ติชมกันได้นะครับ มือใหม่ครับ ได้แรงบัลดารใจจากเรื่องเสียวที่อ่านสมัยก่อนครับ :)
สมุดนิรมิต ตอนที่ 1 สมุดประหลาด
สวัสดีครับ ผมชื่อ ออม นะครับปัจจุบันอยู่ชั้น ม.6 โรงเรียน สหศึกษาแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯนะครับ อายุอานามก็ 17 ปีแล้วแต่ไม่เคยมีแฟนเลยสักครั้ง สาเหตุก็น่าจะเป็นเพราะหน้าตาผมธรรมดาค่อนไปทางขี้เหร่ด้วยซ้ำ ผิวก็ดำ ดำขนาดปิดไฟ ก็ มองไม่เห็นแล้วครับ เรียนก็ธรรมดา บ้านก็ไม่รวย แต่ชีวิตผมก็เปลี่ยนไป เพราะของสิ่งหนึ่ง.....
เรื่องราวเริ่มขึ้น ตอนบ่าย ตอนนั้นเป็นคาบวิทยาศาสตร์ ซึ่งผมขี้เกียจเรียนเลยโดดมานอนเล่นบนดาดฟ้าของโรงเรียน ระหว่างนอนก็คิดไปเล่นๆว่า ”ทำไมโลกมันน่าเบื่อจัง” หลับไปได้สักพักผมก็รู้สึกตัวเพราะมีวัตถุประหลาดหล่นใส่หน้าผมผมสะดุ้งตื่นพร้อมพร้อมสำรวจสมุดด้วยความสงสัย สมุดนิรมิต สมุดเหี้ยไรวะเนี่ย
ลองพลิกหน้าดูก็พบข้อความข้างไหนเขียนว่า กฎการใช้งาน
1.หากเขียนสิ่งใดลงในสมุดนี้ สิ่งนั้นจักเป็นจริง
2.หากมิได้เขียนเวลากำหนดสิ่งนั้นจะเกิดภายใน 40วิ
3.เมื่อสมุดตกอยู่ในมือผู้ใด ผู้นั้นถือเป็นเจ้าของจนกว่าจะส่งมอบมันแก่ผู้อื่น
4.นอกจากเจ้าของสมุดผู้อื่นไม่สามารถใช้ได้
5.กระดาษในสมุดไม่มีทางหมด
หลังจากอ่านกฎคร่าวๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น จึงลองเขียนลงในสมุดเล่นๆว่า “นาย ทองคำเปลว และ นางสาว หทัยชนก ได้มีเซ็กซ์ ในห้องพักครู เวลา 18.00-19.00 ณ วันที่ 30/11/2015“ หลังจากเขียนเสร็จออดหมดเวลาก็ดังขึ้น ผมจึงลงไปเล่นกีฬากับกลุ่มเพื่อนๆผม
ผมเล่นจนลืมเวลามองนาฬิกาอีกทีก็ 18.10 แล้ว ผมจึงลาเพื่อนแล้วแอบขึ้นตึกเรียน พอมาถึงหน้าห้องพักครูผมก็ได้ยินเสียงครางของผู้หญิง ผมจึงแอบลากเก้าอี้มาปีนดูผ่านช่องบานเกล็ด ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ภาพที่ผมเห็นคือ ครูหทัยชนก หรือที่พวกผมเรียกว่า ครูป่าน นอนแหกขาให้ครูทอง กระแทกอย่างเมามัน
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น ตั่บ ตั่บ ตั่บ
“ พี่ทองขา.าาา.าา.า.า.. เย็ดป่านแรงๆอีก.กกก.ก.ก..ก ป่านเสียวว.วว..ว..” ครูทองเร่งกระแทกเอวใส่ครูป่านอย่างลืมตาย แถมดูดเลียนมครูป่านไปด้วย
ผมไม่รอช้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิปเก็บไว้
“.พี่ทอง. เอาอีกๆ.ๆ. ป่านไม่ไหวแล้วว.ว.ว.. ป่าน เสร็จแล้วว.ว..ว.” พอสิ้นเสียงกรีดร้องครูป่านก็นอนแผ่หลาบนโต๊ะ แต่ครูทองยังไม่ยอมหยุด จับตัวครูป่านพลิกคว่ำกับโต๊ะ พร้อมกระแทกอย่างเมามัน
“ อีเหี้ย ตอดดีชิบหายไม่ไหวแล้วโว้ยย.ย..” สิ้นเสียงครูทองก็เสร็จกิจในตัวครูป่าน
พอเห็นเช่นนั้นผม จึงรีบเก็บเก้าอี้แล้วก้าวลงจากตึก พร้อมอุทานในใจ “สมุดนี้มันของจริงนี่หว่า”