วังวนสวาท ตอนที่ 7
เพียงอึดใจหนึ่งที่ไม่มีปฏิกริยาอะไรตอบกลับจากภายในห้องแต่ช่วงเวลาอึดใจสั้นๆนั้น ใจผมกลับร้อนรนอย่างมาก เกรงว่าป่านนี้ไอ้เจ้าสมศักดิ์มันคงดันเอ็นดุ้นใหญ่เข้าไปมิดด้ามเสียแล้วก็ไม่รู้ แม้นผมจะขัดจังหวะได้สำเร็จ ทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรไปมากกว่านั้นแต่การที่เขาสอดท่อนเอ็นใส่ไปจนสุดลำมันก็ถือได้ว่า เขาได้มอบความเป็นสามีให้กับเมียผมไปแล้วอีกคนหนึ่งซึ่งแน่ว่าผมไม่ต้องการ ผมจึงเร่งเคาะประตูอย่างร้อนรน ปัง ๆ ๆ ๆ “ใคร...ใครวะ” เสียงไอ้แตดังสวนออกมา“กูเอง...ไอ้ต้นโว้ย” แล้วผมก็เห็นจากช่องลมว่าไฟในห้องดับพรึบไอ้แตในสภาพเหงื่อท่วมตัว นุ่งกางเกงในตัวเดียวก็เปิดประตูออกมาผมพยายามมองลอดเข้าไป แต่ไอ้แตมันรีบเดินออกจากประตูแล้วปิดทันทีเหมือนไม่ต้องการให้ผมมองเข้าไปในห้อง “อ้าวว.....ไอ้ต้น...มึงทำไมไม่หลับวะ....” มันถาม สีหน้าแปลกใจเห็นได้ชัด “ฝนเมียกูไม่รู้ไปไหน...กู...กูเห็นไฟห้องมึงเกิด...เลยนึกว่าอยู่ห้องมึง”
ผมแกล้งพูด “เฮ้ยย...มะ..ไม่อยู่.....กูไม่รู้...เมียมึงก็หลับอยู่ในห้องมึงไม่ใช่เหรอ” มันลำล่ะละลัก และหน้ามันซีดเมื่อผมทำท่าจะเปิดประตูห้องมัน “สมศักดิ์ไปไหน...ทำไมยังไม่ออกมา” ผมถามต่ออย่างใจร้อน น้ำเสียงกึ่งๆ อารมณ์เสีย “ไอ้ศักดิ์...เฮ้ยย...ออกมาหน่อย” ไอ้แตตะโกนเรียก ใจผมนั้นคิดอยู่ตลอดว่าทำไมสมศักดิ์ไม่ออกมา เขากำลังทำอะไรเมียผมอยู่หรือเปล่าเพราะที่ผมยืนสนทนากับไอ้แตนี่ก็ร่วมนาทีแล้วมันนานมากพอที่จะ...ยังไม่ทันคิดอะไรต่อเขาก็ปิดประตูออกมาในสภาพพนุ่งกางเกงในตัวเดียวและเหงื่อท่วมตัวเหมือนกัน “มีอะไรกันครับพี่…ฮ้าววว” เขาถามแล้วแล้งหาว ทำแบบเพิ่งตื่น “งั้นไปช่วยกันหาทีวะ..กูเดินหาทั่วแล้วไม่เจอเลย” ผมำเสียงร้อนใจ “อะไรเหรอครับพี่” สมศักดิ์ถามเหมือนไม่รู้อะไร “เมียพี่ไม่อยู่ที่ห้อง..ไม่รู้ไปไหน” ผมบอกเขา “เออ...งั้นเดี๋ยวกูไปกับมึง...ลองไปทางร้านอาหารด้านนู้นดู..เผื่อเมียมึงหิวไปหาอะไรแดกก็ได้” ไอ้แตเสนอแนะ“ตีสองเนี่ยนะ..ร้านมันปิดแล้วมั๊ง”ไอ้แตรีบผลุบเข้าไปในห้อง แล้วรีบออกมาคราวนี้มันใส่เสื้อผ้าเหมือนเมื่อเย็น มันเดินนำให้ผมเดินตาม
“ไอ้ศักดิ์...เอ็งคอยดูทางนี้ให้เรียบร้อยนะ” ไอ้แตสั่งลูกน้องผมก็ก้าวขาเดินตามไปสามสี่ก้าวก็ฉุกใจคิด..ประโยคหลังของไอ้แต..เฮ้ยย....ขืนผมปล่อยเมียผมไว้กับสมศักดิ์...ก็เสร็จเขาทั้นน่ะสิ “เฮ้ย....เอางี้...ออกไปช่วยกันหาเลยดีกว่า...แยกกันไปคนละทาง...สมศักดิ์มาด้วยกันกับผม” ผมเสียงแย้งไอ้แตมันมองตาผมแว้บหนึ่งแล้วก็พูดสั่งสมศักดิ์ “เออ...ไอ้ศักดิ์..เอ็งไปกับไอ้ต้นทางร้านอาหาร..เดี๋ยวกูไปดูทางนี้เองเผื่อฝนเขาไปเดินในสวนด้านหลัง” ...สมศักดิ์พยักหน้าแล้วเข้าไปใส่เสื้อผ้ากลับออกมาแล้วเดินตามผม “ไอ้ต้นมึงเอามือถือไปด้วยนะ....เผื่อเจอฝนแล้วจะได้โทรบอกกัน” ไอ้แตพูดน้ำเสียงเป็นงานเป็นการผมพยักหน้าแล้วเดินไปเอามือถือในห้อง พอออกมาเห็นสองคนสนทนากันหน้าเครียดพอเห็นผมพวกเขาก็หยุดคุย แล้วเราก็แยกย้ายกันหา ผมกับสมศักดิ์ เดินไปทางหนึ่งไอ้แตไปอีกทางหนึ่ง
ผมแสร้งพาสมศักดิ์เดินมุ่งหน้าไปทางร้านค้าของชาวบ้านริมหาดเห็นแสงไฟ ส้มๆ อย่ลิบๆ ผมคาดว่าไอ้แตที่อยู่ทางด้านนู้นมันคงกำลังแก้ปัญหานี้อยู่โดยการอุ้มเมียผมกลับไปที่ห้อง ที่ผมให้สมศักดิ์มากับผมเพราะไม่อยากทิ้งเมียไว้กับเขา กลัวว่าเขาะฉวยโอกาสทำอะไรต่อมิอะไรต่อ ส่วนไอ้แตผมมั่นใจว่าเวลาหน้าสิ่วหน้าขานแบบนี้ มันคงไม่มีแก่ใจซัดเมียผมอีกรอบเป็นแน่เพราะมันเพิ่งเสร็จสมกับเธอไปหยกๆ พอมาถึงร้านค้า สมศักด็เอ่ยปากพูดกับผม “คุณฝนคงไม่มาทางนี้หรอกครับ....น่ากลัวออก” เขาพูดแล้วบุ้ยปากให้ผมมองดูในร้านผมเห็นชาวประมงห้าหกคนนั่งก๊งเหล้า ย่างปลากินกันอยู่ “ สาวๆสวยๆ แบบเมียพี่มาเดินคง...หึๆ” เขาหัวเราะแล้วยิ้มมุมปาก ผมพยักหน้ายิ้มตอบ “ พี่..แล้ว..พี่ตื่นมาตอนไหน..” สมศักดิ์ถาม น้ำเสียงอยากรู้ “ก็...น่าจะตอนตีสองพอดี...ตื่นมาก็ไม่เห็น...เลยเดินหา..แล้วก็เลยไปเคาะห้องน่ะ” ผมบอก เขาพยักหน้า “แล้ว...เอ่อ...พี่...เออ...พี่ได้ยินเสียงอะไรไหม” เขาถามต่อ “เสียงอะไร...แบบไหนเรอะ...” ผมถามกลับไป “เปล่าครับ...เอ่อ...ผมคิดว่า.....” เขาพูดได้คำเดียวก็เงียบไปแต่แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือผมในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น ผมรับสาย “ฮัลโหล...” ไอ้แตมันโทรมามันบอกผมว่า..เจอฝนแล้ว “เจอที่ไหนวะ”ผมถาม “พอกูกลับมา..เดินไปดูในห้องมึง...ฝนมันก็นอนอยู่” มันตอแหลมา “มึงถามยังว่าไปไหนมา” ผมพูด”เฮ้ยย..เขาหลับอยู่...กูไม่กล้า” มันบอก ผมและสมศักด์เลยกลับไปสมทบที่บ้านพักไอ้แตยืนสูบบุหรี่รออยู่ พอถึงบ้าน ผมเปิดประตูเข้าไปดูเห็นเมียนอนหลับอย่างที่ไอ้แตบอก ผมเลยออกมายืนคุยกับพวกมัน “เมียมึงละเมอมั้ง...ก็ล่อซะเมาขนาดนั้น” มันพูดเสร็จแล้วดูดอัดควันเข้าปอด “เออว่ะ...พรุ่งนี้กูไม่ให้กินแล้ว...” ผมพูดแบบไม่ใส่ใจอะไรแล้วผมก็ปรึกษามันเรื่องจะทำอะไรกันพรุ่งนี้ไอ้แตมันเสนอให้ไปดำน้ำดูปะการังทางเกาะด้านอกนู่นมันบอกว่ามีพรรคพวกเป็นเจ้าของเรือหางยาว ได้ราคาถูกหน่อย จะโทรหาตอนเช้า
ตกลงกันแล้วผมก็ขอตัวเข้านอนที่เตียงนอน เห็นฝนนอนหลับสนิท ผมเลยเปิดผ้าห่มดูก็พบว่าเธอยังอยู่ในสภาพเปลือยเหมือนตอนแรก มันเอาไปอย่างไรก็เอามาคืนอย่างนั้นผมคิด แล้วก็เขย่าตัวเธอ “ฝน...ฝน...ฝนครับ” เธอไม่ลมตาตื่น แต่ขยับตัวเล็กน้อยเหมือนกำลังหลับสบายผมเลยดึงผ้าห่มออกจากตัวเธอ ร่างงามอวบอัดอย่างได้สัดส่วนเปลือยเปล่าบนเตียงแล้วผมก็ก้มสำรวจความเสียหายตามร่างกายของเธออย่างใกล้ชิด ซอกคอของเธอแดงเป็นปื้นๆเพราะโดนซุกไซร้หัวนมตลอดจนป้านหังนมทั้งสองข้างแดงเต่งให้เห็นว่าโดนดูดเลียมาหนักจากนั้นผมก็ก้มลงไปด้านล่างเพื่อดูจุดสำคัญผมสอดมือเข้าใต้ขาพับจับสองขาของเธอดันยกขึ้น ในท่าแบบจะยกซด “ฮื้อ....อ....ไม่...ไหวแล้ว...พี่....” เสียงฝนพึมพำเหมือนละเมอผมมองดูสองกลีบงามที่เคยป็นของผมเพียงผู้เดียวโอว...มันบวมแดงชัดเจนแสดงให้เห็นว่าผ่านการชำแรกที่รุนแรงสองกลีบแน่นเนื้อที่เคยปิดสนิทตอนนี้กลับแง้มอ้าเล็กน้อยจนเห็นเนื้อในสี ชมพูแม้นเพียงไม่มากนักก็ทำให้ผมใจหาย กลัวว่ามันจะไม่กลับสภาพเดิมผมเอานิ้วแหวกสองกลีบออกดู ก็ต้องใจหายวาบยิ่งกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าในร่องรูสังวาสยังมีน้ำเมือกขาวขุ่นที่ไอ้แตมันกระฉูดไว้แม้นไอ้แตจะพยายมเช็ดแล้ว แต่ก็ยังค้างคาอยู่ข้างในรูปริมาณหนึ่งผมเลยจัดแจงเอากระดาษทิชชู่บรรจงเช็ดให้เบาๆโอ...น้ำกามของไอ้แต....มันข้นเหนียวจนเกือบจะเป็นวุ้น “อูยย..ซี๊ดด...ด...ด....สะ..เสียวว..ว...” เมียผมครางเบาๆแล้วเริ่มออกอาการเร่าร้อนกระสับกระส่ายขึ้นมา ตลอดระหว่างเวลาที่ผมล้วงนิ้วเข้าไปในช่องรักราวกับว่าถ้าเธอถูกเล้าโลมมันจะเหมือนกดปุ่มเปิดสวิทช์กระสันต์ให้เธออโดยทันที....ยาอะไรกันนี่...ฤทธิ์แรงขนาดนี้....ผมนึกถึงยาที่พวกมันใช้...ว่ามันคงก่อกรรมกับผู้หญิงที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ได้มากมาย....ถึงเธอจะแสดงอาการต้องการออกมา แต่ผมไม่มีแรงจะทำอะไรเธอแล้วเพราะได้กระฉูดน้ำไปถึงสามหน
ตอนดูเธอโดนไอ้แตขย่มผมเลยจัดแจงให้เธอนอนแล้วผมก็ถอดเสื้อผ้าออกหมดดเหมือนกันเจตนาคือเพื่อปกติเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยกะจะให้เธอคิดไปว่าคนที่ร่วมรักเธอก็คือผม ....ผมหอมแก้เธอเบาๆแล้วก็นอนกอดเธอ... คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย...แล้วก็หลับไป เช้าวันรุ่งขึ้นผมก็รู้สึกตัวแต่ผมยังไม่ลืมตาตื่นทันที ผมค่อยๆ ปรือตามองว่าฝนทำอะไรแล้วผมก็เห็นว่าเธอยังนอนอยู่แต่นอนลืมตา ดวงตกลมโตนั้นกระพริบถี่ๆ เม้มริมฝีปากใบหน้างามที่ละม้ายพิ๊งกี้กำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่าง แล้วเธอก็คะแคงตัว หันมากอดผมผมรีบหลับตา แล้วผมก็รู้สึกว่าเธอเอามือข้างขวามาจับที่หน้าอกของผมแล้วลูบมือผ่านหน้าท้องลงไปจนถึงท่อนเอ็นที่หลับสนิทกลางลำตัวเธอกุมกำมัไว้แล้วผมก็ได้ยินเสียงเธอถอนหายใจเฮือก “เฮ้ออออ” แสดงความโล่งอก มือของเธอบีบเจ้าหนูของผมแบบรักใคร่ “ร้ายนักนะ..ไอ้ตัวเนี้ย...” เธอพูดเบาๆ ผมจึงลืมตาแล้วคว้ามือเธอไว้เขยิบตัวเข้าประชิด โน้มหน้าไปจูบแก้มเธอ “เมื่อคืนพี่ต้นจับฝนแก้ผ้าเหรอ” เธอมองตาผมแล้วถาม ผมยิ้ม “ไม่รู้....เห็นแก้อยู่แล้วต่างหาก” ผมแกล้งแหย่ “บ้า...ใครจะไปแก้เอง....แล้ว....พี่ทำอะไรฝนด้วยใช่ไหม” เธอถามต่อ ดวงตามีแววซุกซน “ก็ใครจะไปอดใจไหวล่ะ” ผมตอบแล้วก้มลงดูดหัวนมเธอ “บ้า...คนบ้า...ทำคนหลับ...แล้วนี่อะไรอีก...ไม่เอาแล้ว...เอาแรงมาจากไหนเยอะแยะคะเนี่ย...” เ
ธอทุบไหล่และหน้าอกของผมแล้วบิดส่ายหน้าอกหนีปากของผม “ไม่เอาแล้ว...โกรธแล้ว” แล้วเธอก็ก้าวออกจากผ้าห่ม ยืนเผยร่างงามผมมองดูหน้าอกกลมกลึง เอวคอด และสะโพกผายของเมียตัวเองอย่างภูมิใจพอเธอก้าวเดินได้สองก้ามเธอก็ครางป้อย “อูย..ทำไมเจ็บ...เจ็บจังพี่ต้น” ล้วงมือจับกลางหว่างขาตัวเอง เธอหน้านิ่ว ผมใจแป้วทั้งตกใจทั้งสงสาร “เจ็บมากไหมครับ...” ผมรีบลุกเข้าไปพยุง แล้วให้เธอให้นั่งบนตัก “อือ..เจ็บ...ตรงเนี้ย” มือของเธอจับคลำที่ของสงวนของตัวเองแล้วเลื่อนมากดๆ ที่ท้องน้อย “อูยย...ข้างในนี้ด้วย” เธอบอก “ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะพี่” เธอพูดเบาๆ ผมเห็นหน้าเธอแล้วสงสารจับใจ “พี่ขอโทษนะ” ผมเอ่ยปากขอโทษเธออาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย โดยผมใส่เสื้อยืดและกางเกงขาสามส่วนสบายๆ ทับกางเกงว่ายน้ำส่วนฝน เพราะผมบอกเธอแล้วว่าวันนี้จะไปไหนกันเธอเลยสวมชุดว่ายน้ำแบบบิกินี่สี่ชมพูสดใส เพื่อเตรียมไปว่ายน้ำแล้วสวมเสื้อเสื้อแขนสั้นของผมทับ ส่วนกางเกงก็ใส่กงเกงขาสั้นสีขาว พอออกมาจากห้องก็เจอไอ้แตกับสมศักดิ์ที่ใส่ชุดหล่อรออยู่ก่อนแล้ว แถมยังเอาอาหารเช้ามาจัดวางเรียบร้อย มีทั้งข้าวต้ม ข้าวสวยไข่เจียว ไข่ดาว และกับข้าวเบาๆ อีกสองสามอย่าง พร้อมชาและกาแฟ “อะไรวะเนี่ย...บริการอย่างดีเชียวมึง” ผมเอ่ยปากแซว “เฮ้ยย..บริกงบริการอะไร...” มันหัวเราะ “กินเยอะๆหน่อยนะฝน....เดี๋ยวออกไปไกล...พี่กลัวฝน...จะหิว..” มันพูดกับเมียผมเสียงนุ่มแววตาสื่อความหมายบางอย่าง พลันที่สายตาของเมียผมสบตากับมันเธอก็เอียงหน้าหลบสายตาที่จดจ้องนั้นปากของเธออมยิ้มและพวงแก้มใสของเธอก็แดงเหมือนกับว่ากำลังเขินอายอย่างมากผมเห็นอาการของเธอแล้วอดประหลาดใจไม่ได้
พอกินอาหารเชาเสร็จเรียบร้อยพวกเราก็นั่งรถโฟว์วีลของไอ้แตไปที่ท่าเรือ ตอนนั้น 10 โมงเช้าแล้ว แดดกำลังแรงฝนยืนหลบแดดอู่ใต้ศาลาแล้วหยิบเอาครีมกันแดดออกมาบีบแล้วทาตามแขนส่วนผมเดินออกไปดูเรือสกู๊ตเตอร์ลำสวยสามสี่ลำที่จอดอยู่พอเดินกลับมาก็เห็นเมียผมกำลังถอดเสื้อเชิ๊ตออกเผยเห็นร่างงามท่อนบนที่วมบิกี่นี่สีชมพูสด อวดเต้านมขนาด 35 นิ้วคัพบี ที่เบียดกันแน่นแม้นเธอจะเอาเสื้อมาปิดเต้านมไว้ แต่ก็ยังปิดความอวบใหญ่ไม่มิดแล้วเธอก็ส่งครีมกันแดดในมือให้มัน มันจัดแจงบีบครีมใส่มือแล้วบรรจงทาแผ่นหลังของเธอมือทาแต่สายตาส่อแววหื่นกระหายกามอย่างมาก พอมันเห็นผมเดินกลับมามันก็ผงะเล็กน้อย “อย่าหึงนะโว้ย....ฝนเขาวานกูเองนะ” ไอ้แตรีบออกตัว สวนฝนหน้าแดง เหมือนอายแล้วทำท่าจะเอ่ยคำแก้ตัว แต่ผมตัดบท “เออ....หึงห่าอะไรล่ะมึง...แล้วเรือเมื่อไหร่จะมาวะ…ผมพูดทำเป็นไม่สนใจ เธอเลยไม่พูดอะไรออกมาพอผมพูดจบก็ได้ยินเสียงผู้ชายเรียกชื่อไอ้แตจากทางด้านหลัง “ผู้กองครับ...ผู้กองแต” “อ้าว...ไอ้เอี่ยม...มาพอดี...ไม่เจอนานเลย...อ้วนขึ้นหน่อยเปล่าวะ” คนขับเรือชื่อเอี่ยมทักทายพวกเรา แล้วนำไปลงเรือหางยาวลำใหญ่ที่ใช้ออกทะเลแล้วให้พวกเราส่เสื้อชูชีพ เรียบร้อยจึงขับเรือพาเราออกทะเลผ่านเกาะน้อยใหญ่จนไปถึงเกาะเล็กๆเกาะหนึ่ง มีหาดทรายละเอียดยาวสัก 20 เมตรมีต้นไม้เขียชอุ่ม และมีกระท่อมขนาดพอๆกับศาลาริมทางตั้งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ดูแล้วน่าอยู่ดี เรือวิ่งวนไปรอบเกาะจึงเห็นว่าเกาะนี้มีลักษณะเป็นรูปตัวซีด้านข้างและด้านหลังเป็นหินสูงชัน และมีชายหาดสั้นๆ เพียงด้านหน้าด้านเดียวเท่าที่ดูไม่มีใครอยู่บนเกาะสักคน นายเอี่ยมบอกว่า เกาะนี้ไม่ค่อยมีใครมาเพราะไกลแต่ปะการังสวยมาก ปลานกแก้วก็เยอะ เขาเลยเอาไม้มาทำศาลาบนเกาะสำหรับนอนพักตอนพาฝรั่งมาดำน้ำ เพราะพวกฝรั่งมันดำน้ำกันนานเรือวนครบรอบแล้วก็จอดให้พวกเราโดดลงดำน้ำ