Normal  0          false  false  false    EN-US  X-NONE  TH                                                                             เพลิงแค้น 9 โดยกรกฎ
             ตอนที่ 9.... หลายวันจากนั้น ปานวาดและปานทิพย์ก็ต้องนอนซมเด็กสาวทั้งสองไข้ขึ้นสูง ใครก็คิดว่าคงเป็นไข้ทับระดู เลือดจากหว่างขาของเด็กสาวทั้งคู่ไหลออกมาเพียงนิดหน่อยในวันแรกหลังจากนั้นก็มีเพียงน้ำใสๆเท่านั้น ยายอิ่มยายผาดพี่เลี้ยงก็พิศวงว่าเหตุไรระดูจึงมีน้อยนิดแต่เนื่องด้วยเด็กสาวทั้งสองยังเยาว์วัย ความสงสัยนั้นจึงจางหายไป สองพี่น้องต้องทนกลืนยาขมๆทุกมื้อไข้ก็ลดลงและเริ่มหายเจ็บจนเป็นปกติ.... ยามนอนทั้งสองพูดคุยกันถึงความเจ็บปวดแสนสาหัสในราตรีนั้น ปานวาดเข้าใจว่านี่เป็นการไถ่โทษที่ทำให้ไอ้มิ่งหลังลาย และบาปกรรมได้สนองเธอกับน้องสาวแล้ว ทั้งสองคงจะไม่ตกนรกหมกใหม้ปานทิพย์ก็คล้อยตามพี่สาว อีกทั้งเด็กสาวทั้งสองยังได้เล่าความในใจ ให้ไอ้มิ่งที่แอบโผล่หัวขึ้นมาฟังความในยามดึกด้วย....ไอ้มิ่งเองนั้นหลังพร่าพรหมจรรย์สองศรีพี่น้องไปแล้ว ก็มุ่งหน้ากลับไปเก็บของเตรียมหนีหากมีอาญามาถึงตน แต่เหตุภายในบ้านก็สงบดี ยิ่งเมื่อมันทำใจกล้าโผล่หัวพ้นพื้นกระดานไปฟังข่าวและได้ยินเด็กสาวทั้งสองพูด มันจึงคลายใจและกระหยิ่มที่รู้ว่า จะได้อยู่หาความสุขกับเรือนร่างสดสะอาดนั้นต่อไป....นานนับเดือน เด็กสาวทั้งสองถึงได้ย่างกรายลงมาเหยียบพื้นดิน ด้วยถูกบังคับให้อยู่แต่บนเรือนเพราะกลัวไข้กลับเมื่อมารดาเห็นว่าหายและแข็งแรงดีแล้ว จึงได้ยอมให้ลงมาเล่นน้ำกันใหม่ ไอ้มิ่งซึ่งถูกเปลี่ยนเวรไปเฝ้าหลังบ้านมิได้มีโอกาศโผล่หัวขึ้นไปดูเหตุการณ์อีก จึงเห็นโอกาศในการเข้าใกล้ตัวเด็กสาว....ปานทิพย์ลอยคอเกาะลูกมะพร้าวอยู่ริมแพ กอสวะก็ลอยเรี่ยเข้ามาใกล้ เมื่อเด็กสาวหันไปมองก็เห็นหัวไอ้มิ่งอยู่กลางกอสวะนั้น มิ่ง มิ่งหายดีหรือยังปานทิพย์ถามไอ้มิ่งกระซิบ ยังเลยขอรับ บ่าวขาดยาไปนาน อาการเลยกำเริบอีกปานทิพย์นั้นทั้งอยากทั้งหวาดกับการให้ยาไอ้มิ่งจึงถามด้วยเสียงสั่นๆว่า ฉันกลัวเจ็บ ให้ยามิ่งคราวก่อน ฉันเจ็บแทบขาดใจไอ้มิ่งรีบตอบไม่ต้องห่วงขอรับ หากไอ้มิ่งรับยาแล้วคุณทิพย์เจ็บไอ้มิ่งจะหยุดทันทีบ่าวตัวแสบรีบสัญญา ปานทิพย์ค่อยเบาใจถ้าเช่นนั้นฉันก็คงไม่ว่ากระไร มิ่งจะโผล่ไปรับยาอีกเมื่อไรไอ้มิ่งรีบตอบหลายวันนี้คงมิได้ขอรับ บ่าวต้องไปเข้าเวรยามหลังบ้านโน่นแต่บ่าวขอเมตตารับยามนี้เลยนะขอรับ .... มิพักรอให้ปานทิพย์อนุญาติไอ้มิ่งล้วงมือเข้ากุมนมตูมของเธอบีบ เด็กสาวขนลุกเกรียวด้วยห่างเหินรสมือไอ้มิ่งมานานนับเดือน ความเจ็บปวดและแผลก็จางหายไปจนสิ้นยิ่งไอ้มิ่งล้วงมือเกาะกุมโคกหีเธอ ปานทิพย์ก็ซบหน้ากับลูกมะพร้าวก้มลงมองน้ำ ปล่อยอารมณ์ให้คล้อยตามรสสวาทนั้นไป....ไอ้มิ่งดันกอสวะจนชนแผ่นหลังเด็กสาว ท่อนขาอ่อนนุ่มทั้งสองกางลอย มันแทรกตัวเข้าที่หว่างขาเอาหัวควยชนยันปากรูหีปานทิพย์ไว้ ด้วยเคยโดนทะลวงจนแทบกลวงโบ๋ปากรูหีของปานทิพย์ก็อ้าอย่างว่าง่าย รับหัวควยมันเข้าไป ไอ้มิ่งแช่ควยไว้นิ่ง ปานทิพย์ก็ลอยคอเฉยหามีกริยาเจ็บปวดมันจึงกระเด้าหยุกๆลึกเข้าไปในรูเนื้อ ถึงแม้นจะคับแน่นเหมือนเคยแต่สายน้ำที่หล่อลื่นอยู่ ช่วยให้ไอ้มิ่งบุกทะลวงเข้าไปได้โดยง่ายปานทิพย์นั้นเจ็บแปลบอยู่ชั่วครู่ แต่มันก็เลือนหายไปพร้อมความเสียวซ่านคราวนี้เด็กสาวยิ่งเชื่อพี่สาวสนิทใจ ว่าเธอได้พ้นบาปกรรมที่ทำให้ไอ้มิ่งหลังลายแล้ว....มันไม่เหมือนราตรีโหดร้ายนั้น ท่อนเนื้อของไอ้มิ่งที่สอดเข้าออก พาความคับแน่นเสียวสยองอย่างไม่เคยรู้สึกแม้ยามป้อนยาจากหม้อยาเข้าปากบ่าว ปานทิพย์ยังไม่เคยเสียวสุขเท่ายามนี้นมต้มสองข้างถูกตระโบมโลมบีบ รูหีแน่นคลายจากแรงกระเด้าของไอ้มิ่งปานทิพย์สั่นระริกน้ำแตกคาสายวารี ที่ไหลรินฉ่ำเย็นเป็นหลายหน....เมื่อกลับขึ้นเรือน ปานทิพย์กระซิบบอกเรื่องที่ไอ้มิ่งลอยคอมาขอยา ต่อด้วยความเสียวที่ไม่เจ็บปวดเหมือนคืนวันนั้นปานวาดใจระทึก เธอพลาดที่ไม่ได้ลงไปเล่นน้ำกับน้องสาว ด้วยต้องร้อยมาลัยถวายพระอยู่บนเรือนเด็กสาวกระสับกระส่าย บาดแผลทั้งกายทั้งใจลืมเลือนสิ้น ใจนึกถึงแต่รสเสียวยามป้อนยาไอ้มิ่งเท่านั้นเธอจึงกระซิบสั่งให้ปานทิพย์ลงเรือนไปนัดไอ้มิ่งมารับยาในยามราตรี.... จบตอนที่ 9