[backcolor=#eeeeee]ผลงานเรื่องนี้เป็นแนวเกย์ แต่เนื้อเรื่องสนุกมาก จึงก๊อปนำมาแบ่งปัน[/backcolor]
[backcolor=#eeeeee]หากไม่ชอบหรือไม่เหมาะสม ขอให้สมาชิกติเตียนและแอดมินลบได้[/backcolor]
[backcolor=#ffffff]
[/backcolor]
[backcolor=#ffffff]
[/backcolor]
[backcolor=#ffffff]เรื่อง: ...แค้นวิปริต จิตสั่งกาม[/backcolor]

[backcolor=#ffffff]โดย: ...โทรจิตคุง[/backcolor]

[backcolor=#ffffff]เรท: X [/backcolor]

[backcolor=#ffffff]ต้องขอขอบคุณโทรจิตคุง ที่แต่งนิยายดี ๆ มาให้พวกเราอ่านกัน[/backcolor]




จากผู้เขียน :

[backcolor=#eeeeee]ขอบคุณะครับที่เข้ามาตักเตือนด้วยความหวังดี ผมพูดจากใจจริงและเข้าใจคุณด้วย  [/backcolor][backcolor=#eeeeee]ยอมรับว่าไม่แปลกที่คนหลงเข้ามาอ่านบางคนจะรู้สึกว่าเนื้อหาแรง ขออนุญาตชี้แจงนะครับ ยาวนิดนึงนะครับถือว่าเปิดใจกันตรงนี้ไปเลยแล้วกัน กับนักอ่านท่านอื่น ๆ ด้วยครับ[/backcolor]

[backcolor=#eeeeee]เดิมทีผมเคยตั้งใจจะเขียนนิยายแนวไซไฟทริลเลอร์ ผมหมายถึงนิยายจริง ๆ ที่ส่งให้พิจารณาตีพิมพ์ได้นะครับ ไม่มีเรื่องเซ็กส์เลย [/backcolor][backcolor=#eeeeee]เกี่ยวกับมนุษย์กลางพันธุ์ ทำนอง X-men ครับ แต่แนวทางดำเนินเรื่องหักเหลี่ยมเฉือนคมสไตล์เดธโน้ต ซึ่งปมปัญหาในเรื่องเกี่ยวกับความมั่นคงระดับชาติ  [/backcolor][backcolor=#eeeeee]แต่ความที่ผมยังเรียนอยู่ไม่มีเวลา และโครงเรื่องที่วางไว้ก็ค่อนข้างซับซ้อน คงต้องอ่านหนังสือเก็บเกี่ยวประสบการณ์อีกนานกว่าจะเขียนได้อย่างสมจริง [/backcolor][backcolor=#eeeeee]หรือทั้งชาตินี้อาจจะไม่ได้เขียนตามที่ฝันเลยก็ได้ เพราะผมก็ไม่แน่ใจว่าในอนาคตต้องทำงานที่เวลารัดตัวหรือเปล่า[/backcolor]

[backcolor=#eeeeee]บังเอิญได้อ่านเรื่องของคุณ "นักสะกดจิต" จึงเกิดไอเดียเรื่องที่เขียนอยู่นี้ขึ้นมาครับ  [/backcolor][backcolor=#eeeeee]ผมสามารถลองเขียนงานนำร่องแนวที่ผมอยากจะทำได้ง่ายขึ้น โดยลดขอบเขตปมปัญหาในเรื่องลงเหลือแค่ความแค้นส่วนตัวของตัวเอก เดินเรื่องแบบเดินหน้าไปเรื่อย ๆ [/backcolor][backcolor=#eeeeee]เป็นการฝึกมือไปในตัว ในภายหน้าจะได้เขียนนิยายตามที่ตนอยากเขียนได้ราบรื่นขึ้น เพราะได้ลองมือไปบ้างแล้ว[/backcolor]

[backcolor=#eeeeee]แต่แน่นอน จะเอาแต่ที่ผมอยากเขียนคงจะไม่เวิร์ค ต้องพบกันครึ่งทางกับนักอ่าน เนื้อเรื่องแบบนี้คงต้องปรับให้มีเรื่องเซ็กส์เข้ามาเพื่อดึงนักอ่านส่วนหนึ่ง ไม่งั้นคงอยู่ใน ลำบาก  [/backcolor][backcolor=#eeeeee]และการที่ตัวเอกมีพลังจิต ก็น่าจะออกแบบให้เรื่องเซ็กส์ให้ในเรื่องหวือหวาน่าสนใจ ไม่งั้นคงไม่ต่างจากขี่ช้างจับตั๊กแตน  [/backcolor][backcolor=#eeeeee]ให้ต้นทุนตัวเอกเยอะแต่ทำได้แค่สะกดจิตไล่จับผู้ชายถูกใจไปวัน ๆ ไม่มีความแปลกใหม่ ไม่มีลุ้นอะไรเลย[/backcolor]

[backcolor=#eeeeee]สารภาพตามตรงว่าส่วนยากที่สุดในการเขียนเรื่องนี้คือ "เซ็กส์" ครับ ตัวผมมีประสบการณ์เรื่องนี้น้อย ไม่หมกหมุ่นเรื่องนี้ และเขียนไม่ถนัดเอาซะเลย [/backcolor][backcolor=#eeeeee]บางตอนผมต้องไปศึกษาเรื่องคนอื่นก่อนว่า เซ็กส์แนวนี้เขาเขียนกันยังไง อ่านหลาย ๆ เรื่อง แล้วก็เอามายำรวมกัน  [/backcolor][backcolor=#eeeeee]บางตอนคุณจะเห็นว่า ผมให้ตัวเอกยั้งมือไว้ เพลามือลงเพราะฉุกคิดอะไรบางอย่างได้ หรือแสดงเหตุผลรองรับว่าก่อนหน้านี้เขาถูกกระทำอะไรมาจึงต้องเอาคืน  [/backcolor][backcolor=#eeeeee]บางตอนผมคิดแล้วคิดอีกว่าแรงไปไหม ปรับอีกหน่อยดีไหมก่อนกดโพสต์ เพราะรู้ว่ามีนักอ่านส่วนหนึ่งที่ชอบกลเม็ดการเล่าเรื่อง ไม่ได้ตามอ่านเพราะเรื่องเสียวๆ [/backcolor][backcolor=#eeeeee]ก็คงต้องถัวเฉลี่ยเขียนเอาใจให้ทั้งคนชอบเนื้อหาเสียว ๆ และคนชอบเนื้อหาส่วนที่เป็นชั้นเชิง[/backcolor]

[backcolor=#eeeeee]ยังไงก็ตามขอบเขตเรื่องที่ผมเขียนจะอยู่ในระดับที่คนปกติพอจะอ่านได้ครับ Sexual Disorder เบี่ยงเบนแบบแรง ๆ คงไม่เอาเขียน [/backcolor][backcolor=#eeeeee]เช่น Necrophilia Coprophilia Zoophilia (ขออนุญาตทับศัพท์เพราะไม่กล้าแปลเป็นไทย)[/backcolor]


[backcolor=#eeeeee]ผมวางการเดินเรื่องและบุคลิกตัวเอกไว้จนถึงตอนอวสานแล้ว (แต่คงต้องเขียนอีกยาว) ไม่อยากสปอยล์ครับ  [/backcolor][backcolor=#eeeeee]หากคุณยังกรุณาเข้ามาเรื่อย ๆ คงจะได้เห็นมิติของตัวละครที่ชื่อ "เต๋อ" ต่อไปในอีกหลาย ๆ มุมครับ ผมหวังว่าคงมีมุมใดมุมหนึ่งอาจทำให้คุณใจอ่อนกับเขาขึ้นมาบ้าง[/backcolor]

[backcolor=#eeeeee]ขอบคุณอีกครั้งนะครับที่ติชม รวมถึงท่านที่เป็นกำลังใจให้เขียนต่อได้ด้วยครับ  [/backcolor][backcolor=#eeeeee]คำติชมของทุกคน มีส่วนทำให้ผมรู้จักตัวเองมากขึ้น ว่าควรจะเอาดีด้านนี้หรือเปล่าในอนาคต (หมายถึงนิยายที่คนทั่วไปอ่านได้จริงๆ นะครับ) [/backcolor][backcolor=#eeeeee]ยังไงก็ตามผมจะพยายามไม่ให้ขาดช่วงนะครับ เรียนหนักมากอ่า[/backcolor]


โทรจิตคุง


[backcolor=#ffffff]
[backcolor=#ffffff]
[/backcolor]
[backcolor=#ffffff]
[/backcolor]
[backcolor=#ffffff]
[/backcolor]
ตอนที่ 7 นายแบบมือสมัครเล่น

[/backcolor][backcolor=#ffffff]ไม่มีการเปิดโอกาสแม้แต่ให้แจ็คใช้เวลาทำความเข้าใจคำพูดของผม ผมลุกโพล่งขึ้นปรบมือเรียกความสนใจจากคนในร้านทันที
.
.
"ต้อง ขอโทษที่เสียมารยาทครับทุกท่าน ขอความกรุณาทยอยกันไปรวมอยู่ด้านหลังก่อน วันนี้ร้านปิดแล้ว ส่วนมื้อนี้ผมขอเลี้ยงเอง ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือครับ"
.
.
ประกาศิต จากผมทำให้เสียงครื้นเครงจากเหล่าลูกค้าที่กำลังกินดื่มสังสรรค์ดับวูบลงราว กับวิทยุถูกดึงปลั๊ก ไม่ถึง 5 วินาที พวกเขาค่อย ๆ ลุกขึ้นพร้อมกันด้วยใบหน้าอันเหม่อลอย เดินอุ้ยอ้ายเข้าไปหลังร้านทีละคน ๆ ยังกับหนังซอมบี้บุกเมือง ขณะที่แจ็คทำได้เพียงหันซ้ายหันขวาสลับไปมาเพราะจับต้นชนปลายไม่ถูก
.
.
ผมไม่เว้นระยะให้แจ็คหายตะลึงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จัดการถ่ายทอดคำสั่งชุดต่อไปทันที
.
.
"ส่วนคนของผมขอให้ประจำตำแหน่ง! เคลียร์พื้นที่ให้หมด!"[/backcolor]

พนักงาน ในร้านได้แก่ พนักงานต้อนรับ พนักงานเสิร์ฟ แม่บ้าน คนครัว บาร์เทนเดอร์ และเจ้าของร้าน รวมกว่า 10 คน เดินฉับ ๆ แยกย้ายกันไปตามจุดต่าง ๆ ที่ผมได้สั่งการไว้ ถูกต้องแล้วครับ ผมมาสำรวจที่นี่ก่อนเวลาจริงเพื่อดูสถานที่และสะกดจิตพวกพนักงานล่วงหน้า ก่อนหน้านี้แล้ว พวกเขาจะเข้าสู่ภาวะหุ่นเชิดพร้อมกันต่อเมื่อได้ยินคีย์เวิร์ดจากผมนั่นก็ คือคำสั่งปิดร้านนั่นเอง

ถ้า ทำได้แจ็คคงอยากเข้าไปตบหัวใครซักคนให้หน้าคะมำโทษฐานทำให้เขางุนงง แต่ไม่รู้จะเริ่มจากใครก่อนดีเพราะหุ่นเชิดของผมต่างกระจายตัวไปคนละทิศทาง ต่างคนต่างตรงไปปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขันโดยไม่สนใจสิ่งรอบตัวใด ๆ ทั้งสิ้น

"เล่น พิเรนทร์อะไรของมึง!?" แจ็คกวาดของบนโต๊ะลงพื้นเสียงดังโครมคราม แวบเดียวเขาพุ่งตัวปีนขึ้นเหยียบโต๊ะ คงหวังจะคว้าคอเสื้อผมเป็นหลักยึดแล้วอัดกำปั้นใส่หน้าไม่ยั้งจากมุมสูง แต่ขอโทษเถอะ ผมไม่ยอมให้ใครมาตั๊นหน้าได้ง่าย ๆ เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

ชั่ว พริบตาที่เกือบจะเอื้อมถึงตัวผม แจ็คสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่พุ่งแหวกอากาศข้างกายผ่านไปด้วยความเร็วสูง และหยุดฝังตัวแน่นอยู่กับผนัง

"เฮ้ย! แม่งเล่นปืนเลยเหรอวะ!?" แจ็คเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้น จิตของผมได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เมื่อกี้คงนึกว่าตัวเองตายไปแล้วกระมัง

กลิ่น และควันเขม่าปืนโชยกลืนไปกับอากาศ ชายอ้วนวัยกลางคนค่อย ๆ เผยตัวออกมาจากมุมมืด ในมือถือปืนเล็งตรงมาทางแจ็ค เขาคือเจ้าของร้านนั่นเอง ผมไม่ได้เตรียมอาวุธสังหารพวกนี้ไว้หรอกนะ เป็นคราวซวยของแจ็คเองที่เจ้าของร้านเป็นคนเล่นปืน และแน่นอน ผมย่อมต้องดึงศักยภาพของหุ่นเชิดแต่ละตัวออกมาใช้ให้คุ้มค่าที่สุดอยู่แล้ว มีของดีต้องรู้จักใช้

แจ็ค ดีดตัวขึ้นเตรียมตัวหนีแต่ก็พบว่าประตูทางเข้ามีบาร์เทนเดอร์ถือขวดปากฉลาม ขวางทางยืนจังก้า ส่วนประตูหลังร้านพนักงานเสิร์ฟสาวสวยสองคนเดินถือมีดยืนกั้นเอาไว้ ขณะที่เจ้าของร้านผู้ใช้อาวุธปืนยังคงจับจ้องทุกกระทำของเขา นัยน์ตาของทุกคนว่างเปล่าเกินกว่าที่แจ็คจะคาดเดาได้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไร มีเพียงสิ่งเดียวที่พออ่านสถานการณ์ได้ คือพวกเขาไม่เป็นมิตรกับแจ็คแน่นอน

"ไม่ มีการเจรจายื่นหมูยื่นแมวใด ๆ แล้วละนะแจ็ค เงินนี่ผมใช้เป็นตัวล่อให้นายตายใจเท่านั้น และเดิมทีผมก็สามารถชิงรูปพวกนั้นมาได้เองอยู่แล้ว"
ทั่ว ใบหน้าแจ็คเต็มไปด้วยเหงื่อกาฬซึ่งผุดขึ้นมาเม็ดแล้วเม็ดเล่า เห็นได้ชัดว่าเขากำลังหวาดกลัวกับปรากฏการณ์เหนือสามัญสำนึกที่เกิดขึ้นตรง หน้า เขาไร้หนทางแม้แต่จะเดาว่ามันเกิดขึ้นจากอะไร

"นาย จะเข้าใจว่าผมมอมยาคน เล่นคุณไสย ใช้จิตวิทยา หรืออุปทานหมู่ก็เชิญ คิดตามที่นายอยากให้เป็นได้ตามสบาย ขอให้รู้แค่เพียงว่าตอนนี้ผมสามารถบังคับมนุษย์ได้ไม่ต่างจากกดปุ่มรีโมท และรวมถึงนายด้วย แต่ผมยังไม่ทำก็แค่นั้น" ผมค่อย ๆ ย่างเท้าก้าวหาแจ็คซึ่งกำลังถอยหลังจนมุมมุมหนึ่งของร้าน

"ม. . .มึงอยากได้รูปนักใช่ไหม เอาไปเลย!" เขาขว้างซองบรรจุรูป ผมคว้าหมับไว้ได้อย่างแม่นยำ

"บอก แล้วไงแจ็ค เดิมทีผมสามารถชิงรูปแบล็คเมล์มาได้เองอยู่แล้ว แค่นี้ไม่ถือว่าหายกันหรอก" ทันทีที่ได้รับซองดังกล่าว ผมก็จัดการมันด้วยการใช้ไฟแช็คจุดเผาทำลายทันที

"ถึง แม้ผมลงทุนเปลี่ยนทั้งรูปร่างหน้าตาทั้งประวัติส่วนตัวแล้ว นายก็สามารถตามสืบจนรู้ว่าผมคือใคร ซ้ำยังแบล็คเมล์เรียกเงินครึ่งล้านด้วยข้อมูลชั้นสองที่เหลือใช้จากพวกจตุร เทพอีก ขอชื่นชมที่กล้าดีได้อย่างชนิดว่าไม่เคยมีหน้าไหนกำแหงกับผมถึงขนาดนี้" ดูเหมือนในที่สุดแจ็คก็ประเมินได้แล้วว่า ณ เวลานี้ เขาทำได้เพียงแค่ยอมจำนน และเดิมทีเขาก็มีหนี้ที่ต้องสะสางกับผมอยู่แล้ว ยิ่งมีเรื่องนี้เข้ามาพ่วงด้วยแล้วอย่านึกว่ามันจะปิดฉากลงง่าย ๆ เหมือนการ์ตูนสี่ช่องจบ
.
.
.
ผม ปรบมืออีกครั้งเพื่อส่งสัญญาณเรียกคนที่เตรียมไว้อีกส่วนให้เผยตัวออกมา กลุ่มคนจำนวนหนึ่งแต่งตัวด้วยเสื้อยืดดำท่าทางทะมัดทะแมงก็วิ่งขนอุปกรณ์ สำหรับสตูดิโอออกมาติดตั้งอย่างกุลีกุจอ ยิ่งสร้างความมึนงงให้แจ็คหนักเข้าไปอีก แต่ในที่สุดก็มีสิ่งหนึ่งที่เรียกสติเขากลับคืนมาได้ เมื่อวีรวุฒิพาตัวผู้หญิงคนนึงที่อยู่ในสภาพถูกปิดตาปิดปากมัดมือตามออกมา เป็นลำดับท้ายสุด

"แอน!" แจ็คหน้าซีดเผือด แต่สิ่งที่ทำให้ตกใจยิ่งกว่าคือวีรวุฒิที่อยู่ข้างตัวเธอ

"ไอ้ วี!! นี่มึงขายกูเหรอ! กูนึกแล้วว่าทำไมอยู่ดี ๆ มึงถึงชวนกูคุยเรื่องขายตรง!" เขาตะคอกถามวีซึ่งได้แต่ก้มหน้ามองพื้นแสดงอาการไม่สู้หน้าแทนคำตอบ

"อย่าต่อว่าเขาเลยแจ็ค" ผมแทรกขึ้นฉับพลัน "นายเป็นคนพูดเองนะว่าคนเราพอจนตรอก เหี้ยแค่ไหนก็ต้องทำเพื่อตัวเองทั้งนั้น ถูกไหม?"

"วี เขาก็จนตรอกเช่นกัน ถ้าไม่ทำตามผมสั่ง เขาเองอาจเป็นฝ่ายเดือดร้อน อย่างที่นายกำลังเป็นอยู่นี่ไง" ผมเสริมต่ออีกเล็กน้อย เล่นเอาแจ็คทำอะไรไม่ถูกนอกจากกลืนน้ำลายอึกใหญ่เป็นการตั้งสติ

"มึงรู้ได้ยังไงว่าแอนเป็นแฟนกู" แจ็คเปลี่ยนเป้ายิงคำถามมาทางผมแทน

"ผม ไม่รู้จักเธอหรอกแจ็ค เอาเป็นว่าหัวหน้าห้องของเราเก่งมากพอที่จะสืบมาได้แล้วกัน และที่สำคัญเหนือสิ่งใด ผมรู้ว่าเธอสมคบคิดกับนายแบล็คเมล์ผม นายให้เธอเป็นคนดูต้นทางว่าผมมาตามนัดรึเปล่าใช่ไหมละ แล้วยังให้เก็บรูปอีกสองใบเผื่อไว้ในกรณีผมเล่นตุกติกอีกด้วย" ผมอ่านใจเธอไปพลาง สาธยายความลับให้ทุกคนฟังไปพลางเหมือนล่ามแปลสด ไม่สินะ ต้องเปรียบว่าเหมือนผมนำเคล็ดลับมายากลที่ใครสักคนทุ่มเทกายใจบรรจงเขียน บันทึกไว้อย่างปราณีต ดึงออกมาฉีกเป็นริ้ว ๆ ใช้เท้าขยี้ให้ดูต่อหน้าต่อตา ว่าสิ่งที่เขานึกเอาเองว่าตรองไว้อย่างดีเลิศมันก็เป็นเพียงกลอ่อนหัดไร้ ชั้นเชิงเมื่อต้องเผชิญกับพลังของผม

หลัง จากอ่านใจจนหมดเปลือกผมก็ใช้มือล้วงเข้าไปในซอกอกแฟนสาวของแจ็ค เธอขยับตัวขัดขืนพอเป็นพิธี ป่านนี้ทุกคนคงยอมรับชะตากรรมแล้วว่าไม่มีอะไรที่ปิดซ่อนได้แม้จะสบถด่าผม แค่ในใจคำเดียวก็ตาม

"ไอ้เต๋อ! มึงหยุด!!!" แจ็คทำท่าจะพุ่งเข้าใส่ผม แต่ก็ชะงักไว้เพราะเสียงหมุนลูกโม่ปืนจากเจ้าของร้านที่ยังคงยืนคุมเชิงไว้

"อุตริ ซ่อนไว้ตรงนี้เอง. . .ช่วยไม่ได้" ผมชักมือออกทางคอเสื้อของหญิงสาวพร้อมรูปถ่ายอีกสองใบที่เหลือ แล้วใช้ไฟแช็คฌาปนกิจรูปชุดหลังให้สิ้นซากตามกันติด ๆ แจ็ครู้ตัวดีว่าไม่หลงเหลือสิ่งใดที่จะใช้ต่อกรกับผมได้อีกต่อไป

"พร้อมจะใช้หนี้ผมหรือยังแจ็ค ทั้งเรื่องเก่าและใหม่" การเจรจาต่อรองกับแจ็คจบลงแล้วเมื่อครู่ บัดนี้ผมได้เปิดวาระใหม่ขึ้นมา

ทีมงานเสื้อยืดดำของผมมองตรงมายังแจ็คเป็นทางเดียวกัน

"ลำบาก แค่ไหนรู้ไหมกว่าจะตามตัว บก. หนังสือใต้ดินกับทีมงานได้เนี่ย. . . " ผมทิ้งช่วงให้แจ็คได้พักหายใจแล้วจึงพูดต่อ ". . .ยิ่งเป็นหนังสือเกย์ยิ่งยากเป็นร้อยเท่า"

"ม. . .หมายความว่าไงวะ"

"ผมจะให้นายเป็นนายแบบหนังสือเกย์" ผมเข้าประเด็นอย่างรวดเร็ว

"มึง เสียสติไปแล้วเรอะ!!" แจ็คต้องยั้งเท้าไว้อีกครั้ง เมื่อเจ้าของร้านใช้เป้าหมายใหม่ เขาเล็งปากกระบอกปืนไปทางแฟนสาว แม้มีระยะห่างจากกันพอสมควรแต่ก็เห็นได้ว่าเล็งศีรษะไว้เป็นหลัก แม้ฝ่ายหญิงจะถูกปิดปากปิดตาก็ดูเหมือนว่าจะรับรู้ถึงสถานการณ์ตึงเครียดที่ อยู่รอบตัว ผมสังเกตได้ว่าเธอกำลังสะอื้นไห้ เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัวตาย


"ปล่อยแอนไปเถอะ แฟนกูไม่รู้เรื่องอะไรด้วย!" ในที่สุด แจ็คก็เริ่มเป็นฝ่ายขอความเห็นใจผมจนได้

"ไม่ต้องหว่านล้อมผมหรอก ผมทราบดีว่าเธอสมรู้ร่วมคิดกับนาย แต่เอาเถอะผมจะละเว้นเธอไว้คนนึง"
ผม พอเข้าใจแนวคิดคำไทยโบราณคำหนึ่งคือ "เมียโจร" กล่าวคือผู้หญิงบางคนยอมถูกตราหน้าเป็นคนชั่วช้า ร่วมหัวจมท้ายไปกับผู้สามีมหาโจรก็เพราะเทิดทูนความรักความซื่อสัตย์ไว้ เหนือความถูกต้อง ก็นับว่าน่าเห็นใจ แต่ไม่ได้หมายความว่าเรื่องบาดหมางระหวางผมกับแจ็คจะหายกันได้ด้วยน้ำตานัง คนนี้ เธอเองก็เป็นฝ่ายผิดที่เลือกคนไม่ดี หลับหูหลับตาเอาไอ้ผีพนันอนาคตมืดนี่มาเป็นแฟน ยังไงถึงไม่ติดใจเอาความเธอก็ต้องให้ไอ้แจ็คชดใช้หนี้ให้ผม

"ถ้า นายอยากให้แฟนปลอดภัยล่ะก็. . .นายต้องยอมมีอะไรกับผู้ชายโดยถูกบันทึกภาพเผยแพร่" ผมดีดนิ้วเรียกนายแบบนู้ดชาวฟิลิปปินส์ผิวแทนที่เตรียมไว้ออกมา ตัวสูงถึงร้อยแปดสิบแปดเซนติเมตร หุ่นหนาใหญ่แบบคนเล่นเวท เขาคือดาวเด่นประจำหนังสือนู้ดเกย์ใต้ดิน ซึ่งก็ไม่แปลกที่แจ็คไม่เคยคุ้นหน้ามาก่อน

"เลือก เอาเองว่าจะรักษาศักดิ์ศรีหรือจะเก็บชีวิตแฟนไว้" แน่นอน ท่าทางจริงจังจนถึงขั้นกล้าลงมือฆ่านั้นเป็นแค่การใช้จิตวิทยาขู่เพื่อกดดัน ต่อให้เจ้าตัวแข็งขืนคิดหนีขึ้นมาก็ต้องถูกผมสะกดจิตอยู่ดี ที่ปล่อยให้เขามีสติจนถึงตอนนี้เป็นเพราะอยากเห็นต้องการให้รู้ซึ้งกับตัว ว่านรกที่ผมเคยสัมผัสมันเจ็บปวดแค่ไหน ไม่ใช่เรื่องที่น่าขุดคุ้ยเอารูปในอดีตมาตอกย้ำให้เจ็บช้ำน้ำใจกันได้เพียง เพราะเห็นแก่เงิน
"แค่นั้นเรอะ. . .ย่อมได้" เขากัดฟันตอบ น่าขำที่มันสะท้อนถึงคติพจน์ของเจ้าตัวที่ว่า คนเราพอจนตรอก เหี้ยแค่ไหนก็ต้องทำเพื่อตัวเอง อีกเป็นรอบที่สอง
"อย่านึกว่าง่ายอย่างที่คิด นายต้องเป็นฝ่ายรับ" แจ็คแทบล้มทั้งยืนเมื่อได้ยินผมขยายความเพิ่มเติม
.
.
.
.
เสียง เข็มนาฬิกาเดินภายในร้านซึ่งเงียบสงัดช่วยสริมบรรยากาศแห่งการใช้ความคิด แจ็คต้องขอใช้เวลาทำใจอยู่พักใหญ่ เขานั่งซดเครื่องดื่มดีกรีร้อนแรงย้อมใจได้ประมาณยี่สิบนาทีแล้ว นอกจากนี้ยังขอร้องให้นำตัวแฟนของเขากักตัวไว้อีกที่หนึ่งเพราะไม่อยากให้ ได้ยินได้เห็นชะตากรรมข้างหน้าที่กำลังรอคอยเขาในอีกไม่ช้า

"กู. . .พร้อมแล้ว" แจ็คขานขึ้นด้วยสภาพกรึ่มฤทธิ์น้ำเมา ผมรีบตอบสนองความตั้งใจด้วยการสั่งให้ทีมงานกรูกันเข้าไปจัดแต่งหน้า ทาแป้งปิดริ้วรอยให้ผิวขึ้นกล้อง และเซตผมให้ดูเป็นผู้เป็นคน

"ต๊าย คุณน้องเนี่ย จับแต่งตัวดี ๆ ก็นับว่าหล่อเหลาเอาการเลยนะคะ โครงหน้าก็ดีอยู่แล้ว โกนเคราโกนจอนออกหน่อยดีไหมคะจะได้ดูหน้าใสสมวัย" กะเทยช่างแต่งหน้าออกความเห็น ทีมงานส่วนใหญ่ถูกผมควบคุมสติสามในสี่ส่วนแบบเดียวกับที่เคยทำกับนักเรียน ทั้งห้อง เพื่อให้ยังเหลือความเป็นตัวเองสำหรับคิดเชิงสร้างสรรค์และทำงานได้ลุล่วง

"ไม่ละ อย่ายุ่งกับผมเกินกว่าที่ตกลงกันไว้" แจ็คยกมือปราม

"ช่างเขาเถอะ" ผมบอกเป็นเชิงให้ช่างแต่งหน้าอย่าก้าวก่ายรสนิยมส่วนตัวเพื่อความสะดวกใจของนายแบบ

"แล้วไงต่อ?" แจ็คถอดเสื้อและกางเกงออก เหลือแต่กางเกงบ็อกเซอร์สีน้ำเงินเข้มตัวเดียว

"เปลี่ยนเป็นตัวนี้นะน้อง จะได้เข้าชุดกับนายแบบอีกคน" สไตลิสต์จอมจุ้นส่งบิกินี่สีดำตัวจิ๋วให้แจ็ค

"จะ บ้าเรอะ! กางเกงในตุ๊ดชัด ๆ !!รัด ๆ เล็ก ๆ แบบนี้!!" แจ็คโวยวายเมื่อเห็นกางเกงในที่ต้องใส่ถ่ายแบบ แต่ผมพูดให้คิดว่าอีกเดี๋ยวก็ต้องล่อนจ้อน จะใส่ปิดมากปิดน้อยก็มีค่าไม่ต่างกัน

การ เตรียมพร้อมเสร็จสิ้น หนังสือเล่มนี้จะได้คู่พิเศษคือ แจ็ค นายแบบหน้าใหม่ เด็กหนุ่มลุคนักร้องเพลงร็อค ไว้เคราและจอน ผิวขาวสไตล์เอเชีย หุ่นสันทัดเข้ารูปกับบิกินี่สีดำ กับนายแบบฟิลิปปินส์ผิวแทนหน้าคม คิ้วหนา รูปร่างสูงใหญ่ในชุดบิกินี่สีขาว กางเกงในและสีผิวของทั้งสองช่างตัดกันอย่างมีศิลปะ ส่วนฝ่ายแสงไฟและตากล้องสแตนด์บายไว้เรียบร้อยแล้ว นายแบบชาวฟิลิปินส์เดินเข้ามาแนะนำตัวกับแจ็ค เขาชื่อริคกี้ และตามธรรมเนียมก่อนเริ่มงาน เขาได้จับมือแบบเชคแฮนด์และยิ้มให้แจ็คเพื่อลดความเก้อเขินระหว่างกัน

"ริ คกี้พูดไทยได้ คุยง่ายอะไรง่าย มีอะไรติดขัดก็บอกเขาได้นะน้อง" สไตลิสต์คนเดิมกระซิบราวกับเอาใจช่วยแจ็ค ไม่รู้ว่าจะเรียกเป็นโชคดีบนโชคร้ายได้รึเปล่า ขนาดอยู่ในสภาพถูกบังคับขืนใจจนตกต่ำก็ดูเหมือนว่าคนรอบข้างจะเป็นมิตรและ ต่างส่งกำลังใจให้กับการถ่ายนู้ดครั้งแรกของเขา ยกเว้นผมคนเดียวที่ไม่ขอแบ่งความรู้สึกนี้ให้ เดี๋ยวจะกลายเป็นใจอ่อนไปได้

"เอา ละ เชิญตามสบาย ผมจะยืนดูห่าง ๆ จะได้ไม่รบกวนการทำงาน" ผมสั่งให้ผู้ไม่เกี่ยวข้องกับการถ่ายทอดย้ายไปอีกบริเวณหนึ่งของร้าน ส่วนตัวผมเองยืนอยู่อีกมุมหนึ่งซึ่งไม่ใกล้ไม่ไกล เพื่อใช้โทรจิตอ่านความรู้สึกการเสียหนุ่มให้เพศเดียวกันครั้งแรกของแจ็ค

ริ คกี้เล้าโลมแจ็คแบบไม่ทันให้ตั้งตัวด้วยการระดมจูบทั่วเรือนร่าง แม้แต่ชายแท้อย่างแจ็คถึงกับต้องอ่อนระทวย จนเข่าอ่อน สีหน้าท่าทางพริ้วไปกับอรรถรสซาบซ่าน อาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ช่วยให้ใจกล้าหน้าด้านทำแบบนี้กับผู้ชายด้วยกัน แต่ก็ดีกับช่างกล้องเพราะสามารถบันทึกภาพสื่ออารมณ์เสียวได้อย่างไม่ยาก ลำบากนักกับมือใหม่อย่างแจ็ค

"โอย. . .เสียว" แจ็คห่อตัวด้วยความเขินอาย เขาถูกริคกี้โอบกอดจากด้านหลังและเลียใบหูเบา ๆ มันเป็นความอบอุ่นรูปแบบใหม่ที่ชายแท้อย่างเขาไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิต

"มี คนบอกว่าเป็นครั้งแรกของคุณกับผู้ชายด้วยกัน ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากครับ จะทะนุถนอมคุณเป็นพิเศษเลย" ริคกี้พูดกล่อมให้แจ็คเคลิบเคลิ้ม ขณะที่มือของหนุ่มปินส์ได้ย้ายตำแหน่งมาสู่เป้ากางเกงในแจ็คที่ของข้างใน แข็งจนแทบจะทะลุออกมาแล้ว
ช่างภาพมือฉมังกดชัตเตอร์รัวบันทึกไว้ทุก อิริยาบถชวนเงี่ยน บัดนี้ริคกี้ได้ปลดเปลื้องปราการชิ้นสุดท้ายที่ห่อหุ้มควยของทั้งสองออกจาก กัน แต่แจ็คกุมมือปิดของสงวนไว้ด้วยความประหม่า

"ไม่ ต้องอายครับ ทำใจให้สบาย นึกซะว่ามีเราอยู่กันแค่สองคน" ริคกี้พยายามสร้างบรรยากาศ พูดน่ะมันง่ายแต่กับนายแบบมือสมัครเล่นอย่างแจ็คคงจะยากไปหน่อยแม้จะได้ดื่ม เหล้าย้อมใจมาบ้างก็ตาม ผมจึงช่วยอีกแรงด้วยการสะกดจิตขั้นผิวเผิน ทำให้แจ็คไม่สนใจทีมงานรอบตัวและคิดว่ามีกันอยู่เพียงสองคนจริง ๆ

"จะ ทำอะไรน่ะ" แจ็คถามอย่างตื่นตระหนกขณะที่ถูกริคกี้จัประคองกายทอดลงกับโซฟายาว เขาถูกช้อนต้นขาขึ้นมุมสูง บั้นท้ายกระดกเหนือโต๊ะ "อย่านะเว้ย...ตรงนั้นมัน. . .!!" แจ็คร้องปราม แต่ช้าไปเสียแล้ว

"โอ๊ย!" เขาร้องราวกับถูกคมมีดกรีดลึก แต่ที่แท้จริงคือคมลิ้นของริคกี้ซึ่งตรงชอนไชเข้าใจกลางทวารหนัก ช่องทางที่แจ็คไม่เคยคิดว่าจะทำให้เขาเสียวได้ขนาดนี้มาก่อน

"มะ. . .มัน. . .ทะ. . .ทำกันได้ขนาดนี้เลยเหรอวะ" แจ็คครางเสียงกระเส่า ริคกี้ยังคงปฏิบัติการล้างตู้เย็นต่อไปอย่างอร่อยนุ่มชุมลิ้น รูตูดแจ็คมีขนดำขึ้นแซมพอสมควร ตามปกติแล้วหนังสือพวกนี้อาจจะให้นายแบบโกนขนเสียก่อนเพื่อความสวยงาม แต่ด้วยคอนเซปต์ "ชายแท้เสียบอลขายตัวใช้หนี้" ก็คงไม่ต้องพิธีรีตองมากนัก เอากันดิบ ๆ ตามธรรมชาติน่าจะเข้ากับคอนเซปต์ที่วางไว้ได้ดีกว่า

"ดูดควยให้ผมหน่อยสิครับ" ควยของริคกี้จ่ออยู่ตรงปากแจ็คแล้ว แต่เขาทำได้แค่เพียงกำไว้ในมือ ไม่กล้าใช้ปากทำออรัลให้ผู้ชายด้วยกัน

"เอา อย่างนี้ เริ่มด้วยท่า 69 ไหมครับ คุณจะได้ไม่อายมาก ต่างคนต่างช่วยกัน" พูดจบริคกี้ก็หันหางเสือกลับลำ ดูดควยหัวชมพูของแจ็คเข้าไปเต็มอิ่ม ดูเหมือนริคกี้จะโปรดปรานมากเพราะเขาเองก็อยู่ในวัยยี่สิบปลาย ๆ แล้ว การได้เติมเชื้อไฟด้วยควยเด็กหนุ่มชายแท้วัยยี่สิบจึงช่วยให้รู้สึกกระชุ่ม กระชวย เขาโม๊คให้แจ็คอย่างมืออาชีพ ส่วนแจ็คได้แต่อม ๆ ดูด ๆ ควยนายแบบฟิลิปปินส์อย่าเงอะงะ ถึงควยริคกี้จะคล้ำเพราะผ่านศึกเยอะไปนิดแต่เรื่องขนาดต้องยกนิ้วให้ ช่วงแรกแจ็ครู้สึกพะอืดพะอม แต่พอแลกเสียวให้กันได้สักพัก อารมณ์มันก็พาไปเอง แจ็แจ็คกล้าลองเสียวท่าใหม่ ๆ ยิ่งขึ้น เขากล้าจูบปากแลกลิ้น ดูดหัวนม ดูดถุงกระโปก หรือแม้แต่ให้ริคกี้นั่งคร่อมหน้าแล้วยอมเลียรูตูดผู้ชายเป็นครั้งแรก เขาหลับตาจินตนาการว่ารูตูดสีแทนของริคกี้คือแคมหีอันฉ่ำเยิ้มของแอนแฟนสาว เพื่อความสบายใจในการช่วยเร้าอารมณ์เงี่ยน ช่างภาพยังคงเก็บภาพเด็ดทุกช็อตต่อไปอย่างไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย

เมื่อโอ้โลมกันได้ระยะเวลาพอสมควร ก็ถึงส่วนที่เรียกได้ว่าเป็นไคลแม็กซ์ของหนังสือฉบับนี้เสียที

"ขอผมเอาสดกับคุณนะครับ" ริคกี้พูดขึ้นขณะอยู่ในช่วงพักนอกเวลา เขาหยิบผลตรวจเลือดโชว์ให้แจ็คดูอย่างภาคภูมิใจ

"แต่. . .แต่ผม" แจ็คหน้าแดงก่ำ เวลานี้เขารู้สึกเหมือนตัวเองหดเล็กลงเข้าทุกทีเมื่อได้ลองเสียวกับชายหนุ่ม รูปงามกล้ามแกร่ง แม้เป็นความสุขที่วิเศษอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน แต่อีกด้านหนึ่งยิ่งเลยเถิดไปเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าศักดิ์ศรีความเป็น ชายของตนหร่อยหรอลงเรื่อย ๆ

"ขอ ผมเถอะคุณแจ็ค เป็นบุญควยของผมจริง ๆ ที่จะได้เปิดซิงตูดชายแท้อย่างคุณ ผมสัญญาว่าจะปฏิบัติต่อคุณอย่างภรรยา ไม่ใช่เพียงคู่ขาข้ามคืน" คารมของริคกี้ฟังแล้วไม่ต่างกับตอนที่ผมขึ้นเวทีสร้างแรงบันดาลใจให้นักขาย แอนนาเบลล์ มีอำนาจโน้มน้าวคนให้คล้อยตามสูงจนน่ากลัว

และ ในที่สุด แจ็คก็ต้องพ่ายแพ้แก่ลมปากคาสโนว่าตัวพ่อ เขายอมยกขาเปิดทางให้ริคกี้ทำตามปรารถนา นายแบบฟิลิปปินส์ค่อย ๆ สอดลำควยเข้ารูตูดของแจ็คโดยมีเจลหล่อลื่นช่วยอำนวยความสะดวก แต่เมื่อเข้าไปได้เพียงครึ่งทาง

"โอ๊ย เจ็บ! เอาออกเลย!" แจ็คร้องโอดครวญขึ้นเสียงดัง นี่แหละคือความรู้สึกที่ผมอยากให้เขารับรู้เช่นเดียวกับตอนที่ผมถูกทารุณ เพราะฉะนั้นจึงไม่สมควรเอารูปพวกนั้นมาฟื้นฟอยหาตะเข็บกับผม ความจริงยังถือว่าแจ็คยังโชคดีที่ได้เจอกับคนใจดีอย่างริคกี้ ส่วนคราวผมนั้นไม่ต่างอะไรกับนรกบนดิน บริบทมันห่างกันเยอะ

ริ คกี้โน้มตัวลงดูดหัวนมแจ็ค และแช่ควยไว้อย่างนั้นชั่วคราวเพื่อให้ผ่อนคลาย เขากุมมือสับหว่างนิ้วกับแจ็คเพื่อให้เจ้าตัวรู้สึกว่าเขากำลังปรนเปรอความ เป็นผัวให้อย่างทะนุถนอมตามคำสัญญา

"แจ็ค ครับ เป็นเมียผมเถอะ" ริคกี้ดันควยต่อเข้าไปหลังจากที่พักให้ปรับตัวกันชั่วคราว คราวนี้มันเข้าง่ายกว่าเดิม เกิดสัมผัสคล้ายกับจะส่งเสียงผลุบ เมื่อเงี่ยงควยเข้าไปถึงจุด ๆ หนึ่ง และฝังตัวเข้ากับผนังลำไส้ใหญ่ของหนุ่มแจ็คลงล็อคพอดิบพอดี แจ็คเกิดความรู้สึกที่ลึกซึ้งยากแก่การอธิบาย เหมือนกับว่าร่างกายของเขาถูกจับถ่างออกเป็นการเสียสละเพื่อปรนเปรอความสุข ให้ผู้ชายด้วยกัน ใช่แล้ว สำหรับริคกี้นั้นมองว่าแจ็คยอมเสียเกียรติพรหมจรรย์แห่งลูกผู้ชาย เพื่อเสียสละให้เขาได้เริงรมย์รสชาติบั้นท้ายชายแท้ ดังนั้นเขาจะบรรเลงรสรักอ่อนเร่าร้อนแฝงรสหวานละมุนคืนให้แจ็คเป็นการตอบแทน อย่างสมเกียรติ

ริคกี้ค่อย ๆ บรรจงเย็ดตูดแจ็คอย่างเบามือ ขณะที่แจ็คทำได้เพียงหลับตากัดฟันคราง คงจะเสียว ๆ เจ็บ ๆ ตามธรรมชาติคนเพิ่งเปิดซิงตูด

"เจ็บไหมครับที่รัก" ริคกี้โน้มตัวลงจูบแจ็คอย่างละเมียดละไม

"ช่างเถอะ. . .ทนไหว" แจ็คขบฟันตอบ คงจะฝืนอารมณ์อยู่บ้าง

"กอด หลังผมสิ จะได้อบอุ่น อย่าคิดว่าผมเป็นเซ็กส์พาร์ทเนอร์สิ เรารู้สึกต่อกันลึกซึ้งกว่านั้นนะ ผมเป็นเกย์คนแรกของคุณ และคุณก็เป็นชายแท้คนแรกของผม" เหลือเชื่อจริง ๆ ไม่รู้ไปสรรหาแต่ละประโยคมาจากไหน เห็นทีผมต้องอ่านใจริคกี้สลับไปมากับแจ็คให้ถี่กว่าเดิม เผื่อจะได้เรียนรู้เคล็บลับโน้มน้าวใจเด็ด ๆ ติดหัวมาบ้าง จะได้พึ่งพาพลังจิตน้อยลง

แจ็ค ยอมกอดหลังริคกี้ บัดนี้เขายอมรับบทบาทความเป็นสามีของริคกี้อย่างเต็มใจแล้ว ทั้งสองปลดปล่อยอารมณ์ดิบเต็มที่ ริคกี้ซอยตูดแจ็คแบบเน้น ๆ รัว ๆ หลังจากแจ็คเริ่มปรับสภาพได้ แจ็คควยแข็งขึ้นโดยอัตโนมัติทันทีที่ความเจ็บปวดมลายหายสิ้น ทั้งคู่พากันลองท่าใหม่ ๆ แจ็คถูกกระหน่ำรักในท่านั่ง ลิงอุ้มแตง และท่าหมาจนเมื่อถึงแก่เวลาอันสมควรทั้งสองก็กลับมาใช้ท่านอนหงายมาตรฐานอีก ครั้งเพื่อเตรียมปิดกล้องรูปเซตสำคัญ

"แจ็คครับ ทนอีกนิดนะครับ ผมจะแตกแล้ว" ริคกี้ประสานสายตากับแจ็ค มือก็ชักว่าวให้แจ็คไปด้วย ทั้งสองต่างให้กำลังใจกันและกัน

"เซต นี้เริ่ดจริงอะไรจริง พี่ขอแตกในเลยนะริคกี้ รับรองยอดขายถล่มทลายเป็นประวัติการณ์แน่แม่คุณเอ๊ย"สไตลิสต์ผู้คุมงานบอก เตือนก่อนริคกี้จะถึงจุดสุดยอด

"แจ็ค ครับ แจ็คเป็นเมียผมแล้วนะ!" สิ้นเสียงกู่ร้อง ริคกี้ก็เกร็งร่างกระตุก อัดพลังเฮือกสุดท้ายอัดลงตูดแจ็คเต็มแรงเกิด ปลดปล่อยน้ำกามเข้าทวารสุดแรงฉีด ปรี๊ด ๆ ๆ แจ็คเองก็ถึงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ น้ำพุ่งกระจายถึงต้นคอตามไปติดกัน ริคกี้นอนกอดจูบแจ็คอยู่พักนึงเป็นการแสดงให้เห็นว่าแจ็คมีคุณค่าสำหรับเขา แม้จะเป็นเพียงเวลาไม่นานนักก็ตาม
[backcolor=#ffffff]
"คุณ คือคนพิเศษท

โดนฟิลิปปินส์ตีประตูเมืองแตกไปเรียบร้อย จะกลายเป็นติดใจไป

เหมือนตอนขาด

จินตการ ล้ำเลิศ โหดได้ใจ เป็นกำลังใจเขียนเซ็กส์ครับ อ่านทุกตัวอักษร แหวกแนวดีครับ