เปิดใจคุยกันเป็นครั้งสุดท้าย

นิยายทุกเรื่องที่ผมเอามาลงที่เวบนี้ ส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่เขียนจนจบเสร็จสิ้นไปแล้วทั้งนั้น

ผมแค่copy เอามาแล้วตกแต่งเพิ่มเติมจากต้อนฉบับเดิม เพื่อให้เนื้อเรื่องกระชับเพิ่มขึ้นเท่านั้น

ฉนั้นจึงไม่ต้องกังวลว่าเวลาตามอ่านแล้ว มันจะค้างคาหายไปดื้อๆอ่านได้ไม่จบเรื่องไปเสียก่อน

และนับจากกระทู้นี้เป็นต้นไป ผมจะเลิกซ่อนข้อความ เลิกเรียกร้องว่าต้องมีรีพายเท่านั้นเท่านี้ จึงจะเอาตอนใหม่มาลงให้อ่าน

ผมให้พวกท่านักอ่านเป็นคนตัดสินใจเอาเอง ว่าอยากอ่านเร็วๆ หรือนานๆได้อ่านสักตอน มันขึ้นอยู่กับการเข้ามาอ่าน

และการรีพายของพวกท่านเองเท่านั้น ยอดรีพายอืด ยอดคนสนใจอ่านไม่เดิน ท่านก็จะได้อ่าน นานๆสักตอน

แต่ถ้ามันเร็ว มันแรง ท่านก็จะได้อ่านกันทุกวันเหมือนเดิม

ไม่ต้องกังวลหรอกครับ ว่านิยายที่ผมเขียนจะหมดสต็อค ต่อให้ผมลงวันละตอนๆทุกวัน

ท่านก็ยังมีเรื่องที่ผมเขียนอ่านกันได้เป็นปี (เรื่องนี้คุณน้องแว่นสามารถยืนยันได้)

suckzeed........






"พี่เลิฟนะหมิง......" คืนนั้นเองผมรีบโทรไปหาจอมยุทธหมิงทันที

"คร้าบบบ...พี่...." เสียงทางปลายสายพูดอ้อแอ้ออกมา แสดงว่าคงกำลังเมา

"เลิกกินเหล้าได้แล้ว.....พี่่เลิฟมีข่าวดีบอก...."

"ข่าวดีอารายพี่...สงสายจามีเมียใหม่อีกสิ ฮ่าๆๆ..."..เสียงอ้อแอ้คาดเดาของหมิง ทำเอาผมสะดุ้ง เหมือนร้อนตัว จากนั้นผม
เล่าแผนการคร่าว ๆ ที่จะจัดการยัยเด็กฟางแก้ว กับแฟนใหม่ของเธอให้หมิงรู้ พร้อมพูดปลอบกันไปตามประสาเพื่อนให้เลิก
กินเหล้าจนเมามายไม่ได้สติได้แล้ว พร้อมตบท้านถามย้ำอีกครั้ง

"ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ........." ผมถามย้ำกันให้ชัด ๆ อีกครั้ง เพราะกลัวจริง ๆ ว่าหมิงจะใจอ่อน

"ครับ...พี่....." หมิงนิ่งอยู่สักครู่ก่อนตอบมาเบา ๆ

"โอเค....งั้นเตรียมตัวได้เลย......เอ็งได้ชำระแค้นแน่......."

ผมรีบตัดบทสนทนาเพราะกลัวว่าหมิงจะใจอ่อน เมื่อรู้ว่าในไม่ช้า อดีตแฟนสาวนักศึกษาที่ชื่อฟางแก้ว จะถูกพี่เลิฟกับ
เหล่าผองเพื่อนชำระแค้น.............

....................................................................................................................................................................

เช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นค่อนข้างสาย ผิดปรกติวิสัยที่เป็นคนตื่นเช้ามาโดยตลอด สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เป็นเพราะ
ทั้งมิ้นและเมย์ เรียกค่าตอบแทนของเธอจนเกินคุ้ม หลังจากที่ช่วงเย็นเธอเรียกน้ำกามของผมไปคนละ2รอบแล้ว ตกดึก
สองสาวยังตามเข้ามาเบิกค่าจ้างล่วงหน้า อีกคนละรอบ เล่นเอาผมเพลียหลับผลอยไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ตัว

หลังจากผมอาบน้ำเสร็จความสดชื่นก็กลับมาอีกครั้ง ผมเดินเปลือยกายออกมาจากห้องน้ำ ท่อนลำอ่อนตัวห้อยหัวอยู่กลาง
หว่างขา ออกมาเจอน้องมิ้นนั่งรออยู่บนเตียงหนานุ่ม เธอทำหน้าทำตาล้อ ๆ อยู่บนเตียง พร้อมหัวเราะคิก ๆ เมื่อเหลือบมอง
ต่ำลงมาที่ปลิงทะเลตัวดำๆใหญ่ๆ ของผม ที่บัดนี้ดูเหมือนมันไร้พิษสงไปเสียแล้ว น้องมิ้นเดินมาเข้ามาใกล้ เอื้อมมือเล็ก ๆ
มาลูบไล้บีบคลึงเล่นเบาๆไปมา แต่มันยังนอนสงบนิ่งเหมือนปลิงตายๆตัวหนึ่งที่คนจับมาบริโภค ไม่รู้สึกรู้สาอะไร

"ทำไรกันอยู่คะ...." เสียงยัยเมย์มาพร้อมกับตัวที่เปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เห็นมิ้นนั่งลูบไล้เจ้าปลิงทะเลสีดำผมเล่น

"ว๊าย!...แต่เช้าเชียวรึเพื่อน..." เธอร้องแซวพร้อมหัวเราะ ทำหน้าทำตาล้อมิ้นและผม

"ได้ก็ดีสิยะ....อิอิ...."

มิ้นจับปลิงทะเลตัวดำๆของผมกำบีบเบา ๆ พร้อมยกชูให้ยัยเมย์ดูสภาพของมัน สองสาวต่างพร้อมกันหัวเราะคิก ๆ คัก ๆ
เป็นที่สนุกสนาน แต่ผมนี่สิขำไม่ออก เจ้าปลิงทะเลมันทำให้ขายหน้าแบบนี้

"โถ ๆ ๆ ๆ.....เจ้าปลิงที่รัก....จะฟื้นมั๊ยเนี่ยะ สงสัยต้องจับลงหม้อทำแกงจืดซะแล้ว อิอิ...."

ยัยเมย์ถลาเข้ามานั่งคุกเข่า แย่งท่อนลำน่วมนิ่มของผมจากมือมิ้นไป ลูบ ๆ กำ ๆ เบา ๆ เหมือนพยายามปลุกเร้า แต่ก็ไร้
ผล ท่อนลำอ่อนนุ่มของผมยังคงหลับเสมือนมันหมดสติไป ไม่รับรู้ถึงสิ่งเร้าจากมือนุ่มนิ่มของสาวทั้งคู่

"พอแล้ว...เล่นเป็นเด็ก...."

ผมยกมือผลักหัวเล็ก ๆ ของสาวทั้งคู่หงายล้มไปบนเตียง พร้อมขยับก้าวเดินไปห้องแต่งตัว มิ้นเดินตามเอาผ้าเช็ดตัวผืน
เล็ก ๆ มาเช็ดเส้นผมที่เปียกชื้นของผมไปมา ในขณะที่ยัยเมย์นั่งมองอมยิ้มอยู่บนเตียง

"ป๊า...ไปไหนหรอ...." มือเล็ก ๆ ช่วยเช็ดผมที่เปียกชื้นจนมันเริ่มแห้ง แล้วร้องถามด้วยความสงสัย

"ป๊านัดครูแอ้ไว้ไง......"

ผมตอบเบา ๆ นึกแปลกใจนิด ๆ เพราะปรกติมิ้นไม่เคยถาม เรื่องไปไหนมาไหนของผม นอกเสียจาก ผมอยากจะบอกให้
เธอทราบเอง

"อ่อ....ถ้าป๊าจะไปเพราะเรื่องเด็กฟางละก็...ไม่ต้องก็ได้ค่ะ...เราสองคนจัดการได้ รับรองว่าไม่เกินอาทิตย์ เรียบร้อย..."

"อืม....งั้นหรอ...ถ้างั้นป๊าไปคุยเล่นเฉย ๆ เยี่ยมเยือนเพื่อนเก่าก็ได้...."

ผมตอบเสียงเรียบๆ แต่พอมองหน้ามื้นกับเมย์ เห็นเธอแสดงความอึดอัดออกมาบนใบหน้า ผมเลยรู้สึกแปลกใจ จึงพูดไป
ยิ้มไป ทั้งที่ความจริงเมื่อทราบอย่างนี้แล้วผมก็ไม่อยากจะไปเช่นกัน แต่รู้สึกผิดสังเกตกับกิริยาท่าทางของมิ้นและเมย์
เลยแกล้งบ่นเบาๆแหย่ทั้งสองคนเล่น ว่าไม่ได้เจอยัยแอ้นานแล้ว ป่านนี้จะสวยเหมือนเก่าแค่ไหน

"ไม่ไป...ได้มั๊ยคะ....." นั่นไงผิดปรกติจริง ๆ ทั้งน้ำเสียงและการกระทำของมิ้น

"พี่เลิฟ...ไม่เจอจารย์แอ้นานยังคะ...." ยัยเมย์ลุกลงจากเตียงเดินเข้ามาสมทบ

"อืม...........นานแล้ว...20ปีได้มั๊ง...." ผมนึกถึงใบหน้าเด็กสาวหน้าหวานตัวเล็ก ๆ แต่ท่าทางเหมือนพวกทอม ชอบใส่เสื้อ
นักศึกษาตัวโคร่ง ๆ ผมซอยสั้น ๆ รูปร่างบอบบาง จนเหมือนว่าแทบจะไม่มีหน้าอกหน้าใจเฉกเช่นสาวคนอื่น ๆ

"เมื่อก่อนจารย์แอ้....แกเป็นไงคะ...." เสียงมิ้นถามเบา ๆ

"ก็สวย....ตัวบาง ๆ ... แต่เหมือนทอม....."

ผมตอบไปโดยที่ไม่ได้คิดอะไร แต่สองสาวกลับหันหน้ามองสบตากันอย่างผิดปรกติเหมือนมีพิรุูทอะไรบางอย่างที่ไม่อยาก
บอกให้ผมรู้

"แล้วตอนนี้ยัยแอ้...เป็นไงล่ะ..." ผมถามไปด้วยพร้อมกับเริ่มหวีผม ที่บัดนี้มีเส้นสีขาวขึ้นแซมตรงบริเวณด้านข้างของศรีษะ
ชัดเจนขึ้น

"รับปากก่อนว่าจะไม่ไป..." มิ้นพูดเสียงอ่อย ๆ พร้อมส่งสายตาวิงวอนอ้อน ๆ ให้ผม

"โอเค...ป๊าไม่ไป..ก็ได้" ผมตัดสินใจพูดทันที

ปรกติมิ้นไม่ใช่เด็กช่างอ้อนเท่าใดนัก แต่คราวนี้ดูเหมือนเธออ้อนผมมากผิดปรกติ ทั้งน้ำเสียงสายตา และท่าทาง จนผม
อดไม่ได้ต้องดึงเธอเข้ามากอดพร้อมหอมแก้มเธอฟอด ๆ โดยมีัยัยเมย์ยืนมองทำตาปริบ ๆ อยู่ข้าง ๆ

"มิ้น...มันไม่อยากให้พี่เลิฟไปหาจารย์แอ้ก็เพราะกลัวว่า พี่เลิฟจะโดนจารย์แอ้งาบอ่ะคะ...."

ยัยเมย์เป็นฝ่ายตอบขึ้นมาแทน พร้อมเริ่มเริ่มเล่าเรื่องของแอ้ให้ผมฟังเป็นฉาก ๆ ทำให้ผมทราบถึงการเปลี่ยนแปลงที่เกิด
กับยัยแอ้น้องสาวเพื่อนด้วยความพิศวง จากเด็กสาวท่าทางเหมือนทอมกลับกลายเป็นสาวใหญ่ ที่เป็นเซ็กส์บอมของ
มหาวิทยาลัย เพื่อนอาราจย์ผู้ชายด้วยกันรวมทั้งบรรดานักศึกษาชาย ต่างลุ่มหลงแย่งชิงกันให้วุ่นวาย จนถึงขนาดทาง
มหาลัยต้องตั้งกรรมการขึ้นสอบสวนความประพฤฒิด้านจริยธรรมในความเป็นครู เมื่อปีที่ผ่านมา

ผมฟังเรื่องของแอ้จากปากยัยเมย์จบ แม้เหมือนฟังความข้างเดียว แต่ผมกลับเชื่อเพราะรู้นิสัยดีว่ายัยเมย์ไม่ใช่คนขี้อิจฉา
ริษยา เธอเป็นคนไม่เอาเรื่องราวกับใครอยู่แล้ว ฉนั้นจึงไม่มีเหตุผลใดที่เธอจะใส่ความอาจารย์ผู้เคยสอนเธอมา อีกทั้ง
เวลาที่ผ่านมากว่า20 ปี ก็อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้หลายอย่าง จากเด็กสาวบอบบางเหมือนทอม ก็อาจกลายเป็นเซ็กส์
บอมของมหาวิทยาลัยได้เช่นกัน

ชีวิตของผมก็มิใช่ว่าจะขาดเซ็กส์แต่อย่างใด มีมิ้นสาวสวยแนบกายอยู่แล้ว แถมบัดนี้ยังมีัยัยเมย์เพื่อนรักของเธอบวก
เพิ่มเข้ามาอีกคน ฉนั้นพอรับรู้ถึงการเปลี่ยนไปของยัยแอ้ ก็หาทำให้ผมตื่นเต้นอยากเข้าไปสัมผัสไม่ แต่สิ่งที่ทำให้ผม
รุ้สึกตื่นเต้นแปลกใจมากกว่า ก็คือการที่ได้รับทราบว่า น้องมิ้นเธอหวงผม

"หวงป๊าเป็นด้วยหรอ...."
ผมหันไปทำหน้าล้อเลียนใส่น้องมิ้น จนเธออายยกมือตีแขนผมแปะ ๆ แล้วจิกตาค้อนควักทำหน้าทำตาเหมือนหมั่นไส้ผม

"แล้ว...." ผมไม่พูดต่อ แต่ทำหน้ายื่นปากไปทางยัยเมย์ ให้น้องมิ้นทราบ

"ไม่เหมือนกันค่ะ....นี่เมย์เพื่อนรักของมิ้น...ไม่ใช่ใครอื่น...อิอิ....." เฮ้ออออแม่คุณ นี่ตกลงน้องมิ้นจะยัดเยียดยัยเมย์ให้ผม
จริง ๆ หรือนี่ ผมละหวั่นใจว่าอายุจะสั้นลงคราวนี้แน่ ที่ได้แม่สาวไฟแรงสูงทั้งสองคนมาครอบครอง ในเวลาเดียวกัน

ขอบคุณครับ