Koy restart ep 8 โดยท่านukisa

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

« เมื่อ: วันนี้1-9-55 เวลา 01:41:24PM »
วันเสาร์เจ้าริวปลุกผมแต่ เช้ามืดมันคงอยากจะไปวิ่งเล่น ลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูเจ้าริวลงบันไดไปก่อนเลย ผมต้องเรียกมันให้วิ่งกลับขึ้นเพราะผมจะให้แม่เจ้าริวเป็นคนพาไป ผมเดินไปที่หน้าห้องแนนเจ้าริวเหมือนจะรู้วันรีบวิ่งไปเห่าไปแล้วกระโดดขึ้น ไปปลุกแนนบนเตียง

   “ยังมืดอยู่เลยอะ” แนนส่งเสียงงัวเงีย
   “พาลูกเราไปวิ่งเล่นเลยไม่ต้องมาทำง่วง” แล้วผมก็ตีก้นแนนดังเผียะ
   แนนลุงขึ้นนั่งเจ้าริวเข้าไปเลียหน้าแนน
   “โอ๊ยรู้แล้วๆ ไปก็ได้ไม่ต้องเลียแล้ว”

   แนนเดินโซเซออกจากห้องไปผมหันมาดูก้อยที่นอนต่อทำเป็นไม่รู้เรื่อง ผมเลยตีก้นก้อยบ้าง

   “ง่วงอะไรนักหนาเนี่ย”
   “ก็แนนอะ” ก้อยหาว “ชวนดูหนังดึกอะซิ” ก้อยหาวอีกรอบ “ขอนอนต่ออีกนิดนะ”

   ก้อย นอนต่อ ผมเห็นว่ายังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก็เลยนอนลงแล้วกอดเอวก้อย ก้อยเอามือมาจับแขนผมแล้วพูดว่า “นอนนะนอนๆ” ผมหอมไปที่แก้มแล้วหลับตานอนตามก้อยพอ 6 โมงผมก็สะดุ้งตื่น คราวนี้ผมปลุกก้อยให้ตื่นไปอาบน้ำ ก้อยลุกขึ้นแล้วเดินงัวเงียหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินไปอาบน้ำ

   ผมลุก ขึ้นจะไปล้างหน้าที่ห้องน้ำชั้นล่างแล้วก็หากาแฟกิน ลงมาก็เจอแนนนอนหลับที่โซฟาผมเลยไล่ให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำพร้อมกับก้อย ผมนั่งดูกินกาแฟดูข่าวซักพักก้อยกับแนนก็เดินลงมาจากชั้นสอง ก้อยใส่เสื้อสายเดี่ยวสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีฟ้า แนนใส่เสื้อยืดรัดรูปสีขาวเหมือนกันแต่ใส่กางเกงขาสั้นสีเขียวอ่อน

   “อ้าวพี่บียังไม่อาบน้ำอีกหรอค่ะเดี๋ยวก็สายหรอก” ก้อย
   “แหมๆอาบน้ำเสร็จแล้วมาว่าพี่เชียวนะก่อนหน้านี้ไม่รู้ใครเอาแต่ขอนอนอีกนิดนะอีกนิดนะอยู่นั้นแหละ”
   “ไม่ต้องมาว่าพี่ก้อยเลยตัวเองแหละช้าดูซิยังไม่อาบน้ำ”
   “ไม่ต้องมาพูดเลยเราแอบมานอนต่อที่โซฟา ถ้าพี่ไม่เรียกป่านนี้คงยังไม่ตื่น”
   “เชอะพี่ก้อยเราไปทำแซนวิสไปกินกันเถอะ แล้วก็ไม่ต้องทำเผื่อคนบ้างคนเนอะ”
   “ไม่เอาน่าทะเลาะกันอีกแล้ว พี่ไปน้ำซิค่ะ เดี๋ยวจะได้ไปทานแซนวิสกันบนรถ”
   “จ๊ะ ที่รัก” “อ้อนี่เราอะ” ผมหันไปทางแนน “จับลูกเราล้างเท้าให้สะอาดหละ พี่ได้ยินเสียงมันวิ่งชนกระถางต้นไม้ล้มไม่รู้กี่ใบแล้วหนะ”
   “อีกแล้วหรอเจ้าริวนี่เดี๋ยวจะโดนตี ซนเหลือเกิน”

   ผมขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวระหว่างนั้นลินโทรมาหาผม

   “เรื่องรถที่จะแข่งเตรียมไว้ให้แล้วนะค่ะรวมถึงชุดและหมวกด้วย”
   “น่ารักจริงๆเลยน่ารักแบบนี้ต้องให้รางวัล อืม วันพุธพี่ไปหานะ”
   “ค่ะ”
   “แล้ววันนี้ลินจะไปที่สนามด้วยไหม”
   “ไม่ดีกว่าค่ะก็พี่ก้อยกับแนนไปด้วยไม่ใช่หรอค่ะ”
   “ก็ตามใจนะแต่ถ้าอยากไปดูก็ได้ ก้อยเค้าใจดี แนนเองถ้าเห็นลินต้องชอบแน่ๆ”
   “ขอบคุณค่ะลินรอวันพุธดีกว่า ไม่ต้องคอยเกรงใจแฟนพี่บีด้วย”
   “จ๊ะงั้นเจอกันวันพุธนะ”
   “ค่ะบายค่ะ ขับรถดีๆ นะค่ะ”
   “จ๊ะบายจ๊ะ

   ผม แต่งตัวเสร็จก็ถือกระเป๋าเสื้อผ้าแล้วเดินลงมาด้านล่าง ก้อยเอากล่องใส่แซนวิสกับน้ำและกระเป๋าเดินทางมาวางรออยู่แล้ว ผมหยิบกระเป๋าก้อยกับแนนเพื่อเอาไปใส่หลังรถ พอเปิดประตูออกไปก็เจอแนนกำลังวิ่งไล่เจ้าเพราะมันไม่ยอมล้างเท้า

   ผมเปิดท้ายรถแล้วเอากระเป๋าเสื้อใส่เจ้าริวเห็นผมมาที่รถมันรีบวิ่งมาหาเพราะมันรู้ว่าเสาร์อาทิตย์ถ้าผมมาที่รถมันจะได้ไปเที่ยว

   “อ้าวริวไปเที่ยวกันเปล่า”
   มันเห่าตอบ“โฮ่ง”
   “ไปเที่ยวก็ไปล้างเท้าซิเดี๋ยวอดไปนะ”
   ริวมันรีบวิ่งไปที่อ่างล้างเท้าแนนวิ่งตามไป
   “เรียกไม่ยอมหยุดนะเดี๋ยวตีเลยนี่” แนนตะหวาดใส่เจ้าริว
   เจ้าริวมันก็เอาขาหน้าขึ้นปิดหัวข้างนึงแสดงให้แนนรู้ว่ามันกลัว
   “มาล้างเท้าเร็วๆ”

   แนน เช็ดเท้าเจ้าริวเสร็จก้อยก็หิ้วตะกร้าใส่แซนวิสกับน้ำออกมาพร้อมกับล๊อคบ้าน แนนอุ้มเจ้าริวไปว่างที่เบาะหน้าแล้วเข้าไปนั่งที่เบาะหลังกับก้อย

   “อ้าวก้อยไม่นั่งหน้าหรอ”
   “พี่ก้อยเค้าจะกินแซนวิสกับแนน”
   “ก้อยยังง่วงๆค่ะ คิดว่าจะของีบอีกหน่อย”
   “อืมก็ได้จ๊ะ”

   แล้ว เราก็ออกเดินทางกันเจ้าริวเกาะประตูข้างมองวิวด้านนอกรถ ทำให้ผมนึกถึงเมื่อก่อนมันชอบให้ผมจับให้มันนั่งตรงคอนโซนเพื่อที่มันจะได้ ดูวิวด้านนอกรถแต่ตอนนี้มันตัวใหญ่จนนั่งที่คอนโซนรถไม่ได้แล้ว พอถึงมอเตอร์เวย์ผมก็ลดกระจกข้างให้เจ้าริวชะโงกหัวออกไปโต้ลมเล่น มันชอบใจใหญ่แถมเวลาขับผ่านรถที่คนขับผู้หญิงมันก็จะเห่าเรียก

   “แหมเจ้านี่เจ้าชู้เนอะ” ก้อย
   “เหมือนพ่อมันแหละเวลาไปไหนด้วยกันคงสอนมันทำแบบนี้”
   “เปล่านะพี่ไม่ได้สอนเจ้าริวให้ทำแบบนี้นะ มันเป็นของมันเอง พอแล้วเจ้าริวทำพ่อทะเลาะกับแม่แล้ว นั่งดีๆ”

   เจ้าริวทำหน้าเหมือนเสียดายแต่พอกระจกเลื่อนขึ้นมันก็กลับลงมานั่งรอจนกระจกปิดสนิทจากนั้นมันก็ปีนขึ้นไปมองวิวใหม่

   “หิวแล้วกินแซนวิสเถอะ” แนน
   เจ้าริวได้ยินเรื่องกินรีบกลับมานั่งหันหน้ามาทางแนนแล้วกระดิกหาง

   ก้อย ส่งแซนวิสให้ผม แต่ผมแกล้งบอกว่ามือไม่ว่าแล้วอ้อนให้ก้อยป้อนให้ ซักพักเราก็ถึงจุดพักรถ ผมจอดรถให้สาวๆได้ลงไปเข้าห้องน้ำ และซื้อขนม จากนั้นเราก็เดินทางต่อผมขับรถต่อไปซักพักก้อยกับแนนก็เอาหัวพิงกันหลับ เหลือแต่เจ้าริวที่จ้องมองข้างทางตลอดเวลา

   แล้วพวกเราก็มาถึงสนาม พีระเซอร์กิจ ผมขับรถเข้าไปจอดจากนั้นก็ปลุกก้อยกับแนนให้ตื่น แต่ดูเจ้าริวจะตื่นเต้นสุดเพราะมันพยายามจะเอาขาหน้าเปิดที่เปิดประตู ผมเลยเอื้อมไปเปิดประตูให้เจ้าริวรีบดันประตูแล้วกระโดดลง แนนต้องรีบเปิดประตูตามไปร้องห้ามไม่ให้มันวิ่งไปไกลๆ

   ผมช่วยก้อย ถือขนมกับน้ำเดินไปที่ทางเข้า เจ้าริวเห็นผมกับก้อยเดินไปที่ทางเข้ามันก็รีบวิ่งมาหา ที่หน้าทางเข้ายิปโซยืนรอผมอยู่พอเห็นผมเธอก็โปกมือเรียก

   “ใครอะ” แนน
   “เพื่อนที่รู้จักกันที่ชวนพี่มาแข่งวันนี้ไง”
   ผมพาก้อยเดินไปหายิปโซ
   “สวัสดีค่ะพี่บีแล้วเออ” ยิปโซมองก้อย
   “อ้อนี่เออ แฟนพี่ชื่อพี่ก้อย แล้วคนนี้”
   “ชื่อแนนค่ะเป็นน้องสาว” แนนรีบแย่งตอบ
   “แล้วเจ้าตัวนี้หละ” ยิปโซนั่งลงไปหาเจ้าริวที่นั่งยกมือทำเป็นสวัสดีอยู่
   “นี่เจ้าริว” แนน
   “แล้วรถที่จะให้แข่งหละค่ะพี่บี”
   “เห็นบอกว่าอยู่ที่ค็อกพิท5 นะเห็นน้องโทรมาบอก”
   “ได้ค๊อกพิทด้วยหรอค่ะ”
   “อืมได้นะเห็นว่าได้ทีมช่างมาด้วย”
   “ดีจังพวกโจกับยิปโซไม่ได้ค๊อกพิทต้องจอดรถไว้ที่คอนเทนเนอร์ข้างนอกค่ะ”
   “งั้นหรออืมงั้นเดี๋ยวลองถามดูแล้วกันนะว่าพอจะให้มาจอดด้วยกันได้ไหมนะ”
   “ขอบคุณค่ะ”
   “พี่สาวแล้วพี่สาวแข่งกับเค้าด้วยหรอค่ะ” แนน
   “จ๊ะ”
   “จริงหรอค่ะเก่งจังเลย” แนนเข้าไปกอดยิปโซ “พาแนนไปดูในสนามหน่อยซิ”
    ยิปโซพยักหน้าแบบงงๆ “จ๊ะ”

   ผมเดินต่ออีกไม่ถึง10 ก้าวก็มีคนทักผมอีก

   “คุณบีใช่ไหมครับ”
   ผมหันไปมองเป็นผู้ชายน่าจะอายุ 40 เกือบ 50 ใส่ชุดทีมช่างเต็มยศ
   “ครับใช่ครับ คุณ”
   “ผมสุรชัยหัวหน้าช่างทีมฮอนด้าไทยแลนด์ที่คุณลินติดต่อมา”
   “อ้อครับ”
   “เชิญทางนี้เลยครับผมจะพาไปที่ค๊อกพิท”
   “ขอบคุณครับ”
   ก้อยเข้ามากอดแขนผม“ใครค่ะ ลิน”
   “อ้อเออ เลขาคุณอำนาจหนะ”
   “แล้วทำไมพี่บีถึงไปใช้งานเค้าได้หละค่ะ”
   “แหมก็คุณอำนาจโยนงานให้พี่เกือบหมดแล้วนี่เลขาคุณอำนาจก็เหมือนเลขาพี่แหละ”
   ก้อยยิ้มแต่ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อที่ผมพูด
   “ไม่มีอะไรหรอกเลขาจริงๆ”
   “ก้อยก็ยังไม่ได้ว่าอะไรนี่ค่ะร้อนตัวแบบนี้น่าสงสัยนะค่ะ”
   “ก็ไม่มีอะไรจริงๆ”
   “ค่ะว่าแต่ทำไมพี่บียังเรียกคุณลุงว่าคุณอำนาจอีกหละค่ะ”
   “เรื่องนี้เอาไว้ค่อยคุยหลังจากแข่งเสร็จได้ไหม”
   “ก็ได้ค่ะงั้นพี่บีก็ตั้งใจแข่งนะค่ะ ถ้าชนะก้อยมีรางวัลให้”
   “อ้าวแล้วถ้าแพ้หละ”
   “แพ้ก็อดค่ะ”
   “โหใจร้ายจริงๆแล้วถ้าได้ที่ 2 หละ”
   “ก็อดเหมือนกันแหละค่ะ”

   ช่างสุรชัยแอบขำที่ผมกับก้อยคุยกันเราเดินมาจนถึงค๊อกพิทแล้ว แนนกับยิปโซเดินตามมาถึงเหมือนกัน

   “อ้อช่างผมมีเพื่อนมาแข่งด้วยนะ ถ้าผมจะรบกวนขอให้เพื่อนๆ มาจอดรถที่ค๊อกพิทนี้ด้วยได้ไหม”
   “ได้ซิครับเชิญเลย ให้ช่างเราจูนเครื่องกันเลยก็ได้ นี่ก็ใกล้เวลาเปิดให้ลองสนามแล้ว”
   “ยิปโซพี่ฝากไปบอกพวกโจด้วยแล้วกันนะ”
   “ค่ะ”
   “แนนไปด้วยซิ”
   “เราจะไปทำไมพี่เค้าไปขี่รถมานะ แล้วเราจะอุ้มเจ้าริวมายังไง”
   “งั้นเจ้าริวก็อยู่กับพี่ก้อยที่นี่แนนจะไปกับพี่ยิปโซ”

   แนนก อดแขนยิปโซเจ้าริวรีบวิ่งไปนำหน้า แต่แนนไล่ไม่ให้มันตามไปด้วย เจ้าริวมันก็เลยเดินหงอยๆ มาหาก้อยแล้วก็ทำอ้อนด้วยการเอาหัวถูกับขาก้อย

   “โอ๋แม่เค้าไล่เอาหรอ มาอยู่กับแม่ก้อยแล้วกันนะ” ก้อยอุ้มเจ้าริวขึ้นมา
   “โหตัวหนักขึ้นนะเรา” ก้อย
   “ก็แหง่หละตอนนี้มันไม่ใช่ลูกหมาแล้วนะ”
   “เออคุณบีจะเปลี่ยนชุดเลยไหมครับจะได้ลองสนามซักสองสามรอบก่อน”
   “ได้ครับแล้ว”
   “อ้อคุณก้อยเชิญทางนี้เดี๋ยวผมให้เด็กพาไปที่นั่ง”
   “ขอบคุณค่ะ”

   ช่างสรุชัยพาผมไปดูชุดที่ลินสั่งมาให้
   “ชุดใหม่เลยหรอครับ”
   “ครับคุณลินคุณลินส่งมาครับหมวกกันน๊อคและอุปกรณ์อื่นๆ ด้วย”
   “แหมผมคิดว่าจะแค่ขอยืมก็พอนะเนี่ย คงได้มาแข่งครั้งนี้ครั้งเดียวโอกาสหน้าท่าทางจะยากแล้ว”

   ผมเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับออกมาคุยกับช่างสุรชัยต่อ

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

   “รถที่เตรียมไว้เป็นNSR 250RR ปีนี้เลยนะครับ ยังไม่มีนักแข่งคนไหนได้ลองขี่เลย”
   “โหแบบนี้ค่าเช่าเท่าไหร่ครับเนี่ย สงสัยเงินเดือนสิ้นเดือนนี้ผมโดนหักหมดแน่เลย”
   “ไม่ หรอกครับ ค่าเช่าไม่เท่าไหร่หรอกถือว่าเป็นเกียรติด้วยซ้ำ ผมทราบเรื่องที่คุณบีไปคัดตัวนักแข่ง500 cc ที่ญี่ปุ่นมาแล้วนะครับ แถมพอเช็กเรื่องไปทางต้นสังกัดก็ส่งวีดีโอมาให้ดูอีก ทางทีมช่างตื่นเต้นมากเลยแถมรถคันนี้ก็ส่งมาให้คุณเทสโดยตรง คาดว่าคุณเทสแล้วอาจจะต้องส่งกลับด้วยคงไม่มีนักแข่งไทยคนไหนได้แตะ”

   ช่าง พูดไม่หยุดจนผมได้แต่ยิ้มจากช่างสุรชัยก็ให้ลูกน้องเอารถออกมา ผมเห็นครั้งแรกยอมรับว่าหลงมันเลยครับ สภาพมันใหม่เอี่ยมเหมือนยังไม่เคยมีใครแตะต้องเลย ซึ่งช่างสุรชัยก็บอกผมว่ามันเพื่อส่งมาถึงสนามเมื่อวานยังไม่มีใครลองคล่อ มเลยด้วยซ้ำ

   ผมยังไม่ทันลองคล่อมพวกโจกับยิปโซก็มากันพอดีเวฟกับไชน์พรรคพวกในแก๊งค์ถึงกับตาโตเหมือนเห็นรถที่ผมจะใช้แข่ง
   “โหพี่เล่นงี่เลยหรอ แล้วพวกผมจะแข่งทำไมเนี่ย” ไชน์
   “พี่เล่นกันขนาดนี้ผมว่าพี่ลงรุ่นอาชีพเลยดีกว่ารถผมเต่าไปเลย”

โจ ทำหน้าไม่ค่อยชอบใจนักแต่สถานะการก็เปลี่ยนไปเมื่อมี CBR 250RR สีแดงมาจอดที่หน้าค๊อกพิทคนขับถอดหมวกกันน๊อกออกแล้วพูดเยอะเย้ยใส่โจ

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

“พัฒนานี่หว่าเดี๋ยวนี้มีค๊อกพิทกับเค้าด้วยหรอวะหรือว่ามายืมเค้าจอด” แล้วมันก็หัวเราะ
“เห้ยมีรถดีด้วยนี่หว่าแต่ไอ้คนขับมันจะมีปัญญาขับหรือเปล่าวะ ก็เหมือนกับพวกลิงได้แก้วแหละว้า”

   มัน หัวเราะแล้วขับรถออกไปเวฟกับไชน์โกรธมากตะโกนด่าตามหลังมันไป ผมเลยสะกิดถามยิปโซว่ามันเป็นใคร ยิปโซก็เล่าให้ฟังว่าผู้ชายคนนั้นชื่อมาร์ช เคยอยู่ทีมเดียวกันแต่พอมีแมวมองมาชวนเข้าทีมที่มีสปอร์นเซอร์ มีรถใหม่ขับก็เปลี่ยนไปจนหลังๆ ก็เริ่มดูถูกพวกโจ

   แบบนี้ต้องสั่ง สอนซะหน่อย มาด่าว่าผมเป็นลิงได้แก้ว ช่างสุรชัยอธิบายเรื่องเครื่องให้ผมฟังจากนั้นก็ให้ผมเริ่มลองขับ ผมให้แนนไปเดินไปหาก้อยเพราะกลัวจะยืนเกะกะพวกช่าง ผมลองขึ้นคล่อมแล้วลองสตาร์ทเครื่องเสียเครื่องกระฮื่มมาก แล้วผมก็เห็นจดหมายเหน็บอยู่ ผมหยิบออกมาอ่านมันเขียนด้วยลายมือของยุ้ยผมจำได้

   “โชดดีนะครับยูกิซังรถคันนี้ส่งตรงมาใหคุณขับโดยเฉพาะ เพราะฉะนั้นห้ามแพ้นะครับ จาก เพื่อนของคุณซาโตชิ คุมะ”

   ผม คิดแล้วว่ามันแปลกๆ อยู่ๆทำไมฮอนด้าถึงส่งรถใหม่เอี่ยมมาให้ผมลอง ที่แท้ก็ฝีมือเพื่อนรักผมนี่เองผมเก็บจดหมายใส่กระเป๋า จากนั้นผมก็ขับออกไปรอเจ้าหน้าที่ที่ทางออก เจ้าหน้าที่จะต้องปล่อยรถไม่ให้ซ้อนคันกันเพื่อความปลอดภัยและเป็นมารยาท ระหว่างการซ้อม

   เจ้าหน้าที่บอกผมว่าให้ทิ้งละยะห่างจากคันหน้าและ ก็ห้ามแซงระหว่างลองสนามนอกจากคันหน้าจะเป็นฝ่ายโบกมือให้แซง จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็ปล่อยให้ผมขับออกไป รอบแรกผมขับดูไลน์สนามและก็ดูจังหวะตัวเองด้วย พอเข้ารอบสองผมก็เริ่มเร่งเครื่องก็แค่ 100 กว่า เพราะไม่อยากให้ไปจ่อท้ายคันหน้า

   แต่ระหว่างทางตรงก่อนเข้าโค้ง แรกผมก็รู้สึกว่ารถคันหลังเร่งเครื่องขึ้นมาเทียบด้านซ้าย ผมหันไปมองมันคือไอ้มารช์นั้นเอง มันหยามผมด้วยการยกนิ้วโป้งแล้วก็ชี้ลงจากนั้นมันก็เร่งเครื่องหนีเข้าโค้ง ใน แน่นอนครับโดนหยามแบบนี้มีหรือผมจะยอม

   ผมเร่งเครื่องเข้าไปบี้ ท้ายมันเลยไอ้มารช์มันน่าจะตกใจเพราะรถมันสะบัดแล้วรีบเร่งเครื่องหนี พอเลยโค้งแรกก็เข้าโค้งยูเทริน ผมจี้มันจนล้อแทบจะชนกันผมเห็นจังหวะแซงแล้วแต่ยังไม่อยากแสดงพลังเครื่อง ยนต์ให้มันรู้จากนั้นผมก็บี้มันไปอีกสองโค้งรูปตัว S

   แต่พอเข้า โค้งก่อนสุดท้ายผมก็เร่งเครื่องเบียดในเต็มที่ ไอ้มารช์มันก็พยายามจะปิดไลน์เต็มที่แต่หน้ายางมันเกิดสะดุดทำให้หลุดไลน์ ผมฉวยโอกาสเบียดเข้าไปได้ครึ่งคัน ทำให้ไอ้มารช์บังไลน์ไม่ได้ต้องปล่อยให้ผมเข้าเลนในแล้วแซงขึ้นนำ จากนั้นผมก็นำรวดจนเข้าเส้นชัย ไอ้มาร์ชมันเลี้ยวเข้าค๊อกพิทไม่ยอมวัดกับผมอีกรอบ

   ผมไม่มีคน มากวนผมก็ลองไลน์ต่างๆ จนครบรอบผมก็เลี้ยวเข้าค๊อกพิทบ้าง ระหว่างผ่านหน้าค๊อกพิททีมไอ้มารช์ผมก็หันไปมอง ผมเห็นมันกำลังด่าทีมช่างอยู่ ผมคิดว่ามันคงจะด่าเรื่องที่ยางดิ้นที่โค้งก่อนสุดท้ายที่ทำให้มันแพ้ผม แต่ที่จริงผมยังกั๊กกำลังเครื่องไว้ด้วยซ้ำ

   “ยอดไปเลยพี่สังสอนมันให้รู้ซะบ้างว่าคนเก่งกว่ามันก็มี” เวฟ
   ผมงงว่าทำไมเวฟถึงรู้ว่าผมแข่งกับไอ้มาร์ชเวฟเลยบอกว่าเมื่อกี้พอไอ้มารช์มันไล่ตามผมก็มีฉายภาพขึ้นจอในสนาม
   “พี่บีแข่งครั้งนี้ผมเขียร์พี่เต็มที่ทำให้ไอ้เวนนั้นมันรู้ตัวซะบ้างว่าฝีมือมันยังไม่ถึง” เวฟ
   “แต่พี่ว่าแบบนั้นมันไม่สนุกหรอก”

   ผมมีแผนดีกว่านั้นคือผมจะไม่เข้าที่หนึ่งแต่จะดันให้โจชนะแทน แต่โจไม่ยอมรับแผนผม

   “แบบนั้นมันขี้โกงถึงผมจะรู้ตัวว่ารถสู้ไอ้มารช์มันไม่ได้ แต่ผมก็จะพยายามตามแบบของผมผมรับแผนนี้ไม่ได้”
   เวฟกับไชน์พยายามจะเกลี่ยกล่อมโจแต่ก็ไม่สำเร็จยิปโซเองก็พยายามจะพูดแต่โจก็ไม่ฟัง ช่างสุรชัยทนไม่ไหวก็เลยเข้ามาพูดเอง

   “มัน ไม่ใช่ขี้โกงนะครับมันเป็นรูปแบบการแข่งระดับโลกเค้าใช้กัน ถ้าคุณคิดว่าแผนนี้มันเป็นการขี้โกง ทีมแข่งระดับโลกหลายๆ ทีมเค้าคงไม่ต้องมีนักแข่งมือสองมือสามแล้วปล่อยให้ลงแข่งพร้อมๆ กับนักแข่งมือหนึ่งหรอกครับ”

   ช่างสุรชัยพูดจนโจยอมเข้าใจ แต่โจก็ยังไม่ชอบใจนักที่ต้องให้ผมช่วยการแข่งวันนี้แข่งกันแค่ 10รอบเนื่องจากเป็นการแข่งขันระดับมือสมัครเล่น ผมสงสัยว่าทำไมไอ้มารช์มันยังมาแข่งรุ่นนี้ ยิปโซก็ตอบผมว่าไอ้มารช์มันยังอยู่ในระหว่างทดสอบเข้าทีมยังไม่ได้ลงแข่งมือ อาชีพเลยต้องมาสร้างผลงานให้ทีมยอมรับก่อน

   หลังจากวางแผนเสร็จยิป โซก็ออกไปลองสนามบ้าง ผมขอกล้องส่องทางไกลแล้วขึ้นไปบนเดินด้านหลังดูการขับของยิปโซ ยิปโซขับรถมอเตอร์ไซด์จัดอยู่ในระดับใช้ได้แต่มันยังดูขัดๆใจผมอยู่ ผมดูเธอวนสนามได้ 2 รอบก็พบจุดบอดของเธอ

แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น

   ยิป โซทำเวลาได้มีดีเท่าไหร่ เธอเองก็รู้ตัวเองเหมือนกันจนแสดงสีหน้ากังวนอย่างเห็นได้ชัด หลังจากหมดเวลาซ้อมวิ่งกรรมการก็เริ่มให้ควอลิฟาย

   “ไม่มั่นใจหรอ”
   “ค่ะโซยังทำเวลาได้ไม่ดีเลย กลัวตอนแข่งจะยิ่งแย่ลง”
   “ไม่ต้องกังวนไปหรอกพี่ว่ายิปโซก็ขับได้ดีแล้วนะ ปรับปรุงนิดหน่อยพี่ว่าน่าจะชนะได้”
   “จริงหรอค่ะโซไม่รู้สึกแบบนั้นเลย คนอื่นๆ เค้าขับทำเวลาได้ดีกว่าโซเยอะเลย”
   “งั้นเอางี่เดี๋ยวดูพี่ขับตอนให้ควอลิฟายนะ แล้วพี่จะมาบอกว่ายิปโซขับต่างจากพี่ยังไง”

   กรรมการ ให้ขับ 3 รอบสนามในการควอลิฟายผมได้โพล โพซิชั่น ตามมาด้วยไอ้มารช์และเพื่อนร่วมทีมของมันเวฟอันดับ4 โจอันดับ 5 และไชท์อันดับ6 อันดับสามคนหลังผมเตี๊ยมไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ตามแผนที่วางไว้ หลังจากควอลิฟายยิปโซก็มาทวงคำตอบผมแต่ผมขออุบไว้ ผมกะจะบอกเธอก่อนเริ่มแข่งเพราะสิ่งที่ผมจะบอกมันอาจจะทำให้เธอรู้สึกกังวน มากกว่าเดิม แต่สถานะการณ์ก่อนแข่งมันจะทำให้เธอตัดสินใจง่ายขึ้น

   กรรมการ ประกาศให้นักแข่งเข้าประจำตำแหน่งนักแข่งมีสังกัดก็จะมีพริสตี้มาถือร่มให้ ส่วนผมยิปโซที่ใส่ชุดแข่งเป็นคนมาถือร่มให้ แนนลงมาถ่ายรูปด้วยโดยมีเจ้าริวคอยเดินตาม เนื่องจากเป็นการแข่งขันของมือสมัครเล่นเจ้าริวก็เลยไม่โดนไล่ออกจากสนาม

   “เอาชนะให้ได้นะค่ะ” ยิปโซอวยพรผม
   “ห้ามแพ้หละ” แนนอวยพรผม หรือเป็นคำสั่งกันนะ

   ผม พยักหน้าจากนั้นกรรมการก็ให้ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องออกจากสนาม จากนั้นก็มีรถวิ่งนำให้วอร์มยาง 1 รอบ หลังจากนั้นก็รอสตาร์ทเริ่มแข่งขัน การแข่งขันครั้งนี้เราแข่งกัน 12 รอบสนาม ผมมองดูสัญญาณไฟ ไอ้มารช์ตะโกนบอกว่า “ครั้งนี้กูไม่แพ้มึงแน่” ผมคิดแล้วก็ขำมันยังไม่รู้ตัวเลยว่าผมยังไม่ได้เร่งเครื่องเจ้าNSR คันนี้เต็มสูบเลยด้วยซ้ำแล้วมันคิดจะแซงผมแบบนี้มันก็ยิ่งเข้าแผน

   กรรมการ ให้สัญญาณ ไปแดงติดขึ้นมา รถทุกคันเบิ้ลเครื่องกันดังกระหึ่ม ผมเองก็เบิ้ลเครื่องรอเหมือนกัน แล้วไฟก็เลื่อนลงเหลือง ผมกะจังหวะบิดให้ตรงกับสัญญาณไฟเขียวให้ออกตัวได้พอไฟเขียวผมก็ปล่อยคลัชNSR พุ่งจนล้อหน้ายกก่อนจะลดลงสัมผัสพื้นสนามแล้วออกตัวนำ

   ไอ้ มารช์พยายามไล่จี๊ ช่วงแรกผมจะต้องทิ้งห่างกลุ่มที่สองก่อนแต่จะไม่ทิ้งมากจนโจตามไม่ทัน ส่วนเวฟมีหน้าทีบี้เบอร์หกเพื่อนร่วมทีมไอ้มารช์ให้ติดแบบล้อชนล้อเพื่อให้ มันเครียดจนสติหลุดจากการแข่งมีคำคมของนั่งแข่งมีชื่อท่านนึงพูดเอาไว้ “นักแข่งที่ดีต้องมีสมาธิจดจ่อในการแข่ง แต่ไม่มีนักแข่งคนไหนที่สามารถมีสมาธิจดจ่ออยู่ได้ตลอดเวลา เพราะฉะนั้นใครที่มีสมาธิจดจ่อในการแข่งได้มากที่สุดคนนั้นคือผู้ชนะ”

   ผม เริ่มแสดงความต่างของเครื่องยนต์และการขับขี่ให้ได้มารช์เห็น แต่ก็ยังไม่เร่งเต็มที่ยังปล่อยให้มันจี๊ตามมาได้ ถึงผู้นำจะดูกดดันกว่าผู้ตาม แต่ตอนนี้ไอ้มารช์คิดแต่จะแซงผมให้ได้มันเลยรู้สึกกดดันมากกว่าผม ผมใช้ประสพการณ์ที่เคยโดนมาจากนักแข่งระดับโลกอย่างดูฮอล์

   ผม แกล้งลดความเร็วลงอย่างมากตอนเข้าโค้งซึ่งทำให้ไอ้มารช์ต้องแตะเบรคตัวโก้ง ระหว่างที่มันเสียจังหวะผมก็บิดหนีแบบนิ่มๆ ผมว่ามันน่าจะยั่วเพราะได้ยินเสียงมันเลี้ยงครัชเร่งรอบเครื่องก่อนจะ เปลี่ยนเกียร์ทุกครั้งเพื่อไม่ให้ผมทิ้งห่างได้ ถึงผมจะไม่รู้เรื่องรถแข่งมากนั่งเพราะเพิ่งเคยแข่งในสนามแบบนี้เป็นหนที่ สองเอง

   แต่ผมก็คิดว่าการทำแบบนั้นมันจะสร้างภาระให้เครื่องยนต์ และอาจจะทำให้รอบท้ายๆ เครื่องยนต์ของมันน่าจะมีปัญหาได้ตามแผนที่วางไว้ ผมจะวิ่งนำใน 4 รอบแรก แล้วหลังจากนั้น ผมจะเป็นฝ่ายตามไอ้มารช์ยั่วให้มันเร่งเครื่องหนีอีก4 รอบ แล้ว 4 รอบสุดท้ายถ้าเวฟกับไชน์ทำตามแผนสำเร็จ โจจะต้องมาเกาะอยู่อันดับที่สาม แล้วผมก็จะใช้แผนสุดท้ายทำให้โจขึ้นนำและเข้าเส้นชัยเป็นคนแรก

   ดัง นั้นผมเวลาขับผ่านค๊อกพิทผมจะไม่ให้ชูเวลาที่ผมทำได้แต่จะให้ชูเวลาที่กลุ่ม แรกกับกลุ่มที่สองห่างกันและชูอันดับของพวกโจเวฟไชท์ ผมวิ่งครบ 1 รอบ เวลาผมห่างจากกลุ