกวนครับ

*ก๊อป ไปอ่านได้  แต่ ห้าม ! นำไปเผยแพร่นะคะ ต้อง การหาอ่าน   แว่น นำไปลงไว้หลาย ที่ มีรูปโปรไฟล์  นี่ ที่ไหน ที่นั้น ก็มีงาน ของ  แว่น นะคะ  ขอบคุณคออ่านจ๊ะ *

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะครับติดตามผลงานท่านx soze มาหลายปีแล้วครับ หวังว่าจะได้อ่านผลงานของท่านต่อไปนะครับ

โตรงเรื่องน่าติดตามครับ...^^