ผมชื่อ โอ๋ จบมัธยมปลายที่นครศรีฯ เดินทางมาเรียนต่อที่กรุงเทพฯ เพราะพี่ชายมีบ้านอยู่ในกรุงเทพ แม้จะไกลจากมหาลัยแต่ก็นั่งรถตู้ต่อเดียวถึง จึงไม่น่าห่วง ตอนมัธยมปลาย ผมทำงานพาร์ทไทม์ช่วงเสาร์อาทิตย์ ทำให้ติดนิสัยชอบทำงานไม่ค่อยว่างเที่ยวเล่นแบบคนอื่น นี่จึงเป็นประเด็น ผมเข้าไปสมัครงานในมินิมาร์ทแห่งหนึ่งแถวบ้าน 2 วันต่อมา ที่ร้านโทรมารับผมเข้าทำงาน
ผมเป็นคนรูปร่างหนา เพราะทำงานมาตั้งแต่มัธยมต้น ผิวสีน้ำผึ้งเข้มไม่ถึงกับดำ สูง 171 ซม. ผมได้ทำงานที่มินิมาร์ท ในวันอังคารถึงวันอาทิตย์ ส่วนวันจันทร์เป็นวันหยุดของผมเอง วันอังคารถึงศุกร์ ผมเริ่มงานตอน 6 โมงเย็น ถึง 4 ทุ่ม ส่วนเสาร์อาทิตย์ทำตอนเที่ยงถึง 4 ทุ่ม ที่ร้านมีพนักงาน 4 คน รวมเจ้าของร้าน เป็นหญิงสาว อายุ ราวๆ 30 เธอแต่งงานแล้ว ชื่อ พี่แหม่ม และพนักงาน หญิงอีก 2 คน ชื่อ ออยกับหวาน ซึ่งพนักงานทั้ง 2 คนก็กำลังเรียนอยู่เช่นกัน อายุห่างกับผมแค่ปีเดียวเอง
ผมทำงานอยู่ที่มินิมาร์ทผ่านมา 2 อาทิตย์ ทุกอย่างราบรื่น ผมเข้ากับทุกคนได้ดี ยิ่งพี่แหม่มใจดีมาก แต่ผมไม่เคยเห็นแฟนพี่แหม่มมาที่ร้านเลยสักครั้ง นั่นจึงเป็นสิ่งที่ผมว่ามันผิดปกติ แถมบางวันพี่แหม่มก็นอนค้างที่ร้าน สัปดาห์หนึ่งก็ 3 วัน ทำให้ผมสงสัย แต่ก็เก็บเงียบเพราะเป็นเรื่องของพี่เขา ผมก็ทำงานของตนไป จัดเรียงสินค้า อยู่หน้าเคาร์เตอร์ชำระเงิน ทำงานตามที่ได้สอนมา
เช้านี้เป็นวันเสาร์ ผมได้รับโทรศัพท์จากออย ว่าเช้านี้กะเช้ามาไม่ทัน ให้ผมแลกกะช่วงค่ำแทน ผมก็ตอบตกลง ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว ร้านที่ผมทำงาน จะเปิด6 โมงเช้า แต่เวลาเข้ากะจะ เริ่ม 7 โมงเช้า พี่แหม่มจะมาเป็นคนเปิดร้าน และเช็คความเรียบร้อย พอผมเข้างาน พี่แหม่มก็จะบอกให้ทำอะไรในร้านก่อน ส่วนมากผมจะถูกใช้เกี่ยวกับของยกของ ย้ายโน้นย้ายนี้ ยกลังโน้น จัดชั้นวางตรงนี้ อะไรประมาณนี้
ผมมาถึงร้าน เงียบอย่างน่าประหลาด ปกติจะเปิดเพลงเบาๆ แต่วันนี้เงียบ ผมมองไปที่เคาร์เตอร์ ว่างเปล่าพี่แหม่มไม่อยู่ ผมเดินไปหลังสต๊อก เปลี่ยนเสื้อ เพื่อออกมายืนที่เคาร์เตอร์ เผื่อลูกค้าจะเข้า เวลาผ่านไปลูกค้าก็ไม่มี เพราะเป็นวันเสาร์ด้วย คนผ่านไปมาน้อย ส่วนใหญ่คนจะเข้าร้านช่วงบ่ายเป็นต้นไป ผมก็ปวดปัสสาวะพอดี พี่แหม่มก็ไม่อยู่ เลยไปล็อคประตูหน้า เพื่อจะเข้าห้องน้ำ ผมได้ยินเสียงออกมาจากห้องน้ำ เสียงเบามาก แต่ผมว่าใช่เสียงครางของผู้หญิง ผมคิดขึ้นมาเลย พี่แหม่มแน่ ความคิดชั่วร้ายของผมก็เผยด้านมืด
ห้องน้ำที่ร้าน จะก่อไม่เต็ม เหลือช่องด้านบนไว้ และแถมติดบันไดขึ้นชั้น 2 ด้วย ผมขึ้นบันได ลองมองลงเท่าที่ทำได้ มองไม่ถึง ผมลองเอื้อมมือไปที่ขอบห้องน้ำ ความยาวแขนพอดี ผมดึงโทรศัพท์ออกมา ใช้กล้องหลังให้เป็นประโยชน์ ผมเข้าแอปกล้อง กดเล่นวีดีโอ ยื่นมือไปให้โทรศัพท์อยู่เหนือขอบ ผมตื่นเต้นจนผมลืมปวดปัสสาวะเลยทีเดียว วีดีโอก็เก็บภาพไปเรื่อยๆ จนผมเริ่มเมื่อยก็เก็บโทรศัพท์ รีบออกไปยืนที่เคาร์เตอร์ พอผมออกมา ก็มีลูกค้ายืนรอที่หน้าประตูพอดี ผมปลดล็อคประตู มายืนรอที่หน้าเคาร์เตอร์คิดเงิน หมดลูกค้าไปสักพัก พี่แหม่มก็เดินออกมาจากประตูห้องเก็บของ อ้าปากหาวคล้ายคนนอนไม่พอ
วันนี้พี่แหม่มใส่เสื้อแขนยาวพับถึงข้อศอกรับรูปร่างสีฟ้า กางเกงผ้าเข้ารูปที่รับกับสะโพกอวบนิดๆสีดำ ผมมองพี่แหม่มตาไม่กะพริบพร้อมกับจินตนาการเรื่องเสียงที่ไม่แน่ว่าจะใช่หรือเปล่า แต่ตอนนี้ในหัวมีเพียงภาพพี่แหม่มที่ไร้เสื้อผ้ากำลังช่วยตัวเองในห้องน้ำ ก้องอยู่แต่ในหัว น้องชายตัวดีก็พองจนแทบทะลักออกจากกางเกง พอพี่แหม่มเดินเข้ามาที่เคาร์เตอร์ พี่แหม่มเห็นผมยืนค้างมองเหมออยู่ พี่แหม่มก็ดันหน้าอกผมจนหลังผมจนกับไมโครเวพ
“โอ๊ย” ผมร้องเบาๆ พี่แหม่ม เข้ามาดูผม พลางพูดขอโทษชุดใหญ่ แต่ก็นั่นละ เพราะผมเหมอเอง
“เป็นไงบ้าง เจ็บหรือเปล่า พี่เรียกหลายรอบละ เหมออะไร”
“ขอโทษครับ พี่แหม่ม ไม่มีอะไรครับ”
“ไม่มีอะไรก็ดีละ ขอพี่เข้าข้างในหน่อย”
“ครับ” ผมก็ขยับให้หลังชิดผนังที่สุด จนพี่แหม่มพอจะเดินผ่านได้
แต่ด้วยความที่เคาร์เตอร์แคบ เดินสวนกันไม่ได้ พี่แหม่มเดินเฉียงข้างเพื่อจะเข้าเคาร์เตอร์ ผมก็ทำตัวลีบที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก้นผมดันติดที่ขอบเคาร์เตอร์ด้านหลัง ทำให้แท่งเอ็นที่กำลังแข็งเด้งยื่นออกมามากกว่าเดิม แทบจะทะลุซิบกางเกงทีเดียว พี่แหม่มเดินเฉียงหันหลังให้ผม แถมเหมือนพี่แหม่มจะแขม่วท้องด้วย ก้นอวบอิ่มก็ดันออกด้านหลัง ชนกันแท่งเอ็นที่กำลังดันกางเกงแทบปริเข้าพอดี พี่แหม่มอุทานตกใจ แต่ผมนี่แทบจะน้ำแตกคากางเกง ก็ร่องก้นงามงอนอยู่พอดีกับแท่งเนื้อ
พี่แหม่มตกใจมาก ขยับซ้ายก็ติด ขยับขวาก็ติด ผมหลับตาปี๋ สะโพกสั่น แท่งเอ็นยิ่งแข็งมากขึ้น เหมือนจะติดที่ก้นงามงอนไม่ยอมหลุดซะแล้ว ผมเปิดตาขึ้น มองไปที่พี่แหม่ม สะโพกพี่แหม่มสั่นน้อยๆเหมือนจะจงใจจนผมรู้สึกได้ พี่แหม่มดันมือไว้ที่เคาร์เตอร์ ก้นอวบยิ่งฝังเข้ากับแท่งเนื้อจนกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน ถ้าไม่ติดที่กางเกงยังอยู่นะ ผมเอื้อมมือจับที่ไหล่พี่แหม่มจากด้านหลัง พี่แหม่มสะท้านไหวจนผมรู้สึก ขาพี่แหม่มค่อยๆถ่างออกจนผมรู้สึกถึงก้นคลายออกจากเอ็นเนื้อ ผมไม่ยอม โดยสัญชาตญาณ ผมดันน้องชายเข้ากับสะโพกอวบจนแนบอีกครั้ง ผมลดมือที่จับที่ไหล่พี่แหม่มลงมาจับที่เอว ที่ผมคิดว่าคอดกว่าที่ตาเห็น
พี่แหม่มยิ่งสั่นสะท้านมากขึ้น เมื่อผมเลื่อนมือไปที่หน้าท้องนุ่มนิ่มของพี่แหม่ม จนพี่แหม่มครางเบาๆ แต่ถึงเบาแค่ไหนผมก็ได้ยิน มือผมที่ลูบไล้หน้าท้องก็ปลดกระดุมหนึ่งเม็ด จนสัมผัสกับผิวเนียนเรียบนุ่มนิ่ม พี่แหม่มสะท้านจนครางอีกครั้ง มืออีกข้างของผมรูดซิบของตนเองช้าๆ จนนิ้วถึงกางเกงใน ผมเด้งก้นกลับ จนแท่งเอ็นหลุดจากกางเกงเด้งชนกับก้นพี่แหม่มอย่างจัง พี่แหม่มหันหลังมามองผมด้วยสายตาเคืองๆปนเย้ายวน แต่ผมไร้มโนธรรมแล้ว มือที่ผมลูบไล้หน้าท้องไล่ลงไปถึงเนินอวบอิ่ม
ผมลูบไล้เนินเนื้อเบาๆ แต่มือพี่แหม่มดึงมือผมออกอย่างแรง พร้อมกับดันสะโพกอวบชนกับน้องชายจนผมเจ็บ แต่มันแค่เล็กน้อย เมื่อมือผมเกาะกุมที่หน้าอกอวบใหญ่ อีกมือจับลงเนินเนื้อพร้อมกับบีบมัน จนพี่แหม่มครางตัวอ่อนแทบกองกับพื้น พี่แหม่มใช่มือตนเองที่อ่อนแรงจะแกะมือผมออก แต่ก็ไม่อาจดิ้นหลุด พี่แหม่มเหมือนจะขาดใจ เหมือนเสียงครางดังขึ้นทุกครั้งที่ผม ใช้นิ้วกดไปที่เม็ดละมุน หลังจากที่ผมรูดซิบกางเกงของพี่แหม่มสำเร็จ มือผมก็สัมผัสกับเนินสวาทขนาดมือผมยังแทบจะปิดไม่มิด น้ำรักไหลตามย่ามนิ้วผมดั่งกับเขื่อนทะลัก พร้อมกับเสียงคราง
อา...ที่ดังไม่ขาดสาย
ผมเหมือนหน้ามืด ยิ่งได้ยินเสียง ยิ่งเร่งจนพี่แหม่มอ่อนระทวยล้มพับลงบนเคาร์เตอร์หอบหายใจถี่หนัก ขาอ่อนจนแทบไม่ขยับ ผมปลดกระดุมกางเกง ดึงลงจนถึงพื้น ก้นอวบขาวนวลยังกับผิวเด็กแรกเกิด ผมแหวกกางเกงชั้นใน จนเห็นร่องสวาทที่หยาดเยิ้มไปด้วยน้ำรักที่เหนียวเหนอะเต็มกางเกงชั้นใน ผมจับท่อนเอ็นที่กำลังชูธงรบเตรียมเผด็จศึกพี่แหม่มตรงหน้า พลันเสียงประตูถูกผลักพร้อมเสียง นิ๊งหน่อง ดังขึ้น ผมมองไปยังประตู หวานเดินเข้ามาในร้านพอดี
“สวัสดี โอ๋” หวานทักขึ้น ผมอยู่ในท่ากำลังจะสอยพี่แหม่ม แต่โชคดีที่เคาร์เตอร์บังท่อนเอวผมพอดี ทำให้หวานไม่เห็นผมในสภาพที่ผมเองก็ไม่อาจสาธยายแก้ตัวได้
ผมตกใจเป็นอย่างมาก มองพี่แหม่มที่เคาร์เตอร์ แต่พี่แหม่มไม่อยู่แล้ว ผมรับรู้ที่ขาตัวเองมีมือบางจับอยู่ที่ข้อเท้า
“พี่แหม่ม” ผมเรียก พลางยกตัวพี่แหม่มขึ้น เกาะที่เคาร์เตอร์ ดึงกางเกงใส่ให้เรียบร้อย พอดีกับหวานเดินออกมา ผมก็อุ้มพี่แหม่มออกจากเคาร์เตอร์
“อ้าว โอ๋ พี่แหม่มเป็นอะไร”
“เป็นลมนะ เดี๋ยวผมจะพาขึ้นไปข้างบน ฝากเคาร์เตอร์แปบนะ” หวานพยักหน้า มองพี่แหม่มที่ใบหน้าซีดเซียว พร้อมกับผมที่อุ้มพี่แหม่มเข้าหลังร้านไป
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น