อาจาง ย้อนเวลา ตอนที่ 4

.         สถานปศุสัตว์ตระกูลเฉิน อยู่นอกเมืองมาเกือบ 10 ลี้ กินอาณาเขตหลายร้อยลี้ครอบคลุมทั้ง เขตที่ราบ ภูเขาสูง แม่น้ำตัดผ่าน ด้านหลังพิงภูเขา ก่อกำแพงเมืองสูงมีคูน้ำที่ชักมาจากแม่น้ำล้อมรอบ เหมือนเมืองเล็กๆ เมืองนึงเลยทีเดียว ภายในกำแพงเมือง ปลูกบ้านหลายร้อยหลังคาเรือน ให้คนงานอยู่อาศัย และใจกลางเมืองเป็นหมู่ตึกของตระกลูเฉินปลูกบ้าน 4 เสา หลายหมู่ล้อมรอบบ้านหลังใหญ่ไว้ตรงกลาง

     อาจางเคยมาที่นี้หลายครั้งแล้วก็ยังคงตื่นตาตื่นใจเหมือนครั้งแรกที่มา ตอนนี้อาจางอยู่ที่ลานกว้างหลังกำแพงเมือง เป็นสถานที่จอกรถม้าของผู้มาเยือน มีรถม้าจอดเรียงรายอยู่ก่อนแล้วเกือบ 20 คัน รถม้าแต่ละคันประดับตกแต่งอย่างประณีตบ่งบอกถึงฐานะของเจ้าของรถม้าแต่ละคันเป็นอย่างดี อาจางเดินออกมาจากรถม้าไม่นาน เด็กรับใช้ของตระกูลเฉินก็เดินเข้ามาต้อนรับ พร้อมน้ำทางไปยังลานขี่ม้า ซึ่งอยู่ไม่ห่างนัก ระหว่างทาง 2 ข้างทางเต็มไปด้วยคอกม้า ที่เต็มไปด้วยม้าพ่วงพี และ คลังอาวุธต่างๆไม่ว่าจะเป็น ดาบโล่ หอก ธนูหน้าไม้ และอาวุธอุปกรณ์ป้องกันเมือง มีผู้คนหลายสิบคนดูแลอยู่ประจำจุด อย่างเป็นระเบียบ

     เมื่อถึงลานขี่ม้า อาจางก็เห็นเด็กอายุประมาณ11-15 ปี หลายสิบคนยืนรออยู่ก่อนแล้ว ซึ่งอาจางก็รู้จักเด็กกลุ่มนี้ดี ทั้งหมดเป็นลูกหลานของขุนนางใหญ่โต ไม่ก็พ่อค้ามีอันจะกินที่ส่งบุตรหลานมาเรียนขี่ม้า เนื่องจากตระกูลเฉินเป็นที่รู้จักกันดีถึงวิชาขี่ม้ายิงธนูที่เก่งกล้าที่สุดของเมือง อาจางมาถึงก็ทักทายกับคนอื่นๆอย่างเป็นกันเอง

     "อาจาง วันนี้ข้าต้องชนะเจ้าให้ได้เลยคอยดู" เสียงใสๆดังมาจากข้างหลัง ซึ่งอาจางก็จำเจ้าของเสียงได้ดีจึงรีบหันหลังไปทักทาย
     "คุณหนูเยี่ยหนี่ กับคุณหนูเยี่ยหลิง นี่เองข้าน้อยมิบังอาจหากคุณหนูทั้ง 2 เอาจริงขึ้นมาข้าน้อยคงตามหลังพวกท่านไม่เป็นฝุ่นเป็นแน่ อย่าได้แกล้งผู้น้อยเลย ฮาๆ" อาจางกล่าวล้อเลียนตามปกติ

          เธอ 2 คนนี้ เป็นเพื่อนสนิทกับอาจางทั้งแต่ยังเล็กเพราะฮูหยินจางกับฮูหยินเยี่ยนั้นรู้จักกันดีไปมาหาสู่กับบ่อยๆทำให้อาจางเจอทั้ง 2 อยู่บ่อยครั้ง ทั้ง 2 คนเป็นฝาแฝดกันหน้าตาทั้ง 2 คนเหมือนกันยังกับแกะไม่มีจุดไหนแตกต่างแม้กระทั้งเสียงของทั้ง 2 ยังเหมือนกัน ขนาดพ่อแม่แท้ๆยังไม่สามารถจำแนกออกได้จึงมีเพียงทรงผมของทั้งคู่เท่านั้นที่สามารถใช้จำแนกทั้ง 2 ได้

เยี่ยหนี่ คนพี่ชอบมัดผมทิ้งไว้ด้านขวา ส่วน เยี่ยหลิงคนน้องชอบมัดผมทิ้งไว้ด้านซ้าย ทั้ง 2 อายุ 14 ปี แต่ได้ความงามจากมารดามาเต็มๆทั้งดวงตากลมโต ริมฝีปากได้รูป ใบหน้าเรียวเล็ก ขนตายาวงอน และผิวขาวพอๆกับชุยถง หากให้คะแนนต้องบอกว่าสวยกว่าชุยถงขั้นนึง แต่ยังห่างชั้นกับฮูหยินจางอยู่ขั้นนึง ทั้ง2 อยู่ในชุดบู้สีเขียวอ่อนรัดรูปหน้าอก ดูจากภายนอกคาดว่าน่าจะพอๆกับชุยถง

               อาจางยืนพูดคุยกับทั้ง 2 อยู่นาน ชุยถงพึ่งจะเดินตามมาถึงสองมืออุ้มตะกร้าใบใหญ่ปิดบังหน้าอกเอาไว้ตลอดเวลาเดินก้นหน้าเข้ามายืนอยู่ด้านหลังอาจาง แต่ไม่กล้าพูดอะไรยืนสำรวมอยู่อย่างนั้น เยี่ยหนี่สังเกตเห็นก็ถามอาจางถึงชุยถง อาจางก็ตอบไปตามความจริง เยี่ยหนี่รู้ว่าชุยถงเป็นสาวใช้ที่ตามอาจางมาก็ไม่ได้สนใจชุยถงอีก

    ทั้ง 3 คุยกันสักพัก ก็มีชายวัยกลางคนเดินเข้ามาพร้อมกับชายฉกรรจ์ หลายคนเดินจูงม้าเข้ามา ชายคนนี้คือ เฉินลี่ เป็นหัวหน้าดูแลการสอนขี่ม้าที่นี่อาจางกับเด็กคนอื่นๆพอเห็น เฉินลี่ มาถึงก็หยุดคุยแล้วทักทายตามปกติ แยกย้ายกันไปเรียนตาม กลุ่ม แบ่งเป็นกลุ่มละ 3 คน ต่อ อาจารย์ 1 คน อาจางจับกลุ่มอยู่กับ เยี่ยหนี่ กับ เยี่ยหว่อ ก่อนขึ้นม้าไป อาจางให้ชุยถงไปอยู่รอกับพวก เซียงยี่ กับทหารหญิงที่ตามมารอเค้าที่เรือนรับรอง

               การเรียนขี่ม้าของตระกลูเฉินไม่ได้เรียนอยู่เพียงลานขี่ม้า เท่านั้นสำหรับผู้ที่เรียนขี่ม้าได้ระดับนึงแล้ว เฉินลี่จะแบ่งแยกออกมาให้ เด็กกลุ่มนั้นๆไปเรียนยังสถานที่จริงนอกกำแพงเมืองที่เป็นอาณาเขตของตระกูลเฉิน เพื่อให้เรียนรู้จากประสบการณ์จริงไม่ว่าจะเป็นการขี่ม้าขึ้นภูเขา การขี่ม้ากลางป่าหรือข้ามห้วยน้ำ การสอนแบบนี้ทำให้เด็กๆสามารถนำไปใช้ได้จริงได้ไม่ใช่เรียนขี่ม้าเฉพาะที่พื้นเรียบๆเท่านั้น

     อาจางเป็นหนึ่งในกลุ่มที่ได้ออกมาเรียนนอกกำแพงเมืองโดยวันนี้ เฉินลี่ได้พามาเรียนขี่ม้าขึ้นภูเขาด้านหลังสถานปศุสัตว์ทั้งกลุ่มมีเด็กอยู่เกือบ 10 คนนอกจากเฉินลี่แล้วมี ชายฉกรรย์สอนขี่ม้าประกบกับเด็กที่มาเรียนขี่ม้ากันเป็นคู่ๆทุกคน โดยจุดหมายของวันนี้คือการขี่ขึ้นเขาจากทางตะวันออกแล้วไปลงเขาทางด้านตะวันตก การสอนก็เป็นไปด้วยดีจนกระทั่ง ถึงยอดเขา เฉินลี่ให้ทุกคนได้พักผ่อน ลงจากหลังม้า ดื่นน้ำ ก่อนพูดสอนวิธีขับขี่ม้าและแนะนำให้กับเด็กๆจากที่เฉินลี่สังเกตมาตลอดทาง

     ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฉัว ฉัว ....ฮี้........เสียงลูกธนูดังขึ้นมา ถูกม้าที่ถูกผูกไว้กับต้นไม้จนเกิดความวุ่นวายขึ้น
     เฉินลี่ตั้งสติได้ก่อนใคร

"ทุกคนยกโล่ขึ้นมามีคนร้าย คุ้มครองคุณหนูทั้งหลายก่อน ถอยหลังไปยังหลังก้อนหินใหญ่ด้ายซ้าย"

               ในความชุลมุน อาจางที่ตั้งสติได้รีบคว้าเยี่ยหนี่กับเยี่ยหว่อเดินไปหลบอยู่หลังชายฉกรรย์ที่ยกโล่ขึ้นมาป้องกันลูกธนูอยู่ที่พยายามเดินฝ่าลูกธนูไปจูงม้ากลับมา อาจางกับเด็กๆทั้งหลายหลบอยู่หลังก้อนหินใหญ่ด้วยอาการสั่นกลัว หลายคนร้องไห้ร้องหาพ่อแม่ กอดกันกลม เฉินลี่สมเป็นมือดีสามารถสั่งการได้ทันท่วงที ชายฉกรรย์ทั้งหลายยังไม่มีผู้ใดล้มตายมีเพียงได้รับบาดเจ็บจากลูกธนูตามแขนขา เท่านั้นสามารถจูงม้ากลับมาหลบหลังโขดหินได้สิบกว่าตัวที่เหลือล้วนตายภายใต้ห่าธนูชุดแรกแล้วเฉินลี่กับพวกรีบปลดธนูจากอานม้ามาถือไว้พาดสายขึ้นธนูก่อนจ้องไปยังทิศทางของลูกธนูที่ตอนนี้หยุดลงแล้ว

     "ผู้ใดบังอาจมาบุกรุกพื้นที่ตระกลูเฉิน ประกาศนามมา" เฉินลี่หลังจากเตรียมการพร้อมแล้วก็ตระโกนออกไป
     "ฮาๆ เฉินลี่ วันก่อนเจ้าสังหารพี่น้องพวกข้าไปมากมายคงนึกไม่ถึงละสิว่าพวกข้า เหล่าปี้ จะกล้ายกพวกมาฆ่าเจ้าถึงถิ่น"

          เฉินลี่ได้ยินก็ตกใจหน้าซีด ไม่กี่วันก่อนเขาพาลูกน้องเกือบ 50 คนไปต้อนม้าชั้นดีกลับสถานปศุสัตว์ระหว่างทางถูกเหล่าปี้ ซุ่มโจมตีหลังขโมยม้า แต่ถูกเขารู้ทันเสียก่อนจึงสังหารฝ่ายตรงข้ามไปได้หลายสิบคนก่อนหลบหนีกลับมาอย่างปลอดภัย แต่ตอนนี้เขามีคนเพียงสิบกว่าคนแถมต้องดูแลบุตรหลานของคนใหญ่คนโตอีกหลายสิบชีวิตหากเด็กเหล่านี้เป็นอะไรไปความรับผิดชอบทั้งหมดต้องตกมาที่เขาคนเดียวแน่ๆ

     เหล่าปี้ ค่อยๆพาลูกสมุนโอบล้อมมายังโขดหินเรื่อยๆทุกขณะเท่าที่สังเกตเห็นมีมากกว่า 50 คน มีคนถือโล่กับหอกนำหน้าเข้ามาตามด้วยแถว 2 ถือธนูเล็งมาทางโขดหิน ธนูถูกยิงออกมาเรื่อยๆตามคำสั่งของเหล่าปี้ไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามหลบหนี้โดยง่าย

               เฉินลี่ ตัดสินใจสั่งให้ลูกน้องเขาพาคุณหนูทั้งหลายขึ้นมาตัวเดียวกันโดยจะรีบไปลงเขายังทิศใต้ตัดเป็นเส้นตรงกลับสถานปศุสัตว์โดยจะใช้ม้าที่เหลือเป็นเหยื่อล่อพวกโจรไปอีกทาง หลังวางแผนเรียบร้อย เฉินลี่สั่งให้ยิงธนูออกไปเปิดทางแล้วสั่งตะโกนบุกเสียงดัง

     ธนูทั้ง 10 กว่าดอกพุ่งไปยังทุกทิศทางที่โจรขโมยม้าโอบล้อมเข้ามา พวกโจรพอได้ยินเสียงบุกและเห็นลูกธนูพุ่งมาต่างพากับยกโล่ขึ้นป้องกันไม่ก็รีบหลบอยู่หลังต้นไม้ ทำให้มีช่วงเว้นว่างจากลูกธนู พวกเฉินลี่ก็รีบขี้ม้าออกไปกันแล้ว แต่ละคนต่างรีบขี่ม้าด้วยฝีมือทั้งหมดที่ตัวเองมีหลุดออกมาพ้นจากรัศมีลูกธนูก็พากันดีใจแต่ยังคงรักษาความเร็วสูงสุดเอาไว้ เฉินลี่ จูงม้าเปล่าที่เหลือกับลูกน้องอีก 2 คนรั้งท้ายพากันโล่งอก แต่ดีใจได้ไม่นานหัวขบวนก็ได้ยินเสียงเอะอะดังมา

            เสียงม้าร้อง เสียงล้มดังสนั่นขึ้นพักนึง

"อ้าก... มีคนซุ่มโจมตี..." เฉินลี่ที่มองไม่เห็นด้านหน้าได้ยินแต่เสียงไม่รู้จะสั่งการยังไงดีก็ได้ยินเสียงลูกธนูดังมาจากทางขวาอีก ทำเอาลูกน้องเขาตกม้าไปอีก 3 คน ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย
     "รีบไปทางขวายกโล่ขึ้นมาตลอดเวลา คุ้มครองคุณหนูทั้งหลายไปก่อน"

          เฉินลี่ที่ตอนนี้เห็นสถานณ์การด้านหน้าแล้วเห็นโจรปล้นม้าถือหอก 10 กว่าคนเสียบทะลุตัวม้า 2 ตัวหน้าเป็นรังผึงส่วนคนบนหลังม้าทั้ง 4 ยังไม่ตายแต่ถูกโจรที่เหลือกระชากลงมาจากหลังม้าจับมัดไว้ ส่วนพวกที่ถูกยิงธนูเข้าใส่ก็มีสภาพไม่แตกต่างกัน ตอนนี้เฉินลี่เหลือลูกน้องเพียง 7 คนอยู่ช่วงกลางภูเขาอีกกลางทางกว่าจะถึงตีนเขา ซึ่งมี ทหารตระกลูเฉินเดินลาดตระเวนอยู่

เฉินลี่รีบตะโกนให้กำลังใจก่อนเปลี่ยนมาขับม้านำหน้าก่อนเฉินลี่ตัดสินใจเปลี่ยนทิศไปยังตะวันตกต่อ ปล่อยม้าเปล่าลงเขานำไปก่อนทางทิศใต้ ม้าพวกนี้ถูกฝึกมาเป็นอย่างดีสามารถวิ่งกลับไปถึงเมืองได้โดยไม่ต้องให้คนคุม ให้ล่อศัตรูตามไป แต่ไม่นานเสียงม้าที่ถูกปล่อยไปก็ดังขึ้นมา แสดงว่าศัตรูดักทางล้อมภูเขานี้ไว้จนหมดแล้วแน่ๆ เฉินลี่ตอนนี้หน้าดำคร่ำเครียดไม่รู้จะทำยังไงดีเสียง ม้าก็ดังมาอีกครั้งจากทางใต้เขา เฉินลี่รีบสั่งให้หนีไปอีกทิศทันที

               ผ่านมาเกือบ ชั่วยาม เฉินลี่ยังคงวนเวียนอยู่ในภูเขาลูกน้องที่เหลืออยู่จาก 7 คนตอนนี้เหลือเพียง 3 อาจางนั่งอยู่บนม้าเพียงคนเดียว ชายฉกรรย์ที่คอยคุ้มครองเขาถูกลูกธนูยิงตกม้าไปได้สักพักแล้วเยี่ยหนี่ เยี่ยหว่อนั่งร้องไห้ตลอดทางแต่ไม่มีเสียงออกมาเพราะรู้ดีกว่าอยู่ในช่วงอันตรายถึงชีวิตจึงมีแต่น้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย

     อาจางฝีมือขับขี่ม้ายังไม่ดีเท่ากับพวกเฉินลี่จึงถูกรั้งท้ายแต่ตอนนี้เฉินลี่ไม่สนใจแล้วเพียงคิดเอาชีวิตรอดให้ได้ก่อนจนอาจางถูกทิ้งไว้เพียงลำพังในป่า อาจางยังไม่ละความพยายามยังควบม้าตามไปทางที่เฉินลี่มุ่งไป

    "อาจางงงงงง อาจางงงงง"อาจางได้ยินเสียงตะโกนก็รีบหันไปดูคิดว่าตามพวกเฉินลี่ทันแล้วแต่ไม่ใช่ เป็นเยี่ยหนี่นั่นเอง

   เธอบอกว่าเฉินลี่ถูกซุ่มโจมตีอีกครั้ง ม้าของเธอถูกยิงตายเธอรีบหนีมาหลบอยู่ที่นี่ เฉินลี่ตอนนี้ไม่ว่าจะมีพวกเธอหรือไม่โทษที่ได้รับก็คงไม่ต่างกันจึงทิ้งพวกเธอเอาไว้ อ้างว่าให้หลบซ่อนตัวก่อนตนจะไปตามพวกมาช่วงเหลือมีเพียงเยี่ยมหว่อคนเดียวที่เหลืออยู่กับเฉินลี่กับทหารอีก 2 คน

     อาจางรีบให้เยี่ยมหนี่ขึ้นมานั่งด้านหน้า อาจางก็รีบควบม้าต่อไปยังทิศตะวันตกแต่เพราะไม่รู้จักเส้นทาง กับเส้นทางที่ไม่ราบเรียบต้นไม้ขวางทางทำให้ความเร็วเชื่องช้ามาก

               อาจางหลงทางจนคล้อยบ่ายพระอาทิตย์ใกล้ตกดินไปทุกที เยี่ยหนี่ยิ่งหมดกำลังใจมีเพียงอาจางที่ยังพยายามหาทางรอด ก่อนที่เข้าจะย้อนอดีตมาเขาขึ้นเขาจนชินอะไรกินได้กินไม่ได้อาจางรู้เกือบทั้งหมด ระหว่างทางจึงเด็ดโน้นเด็ดนี้มากินประทังหิวไปก่อน แต่ เยี่ยหนี่กับกินไม่ลง แต่อาจางก็เก็บเอาไว้ก่อนเต็ม 2 กระเป๋า

     คล้อยดึกอาจางพบช่องโพรงโขดหินเล็กๆแคบๆแห่งหนึ่งเข้าพอดีจึงรีบเข้าไปหลบในนั้นแต่ม้าตัวใหญ่ไปไม่สามารถตามเข้ามาด้วยได้อาจางได้แต่ตัดใจปล่อยม้าไปเพราะตอนนี้เก็บม้าไว้กับตัวยิ่งจะอันตรายไปใหญ่เพราะถูกตามรอยได้ง่าย อาจางปล่อยม้าวิ่งไปทางอื่นก่อนรีบพา เยี่ยหนี่มุดซอกโขดหินเข้าไป ขนาดเด็กอายุน้อยๆทั้ง 2 ยังแทบเบียดตัวเองเข้าไปไม่ได้ไม่ต้องพูดถึงผู้ใหญ่เลย อาจางที่มุดนำอยู่ด้านหน้าเข้ามาได้เกือบ 10 เมตรด้านในเป็นโพรงถ้ำเล็กๆไม่ใหญ่มากพอให้เด็กทั้ง 2 ยืนได้พอดีความสูง อาจางรีบหยิบชุดไฟมาจุดโดยอาศัยเศษไม้ในถ้ำมาเป็นเชื้อเพลิงโดยไม่ลืมจะหลบมุมกองไฟไว้ไม่ให้แสงลอดออกไป แต่เหมือนวันนี้เป็นดวงซวยของอาจางจริงๆทันทีที่อาจางจุดไฟเสร็จ งูที่อาศัยในถ้ำก็เลื้อยออกมาจากซอกหินกัดเข้าที่ข้อเท้าของเยี่ยหนี่ เต็มๆ

               เยี่ยหนี่ที่ถูกงูกัดถึงกับลงไปนอนกับพื้นทันทีด้วยอาการตกใจกับที่เหนื่อยจากการหลบหนี้ทั้งวันและยังไม่ได้ทานอะไรมาทั้งวันหมดสติไป อาจางรีบหยิบไม้มาทุบหัวงูตาย หยิบขึ้นมาดูเป็นงูสีขาวทั้งตัว มีจุดแดงสดกลางหัว อาจางถึงกับหน้าซีดเพราะมันคืองูพิษ งูพญาขาว พิษของมันทำให้คนที่ถูกกัด ถูกพิษความเย็นแทรกซึม จนหมดความรู้สึกตาย อาจางรีบก้มไปดูดพิษให้กับเยี่ยหนี่ทันทีพร้อมอุ้มเยี่ยหนี่ไปข้างๆกองไฟ

อาจางเคยอ่านเจอในตำรา พิษของงูพญาขาวไม่มียาแก้พิษ วิธีรักษามีเพียงเพิ่มธาตุหยางให้ร่างกายก่อนถูกความเย็นแทรกซึมถึงหัวใจ อย่างโสมที่เป็นธาตุร้อน ขิง แต่ตอนนี้อาจางไม่รู้จะไปหาของพวกนี้มาจากไหน

     อาจางได้แต่ก่อกองไฟเพิ่มล้อมเยี่ยหนี่ไว้ แต่เยี่ยหนี่ก็ยังคงไม่ดีขึ้นร่างกายเริ่มขาวซีดเรื่อยๆ มองแทบไม่เห็นสีเลือด นอนขดตัวหนาวสั่นไม่หยุด อาจางไม่รู้จะทำยังไงดีจะออกไปหาโสมหรือขิงมาให้กินก็กลัวไม่รู้จะหาได้ไหมพระอาทิตก็ตกไปแล้วมองไม่เห็นทางจะจุดไฟก็กลัวถูกโจรปล้นม้ามาจับตัวไป ของที่เก็บมาตลอดทางก็มีแต่พวกผลไม้ อาจางได้แต่ถอดเสื้อลงไปห่มให้เยี่ยหนี่อีกชั้นเพราตอนนี้ตนเองร้อนจะตายอยู่แล้วจากกองไฟโดยรอบ

                อาจางลองจับหน้าผากเยี่ยหนี่ตอนนี้เย็นเหมือนจับน้ำแข็ง อาจางเหมือนนึกอะไรได้รีบลงมือปลดกระดุมเสื้อของเยี่ยหนี้ออกทันที เผยให้เห็นเอี้ยมสีเขียวอ่อน แต่อาจางไม่มีเวลามาชื่นชมมากนักเพราะตอนนี้ชีวิตเยี่ยหนี่อยู่ในมือของเขาแล้วอาจางรีบลงไปนอนกอดเยี่ยหนี่เอาไว้ทันที

    [post] เยี่ยหนี่ที่ตอนนี้หนาวจนตัวสั่นพอถูกอาจางสวมกอดก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นหันหน้าสวมกอดอาจางแน่นทันที แขนขากอดก่ายอาจางพยายามรัดเข้าหาตัวให้มากที่สุด

               อาจางหลังจากถูกกอดอยู่นาน ผิวที่เนียนนุ่มยิ่งกว่าชุยถง หน้าอกพอดีมือที่บดเบียดแน่นเต็มอก ไหนจะลมหายใจ ที่ราดรดใส่อีกทั้งมือทั้ง 2 ที่ลูบไล้แผ่นหลังเรียบเนียน ทำเอามังกรน้อยผงาดขึ้นมาถูไถอยู่ตรงระหว่างขาเยี่ยหนี่
     เยี่ยหนี่ที่ตอนนี้ดูจะสลึมสลือก็พยายามขยับตัวเอาหน้าอกบดถูไถขึ้นลงไม่ยอมหยุดแถมยังยกสะโพกมากดทับมังกรน้อยตามแนวยาวจนอาจางรู้สึกว่าตอนนี้มังกรน้อยถูกช่อดอกไม้ถูไถไปตามแนวยาวไม่หยุด

     "อา มากกว่านี้ หนาว... อาหนาวเหลือเกิน" ตอนนี้เยี่ยหนี่สติไม่อยู่กับตัวแล้วกำลังเพ้อเพราะพิษงู ปากน้อยๆพยายามไซ้ซอกคออาจางไม่หยุด จนมาเจอปากของอาจางที่อ้ารออยุ่แล้ว

               อาจางทั้งดูดทั้งแยงลิ้นรุกรานลิ้นของเยี่ยหนี่ไม่หยุด สองตาก็มองหน้าเยี่ยหนี่ ที่ตาปากสนิทแต่ร่างกายยังตอบสนองต่อไออุ่นไม่ยอมหยุด เห็นใบหน้าเยี่ยหนี่มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาอาจางก็รู้แล้วว่าวิธีนี้ได้ผล จึงเริ่มลงมือกับเยี่ยหนี่หนักขึ้น เลื่อน 2 มือไปปลดเอี้ยมของเยี่ยหนี่ออกปล่อยให้เม็ดบัวที่แข็งตั้งชั้นบดกับหน้าอกของเขาอย่างถนัดถนี่ ซึ่งดูเหมือนเยี่ยหนี่จะถูกใจด้วยซ้ำที่สามารถรับไออุ่นจากร่างของอาจางได้เต็มที่ไม่มีอะไรมาขวางอาจางละปากจากปากของเยี่ยหนี่แล้วลุกขึ้นมาคุเข่าอยู๋ด้านข้างลงมือถอดกางเกงของเยี่ยหนี่ออกมา เห็นชั้นในตัวน้อยทีตอนนี้เปียกไปหมดจนแนบสนิทไปกับช่อดอกไม้เผยให้เห็นกลีบดอกทั้ง 2 ที่ปิดแนบสนิทพร้อมเกสรที่แข็งชี้ยื่นนูนขึ้นมา
     อาจางรีบถอดกางเกงของตัวเอง ก่อนรวบรวมเสื้อผ้าที่ถอดออกมาแล้วมาปูพื้นไว้ ก่อนก้มหน้าลงไปโลมเลียช่อดอกไม้นั้นจากนอกชั่นในที่เปียกชุ่ม

     เยี่ยหนี่แม้พอขาดไออุ่นจากร่างอาจางก็พยายามไขว่คว้าหาไออุ่นจนเมื่ออาจางประกบปากกับช่อดอกไม้ตน ถึงกำหนดจุดหมายได้จึงใช้แรงที่เหลือทั้งหมดพลิกตัวขึ้นมาอาจางที่ไม่ทันระวังจึงหงายหลังลงไปนอนที่พื้นยังไม่ทันได้ลุกเยี่ยหนี่ก็ขึ้นมาคล่อมบนตัวอาจางแล้ว

     อาจางเห็นก็พยายามจัดท่าทางของเยี่ยหนี่ใหม่ให้หันก้นขึ้นมาอยุ่ในท่า 69 อาจางยังไม่ทันบอกอะไร เยี่ยหนี่ที่พยายามหาไออุ่นพอเจอมังกรน้อยที่ร้อนลวกหน้าตัวเองอยู่ก็จัดการคว้าเข้าปากทันทีก่อนจะดูดอย่างแรงจนอาจางสะดุ้ง

     "อา อุ่นดีจัง มากกว่านี้อีก อา" เยี่ยหนี่ยังคงดูมังกรน้อยอาจางไม่หยุด

   อาจางก็ลงลิ้นกับช่อดอกไม้ของเยี่ยหนี่เช่นกัน แต่อาจางไม่เคยถูกดูดมังกรอย่างรุนแรงหิวกระหายเช่นนี้มาก่อนไม่ทันไรอาจางก็คายพิษเข้าไปในปากของเยี่ยหนี่จนหมด เยี่ยหนี่เองพอถูกอาจางพ่นพิษเข้ามาเต้มปากก็ดูดกลืนลงไปจนหมด และพยายามดูดต่โดยหวังว่ามันจะออกมาเพิ่มอีก จนมังกรของอาจางยังไม่ทันอ่อนตัวก็ผงาดขึ้นมาอีก

"อูยยย ดูดได้สุดยอดมากเลย อย่าหยุดนะ"อาจางทั้งเลียไปทั่วช่อดอกไม้ และยังดูดขบเกสรดอกไม้ของเยี่ยหนี่ไม่หยุดจนเยี่ยหนี่กระตุกเกรงไป 2 ครั้งติดๆกัน

          โดยทุกครั้งที่เยี่ยหนี่ถึงจุดสุดยอดน้ำดอกไม้ก็ราดรดเต็มหน้าอาจาง ซึ่งอาจางสังเกตได้ว่าน้ำดอกไม้ที่ออกมานั้นเหมือนน้ำเย็นไม่มีผิดแต่ครั้งที่ 2 นั้นเย็นน้อยกว่ารอบแรกมากนัก

     อาจางพยายามจับเยี่ยหนี่พลิกตัวอีกครั้งแต่กว่าอาจางจะสามารถดึดหัวเยี่ยหนี่ออกมาจากมังกรเขาได้ทำเอาอาจางเกือบจะต้องคายพิษออกมาอีกรอบเสียแล้ว อาจางตอนนี้อยู่ในท่านั่งเหยียดขาโดยมีเยี่ยหนี่นั่งคล่อมอยู่ปล่อยให้อาจางขยำหน้าอกคู่งามไม่หยุด

     "อา ดีจังเลย อุ่นดีจัง บีบแรงๆเลย อย่าหยุด อา....."เยี่ยหนี่แอ่นอกให้อาจางบีบเคล้นได้เต็มที 2 มือจับที่บ่าอาจางพยายามดันตัวขึ้นลงถูไถช่อดอกไม้กับมังกรของอางไม่ได้หยุด

               อาจางเองก็ทนไม่ไหวแล้ว จับมังกรน้อยไปจ่อยังช่อดอกไม้ที่ปิดสนิทของเยี่ยหนี่ ซึ่งจากขนาดที่ใหญ่กว่าชุยถงพอสมควรและน้ำดอกไม้ที่ชุ่มฉ่ำขนาดนี้ พอเยี่ยหนี่ทิ้งตัวลงมามังกรก็มุดเข้าไปในช่อดอกไม้ทั้งหัวเงี่ยงแล้ว

     "โอ้ยยยยยยยยยยยย เจ็บๆๆๆๆ เอาออกไป เอาออกไปก่อน" ถึงแม้ช่อดอกไม้เยี่ยหนี่จะพร้อมขนาดไหนแต่พอถูกมังกรอาจางมุดเข้าไปได้นิดเดียวก็พยายามยันตัวขึ้นหนี

               แต่มีหรือที่อาจางจะยอมอาจางจับสะโพกผายของเยี่ยหนี่ไว้มั่นแล้วดึงตัวเยี่ยหนี่ลงมาอีกครั้งจนมังกรน้อยเข้าไปได้ครึ่งตัวแล้วแต่มันเหมือนไปชนอะไรสักอย่างทำให้ดันเข้าไปต่อไม่ได้แถม

    "อ๊า..... อู้ววววววววว ฉี่แตกกกแล้ววววววว อั้นไม่ไหวแล้ววววววววววว"

               อาจางยังรู้สึกว่าช่อดอกไม้มันรัดไปทั้งหัวมังกรจนขยับมังกรแทบไม่ได้ เยี่ยหนี่เกร็งไปทั้งตัวกอดรัดอาจางแน่นจนอาจางขยับตัวไม่ได้ รู้สึกว่าน้ำดอกไม้ไหลออกมาเต้มหน้าขาของเขาจนชุ่มไปหมด อาจางปล่อยให้เยี่ยหนี่กอดรัดต่อไปปากก็โลมเลียเต้างามต่อจนเมื่อเยี่ยหนี่คลายอาการเกร็งออกมา อาจางค่อยเลื่อนมือไปจับสะโพกเยี่ยหนี่แทนเพื่อคุมจังหวะอีกครั้ง อาจางพยายามโยกเอวให้มังกรควานไปทั่วช่อดอกไม้จนรู้สึกว่ามังกรสามารถขยับตัวได้มากขึ้นถึงค่อยพยายามดึงตัวเยี่ยหนี่ลงมา ซึ่งเยี่ยหนี่ก็พยายามขืนไว้ แต่ไม่เกินความพยายามของอาจาง สะโพกของเยี่ยหนี่ถูกดึงลงมาเรื่อยๆ

     "อา หยุดก่อน อา อู้วววว อา ช้าๆ อา อย่า อ๊า"

              ทันทีที่อาจางดึงตัวเยี่ยหนี่ลงมาจนสุดมังกรน้อยก็มุมเข้าช่อดอกไม้ไปทั้งตัวแล้ว เยี่ยหนี่ถึงกับตาปรือเงยหน้าอ้าปากขึ้นฟ้าแอ่นอกโน้นตัวไปด้านหลัง ดีที่อาจางจับสะโพกเยี่ยหนี่ไว้อยู่จึงไม่ได้ล้มลงไป

     สภาพของเยี่ยหนี่ตอนนี้คือนั่งคล่อมอาจางแบขาทั้ง2ข้างออกไปแผ่หลา ตัวท่อนบนเอนหลังจะลงไปนอนให้ได้จนหน้าอกทั้งคู่ชี้ขึ้นหาเพดานถ้ำ ตาปลือน้ำลายไหลออกแก้มหยดลงพื้นถ้ำ ตัวอาจางเองก็ไม่ดีไปกว่ากันเท่าไหร่นักเพราะ ตอนนี้มังกรน้อยถูกดูด บีบรัดแน่นอยู๋ภายในหัวของเยี่ยหนี่ไม่ยอมหยุด จนอาจางคายพิษรอบ 2 เข้าไปไม่หยุดเหมือนจะถูกรีดจนหมดตัวยังไงยังไงทำเอามังกรน้อยไม่มีทีท่าจะสงบลงได้เลย

               อาจางได้แต่กัดฟันแน่นซึมซับรสชาติจากมังกน้อยที่ถูกบีบรัดไม่หยุด จนรู้สึกเหมือนจะหลับลงไปได้ทุกขณะ แต่เขารู้ว่ายังหลับตอนนีไม่ได้เพราะ น้ำดอกไม้ครั้งที่ 3 ของเยี่ยหนี่นั้นก็ยังคงเย็นมากอยู่ดี

    หลังอาจางพยายามยามรวบรวมสติอยู่นาน อาจางค่อยๆจับเยี่ยหนี่ขึ้นมาประกบปากอีกครั้งเขาจะให้เยี่ยหนี่หลับไม่ได้จนกว่าจะแน่ใจว่าเยี่ยหนี่ได้รับธาตุหยางเพียงพอ เยี่ยหนี่พอหายเกร็ง อาจางก็เริ่มโยกมังกรเข้าออก ช่อดอกไม้ที่รับแน่นอยู๋ไม่ยอมหยุด พร้อมดูดปากไปเรื่อยๆ เหมือนเยี่ยหนี่จะคืนสติมาหลังจากถูกอาจางรุกรานอยู่นาน

     "อะ อาจาง เจ้าทำอะไรข้า โอ้ย อ้าหยุด เดี่ยวนี้นะ อย่า โอ้ยข้าเจ็บ โอ้ย เสียวด้วย หยุดเดี๋ยวนี้นะอา....จาง ไม่งั้น ไม่งั้น...ข้าจะฟ้องแม่ โอ้ยอย่า"
     "เจ้าจะฟ้องแม่หรอจะบอกแม่เจ้าว่ายังไงดีละ"

               เยี่ยหนี่ก็ไม่รู้จะตอบยังไง แต่ก็ถูกอาจางขัยบมังกรเข้าออกไม่ยอมหยุด

    " ข้ายอมเจ้าแล้ว อ๊า ข้ายอมทุกอย่างเลยขอเจ้าหยุด... หยุดก่อน อ๊า ข้าจะอั้นไม่ไหวแล้ว ได้โปรด อ๊า หยุด อ๊า ข้าไม่ไหวแล้ววววววววว อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
     "ของเจ้ามันดูดของข้าไม่หยุดเลยเยี่ยหนี่ โฮ้ย ไม่ไหวแล้วววววววววววว"

              เยี่ยหนี่ เกร็งถึงสวรรค์ไปอีกรอบก็สลบลงไปทับอาจางนิ่ง อาจางเห็นว่าน้ำดอกไม้รอบนี้เย็นน้อยลงมากแล้ว แต่มังกรอาจางก็คายพิษไปพร้อมๆกับนางทำเอามังกรน้อย ที่ผงาดมานานอ่อนตัวเป็นหนอนน้อยอีกครั้ง

     อาจางรู้ดีว่าถึงแม้มันจะเย็นน้อยลงมามากแล้วแต่ถ้าปล่อยทิ้งไว้ให้หลับไปทั้งอย่างนี้ พิษไอเย็นมีโอกาสกลับมาเล่นงานอีกครั้งจนตายได้ จะรักษาต้องรักษาให้หายขาดในทีเดียวเลย แต่มังกรน้อยนั้นไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาอีกรอบได้เลยแม้ว่าอาจางจะพยายามใช้มือปลุกมันเท่าไหร่ก็ตาม ขนาดที่มีร่างงามขนาดนี้มานอนเปลือยเปล่าให้อาจางใช้งานได้ตามใจก็ตาม

    "อา ไม่ไหวแล้ววววว หนาวอีกแล้ว อา..." เหมือนเยี่ยหนี่จะกลับมาถูกพิษแทรกซึมอีกครั้งหลังถูกปล่อยไว้ระยะนึง จนร่างกายครวนครางออกมาเอง อาจางเห็นแล้วก็รีบพุ่งเข้าไปหา จับมังกรน้อยเข้าไปในปากของเยี่ยหนี่ทันที

               เยี่ยหนี่แม้ตอนนี้จะหมดสติไปเรียบร้อยแล้วแต่ปากของเยี่ยหนี่ยังคงถูกกระตุ้นด้วยมังกรที่ร้อนผ่าวของอาจางอยู่จึงเริ่มดูดเลียไม่หยุด อาจางจึงจับศีรษะเยี่ยหนี่ขึ้นมาประคองไว้ให้ดูดมังกรของเขาได้ถนัดขึ้น จากฝีปากของเยี่ยหนี่ มังกรของอาจางก็ฟื้นตัวขึ้นมาได้อีกครั้ง

      อาจางรีบจับมังกรออกมาจากปากของเยี่ยหนี่ทันทีที่พร้อมใช้งานก่อนจะจับถ่างขาของเยี่ยหนี่ออกจากกันเผยให้เห็นช่อดอกไม้ที่เรียบเนียนสวย ไร้แพรไหม แต่ตอนนี้มันบวมแดง และมีรอยฉีกขาดอย่างเห็นได้ชัด น้ำสีขาวข้นผสมกับเลือดไหลออกมาจาก ปากช่อดอกไม้ไม่มีหยุด รอบช่อดอกไม้เป็นฟองขาว จนอาจางชะงักไม่กล้าใช้งานมันต่อกลัวว่าช่อดอกไม้จะเสียหายไปมากกว่านี้แต่ถ้าไม่ทำต่อ เยี่ยหนี่ก็อาจตายจากพิษไอเย็นได้อาจางจึงตัดใจพลิกเยี่ยหนี่ลงไปนอนคว่ำแล้วยกสะโพกขึ้นมาให้ก้นลอยขึ้นมาท้าทายมังกรที่ผงกหัวหงิกๆ รอมุดเข้าไปอีกรอบ

               หลังจากจัดท่าเรียบร้อยแล้วอาจางก็เข้าประจำที่ด้านหลังสะโพกผาย ที่ตอนนี้ทั้งก้นแดงช้ำจากศึกที่ผ่านมา อาจางจับมังกรน้อยไปถูไถตามช่อดอกไม้อีกครั้งจนมังกรเปียกชุ่มดีแล้วจึงจับมาจ่อปากทางอีกครั้ง แต่คราวนี้อาจางไม่ได้จ่อที่ปากทางช่อดอกไม้แต่เปลี่ยนมาจ่อที่รูก้นของเยี่ยหนี่ที่ปิดสนิท ก่อนพยายามดันเข้าไปแต่ก้นของเยี่ยหนี่ไม่ยอมให้อะไรล่วงล้ำเอาไปได้ อาจางพยายามดันจนมังกรแทบหักก็ไม่สามารถดันเข้าไปได้แม้แต่หัวหยัก อาจางจึงเปลี่ยนเป็นใช้นิ้วเข้าไปคว้านในช่อดอกไม้อีกครั้งจนชุ่ม

     "อู้วววว อา โอ้ยยย" เยี่ยหนี่ถึงกับครางไปตามจังหวะที่ อาจางแยงนิ้วเข้าไปแต่ไม่วายส่งเสียงด้วยความเจ็บปวด

   อาจางค่อยชักนิ้วออกมาดันเข้าไปในรูก้นของเยี่ยหนี่โดยเริ่มจากนิ้วชี้นิ้วเดียว เข้าไปได้ 2 ข้อก็ถูกรัดจนดันเข้าไปไม่ได้แล้วอาจางจึงเปลี่ยนมาเป็นคว้านนิ้วแทน

     เยี่ยหนี่ที่หมดสติไปแล้วแต่ร่างกายก็ยังคงตอบสนองอย่างดีขยับก้นสายเป็นวงหนีนิ้วของอาจงไม่หยุด จนอาจางเห็นว่าพอขยับนิ้วได้แล้วก็ใช้นิ้วกลางเสียบเข้าไปอีกนิ้ว

     "โอ้ยยยยยยยยยยย เจ็บๆๆ อย่า เจ็บ"

          พอนิ้วที่ 2 เข้าไปได้เยี่ยหนี่ถึงกับครางไม่หยุดแต่อาจางไม่ยอมหยุดยังคงดันเข้าไปต่อพร้อมคว้านเป็นวงให้รูก้นขยายตัว จนอาจางเห็นว่าน่าจะพอแล้วจึงดึงนิ้วออกมาก่อนจับมังกรจ่อเข้าไปยังรูก้นที่ยังไม่หุบดี แล้วดันเข้าไปเต็มแรงจนมังกรสามารถเข้าไปได้ถึงครึ่งลำ

     "โอ้ยอย่า โอ๊ย เจ็บ อย่า ๆ ๆ ได้โปรด อย่า พอแล้ว อย่า"

          เยี่ยหนี่ถูกทะลวงรูก้นถึงกับได้สติขึ้นมาพยายามคลานหนีไม่หยุดแต่ถูกอาจางรั้งสะโพกเอาไว้อยู่จึงไม่สามารถหนีไปไหนได้ อาจางเห็นเยี่ยหนี่ถึงกับสามารถออกแรงได้ขนาดนี้ก็ดีใจรีบดันมังกรเข้าไปอีก

     เยี่ยหนี่ทั้โวยวายทั้งพยยายามคลานหนีไม่หยุดแต่ก็ไม่พ้นชะตากรรมถูกอาจางบุกทะลวงจนมังกรเข้าไปนอนสงบนิ่งทั้งลำ อาจางรู้สึกเหมือนว่ามังกรจะถูกตัวหัวยังไงยังงั้นโดนเฉพาะบริเวณหูรูดที่รัดไม่หยุด อาจางพยายามทำให้เยี่ยหนี่คลายเจ็บโน้มตัวทาบไปกับแผ่นหลังขาวเนียนเอื้อมมือไปบีบขยำ 2เต้าเต็มแรงหวังให้เยี่ยหนี่ละความสนใจจากรูก้นมาสนใจ 2 เต้าแทน อาจางทั้งบีบทั้งขยำจน 2 เต้าแดงเป็นรอยมือเต็มไปหมด

และไซ้ซอกคอ ขบติ่งหูไม่หยุดจนรู้สึกว่ามังกรถูกรัดเบาลงจึงเริ่มขยับเอว ช้าๆ เยี่ยหนี่เหมือนถูกรุกรานรูก้นอีกครั้งก็น้ำตาไหลไม่หยุด ปากร้องเจ็บๆ เอาออกๆ ตลอดเวลา แต่อาจางไม่สนใจยังคงขยับเอวต่อไปแถวเพิ่มความเร็วขึ้นด้วยซ้ำ 2 มือยิ่งบีบแรงจน 2 เต้า บวมเหมือนซาลาเปาที่ถูกบีบจนไส้ใกล้ทะลัก ปากเลื่อนไปจนสามารถดูดปากเยี่ยหนี่ได้อีกครั้งหวังคลายอาการเจ็บก้นให้กับนาง

     "ซีดดดดด โอ้ย...... อ..... อูยยยยย เจ็บบบบบบบบ เสียวววววววววววววว อา... อาจางงงง พอก่อน.......อา....พอก่อนนนนนน"

          2มือ เยี่ยหนี่ขยำกับเสื้อที่รองพื้นอยู่จนขาดเป็นรู แต่ร่างกายตอนนี้ขยับกระเด้งไปตามแรงของอาจางที่กระแทกไม่หยุด จนเยี่ยหนี่เริ่มทนไม่ไหว ครวนครางไม่หยุด ตอนนี้เยี่ยหนี่รู้แล้วว่ารสชาติของการถูกทะลวงประตูหลังนั้นเป็นยังไง มันเจ็บจนบอกไม่ถูกในทางกลับกันมันเสียวยิ่งกว่า จนตอนท้ายอาจางถึงเห็นว่าเยี่ยหนี่เริ่มที่จะโยกตัวกระแทกรับมังกรของเค้าเองบ้างแล้ว

     "โอ้ย....อา.... ซีด.....แล้ว พอก่อน....อา... ซีดดดดด..... จะออกแล้ว.....พะ....พอ....ออกแล้ว.......ฉี่แตกแล้วววววววววว"

          เยี่ยหนี่ตัวกระตุกเกร็งอีกครั้งมือกำเสื้อผ้าแน่นหลับตาพร้อมแต่ยังดันก้นเข้าหามังกรน้อยแน่นไม่ให้ขยับ ทั้งฉี่ทั้งน้ำดอกไม้ไหลออกมาพร้อมกันมั่วไปหมดเต็มขาของอาจางแล้วสลบไปนอนนิ่ง ซึ่งครั้งนี้มันกลับมาร้อนเหมือนเดิมแล้วอาจางค่อยคลายใจลง จนคายพิษเข้าไปจนหมดแล้วก็สลบลงไปทั้งอย่างนั้นโดยที่มังกรน้อยยังคาอยู่ในรูก้นของเยี่ยหนี่อยู่..

..

kk567353

เพิ่งมาอ่านแต่สนุกมาก

จัดประตูหลังแต่เล็กแต่น้อยเลยเว้ย

ผมรู้สึกว่าเหมือนเนื้อเรื่องมันหายไปนิดหน่อยนะครับ

รักษาแบบนี้เหนื่อยจัง

พึ่งเข้ามาอ่านสนุกมาก คนที่สองของอาจางจะเป็นใครกันนะ

สนุกมาก

รักษาอย่างสนุกสนาน

ข่าว:

อาจาง ย้อนเวลา ตอนที่ 4

kk567353