ระหว่างที่เธอไปอบรม 6 เดือน เธอได้บรรจุที่จังหวัดใกล้ๆกรุงเทพฯ อำเภอเมือง ขับรถประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่งก็ถึง ผมก็มาอยู่ที่กรุงเทพฯ ผมทำงานเป็นนิติกรบริษัท สินเชื่อระดับใหญ่ จึงไม่ได้ไปอยู่กับเธอ และผมเล่าข้ามไปนิด โรงพักที่เธอ อยู่นั้นเพื่อนผม ที่เคยเรียน ม.ปลายด้วยกันมันอายุมากกว่าผม 1 ปีมันชื่อภพ
มันสอบเข้า ร.ร เตรียมทหาร ร.ร นายร้อยตำรวจ ตั้งแต่ ม.4 มันเรียนเตรียมทหาร 2 ปีเรียนรวมกับนายร้อย จปร. นายเรือ. นายเรืออากาศ. และไปเรียนแยกเหล่าที่ ร.ร นายร้อยสามพราน 4 ปีก็ไปฝึกงานเป็นตำรวจที่โรงพัก จบมาติดยศ ร.ต.ต ส่วนพวก จปร. นายเรือเรียน 5 ปีจนตอนนี้ มันติดยศร้อยตำรวจเอกแล้วครับ
ผมเลยฝากฝังมันให้ดูแลภรรยาผมด้วย มันก็รับปากแต่ผมก็อดที่จะอยากรู้อยากเห็นไม่ได้และ เพื่อความระวัง ผมจึงแอบเอาโทรศัพท์เมียผมไป จูนเพื่อที่จะได้รับรู้ข่าวสารจากการสนทนาของเธอทั้งหมดลืมบอกว่า ผมกับเธอเช่าบ้านอยู่ไม่ไกลจากสถานีนัก เพราะว่าเธอเบิกค่าเช่าได้ ที่สำคัญเธอเลี้ยงสุนัขไว้ด้วย
เธอกลัวสุนัขจะเห่าเสียงดังเลยมาเช่าบ้านอยู่ข้างนอก เพราะทุกวันศุกร์ผมจะขับรถไปเยี่ยมเธอทุกศุกร์ แต่ช่วงหลังงานผมเยอะเลยไม่ ค่อยได้ไป เราจึงเหมือนแยกกันอยู่ ผมเลยคิดวิธีแอบฟังโทรศัพท์เป็นวิธีที่ดีที่สุด
ซึ่งผมและเธอก็คิดว่า สักวันเมื่อผมสอบราชการได้ ผมก็จะได้อยู่กับเธอ และเมื่อปี 48 ที่ผ่านมาก็มีข้าราชการ บางอย่างที่ 5 ปีสอบครั้ง ซึ่งเป็นข้าราชการที่มีหน้ามีตามาก ผมก็สอบติดแต่ขึ้นบัญชีไว้ที่ท้ายๆ ไม่รู้จะได้เรียกบรรจุรึเปล่า ( ข้าราชการที่ว่า 5 ปี สอบครั้ง รับเฉพาะ คนที่จบรัฐศาสตร์. รัฐประศาสนศาสตร์ และนิติ )คงเดาได้แล้วนะครับว่าข้าราชการนั้นคืออะไร
ขอโทษนอกเรื่องมานานแล้วและ วันแรกที่ได้ฟังโทรศัพท์ของโบว์ก็มีโทรศัพท์มาค่อนข้างบ่อย ส่วนมากก็จะเป็นเพื่อนเธอทั้งเพื่อนเก่าเพื่อนใหม่จนผมแยกไม่ออก และก็มีทั้งชายทั้งหญิง ผมฟังดูก็ไม่มีอะไรผิดปกติ จนผมฟังบ้างไม่ฟังบ้างเพราะว่าบางทีก็เบื่อๆที่แฟนผมคุยกับเพื่อนเธอไม่เห็น มีเรื่องอะไร ก็นินทาผู้ชาย คุยเรื่องสวยๆงามๆ
แต่เท่าที่ฟังผมก็ได้ยินสายที่โทรหาโบว์คือไอ้ภพ เพื่อนผมโทรมาหาเป็นครั้งแรกหลังจากที่แอบฟังมาเป็นอาทิตย์
' สวัสดีค่ะสารวัตร '
' อุ้ย เมมเบอร์ผมไว้ด้วยเหรอ '
น้องโบว์
' ค่ะ ก็สารวัตรเป็นเพื่อนพี่โก้นี่คะ '
' ทีหลังไม่ต้อง เรียกพี่ว่าสารวัตรนะ เรียกพี่ภพก็ได้ '
' และที่พี่ภพโทรมามีธุระอะไรกับโบว์รึเปล่าคะ'
' คือพี่จะถามว่าโบว์ทานข้าวรึยัง'
' ยังค่ะ มีธุระอะไรรึเปล่าคะ '
' ก็นิดหน่อย พี่ว่าจะชวนโบว์ไปทานข้าวกลางวันและพูดธุระด้วยนิดหน่อย '
' ค่ะ ได้ ' และเธอก็วางสายโทรศัพท์หลัง จากนั้นผมก็จะจับใจความได้ว่า มีเจ้าภพเพื่อนผมโทรมาหาทุกวันเว้นวัน
ที่ผมกลับมันจะทำทีว่ามาหา ผมแต่มักจะทำสายตาเจ้าชู้กับโบว์ตอนผมเผลอ แต่ผมก็คิดว่าผมดูออกนะว่ามันชอบโบว์แต่ก็ไม่อยากคิดมากไปคนเดียว แต่ผมก็คอยๆ ฟังก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้า ผมก็คอยฟังโทรศัพท์เรื่อยๆ จนวันหนึ่ง ก็มีโทรศัพท์ มาหาโบว์อีกคราวนี้เป็นรองผู้กำกับชื่อ รุ่งโรจน์ โทรมาหาทำแกล้งเอาเรื่องงานบังหน้า แต่ก็คอยพูด โอ้อวดตัวเอง
ว่าตัวเองใหญ่ตัวเองแน่ มีพี่เป็นคนใหญ่ที่สำนักงานตำรวจฯ ผมอยากเห็นหน้าจริงๆ เลยคนขี้โอ่ จนผมฟังโทรศัพท์ได้สักเดือน ก็เริ่มมีความคืบหน้า เพราะว่ามีตำรวจคนหนึ่งโทรมาหาโบว์คือ ดาบสิงห์
บทสนทนาที่ผมฟังแล้วขนลุกมีดังนี้
' มีอะไรรึเปล่าคะดาบสิงห์ '
' เปล่าครับผู้หมวด แค่มีธุระจะบอกนิดหน่อยครับ '
' ธุระอะไรคะ '
' ผมจะพูดตรงๆไม่อ้อมค้อมนะครับ '
' ค่ะพูดมาเลยไม่ต้องเกรงใจค่ะ '
' คือท่านรอง ก็ดูที่จะสนใจผู้หมวดอยู่มากผู้หมวดก็คงจะรู้นะครับ '
' ไม่มั้งคะ ท่านรอง ก็อัธยาศัยดีกับทุกคนแหละค่ะ '
' คิดอย่างนั้นได้ก็ดีครับ เพราะที่ผมโทรมาหาผู้หมวดนี้ก็ท่านรองให้ผมโทรมาบอกข้อเสนอครับ '
' ข้อเสนออะไรคะ '
' คือ ท่านรองท่านสนใจตัวผู้หมวดท่านอยากจะ เลี้ยงดูผู้หมวดครับ '
' คงไม่ได้ค่ะ เพราะว่าตัวหมวดเองก็แต่งงานแล้ว ;
' แต่ ผมอยากให้คิดดีๆนะครับ เพราะว่าตัวท่านรองเองถ้าอยากได้อะไรแล้วต้องได้ และผู้หมวดก็จะเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานด้วยดีด้วย นะครับ ' และดาบสิงห์ก็วางหูโทรศัพท์
จากนั้นไม่ถึง 20 นาที โบว์ก็โทรมาหาผม และก็พูดกับผมเชิงบ่นว่าท้อใจไม่อยากเป็นตำรวจแล้ว เธอให้เหตุผลว่า เบื่อไม่เป็นอย่างที่เธอคิด ให้ทำอะไรที่ไม่อยากทำ ส่วนพวกผู้ชายก็จะแบ่งชั้นวรรณณะ คือ พวกที่จบจาก ร.ร นายร้อย ก็จะดูว่าใหญ่ที่สุด ส่วนพวกที่มาจาก นักกฎหมายก็จะด้อยกว่าเยอะ
เธอบอกว่า เธอไม่อยากทำเลย เธอทำแล้วอึดอัดใจเป็นที่สุดพวกตำรวจชอบพูดจาลวนลาม 2 แง่ 2 ง่ามตลอด เธอบ่นให้ผมฟังแต่ไม่ยักพูดเรื่องเจ้ารองผู้กำกับนั้น ผมก็ได้แต่บอกเธอให้อดทนไว้เถอะ คิดซะว่าตอนสอบเข้าแข่งกับคนเป็นแสน พอเข้าได้จะมาออกง่ายๆ อย่างนี้เหรอ เธอก็ตอบแบบขอไปที เพราะว่าเธอเหมือนจะอยากออกจากงานมาก
คืนนั้นเราจบกรสนทนาเพียงเท่านี้ ผมก็คิดว่าเธอคงจะกลัวหรือว่าเบื่ออย่างที่เธอพูดถ้าการที่ให้เธอทำงานต่อ เหมือนบังคับเธอเกินรึเปล่าหลังจากนั้น 2 วัน ดาบสิงห์ก็โทรมาหาโบว์ตอนเที่ยงบอกว่าท่านรองชวนไปทานกลางวันด้วย แฟนผมตกปากรับคำอย่างเสียมิได้ ผมอยากรู้ว่า ท่านรองนั้น ทานข้าวกับโบว์และมีอะไรคืบหน้าบ้างแต่ก็ไม่รู้
พอตอนมืดๆ เจ้าภพก็โทรมา
' น้องโบว์เหรอพี่โทรมารบกวนรึเปล่าครับ '
' เปล่าค่ะ พี่ภพวันนี้ไปทานข้าวกับท่านรองเป็นไงบ้างล่ะ '
' ก็ไม่มีอะไรนี่'
' คะเหรอ '
' แต่กิตติศัพท์ ท่านรองนี้ร้ายมากนะ พี่ก็อยากให้โบว์ระวังตัวไว้นะ '
เท่าที่ผมจับใจความที่ทั้ง 2 สนทนามีแค่นี้ แต่แฟนผมบอกเจ้าภพว่า จะระวังตัวไม่ไปไหนกับท่านรองอีกเช้า รุ่งขึ้นมีโทรศัพท์มาหาโบว์อีก คราวนี้เป็นรองรุ่งโรจน์โทรมาเองเลย บอกว่าตอนนี้ท่านรองตรวจพื้นที่อยู่ ตอนเย็นท่านรองจะมาหาที่บ้านโบว์และจะขอมาทานข้าวเย็นด้วยเธอคงไม่รังเกียจนะ และจะปรึกษาเรื่องงานพอพูดจบท่านรองก็ตัดบทวางหูไม่เปิดให้โบว์ปฏิเสธได้เลย
ผมได้ยินอย่างนั้น กลัวและระแวง รีบบึ่งรถมาที่บ้านของโบว์ ขับรถสัก 2 ชั่วโมงกว่าๆก็ถึง แต่ไม่รู้จะดูอย่างไร ผมก็ต้องใช้วิธีเดิม จอดรถไว้ที่อื่นและเดินมาพอมาถึงบ้าน ไอ้หมาเวรที่เราเลี้ยงไว้ ก็มากระโดดดีใจที่ผมกลับมาทั้งเห่าทั้งคราง ผมรีบเปิดกุญแจเข้ามาในบ้านหา ที่หลบเลยไปหลบห้องรับแขกที่ผมทำทางเข้าไว้ 2 ทาง
คือเปิดจากในห้องและนอกห้องได้ มองผ่านบานเก็จ มาในหน้าบ้านชัด สักพักผมก็ได้รับโทรศัพท์ที่แฟนผมสนทนากับดาบสิงห์ ดาบโทรมาเชิงพูดว่า ตอนเย็นท่านรองจะไปหา ขอให้ต้อนรับให้ดี เพื่อที่ท่านรองจะพอใจและโบว์ก็จะได้ดีไปด้วย โบว์อิดออดบอกว่า ถ้าเธอไม่ยอมล่ะ ดาบสิงห์บอกว่าไม่เคยมีใครปฏิเสธท่านรองได้ ถ้าปฏิเสธ ก็ต้องใช้ชีวิตอย่างลำบากทั้งการงานและเรื่องอื่นๆ
โบว์บอกว่าบ้านเมืองมีกฎหมาย ทำไมต้องใช้อิทธิพลอย่างนี้ด้วยล่ะ ดาบพูดต่อว่า ก็ท่านรองนี้แหละคือกฎหมาย คุณโบว์ไม่เคยได้ยินเหรอว่าใครคิดจะเป็นตำรวจ นอกจากมีเงินไว้เลี้ยงนายและซื้อยศ คติคือ มีลูกเสียลูกสาว มีเมียเสียเมียรักเอาใจผู้บังคับบัญชาไม่เคยได้ยินเหรอครับ โบว์ถามกลับว่า ถ้าดาบมีลูกเมียจะยอมไหม ดาบตอบหน้าตาเฉยว่า ยอมอยู่แล้ว และก็หัวเราะอย่างสะใจ